Maandelijks archief: juni 2017

25 juni B; geen Blauwe meer maar Moerdijk/ Zwingelspaan

Spannend vandaag!
Wie gaat binnenkort het leiderstricot overnemen, nu Johan het vrouwtje in is gaan halen van de IVD Alkmaar?
Wie gaat ons rondje Blauwe Meer leiden, nu beste Piet onlangs bedankt heeft voor de eer om als leider op te mogen treden?
Aangekomen in Made trof ik daar Wim en Jan en spoedig volgde onze secretaris Frans.
Frans moest op het laatste moment nog even met de broek afgaan en daardoor kwam
hij 1 minuut te laat om met de A’s mee te kunnen fietsen.
Hierdoor was het leiderschapsvraagstuk overigens wel opgelost.
Frans reageerde nogal nuchter op het gegeven dat hij de A’s gemist had: “kan gebeuren” en hij bood zich vervolgens spontaan aan als leider van de dag voor de B’s.
De weg naar het Blauwe Meer had onze Frans niet paraat en hij stelde een rondje Noordhoek voor.
Wel met ’n luske naar Zwingelspaan om aan de vereiste km’s te komen.
De opkomst was -zoals al vele weken- goed.
We mochten ons nieuwe clublid Marieke verwelkomen en voorts waren er:
Wim, Jan, Frans, Marc, Peter (fotograaf), Jacques, Anneke, Willem, Peter (uit G’berg), Piet, Erik (bloemenman), Kees (de oudste van onze Kezen) en ondergetekende.
We misten onze XXL LOOK met trotse eigenaar en die 2 zie je toch niet zo maar over
’t hoofd.  Zou Maurice zich al sterk genoeg voelen om met de A’s mee te gaan? Of heeft hij mogelijk een recuperatiedagje ingelast? Nicht Marieke zal ‘m straks een appje sturen.

Al met al toch weer een indrukwekkende en kleurrijke verzameling:
14 zadelridders, 2 GIANTS, 1 MERIDA, 2 APEXEN, 3 LOOKS, 1 SCOTT, 1 SOMEC, 2 KOGA’S,
1 GAZELLE en last but not least de PINARELLO DOGMA.
Het feestje kon beginnen. Leider Frans en Erik namen het voortouw en er werd koers gezet richting Helkant. Niet verkeerd om aan de broeken van deze twee mannen te mogen hangen. Jeetje ….. wat ’n wind!
Wim sommeerde de koptrekkers, waaronder overigens zijn coach, om -ten behoeve van ’n mooie waaiervorming- links op de weg te gaan rijden.
Als ’n havik zit onze Frans op z’n fiets en hij draait soepel en razendsnel een klein verzet.
Wat kan die man fietsen en om na alle pech die hij heeft gehad er nog zoveel lol aan te beleven, dan is er toch sprake van niets anders dan ware pedaalliefde.
En dan Erik, onze bloemenman met die prachtige lisianthussen.
Voor beiden geldt: ’n waar genot om naar te kijken. De bloemen zijn in een woord schitterend en Erik zit gewoon mooi op z’n fiets, of het nu op z’n GIANT, op z’n WILLIER, of op zijn meest recente aanwinst de CANYON is.  Persoonlijk ben ik erg gecharmeerd van de WILLIER, niet in de laatste plaats door dat vrolijke geluidje dat de naaf produceert.
Om o zo blij van te worden!
Maar helaas zie ik dit fraaie rijwiel slechts op hoogtijdagen, het is namelijk de zogeheten “mooi weer fiets”.
Onze Marc had er vandaag ook weer zin in om ‘ns flink aan de boom te schudden.
En dan…. wappert er al snel heel wat af!
Maar Marc is een super sociale pedaalridder en als hij merkt dat het peloton zijn enthousiasme toch niet zo weet te waarderen, neemt hij meteen wat gas terug.
Lekker stoempen, richting Moerdijk en Zwingelspaan.
Op enig moment kwamen er enkelen op het idee om kop over kop te gaan rijden.
Stel je voor, het B-peloton, een voortijlende carrousel met gevolg; moet niet gekker worden.
Op de terugweg ging het makkelijker. Met de wind in het hol is linkeballen niet langer nodig.  Pédaler dans le beurre oftewel lekker in de boter trappen, voor eenieder kansen om de neus aan het venster te steken.
Via Standdaardbuiten, Zevenbergen, Zwartenberg/ri. Prinsenbeek kwamen we via den Elsakker weer, lekker uitgewaaid, terug in Made.
Onze Marieke heeft haar vrouwtje goed gestaan en ik heb begrepen dat ze genoten heeft.
En onze bloemenman, zou hij niet de dag van z’n leven gehad hebben?
Thuis gebracht worden door twee missen, da’s toch eg nie mis!
Mij wachtte overigens ook nog een leuke verrassing. Op de Keizersdijk kwam ik oud-clublid André van Kuyk, die was afgekomen op de Fèrse patattenkoers, tegen. Bijzonder plezante babbel gehad.
Dank allen, en met name leider Frans, buitengewoon hartelijk voor dit mooie begin van deze zondag.

Anne-Mieke

Rondje net over de grens, A tocht

Onder een bewolkte hemel rij ik deze morgen naar ons startpunt bij het Oude Gemeentehuis. Daar staat één eenzame fietser te wachten: Martien.
Hmm, moeten we het met ons tweeën gaan doen deze morgen?
Gelukkig komt even later Flip aanrijden.
Hij blijkt in een fase te zitten waar vrienden 60 worden (of opa) en dat vraagt om feestjes. Flip is niet te beroerd om daar aan deel te nemen tot in de kleine uurtjes en zo ook vannacht. Martien heeft het op zaterdag druk gehad en ook nog eens 20 kilometer hard gelopen. Ikzelf ben net terug van 12 dagen China met goede bedoelingen maar helaas kapotte hometrainers in de gyms van de hotels. Flip constateert dat we dus een prima excuus hebben om niet te hard te rijden. Martien wil daar niks van weten. Hij vindt dat er nooit een excuus is om rustig te rijden. Hij vindt het beter om te zeggen dat we “een goede reden” hebben om niet te gek te doen. Denk maar eens na over die nuance zo op deze vroege morgen aangebracht.

Hoe dan ook, we besluiten, gezien de windrichting, west/zuid-west te vertrekken.
Tegen de wind in maar we zoeken wel wat de luwte van bossen en bebouwing.
Martien vertrekt op kop, dan Flip, dan ik. Dan neemt Flip over en rijd ik tweede. Dan neem ik over, dan Martien, dan Flip, enzovoort, enzovoort. Erg interessant natuurlijk voor de lezers van dit stukje. De carrousel draait perfect rond. Tot het flink mis gaat bij Sprundel.
Er is een wegomleiding. Enkele dames staan te roepen “Ge kunt tur nie dur hor”.
We slaan dus snel links af, want dat is voor het gevoel de goede kant uit.
Maar het is mis met de carrousel, ik zit nu achter Martien. Niet zo goed, want die is toch een paar centimeter smaller dan Flip.
Bij Achtmaal kan ik het weer herstellen en kan ik weer achter Flip gaan zitten. Ik neem de bierwalm voor lief, hoewel ik merk dat die ondertussen wel verdampt is en dat merk ik ook aan zijn kopwerk.
We krijgen nog wat regen en de weg is nat, maar dat deert ons niet. Veel zuurstof in de lucht zeggen we dan. We komen honderden wielrenners tegen, we rijden blijkbaar tegen een toertocht in met veel deelnemers.
Om aan de 100 kilometer van het programma te komen, maken we nog een lusje achter Wernhout door. Ik denk dat ik nog wel weet hoe dat moet, al is het wel heel lang geleden dat ik daar geweest ben. En inderdaad, ik neem een verkeerde afslag en ik zie bovengrondse stroomkabels; we zitten in België en dat was niet de bedoeling. Op basis van windrichting proberen we weer in ons vaderland terecht te komen. Op een gegeven moment herkennen Flip en ik het weer. We zijn bij Sauna Diana en dan weten wij de weg naar huis wel.
Voor de wat recentere leden die nu denken “wat zijn dat voor klanten?”: een jaar of 10 terug reden we elk jaar de Sauna Diana tocht onder leiding van Gerard de Laat. “Handdoek en badslippers mee” wist Gerard altijd tevoren te melden. Dus vandaar dat we het nu weer weten, verder niks achter zoeken.
Via Rijsbergen en de Rith toeren we weer naar Made. De wind blijft een beetje schuin opzij maar de snelheid is nu wat hoger. Ondanks onze “goede redenen” om rustig aan te doen, rijden we net na 11 uur Made binnen met 102 kilometer op de teller.
Weer lekker gesport!

Ad

Groene Hart, 17 juni

IMG_1906

Met 15 WTC ‘ers en ene gastrijder, good old Jan de Been, stonden we aan de start voor de 2e editie van “het Groene hart”. Onze Wim Rasenberg was een bietje zenuwachtig, allemaal onnodig bleek later op deze mooie dag. Jacques van Dijk en Peter Kuijpers waren er ook bij, voor hen was het de eerste keer dit jaar dat ze een rit boven de 100 km gingen maken. Dus lekker tussen de wielen kruipen maar dat kan Jacques als geen ander.
Om 8 uur vertrokken we, samen met Antoon voerde ik het clubke aan richting de Hamseweg. Daar stond wel een hek voor wegwerkzaamheden aan de kant van de weg maar voor ons was dat geen probleem, met de fiets kom je overal doorheen (dachten wij). Toch niet, terug draaien en via Hoge en Lage Zwaluwe naar de Moerdijkbrug. Net over de Moerdijkbrug het eerste en enige lekke bandje op naam van Peter Kuijpers. Intussen hadden mijn persoontje en Wim Rasenberg mooi de tijd om een wedstrijdje ver plassen te houden, ik dacht de winnaar te zijn met 2 mm verschil!

Via de Zeedijk ging onze rit verder naar de Kop van het Land en Sliedrecht, vervolgens ging het richting Kinderdijk. John kende hier de weg prima, mij kwam dat goed uit. Normaliter overkomt mij dat niet, mijne GPS had kuren, ik zag alleen maar een streep op mijn scherm. Tot aan Kinderdijk was dat geen probleem maar eenmaal over de Lek  kon ik de ondersteuning niet missen. De enige oplossing was om hem helemaal opnieuw op te starten. Op de pont naar Krimpen aan de Lek kwam de rit eindelijk in zicht, een zucht van verlichting. Voor mij kon de rit nu eindelijk beginnen!

goudrakse tiendweg1-520x245

Via Ouderkerk aan de IJssel en Moordrecht fietsten wij langs de IJssel af, waar we vele honderden fietsers tegenkwamen die waren vertrokken vanuit IJsselstein voor hun tocht. Vorig jaar hadden we nog moeite om in de buurt van Gouda de Gouderakse Tiendweg te vinden, een beetje raar paadje van een paar kilometer. Deze keer ging het meteen goed, met dank aan mijne GPS!
Een klein stukje door de rand van Gouda, en dan op weg naar Haastrecht. Daar kwamen we terecht in een hardloopwedstrijd die net was gestart. Geduldig stonden we daar te wachten tot de bezemfietsers waren gepasseerd. Wij konden onze rit weer voortzetten.
Om 10 voor half twaalf stonden we op de stoep bij Lekzicht in Schoonhoven. Ik vroeg aan de eigenaar/manager of we uitsmijters konden bestellen. Helaas ging zijn keuken pas om 12 uur open  en om nu 40 minuten te wachten zagen we niet zitten. We wisten nog een leuk tentje aan de overkant van de Lek. Dus met de pont mee en op weg naar Nieuwpoort, waar we hartelijk werden ontvangen en konden genieten van een heerlijke uitsmijter.

IMG_1960

Na nog een glaasje fris, gingen we op weg voor de laatste 45 km.
Zoals altijd de laatste loodjes wegen het zwaarst!
Over mooie polderwegen fietsten we door Hoornaar naar Scheluinen en de laatste bruggen kwamen in zicht. Samen met Peter K. begon ik aan de beklimming van de brug van Gorinchem. Toch al knap van Peter dat hij zich zo goed staande wist te houden maar nu begonnen de kilometers te tellen. Toen we langs de A27 richting Hank fietsten, waren er nog een paar bij die nog een overschot aan energie kwijt moesten; Frank, Niels en Marc draaide de gashendel wat verder open en ook onze beide dames Annemieke en Rachel, sloten bij die kleppers aan. De rest ging onder aanvoering van Jantje in gepast tempo verder. Johnny ging op jacht naar de snelle mannen en vrouwen, om een stuk verder weer netjes op ons te wachten. Net voor Hank kreeg Peter Kuijpers problemen met zijn schoenplaatje (los geraakt). “Rij maar door, ik kom wel thuis”, zei Peter. Maar dat doen we niet; samen uit, samen thuis. Na wat hulp van zijn schoonvader konden we beginnen aan de beklimming van de Keizersveersebrug. Jan de Been nam in Hank afscheid van ons en Annemieke in ’t Veer. Peer was weer blij om de kerk van Den Berg te zien.
Nog een paar kilometer en de brug de Amer over. Soms kan dat best ver zijn.
Antoon maakte het een paar weken geleden mee en nu was op de brug de tank van Jacques helemaal leeg. Geen schande na 130 km., dan voel je elk bultje en lijkt de brug we de Mont Ventoux. Even op elkaar wachten, om gezamenlijk rond half 3 de May binnen te fietsen.
We konden terugkijken op een mooie tocht, met een prachtgezelschap.
Johan, John, Marc, Antoon, Jantje, Rachel, Willem, Peter, Jacques, Wim, Niels, Frans, Frank en AnneMieke; Bedankt voor de bijzondere dag!

Groet Pierre Boulanger.

Noordhoek-Etten-Leur 11 juni

Eerst even op de foto zondagochtend met de Rabobank clubkas cheque tbv onze vereniging en dan op pad.
Met een flink peloton gingen we op weg. Waar het in het verleden flink druk was bij de A groep is dat nu zeker het geval bij de B groep. Van de ene kant natuurlijk wel goed ivm de opkomst, maar het komt naar mijn idee de veiligheid niet ten goede. Soms kan het niet anders dat is nu eenmaal zo.
Vol goede moed op pad naar Noordhoek. Ik moest maar leider zijn. Zo gezegd zo gedaan.
Vandaag met goede koptrekkers zoals Johan, Maurice op zijn mooie nieuwe Look, Willem en niet te vergeten Annemieke die sommigen onder ons toch af en toe flink pijn deed.
Wat rijdt zij toch sterk. Dat komt door het vruchtensap dat ze drinkt uit de Betuwe.
Probeer het maar eens als je in het centrum van Geldermalsen komt. Leg aan bij de Betuwe Fruitshop op het Marktplein 4, drink dat fruitsap en je zult zien je gaat ervan vliegen.
Ook natuurlijk met Niels op kop ging het via Den Zwaluuw naar Moerdijk langs het industrieterrein af om op te stomen naar Noorbeek. Daarna met gezwinde spoed naar Standdaardbuiten over het bekende bruggetje om weer koers te zetten naar
Zevenbergschenhoek. Hier nam Peter Bastiaansen het commando over omdat hij de omgeving hier beter kent als ik.
We moesten er na Noordhoek nog een flinke lus aanplakken om een beetje in de buurt van de 90 km. te komen.
Dus op pad naar Etten-Leur, langs de haven en dwars door het centrum. Daarna over het fietspad waar lek gereden werd. Met een paar man en vrouw was het wachten tot het euvel verholpen was. Beetje keuvelen, er kwamen wat fietsers voorbij, mensen lieten hun marmotten (hond ) uit en toen kwam er een hardloper aan. Niels zei tegen hem: Hedde gij oewe fiets vergeten?
Niet al te slim gezegd natuurlijk. Wat deed die Larse Viren? Hij pakte gewoon de Look van Niels en reed er gewoon mee weg, een compleet verbouwereerde Niels achterlatend…… Intussen was de lekke band gerepareerd en stonden wij nog te wachten.
Konden we nog niet vertrekken. Niels geen fiets. Konden hem misschien een buskaart geven natuurlijk maar met zo’n strak pakje aan en een helm op val je toch wel een beetje uit de toon in de bus.
Maar het geluk lachte ons toe. Onze sympathieke hardloper, nu eventjes fietser geworden, kwam de fiets van Niels terugbrengen, het was niet zijn maat. Niels dolgelukkig en wou die man nog een beloning geven maar dat hoefde niet.
Wij weer op pad. Met Peter en Annemieke bleef het tempo lekker strak. Misschien wel af en toe te maar ja zo gaat het nu eenmaal.
Op naar Langeweg. Hier verlieten Anneke en Ypke ons groepje. Ze zagen in de verte natuurlijk de glanzende kasseien liggen. Was een ideetje om hier eens lekker over heen te raggen. Heerlijk. De grote versnelling op en jezelf eens lekker laten gaan.
Zeker een strook van een kilometertje of drie denk ik. Niet iedereen vond het zo geweldig natuurlijk maar je kan niet de gehele dag over een mooi tapijt fietsen.
Onderweg viel onze groep nog even uit elkaar omdat wij bij een plaatselijk volksfeest uitkwamen. De meesten reden er door en sommigen er om heen. Naderhand was het weer verzamelen om zo richting Blauwe Sluis te rijden en van daaruit terug door de polder naar de May.
Peter bedankt voor het 2e gedeelte van onze rit. Was tof klepper.

Met vr gr De Pakhaas.

Mar10’s rondje rond Breda

Op deze zomerse zondag staan we met 6 A- renners aan de start.
John heeft zich deze week niet verslapen en zelfs voor de zekerheid nog een Appje gestuurd dat hij er zal zijn. Iedereen is een beetje teleurgesteld want onze haas Peter Broeders is er niet om ons op gang te trekken (nou eigenlijk is het meer van achter uit duwen, moet ik toegeven) en uit te zwaaien.
Maar ondanks dat, rechten we de rug en trekken ons op gang voor een rondje dat Martien van Kaam weet. Prima, weer eens wat anders want de richting van de wind is zuidwest en die kant zijn we de laatste weken al vaker heen geweest.
Het wordt een rondje rond Breda. Weg via de kant van Dorst en Bavel, aan de grens bij Hazeldonk de A16 over en dan via Rijsbergen en “De Rit” naar het Mastbos.
We rijden lekker 2 aan twee en kunnen eens bijbuurten.
Flip is in het begin nog wat stil en rijdt niet op kop.
Blijkt dat hij gisteren een marathon gedaan heeft; hij is om 3:12 uur ’s middags begonnen met feesten en pas om 2:30 uur ’s nachts gestopt. Vooral op heftige klinkerweggetjes gaat het hem zwaar af en dat zit duidelijk tussen de oren.
Maar de anderen nemen hun beurten en zo schiet het lekker op.
Peter Verhagen is sterk dit jaar en Kees Marijnissen trekt ook goed door. Hij wil op tijd terug zijn want hij moet foto’s gaan maken van het schminken van de jonge artiesten van het Madese Mini-Maxi theater waar zijn vrouw regisseuse is en Rachel bemoeit er zich ook mee, hoewel ik haar rol niet precies weet. Hierdoor is ze er vandaag niet bij.
Dat op tijd lijkt wel te gaan lukken want het rondje lijkt iets korter dan Martien bedacht had. Net als ik denk vroeg aan de koffie te zullen zitten, slaat Martien net voor Dun Elsakker af de polder in. Ohja, dat kan ook, waarom rijden we daar eigenlijk niet vaker langs denk ik nog. Een paar kilometer verder weet ik het weer. De weg kent grote gaten. Zo groot dat een waarschuwing van Martien niet werkt en Flip in zo’n gat stuitert. Gevolg is dat zijn band aanslaat en 5 meter verder leeg staat. Met vereende krachten en slagroomspuit van Martien zitten we in no time weer op de fiets.
We rijden door Zevenbergen maar slaan nog steeds niet af naar Made. We rijden nog even langs de Rode Vaart. Vooruit, het is lekker weer en op het programma stond 100 kilometer. Ook in Moerdijk wordt nog linksaf geslagen want het moet nog iets verder om. We genieten van het uitzicht langs de dijk en rijden zo Made binnen. John laat weten dat hij verjaard is en dat dat nodig gevierd moet worden met koffie en een punt. Flip merkt op dat de Appjes die hij op de verjaardag van John stuurde met hartjes en kusjes blijkbaar goed gewerkt hebben. Eigenlijk hebben we de koffie aan Flip te danken dus. John stuurt richting The Pub. Maar die zijn nog niet open.
Bij de Korenbeurs wel en daar genieten we op het zonnige terras van een lekkere bak koffie en een uitbundige punt appeltaart met slagroom.
Lang leve John en fietstochten zoals deze met WTC!

Screenshot_2016-05-14-16-44-31-1

Ad

 

 

Steuntje in de rug voor WTC Made

WTC Made is gezegend met 2 fijne hoofdsponsoren: Vema Crane van Rob van Oorschot en RVSA van ons clublid Erik Stasse.

Maar zoals elke fietser weet, is elk steuntje in de rug welkom dus waren we blij dat onze penningmeester een mooi bedrag bij kon boeken vanuit de Rabo Clubkas actie.

De cheque werd dus met genoegen in ontvangst genomen!

Afgelopen zondagochtend stond een flink B-peloton aan de start bij het oude gemeentehuis. De A-renners waren al een half uur eerder vertrokken want die rijden iets verder en willen toch ook op tijd terug zijn. Voordat de B-ploeg kon vertrekken, werd eerst een foto gemaakt als bedankje voor de Rabobank. Deze Clubkas-actie doet mij denken aan de actie “Spek de Clubkas” die wij als WTC Made ooit geïntroduceerd hebben toen we samen met de Rabobank de “Amerlanden Fietstocht” organiseerden in 1996. Toen moest er eerlijk gezegd nog wel wat meer voor gedaan worden. Want de bijdrage voor de clubkas moest je “verdienen” door als club op een ludieke of in ieder geval opvallende manier, deel te nemen aan die fietstocht door alle kernen van de gemeente Drimmelen. Een deskundige jury bepaalde toen wie de clubkas kon spekken. Lang geleden alweer die tocht. Toen dachten we nog met Amerlanden een mooie voorzet te geven voor de naam van de nieuwe fusie gemeente die toch uiteindelijk Drimmelen ging heten. Maar de Amerlanden fietsroute die we toen ontwikkeld hebben, is er wel nog steeds en is ook nog steeds mooi. De meeste WTC-ers die nu rondrijden, hebben die tochten al niet meer meegemaakt. Zij leven in het hier en nu en rijden hun zondagse ritten voor de sportiviteit en/of gezelligheid. De club groeit op het moment en we zijn trots dat we al 5 dames in de gelederen hebben die prettig meefietsen met de B of A- groep. Wellicht dat de “Opstapgroep”, die mikt op de beginnende fietser die toch in een groepje wil rijden, een mooie derde tak aan de WTC boom kan worden. Belangstellenden hiervoor kunnen zich bij ons melden via de website WTC-Made.nl

In de stand voor het opkomstklassement is niets veranderd sinds het vorig bericht in dit weekblad. Johan Smits verdedigt zijn koppositie met verve en daarmee zijn rode trui. Maar hij heeft een minimale voorsprong. De komende vakantie kan dus nog grote effecten hebben op het latere eindklassement.

20170610 Rabo clubkas web

Willem’s rondje De Buis

6 juni 2017

Een dubbel fietsprogramma dit weekend dus flink wat kilometers in de beentjes.
Allemaal goed als training voor “het groene hart” een tocht van 140 km op ons programma over 14 dagen!
Met 12 mannen stonden we te wachten op “ons Anneke” die net na achten aan kwam vliegen, ze moest nog snel een klusje klaren thuis. Die moeders hebben het altijd maar druk! Intussen had onze Willem, heel zijn routeschema naar mij doorgespeeld. We konden nu koers gaan maken richting de Randoet en het Munnikenhof. Keffer kwam in bekend gebied! Door zijn eigen Traaie wilde hij wel op kop van ons peloton. Jan van Teteringen en zijn vrouw gingen ook weer van huis om te fietsen en te wandelen.
Kevin en Anton bleven aan kop tot dat Wimke in een gat fietste, gevolg een lekke voorband. Gelukkig was dat super snel verholpen, binnen het half uur zaten wij weer op het smalle zadel en pop op de pedalen richting de Leur. Daar snel deelgenomen aan “de 10 van de Leur”. Jantje noteerde daar eg wel de snelste tijd om een stukje verder voor ons de stoplichten te regelen. Aardige vent die Jan!
Via de Klappenberg fietsten we over prachtige wegen richting Rijsbergen naar de straat vernoemd naar de broer van Erik, jammer dat ze daar zoveel paaltjes in de aanbieding hadden. Wat is nu de beste keus, op het fietspad of zoals het niet hoort over de weg op de prof v.d Hoevenstraat? Nog een paar kilometer tegen de wind in tot aan “t Pannenhuske” bij Achtmaal, vanaf daar kregen wij de wind in de rug naar Wernhout. Mooi op tijd om in te schrijven voor het DK Wielrennen en het parcours te verkennen. Helaas vielen wij vandaag allemaal buiten de prijzen, dan maar snel richting de Sauna. Ons Diana had de koffie nog niet klaar staan, wij verkozen dan maar om dat uit te stellen tot onze thuiskomst.
Via Oekel ging het naar Hazeldonk en de Galderse meren, Marc voelde zijn bandje wat aanslaan, toch maar snel een ander binnenbandje erin.
6 juni 17

De laatste kilometers fietsten wij via Ulvenhout en Bavel naar Dorst.
Bij Anneke begon haar rug weer wat op te spelen na een weekend met twee fietsdagen.
Erg vervelend, hopen dat ze volgende week weer fris en fruitig van start kan gaan voor een ritje van 90 km voor een vrijwilliger.
Wie is hier de vrijwilliger?
Bedankt Willem voor het mooie toerke over de west-Brabantse wegen!

Pierre Boulanger

 

Meerkerk/Baarle-Nassau; zaterdag 3 juni 2017, A en B gezamenlijk

pinksterzaterdag 2017 (3)

Op deze mooie zaterdagmorgen, rond de klok van 8.30 uur, hadden zich niet minder dan 17 renfietsen verzameld bij het oude gemeentehuis van Made;
PRORACE, MERIDA, GIANT, KOGA, SOMEC, SCOTT, LOOK, LOOK en nog ’n LOOK, JAN JANSSEN, PINARELLO DOGMA, TREK, CIPOLLINI, BATTAGLIN, APEX, WILLIER en nog ’n KOGA. Prachtexemplaren die allen stonden te popelen om uit gelaten te worden door hun baasjes. Kijk nou toch die LOOK van Niels, waarbij de remblokjes zijn “weggewerkt” onder de voorvork en bij de trapas. Maar ook de LOOKS van Anneke en Maurice genieten veel bekijks. En wat te zeggen van de CIPOLLINI van onze Geraldinjo, alias de Pakhaas;
met carbon zadel en bidons die middels een magneet aan het frame klikken.
Geraldinjo is een ras fietsliefhebber; naast de mooie CIPOLLINI is hij de trotse eigenaar van een CANNONDALE, een CASATI en last but not least de TOMMASINI.
Speciaal voor hem vervaardigd uit roestvast staal met voorvork van carbon. En de kers op de taart bij dit juweeltje is dat de kleuren van de Italiaanse vlag zichtbaar zijn bij de cassette body. Hoe leuk kun je het bedenken!
Het voert te ver om alle racekarretjes de revue te laten passeren, maar nog een fiets wil ik hier niet onvermeld laten, en dat is de TREK van Peter V.
Is het jullie ook opgevallen dat het frame van kleur verandert, afhankelijk van de lichtinval:
van zwart naar donker wijnrood. Echt schitterend ………. !
En dan nu op pad.
Ik had het genoegen om geruime tijd naast onze zeer gewaardeerde voorzitter te mogen rijden. Gezellig gebabbeld over allerlei ditjes en datjes.
Al even onderweg begon ik me af te vragen hoe het rondje Meerkerk er uit zou gaan zien.
Zouden er meer Meerkerken zijn???
Wellicht, maar nu was er iets anders aan de orde;  in verband met de te verwachte buien zo her en der, had de leiding de route aangepast.
Wat zijn de meesten van ons toch bofkonten hé: hoeven alleen maar aan te schuiven en de weinige leiders die er zijn, regelen het iedere keer maar weer tot in de puntjes.
We reden niet richting noorden naar het Meerkerk dat ik bij aanvang voor ogen had, maar richting onze zuiderburen. Toen we Baarle-Nassau gepasseerd waren, ging Geraldinjo ‘ns navraag doen of er liefhebbers voor ’n bakske waren. Dat bleek het geval.
Ik meende opgevangen te hebben dat er bij de paters, De Zevenster in Dreef, een koffie-stop zou zijn.
Dat klonk als muziek in de oren. Heb goede herinneringen aan dit adres, o.m. van het fantastische uitstapje naar Antwerpen, vorig jaar, bij gelegenheid van het 40-jarig jubileum van onze club.
Als er koffie en/of stal geroken wordt, lijkt het (of is het zo?) dat de meesten graag een tandje bijzetten. Uiteindelijk kwamen we niet uit bij de paters, maar bij Pannenkoekenhuis “De Steengroeve” aan de rand van het Chaamse bos. Ook hier was het goed toeven, lekker buiten op het terras. Hilariteit alom, toen met het afrekenen een van ons (3x raden wie) luid en duidelijk aan het personeel vroeg: “Hedde gullie terug van 500?”.
pinksterzaterdag 2017 (1)

En wat mij verder opviel vandaag;
het enkelbandje, een soort horloge van digi-Piet, onze man van de gadgets.
Heb begrepen dat dit een stappentellertje, c.q. wielomwentelingentellertje is.
Vrouwlief kan zo ook controleren of Piet zich wel netjes heeft gedragen en niet al te ver van huis is gegaan. Vandaag zal de vrouw tevreden zijn, want na de koffie-stop ging het met Marc en Niels Racen op kop in rap tempo, linea recta, terug naar huis.
Bakker Peter, je hebt ons weer laten genieten van een mooie tocht.
Grote klasse, het gemak waarmee jij een grote groep weet te loodsen, ook wanneer er op het laatste moment geïmproviseerd moet worden.
Dank eenieder voor de gezelligheid en voor de A’s, geniet van de mooie West-Brabant tocht a.s. maandag met Ad (ook zo’n geboren leider).
De B’s mogen zich verheugen op Willem’s rondje.

pinksterzaterdag 2017 (4)

Fijne Pinksterdagen!

Anne-Mieke

West Brabant Route A 5 juni

6 juni 2017..

Flip kon na zijn verkenning de Molentocht langs Kinderdijk niet aanbevelen dit jaar
(te veel obstakels op de weg, buiten de gebruikelijke Chinese en Japanners met fototoestellen). Daarom werd de West Brabant Route gereden op deze mooie tweede Pinksterdag.  7 A fietsers  en Peter Broeders staan al klaar en even laten komen vader en dochter Marijnissen aanrijden. Frank is al lekker ingereden want die is al vanaf de Leur aan komen fietsen. We vertrekken schuin wind op kop richting Zevenbergen.
Ik heb Peter niet af zien of horen draaien maar wij rijden pittig wind op kop weg.
Ik zie de dunne beentjes van Rachel naast de gespierde kuiten van Niels, hoe gaat dat aflopen? Rachel maakt zich zo te merken geen zorgen, lekker relaxt rijdt ze slim mee in het peloton. We rijden vlot via Zevenbergen, Standaardbuiten, van Stampersgat naar Kruisland. In de Wouwse polder is het flink buffelen. In onze tuin leek het bijna niet te waaien, maar hier lijkt het wel storm. Gelukkig zijn daar de bossen rondom Bergen op Zoom die beschutting bieden. We vegen de ene na de andere fietser op en zelfs een grote groep moet er aan geloven. Niels begint toch wat te lijden blijkbaar; hij wijst mij op mooie picknickplekken in het bos, nee, Niels, kijk eens goed, het is een begraafplaats!
We gaan de heuvelzone in. Eerst de Vossenberg die met wind tegen toch pittig is en even later de Rijzende Weg in Woensdrecht. Op het grote blad naar boven, maar de 5% is toch pittig. Hier speelt gewicht een rol en laat Rachel zien dat ze bergop haar mannetje staat. Niels moet “zwaar werken” tegen de wetten van de zwaartekracht. Maar ja, het is maar een kort klimmetje en naar beneden zijn de rollen omgedraaid.
Langs het militaire vliegveld rijden we, nu met wind in de rug, naar Huijbergen en gaan we verder, op naar de koffie, in Nispen. Met een lekker stuk appelgebak rusten we even uit bij café Tivoli. Twan kan even over zijn samenwerking met Frans Bauer berichten en we kunnen ondertussen elkaar eens verbaal aanpakken. Na weer een botte opmerking komt Frank met: “Als lomp zijn zeer zou doen, wat zou jij dan pijn hebben”,
lang niet gehoord dat gezegde, misschien de laatste keer wel in Nispen….
Ik zeg niet tegen wie hij dat zei, want dat is niet leuk voor Niels.
Weer goed opgeladen, stappen we op de fiets voor de laatste 40 kilometer. Die gaan via Schijf  en door de Leurse en Sprundelse achtertuin van Frank naar het Mastbos. Frank slaat daar af naar huis, dus kunnen wij lekker doorrijden.
De wind wakkert steeds meer aan maar de richting bevalt me wel. Ik moet af en toe wel even flink doorbijten maar de May komt in zicht. Bij het plaatsnaambordje Made heb ik 126 kilometer op de teller.
Weer lekker gesport en petje af voor Rachel, heeft ze dat van Kees geërfd?
Want zoals de vader van Twan ooit in een sauwel zei: “Meestal zit het in de genen,
degene die het wel hebben en degene  die het niet hebben”.

Ad

Johan Smits pakt de Rode WTC trui

20170525 Rode trui Johan (4)

Nadat we lang een kopgroep van 3 hadden, met de winnaar van vorig jaar steeds in het rood, heeft Johan Smits nu zijn slag geslagen. Rit 13 van het seizoen bracht hem geluk en nu mag hij zich leider noemen in het puntenklassement van WTC-Made. Hij rijdt dus vanaf Hemelvaart, 25 mei,  in het rode tricot van onze sponsoren RVSA en VEMA Crane.

Tot ongeveer een-derde van het wegseizoen van WTC-Made wist Peter Verhagen zijn vorig jaar veroverde leiderstrui  te verdedigen. Zo geleidelijk zag hij steeds meer mensen een tochtje missen maar Piet Verkooijen en Johan Smits bleven steeds bij hem in de kopgroep. Tot Piet 2 ritten liet lopen en Peter een paar vakantiedagen in Friesland opnam.
Toen was het Johan die van het vinkentouw af sprong om de leiding te pakken.
Zo hebben we Johan voor het eerst ooit aan de leiding. Johan is een echte vertegenwoordiger van de WTC B-groep. De B-groep die momenteel floreert. Elke week staan er  zo’n 15 tot 20 renners en rensters aan de start. Inderdaad ook altijd rensters want we hebben bij WTC ondertussen 5 dames als lid. Dat past prima in de trend dat steeds meer dames gaan fietsen, waarschijnlijk aangestoken door de successen van het Nederlandse dameswielrennen onder leiding van Marianne Vos. Wellicht dat na het succes van Tom Dumoulin ook het mannenwielrennen een nog verdere boost krijgt en dat WTC daar dan van mee kan profiteren.  Natuurlijk rijden we als tourclub wat rustiger dan de Nederlandse top en ook iets minder ver. De A-renners bijvoorbeeld reden dit weekend 95 kilometers naar de Boompjesdijk net voorbij Dinteloord. Het B-peloton koerste ook in deze richting. Omdat het terrasweer was, besloten de B’ers bij het Gastels Veer aan te leggen voor koffie met een punt. De A renners niet, die zaten om 11 uur thuis aan de koffie uit te blazen van de warme sportieve inspanning.
Verschil in fiets-instelling en tevens het mooie van WTC Made want je kunt kiezen, wat sommigen zelfs per week weer anders doen.
We zijn zelfs belangstellenden aan het zoeken voor een “opstap-groep” voor mensen die net beginnen met fietsen . Als je daar belangstelling voor hebt, meldt je dan via onze website wtc-made.nl.
Johan Smits wisselt niet, die rijdt altijd de B-groep en we zijn benieuwd wat hij de komende weken gaat doen om zijn positie aan de top van het klassement te consolideren. Peter Verhagen staat maar 1 rit achter.
Wim Rasenberg staat met 2 ritten achterstand derde nu.
Daarachter een gedeelte 4e plek voor een achtervolgend groepje van 4 met 2 dames.

Ad