Groeten,
Ad van Wesel

Artikel uit ’t Carillon 12 augustus 2020

We gaan vandaag vroeger van start. Acht uur vertrekken en voor elf uur thuis is het devies. En, genoeg te drinken meeop deze tropische dag.

Er zijn zowaar wat wolken dus de zon steekt nog niet zoals op zaterdag, keerzijde is dat het als een soort deken gewerkt heeft vannacht., het is niet echt afgekoeld en om half acht al 24 ^OC!
Ik zet 2 grote bidons op mijn fiets. De bidon met EHBO spullen moet thuisblijven en daarom gaat het EHBO setje in mijn achterzakje. Als ik mijn sleutelsetje in mijn middenzakje doe, krijg ik van Anneke te horen dat dat niet mag. Ohja, ze heeft gelijk, geen harde dingen middenachter wat als je valt en op je rug terechtkomt, is dat gevaarlijk.

Bij het gemeentehuis blijkt dat we volop liefhebbers hebben voor de Trimgroep, maar niet te veel voor één groep dus die kunnen allemaal samen op pad. De Tour en Sport staat wat door elkaar dus dat is niet echt overzichtelijk. Als Gerard vertrekt, zie ik dat de groep wel heel groot is. Dat is jammer want we mikken op groepen van 10. Er had wel een Trim-Tour gevormd kunnen worden met een snelheid van 29-30 km. of iets meer renners met de Sport mee. De Sportploeg is nu met vijven en allemaal vinden we het prima om een rondje Den Bosch te rijden geleid door Flip. Moeten we wel doorrijden, maar ook dat vinden alle vijf de coureurs mooi.

We rijden via Oosterhout richting “de Cola”. Vandaar richting de Moer  en Loon op Zand naar de Drunense duinen. Via Cromvoirt komen we het bordje ’s Hertogenbosch tegen.
We hoeven niet door de buitenwijken van de stad maar rijden buitenom over een mooie fietspad naar Vlijmen, de snelweg over en over het dijkje richting Engelen. Dat is het enige moment heel de ochtend dat we wat drukte ervaren van wandelaars en “gewone” fietsers. In Hedikhuizen krijgen we de wind wat in de rug. Er stond niet zo veel, maar toch rijdt het iets gemakkelijker nu. We blijven ronddraaien want we moeten om 11:00 terug zijn hè.
Via bekend terrein van het  “rondje Heusden” gaat het richting Raamsdonksveer. Nu wordt het toch wel verrekte heet. Ik kan daar altijd goed tegen. Ik zeg altijd dat dat komt omdat ik 10 jaar lang in een tomatenkas gewerkt heb. Maar kan ook andersom zijn, dat ik goed tegen de warmte kan en daarom 10 jaar in een tomatenkas gewerkt heb. Hoe dan ook, het gaat me prima af, net als de anderen en we zijn netjes op tijd op de May.

Als ik naar de gegevens kijk van mijn Fitbit was de hartslag wel hoog. Dat was donderdag ook al terwijl ik toen samen met Anneke rustig aan deed. Ik heb het eens even opgezocht of dat normaal is, en….: dat is zo . Het komt omdat je bij dit weer niet genoeg afkoelt en je zo warm wordt dat je interne temperatuur omhoog gaat. Per graad dat je interne temperatuur boven de normale 37 ^OC komt, gaat je hartslag 30 slagen omhoog.
Bij wielrenners en marathonlopers hebben ze wel gemeten dat de interne lichaamstemperatuur 40 ^OC was… Daar zit ik deze ochtend denk ik niet op.
Maar het lichaam stond wel op wat ze noemen “nat koelen”. Door veel zweten en bloed naar de huid sturen, koel je dan af. Je bloed dient als koelvloeistof dus. Omdat bloed dus niet allemaal naar je spieren gaat en die toch echt veel zuurstof nodig hebben, moet het hart dus minder beschikbaar bloed extra snel rond gaan sturen en dus sneller kloppen. Weer wat geleerd. Er staat ook bij dat dit nog versterkt wordt als je te weinig drinkt, je hartslag gaat dan nog  meer omhoog want dan heb je minder circulerende koelvloeistof. Ik heb mijn 2 bidons leeg en dus 1,5 liter water gedronken. Precies volgens advies van Sandra.

Ad van Wesel

En dat gebeurde deze mooie zondagochtend bij de Trimgroep. Wat is dit toch een populaire groep zeg!!!!
Hoe dat komt weet ik niet maar wat komt hier een volk op af, al zeg ik het zelf.
En zelfs zoveel dat wij  de groep sinds de herstart van het seizoen weer in twee stukken moesten splitsen.
Rene nam een groepje op sleeptouw en Piet de andere.
Piet had deze ochtend weer een mooie route uitgezet van ongeveer 66 km.
Rene vertrok als eerste met zijn groep, en een paar minuten later Piet met o.a mijzelf in de gelederen.
Ook was er een nieuwe dame in ons midden die graag als aspirant lid wel eens wou meemaken hoe het was om tussen de wielen van zoveel talent te fietsen.
Met Piet gelijk op kop reden we de May uit richting Lage Zwaluwe. Lekker toeren aan een rustig tempo. Genieten van het mooie weer en van het lekker bezig zijn. Ook de Handbikers waren deze ochtend aanwezig in de persoon van Andre. En of hij de vorm te pakken had. Moeiteloos hield hij ons tempo bij.
En nog adem genoeg om Anneke Diepstraten wat tips en aanwijzingen te geven.
Annemieke had besloten deze ochtend veel kopwerk te verrichten en dat deed ze met volle overgave.
Na de Moerdijkbrug ging het langs de Dordtse Kil. Erg mooi hier. Via naturistencamping Ammoniet ging het Dwars door het Eiland van Dordrecht in vliegende vaart naar de Kop van het Land.  I.p.v. EBOH (elf boeren op hol) waren het deze ochtend acht kleppers op stalen rossen die hier God’s wegen teisterden. Bij de Kop van het Land was het een drukte van belang met fietsers die via de pont de Noordwaard gingen bezoeken. Velen van ons fietsen daar ook regelmatig, en het is er zo prachtig.
Wij waren intussen op de terugweg aangekomen door de Biesbosch. We fietsten over het bekende stuk wat wij in het voorjaar ook aandoen als we naar WTC De Mol fietsen. Maar dan omgekeerd.
Het werd onderweg op de smalle wegen wel drukker met andere fietsers. Veel toerisme in deze prachtige streek en terecht. Maar je moet wel erg op je hoede blijven. Een ongeluk is zo gebeurd met al die drukte. Regelmatig zie ik nog te grote groepen rijden wat in deze drukke tijden gewoon over de top is. Zoals het bij ons in de vereniging gebeurt, gaat het goed.Een groep van een man of 10 is prima te overzien. Meer? Splitsen die hap. Anders is de ellende niet meer te overzien.
Af en toe aspirantlid Anneke een duwtje in haar rug geven om bij te blijven. Maar als ze goed blijft trainen, zal dat allemaal wel goed komen.
Zevenbergsche Hoek  kwam in zicht om daarna via Wagenberg terug te gaan naar de May. Daar aangekomen kwamen wij Rene al tegen die zijn manschappen veilig had afgeleverd.

Omdat ik zaterdag niet goed gekeken heb en dacht dat het Oostenwind is, leek het met wel weer eens mooi om de Rivierentocht van Martien te rijden. Dus dat op de app gezet. Helaas maakt ook de voorzitter wel eens een foutje. Het blijkt geen Oostenwind , maar West! Het is ook niet de aangekondigde 110 kilometer weet Martien mij bij het Raadhuis al te melden. Eigenlijk 125 maar hij heeft er wat vanaf kunnen schaven.
En mijn aangekondigde 33 km/uur… blijkt achteraf ook niet helemaal te kloppen.
Toch zijn de 7 Sportieve deelnemers allemaal erg tevreden als we na uiteindelijk 118 kilometer weer op de May aankomen. Wat een mooie tocht, perfect weer en lekker aan elkaar gewaagd. Ik dacht even dat we met 8 op pad zouden gaan maar Twan is van de week een jaartje ouder geworden en dat gaat toch blijkbaar tellen. Hij kiest voor de Tour-groep. Martien stuurt naar Geertuidenberg en dan richting Keizersveersbrug. Hij neemt de kortste weg maar daar staan stoplichten en die zitten niet mee. Deze leider knijpt dan in de remmen en wacht voor rood. Oei, slecht voor het gemiddelde, … denken we.
Martien rijdt de ronde andersom dan ik verwacht, maar dat is een uitstekende keuze. Eerst naar het noorden. In Sleeuwijk dreigt iets vrij unieks te gebeuren. Een groep haalt ons in. Maar net voor de er-op-en-er-over , slaat Martien linksaf. Ik hoor de mannen tegen elkaar zeggen dat ze ons toch tellen als ingehaalde groep…. Blijkbaar op pad met een missie. Mooie is dat we nu op een vroeg tijdstip door Gorinchem rijden terwijl het nog niet zo druk is. Helaas besluit een collega van Martien net op een slakkegangetje achteruit onder de brug door te moeten. We staan een minuutje of 5 stil schat ik. Maar dan kunnen we eens bij-buurten hé. Nog een voordeel van de andersom-variant: we rijden met wind in de rug bovenop de Waaldijk. Een stuk van tientallen kilometers waar ik toch liever niet met wind op de kop zou willen rijden. Een prachtig landschap en wat me vooral opvalt, is dat er geen motoren rijden. Hoe zat dat ook weer? Was dat vanwege Corona niet verboden? Ik zie geen borden of zo. Later even geprobeerd te Googlen. Van Lekdijk kan ik het wel vinden maar niks over motoren op dit moment op de Waaldijk. Hoe dan ook. Ze waren er niet, en ook weinig auto’s. Mooi zo. We kachelen lekker door. Ons keerpunt vandaag is de Martinus Nijhoffbrug, past goed bij de leider van deze dag. Hoewel ik die nog nooit iets heb horen dichten over “De moeder de vrouw”. Maar wellicht kon die Nijhoff dan weer helemaal niet wielrennen. Hoe dan ook, ik zie dat mijn tellertje een gemiddelde van 35,5 km/uur aangeeft. Als we nu naar 31 zakken op de terugrit dan komen we precies op mijn aangekondigde 33 km/uur. Maar dat zijn de mannen niet van plan. Thijs, Martien en John zeker niet; die rijden tegen de wind ook gewoon boven de 35. Flip , Hans, Peter en ik laten ons ook niet kennen en zo zorgen we samen dat het gemiddelde nauwelijks zakt.
We rijden nog steeds langs rivieren (zie ook kaartje) maar nu vaak naast de dijk in plaats van bovenop dus dat is wel zo prettig. Bij Andel ziet Martien een streep door zijn plan.
De Hooge Maasdijk is afgesloten. Hij geeft toe dat hij niet meer heeft verkend sinds ik hem zaterdag gevraagd had de rit te leiden. Maar volgende links dan maar en dat is ook richting Veen en evenwijdig aan de Afgedamde Maas. We komen op een weg die niemand kent, maar zo te voelen aan de windrichting gaan we richting het zuiden en dat is goed. Dan moeten we vanzelf een keer tegen de Bergsche Maas aan rijden, en jawel, de contouren van de Heusdense brug komen in beeld. Ze hebben er allemaal nog steeds zin in, want hoewel we ook rechtsaf direct naar huis gekunnen hadden, slaan we links of om ook de Heusdense Brug te pakken. “Links is wind in de rug”, merkt een slimmerik op. Klopt, maar na de brug is het terugbetaaltijd. Ik eet nog maar even een banaantje voor de laatste 25 kilometer. Bekend terrein nu van de dinsdagavond trainingen. Het tempo van die avonden lijkt de sterken ook wel wat. Ik begin te merken dat het beste er af is bij mij. Niet te veel kopwerk meer pakken. Na Waspik kom ik zelfs een beetje aan het elastiek. Gelukkig rijdt Martien achter mij die het elastiek dun ziet worden. Hij geeft me een duwtje en ik zit er weer bij.
Op de Brug over de Amertak lossen Hans en ik even, maar de leider van de dag wacht even op ons en sleept ons weer naar de groep.
Zo gaat dat in de Sportgroep; elkaar goed uitdagen maar ook helpen als het nodig is.
Weer lekker gefietst, maatjes bedankt!

Ad

Weer een verslagje uit de buik van de trimploeg.
De weersvooruitzichten waren zaterdag nog allerbelabberdst. Maar na het opstaan zondagmorgen, zag het er prima uit. De buienradar nog geraadpleegd en inderdaad ; in de richting van onze rit zou het droog blijven. Maar je weet het nooit zeker in Nederland en dus maar een regenjasje  onder mijn shirt gestoken. Vandaag stond er een ritje naar Willemstad op het programma met aan de haven aldaar een koffiestop.

Als grote verassing kwam ook bakker Peter zicht bij de start melden om een stukje met ons mee te rijden, en als ik het goed  onthouden heb, ook Pepijn; een aanstormend talent en dat als gastrijder. Peter zou meerijden op z’n mtb i.vm. zijn revalidatieproces.

Klokslag half negen vertrokken we met ons groepje uit de May richting de watertoren om daar rechtsaf te slaan om richting Moerdijk te rijden. Rene en mijn persoontje hadden zich gelijk op kop genesteld om het tempo te bepalen. Maar tjonge, tjonge, wat stond er een stevige bries deze ochtend. De souplesse was ver te zoeken. Het was meer stampen, duwen, trekken, puffen, rochelen en vloeken om de wind enigszins het hoofd te kunnen bieden. En dat hielden we vol tot aan Moerdijk waar Bert en Peter het van ons overnamen. Ik was blij dat ik nu ook even uit de wind kon zitten en even hier en daar een praatje kon maken.
Vanmorgen waren er drie dames in ons midden die prima meereden; Annemieke, Melissa en Marielle. Melissa vond dat haar schoonpa Kees altijd veel te hard reed en daar wou ze graag vanaf en zodoende kwam ze bij onze groep terecht. Ze vroeg nog wel om dat niet tegen Kees te zeggen, dus dat heb ik niet gedaan. Ik schrijf het gewoon op hahaha. Kees kon niet leiden deze ochtend omdat hij niet fit was. Dus Kees, vanaf deze plaats een spoedig herstel toegewenst.
Na het industrieterrein van Moerdijk gepasseerd te zijn, ging het naar de Klundert op aan. Voor Den Bakker zat hier zijn rondje samen met zijn jonge metgezel erop en besloten zij terug te keren naar huis.
Wij reden door naar Tonnekreek.
Antoon R en ik losten Peter en Bert weer af om de gehele dijk en dus ook de wind weer voor onze rekening te nemen. Willemstad kwam in zicht, en eenmaal daar aangekomen ook het terras aan de haven. Rap plaats nemen en genieten van de mooie haven en het plaatselijke appelgebak met koffie of thee.
Efkens uitrusten, beetje bijpraten, een fotoshoot en een plasje doen en daarna het stalen ros weer opzoeken.
Antoon en Rene zouden een gedeelte van 2e stuk van de route voor hun rekening nemen. En dat ging snel. De wind van achteren en plaatsjes als Helwijk, Oude Molen en Fijnaart, vlogen onder onze wielen voorbij. Standdaarbuiten kwam in zicht met zijn voor ons overbekende bruggetje waarna we richting Zevenbergen reden.Daar namen de dames Annemieke en Marielle de kop over om via Langeweg en Wagenberg aan bijna 40 km in het uur op de May af te stuiven. En die oude kerels zoals Wim en ik natuurlijk en Bert en Peter maar malen om bij te kunnen blijven. Maar ook zo eens een keertje lekker tekeer gaan moet ook binnen ons groepje gewoon kunnen. Je fijn een keertje uitleven, top hoor.
Wij hebben weer genoten van het samen fietsen en op elkaar letten.

Op naar de volgende rit, dat wordt waarschijnlijk een rondje Blauwe Meer.

Groeten,

De Pakhaas

Nadat ik de deur van de schuur dicht trok, zag ik een renner op een MTB met een SUNWEB-shirt. Toen ik goed keek, zag ik dat het de bakker was. Samen met hem fietste ik richting Made om onderweg nog een rouwkaart bij Jack van der Put in de bus te stoppen. Zijn moeder was vorige week op 91 jarige leeftijd overleden.
Bij aankomst bij het Oude Raadhuis huis stond Gerard Veekens al klaar om de trimgroep te ontvangen. Vervolgens wist hij te melden dat er een verbeterde versie van Evenepoel is ontdekt in België. Waarop ik hem heb gezegd dat ik meer fan ben van Procachar en die ook als ronderenner beter vindt. Ondertussen liep het plein voor het Trefpunt vol met verschillende renners voor zowel Trim, Tour als Sportploeg.
Klokslag 8:30 uur vertrekt de trimgroep richting Willemstad en we zien hen niet weer. Vervolgens vertrekken wij voor een ritje van ca. 90 km richting Steenbergen.
De Sport vertrekt na ons, zij gaan iets meer kilometers en iets zuidelijker vanuit het vertrek. De bakker had me een rit toegestuurd, maar ik had er ook zelf eentje liggen. Toch deze maar gebruikt en warempel bij Langeweg zat er al een verrassing in. Hier gingen we door de wijk van Langeweg om daarna weer gewoon op het vertrouwde fietspad uit komen.
Ook een eindje verder zat er nog een verassend stukje in bij Zevenbergen. De route ging langs de noordelijke kant van de Mark, dwars door Zevenbergen richting Standdaarbuiten over een zeer hobbelige weg.
Corné, die vorige week voor de eerste keer als gastrijder meeging, was er vandaag ook weer bij en is een fijne fietser die het kopwerk niet schuwt, ook als het wind op kop is. Johan van H. had dit jaar nog niet veel gereden door zijn blessure aan zijn hand zodoende ging hij niet met de Sport mee. Voor ons dus wel prettig want ook hij is een sterke renner die op kop zijn steentje bijdraagt. Rijdend door de polders richting Dinteloord zie ik dat niet alleen de bieten maar ook de zonnebloemen en andere veldbloemen het goed doen in de klei. Op een groot aantal plaatsen is de gerst al geoogst. Tevens is het graszaad ook al gedorsd. Nog even echt de wind van opzij tussen Dinteloord en Steenbergen.
Bij Steenbergen draaien we af naar Kruisland, in Kruisland als we rechtdoor gaan, vraagt Anneke gaan we helemaal door naar Roosendaal? Het antwoord is nee, we gaan links een B-weggetje in wat voor velen nog redelijk onbekend is. Alleen Anneke kende dit mooie weggetje van haar ritten met Ad.
We hadden al wel wat spatjes gevoeld, echter in de buurt van Oud-Gastel worden de druppen groter en gaat de sluis even open, het lijkt wel of het hagelt. Erno stelt voor om even onder de bomen te schuilen, lijkt mij niet zo’n goed idee, je wordt dan koud en stijf dus we rijden door en spetteren elkaar goed onder als de rit door doorgaat in de richting van Oudenbosch. Even is er nog wat ophef onderweg, een wandelaar met “OORWARMERS/koptelefoon” op, maakt stennis en is niet blij met ons.
Op de Goudbloemsedijk gaat het tempo lekker omhoog nu we aan de andere kant van de Mark terug rijden. Ook Marino geeft nu gas, net als ook Peter Bastiaansen.
Bij Zevenbergen draaien we richting Zwartenberg,  van daar uit gaat de rit verder naar Langeweg, ditmaal zonder extra omwegen.
Op het viaduct over de A16 en HSL probeert een renner die we juist ingehaald hebben, zijn kunnen te laten zien. Johan sprint als een echte sporter er vlotjes voorbij.
Voorbij de Driehoefijzers kijkt hij regelmatig om, wat er precies aan de hand is weet ik niet. Wel dat de dames nog genoeg in de tank hebben, zowel Sandra als Anneke voeren het tempo op tot ver boven de 40 km/h.
Corné slaat bij de Wildestraat rechtsaf om richting huiswaarts te keren, en niet veel later doemt het bordje Made weer op.
We hebben lekker gefietst en een douche zal voor een ieder van harte welkom zijn.
Ik rij nog met die vreemde kerel in het wiel Den Hout binnen, na de Heuvel draait hij richting Oosterhout. Rustig rij ik via de Teraalsterbrug Ter Aalst op.

Prettig weekeind vanaf een zonnig Ter Aalst.

Gerard van Oerle.

Zaterdagavond fietsje en de spulletjes die bij een fietstocht horen, klaargezet. Op tijd naar bed want de klok zou de volgende ochtend om 5 voor zeven afgaan. Ik zou deze mooie zondagochtend de trimgroep mee nemen voor een ritje wat ons ondermeer naar Poederoijen zou brengen.
Goedgemutst reed ik tegen de klok van achten naar de May. Daar aangekomen druppelden de fietsers een voor een binnen. Nadat er iedereen er zo een beetje was, kwam Ad om mij de armband van NFTU wegkapitein te overhandigen. De cursus die hiervoor gevolgd kon worden, heb ik nooit gedaan, maar ja als de voorzitter zegt; jij bent de leider vandaag, wie ben ik dan om hem tegen te spreken?
Armbandje omgedaan en om half negen vertrok onze groep van 6 man en
2 dames, waaronder aspirantlid Patricia, voor onze ronde. 

Wim had nog gevraagd om het tempo onder de 30 km. per uur te houden en daar zou deze rit goed de hand aan worden gehouden.
In een zucht en een scheet waren we de brug van Keizersveer over om via de Peerenboom op te stomen naar Dussen. Daarna de gebruikelijke wegen naar Heusden die voor velen van ons bekend terrein waren. Met Rene en mijn persoontje op kop, gingen wij bij de brug van Heusden linksaf om daarna via het tunneltje langs Mercedes Dealer Vos rechtdoor te rijden en Wijk en Aalburg links te laten liggen. Nu ging het richting Ammerzoden.
Ik dacht ter hoogte van de pont die de oversteek doet van de Maas naar Herpt, om de geografische kennis van de leden even te polsen. Dus ik vroeg zo waar Bern ligt. Nou dat is nogal makkelijk, riepen er een paar. “In Zwitserland natuurlijk”.  Ze dachten natuurlijk dat ik niet goed snik was. Dus ik zei zo: “Kijk eens even naar links, daar ligt ook Bern. Een klein beetje kleiner dan in Zwitserland maar wel gelegen aan onze fietsroute”. Iedereen lachen natuurlijk, maar dat is ook het mooie van fietsen. Ontdekken van plaatsen en gebieden waar je nog nooit geweest bent. Je verbazen hoe mooi Nederland op sommige plaatsen is. Dat maakt het fietsen zo mooi in combinatie met bewegen en het sociale aspect.

Vakantieweek 2 voor de WTC tochten. Bij het oude raadhuis staan al diverse renners gezellig bij te kletsen, al een beetje gegroepeerd naar ploeg.
Nadat Ad de officiële NTFU armbanden aan de wegkapiteins uitgedeeld had, kon vertrokken worden. De Trimgroep met leider Gerard en nog 7 volgers erachteraan vertrokken als eerste richting Raamsdonksveer. Vlak daarna reed ploegje Tour-Trim met familie Marijnissen en kersvers lid Ruud ook die kant uit. Hierna vertrok leider Gerard met zijn tourgevolg; Peter, Jacques, Marino, Erno, Leo, gastrijder Corne en ondergetekende.
Een mooi ploegje van 8.
We misten een paar sterke kleppers door vakantie; Kevin, Jan en Maurice. Hans was vandaag met de Sport, na de opmerkingen van vorige week. Maar er werd keurig door iedereen kopwerk afgeleverd, de een net wat meer dan de ander.  Ook gastrijder Corne liet zich van zijn beste kant zien, hij vond het wel fijn op kop. Ik hoorde van hem dat hij wel eens tochten van 100 a 120 km. alleen maakte dus hij was wel gewend om in de wind te fietsen.

Op het programma stond Rondje Baarle dus we reden de vertrouwde weg naar Oosterhout, achter camping ’t Haasje om Rijen en Gilze heen, afzakkend naar Baarle-Hertog. Vandaaruit naar Meerle, Meersel-Dreef, Effen, Prinsenbeek en via Den Elsakker weer naar huis. Een mooie tocht van 104 km.

Wat viel me op vanochtend?
Onderweg heb ik heel veel mooie tuinen gezien, het is schijnbaar een goed hortensia jaar want overal staan deze zo mooi te bloeien. Of hebben de mensen meer tijd gehad om ze beter te verzorgen?
Diverse dieren onderweg kruisten onze weg, een eekhoorn letterlijk, alcapa’s stonden rustig kauwend ons na te kijken, en  herten lagen relaxed te chillen in de wei. Dat zie je ook niet elke dag.

Gelukkig hadden we onderweg veel tempodalers; links en rechtsaf zodat het gemiddelde  niet te hard opliep.  Ook  hadden we het windje niet te veel van achter, pas bij Compaan in Zevenbergschen Hoek kregen we het laatste stukje mee. Stel je voor dat we weer sneller zijn dan de sportploeg.

Het viel me ook op dat in de grensstreek flinke fietsploegen reden, een mannetje of 40/50 was geen uitzondering. Nu wij zelf met kleinere ploegjes rijden, doet dat een beetje vreemd aan.

Vakantietocht 2 met WTC was weer een lekker ritje, lekker weertje, gezellig tochtje, lekker gefietst. Op naar volgende week.

Anneke