Maandelijks archief: augustus 2015

Blauwe Meer met de B op 23 augustus

Allereerst even terugkomen op het ongeval van gisteren. Er is via de sociale media al veel over gesproken. En dat hoort ook zo.
Als je zo hard tegen de grond klapt zoals verschillende jongens, en waarvan Peter het grootste slachtoffer is geworden, besef je hoe wij fietsers toch een groot risico vormen in het verkeer. Wij zijn ontzettend kwetsbaar.
Het kan aan onszelf liggen, omdat sommigen zich niet kunnen gedragen, het kan aan anderen liggen die gewoon een hekel aan ons fietsers hebben, en het kan door externe factoren gebeuren.
Al deze punten laten de kwetsbaarheid van ons fietsers zien. Nog steeds zie ik meer en meer mensen zonder valhelm rijden. Ook zij denken onkwetsbaar te zijn. Neem eens een kijkje in een revalidatiecentrum zou ik zeggen, dan zet je hem voortaan wel op.
Maar gelijktijdig beoefenen wij misschien wel de mooiste sport ook. Lekker buiten zijn.
De wind voelen, de zon, de regen etc. De mooie vergezichten, lekker met elkander kletsen onderweg. Een sprintje trekken. Een puntje met op een terrasje nuttigen.
Al deze bovenstaande punten dat is ONZE sport. Kwetsbaar voor lijf en leden, maar o zo geweldig om te beoefenen.
Peter; Namens mij, en ik denk namens iedereen die onze fietsmaten een warm hart toedragen, een spoedig herstel toegewenst, en vlug terug op de fiets.

Peter zkhs

 En ook wij hebben deze zondagochtend gefietst. Maar weer eens de kanten van Loon op Zand gaan verkennen. Ik ken het daar, maar niet iedereen weet hier goed de weg.
Samen met Jacques op de kop van ons groepje langs de nieuwe horeca uitspanning Het Houtse Meer. Door de bossen richting Oosterhout.
Even lekker dokkeren op de steentjes van de Steenhovensebaan om met de wind op kop het kanaal richting de oude baan over te steken. Hier namen Anneke en Jantje “Eg Wel” het commando over. Af en toe moest ik van achteruit wel schreeuwen welke kant wij op moesten,maar dat mag de pret niet drukken. Langs de Coca Cola richting de Moer. Hier het fietspad gepakt om lekker draaiend naar Loon op Zand te gaan.

Vanmorgen waren Caspar (nog steeds zonder sponsor) en Peter Kuypers ook weer van de partij. Peter, de laatste tijd toch wat fysieke ongemakken gekend, reed het eerste gedeelte toch lekker mee. Niet veel kunnen trainen, dus dat zou zich naderhand gaan wreken.

Net voor Loon op Zand rechtsaf geslagen om vervolgens rond het Blauwe Meer te rijden. Daarna het nieuwe fietspad gepakt richting de Kets.
Jantje en Jacques namen veel kopwerk voor hun rekening deze ochtend, en ook Anton liet zich regelmatig van zijn sterkste kant zien.
Ypke kwam voorin vragen of het nog wat harder kon, maar dat hebben we niet gedaan. Goed is goed zei ik.
Langs het golfterrein van Ezeltje strek je reden wij, om achterlangs de Moer richting Waspik te gaan. Potverdorie nog maar 50 km op de teller en al bijna thuis. Dat gaan we dus niet doen. Nog een lusje over ‘s Gravenmoer erbij gepakt. Hier kwam Peter in de moeilijkheden.
Het tempo lag te hoog voor hem en in combinatie met te weinig training wou Peter binnendoor naar huis. Caspar zou met Peter meegaan.
Normaal is het samen uit samen thuis, maar na goed overleg met Peter en duidelijke afspraken hierover, zijn de beide mannen zelf verder gegaan.

En wij natuurlijk ook. Dit alles om misverstanden te voorkomen. De Veerse polder kwam in zicht. Hier had ik nog een verrassing in petto. Lekker beuken in de wind op open terrein. Natuurlijk weer met Jantje Eg Wel, mijn persoontje en Jacques die het tempo bepaalden.
Op het einde probeerde Ypke nog als eerste Oosteind in te draaien maar dat lieten we niet gebeuren. Wind is lang zijn terrein geweest maar langzaam gaan de jaren tellen.
Door de polder in het verlengde via de oude Veerse weg terug naar het Fer, om hier via de bekende wegen weer terug te rijden naar de May.
Oh ja, nog bijna vergeten te vertellen; Johan S. is op Oosteind nog in een gevaarlijk diepe gleuf gereden in het wegdek. De rest heeft het kunnen ontwijken. Gelukkig bleef het voor Johan beperkt tot een lekke band die Johan,Wim en ik in no time weer hadden vervangen door een nieuw binnenbandje.  Voor hetzelfde geld was hier ook een grote valpartij geweest met schade aan mens en machine.
Genoeg is genoeg. Iedereen weer bedankt voor de fijne tocht.

 Gr De Pakhaas

 Gerard Veekens Pakhaas


 

WTC A rijdt het Goirle spoor

Op deze morgen staan 20 WTC-ers bij het oude gemeentehuis voor de laatste vakantietocht. Het is mooi zomerweer maar wel met een straffe windkracht 4 uit het oosten die volgens de weerprofeten zelfs nog aan zou gaan trekken tot 5.
Daarom besluiten zowel A en B richting Tilburg en omstreken te rijden.
Ik spreek nog even met Peter Broeders die de afgelopen weken veel geleid heeft. Ik stel voor om naar Goirle – Hilvarenbeek te rijden. Bijna naar de Bokkenrijder die dit jaar niet op het programma staat. Peter vindt dat prima en kan deze keer dus eens relaxed meerijden want ik pak de leiding. Het WTC-peloton splitst precies in 10 A en 10 B renners.
Via Den Hout en Oosterhout rijden we naar het Halve Maantje wat tegenwoordig Spijs en IJs blijkt te heten. Maakt niet uit, we hebben nog geen honger of dorst dus rijden de koptrekkers verder tegen de wind. Via Hulten rijden we naar Gilze. Lang niet meer geweest en het bekende tunneltje wordt niet door mij gevonden. Geen probleem, het is toch goed weer en we nemen een iets langere route om zo toch in Riel te komen. Na de Kerk afslaan en naar het tunneltje van Goirle. Peter Verhagen komt zijn beklag doen dat dit weggetje voor hem wat erg stuitert, hij is een mooi-weg fietser.
In Goirle rijden we langs de sportvelden om niet over het gevaarlijke fietspad met al die paaltjes te hoeven. Deze goede bedoelingen vallen echter verkeerd uit.
Want als we inderdaad over een mooie asfaltweg richting het centrum rijden, slaat het noodlot toe. Sommigen ruiken al onraad blijkt achteraf; Diesel-lucht!
De eerste die echt het dieselspoor van zo’n 10 centimeter breed opmerkt, is Martien als hij al begint te slippen maar zijn fiets nog recht houdt. Hij roept nog “olie” maar het is te laat.
Alsof ze op ijs rijden, schieten Erik van der Hoeven, Kevin Damen en Kees Marijnissen onderuit. Peter Broeders kan vervolgens een van de vallende fietsen niet ontwijken en komt ook ten val.
Ik leg mijn fiets in de kant en neem de schade in me op. Vooral schaafwonden denk ik eerst nog tot ik Peter zie; veel pijn en zijn rechterschouder hangt echt af….. sleutelbeen?
Peter gaat, na even op het gras gezeten te hebben, op een betonblok zitten en heeft pijn en kou. Ongelukkigerwijs is dit een tocht bij zo mooi weer dat ik mijn EHBO bidon vervangen heb door een extra waterbidon. Geen paracetamol bij me dus en de EHBO les heeft mij geleerd dat dat wel aan te bevelen is met zoveel pijn. Gelukkig is de AH, waar we zowat voor de deur staan, open dus haal ik gauw een pakje en zo kan Peter een tablet innemen. Hij heeft het nog steeds koud. Daarom besluit Flip ergens aan te bellen om te vragen of hij daar binnen mag zitten. Ongeloof als de deur opengaat. Een ex-collega van Flip blijkt daar te wonen. De politie hebben we al gewaarschuwd om het oliespoor af te zetten en op te laten ruimen. Gerard Koops heeft zoon Oscar opgetrommeld, die zal de fietsen ophalen en Peter even naar het ziekenhuis brengen. Peter wordt echter steeds grauwer en nu besluiten we toch de ziekenauto te bellen. Die gasten zijn er zo en geven Peter pijnbestrijding en laden hem in. Martien biedt aan om mee te gaan, dat vindt Peter wel prettig. De ambulance vertrekt richting Elisabeth Ziekenhuis in Tilburg en wij zoeken een beetje verdwaasd onze fietsen weer op. Erik van der Hoeven heeft het voorwiel van Peter geleend want dat van hem past niet meer tussen de remmen. Oscar rijdt weg met de fietsen van Peter en Martien maar ook van Kees en Kees zelf. Kees heeft toch een beetje een tik, hopelijk alleen van de schrik. De politieagent staat ondertussen een beetje beteuterd te kijken bij zijn pylonen waarvan er al eentje aan gort gereden is door een bus. De brandweer is er dan nog steeds niet met de zeep om het spoor van wel 200 meter schoon te poetsen.

We rijden de weg verder af, Flip en Gerard voorop. We gaan niet meer verder naar Hilvarenbeek maar de kortste weg terug.
Flip en ik weten beiden die weg niet, we missen Peter nu al.
We rijden Tilburg in langs het Willem II stadion waar het rommelmarkt is. De stad in lijkt niet zo’n goed idee met al die stoplichten. Ik zie een bordje Rijen. Daar moeten we heen. De stoplichten knippen de groep in tweeën. Ik sla rechtsaf naar Rijen aan de Noordkant van de A58. Rustig peddelen we verder om op de rest te wachten. De rest heeft ons echter niet af zien slaan en een bordje Gilze in de smiezen en kiezen die route langs de zuidkant van de A58. Ik rij nog terug maar zie niemand meer. Dat kan er ook nog wel bij op deze ramptocht, we zijn elkaar kwijt geraakt!
Met Gerard en Erik rij ik naar de May.

Goed en wel thuis, meldt Peter Broeders zijn schade via Whatsapp; sleutelbeen, elleboog, 5 ribben en longen beschadigd. Die elleboog moet zelfs geopereerd.
Ik voel me ellendig, maar Peter nog veel meer.

Beterschap Peter!
Martien bedankt voor het spelen van ziekenbroeder,
Gerard en Oscar voor het thuisbezorgen van de fietsen en wielen.

 

Ad

Rondje Biesbosch

 

IMG_6750

Makkendam (MC Adam), Paaltjes, Rijplaten, Modder, Klei, Omleiding, Hondenuitlaatplaatsen en Afwerkplaatsen. Mag het nog ietsje meer zijn?

Dit hebben de B rijders vanmorgen voor hun kiezen gehad. Met Anneke en Piet zouden we deze morgen de geneugten van de Biesbosch op gaan zoeken. Wel een frisse maar droge ochtend zou het worden. Vanmorgen in ons midden, een oud leraar, een paar kleppers die goed met RVS om kunnen gaan, een tuinder die nogal wat bloemetjes naar Rusland exporteert, mensen die graag met hun bootje varen, mensen die afscheid hebben genomen en nog wat van die klasbakken.

Vissershank, daar reden we naar toe om hier vandaan het prachtige nieuwe fietspad naar Werkendam te fietsen. Over een dijk was hier prachtige Makkendam uitgestrooid. De bandjes zoefden van genot. Ook de uitzichten waren prachtig. De natuur liet zich hier van zijn mooiste kant zien; het tempo zat er gelijk goed in.

Erno en Johan en Jantje Ech Wel, waren ook weer terug van vakantie, dus dat zat wel snor deze morgen. Anneke ook volle bak mee op kop. Misschien dat ze toch weer de overstap naar de A’s gaat maken gezien haar rijden. Je weet het maar nooit!!!! Ter hoogte van Werkendam hield den Makkendam opeens op!!!

De gemeente was vergeten een stuk van zo’n 150 meter ook van zo’n mooie laag te voorzien. Zal toch niet waar zijn? Losse steentjes en er liepen wat mensen rond die in de rouw waren. Ze keken ons vreemd aan. Waarom weet ik niet, misschien dat we zo fleurig waren uitgedost. Het werd dus crossen. De banden op 2 bar gezet en toen over de steenslag. Gelukkig niemand lek. Op naar het Biesbosch Museum. Dat ging dus even goed, maar toen werd ons ritje onderbroken door een stelletje rijplaten. Mot toch niet veel gekker worden deze ochtend.

Met horten en stoten namen wij ook deze hindernis. Erno vertelde tussen de soep en wijsvingers door dat hij naar een optreden geweest was van Carlos Santana. Ook natuurlijk 1 van mijn idolen van de Woodstock generatie. Tijdloze muziek; Samba Pati, Black Magic Women, Jingoloba etc. Maar met of zonder muziek, Erik en ik  gingen er even lekker aan trekken door de Biesbosch. Vaart maken op kop van ons groepje.

Terug naar Werkendam. Vanaf hier zouden we richting Sleeuwijk rijden, maar zo eenvoudig was dat nog niet. Het werd zoeken hoe wij hier uit moesten komen door allerlei werkzaamheden. Op een gegeven moment zaten wij in een soort park waar de mensen hun honden uitlieten. En toen ik nog eens goed om me heen keek, zou het ook best door kunnen gaan voor een afwerkplaats, maar zeker weten doe ik dat natuurlijk niet.

We zouden via Nieuwendijk terugrijden. Langs de molen, over het brugske, langs het fort en zo via Nieuwendijk naar de Hank. Toen onderaan de Veerse brug linksaf gegaan om er nog een lusje bij te pakken. Dat werd dus het Veer. Vervolgens langs het voetbalveld en de vertrouwde weg terug naar Made. Met ongeveer 80 km. bij de meesten op de teller was het weer een geslaagde rit geweest. Allemaal bedankt weer voor de gezelligheid en tot binnenkort.

PS: Denk ook even aan Limburg mensen. Ik ga ook mee. Gezellig toch. EG WEL!!!!

 

De PAKHAAS.

 

Rondje Meerkerk

Vandaag hebben we de op een na laatste  vakantietocht gereden. Sommige leden hebben hun vakantie er al opzitten, weer anderen gaan juist de laatste weken nog ff genieten. En dan hebben we natuurlijk nog de grote groep pensionado’s die het hele jaar door vakantie vieren! Ondanks al die vakantie’s stonden er weer 17 leden bij het oude gemeentehuis.

Zoals iedere week weer, kwam de vraag wie gaan er met de A of B groep fietsen, en wie gaat de rit leiden en waar gaan we naar toe?  Een rondje Boompjesdijk hebben we nog niet gedaan dit jaar. Helaas stond daar de wind niet echt gunstig voor. Ik stelde voor aan Ad, om pal naar het noorden te fietsen, via Gorinchem naar Meerkerk. Iedereen was het daar snel mee eens, en zo niet dan toch maar richting Meerkerk. Wie kozen er voor de A groep ? Zeven apostelen volgden mijn gebeden. Plots kwamen er nog 10 Wilden bij onze groep aanpikken. Een Bond en Wild gezelschap ging mee op weg richting Gurkum.

meerkerk wilde bond

 

“Met de wind op kop, op het grote blad zeventien op een rij iedere zondag komen ze voorbij”zong Gerard van Maasakkers op de cd “Willebrord sessies. Zo ging het vandaag ook, langs mooie riviertjes zoals de Giessen en de Kromme Giessen.  Zo kwamen we via Noordeloos in Meerkerk waar we even gedwongen pauze moesten nemen. Daniel vroeg nog waar we de koffiestop hadden gepland, die had ik bij de brug over het Merwedekanaal bezuiden de Lek gepland.Maar de koffiejuffrouw kwam niet op dagen. Dan maar wachten mannen, nog maar een paar kilometer en we staan weer in de May. Vanaf de brug kregen we de wind in de rug. Onze Werkendamse aansluiter nam  vanaf hier de regie over, om ons via Hoog Blokland en Hoornaar weer terug naar de brug van Gurkum te loodsen. We besloten om door de polder van Werkendam terug naar Hank te fietsen. Vvorige week hadden Peter en Twan hier nog het overtollige water gelost, deze keer hielden ze de plas maar op voor thuis! Rustig aan en gezellig keuvelend  ging het vanaf het Jeppegat naar Hank en de May.  Met  net geen 100 km op onze tellers en een mooi gemiddelde konden we weer terug kijken op een geslaagde tocht. Volgende week onze laatste vakantietocht.

Vergeet je niet aan te melden ons jaarlijkse fietstocht in Zuid-Limburg. (zie mail)

Pierre Boulanger.

 

Rondje Alphen ’t Zand 9 aug. 2015.

 

anton

Negen B-kleppers vandaag. Met algemene instemming werd ik op voorspraak van Piet gebombardeerd tot leider en Wim kwam die boodschap bij mij brengen. Het zou het rondje ’t Zand worden. Anneke vond het niet zo spectaculair, maar in Heusden waren we vorige weel al geweest en bovendien was de inspraakronde al voorbij. Ze was eigenlijk ook bijna te laat, maar daar kon ze niks aan doen. Dat was deze keer de schuld van Ad. Ik mocht meteen op kop en het was wel leuk om in eigen dorp op kop te rijden. Helaas heeft dat door niemand gezien, vermoed ik. Zo leidde ik de groep door het centrum van dit mooie dorp. Daarna namen Jan en Wim het stokje over. Ze hielden dat best een tijd vol. Wim had extra goeie benen vandaag, misschien omdat hij vandaag 41 jaar getrouwd was met Jeanne. Nog proficiat beiden. Johan had zijn vakantie in la douce France er weer opzitten. Zijn kin was erg borstelig net als bij John Haanskorf vorige week. Nieuwe, moderne  trend binnen WTC? De weg richting  Alphen kunnen we dromen. Om aan voldoende kilometers te komen bedacht Piet ter plekke een rondje rond de kerk van Alphen. We kwamen weer op bekende weg uit en ik mocht het leiderschap weer overnemen. Het was ook iet zo moeilijk. Het waren vooral Piet,Wim, Kees, Jan en Peter Ba. ., die voor een mooi tempo zorgden. In het laatste deel bleek dat menigeen zijn krachten nog niet verspeeld had. Yp kwam als eerste in Dorst aan. Sprintjes werden getrokken bij het viaduct over de A27, bij de brug over het Markkanaal en in het Ruiterspoor in Den Hout. Als ik het goed waren Kees en Piet de sterkste. Al was het rondje misschien niet zo spectaculair, we hebben er toch weer iets moois van gemaakt. Ik heb weer genoten en hopelijk de acht anderen ook.

Anton Knipscheer

Rondje Brabantse Biesbosch.

IMG_6634

Een flinke opkomst, een grote groep fietsers bij het oude gemeentehuis in Made. De A vertrok richting het noorden met gastrenner Kees erbij. Het werd een ouderwets rondje Biesbosch. Ik kan melden dat de laatste keer dat ik dit rondje deed 30 jaar geleden was met wijlen Gerard (Saar) van Boxtel. Een boksmaatje van mijn vader, ook uit Dussen. Een van de grootste karakters in de sport die ik ooit ontmoet heb. Wat een kerel was dat. Maar ik raak nu door emoties even uit de richting. De tocht voerde ook door Dussen, Almkerk en verder naar Woudrichem om via de dijk bij Werkendam de polder der polders te betreden. Hoewel  het er nog steeds schitterend is, is de infrastructuur wel wat veranderd. Niet perse slechter. Ik heb genoten van de tocht. Het weer was schitterend. Nauwelijks wind, heerlijke temperatuur. En dat leidde tot een behoorlijk tempo mag ik wel beweren.

Al die jaren vroeger ben ik dus verkeerd gereden. Altijd ging ik terug via Werkendam en dan direct de Grote Waardweg op. Een van de gemeenste wegen die ik ken. Als we vroeger hard getraind hadden en dan die weg opreden dan leek daar geen eind aan te komen. Terwijl het in werkelijkheid maar 7 kilometer tot de eerste bocht is. Maar het lijkt  eindeloos. Zeker na een harde training en dan de wind op kop. Maar niet deze keer. Ik was verbaasd dat we het industrieterrein opreden. En als slingerend op een gegeven moment met wat draai- en keerwerk op een parallelweg van de Grote Waardweg opreden. Maar niet voordat er even een plaspauze was. Op zich niets bijzonders, de gemiddelde leeftijd is relatief hoog, en oudere heren moeten vaker een plasje. Maar een mevrouw meende daar toch op hoge toon iets over te moeten zeggen. “Die gore urinelucht!!!”. Ze vond het verschrikkelijk dat ze daar nu elke dag elke dag haar hond moest uitlaten. Er werd natuurlijk wel om gelachen, maar zoals ik al meldde, we zijn heren en hebben haar verder niets proberen uit te leggen. Uiteindelijk kwamen we dus toch weer op de Grote Waardweg uit waar er, naar mijn mening, behoorlijk hard gefietst werd. Indrukwekkend vond ik het. Daar pikte nog een oud-renner bij ons aan, ook al afkomstig uit Den Berg! Even verder waren Martien en Johan uit onze groep ontsnapt, Wout dacht er zomaar naar toe te knallen, maar moest er tot zijn spijt achter komen dat die twee een aardig stukje kunnen fietsen. Over de brug van Keizersveer, wilde die zelfde Wout zich al aanmelden als nieuw lid. Ik zou zeggen kom eerst maar eens een paar ritten proefrijden. Rond 11 uur fietsten we de Made binnen, mooi optijd om te genieten van een heerlijk koud pilske!    En een waardig besluit van een prachtige fietstocht.

Groet, Gerard.

 

IMG_6643

 

Vakantietocht WTC-B 2 aug. 2015-08-02

29 Gerard Veekens

Acht B-kleppers waren er om samen een vakantietocht te maken. Jan weer speciaal terug uit Zeeland om de rooie trui niet te verliezen, Piet die trots is op zijn tweede plek, Anneke weer terug van een superreis,Peter B. (niet de bakker), Willem, Yp, Anton en Gerard die deze tocht wel wilde leiden. Allen brachten een goed humeur en een partij goed weer mee. De witte rook van de Amercentrale ging recht omhoog, wat wil je nog meer. In ut Veer ging bijna iemand door het rood stoplicht, maar leider Gerard liet meteen zijn gezag gelden. Maar goed ook, want je weet maar nooit wat de gevolgen hadden kunnen zijn. Via Keizersveer en de Perenboom naar Dussen. Langs het kasteel naar Eethen en daar linksaf. Wat een feestje om met dit weer en deze temperatuur met gezellige mensen  in de polder te mogen fietsen. Onderweg gingen ook mensen ter kerke. Ieder maakt zijn eigen keuze , zei Yp, die steeds achteraan reed omdat zijn gezichtsvermogen wat minder is. Even later reden we al op de dijk bij Wijk en Aalburg. Mooi tempo en gelegenheid voor een praatje. Gerard had nog krachten over, ondanks de vele kilometers van afgelopen week. Naar de Heusdense brug en richting huiswaarts, maar niet via de kortste weg. “Vroeger” ,tien jaar geleden,  waren de vakantietochten maar 70 km. Via Sprang-Capelle  naar de Colafabriek. Ondertussen was Jan op kop gekomen en hij schroefde het tempo wat op. Echter de benen van Anneke waren hier niet zo blij mee. Erg richtingvast is Jan niet, dus regelmatig de vraag: welke kaant?  Anneke vroeg Jan het niet te gek te maken en Jan zei dat hij blij was dat Anneke er weer bij was. “Echt wel”. Handige Willem hoefde zijn diensten niet aan te bieden, want gelukkig reed niemand lek.Via de gebruikelijke weg naar Oosterhout  en Anton werd weer naar huis gebracht. Weergoden en Gerard bedankt, het was een mooie tocht.

Anton Knipscheer

Rondje “net over de grens”

Veel beter fietsweer is er niet. Licht frisjes bij vertrek, nauwelijks of geen wind, en tegen het eind van de tocht rond de 20 graden. Een flinke club die ook nog eens werd aangevuld met Tim, Hans en Sharella van de “Wilde Bond”.

Bijna pikte ons oud-WTC lid Pietje van der Steen nog aan, maar verstandig als hij is, liet hij het bij een vriendelijke begroeting!

Geen lekke banden, helemaal niet. En een mooie tocht met weinig verrassingen. Wel hielp het weer om het landschap er waanzinnig mooi uit te laten zien. Hoe mooi kan zo’n tocht zijn. En zulk weer hielp ook om een redelijk tempo aan te houden zonder erg af te hoeven zien. Behalve als je toch weer een verjaardag had van weer een vriend die 50 werd en weet wat ik graag drink. En wie zou dan weigeren? Ik wil niet onbeleefd  zijn bij zoveel gastvrijheid. En ook helpt het niet als je een spaak breekt en een slag in je wiel krijgt dat, zo bleek later, tegen je rem aanloopt. Maar goed, ik kan best wel wat extra verbranden. Hoewel, je moet daar toch weer mee oppassen.

bannnanaanan

 

Hans kwam in de buurt van Meer even checken bij Peter Broeders of hij zijn banaan nog op zou eten? Een opmerkelijke vraag. Het bleek dat Sharella tegen een hongerklop aan zat en al een tijdje hongerig en verlekkerd naar de banaan van Peter zat te loeren. En we kennen Peter, een gentleman, hij heeft zijn banaan zonder enige terughoudendheid aan de jongedame afgestaan. En Sharella kon, nu de nodige calorieën waren aan gevuld, haar weg weer vervolgen. Een fijne tocht met fijne mensen met fijn weer.

Groeten, Gerard.