Als je zo hard tegen de grond klapt zoals verschillende jongens, en waarvan Peter het grootste slachtoffer is geworden, besef je hoe wij fietsers toch een groot risico vormen in het verkeer. Wij zijn ontzettend kwetsbaar.
Het kan aan onszelf liggen, omdat sommigen zich niet kunnen gedragen, het kan aan anderen liggen die gewoon een hekel aan ons fietsers hebben, en het kan door externe factoren gebeuren.
Al deze punten laten de kwetsbaarheid van ons fietsers zien. Nog steeds zie ik meer en meer mensen zonder valhelm rijden. Ook zij denken onkwetsbaar te zijn. Neem eens een kijkje in een revalidatiecentrum zou ik zeggen, dan zet je hem voortaan wel op.
Maar gelijktijdig beoefenen wij misschien wel de mooiste sport ook. Lekker buiten zijn.
De wind voelen, de zon, de regen etc. De mooie vergezichten, lekker met elkander kletsen onderweg. Een sprintje trekken. Een puntje met op een terrasje nuttigen.
Al deze bovenstaande punten dat is ONZE sport. Kwetsbaar voor lijf en leden, maar o zo geweldig om te beoefenen. Peter; Namens mij, en ik denk namens iedereen die onze fietsmaten een warm hart toedragen, een spoedig herstel toegewenst, en vlug terug op de fiets.
En ook wij hebben deze zondagochtend gefietst. Maar weer eens de kanten van Loon op Zand gaan verkennen. Ik ken het daar, maar niet iedereen weet hier goed de weg.
Samen met Jacques op de kop van ons groepje langs de nieuwe horeca uitspanning Het Houtse Meer. Door de bossen richting Oosterhout.
Even lekker dokkeren op de steentjes van de Steenhovensebaan om met de wind op kop het kanaal richting de oude baan over te steken. Hier namen Anneke en Jantje “Eg Wel” het commando over. Af en toe moest ik van achteruit wel schreeuwen welke kant wij op moesten,maar dat mag de pret niet drukken. Langs de Coca Cola richting de Moer. Hier het fietspad gepakt om lekker draaiend naar Loon op Zand te gaan.
Vanmorgen waren Caspar (nog steeds zonder sponsor) en Peter Kuypers ook weer van de partij. Peter, de laatste tijd toch wat fysieke ongemakken gekend, reed het eerste gedeelte toch lekker mee. Niet veel kunnen trainen, dus dat zou zich naderhand gaan wreken.
Net voor Loon op Zand rechtsaf geslagen om vervolgens rond het Blauwe Meer te rijden. Daarna het nieuwe fietspad gepakt richting de Kets.
Jantje en Jacques namen veel kopwerk voor hun rekening deze ochtend, en ook Anton liet zich regelmatig van zijn sterkste kant zien.
Ypke kwam voorin vragen of het nog wat harder kon, maar dat hebben we niet gedaan. Goed is goed zei ik.
Langs het golfterrein van Ezeltje strek je reden wij, om achterlangs de Moer richting Waspik te gaan. Potverdorie nog maar 50 km op de teller en al bijna thuis. Dat gaan we dus niet doen. Nog een lusje over ‘s Gravenmoer erbij gepakt. Hier kwam Peter in de moeilijkheden.
Het tempo lag te hoog voor hem en in combinatie met te weinig training wou Peter binnendoor naar huis. Caspar zou met Peter meegaan.
Normaal is het samen uit samen thuis, maar na goed overleg met Peter en duidelijke afspraken hierover, zijn de beide mannen zelf verder gegaan.
En wij natuurlijk ook. Dit alles om misverstanden te voorkomen. De Veerse polder kwam in zicht. Hier had ik nog een verrassing in petto. Lekker beuken in de wind op open terrein. Natuurlijk weer met Jantje Eg Wel, mijn persoontje en Jacques die het tempo bepaalden.
Op het einde probeerde Ypke nog als eerste Oosteind in te draaien maar dat lieten we niet gebeuren. Wind is lang zijn terrein geweest maar langzaam gaan de jaren tellen.
Door de polder in het verlengde via de oude Veerse weg terug naar het Fer, om hier via de bekende wegen weer terug te rijden naar de May.
Oh ja, nog bijna vergeten te vertellen; Johan S. is op Oosteind nog in een gevaarlijk diepe gleuf gereden in het wegdek. De rest heeft het kunnen ontwijken. Gelukkig bleef het voor Johan beperkt tot een lekke band die Johan,Wim en ik in no time weer hadden vervangen door een nieuw binnenbandje. Voor hetzelfde geld was hier ook een grote valpartij geweest met schade aan mens en machine.
Genoeg is genoeg. Iedereen weer bedankt voor de fijne tocht.
Gr De Pakhaas