Vorige week al meldde Thijs dat hij een leuke bestemming gevonden had in Roosendaal. Daar wilde hij de Sportgroep wel eens heen leiden. Dat was natuurlijk prima, een keer weer een andere leider en een andere route. Het zou naar Roosendaal gaan, dat is 40 km weet ik en dan met wat omrijden is 90-95 km de afspraak. Na de huldiging van nieuwe Rode Trui drager Rene, stapten we op voor dat ritje. Ik zie dat de harde kern van de Sportgroep er weer is. Dat zijn de zeven mannen die, als ze er zijn voor de snelheid gaan.
Tot onze verrassing vertrekt Thijs richting het oosten. Hij zal toch niet een ritje Rozendaal bedoelen?! Flip is helemaal van slag, want als ik ver in de Blockmekerstraat rijd, tel ik maar 6 man en omkijken leert dat hij er niet bij is. Heel in de verte komt hij er aan, compleet de start gemist blijkt als hij er weer bij is. Ik check even bij Thijs en het blijkt dat hij toch Roosendaal West-Brabant bedoelt. Gelukkig, ik vind het andere Rozendaal prachtig maar wel wat ver weg. Hij rijdt zo, om precies op 95 km te komen. Via Drimmelen worden we dan inderdaad wel westwaarts gedirigeerd. We passeren Moerdijk, Klundert en zitten op de bekende route naar Willemstad.
We hebben volle bak wind in de rug. Een goede Nispense amateur waar ik vroeger wel eens mee trainde, zei dat je het eigenlijk altijd zo moest doen voor de beste training; voor de wind weg en tegen de wind terug. Ik weet nog van toen dat ik het toen al niet het beste concept vond. Meteen naar snelheden boven de 40 en als je dan al moe bent (hij noemde dat goed “warm gereden”), tegen de wind terug: “Daar wordt je sterk van”.
Bij Tonnekreek gaat het linksaf via Zwingelspaan en Fijnaart naar Oud Gastel. Wind opzij maar nog straf tempo. Ongelofelijk vind ik het steeds dat we tegenwoordig zo makkelijk op hoge snelheid rijden. Net voor Oud Gastel zitten we nog op rond de 36 gemiddeld.
We rijden dwars door Oud Gastel en belanden op het industrieterrein Borchwerf. De anderen hebben nog geen idee waar Thijs heen gaat. Ik wel, maar heb echt geen idee waar dat wielerbaantje ligt waar hij het over had. Dat was er nog niet toen ik nog in Roosendaal en Nispen woonde. Op Borchwerf slaan we rechtsaf in een straat die ik niet ken. Op het naambordje staat Zachte Berm… rare naam. Na een paar honderd meter moeten we links en zowaar een wielerbaan. Met een circuit voor racefietsen, een MTB parcours en iets wat Thijs een “pumptrack” noemt. We zullen 5 rondjes van 1,1 km rijden op de achtbaan met viaductje in het midden. Dan ontwaar ik meteen de pumptrack. Ha, dat is zo’n baan met om de 5 meter een bult en als je dus met je BMXje na elk bultje je fiets naar beneden pumpt ga je gewoon vooruit, zelfs zonder trappen. Ik zie dat dat zelfs gaat met een stepje en op een skateboard. We gaan het maar niet proberen met de racefiets. Martien en Thijs gaan er ondertussen vandoor en John, Peter, Twan en Flip geloven het gelukkig wel en doen rustig aan. Na de finish stelt Thijs voor om een foto te maken van de kernploeg van de Sportgroep en we vinden een fotograaf die dat wel even wil doen.

Klaar voor de terugreis van dit rondje van Thijs.
Via Zegge, Bosschenhoofd rijden we langs het bekende Boschbad naar Hoeven. Dan door de polder naar de Goudbloemsedijk. De wegwerkers zijn nog niet klaar, maar we komen op het goede punt uit richting fietsbrug. Op flinke snelheid gaan we nu tegen de wind.
De mannen zorgen netjes dat ik een beetje uit de wind kan blijven en Martien is zelfs zo bezorgd (zag ik er niet goed uit of zo?) dat hij mij een “reep met veel suikers” aanbiedt. “Nee hoor, niet nodig, als ik wat mag schuilen achter je”. Bij Zwartenberg gaan we rechtdoor…… dat had nou niet gehoeven denk ik, maar dan komt Thijs mij iets met suikers aanbieden. Koffie met gebak bij den Elsakker vanwege zijn verjaardag morgen.
Dit keer sla ik niet af en dus zitten we even later op het terras. Uit de wind in de zon. Zalig, genieten op een van de laatste dagen van het jaar met terrasweer waarschijnlijk. Er wordt gezongen voor Thijs, “Lang zal tie leven…”,  was dat wel coronaproof? Ik denk het wel want zo mooi was het niet en andere terrasgangers bleven prima op afstand.  We worden gelukkig niet weggestuurd want het smaakt me goed. En ik ben weer helemaal opgeladen met suikers voor het laatste stuk. Op mijn vraag wie een stukje kan schrijven vandaag blijkt dat niemand echt tijd heeft om een stukje te schrijven deze week, dus doe ik het wel. Maar volgende week zal Twan het doen. Daarom zal ik alleen vriendelijke dingen over hem zeggen. Martien vond dat Twan vandaag als een “roofvogel” op zijn fiets zat. Geen aasgier hoor Twan, nee, een koningsadelaar.

Met 98 km op de teller komen we op de May aan. 3 km te ver maar na zijn traktatie vergeven we Thijs alles vandaag.

Ad

Vanmorgen was ik al om half 8 onderweg naar Bert. Samen wilden we naar Made fietsen.
Voor mij kwam dit beter uit omdat we met onze groep koffie wilden drinken en het leek mij leuk om dat bij ons in Kaatsheuvel te doen. Om 8.20 uur waren wij bij het oude gemeentehuis. Daar kwamen de anderen ook al aan. Eerst hadden we de wissel van de rode leiderstrui en dat was weer een mooi momentje met speech en foto.
André was voor onze groep de leider, want hij had onze rit voorbereid.
We vertrokken met zeven man & vrouw sterk richting Raamsdonksveer. Daar reed André lek, maar dit was echter snel verholpen. Ik sta er steeds weer van te kijken hoe snel dat bandje verwisseld wordt. Daarna hadden we geen gekke dingen meer en reden we via Waspik, Sprang-Capelle naar Kaatsheuvel.
Het weer werkte mee dus we konden in onze tuin zitten. We hebben lekker gekletst terwijl we onze thee/koffie met vlaai naar binnen werkten. Daarna weer op pad. André wilde via Waalwijk naar Heusden rijden. Ik ben nog even meegegaan tot de snelweg bij Waalwijk. Daar zijn de anderen verder gegaan via het industrieterrein naar de Heusdense brug en ben ik omgekeerd. Ik heb geen gekke dingen vernomen dus ik verwacht dat ze weer goed in Made zijn aangekomen.

Bedankt André, Wim, Marielle, Peter, John en Peter en tot volgende week!

Petra

Het belooft nog een weekje mooi weer te worden en gelukkig begint deze na-zomer al deze zondag. Met zuid-westen-wind vind ik het wel leuk om richting de Brabantse Wal te rijden. Normaal is het rondje West Brabant 125 kilometer maar ik denk wel wat afsnijdertjes te weten en onder de 110 kilometer te komen, met dit mooie weer niet zo erg om een wat langere “afbouwtocht” te hebben. In de vakantie heb ik ruim 7500 hoogtemeters gemaakt, dus de vorm moet er zijn en zo ook de kans om de bolletjestrui te pakken.

Ik bestudeer het parcours grondig. Na elkaar krijgen we de Vossenweg en dan de gevreesde rijzende weg.

Wel even uitkijken zie ik, want op het einde is er vanaf café den Elsakker een waaier alert. Goeie voorbereiding is alles natuurlijk.

Op het Raadhuisplein zie ik maar een stuk of 30 WTC leden.
Hoe gaat dat in vieren uiteenvallen? Ik heb al snel gezien dat Martien, Flip en Twan er niet zijn. Dan wordt de Sport groep wel heel klein. Is dat goed of slecht voor mijn aanval op de bolletjetrui? Met minder renners heb ik minder concurrenten maar ook kom ik in de aanloop bijna twee keer zo vaak aan de beurt om op kop te rijden…….
We vertrekken en het zijn inderdaad maar vier WTC Sport groep mensen. Gelukkig is Jordy van Loon er vandaag als gast bij, altijd sterk maar rijdt sociaal, dus daar ben ik blij mee. Eerst gaan we richting Zevenbergen, bruggetje over en dan richting fietsbrug. Dat is de kortste route. Helaas valt dan mijn route plan dan een beetje in het water: de Goudbloemsedijk is afgesloten omdat ze het wegdek aan het vervangen zijn. Was ook wel nodig moet ik zeggen, dus eigenlijk goed nieuws, maar wel paar kilometer om.
We rijden lekker tempo tegen de wind via Oudenbosch, Stampersgat en dan via de polder om Kruisland en Wouw heen. Over Westlaer en langs de camping van de Pin is het vooral lekker beschut rijden naar Heimolen. Dan komen we in de bergzone. John blijkt de route goed te herkennen want die weet de afslagen al prima. Op de Vossenbergweg de eerste test. Ik ga als tweede naar boven maar wordt gehinderd door supporters. Tenminste, er rijden twee mensen op een gewone fiets , die hebben waarschijnlijk niet met ons snelle schema rekening gehouden en zijn net te laat om op de top te gaan staan ons aan te moedigen. Hoe dan ook, ik kan niet inhalen en pak dus niet de volle punten.
Dan moet het maar op de volgende klim gebeuren. Van de Tour heb ik geleerd dat ik een beetje moet  “linkeballen”, ik laat Thijs het stukje van Bergen op Zoom naar Woensdrecht pal tegen de wind op kop rijden. Na café Non Plus Ultra  slaan we vanuit de Dorpstraat linksaf de Rijzendeweg op. Deze keer zit ik beter gepositioneerd en ja hoor, ik ben eerst boven: de volle punten, de prijs is binnen! Nu is het alleen nog zaak om op tijd binnen te komen. Het gaat nog een beetje op en neer in Woensdrecht en Hoogerheide en dan is het met wind in de rug via Huijbergen naar Nispen. In Nispen Centrum rij ik tot ongenoegen van de rest (merk ik later) het bekende café Tivoli voorbij; zo’n lange tocht verdient koffie met een punt, dachten ze.  Ik vind het niet de moeite want ik heb hem flink ingekort.
Ik moet toegeven dat ik uiteindelijk maar 3 kilometer korter gereden heb dus we komen boven de 120 kilometer….. en een appelpunt was voor mij ook wel goed geweest. Ik voel namelijk langzaam de kracht een beetje uit de benen gaan. Via Jagersrust snellen we voor de wind naar Schijf en dan laten we Rucphen en Sprundel links liggen om bij Mastbos door het tunneltje richting Prinsenbeek te gaan. Hier moet ik even lossen. John ziet het en wacht even op mij. Ik beloof hem al mijn premiegeld als hij me terugbrengt, wat hij dan natuurlijk graag doet. De waaiervorming begint al ver voor den Elsakker, oei. Jordy zet, nadat ik hem mijn premies beloof, een tweede waaier op… dat gaat geld kosten, maar ja, ik moet op tijd binnenkomen. Jordy en John “regelen” blijkt zelfs nog niet genoeg. Thijs heeft nog volop energie. Die ook nog maar eens even mijn premies beloofd en dan zet hij mij lekker uit de wind. Zo komen we bij de Drie Hoefijzers. Nu is het alleen nog voor de wind. Achter mij hoor ik Thijs met iemand praten die op een of andere manier heeft weten aan te sluiten. Als Thijs naar de kop rijdt, gaat de vreemdeling mee en neemt zowaar nog over terwijl Thijs toch al 45 reed. Dat gaat 200 meter goed maar dan “kakt hij in” en dat is voor Thijs het signaal om nog eens gas te geven. De vreemdeling moet er af…. maar ik ook. Dit is wat te veel van het goede en bovendien weet ik nu toch al dat ik op tijd ga binnenkomen en mijn bolletjestricot binnen is. Maar de mannen wachten toch weer even dus rijden we samen de May binnen. Helaas voor mij blijkt na aankomst al snel dat de bedwongen klimmen van de 8^e en 9^e categorie te zijn en geen berg-punten opleveren.
Daar gaat mijn droom.
Maar er is ook een troost.
Er zijn ook geen premies.
Dus helaas John, Jordy en Thijs; er is ook niks uit te delen .

Ad

Met zes trimmers stonden we klaar voor vertrek bij het oude gemeentehuis toen Bert aankondigde dat hij graag met ons mee wilde rijden. Zijn rugklachten zorgden ervoor dat hij voor onze groep koos. En dat vonden we natuurlijk alleen maar gezellig.
Vorige week reden we over de Moerdijkbrug om richting Noordhoek te gaan toen Peter Kuypers zei dat hij het leuk zou vinden om een keer naar Kop van ’t Land te gaan.
De rit voor vandaag was toen bedacht en samen met André zou Peter deze rit leiden.
Met Bert en Peter Korse voorop, reden we dus weer richting de watertoren Made uit.
Het ging lekker en we waren zo bij de Moerdijkbrug. Daar gingen we over het spoor richting Dordrecht. Dit kende ik nog want zo reden we dit jaar ook naar de Mol in Dordrecht. Een prachtig gebied om te rijden en toch komen we hier niet vaak. We passeerden zelfs de wielerbaan. Even later waren we bij Kop van ’t Land. Daar was het pondje dat we links lieten liggen. Wij gingen richting Gorinchem. Een prachtig stuk over de rivierdijk volgde. Toen kwamen we bij de Merwedebrug en dat bleek een lange klim voor sommigen, maar dat was geen probleem want aan het eind wachtten we gewoon weer op elkaar. Op naar de volgende brug, namelijk die van Keizersveer. Parallel aan de snelweg reden we daarheen. We wisselden het kopwerk goed af en de bosjes langs de snelweg zorgden ervoor dat we enigszins uit de wind konden rijden. Via Raamsdonksveer, waar onze ritleider afscheid nam,  gingen we naar Made waar iedereen zijns weegs ging.
Het was een fijne en mooie tocht.
Bedankt Peter Kuypers en André!

Bedankt allemaal en tot volgende week,

Petra

Zondagmorgen 6 september stonden er 8 renners klaar voor een ritje met de trimgroep. Het bekende clubje bestaande uit Wim onze routeman, Andre, Johan, Peter en Peter, John, ondergetekende en een jonge gast(renner) Pepijn. Wim had voor ons een rit bedacht richting West-Brabant. En naar bleek hadden de andere drie groepen dit ook op de planning. Iedereen vertrok in dezelfde richting.
Pepijn had er zin in en ging meteen mee op kop. Dat ging hem goed af.                                          Wim trakteerde ons op een retourtje Kiltunnel. Dit was een leuke ervaring voor de nieuwelingen.  Sommigen onder ons dachten daar anders over en zagen het meer als de ‘Killingtunnel’. Maar het viel mee, het was toch wel te merken dat we nu aan het einde van het seizoen zitten en dat iedereen wel kilometers in de benen heeft. Eén van ons, sorry, ik weet even niet wie, schakelde zo fanatiek terug voor de tunnel dat de ketting van zijn fiets vloog. Maar dit was geen probleem, want er waren nog mannen over die even konden helpen. En de anderen wachtten aan de andere kant. Nu terug over de Moerdijkbrug richting het industrieterrein van Moerdijk. Waren we daar vorige week ook al niet geweest? Geen probleem deze keer gelukkig,  nu waren er  geen auto’s die plotseling naast ons opdoken. Zo reden we veilig richting Noordhoek. Op een smalle dijk draaide een grote trekker met aardappels voor in de weg op, pech voor ons, want we moesten in de remmen. Terwijl we erachter bleven hangen, werden we ingehaald door een groep renners met bijna dezelfde kleuren kleding als wij. Dat viel op. Ik kletste even met een dame uit die groep want ook zij moesten even wachten voor ze ons voorbij konden gaan. Wij reden verder richting Zevenbergen en toen werden we weer ingehaald door hetzelfde clubje.
Hoe kon dat? Dit bleek het tweede groepje van die club te zijn.
Het viel John op dat we toch wel veel moesten klimmen deze rit. Was het geen tunnel dan waren het wel bruggetjes of viaducten, maar toen moesten we er nog maar één namelijk het viaduct ‘de Langeweg’. We maakten ons klaar voor de laatste klim toen Johan ons ‘redde’, nu ging bij hem zijn ketting eraf en maakten wij gebruik van de extra tijd en kropen naar boven. Tot slot gingen we zonder haperingen terug naar Made. Pepijn kan terugkijken op een goed debuut in ons clubje.
Bedankt weer mannen!

Petra

Na 2 weken lekker op vakantie te zijn geweest in Duitsland was het even wennen;
de wekker weer zetten om op tijd bij de start te zijn bij de WTC. En met 13 graden op de thermometer om 8 uur was het niet echt zomers meer te noemen. Maar om het vakantiegevoel toch even vast te houden, gewoon in korte broek en shirt vertrokken. Anderen dachten daar schijnbaar anders over. De mouw- en kniestukken en shirts lange mouwen waren al volop aanwezig zag ik bij het Raadhuisplein. Die hadden afgelopen week waarschijnlijk zo veel kou geleden dat ze dat wilden voorkomen.

Nadat ik de nieuwe rodetruidrager Flip op de foto had gezet, kon de Tourploeg vertrekken.
Die bestond deze ochtend uit 8; wegkapitein Maurice, Hans met zijn mooie schoenen, warm aangeklede Jan, sterke Corne, sprinter Marino, slimme Jacques, Houtse Leo en ondergetekende.

Alle WTC ploegen vertrokken vandaag westwaarts.
Eerst zwaaiden we de trimploeg in de Zuideindsestraat na en tot mijn verrassing zag ik dat we net na Wagenberg de Sportploeg aan het inhalen waren. Gelukkig riep Maurice ineens dat we rechtsaf moesten. Gelukkig maar, anders hadden die sporters wel raar opgekeken. Deze weg had de fantastische naam 3^e Honderdroedeweg, nooit geweten maar het is gewoon de straat die naar de 3^e weg gaat die we zo vaak rijden. We reden nu rechtdoor naar Blauwe Sluis, Moerdijk en daar de hotsende Blokdijk op, over de Roode Vaart naar Noordhoek.
Het viel me op dat de viaducten me goed af gingen, de heuvels in Duitsland hadden me sterke benen gegeven. Alleen de snelheid lag nu iets hoger dan de voorgaande 2 vakantieweken, daar moest ik weer even aan wennen.
We volgden lange tijd de noordkant van de Dintel, op naar Dinteloord. Daar hadden we ons keerpunt op de Bloemendijk.
De wolken waren ondertussen wel heel erg donker geworden en een bui dreigde. Op een paar spetters na, konden we de bui ontwijken. Er werd al geroepen dat we nu toch wel regenpunten hadden verdiend! Nee jongens, zo werkt dat niet. Volgens het opkomstreglement moet je voor de tocht ’s ochtends kijken op weeronline en de voorspelling voor die ochtend in Made is beslissend voor het aantal regenpunten……

Ondertussen zaten we al weer op de Zuidzeedijk met een klein windje mee. Vervolgens over heerlijke wegen langs de Steenbergsche en Roosendaalse Vliet naar Oud Gastel. Lekker door het buitengebied naar Standdaarbuiten en weer naast de Dintel, nu aan de zuidkant. Dan de bekende Goudbloemsedijk, naast de Mark. Goed nieuws trouwens; deze weg wordt eind september opgeknapt.
Via Zevenbergen en Zwartenberg naar de Langenweg en Brielsedreef naar den Elszakker. Daar moesten we eerst een peloton motorrijders voor laten gaan alvorens we de Markweg konden opdraaien en vervolgen langs en onder de A16. Hup, naar de drie hoefijzers en de laatste kilometers linea recta naar de May.

Een mooie tocht van 90 km. in een tijd van 2 uur en 44 minuten onder de bezielende leiding van Maurice. Bedankt mannen!

Anneke

Vanmorgen stond er maar een klein groepje WTC-ers bij het gemeentehuis. Er was natuurlijk al een groep onderweg naar Amerongen.
Zeven man sterk vertrokken we richting Den Hout. We hadden een rondje Slingerdreef op het programma. Het was prima fietsweer dus we hadden er een lekker tempo in.Het ging allemaal prima tot we voor de spoorbomen even stil moesten staan. We hoorden achter ons wat gebrom en toen bleek André pech te hebben met zijn fiets. Hij was al aan het kijken wat er mis was. Gelukkig niks ernstigs. Met een stukje gereedschap zou hij het probleem kunnen tackelen, maar ja wie had er iets bij zich? Gelukkig kon het pincet uit het EHBO-tasje ook dienst doen. Wij weer verder. Wim stuurde ons via mooie weggetjes naar de Slingerdreef. En daar bleek een prachtig fietspad aangelegd. Dit reed echt heel fijn; lekker breed en veilig. Het viel ons op hoeveel groepen wielrenners op pad waren. Dit was al lang geleden dat we het zo druk hadden gezien. Via Den Hout gingen we ook weer terug naar Made en daar kregen we dan toch nog regen op onze pet. In Made ging iedereen zijns weegs.
Wim, weer bedankt voor de mooie rit! André, Johan, Peter, Peter en John bedankt voor de gezelligheid.

Groetjes,  Petra

Bij de start stond een groepje WTC’ers te twijfelen met welke groep ze mee zouden gaan.  Er is de laatste weken ook zoveel keus! Uiteindelijk vertrokken we met zessen richting de watertoren.

Wim was onze leider en hij had een mooie ronde bedacht. Peter en ik begonnen op kop. De eerste kilometers hadden we de wind gunstig, maar richting Moerdijk hadden we hem al snel tegen. Gelukkig konden we wisselen in het kopwerk want ook Johan en Wim pakten dit goed op. Het ging prima zo. Voor de brug bij Moerdijk werd de lucht erg donker en even later hadden we een bui op onze kop. Later bij het bijpraten hoorden we dat wij nog geluk hadden want wij waren wel nat maar niet kletsnat, dus in de loop van de rit droogden wij weer op. We gingen naar het industrieterrein van Moerdijk. Daar was het best aanpoten tegen de wind. Op een gegeven moment waren Wim en Peter  zo geconcentreerd aan het trappen dat ze de auto op links niet zagen. Gelukkig zag de automobilist hen wel en liep het goed af. Dit voorval zette ons groepje toch even op scherp. We gingen verder richting Etten-Leur. Daar kwamen we langs het haventje en een stukje door het dorp. Ons banaantje hadden we bewaard voor in het Liesbos. Daar, wat meer in de luwte, hebben we die opgegeten. Ik deed lekker onhandig en liet de helft op straat vallen. Gelukkig kon ik me verheugen op het stuk appeltaart wat we later zouden krijgen. Wim bemerkte dat we goed op tempo lagen en dat we zo te vroeg bij ’t Trefpunt zouden arriveren, dus zijn we nog via Teteringen naar Den Hout gefietst. Vlak voor Made werd de lucht weer erg donker. Gelukkig bleef het bij een paar spetters en konden we vrijwel droog aan de koffie. De andere groepen waren er net of kwamen gelijk met ons aan dus dat was mooi gepland. Iedereen moest zich even registreren en zich keurig verdelen over de tafeltjes. Het was een verrassing dat Willem, Erno en Gerard even aansloten bij het koffiedrinken.

Wim bedankt voor de mooie rit. WTC bedankt voor de koffie met het lekkere appelgebak en Peter Korse, Peter Kuijpers, Johan Smits en John de Wijs bedankt voor de gezelligheid tijdens onze rit.

Groetjes, Petra

Vandaag verzamelt WTC zich gewoon weer om half 9. Het wordt nog wel warm maar het is al beter dan vorige week. Deze zondag experimenten we met vier groepen. Dit betekent voor de trimgroep dat we met zessen zijn. Er is een andere leider dus maar eens kijken hoe dat gaat.

We rijden via Raamsdonksveer richting de brug van Heusden, nee deze keer gaan we niet over de brug maar rijden we om het haventje van Waspik heen. Het lukt me om een paar weggetjes te vinden die nog niet bij iedereen bekend zijn.

Via Heusden gaan we langs Elshout naar het Halve Zolenpad richting Waalwijk. Op het Halve Zolenpad was het al erg druk. Dus het routeplan moet worden aangepast in mijn hoofd, om dit pad later in de rit te vermijden.
Op weg naar Kaatsheuvel, want dat was in de app vermeld. Ik vind het leuk om langs het grootste sprookje van Kaatsheuvel te rijden, langs de achterkant dan wel, maar we hebben toch een mooie blik op ‘Joris en de draak’ die net naar boven klimt.

Richting de Moer draaiden we af naar Capelle waar we het Halve Zolenpad dus links laten liggen en doorrijden naar de weg op de dijk. Daar was het aangenaam rustig en we rijden weer naar Waspik. Nu onder het tunneltje door richting Raamsdonk. Dit gaat lekker zo.

Inmiddels heb ik al wel in de gaten dat we over de geschatte aantal kilometers zullen gaan.  Gelukkig oogt iedereen nog fris, ook al wordt het flink warm.

Via Raamsdonksveer gaan we richting Made. Op de brug over het Wilhelminakanaal worden we staande gehouden door Peter Broeders en een paar Houtse mannen die met een lekke band staan. We hoeven niet te helpen en kletsen even. Dan gaan we weer verder. Het is tijd om deze rit af te ronden en weer af te koelen.

Met ons zessen hebben we flink gereden en met bijna 80 km. op de teller is het mooi geweest.  Het was een leuke ervaring om een keer te leiden, het is wel anders fietsen dan gewoon in het pelotonnetje.
Bedankt mannen!

Groetjes,
Petra