Waar kan je als wielervereniging beter naar toe rijden als naar een horeca gelegenheid waar het goed toeven is. En dat is precies waar deze tocht vandaag naar toe ging. Weliswaar met een omweg, maar wie maalt erom.

Bij afwezigheid van Anton was Piet V. vandaag de wegkapitein. Met 18 personen gingen wij op weg. Daarna nog een lusje erbij doen om rond 10.30 uur bij SED neer te strijken. Om het gehele parcours te omschrijven dat doe ik vandaag maar niet, want iedereen heeft dit rondje intussen al 1000 keer gefietst. Wel zijn mij enkele dingen ter ore gekomen die ik jullie toch niet wil onthouden. Allereerst dat John Haanskorf weer onder ons is na zijn zware valpartij een tijdje geleden. Nu in het bezit van een schitterende mooie Apex. Wauw wat een vliegmachine John. Ook dat Erno door sommige mensen Goofy word genoemd, i.v.m. het niet vastknopen van zijn bandana. Dat fladdert maar om zijn hoofd, en als je er dan achter rijd, verdomt Erno sprekend!!!! Hahahaha.

Ook wil ik mij even in de zwarte Pieten discussie mengen. Voordat het verboden gaat worden door de Hoge Raad om de woorden Zwarte Piet te gebruiken, is bij ons de fluit Piet in het peloton opgedoken. Ja, wat is dat precies?

Dat is ons geachte lid Piet V. die zichzelf heeft omhangen met een fluitje. Een keer fluiten is linksaf, twee keer fluiten gaan we rechtsaf.Wat vinden wij daar van? De ene vind het toch wel een stukje veiligheid extra, de ander vind het maar niks. Wat vind het bestuur daar van?

Ben benieuwd wat de Hoge Raad daarvan vind. Word dit de vervanger van de Zwarte Piet, of gaat hij ook in de ban? Ik weet het niet, maar ik vind wel dat Zwarte Piet zowiezo moet blijven. Met of zonder Hoge Raad!!!

Na 2 lekke banden onderweg werden wij op de Heusdense Brug verwelkomt door de mensen van het A peloton. Samen met hun zijn wij naar SED gereden. SED, pas geleden nog heerlijk gegeten en gedronken samen met mijn Marianneke. Ook nu was de ontvangst weer hartelijk. Met Leo, de vader van William en Erno nog een woordje kunnen wisselen. Het was goed toeven op het zonovergoten terras. Prima bediening van de jongedames,met een goei bakske en heerlijke appeltaart mmmm!!!  Tussendoor met de prententrekker wat foto’s geschoten, en lekker gekeuveld. Toen nog een foto van onze WTC voor de bus van SED genomen, de mensen van SED bedankt voor hun gastvrijheid, en toen op de Velo terug naar huis. Het was weer een geslaagde ochtend.

PS: SED, the place to be!!!!

Gr De Pakhaas.

Na al die vakantie’s gingen we vandaag even bijpraten, tijd voor al die spannende vakantie verhalen. De een had nog een sterker verhaal als de ander, er was er eentje die beweerde  dat hij héél Amerika was rond gereisd. Mot niet gekker worden, onze penningmeester, hield het dichter bij huis, vakantie in d’ Anvers. Ook gezellig, om een pintje te drinken bij café Beveren of natuurlijk bij ‘t Elfde gebod!

Met ons A clubke van 9 mannen vertrokken we klokslag 8 uur richting de Keizersveersebrug. De mannen en vrouwen van WSVP fietsten een paar honderd meter voor ons uit. Door aan de verkeerde kant over de brug te fietsen passeerden wij hun zonder te hinderen, en kwamen ook goed uit in d’n Hank. Daar doken we de polder in richting de “Bakkerskil”. De groep van de “Wilde Bond” fietsten vandaag naar de “Bakkersmolen” dat was toch een paar kilometer verder. Voor ons was het vandaag de bedoeling om de tijd tot half 11 goed te benutten. Ad nam ons dan ook mee naar Werkendam, Woerkem, Giessen, Poederoijen, Aalst langs de afgedamde Maas. Prachtig fietsen voor degene die  daar oog voor hebben. Wij als natuurliefhebbers kijken hier dan ook onze ogen uit, het was ook tijd voor de wekelijkse preek van de dominee. Bij ons had onze leider geen preek nodig, en bleef het tempo mooi strak richting de Heusdensebrug. Intussen waren er twee vreemdelingen aangepikt, bij het opdraaien van de brug zei de beste man tegen mij “hebben jullie nog een club”,  ik weer “ja, hoezo?” . Hij,  “staan er een stel idioten te schreeuwen daar”,  waren zijn woorden. Ja dat mot je natuurlijk niet zeggen over onze fietsers. Ikke kwaad, “weet je wel wie er idioot is hier” hij “wa!”ikke “ja gij zit hier oe eigen mee ons zaken te bemoeien, en as ge nie oppast fiets ik oe zo van de Heusdensebrug af, lelijke oelewapper” Als we een scheidsrechter bij ons hadden gehad, zou die nu gefloten hebben voor een rooie kaart. Maar de scheids stond nog aan de voet van de brug. Uiteindelijk gingen we als goeie vrienden uit elkaar, en was ons groepke van 9 gehalveerd. Flipke, Erik en Adje waren terug gedraaid.

Mar10, Collin, Kees, Leon, en de Peter’s pauzeerden in het gehucht Heesbeen. Na enkele minuten vond Leon het tijd om eens bij de andere helft van ons clubke te kijken wat de problemen waren. Had hij dat maar meteen gedaan, binnen no time had hij alles opgelost, en konden we met ons 28e op weg naar ‘s Gravenmoer. Bij restaurant “SED”stond good old, vader Leo ons al op te wachten, om Samen, met ons appeltaart te Eten, en een lekker bakske te Drinken. Heerlijk in het zonneke, konden we hier genieten van de gastvrijheid van William, helaas had hij zijn WTC pakske thuis gelaten, en moesten we zonder hem onze reis naar huis aanvatten. Eerst nog ff een plaatje schietje voor het nageslacht.  Enne William bedankt voor de gastvrijheid om dit zooitje ongeregeld te ontvangen.

Ad stelde voor om in twee groepen naar de May te fietsen, toch wel wat veiliger. Gek genoeg was ons A groepke nu plots gegroeid van 9 naar 17 WTC ‘ers. Ook ons kersvers lid Paul van Dijk nam de gok, aangemoedigd door vader Jac, kroop hij lekker tussen de wielen. Ach ja tis ook maar een paar kilometer naar de May, Jack & Jones zwaaide wij in ‘t Fér uit.  Plots sloeg de vlam iin de pan, alle hens aan dek de schipper en de blaazer op kop. En samen met Flip en Erik miste ik de boot, de achtervolging was pittig. Maar Flipke was ontketend, en buigen kom in zijn woordenboek niet voor. Net voor de laatste kilometer, was de aansluiting een feit, om even later op de toerradio het bericht te horen “peloton compleet”. Onze bijpraattocht zat er weer op, nog een paar kilometer bij trainen, om over twee weken in Limburg de heuveltjes op te vlammen. Zorg dat je erbij bent, altijd een gezellige WTC dag in dat mooie Limburg!

Groet, Peter.

Vandaag alweer de laatste vakantietocht, met alweer een nieuwe leider in ons opkomstklassement! Samen met Peter Bas fietste ik naar de May, het was nog verdacht rustig bij het bankie van het oude gemeentehuis. De slimmerikken, ( twee) hielden zich schuil aan de zijkant, een beetje uit de wind. Konden ze vast wennen hoe dat voelt, om uit de wind te zitten. Al snel druppelde de een na de ander binnen, zo ook onze nieuwe rodetrui drager! Peter had een spiek briefje op zijn stuur geplakt, hij wilde natuurlijk nog een speech houden na de plechtige uitreiking van de zwaar bevochten rooie trui.

Helaas kreeg hij daar de tijd niet voor, we waren zo vertrokken voor een gezamenlijke tocht richting Schijf. Samen met onze Amerikakenner Ad mocht ik de eerste kilometers tot aan Zevenbergsehoek leiden, voorbij d’n Elsakker liet ik me wat afzakken. Wie zag ik allemaal in ons peloton passeren, Jantje,  de Keezen, Tim, Johan, Paul,  Erik, Flip, Ypke, Edwin,  Eric, Caspar, Jan, Erno, Wim, Anton, Edwin, Erik, Niels, Marc,  de Peter’s, Hans, en natuurlijk de dames  Anneke, Sandy en Sharelle. Een bond gezelschap, of beter gezegd een Wilde Bond gezelschap van zeker 12 strava liefhebbers!

Voor onze veiligheid verkozen we verschillende keren de weg, in plaats van het smalle en hobbelige fietspad. Bij de Belgen is het meen ik verplicht als je met een grotere groep fietst. In Holland bestaat deze verkeersregel helaas (nog) niet.  Langs het Liesbos, staken we even verder de A58 over om langs de Pannenhoef  over de Prof. van der Hoevenstraat (onze Prof v.d. Hoeven had vandaag een snipperdag) dat is de weg met de paalpaalpaalpaalpaalpaalpaalpaalpaalpaalpaallelelelelelele naar de Moeren te pedaleren.  Onze Filipo wilde nog een afslag eerder nemen, nu moet ik helaas erkennen, dat dit ook tot de mogelijkheden behoort. Helaas was me deze weg nog onbekend, die houden we dan maar tegoed voor een volgende rit, richting Nipsen. Via Schijf ging het door de Rucphensche Bosschen tot Roosendaal. Intussen had Ad die niet alleen in Amerika de weg kent maar ook dit gedeelte van West-Brabant als zijn broekzak, de leiding overgenomen.  Bij de Zegge weer de A58 over op weg naar de koepel van Oudenbosch. Jammer gene koepel voor ons, de jaarmarkt blokkeerde hier de weg . Adje is niet snel van slag, dan maar een alternatief, nog beter ook, als je het mij vraagt, maar niemand die het mij vraagt. Vanaf het bruggeske van Standdaarbuiten is voor iedereen de weg bekend, in een mooi tempo ging het dan ook naar de fietsbrug van Zevenbergen. Net over het spoor een lekke tube voor Keesje Verkooyen, iedereen (vooral achterin) vol in de remmen, met als gevolg dat Yp een achterwiel raakte, en uit balans was. Een val was niet te vermijden. Gelukkig viel de schade weer mee, maar het is nooit leuk om het wegdek van zo dicht bij te bekijken. Het derde probleem om de zelfde plaats (heet hiet niet voor niets de afgebrande hoef) was een krom wiel van Paul. Kon met geen mogelijkheid verder fietsen, hoe lossen we dit op? Vrouwt gebeld, maar die vindt deze achterlijke straatjes nooit.  De oplossing kwam er net aanrijden, Erik Haanskorf gooide al zijn charmes in de strijd, om deze jonge dame zo ver te krijgen dat ze deze schipbreukeling een stukje mee wilde nemen. Voor Paul en een paar wielen was er nog wel plaats in haar auto, het frame nam Erik een paar kilometer op zijn schouder mee. Bij Andrea zou hij opgehaald worden, en konden wij voor de laatste kilometers naar de May gaan.

Enkelen onder ons gingen nog voor een kommetje op het viaduct bij Zevenbergsehoek, maar verder dan een 10e plek kwamen ze niet. Ge mot dan ook boven de 50 km rijden wilde hier voor in aanmerking komen. Op de May namen we afscheid, om samen met mijn dorpsgenoten Peter en Anton de laatste kilometers naar Den Hout af te leggen. Ik kwam niet verder dan het viaduct over de Maasroute, waar ook mijne achterband het begaf. Geen zin om hier in de wind mijn bandje te verwisselen, dan maar snel een telefoontje naar mijn vrouw, die er natuurlijk als een speer aankwam. Alles bij elkaar toch een mooie zondagochtend met van alles erop en ar aan!

Volgende week vertrekken de A weer om 8 uur en de B om half negen voor de bijpraattocht. Denk ook aan 6 september, ons uitstapje naar Limburg!

Groet, Peter.

Nadat Marc en Piet mij afgelopen zaterdag alle hoeken en gaten van de Hoeksewaard hebben getoond, wou ik vandaag wat herstellen. Maar wat heet herstellen? Gelijk vanuit het vertrek stond ik al geparkeerd.

Wat was het geval: Jantje S had kramp. En de meute was al vertrokken. Potverdorie. Ik kan Jan toch niet achterlaten? Na een half minuutje wachten was de kramp al ver over. Maar in de verte zag ik alleen nog wat rode stippen. Uiteraard zonder paddestoel. Dat beloofde een flinke achtervolging te worden, want bij die kleppers werd er flink gas gegeven. En dat nog met die zere benen van gisteren. Ik zorgde dat Jantje goed uit de wind kon zitten, en dan maar malen. Hier en daar wat toeschouwers ontwijken, wat rotonde’s links nemen, en slalommen tussen de volgwagens. Zo zijn we op een gegeven moment toch weer kunnen aansluiten. Pfffft!! Ik dacht bij mezelf: Ik blijf de rest van de dag lekker achterin zitten, maar ja, dat is zo moeilijk voor me.

Met Erno ,net terug van vakantie, en Erik de Kriezantenkweker op kop beloofde het toch een pittig ritje te worden. En dat werd het dus ook. Erno probeerde net voor Zevenbergen ons te verleiden om een baan te pakken die uitsluitend voor auto’s bedoeld was. Maar die vlieger ging niet op. Straks krijgt de WTC nog een bedenkele naam ook. Volgende keer toch maar de fietspaden volgen Erno hahaha. Via Zevenbergen ging het langs de mooie Mark naar Standaardbuiten. Altijd een mooi gebied om te fietsen. Daarna ging het rap door naar Dinteloord met Jacques en Erik op kop. En dat kunnen die gasten, flink doortrappen. Af en toe kwam good old Kees V een duit in het zakje doen. Dus het tempo werd goed onderhouden.

Na Dinteloord begon het in mijn benen te kriebelen. Dat betekende dat ik naar voren moest, naar de kop. Zeer toepasselijk op de Galgendijk. Heerlijk zo met de snuit in de wind, een waar genot. En de beentjes waren weer goed. En zo reden wij aan de overkant van de Mark weer terug,Over de Markdijk, naar de Langeweg. Hier in de buurt wist Erik nog wel een mooi stukske om rond te rijden. Eindelijk wat bekend terrein. Terheyden in zicht. We moesten de 85 km rond zien te breien, je weet wel, de kilometers. Op naar het Munnikenhof. Op last van Erno moest er hier weer ouderwets gespurt worden. En zo geschiede. Wie er won weet ik niet. Wat ik wel weet dat we zo weer terug waren in de May. En wat ik ook weet dat de zoon van Jaques ook een verdomd goede fietser is. En ook dat Erik een verdomd mooie route had uitgezet. En allemaal weer bedankt voor deze gezellige fietsochtend. Volgende week ben ik er niet. Ga met het vrouwtje fietsen in de Achterhoek. Maar I’ll be back.

Gr Geraldinho.

De weersvoorspellingen waren nou niet bepaald gunstig voor vandaag, maar “Pietje Paulusma” zit er vaker naast. Gewoon geen druppel nat gehad, gelukkig wel regenpunten, daarom zat Peter Verhagen zo te glunderen op de fiets!

Het was vandaag de eer aan Johan van Helmond om eens in het rooie truike rond te fietsen. Ons feestcomité had zich dan ook terdege voorbereid, om dit niet ongemerkt voorbij te laten gaan. Maar om half negen gene Johan te bespeuren, nog drie keer rond het gemeentehuis gefietst, kijken of hij zich toch niet ergens schuil hield. Helaas, dan vertrekken maar zonder Johan in het rood. Volgende week mogen we weer een andere leider huldigen!

Met ons A groepke bestaand uit, Mar10, Flip, Kees Marijnissen, Twan, en twee Peter’s plus onze beer uit den Berg, Gerard, gingen we op zoek naar de grenzen. Via de bossen van Den Hout en Dorst ging het over de hobbelige Steenhovensebaan door het Rijens-Broek.  We staken daar de rijksweg van Tilburg naar Breda over om even later de struisvogels te bekijken. Flip was even het richtings gevoel kwijt, wat mij even later ook zou overkomen. Zal toch niet besmettelijk zijn? Uiteindelijk kwamen we weer op de weg uit tussen Gilze en Alphen, langs ‘t Zand af naar de Kwaalburg, vervolgens over het gewone fietspad naar Baarle-Nassau. De andere optie was het Belslijntje, hebben we bewust niet gedaan, op zondag is het daar te druk met “gewone fietsers”, lopers, skeelers enz.. Wij willen hun en ons niet in gevaar brengen, wat zijn we toch sociaal bezig !

Daar in Baarle raakte ik mijne navigatie gevoel ff kwijt, ik zocht de oude route naar Zondereigen, maar door over de parkeerplaats te fietsen, wist ik het niet meer. Linksaf, verrekt, zijn we hier, omdraaien, ik had hem weer te pakken. Stukske van het rondje Den Hout – Den Hout, om net voorbij de camping de Heimolen rechtsaf te slaan. Een prachtige weg naar Ulicoten, net buiten dit dorp kwamen we onze fietsvriend Henk Dekker tegen, ontsnapt uit de “Tourmalet groep”. Nu gingen we dus echt de grenzen opzoeken, soms er net overheen, dan er weer op. Uiteindelijk kwamen we weer gewoon op de bekende weg tussen Meerle en Chaam uit.  Mijn rol was uitgepeeld, vanaf nu wist iedereen de weg over de ons allemaal bekende wegen richting de May.  Het was weer een gezellig ritje, iedereen had zijn bijdrage geleverd. Helaas had Gerard vandaag een wat mindere dag. Ik denk dat hij daar zelf meer last van had dan wij! Af en toe hoorde wij wel een klein kuchje, of was het een grote roggel, maar kwam dit nu van ons matig tempo of van de avond voordien? Volgende week zijn we weer op ons appél, half negen voor de laatste vakantietocht. Enne een nieuwe leider in ons opkomst klassement. Pom, pom, pom!!!

Groet, Peter.

Je hebt goede en slechte dagen. Vandaag was een slechte dag. De fietsers met wie ik mee mocht, daar lag het zeker niet aan. Het bleef droog en af en toe zelfs een prettig zonnetje. Wel een stevig windje. Nee het ligt echt aan mezelf. Laat naar bed en veel gin en jenever, dus niet “ginne jenever”,  dat gaat goed tot een uur, misschien een uur en een kwartier, maar dan zijn de alkoholydraten uit het bloed en dan wordt het taai. Het tempo was wisselend. Gemiddeld wat langzamer dan twee weken geleden, maar toch nog af en toe er stevig tegenaan. Het is lang geleden dat ik echt op het kantje zat. Het laatste stukje, even via Terheijden iemand afzetten. De wind net schuin op kop en dan zo’n bruggetje Omdat ik meestal relatief korte stukjes fiets, naar mijn werk en terug, en ik zelden dus boven de 70 km kom ga ik dat voelen. En ik vind ook dat ik af en toe wat kopwerk moet doen. Na 70 km zat er dat niet meer zo in. Maar ik ben er niet afgereden net als twee weken geleden.
Wel ben ik twee keer, eerst na een stoplicht en daarna nog op dat bruggetje bij Terheijden behoorlijk misselijk geworden. Dat is wel iets wat ik heb bij diepe inspanning, en ik bedank mijn medefietsers dan ook hartelijk voor deze tik op de neus. Volgende week om acht uur naar bed en gewoon een beker warme melk dus. Ook is het weer heerlijk om de trap af te komen met zere benen.

Groet, Gerard Koops.

Pom, pom, pom, het was vandaag weer een geweldige opkomst bij de WTC familie, maar liefst 18 kleppers stonden op scherp.
Pom, pom, de A was duidelijk in de minderheid, dus besloten we er een gezamenlijke tocht van te maken. Pom, met 16 mannen in het wiel van Kees en Peter fietsten we naar Prinsenbeek, om via het Liesbos naar de Mac drive in Etten-Leur te koersen. P ……  boven op het viaduct een kort oponthoud, iemand zijne bidon naast de houder gestoken. In de tour pleure ze die dingen gewoon voor het wiel van één van de favorieten. Ik weet niet of dit vandaag ook de bedoeling was. Gelukkig bleef ons peloton vandaag overeind.
Door de prachtige dreven richting Zundert kwamen we in Stuivezand terecht. Nog te vroeg om meteen huiswaarts te keren, daar was het te mooi weer voor.
En de meesten waren zo gezellig aan het keuvelen,  ” Gerritje” zat te overpeinzen hoe hij zijn 15 verloren strava kilometers kon terug vinden, hij had zaterdag nog unne flinke tocht van 175 km gemaakt samen met Marc en Piet Verkooyen. De wind was hun gunstig gezind geweest, hij draaide gelijk met hun mee.

Vandaag stond er niet veel wind, zo ging het gezwind via Hazeldonk en Meersel-Dreef (altijd druk) rondom Chaam. Jac van Dijk vertelde waarschijnlijk tegen zijn zoon daar over de 8 van Chaam, dat hij in 1970 als 6e over de meet bolde net achter de Zeeuwse belofte Jantje Raas.   Hij nestelde zich in die omgeving dan ook op kop, dit zijn vertrouwde wegen voor de klepper uit Ulvenhout.  Via de Slingerdreef maakten we nog een extra luske over de Rimpelaar ( op verzoek), gelukkig was mijn assistent Franske zo bereidwillig om ons de goeie straat in te leiden. De laatste kilometers gingen via Dorst, richting Den Hout, nog even een snelle groet aan ons Ere lid Ad van de Made met vrouw Nel, die samen ongetwijfeld een mooi rondje gingen fietsen. In ons opkomstklassement vinden inmiddels ook al wat verschuivingen plaats. Volgende week kunnen we Johan in de rooie trui heisen! Tjonge jonge wat een feest zal dat zijn! Oja, ook bij Wimme is het groot feest, gefeliciteerd !

Tot volgende week, groet Peter.