Een mooie dag kondigde zich aan. Eindelijk weer eens wat zon na een weekje flinke wisselvalligheid. Wim Rasenberg zou ons vandaag verrassen op een mooi rondje.
Wij waren deze ochtend met 6 kleppers en Anne-Mieke om er op uit te trekken.
Eerst nog een lijntje gesnoven voor het vertrek. Er was weer genoeg aanvoer van het witte spul in de gemeente Drimmelen afgeleverd, dus dat bietje zullen ze vast niet missen.
Toen de May uit richting Drimmelen. Lekker op kop van de groep waarna ook Erno er bij kwam. Met de wind van opzij en schuin achter, wachtte ons eerst de beklimming van de Moerdijkbrug. Hier viel het groepje een bietje uit elkander, maar beneden werd een complete hergroepering een feit. Wim had al die klasbakken goed onder controle.
Op naar de Kiltunnel. Hier was het gewoon freewheelen met de wind in het hol.
Tijd om een beetje bij te praten over de gebeurtenissen van afgelopen week.
In de Kiltunnel werd er stevig doorgetrokken om daarna ook de andere kant van de Kiltunnel te beklimmen. Hier werd weer het kaf van het koren gescheiden.
Een ijzersterke Piet en Ypke wisten zich hier goed te onderscheiden. Knap gereden mannen. Onderaan was het weer hergroeperen. Gruppo Completto zoals ze zeggen in het jargon.
Nu werd het andere koek. De wind pal op de snuit terug naar de Moerdijkbrug. en of er wind stond. Met een aangepast tempo reden Anne-Mieke, Wim, Ypke, Erno en ik af en toe kop over kop, om de wind de baas te worden. En dat koste heel wat energie.
Dus na de afzink tijd voor een banaantje. Door de polder op naar Zevenbergen.
Ook hier moest Wim scherp maar rechtvaardig optreden, want er zijn er bij die niet al te goed op hun kilometertellerke kijken. Hahahahaha.
Dwars door Zevenbergen op weg naar de molen van Etten- Leur. Met regelmatig Anne-Mieke op kop. Zij heeft vandaag veel met haar snuitje in de wind gefietst. Klasse hoor meid.
Via de Zwarte Berg door de polder naar Terheijden. De brug overgestoken om even verder linksaf te gaan naar de Halter.
En toen op weg naar Den Hout. Hier het laatste opstakel genomen van deze dag.
Een klassieker onder de bruggen zal ik maar zeggen. ieder weer in zijn eigen tempo al kreunend en krakend naar boven. En voor sommigen was dat een hele opgaaf na al kilometers gereden te hebben met de snuit in de wind.
Nu kwam snel de May weer in zicht.
Wim, het was een verrassende tocht die jij goed onder controle had.
Ik heb genoten, en als dat voor iedereen geld prima toch?
Bedankt hier voor.
Gr De Paashaas.