Traditiegetrouw is de laatste zondag van de schoolvakantie bij WTC Made een bijpraattocht. De A en B groep vertrekken wel ieder apart maar onderweg treffen ze elkaar tijdens een bakkie koffie. En zo ook dit jaar.
Zondag 27 augustus vertrok de A groep om 8.00 uur bij het oude gemeentehuis, 8 WTC’ers gingen op pad voor een rondje Werkendam.
Een half uurtje later vertrok de B-groep met nog eens 12 WTC’ers voor een rondje Heusden, dus dezelfde richting. Op deze zomerse ochtend in een ontwakende natuur was het schitterend fietsen zo in de opvallende clubkleuren van sponsoren Vema Crane en RVSA, het vasthouden van een vakantiegevoel was geen probleem.
Het leuke aan deze tocht is wel om gelijk proberen aan te komen bij het koffieadres SED in ‘s Gravenmoer. Dat lukte net niet, de A zat er al toen de B groep klokslag half 11 aanschoof op het zonnige terras. Maar zij hadden het excuus dat de brug bij Raamsdonksveer open stond.
De koffie met heerlijk gebak werd vlot geserveerd en gesponsord door William Haanskorf, eigenaar van SED. Deze brandstof ging er goed in, zo te zien beter dan de gebruikelijke banaan.

Het was voor de aanwezige nieuwe WTC-leden leuk om de andere leden nu eens zonder helm te zien, is toch altijd net iets anders.

Nadat er aardig was bijgekletst, werd gezamenlijk richting Made gefietst.
Wim Rasenberg, de leider in het opkomstklassement reed in zijn opvallende rode trui, lekker mee in het peloton. Gaat het dit jaar wel lukken om de felbegeerde trui te veroveren?  Wim wordt op korte afstand gevolgd door Peter Verhagen, slechts 1 rit zit er tussen. Op de derde plaats staat Flip Segeren, dus het kan nog spannend worden de komende ritten.

Met nog 7 ritten op het programma, waaronder een dagje Limburg op zaterdag 9 september, zijn we benieuwd hoe de strijd om de Rode Leiderstrui verder gaat verlopen. Gaat Wim nog een dagje missen?

Anneke

Bij aankomst bij het oude gemeentehuis stonden er wel meer dan 20 renners.
Met de belofte dat ik een mooi rondje Binnenmaas zou rijden, ging het grootste deel met mij mee. Bij het spoor was de eerste lekke band, van T. Roeven. “Rij maar door” zei hij, met 6 km op de teller toch nog een mooi ritje.
Op de Moerdijkbrug helaas nog 2 lekke banden. Door naar de Kiltunnel met de nieuwe leden op kop, is dat lekker fietsen. Dat zijn een paar sterke jongens!
Na de Kiltunnel is het mooi fietsen langs de Binnenmaas, en daar wisten ze de weg niet! Moest ik toch ook nog mijn deel doen van het kopwerk.
Bij de Haringvlietbrug kreeg Rachel problemen aan de luchtwegen. Na even gestopt te zijn, hebben we  in overleg besloten om met 2 groepen verder te rijden. Kees en Kevin bleven bij Rachel fietsen. Daarna ging het gas erop. Het duurde dan ook niet lang of de benen van Erik v.d. Hoeven liepen vol. Zijn vader zei altijd als je dat voelt, voel je je net als een kip waar de kop half af is! Die uitspraak had ik nog nooit gehoord, maar bij ons waren ze vroeger ook geen kippenboer.  Erik beloofde een bos bloemen als hij uit de wind werd gehouden. Nu staat er een mooie bos Lisiantussen bij ons op tafel. (Nel ook blij)
Erik bedankt!
Half 12 thuis, 95 km naar ieders tevredenheid, hoop ik.

Groet, Flip.

De laatste vakantietocht alweer, de opkomst was een stuk minder dan de voorgaande tochten. Flip vertrok deze keer met de grootste groep WTC ‘ers voor een rondje Binnen-Maas. De overige 9 leden gingen samen met mij naar het oosten. Met de eerste kilometers de wind in ‘t hol, over d’n Berg ging het naar de Keizersveerse brug. Nog voor de brug kreeg Johan Smits malheur aan zijne velo, er was een spaak uit zijn achterwiel geklapt.
De materiaalwagen was nergens te bekennen. Voor Johanneke zat er niks anders op dan rechtsomkeer te maken.

Vervolgens fietsten wij richting Waspik. Erno had flink getraind in Engeland en nam het kopwerk van zijn afwezige neef Maurice meer als waar. Samen met Antoon mocht ik  het tempo bepalen deze ochtend! In de buurt van “de Kets” kwamen we op bekende wegen voor Petra, daar was het ook een drukte van jewelste. Grote groepen fietsers kwamen we tegen, later bleek dat ze aan de Leyentocht bezig waren, een tocht die vertrekt vanuit Helvoirt.  Niet alleen bij Loon op Zand doorkruisten zij onze wegen, verder bij de Moer, Dongen en Dorst werd dat nog enige keren herhaald.
Om aan de 75 km te komen, moest ik nog een extra lusje opzoeken. Over Molenschot en de Takkebijsters in Breda fietsten we naar Teteringen. Samen met Bert bracht ik de Mayeners een stukje richting huis. Anneke had nog wat overschot en wilde nog er nog een sprintje uitpersen. Leider Wim keek toe, maar dacht al aan een gezellige borrel bij de Korenbeurs.

Volgende week gaan we bijpraten en vertrekt de A om 8 uur en de B groep om half 9!

Groet, Pierre Boulanger.

Onder leiding van de beste banketbakker van Den Hout en omstreken zouden wij deze zonnige zondagochtend de omgeving van Noordhoek opzoeken.
Door de vele aanwezige leden was besloten de groep in 2en te splitsen. Dit alles voor onze veiligheid en de veiligheid van andere weggebruikers.
Een zeer wijs besluit.
Onze groep bestond uit 10 personen. Met Petra en Anneke erbij na een welverdiende vakantie en Jantje Eg Wel.
Ook een paar gastrijders zoals Tinus en Ad reden mee. Beetje sfeer snuiven zal ik maar zeggen. En Sfeer zat er goed in deze ochtend.
Hartstikke gezellig deze ochtend. En Wim, onze leider, knikte elke keer goedkeurend.
Nou, dan zit het wel snor.
Peter en Jantje reden een lekker tempo op kop van de groep richting Moerdijk. Ik en Ypke lekker achterin. Zelfs voor een 78 jarige was het nog goed te volgen. Klasse jongen.
Na Moerdijk heb ik een tijdje op kop gereden met Wim.
Opeens flitsten er een paar mannen vanachter ons vandaan. Wim als leider liet dit niet over zijn rug gaan, en sprong gelijk in het wiel.
Jammer dat we richting Noordhoek moesten vond Wim, anders zou hij ze wel eens een poepke laten ruiken. Kijk, ben je dan leider of niet?
Op een gegeven moment dacht Wim dat hij lek gereden had. Iedereen voluit in de remmen, bandje achter van Wim nagelopen, maar wat bleek?
Wim had op de luchtinhoud van zijn bandje bezuinigd. De lucht zal wel goed aan de prijs zijn zeker Wim? Na de nodige opmerkingen weer op pad.
Peter had een paar mooie wegen  voor ons in petto waar de meeste van ons nog nooit geweest waren. Lekker rustig fietsen langs een prachtige Vliet. Dan slingerend door de prachtige poldergebieden richting Stampersgat om vervolgens naar het brugje bij Standaardbuiten te fietsen.
Wat ging het toch lekker deze ochtend. Jantje zat ook lekker veel op kop. Goed getraind op z’n vakantie in Zeeland.
Via Zevenbergsche Hoek weer richting de May. Maar ook nog een mooie slinger gemaakt over het Munnickenhof. Lekker om half twaalf weer thuis.
Heerlijk gefietst vanmorgen. Bakkertje weer bedankt voor het leiden van de mooie tocht, met voor mij een paar onbekende maar mooie stukken erin.
In de middag nog naar Etten Leur geweest om naar een stelletje klasbakken te gaan kijken. De mannen zijn leuk natuurlijk, maar als ik Puck Moonen bij de dames zie fietsen, denk ik dat ik toch meer naar het vrouwenwielrennen ga kijken in de toekomst. Jullie mannen weten wel waarom.
De fietsen zijn mooi, en dat alles in combinatie met de vlechtjes en strikjes. Eg Wel.

Gr De Pakhaas.

Na 2 weken afwezigheid voor hoogte-stage in Luxemburg en Frankrijk, rijden Anneke en ik naar het Oude Gemeentehuis voor vakantietocht 5.
Ik zie een behoorlijke groep staan en Peter Broeders denkt al aan een herhaling van vorige week toen er een peloton van 26 gereden werd. Dat is als leider niet zo prettig om onder controle en veilig te houden. Omdat Peter en ik weinig van de bekende A gezichten zien, besluiten we een iets langzamere A groep voor te stellen zodat de groep mooi opsplitst.
Als ik dit aankondig, komt meteen de term A-min uit de mond van Erik van der Hoeven. Iemand vindt nog dat dat te veel lijkt op een bekende Afrikaanse leider die ik maar een Idi-oot vond en na mijn verhaaltje roept iemand A-men. Hoe dan ook, het beloofde rondje van 90 kilometer en iets langzamer dan de A normaal doet, slaat blijkbaar aan. We vertrekken met 11 personen; 9 leden en met Edwin en Thijs onze 2 aspirant-leden.

Er is nog niet veel wind maar wat er is komt uit het westen. Dus die kant rijden we op, net als de B overigens die in het begin een stukje achter ons rijdt. Ik houd altijd van lange rechte stukken en dan is het rondje Boompjesdijk wel mooi. Bovendien vang je lekker wind in de rug bij westen wind. Helaas, de wind draait gedurende de tocht en vanaf het keerpunt op de Boompjesdijk, voel ik wind opzij vanuit  het noorden. En later zelfs een beetje van voren. Verdorie, de wind zit Noord-Oost. Maar we hebben zat sterke mensen en de aspiranten laten zien dat ze sterke benen hebben. We rijden vlot en op het einde hebben de renners zelfs nog wat over en het tempo gaat omhoog. Marc de Pijper moet nog even wennen aan dit tempo maar is iemand die blijkbaar heel snel herstelt en is zeer tevreden om te constateren dat hij dit gewoon kan.
Lekker gereden  met deze A-min.
Voor herhaling vatbaar.

A-men.

Ad

Aangekomen bij het gemeentehuis was het een drukte van jewelste.
Ik dacht wat is hier aan de hand zag veel WB’ers en nog meer andere liefhebbers die met de B mee gingen.
Achteraf hadden we moeten vragen of er een tiental met de A mee wilden gaan toch zeker voor de veiligheid want met een groep van een 25 man is het op de fietspaden met goed weer dringen. Ik zag dat er bij stonden die met de A geen probleem zouden hebben en wij kunnen ook de snelheid aanpassen zodat iedereen fris thuis komt.
Zodoende stonden we echter maar met 5 man; M10 van Kaam, Erik van der Hoeven, Peter Verhagen, Flip en ikzelf.

We waren het er snel over eens waarheen we zouden gaan, het vertrouwde
Sliedrecht. Met een mooie snelheid richting Moerdijkbrug over het spoor de polder in.
Lek, lek, lek; M10 had een stukje staal in zijn achterband. Met een Schumachers wissel gingen we snel weer verder.
Over het bruggetje richting de Kop van ’ t Land gingen we rechts buitenom. De wind stond gunstig lekker tempo richting de Mol en Gorinchem vanaf hier stond er meer wind dan verwacht en moesten we toch nog flink onder in de beugel om op tijd thuis te zijn.

Mannen bedankt voor deze sportieve rit.

Groet, Frans.

Wat was het een mooie opkomst op deze zondagmorgen! Al 15 WTC shirtjes telde ik en een aankomend lid die er enorm veel zin in blijkt te hebben. Er meldden zich nog wat gastrijders van de Wilde Bond die vooraf allemaal netjes gevraagd of het geen probleem was dat ze hun racekarretje bij ons aanpikte.
Jongens en meiden waar we wel vaker een toerke mee fietsen zoals op de trainingsavonden of op een zaterdag rit. Altijd gezellig zo’n bont gezelschap.
Een rondje van Stuivezand naar Stuivezand en terug is ruim 75 km, een mooie rit voor deze zonnige zondagmorgen. We vertrokken richting d’n Elsakker, allemaal rustige wegen, ook richting Zundert viel het mee met de zondagsdrukte. Maar eenmaal richting Rijsbergen en Meersel-Dreef kwamen we hele pelotons tegen. Vele Belse clubs die hun tocht liefst over de mooie Hollandse wegen maken, wij doen het bij regelmaat andersom. Marc de Peijper had al de stille hoop dat we de grens over gingen. Nou Marc maak je maar niet druk, die tochten komen er beslist nog wel aan om wat kilometers over de Belse stenen te bonken.
Intussen was het al na 10 uur en mooi weer, dus werd het alsmaar drukker op de weg. Dan is het niet leuk als je met een peloton van ruim 25 renners over het fietspad van Chaam naar Geersbroek moet sturen. Niet voor ons en ook niet voor de mede weggebruiker. Gelukkig pasten we ons zo goed mogelijk aan, aan het drukke verkeer. Vanaf Geersbroek tot aan Oosterheide kwam er meer ruimte voor de fietser, daar lieten de mannen met wat meer adrenaline zich gelden. Moet ook kunnen, iedereen mag aan zijn of haar trekken komen! Helaas moesten we over het gevaarlijke fietspad bij Oosterheide, onoverzichtelijke bochten, tegenligger, van alles wat je maar kunt bedenken. Alles is goed verlopen, maar ik vermoed dat ik niet de enige was die hier het gevaar zag! Gelukkig hoor ik ook vaak positieve reacties van fietsvrienden, die genoten hebben van een mooie tocht over voor hun onbekende wegen. Wat de verkeersdrukte betreft, daar zullen we mee moeten leren leven en omgaan.
Iedereen bedankt voor de gezellige rit, en wie weet zitten er onder onze gastrijders wel toekomstige WTC’ers.

Groet, Pierre Boulanger.

Het was weer een drukte van belang bij het oude gemeentehuis. Overal kwamen ze vandaan, tevens kwamen verschillende fietsvrienden om de hoek kijken om een ritje mee de WTC te fietsen. Er stond een stevig briesje, vandaag blies de wind stevig uit het zuid-westen. Wat is er dan beter om de beschutting van het bos op te zoeken. Zo gezegd zo gedaan,om half negen vertrokken we met een groep van 18 fietsers richting Gilze. Antoon en Maurice hielden het tempo de eerste kilometers mooi strak, sterke mannen tegen de wind in stampend!
Vanaf Gilze had ik wat andere wegen opgezocht, zoals het buurtschap Vijfhuizen, tussen Riel en Alphen. Lekkere rustige wegen, waar het heerlijk fietsen was. Uiteindelijk kwamen we toch weer op de bekende wegen bij ‘t Zand uit, niet voor lang, want we sloegen snel weer een “vreemde” weg in.

We toerden een beetje rond Chaam. Langs de vele campings en een stukske van het parcours van de 8 van Chaam. Inmiddels hadden onze “gastrijders”, Willem en Edwin het kopwerk overgenomen. Met 15 WTC’ers in het wiel ging het richting Geersbroek. Ons kersvers lid Marc de Peijper die voor de eerste keer in zijn mooie pakske reed, wist zich goed te manifesteren in de groep. Onze friends die in ons peloton hadden plaats genomen waren, zoals eerder vermeld Edwin en Willem, de tempobeulen, WB’ers Tim en Sharelle, voetbaltrainer Paul van Dijk en de Alpen ‘d Huez man Hans van Bragt. Onze clubleden die nog geen vakantie vierden waren Willem Adamse (vroeg van de partij), Peter K. (de ideale schoonzoon), Marc (berensterk), Kevin (de man van de centen), Jacques (op pad met zijn zoon), Niels (de beul van de Ventoux..), Antoon (strakke tempobeul), Piet ( Digi), Gerard (de man van de rivieren), Maurice (kun je niet overheen kijken), Wim (rooi truike), Marc (maatje van Nelis). Een kleurrijk gezelschap op weg naar Molenschot, waar de toegangswegen al afgesloten waren i.v.m. de kermis, en de verering van “oos Anneke”.Naar Molenschot gaat ieder Anneke om een Manneke, is daar het gezegde! Nog een kilometerke of 20 en we waren weer in Made. Nog maar net de fiets in de schuur, en de hemelsluizen zetten zich wagenwijd open. Gerard had de bui waarschijnlijk niet zien aan komen, hij fietste nog heerlijk via Geertruidenberg naar Oosterhout, om vervolgens tot op het bot doorweekt thuis te komen.
Zondag gaan we weer van start voor de 4e vakantietocht, eens kijken wie zich daar voor aanmelden!

Groet, Pierre Boulanger.