Hoewel een stuk koeler dan zaterdag, is het vandaag nog een prima fietstemperatuur. Korte broek en korte mouwen dus. Hoewel ik bij de start wat mouwtjes zag en de “jarige Job” Gerard Veekens met zijn windstopper aan zie zitten. Zal de leeftijd zijn. De groep zingt nog een “Lang zal tie leven” voor Gerard en dan gaan de drie pelotons huns weegs.
Wij blijken met zes Sportievelingen te zijn. De bekende koppen  en ik zie tot mijn genoegen dat Johan van Helmond deze keer met ons mee gaat.
Flip is “de vrijwilliger” die ik voorstel om te leiden. Ik dacht aan Oud Beijerland, maar dat is volgens Flip veel verder dan de aangekondigde 90 kilometer dus het wordt “Afgedamde Maas”. Ik heb vandaag als tactiek om eens wat aan warming up te doen. Dus blijf ik lekker bij Thijs in zijn wiel en als Martien overneemt, laat ik dat ook lekker gebeuren. Toch zijn we zo aan de Amerdijk, ze hebben mijn hulp helemaal niet nodig. Dan moeten de spieren maar goed opgewarmd zijn. Johan die graag wat rustig start, heeft zo zijn twijfels over wat hij op zijn tellertje ziet. De Moerdijkbrug over en de Kiltunnel door. In ’s Gravendeel staan allerlei borden voor omleidingen in verband met een evenement maar dat was gisteren of vanmiddag blijkbaar, want we kunnen er gewoon door.
We rijden door richting Maasdam en dan naar Sint Antoniepolder. Daar moet ik denken aan de klassieker “Oerend hard” waarin “de hoender “ aan de kant stuiven, want er zitten een stel jonge ganzen op de weg waar Peter Verhagen en Thijs tussen door knallen en die dan toch ook maar aan de kant stuiven. Dat loopt goed af, want als je zo’n beest voor je wiel krijgt, blijf je niet overend denk ik.
We draaien lekker om beurten op de kop en schieten dus lekker op.
Net voor Numansdorp halen we een groep in die behoorlijk doortrapt.
Ze sluiten bij ons aan. Eentje komt voorin tussen ons rijden, hij verstoort alleen maar ons tempo en als hij ook nog eens tuft zonder rekening te houden met de wind en Thijs vol treft, krijgt hij van Thijs te verstaan dat hij beter wat af kan zakken.
We rijden de bruggen bij Willemstad op. Die bruggen blijven meestal onopgemerkt maar zo niet vandaag, want de eerste brug die we tegen komen staat open en zo ook de tweede.
Ik heb dat nog nooit meegemaakt. Gelukkig zien we beiden al zakken als we aankomen en hoeven we niet lang te wachten. We gaan weer proberen het tempo te pakken.
Een paar jongens sluiten vlot aan , maar dat is niet vreemd want ze zijn van de Metec wielerploeg. Ze laten ons maar doen en slaan af zonder een meter kop gedaan te hebben (gelukkig wellicht).

Nu krijgen we wind mee, langs Oudemolen richting Klundert en dan industrieterrein Moerdijk. Dan valt het mij op dat Thijs er wat minder aan trekt en snel van kop gaat.
Hij blijkt ook maar een mens te zijn, hij meldt aan Flip dat hij “slechte benen” heeft. En het is een bekend gegeven: “als je slecht bent dan rijd je lek”. Dat gebeurt dan ook bij Zevenbergsche Hoek. Ik haal zijn band er af en vind gelukkig meteen het steentje dat de boosdoener is. Thijs heeft zijn nieuwe band en probeert er met zijn mond een beetje lucht in te blazen. Zonder succes en dat is opvallend voor een trompettist natuurlijk. Zou hij dan echt moe zijn? Als de band weer vol is, kunnen we de laatste 9 kilometers afleggen.
Op Strava zie ik naderhand dat er dan nog wat PR’s sneuvelen maar toch zit ik nu een beetje “te harken”. De pitstop heeft me, ondanks dat hij kort was, geen goed gedaan, terwijl Thijs er blijkbaar door hersteld is want hij pakt weer een paar stevige beurten moeten Flip en ik concluderen. Dat is toch het 20 jaar leeftijdsverschil waarschijnlijk.
Via Helkant rijden we de May weer op.
Ik zie Anneke ook net de Lignestraat indraaien dus we rijden mooi samen de oprit op.
Het weer is beter dan verwacht, dus lekker in de tuin een bakje koffie op de gezondheid van Gerard Veekens genomen. Zonder appelgebak, maar we zien op onze Fitbit beiden dat we niet al te veel calorieën verbrand hebben deze ochtend, dus dan is het ook niet echt nodig voor het herstel (maar het zag er wel lekker uit op de foto’s).
Volgende week sla ik een weekje over maar vandaag waren Colin en Frans er niet dus mijn afwezigheid zal dan zonder gevolgen zijn voor het klassement.

Ad

Op deze morgen hebben we met WTC Made een inhaalprogramma. De Bijpraattocht die vorige week in het water gevallen is, wordt nu vandaag gedaan. En terecht. Vorige week stonden er maar 4 mensen in de regen aan de start, deze week is het weer zo veel beter dat er 35 wielrensters en -renners aan het vertrek staan.
De Sportgroep mag zich vandaag verheugen met het aansluiten van Willem en vader en zoon Cees en Colin. Tot aan de rustpauze of beter gezegd de bijpraatpauze bij SED in ‘s Gravenmoer, hebben we 2 uur te tijd want William Haanskorf en team verwachten ons om half elf op de koffie.
De acht Sportploegrijders van deze morgen hebben ongeveer dezelfde route in het hoofd als Peter Broeders die de Tourgroep leidt. Daarom vertrekken wij eerst dan hoeven wij later niet die grote groep van 16 voorbij. In het begin gaan we niet zo hard. Even lostrappen ook voor mij na een korte vakantie waarin we vooral gewandeld hebben en maar een kort stukje gefietst,  en dat ook nog eens met elektrische ondersteuning. Ik moet zeggen dat dat voor een rondrit met gids door Porto nog niet zo gek was want het is daar aardig steil en dan hadden ze die groep vast niet zo mooi bij elkaar kunnen houden. Maar al met al dus weer even wennen aan de racefiets.
De Tourclub die ons achtervolgde, had zelfs nog even het idee dat ze ons in konden halen hoorde ik naderhand. Na de Keizersveersebrug gaat het tempo onder aanvoering van Willem echter omhoog naar boven de vijfendertig en klimt het gemiddelde geleidelijk naar een Sportief niveau, zeker als Thijs ons op sleeptouw neemt. Alleen in Waardhuizen remmen we nog even af voor het kerkvolk dat van alle kanten ons parkoers op komt.
Ik had bedacht om via Almkerk en Waardhuizen naar Wijk en Aalburg te rijden. Ik kijk nog eens goed naar de plaatsnaambordjes van de nieuwe gemeente Altena. Die kent maar liefst 21 kernen en is qua grondgebied toch wel even de grootste gemeente van Brabant. Elke kern heeft nu onder de officiële plaatsnaam nu ook de plaatselijk uitspraak op de komborden in de komportalen (zo heten die dingen blijkbaar). Andel wordt dan blijkbaar Ael (uit te spreken als Eèl, volgens het voorschrift). En ons keerpunt heet nu Wijk en Aolburg.
Wat een lekker fietsweertje met een mooie groep. Dat vindt Flip ook en stelt mij voor om er zeker genoeg van te genieten en een stukje om te rijden in de Overdiepse Polder. Ik vind het prima, anders was ik over Sprang en de Moer gereden maar dat is altijd een beetje rommelig. Als Flip de weg maar wijst want dat stukje heb ik nog nooit gedaan. Het is niet zo moeilijk weet ik nu, alleen op het eind even uitkijken met de hekjes die auto’s daar weg moeten houden. Ook Peter en Frans pakken een stuk kopwerk en zo zitten we mooi op schema. Om klokslag half elf draaien we bij SED de oprit op. De Trimgroep zit daar al haar wonden te likken. De Tourgroep vond het blijkbaar ook mooi weer want die reden een stukje om en komen pas tegen kwart voor elf.
We laten ons de koffie en appelpunten goed smaken. Ook de nasmaak is goed, vooral voor de penningmeester want ons oud-lid William Haanskorf van SED laat ons weten dat het zijn traktatie voor de club is, ondanks het feit dat we zo in ledenaantal gegroeid zijn. We maken een foto voor zijn bedrijfsbus en stappen weer op.
De Tour wil graag met de Trim mee zeggen ze. Maar de Trim rijdt liever op eigen tempo. Enkele Tourrijders willen wel met de Sport mee dat laatste stukje naar de May en uiteindelijk zie ik bijna de hele Tourploeg aansluiten. We rijden via de polder van Oosteind en ik probeer een soort compromis snelheid aan te houden zodat het Sportief Touren wordt. Na een half uurtje en met 85 kilometer op teller komen Anneke en ik thuis aan.
Snel douchen en eten want vanmiddag hebben we een gezellig uitje van de Carnavalsstichting met de 4 grote bouwclubs. Tim Verwaters is een van de organisatoren en ze hadden wat moois in elkaar gezet moet ik zeggen.
Dus al met al weer een mooie dag met twee hobby’s die samenkomen. En omdat ik ook nog met een Sint-bestuurslid en zwarte Piet gesproken heb, was het een uiterst efficiënte verenigingsdag.

Ad van Wesel

Beste groeten,
Ad van Wesel

Ondertussen is het wielerwegseizoen al weer over de helft. Tijd om de tussenstand van het opkomstklassement van WielerTrimClub Made op te maken. Peter Verhagen blijkt stevig in de Rode Leiderstrui te zitten.

Al weer 23 ritten zijn verreden dit jaar door de leden van WTC Made. Drie pelotons vertrokken elke zondag in alle windstreken maar met verschillende snelheden zodat er wat te kiezen was. Zin om gewoon aan de basisconditie te werken? Dan sluit je aan bij de Trimgroep. De Tourgroep is er voor iets meer snelheid, maar vooral veel kilometers maken. En de Sportgroep die rijdt zoals de naam al zegt; voor de sportieve prestatie. Het is tot nu toe een jaar met allerlei weersomstandigheden geweest. Er werd een tocht drastisch ingekort omdat het de hele ochtend regende. Maar er werd ook een tocht ingekort omdat het veel te heet was die dag. Het wisselende weer heeft ook gezorgd dat de opkomst meer verdeeld is dan andere jaren. Stonden normaal in de vakantieperiode nog een aantal leden heel dicht bij elkaar; dit jaar staat Peter Verhagen al best een eind voor op de rest. Hij kwam alle keren aan het vertrek en dat zet hem drie ritten en dertig punten los van de nummer twee. Peter is een bekende verschijning in de top van de Opkomst. Zo niet de nummer twee, Colin Marijnissen. Hij is een van de jongere leden, zowel in aantal dienstjaren als in leeftijd. Sinds hij in Made woont, heeft hij weinig verstek laten gaan. Op de derde plek met weer een ritje minder staat voorzitter Ad van Wesel. Hij heeft veel kans om van het podium te duikelen want Frans Marijnissen heeft even veel ritten alleen heeft Ad twee regenpunten meer. Eén vakantiedag van Ad betekent dus dat Frans opschuift naar plek 3. Achter deze kopgroep zit een klein pelotonnetje van mensen met 17 ritten op de teller. Tussen hen zit alleen wat kleine verschillen in regenpunten, maar ze kunnen allen het podium nog halen in deel twee van het seizoen. Erno Haanskorf, Anneke van Wesel, Jacques van Dijk en Wim Rasenberg zijn dus ook nog namen die we in de gaten moeten houden. Afgelopen zondag was het druk aan de start bij het oude gemeentehuis. Dertig WTC-ers plus nog twee gastrijders. Ook de top drie was (natuurlijk) weer aanwezig en kon dus mooi op de foto gezet worden. Eens kijken of dat plaatje in oktober, als het seizoen sluit met de Snerttocht, er nog zo uit ziet.

Vandaag gaan Anneke en ik op tijd van huis want we willen nog even een foto maken voor het Carillon. Het is namelijk al een tijdje geleden dat er een bericht van WTC Made in het weekblad gestaan heeft. Een close-up foto van de top 3 in de opkomst moet het worden zodat onze gewaardeerde sponsoren RVSA, VEMA CRANE en P.S. Van Seeters goed in beeld komen. Er is namelijk blijkbaar een nieuw beleid bij ’t Carillon; sponsornamen worden door de redactie uit mijn stukjes weggehaald. Nu maar hopen dat ze de foto ook niet gaan bewerken. Nadat Peter Verhagen (nr. 1), Colin Marijnissen (nr. 2 ) en ondergetekende als nr. 3 door Anneke op de telefoon zijn gezet, kan ik eens even kijken welke Sporters er zijn en of iemand al een rondje in gedachten heeft. Nou… het ziet er druk uit, wel een mannetje of 10 en dan zie ik ook nog gastvrijer Jordy van Loon die normaal gesproken ook met de Sport mee gaat. Niemand blijkt al over een route nagedacht te hebben.
Gezien de wind stel ik voor om een rondje rondom Breda te rijden en via de Rith terug. Dan hebben we vanaf Rijsbergen de wind op het einde mee. Het lijkt erg op het rondje van Peter met de Tour. We willen niet van kopieergedrag beschuldigd worden en bovendien hen niet keihard voorbij rijden, want dat is ook sneu natuurlijk. Peter stuurt zijn groep rechtstreeks naar Den Hout. Ik besluit daarom via het zwembad om naar Den Hout te rijden. Ondanks dat we best lang moeten wachten bij het stoplicht in Oosterhout zie ik de Tourgroep na de Hannebroek in de verte al weer rijden. Als het zo door gaat, komen we net achter hen het fietspad bij de Seterse Hoeve op en moeten daar inhalen. Dan maar rechtdoor en langs het Halve Maantje naar Hulten. Beetje improviseren dus, en dat zal het thema van de dag worden. In Hulten kies ik de verkeerde afslag en kom wel op bekende wegen waar ik al meer gefietst heb, maar niet als leider. Gelukkig rijden we lek en de wissel kost best veel tijd. Tijd om te overleggen met Flip en die weet samen met Martien en Frans wel hoe we het beste toch het originele routeplan kunnen uitvoeren. We gaan via Alphen naar Chaam en naar Rijsbergen rijden. Maar weer missen we een afslag en rijden langs Gilze. Dan maar langs het fietspad richting Slingerdreef naar Chaam en dan rechtsaf naar Rijsbergen. Rechtsaf…! Doen we altijd net voor Chaam maar deze keer kiezen de koptrekkers er voor om door het dorp te rijden. Ik was ook wel een beetje naar achteren gesukkeld moet ik zeggen. In Chaam hebben we geluk; we kunnen de jaarlijkse braderie bezoeken.
We nemen dan ook niet de omleidingsroute maar rijden dwars over de markt. Iedereen lijkt dat wel grappig te vinden. “ Hè, de tour komt voorbij”, “ De Acht van Chaam was 2 weken geleden mannen”. Iedereen in goede stemming. Behalve twee mannen met een officieel uitziend jasje en portofoon. Die moeten zich natuurlijk laten gelden en zeggen dat we onmiddellijk af moeten stappen en lopen…. niet goed voor het gemiddelde zie ik later op Strava. Maar wel goed voor paar foto’s van Thijs.

Foto: Hillen Fotografie, de snelste fotograaf van de May (ik hoop dat hij de mensen op de markt om toestemming gevraagd geeft i.v.m. Privacywet)

Gelukkig zien we 25 meter verder een zijweggetje en zitten we toch zo weer op de fiets.
We rijden richting Ulicoten en dan weten Flip en Martien dat we rechtsaf moeten. Ik zie ze wel 3 keer overleggen “ is het hier? Nee dus.” Maar dan hebben we de goede weg gevonden en koersen we richting Hazeldonk. De wind staat pittig en verschillende mensen willen zich graag verstoppen… op plekken waar ik wel wil zitten. Gelukkig krijg ik even een duwtje van Paul Sedee, dat helpt. Maar het is pittig tot Rijsbergen. Daar wilde ik richting de Rith maar zit dus achteraan te rijden en moet het overlaten aan Flip die blijkbaar steeds beter op gang komt. Hij stuurt niet over de Rith maar eigenlijk de kortste weg naar huis. Ik vind het niet zo erg. Deze week zat getraind, maar denk wel dat we dan niet aan de 90 km. gaan komen. Van Anneke hoor ik later dat dit een goede keuze geweest is want op de route via de Rith was gul met steenslag gestrooid. Minder erg dan punaises, maar de Tourgroep moest daar heel voorzichtig met een gangetje van 20 kilometer per uur overheen.

Dat zou wel zonde van ons gemiddelde geweest zijn en altijd een risico op een schuiver.
Na het tunneltje bij het Liesbos rij ik een beetje naar voren. Ik wil toch eigenlijk wel aan de beloofde 90 kilometer houden en denk er aan om op het einde links te gaan en dan rechts over het spoor (als ik het me goed herinner) en dan door steken naar Zwartenberg. Maar ik ben niet op tijd voorin om daar langs te sturen…. of wil ik onbewust eigenlijk liever gewoon de kortste weg? We gaan dus gewoon via dun Elsakker (geen koffie deze week) en vanaf daar de gebruikelijke en kortste route naar de May. Ik moet even lossen maar ze wachten op me. Met maar net tachtig kilometer op de teller sta ik weer thuis.
Op Strava zie ik dat ik 35 PR’s gereden heb maar het ging niet gemakkelijk. Ik denk toch dat ik het advies van de meer ervaren rijder Peter Verhagen eens op moet volgen en niet in de week zo in het rood moet rijden maar de benen wat moet laten rusten. Dat komt goed uit, want volgende week ga ik een weekje op vakantie en de fiets gaat deze keer niet mee.
Dus jullie zijn alvast gewaarschuwd voor uitgeruste benen!
Veel plezier en lekkere stop volgende week bij SED met de bijpraattochten!
En denk al vast na over wie het verslag dan gaat schrijven, als ik er niet bij.
Want ik wil zondagavond natuurlijk wel lezen wat jullie beleefd hebben.

Ad van Wesel

Na wat snikhete dagen waardoor het amper bekwaam was om te fietsen overdag,
was het deze morgen met 19 ^OC lekker qua temperatuur. Maar helaas ging dit wel gepaard met nattigheid. Het regende niet alleen (wat) water maar ook afmeldingen. De ene smoes nog origineler dan de andere, alleen de foto van Jacques was behoorlijk overtuigend vond ik. De regen is wel goed voor de regenpunten, maar niet goed voor de opkomst, er staan maar 12 WTC-ers bij het oude gemeentehuis. De groep splitst op in een Trim-Tour groep van 6 en een Sportgroep van 6.
Op buienradar hebben Flip en ik gezien dat het weliswaar noord-westen wind is, maar dat we toch beter naar het oosten kunnen rijden want dan zou het droog worden na een klein kwartiertje. We besluiten daarom tot een “Rondje Hedel” ook wel bekend als “Rondom de afgedamde Maas”. Met een lekker gangetje gaan we op weg. Maar bij de beklimming van de brug over de Amertak, zien we knipperlichten aanspringen. Laatste keer dat dat gebeurde zag de brugwachter ons en wachtte even, maar deze keer niet. We staan stil en dat zou niet voor het laatst zijn vandaag. Omdat het een tankschip is, wordt Martien verdacht van ons te dwarsbomen omdat hij zelf niet mee kon deze morgen.
Peter Verhagen maakt wat foto’s als bewijsmateriaal.
Het duurt zo’n 5 minuten maar dat is niet erg want nu kunnen we eens wat bijpraten.
En een klacht indienen dat Leffe Blond 0.0 steeds uitverkocht is bij een zekere supermarkt. Het wordt genoteerd door Twan.

Als we weer op gang zijn, rijden we om Geertruidenberg en Raamsdonksveer heen naar de Keizersveersebrug en de Peereboom. Daar klinkt voor de eerste keer “LEK!”.
We zouden er totaal vier krijgen.
Één voor Flip en drie voor ons nieuwe lid Hans van Bragt. Leuke binnenkomer Hans.
Toch opvallend, vier keer, maar blijkbaar is het lekke-banden-weer want ook bij andere groepen is het raak kunnen we later op de dag lezen.
Na de vierde lekke band komt er wat twijfel. “Moeten we wel helemaal naar Hedel?”
We zijn dan al bijna door de reservebanden heen. Flip komt ook met het idee om niet over Hedel te rijden maar langs de Afgedamde Maas via Poederoijen. Dit omdat we dan qua wind gunstiger uitkomen; vanaf Werkendam hebben we dan wind in de rug.
Het gaat lekker, we nemen allemaal de kopbeurten.
Het lijkt verdorie wel of Thijs nog steeds beter wordt, hij kan extra lange kopbeurten pakken. Zo schiet het lekker op.
We rapen nog een paar pelotonnetjes op: “Erop en erover”.
Inderdaad hebben we vanaf Werkendam de wind wat gunstiger en ik zie het gemiddelde langzaam oplopen. Ondanks de lekke banden zullen we toch wel op tijd thuis zijn, hopelijk voor de regen want boven de Amercentrale zie ik grijzen wolken. Dat lukt, want pas vlak voor Made vallen er weer wat druppeltjes. Ik zie dat de weg behoorlijk nat is hier.
Ik denk dat onze keuze om naar het oosten te rijden de juiste geweest is en dat de Trim-Tour wel eens nat geworden kan zijn. Als ik de oprit opdraai, zie ik de tuinslang al uitgerold liggen; Anneke heeft haar fiets afgespoten omdat zij inderdaad veel meer nattigheid gehad hebben en ze hadden zelfs nog een lekke band meer dan wij. Helaas ook twee voor haar. Dus ik kan nog even banden plakken voordat ik om boodschappen ga. Twan heeft waarschijnlijk al gebeld naar de winkel want er staat een sixpack Leffe Blond 0.0 .
Maar wel weer de laatste Twan! Het is maar dat je het weet.

Ad

Nog een achteropgekomen bericht: Twan heeft de voorraad Leffe Blond gelijk aangevuld!

Na een snikhete week met maar liefst een nieuw warmterecord van 40 graden, was de temperatuursdaling en regen op zaterdag zeer welkom. De voorspelling voor zondagochtend  28 juli was helaas niet geheel droog.
Zoals gewoonlijk keek ik ’s ochtends op weeronline om de regenpunten te noteren; volle mep deze ochtend, maar liefst drie druppels en dus 14 opkomstpunten voor degenen die gaan fietsen. Zo te zien zat Made net op de rand van een zuidelijk regengebiedje, dus oostelijk en noordelijk zou het droog moeten zijn….

Toen Ad en ik bij het oude raadhuis net voor half negen aankwamen, stonden er toch een aantal gegadigden te wachten in de miezerregen om te gaan fietsen.
Colin kwam net op tijd hijgend aan, hij had thuis eerst zijn kapotte wiel moeten vervangen.
Na inventarisatie was de splitsing snel gemaakt, de 6 regenjasjes vertrokken voor een korte tour/trim combi en de sportploeg vertrok gewoon zonder, stelletje bikkels.

Met Leo en Antoon op kop vertrokken we richting den Hellekant en daarna naar Hooge Zwaluwe. Met nog maar 14 km. op de teller klonk er “LEK!”.
Gelukkig was Peter Bastiaansen erbij en die begon zeer enthousiast de lekke band van Colin te plakken.  Peter mocht het zelfs 2x doen want hij deed eerst het lekke bandje er weer terug in….
Tijdens de herstelwerkzaamheden hoorde ik een raar geluid, waar het precies vandaan kwam, kon ik niet gelijk thuis brengen. Was het de teller of horloge van Antoon?
Ineens zag ik dat zijn voorwiel in een plasje water stond en de luchtbellen kwamen omhoog. Dat was LEK nr. 2.
Ach, Peter had zijn handen toch nog niet schoongemaakt dus hij ging vrolijk verder.
Ondertussen was het redelijk droog geworden dus we konden nu mooi de regenjasjes op het gemak uitdoen en opbergen. Ook Piet kon ondertussen zijn vakantie avonturen toelichten die helaas niet was gelopen zoals gepland was en iets vroeger thuis was gekomen dan de bedoeling was.
Na het bandje wisselen, konden we verder, richting Moerdijkbrug.
Die haalde we net niet, bij Binnen-Moerdijk voelde ik mijn fiets wat zwabberen; LEK nr. 3 . Peter wist nu hoe het moest, dus hij gelijk maar weer aan wisselen.
Oefening baart kunst, vrij snel konden we weer verder.
De Moerdijkbrug over ennnnn….pssst. LEK nr. 4, weer bij mij.
Maar ik had maar 1 binnenbandje bij me, gelukkig kreeg ik er een van Leo.
Zo ging de voorraad wel heel snel op met die binnenbandjes. We durfden niet meer verder van huis te gaan dus besloten gewoon de Kiltunnel heen en weer te doen en via de Dordtse Kil gelijk terug. Zo gezegd, zo gedaan.
Het werd hierna eigenlijk gewoon lekker weer, iedereen fietste mooi om beurten op kop in deze zuurstofrijke omgeving. Bij Zevenbergschen Hoek werden de beentjes extra aan het werk gezet over de 2 bultjes en via de Derde Weg heerlijk naar huis peddelen.
We waren bijna bij de Wagenbergse straat toen nr. 5 zich aandiende; Antoon meldde zich met zijn 2^e lek,  gelukkig had Leo nog een bandje, hij hoopte nu wel dat hij nog lekvrij thuis zou komen……
Peter weer vrolijk aan het werk; hij opperde  al nieuwe carrièremogelijkheden in de fietswereld.  Nadat we weer op de fiets zaten en Made in zicht kwam, moest ik ineens aan dat liedje denken; Ja, dat is Peter…..Nou, hij heeft het geweten vandaag.

We reden Made binnen met zeer vieze, zanderige fietsen, met net 50 km. op de teller, een rijtijd van 2,5 uur en 5 lekke binnenbandjes in onze achterzak.

Peter, bedankt voor al het geweldige plakwerk vanochtend; Toppie hoor!

Anneke

Afgelopen week voorspelde iemand dat deze zondag weinig WTC’ers aan de start zouden staan omdat het nu echt vakantieseizoen is. Tour en Sport dan maar samen rijden…
Als ik met Anneke op het Raadhuisplein aankom, blijkt dat echt niet nodig. Er staan er zat. En qua Sportgroep; alle kleppers staan aan de start. Het is mooi weer met westenwind dus ik besluit maar eens naar het zuid-westen te rijden. Dit jaar eigenlijk nog niet geweest want daar staan constant bomen langs de wegen en dan krijgen we last van rupsen-vrees.
Vanaf half juli zou dat minder moeten zijn want dan gaan de rupsen verpoppen en veranderen in vlinders. Dan hebben we toch nog wat moois zou je denken, maar nee hoor, het worden mottige nachtvlinders. Daar heb je ook al niks aan, nou ja beter dat ze vlinder zijn dan harige rups.
Zie je echter deze mot: meppen! Dat scheelt weer honderden rupsen volgend jaar. 

Dus hopelijk is het nu minder en bovendien heeft de regen van gisteren de boel wat schoongespoeld.

Het tempo ligt zoals verwacht hoog en dat kan prima met deze groep.
Thijs lijkt nog elke week sterker te worden. Ik zit in zijn wiel als hij op kop rijdt en voel me als Steven Kruiswijk gisteren…. mijn ploegmaat maakt me moe. Dus doe ik wat Stevie deed, vragen of hij iets langzamer kan (en dan wel wat langer op kop).
We draaien nu lekker rond en ik bedenk dat we met dit tempo wel heel vroeg terug zullen zijn als ik me aan de geplande 90 km. ga houden. Dus besluit ik om niet oostelijk van Roosendaal te blijven zoals ik bedacht had, maar om Roosendaal heen te rijden.
Ik vermijd Nispen-centrum want ik heb geen zin in de opdringerige fans die daar altijd rondlopen. Dus door “De Lind” en dan richting het verste punt; Wouw. Ook daar rijden we omheen. Nu ik toch alle dorpskernen weet te vermijden, bedenk ik dat ik dat met Kruisland ook ooit geweten heb. Maar ook dat dat best ingewikkeld was en ik het wellicht niet meer goed weet. Dus toch maar even langs de Kerk rechtsaf. Nu komt de wind een beetje in de rug en gaat het tempo nog wat hoger.
Toen ik Twan aan de start zag staan, dacht ik, “leuk even bijkletsen”. Nou vergeet het maar, het is een Sportrondje vandaag. Twan dacht blijkbaar hetzelfde want bij het terugvallen vanaf de top komt hij een paar seconden naast me rijden en zegt: “Als je wilt weten hoe het met me gaat, vraag maar aan Anneke, die heb ik van de week in de winkel bijgepraat en omgekeerd”. En weg is hij weer.
Peter Verhagen is ook mee. “Gelukkig”, dacht ik nog want dan is er in ieder geval nog iemand die iets minder sterk is. Nou dat is een misrekening. Gedurende de rit wordt steeds duidelijker dat ik vandaag de zwakste schakel ben. Peter gaat als een speer en perst er op het eind nog een demarrage uit.
Vanaf Stampersgat rijden we langs Oudenbosch en dan naar de noordkant van de Mark. Flip merkt op dat het deze morgen veel  wegen zijn waar we vroeger heel vaak reden, maar tegenwoordig nauwelijks meer. Klopt, altijd een lekkere weg met wind in de rug. Maar dan moet je niet op het kantje komen, merk ik. Ik moet de rol even lossen, maar dat wordt opgemerkt en ik wordt weer opgepikt.
In Zevenbergen rijden we over de brug door de nieuwe wijk. Dat is toch een mooie verbetering t.o.v. vroeger. Nu hoef je maar even op fietspad door het dorp langs het station. Nog even rechtsaf en een rechte weg naar huis.
Maar Martien heeft een ander voorstel: “Laten we lekker rustig over de Achterdijk rijden”. Goed plan, ik ben wel toe aan lekker rustig rijden. Blijkt echter dat hij bedoelt dat daar weinig verkeer is, niet dat het tempo omlaag hoeft. Het is inderdaad wel veel mooier fietsen natuurlijk dan op het fietspad langs Langeweg en de 3 Hoefijzers. Via de Zwaluwse polder komen we op de Hellekant. Twan draait al richting Terheijden. Gert-Jan vindt het ook wel mooi geweest en besluit uit te gaan fietsen. Ik ben toch wel zo dat ik het mooie gemiddelde niet wil laten zakken dus blijf stug doorgaan. De geplande 90 kilometer is 110 kilometer geworden maar toch zijn we denk ik ongeveer op dezelfde tijd thuis.
Dat is echt sporten, lekker!

Ad

Ondanks beginnende vakanties en toch een beetje twijfelachtig weer, staat er een redelijke groep bij het oude gemeentehuis deze zondagochtend. André van Kuijk is al niet meer te houden en aan het vertrekken als wij aankomen (ik geef toe… beetje laat), hij neemt de Trimgroep mee naar Oudenbosch. Gerard van Oerle neemt, bij gebrek aan dorpsgenoot Peter, de leiding van de Tour en vertrekt naar Woudrichem.
Ikzelf heb volgens het rittenschema de eer om de Sportgroep te leiden.
Omdat het noordenwind is hebben Flip en ik ongeveer dezelfde gedachte. Komt ook nog bij dat we bepaalde bomen niet willen zien……dus et wordt Rondje Brabantse Biesbosch.
In mijn gedachten kom je dan maar op net boven de tachtig kilometer. Dus ik begin met wat omtrekkende bewegingen tussen Raamsdonk en Waspik alvorens we de Keizersveerse brug over gaan richting Peerenboom en Dussen. Ik zie meteen dat de hoogtestages van Hans van Bragt en Gert-Jan van Wijk sterke benen opgeleverd hebben. Die draaien lekker mee op kop. Maar ook Maurice die vandaag de Sportgroep eens uit wil proberen, schuwt het kopwerk niet. Er staat een behoorlijke wind en het eerste deel staat hij veel tegen. Willem en Flip laten zich dus ook niet onbetuigd, want die houden daar van.
Bij Waardhuizen stuur ik rechtsaf richting Giessen.  Zo kunnen we meteen de dijk van de afgedamde Maas op langs Rijswijk naar Woudrichem. De wind draait volgens mij ondertussen naar Noord-West. Hij blijft tenminste als “van voren” voelen tot zelfs voorbij Werkendam. We pakken dit mooie fietspad tot we beneden langs de Merwede rijden.
Pas als we linksaf kunnen, richting bezoekerscentrum, krijgen we de wind wat mee.
Dus nu gaat het tempo wat omhoog zeker als iedereen zijn beurt doet.
Opa Frans is in betere doen dan vorige week maar dat het 1-2 kilometer per uur langzamer gaat, helpt natuurlijk ook. Voor mij ook trouwens. Opa Peter heeft ook geen centje pijn.
Ik time wat slecht, want ik kom het laatste stuk voor terugkeer bij Werkendam op kop, wind pal van voren. Duurt niet zo lang gelukkig, dan draaien we via het bedrijventerrein de polder in richting De Hank. Plotseling een kreet die ik al lang niet meer gehoord heb : “LEK!” . Goede banden blijkbaar tegenwoordig, maar nu toch even een gedwongen stop. Met dit weer geen probleem en het euvel wordt ook snel verholpen. We zetten koers naar de May waar ik met 97 km. op de teller thuis kom.
Geen weer om in de tuin te zitten deze keer.
Maar binnen smaakt een bakske ook prima.

Ad