En zoals dat de laatst weken wel meer voorkomt, schitterend weer.
Een straffe wind uit het zuiden en dat kan maar tot een rondje ‘t Zand leiden. Maar wel met het bosrijke gedeelte in de heenweg.
Ik moet bekennen dat ik de weg helemaal niet ken. Maar gelukkig zijn er mensen in onze groep die dit rondje blindelings kunnen rijden. Toch begon het verrassend.
We gingen niet over Den Hout, maar slinks om Den Hout heen. En ik moet bekennen dat mijn hartslag flink opliep in het stuk door de polder met de wind recht op mijn snufferd. Maar wel lekker koel natuurlijk. Iemand zei vooraf dat hij zich niet helemaal top voelde en met paracetamol en fiks insmeren toch maar een poging wilde wagen. Diezelfde persoon heeft het grootste stuk tegen de wind in op kop gereden in een straf en constant tempo. Piet is een klepper. Ook Bert en anderen lieten zich overigens niet onbetuigd.
Mijn eigen kracht lag vandaag vooral in de scherpte. Exact op tijd en op afstand wist ik de bananentijd af te roepen. Wim had me al geïnstrueerd en ik heb niet verzaakt. Na 35 km precies, inderdaad: bananentijd. Helaas zat er voor mij niet meer in dan een droge bruine boterham, de bananen had ik gisteren al soldaat gemaakt.
Het ging terug naar het noorden natuurlijk als van een leien dakje. Lekker de wind in de rug en nog steeds genoeg om voor wat verkoeling te blijven zorgen. Niks mis mee.
Bovendien werden we aangenaam verrast op de veranderingen in de Seterse bossen vanaf Oosterhout naar Dorst, en andersom natuurlijk. Een prachtig fietspad. Dit maakt het fietsen aldaar erg prettig en vooral veilig. Een vooruitgang.
Nog een sprintje bij de brug over het Markkanaal waar mijn ego weer gedeukt werd door Johan en we waren rond.
Een prettig en gezellig tochtje. Tot volgende week dan maar weer.
Met vriendelijke groeten,
Gerard