Ik dacht zo bij mezelf; toch maar een bietje helpen die Willem. Nee, niet met het strikken van zijn veters, maar hem helpen met de rit.
Met de vrachtwagen is het geen probleem voor Willem, maar als je hem op de fiets naar Blauwe Sluis stuurt zal hij waarschijnlijk in Irnsum (Fr) uitkomen.
Dan maar gezellig met Willem op kop vertrekken. Lekker leuteren, wind happen en kilometers maken.
Wij waren in gezelschap van nog 13 anderen wat toch weer een aanzienlijk peloton maakte.
Slingerend door de bossen togen wij richting de Seterse Hoeve. Hier de weg overgestoken om de stenen van de Steenhovensebaan aan te doen. Vele gezichten betrokken. Het is niet aan iedereen gegeven om er flink over te jassen. Of je bent te licht of te zwaar,
of je bent blond of zwart, zo heeft iedereen een rede om er op te schelden. Maar dat maakt het ook zo mooi. Op de stenen daar is de koers geboren. Daar zijn de stoempers geboren en groot geworden.
Na deze eerste strook verteerd te hebben, ging het naar de Cola in Dongen. Daar lag iets verderop de 2e strook voor vandaag.
Met Antoon en Kees M. was het een peulenschilletje. Maar vloeken werd er zeker ook hier gedaan.
De dames lekker weggedoken achter de brede ruggen van de mannen. Ook Bakker Peter zorgde er mede voor dat Willem de goede richting uit bleef rijden. Ik had mij intussen tot de achterste regionen uit laten zakken. Lekker ouwehoeren met Marc en Erik.
Nadat wij ons doel het Blauwe Meer gerond hadden en enkele slagbomen voor de jaarlijkse paddentrek hadden ontweken, ging het via het Efteling Hotel naar de Moer.
Het bleef toch nog steeds aan de frisse kant en sommigen onder ons hadden last van kouwe tenen. Een goede reden om er nog een flinke lap op te geven. De gashendel werd af en toe flink opengetrokken, dus werd het flink aanpoten.
Willem was niet uit de eerste rij weg te slaan. Maar ja wat wil je als leider? En het bleef goed gaan. Peter had ook nog een paar weggetjes gevonden voordat er ergens in een afgelegen polder lek werd gereden. Rachel lek. Zij niet maar haar band stond plat. Net nieuw. Verbouwereerd stond ze er bij te kijken. En te rillen van de kou. Maar Erik en Ypke waren er als de bliksem bij om haar weer snel op pad te helpen.
Langzaam begon er ook een zonnetje door te breken en….. Oosterhout kwam in zicht.
Een goede reden om afscheid te nemen van iedereen en na een gezellige huiswaarts te keren.
En daarna de zetel opgezocht een Paterke erbij en Den Greg in een bloedstollende finale Gent-Wevelgem zien winnen.
Wat kan het leven toch mooi zijn. Willem bedankt kerel en ook de rest.
Gr De Pakhaas.