Zondag 20 juli:
Als ik met Anneke naar het oude gemeentehuis rijd, zeggen we nog tegen elkaar: “het zal wel niet zo druk zijn gezien de voorspellingen van Buienradar.” Niks is minder waar.
Het is een drukte van jewelste met onder andere de jarige Yp Huisman; 75 jaar en dan nog zo fietsen. Helmpje af voor Yp en lang zal tie fietsen in de gloria!

De groep splitst zich op in 13 B en 7 A renners. We besluiten naar de Kiltunnel te rijden en dan richting de bruggen bij Willemstad. Frans Wessels is er ook weer na een lange vakantie. Na vakanties zijn renners vaak wat minder. Zo niet Frans; zou hij op vakantie misschien stiekem getraind hebben? Hoe dan ook, nadat Leon en ik de dans geopend hebben, komt Frans op kop en gaat het tempo iets omhoog. Peter Broeders ziet de buien al hangen (hoewel die gelukkig elders hun lading lossen) en meldt aan Leon dat hij dit niet zo ziet zitten. Hij heeft nog last van de valpartij van een week geleden en niet genoeg pijnstillers ingenomen (waar hebben we dat meer gehoord). Hij had zich vast ook bedacht dat Yp wel eens zou kunnen gaan trakteren. Dus Peter besluit om zich bij de B ploeg aan te sluiten, waarvan hij weet dat die van de andere kant de Moerdijkbrug nadert.
Met 6-en gaan we door. Maar niet voor lang. Mijn achterband loopt langzaam leeg en net na de Moerdijkbrug moet ik er een nieuwe binnenband inleggen. Even denk ik nog dat misschien mijn buitenband na anderhalf jaar echt versleten is. Maar nee hoor, er zit een ijzeren splinter in die een nieuwe band ook doorboord zou hebben. Gelukkig; mijn buitenband kan nog wel even mee. Ik heb me laten vertellen dat geheel zwarte banden langer mee gaan en dat lijkt te kloppen (al moet ik als wetenschapper natuurlijk toegeven dat mijn onderzoek een beperkt aantal waarnemingen heeft). Met een volle band die door meesterpomper Leon op 8 bar gezet is, kunnen we verder. De wegen zijn nat dus we spetteren behoorlijk nat en vuil, maar dat is beter dan een stortbui op je nek krijgen. Franske blijft op kop rijden tot de eerste brug bij Willemstad. De brugwachter besluit die net omhoog te gaan halen. De slagbomen op de snelweg zijn al volledig naar beneden.
Op het fietspad belt het ook maar de bomen blijven omhoog. We twijfelen erg. Maar op het laatste moment besluiten we toch in de remmen te knijpen. Frans iets te laat; die belandt tussen de bomen. Dan zien we de brugwachter in zijn toren gebaren dat hij ons er eigenlijk over had willen laten rijden. Maar goed, we staan te wachten en kunnen mooi even uitrusten en een banaantje eten.

Frans doet zijn beklag dat er wel heel slecht overgenomen wordt, zeg maar Niet;
de overige renners houden wijselijk hun mond.
Vanaf de bruggen gaat de route over Oude Molen, naar Klundert en Moerdijk.
Erik Stasse die zich tot half vier vannacht in de kroeg had zitten voorbereiden op deze tocht, moet nu toch erkennen dat die voorbereiding nog niet goed genoeg geweest is. Misschien had hij nog wat langer moeten blijven? En 20 cola drinken is natuurlijk ook geen recept om lekker te slapen. Tot overmaat van ramp begint zijn rug te vervelen en zijn achterband verliest spanning (of andersom). In ieder geval toch maar even de band gewisseld want dat leek ons van die 2 dingen het gemakkelijkst op te lossen.
Na de wissel wordt de tocht voortgezet door Moerdijk en dan buitenom langs de Amerweg, en toen ook nog naar Drimmelen en toen ook nog naar de Tuinbouwweg.
Johan wilde blijkbaar de 95 kilometer halen. Nou, dat is niet gelukt.
Met 94,4 km. op de teller stapte ik thuis van mijn fiets. Na nog een half uur fietsen poetsen en zelf de modder van de benen halen, was ik wel toe aan een boterhammetje. Het gebak van Yp hadden we namelijk gemist. Maar Peter heeft de A daar vertegenwoordigd en namens ons Yp toegezongen. Ik heb zijn zingen niet gehoord maar misschien is het dan toch maar beter om bij Franske in zijn wiel te moeten aanklampen……

Groeten,
Ad

Nog even buienradar checken voordat ik de fiets op spring….
Yep, de buien komen uit het westen dus daar moeten we niet naartoe!
Aangekomen bij het oude gemeentehuis om 8.30 uur was het echter al beslist;
rondje Standdaarbuiten.

Er was deze ochtend geen leider maar een vrijwilliger die de B toch zou leiden. Dit werkt dus toch verwarrend; een aantal krasse knarren roept rondje  Standdaarbuiten want het is westenwind. Volgens buienradar was het zuid en de regen komt uit west roep ik nog, maarja wie ben ik?

Dus togen we, 10 man, 2 vrouw en 1 gastrenner richting het westen. Bij de rotonde gingen we linksaf naar Zonzeel en zo via de Markweg naar Langeweg. Een rondje andersom rijden is wel eens goed; je ziet ineens andere dingen. Er werd op kop goed afgewisseld, het was af en toe gewoon dringen. Een aantal “A” mannen die ziek, zwak of misselijk of weinig gefietst hadden, probeerden op kop hun conditie weer wat op te vijzelen. Na de fietsbrug rechtsaf de Goudbloemsedijk op en meteen linksaf de Wolverschans op omdat rechtdoor de weg te slecht is. En daar gebeurde het!

De eerste druppels vielen. Het was gelukkig niet veel maar de lucht in de verte beloofde niet veel soeps. We reden bij de Oudlandsedijk rechtsaf langs de Dintel de Standdaarbuitensedijk op. Mooie weg, maar het regende nog steeds, dat was minder.

Net voor Stampergsat reden we rechtsaf over de Dintel en hierna weer rechtsaf de Oude Appelaarsedijk op. Toch handig; zo’n Friese Tom-Tom die overal de weg weet.
En zo kwamen we weer op bekend terrein; Noordhoek, Klundert en via industrieterrein naar Moerdijk. Daar stopte het met zachtjes regenen, het werd nu serieus. Onder de A17 door en via de Gouden Leeuw nog een paar bultjes meepakken. Daarna lekker over het fietspad, windje en regen mee, naar Wagenberg en de May. In totaal toch nog 70 km. gefietst, maarja, nat hè.

Na een welverdiende zeer warme douche om weer een beetje op temperatuur te komen, kwam Ad ook thuis; hij had bijna geen regen gehad alleen maar een paar druppeltjes……..

Een verzoek dus voor volgende keer; willen jullie voortaan niet meer zo eigenwijs zijn!

Anneke