Vandaag had Thijs de leiding en had een rondje naar het zuid-oosten bedacht. Qua wind niet ideaal want die was gedurende de nacht van oosten naar west gedraaid. Dit is iets koeler , want wind van zee. Maar komt ook met hogere luchtvochtigheid en dus zie ik op mijn weerapp dat de gevoelstemperatuur vier graden hoger is dan de thermometer-temperatuur. We hebben een klein groepje. Vijf WTC-ers en als gastrenner Jordi van Loon. Raar, gisteren heette hij nog de Jong ;-). Die kun je er goed bij hebben want rijdt sterk en strak. We zetten koers naar het zuiden en zitten al snel in Alphen. Daar moet Thijs even puzzelen want de wegopbreking staat niet in zijn Garmin en telefoon die ook nog geraadpleegd wordt. Niet goed voor het gemiddelde, dus als we weer op route zijn richting Baarle Nassau en Poppel, geven we flink gas. Mijn benen zijn toch wel wat moe van gisteren maar met de wind schuin van achteren gaat het nog goed.
In Poppel gaan we rechtsaf bij ‘t Kaske. Één van de twee bezienswaardigheden in het dorp. Ik betwijfel of de rest van de groep dit mooie gebouw ook gezien heeft. Ik moet tenminste flink aanzetten na de bocht om weer bij te komen. Dat komt meer voor, vooral als Thijs op kop rijdt. Dat mountainbiken is goed voor bochtentechniek denk ik. Was me vorige week bij de tijdrit ook al pijnlijk duidelijk geworden. Elke bocht een gat van 50 meter dichtrijden maakte het toch pittig.
Frans en ik zitten te overleggen of we wel eens meer over deze weg rijden. Ik denk van wel, als we terug komen van de klassieke tocht naar de Bockenrijder. Maar volgens mij heb ik hem ook wel eens zo gereden en wel bij onze Kempentocht die ik een jaar of 15 geleden een paar keer gereden heb.
We komen in Lage Mierde en dan naar Netersel. Dan via Westelbeers naar Diessen bij Hilvarenbeek. Via Moergestel gaat het naar Oisterwijk. Dat deed ik toen ook zo want je moet om Tilburg heen. De wind staat ondertussen niet meer zo lekker. Hij lijkt een beetje noordwest. Ik kom even op het kantje te zitten na een kopbeurt. Dat is wel erg pittig.
Ik vraag Thijs en Jordi om iets rustiger te rijden anders ben ik toch bang dat de geplande 120 kilometer te ver gaat worden. Via Udenhout gaan we nu richting Loon op Zand.
Ik zie dat Frans alleen een klein RVSA bidon bij zich heeft , terwijl ik al anderhalve grote bidon leeg heb. “Moet je niet bij vullen onderhand Frans?” “Nee hoor, hij zit nog half vol”. Nou dat is volgens mij niet goed, dan wordt je bloed veel te dik en moet je hart te hard pompen. Maar hij lijkt er geen last van te hebben. Hij rijdt prima. Toch gaan we in Loon op Zand opeens in de remmen. Iemand heeft zin om even wat te drinken. Geen slecht idee. Een lekkere bak koffie neem ik. Anderen gaan vooral aan de frisdrank. Ik eet de tweede helft van mijn müeslireep op. Moet genoeg zijn voor de laatste 30 kilometer.
Zoals meestal na een stop, sputteren mijn benen flink tegen. Die dachten dat ze er al waren, niet gek na 90 kilometer , maar de machine moet dus weer even opstarten.
We rijden naar Sprang-Capelle en gaan daar een fietspad op. Het “halve zolenlijntje”.
Sorry Thijs, maar dat vind ik zo’n gevaarlijk weggetje met al die onoverzichtelijke kruispunten, paaltjes en bejaarden. Maar we zijn wel zo in Waspik en Raamsdonk.
In Geertruidenberg slaat John af. Genoeg getraind, vindt hij. Johan van Helmond heeft nog over. Hij rijdt vanaf daar tot in Made op kop. Ik vind het prima, ik zit fijn in zijn wiel.
Weer een mooi tochtje aan mijn jaartotaal toegevoegd. Leuk om de Kempentocht van vroeger te zien herleven via Thijs.

Ad

Zondag 30 juni, met 25 graden om half negen is de temperatuur zomers te noemen.
Er staan nu meer gegadigden bij het oude raadhuis dan gisteren toen de Groene Harttocht niet doorging omdat het te warm zou worden. Toen 15 (en 1 gastrenster) aan de start, deze ochtend 5 (en een gast) bij de sport, 10 bij de trim en er bleven er 7 over voor de Tourploeg. Ik denk dat ze bij de trim koffie beloofd hadden;)

Flip had voor de tourders een rondje Binnenmaas op het programma, prima gezien de straffe westenwind. We vertrokken via Wagenberg naar 7-Bergschen Hoek, vandaaruit het Hollands diep over. Daar gaf Ad van Dongen aan dat hij op tijd thuis moest zijn en zelf zijn tochtje voortzette.
Wij met zessen door naar de Kiltunnel en via ‘s Gravendeel kwamen we bij de Binnenmaas. Het stuk van Maasdam naar Numansdorp was pittig; de wind stond pal tegen en het tempo was voor mij best hoog. Gelukkig ging de zon nu wat schuil achter bewolking.
De mannen waren sterk en een ieder nam keurig de kop, mooi, dan kon ik lekker in het wiel blijven. Mijn beentjes en rug voelden wel dat ik 2 dagen op rij op de fiets zat.
Nouja, goeie training zullen we maar denken.
Ik had nu mooi de tijd om al die achterwielen te bestuderen.
Conclusie; zwart is de trend.
Jantje heeft helemaal zwart, mooi met zijn witte schoentjes die elke keer voorbij komen zwaaien. Gerard heeft zwart met geel, chique hoor. Peter V. heeft zwart met frame van aubergine, of nee, paars of nee, welke kleur is het nou? Het is net zo’n kameleon.
Flip heeft zwart, wit en rood, past mooi bij onze clubkleuren. En mijn favoriete wiel is die van Maurice; mooi zwart Look met  rood (of komt het door het postuur van Maurice waar je  zo lekker achter weg kan kruipen?).
En zo kwamen we gezwind bij de Haringvlietbrug en Volkerak. Alle zeilen bij om in het wiel te blijven bij de mannen. En ineens hoorde ik mijn naam roepen. Een ex-collega van Ad, de kamergenoot tijdens de Alpendagen, herkende me terwijl wij  zijn groepje op de brug inhaalden.  Ik had m totaal niet gezien door al die wind.
Sorry Boudewijn, wel leuk om je zo ff voorbij te rijden.
En toen kregen we de wind gelukkig mee.
Via Helwijk, Oudemolen, Zwingelspaan, Klundert en Zevenbergen was het een mooie weg naar huis.
Met 92 km. op de teller en half 12 thuis had ik goed getraind.

Bedankt mannen met jullie mooie achterwielen.

Anneke

Helaas vandaag geen Groene Hart tocht. Te ver op deze tropische dag. Toch is er nog wel redelijk wat belangstelling om te fietsen zie ik als Anneke en ik klokslag half negen bij het oude gemeentehuis arriveren. Ik peil even wie er met Tour en wie met Sport mee willen. Van de Trim-ploeg is alleen Mariëlle er, zij moet noodgedwongen eens testen of ze met de Tour mee kan.
De groep splitst qua WTC-ers precies in tweeën. Acht om acht, maar bij de Sport hebben we wel vier gastrenners. Martin van Kempen en Rob Rowaan van de Pedaalridders en gebroeders de Jong (dat klopte ook met hun leeftijd zo te zien) uit Zwaluwe (Hoog of Laag). We besluiten om een rondje te rijden via Willemstad , over de bruggen en dan langs Numansdorp weer terug. Colin Marijnissen is niet helemaal zeker van zijn zaak, hoewel hij wel woord hield want na zijn vakantie zou hij met de Sport mee geen rijden. Maar dit was wel heel kort na twee weken niet fietsen en ook nog wat naweeën in de buik van het Egyptische voedsel. We moeten al snel een keer omdraaien want de Hamseweg is helemaal opengebroken. Ohja, dat stond vorige week op een bord… Dan maar over de twee Zwaluwen naar Moerdijk. Er stond niet veel wind en die stond het eerste stuk ook nog eens mee. Binnen het uur waren we Willemstad al voorbij. Na de bruggen over gegaan te zijn onder leiding van de Jonge gasten, komt de wind tegen. Maar er staat niet te veel dus we houden het tempo toch constant boven de 33-34 km/u.
Niels is er ook weer eens bij en vertelt me dat hij denkt met de verkeerde groep mee gereden te zijn. Hij is echter heel goed en pakt op het stuk wind tegen flink wat kopwerk. Na Strijensas gaat het over de dijken richting Kiltunnel. Tijd om eens even de benen van iedereen te testen. Geen probleem, de groep blijft nagenoeg bij elkaar. Colin krijgt het wat taai maar gelukkig voor hem krijgen we een verkeersregelaar in zicht die ons tot stoppen dwingt omdat ze aan de dijk langs de Kil aan het werken zijn. Lekker even uitblazen omdat de verkeersregelaar gunstig in de schaduw van wat bomen staat. Als we ons weer op gang trekken, komt een wielrenner ons brutaal voorbij gereden. Dit laten we niet op ons zitten. Op de Moerdijkbrug wordt hij ingelopen en moet nu passen. Maar als wij langs de snelweg bij Kanters even wat rustiger doen, probeert hij het nog eens. Ook nu gaan we er weer achteraan, maar moeten flink doortrappen om hem in te halen. Via de Derdeweg rijden we door de polder naar de Hellekant om zo mooi voor de grootste hitte weer in Made te zijn. Morgen wat minder heet maar wel een uurtje verder onder leiding van Thijs.
Kijken dan of ik last van vandaag heb.

Beste groeten,
Ad van Wesel

Afgelopen weekend 23 juni stond de tijdrit op de kalender van WTC Made. Tijdens de gezellige gezinsmiddag die volgde, kon voorzitter Ad van Wesel de wisselbokaal uitreiken aan vader en dochter, Kees en Rachel Marijnissen. Zij waren hun voorspelde tijd tot op 21 seconden benaderd en daarmee de winnaars.

De tijdrit van WTC Made is al jaren een bijzondere wedstrijd. Het gaat er niet om wie het snelst over het parcours van 37,5 kilometer raast. Maar om wie de eigen eindtijd het beste kan voorspellen en dat zonder tellertjes, horloges en andere apparatuur te gebruiken. Dit jaar mochten de leden kiezen of ze alleen reden of in koppels. Blijkbaar was het voor iedereen zoals iemand zei: “Als ik alleen wilde rijden, was ik niet bij een fietsclub gegaan”.  Er waren alleen koppels ingeschreven. Sommige koppels probeerden wel zo hard mogelijk te rijden. Zo brachten Martien van Kaam en John Haanskorf een tijd van 58 minuten en 35 seconden op de stopwatch van tijdwaarnemer Piet Verkooijen. Goed voor de snelste tijd met een gemiddelde van 38,4 kilometer per uur. Een vermelding waard natuurlijk. Maar niet voor de prijzen. Er waren maar liefst vier koppels die binnen één minuut van hun voorspelling uitkwamen. De vierde plaats was voor Sandra van Eijck en Willem Avontuur: 58 seconden te snel gereden. De derde plek ging naar Thijs Hillen en Ad van Wesel met 41 seconden verschil. Tweedes werd het race duo Martien en John met 23 seconden. Net iets nauwkeuriger was het koppel Kees en Rachel Marijnissen. Pa Kees had goed geoefend en ontdekt dat hij altijd rond de 95 omwentelingen per minuut trapt. Dat met een bepaalde gekozen versnelling moest zorgen voor een snelheid van 29,4 kilometer per uur. Mooie theorie, en het werkte nog ook. Dochter Rachel hoefde alleen maar haar vader te volgen. Op hun gemakje reden ze rond terwijl de rest de tong op het stuur had. Iedereen haalde hen in want ze hadden de langste tijd opgegeven.

Na de middag werd de WTC gezinsdag gevierd in de tuin van familie van Wesel, georganiseerd door de dames Marieke, Sandra en Sharelle.
In de buitenlucht bij zeer mooi weer moesten de WTC leden en hun aanhang wel aan de bak. Benny Galos (oftewel Sam van den Dungen) kwam namelijk langs met een muzikale zang en dansquiz en -show. Na een aanvankelijk afwachtende houding maakte hij de twee teams steeds fanatieker en al snel stond iedereen te klappen, zingen, dansen en springen om de prijs in de wacht te kunnen slepen. Dat maakte hongerig en dorstig en daarom ging de barbecue en de nodige drankjes er wel in. Zo werd ook deze WTC activiteitendag weer een gezellig succes. Een wielervereniging is meer dan fietsen alleen.

Voor de volledige uitslag klik hier; pdf van tijdrit 2019

Deze 2e pinksterdag was het prachtig weer om er een fijne fietsochtend van te maken.
Ad en Anneke waren weer teruggekeerd van een hoogtestage in de Alpen waar zij voor een goed doel heel vaak de Alp der Alpen beklommen. Mooi gedaan hoor, en door velen van ons gevolgd via een speciale app.
Veel rode bloedlichaampjes opgedaan in het verre Frankrijk, dus dat zat wel snor.

Ons trimploegje bestond deze ochtend uit zes personen en gastrijdster Marielle die ook weleens een stukje mee wou fietsen. Gezellig toch.
Half negen vertrokken we richting Heusden met de fikse wind op kop. Rene en Bert wisselden elkaar af op kop van de groep om samen met mij het kopwerk voor onze rekening te nemen. Marielle reed lekker mee tussen de wielen en Peter en Wim bleven een beetje in de buurt van Andre. Had hij ook wat aanspraak daar laag bij de grond.
Het was de bekende weg naar Heusden die wij reden dus hier valt eigenlijk weinig over te melden. Bij de Heusdense brug aangekomen gingen we richting Wijk en Aalburg. Altijd mooi fietsen hier. Maar dat vond iedereen.
Voor Marielle was het een soort verrassingstocht want hier komt ze nooit op de fiets. Wij kwamen hier ook langs Veen waar naar oud Veens gebruik met Pinksteren weer een auto in vlammen opgegaan was en dat onder toeziend oog van (volgens de politie) zo’n honderd jongeren. Is toch gezellig zeker?
Altijd wat te doen hier!!!!
Verderop aan de rechter kant van de weg passeerden wij de Veense Plassen. De naamgever van deze tocht.
Op naar richting Giessen. Wim kwam even voorin buurten en kwam met het voorstel om onderweg een koffiestop in te lassen en of dat een goed idee was? Als iedereen het daar mee eens was geen probleem natuurlijk. Ik dacht aan de Koppelpaarden in Dussen. Goed idee Gerard!!!
Dus via Almkerk naar Dussen waar wij op het terras neerstreken. Het was hier al erg gezellig met meer fietsers en andere klanten. Voor de meeste van ons werd het koffie met het bekende appelgebak. Lekker een beetje met elkaar ouwehoeren en genieten. Wat moet een mens nog meer op een 2e pinksterdag?In een rijtuigie? Ik dacht het niet. Fietsen verdomme!!!!.

Marielle praatte honderd uit en vond het wel tof met al die mannen. Peter vroeg of wij nog wat tegoed hadden van de serveerster, maar daar ging ze maar niet op in. Na afgerekend te hebben, reden wij via de Hank en den Berg terug naar Made.

Ik wil a.s. zaterdag (ivm vaderdag zondag) naar de Kop van het Land rijden via Moerdijk. Met de pont over en iets verderop koffie drinken. Neem allemaal een paar centjes mee voor de pont en de koffie. De rit zal om en nabij de 80 km zijn. Voor de liefhebbers tot zaterdag.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas

Ondanks dat een gedeelte van WTC-Made vertoeft op de Veluwe zijn er tegen half 9 toch een stuk of 14 WTC’ers present bij het oude gemeentehuis.
Zeker; we dragen de clubkleuren maar voor de rest is het wisselend; van korte mouwen, korte broek tot beenwarmers en het clubshirt met lange mouwen en van alles daar tussen. Het is bijna 11 graden maar evengoed staat er een windkracht 3 vanuit het noorden.
Er worden twee groepen gevormd en voor sommigen is er wat overtuiging nodig om toch met de Tour/Sport mee te gaan.
Voor 7 renners is het sowieso duidelijk; het wordt de trimploeg. Nu we onze leider Piet dit weekend moeten missen, stelt Wim een rondje over Etten-Leur voor. Dat houdt in dat we het eerste gedeelte voor de wind uit rijden. Vanaf de startplek rijden we naar de watertoren. Daar gaan we rechtsaf en samen met Erik Stasse neem ik de kop.
Het is van hieruit “immer gerade aus” tot aan de Amer bij het Gat van den Ham en ja, dit stuk is dus wind tegen. Evengoed hebben we het tempo goed te pakken. Tegen de 29 km/h rijden we door de open polder. Het is stil achter ons totdat we bij de Amer linksaf slaan richting Lage Zwaluwe. “Lek!! Ik heb een lekke band”. Wim heeft een lekke voorband.
Dat begint al lekker, zo vroeg in de rit. Peter en Erik rukken bijna letterlijk het wiel bij Wim uit z’n handen en binnen 5 minuten is een nieuw binnenbandje geplaatst en kan een leeg CO2-patroon bij Wim terug in de gereedschapsbidon. Inmiddels is ook iedereen weer een beetje op adem en kunnen we onder aanvoering van Sharelle en Bert langs de Amerdijk richting Lage Zwaluwe. De haarspeldbocht bij de jachthaven van Lage Zwaluwe is een venijnig klimmetje maar even later rijden we alweer langs de dijk richting Moerdijk. Beschut tegen de wind gaat het voortvarend verder onder de Moerdijkbrug door en Moerdijk is dan al snel in zicht. We draaien rechtsaf naar het industrieterrein. Deze laten we echter rechts liggen en gaan linksaf langs de Roode Vaart naar Zevenbergen. “Volgens mij zit mijn zadel een beetje los”, zegt Erik. “Ik heb inbusssleutels bij me”, zeg ik, maar gelukkig valt het allemaal mee en kunnen we gewoon doorrijden. Die inbussleutels had ik nog toevallig bij me, omdat de voorderailleur eigenlijk pas vanaf gisteren weer naar m’n zin schakelt na de aanvaring met die tak vorige week.

Kort na Zevenbergen doemt de Zwartenberg op en als we Zwartenberg aan de loefzijde afrijden, wordt ook het fietspad nat. Tot aan Etten-Leur wordt het fietspad natter en natter. Gelukkig regent het hier niet meer maar er is een beste plons gevallen en al dat nat komt als een straal water achter de fiets vandaan. Mijn fietskleding kan alleen al daarom direct alweer de was in. We klepperen dwars door Etten-Leur en vlak voor we de A-58 oversteken, gaan we linksaf richting het Liesbos. Geregeld komen we flinke groepen met renners tegen en er klinkt een regelmatig “Tegen!” en “Voor!”.

Na het Liesbos staat de stand op een krappe 40 km. Dat wordt een kort rondje, denk ik bij mezelf. Dit stuk is nu verder wind tegen, dus misschien niet zo heel erg. Straks volgt Prinsenbeek en restaurant De Elsakker en dan ben ik alweer bijna thuis. Echter nadat we de A-16 onderdoor zijn gereden en met de wind tegen begint het een beetje te kraken achterin. Met een herstellende longontsteking van Sharelle en een babyboom op het werk  bij Marieke gaan we iets rustiger rijden. Helemaal niet erg, want ik ben er achter dat we nog lang niet thuis zijn. We gaan namelijk rechtsaf richting Terheijden.
“Ahum, …misschien heeft Wim nog een verrassing”.
We rijden dwars door Terheijden naar de Bredase Brug, gelijk een haarspeld richting landgoed de Hartel en langs golfbaan Bergvliet richting Teteringen. Da’s nog eens een mooi lusje. Voor Teteringen draaien we echter linksaf, op naar het Houtse Meer en dan een stukje wind tegen naar Den Hout. Als we Den Hout uitrijden, wordt er gecheckt hoeveel kilometers we gemaakt hebben. Ik kom, met aftrek van Wagenberg naar Made op 65 km. Wim vindt het helemaal prima. “Een mooi rondje toch?”
“Zeker weten, Wim.”

Prettige zondag allemaal nog en bedankt voor het fietsen.

Rene van Mook

Afgelopen weekend trok een selectie van WTC Made naar de Veluwe om daar in totaal 250 kilometers in een andere omgeving dan gebruikelijk te fietsen. De uitgestrekte heidevelden van de nationaal park de Hoge Veluwe werden doorkruist en wat pittige heuveltjes beklommen.
Elk jaar probeert WTC Made de namen van de sponsoren RVSA, Vema Crane en PS van Seeters ook bekend te maken in een ander deel van het land.
Dit jaar waren de provincies Gelderland en Utrecht aan de beurt.
16 fietsers en wandelaar Annemieke (geblesseerd) checkten op zaterdagochtend in bij de Stay Okay in Arnhem. Op zich al een aanrader qua locatie en verzorging. En een goede uitvalsbasis om de Veluwe te verkennen.
De commissie schotelde de renners op zaterdag een rit voor van 145 kilometer die eerst even Rozendaal en klassieker de Posbank aan deden om daarna naar het westen en weer terug te rijden. Op het einde van de dag waren de benen toch wel moe en sommigen lieten een gaatje vallen bergop. Toen kuitenbijter de “Italiaanse weg” als toegift van de commissie opdook lag het peloton aan flarden. Maar bij goed weer is bovenop wachten geen probleem dus het peloton bereikte als geheel weer de overnachtingsplaats.
Na een goede maaltijd en gezellige avond duikt de groep de stapelbedden in.
Zondagochtend staat een tocht van 105 kilometer op de planning. Dit keer meer richting het noorden. Net als de eerste dag rijden we op GPS systeem en een gedownloade aanbevolen route voor wielrenners. Tot onze verrassing ging de route heel vaak dwars door de natuur, over smalle fietspaden die gedeeltelijk een gravel verharding hadden.
Goed uitkijken dus, maar wel schitterende uitzichten over bos en hei. Dit zijn van die paden die je zelf niet gaat vinden. De snelheid is wel wat lagere daardoor. Dit zorgt dat de pannenkoeken stop wat later is dan gepland, maar met mooi weer os dat helemaal niet erg. Zeker als we in de Whatsapp zien dat ons fietsmaatjes die in de buurt van Made gebleven zijn een forse bui op hun kop gekregen hebben. Op de Veluwe blijft het droog tot we uiteindelijk in de auto naar huis zitten. Mooi geregeld.

Groeten,

Ad van Wesel

Het weer valt deze morgen mee. Gisteren werd nog kans op buien gegeven maar nu schijnt de zon. Wel geeft weer-online 1 druppel weet Anneke te melden, dus een paar puntjes extra vandaag. Hoewel het er tegen half negen mooi uitziet, is het nog wel een beetje fris, dus Anneke en ik besluiten beiden met kniestukken te gaan rijden. Als we klokslag half negen bij het oude Gemeentehuis aankomen, is Piet Verkooijen al aan het opstappen.
Man van de tijd. Hij neemt als leider van de trim nog 6 anderen mee en laat er 12 staan voor Tour- en Sportpeloton. Veel mensen hebben zin om pittig te rijden, wat de vrij unieke situatie oplevert dat er een keer meer Sportmensen zijn dan Tour-rijders. Er komt een voorstel om dan maar samen te rijden want de geplande afstand is gelijk, alleen snelheid iets hoger. De Sporters beloven goed op de Tourgasten te letten en zo halen we Sandra, Jantje, Jacques en Anneke over om met ons te proberen. Jacques zegt dat hij altijd wel een afsnijder weet voor die vier; dat geeft vertrouwen en bovendien is de Trim geen optie meer want die zijn al lang uit beeld. Ik stel voor om Boompjesdijk te rijden. Ik verwacht volgens mijn weer-app van de avond tevoren namelijk westen-wind. Als we bij de watertoren rechtsaf slaan weet ik al snel beter. De wind staat daar pal tegen: noord dus. Martien die naast me rijdt, is minder verbaasd, zijn weer-app had dit wel voorspeld. Maar goed, we moeten het er mee doen en dat is dan gewoon veel wind van opzij. Het is maar windkracht 3 maar de wind is ook vandaag weer echt “dik”. Dus op kop moet je daar maar doorheen zien te ploegen. De Sporters wisselen de kop wat af terwijl de Tour-renners verstandig wegkruipen. Als ze aan de verkeerde kant rijden, krijgen ze de kans om te wisselen en zo beter uit de wind te zitten, ik zie af en toe een soort tweede waaier. We letten goed op hen. Het rondje is altijd goed voor een mooie snelheid, want het zijn allemaal lange halen met weinig bochten. Over industrieterrein Moerdijk gaat het naar Klundert en dan bij Noordschans de Dijk op naar Willemstad. Daar rijden we omheen naar de voer van de bruggen, om dan rechtdoor te gaan en via Dintelmond komen we via de ophaalbrug Dinteloord inrijden. Bij de kerk rechtsaf weer richting het water. Via mooie wegen komen we door het gehucht Boompjesdijk. Ik denk nog even dat de wind wat naar het westen gedraaid is. Maar dan zie ik aan de windmolens al wel dat hij nog gewoon van Noord komt. We volgen de Zuidzeedijk die min of meer de Steenbergse en Roosendaalse Vliet volgt.
Nog even wind pal op kop richting Stampersgat en dan weer richting het westen.
Het tempo blijft hoog, ik zie dat we toch nog boven de 32 km. gemiddeld zitten en dat gaat prima. Nu komen we weer op bekend terrein van de meesten. Over de fietsbrug bij Zevenbergen, door Langeweg en dan nog even door de polder.
Met 98 kilometer op de teller rijden we Made binnen. Allemaal lekker gefietst zo te merken. Anneke heeft de rit in ieder geval prima verteerd.
Willem Avontuur en Gerard van Oerle blijken hun krachten gespaard te hebben voor de Ronde van Made. Daar staan wij als beste stuurlui aan wal. Als ik het nieuwe parcours en vooral het bochtje bij de Blokker bekijk, weet ik dat het in ieder geval niks voor mij geweest zou zijn. Ook Willem en Gerard zijn natuurlijk geen van de bochtenartiesten als mannen die regelmatig koersen. Gerard wordt op een gegeven moment gedubbeld door zijn zoon die wel gemakkelijk de hoeken pakt. Wel mooi dat ze in onze clubkleuren door de Mayse straten koersen. Meedoen is belangrijker dan winnen.
Morgen weer 100 kilometer gepland voor Alpe d’Huzes van Renée en Gert-Jan. Dan is het weer een paar graden warmer dus een goede tijdsbesteding voor een goed doel.

Ad

Het wil nog steeds geen lente worden. Met net geen 6 graden en een windkracht 3 vanuit het noorden voelt het aardig fris. Lange mouwen en beenwarmers bepalen het beeld. Johan Smits heeft er alle vertrouwen in dat het snel warmer wordt en is (volgens mij) als enige in korte fietsbroek. Met z’n zevenen vertrekt de trimploeg voor een tocht van ongeveer 70 km langs, of beter gezegd, over de viaducten rondom Breda.
Petra en Piet vertrekken, met de wind mee, op kop richting Wagenberg. Halverwege Made en Wagenberg heeft een stel zwanen een nest gebouwd. Zo even na half 9 liggen de aanstaande ouders nog lekker te pitten.
Bij Zevenbergsche Hoek gaan we linksaf voor het eerste viaduct, over de Mark richting Prinsenbeek. Na Prinsenbeek gaat het naar het Liesbos, langs het kappelleke op de punt van camping Liesbos. Er volgt een paar keer links-rechts en op nog geen 20 km. van huis zijn we al weer op stukjes Brabant waar ik nog nooit ben geweest; hele mooie stukjes Brabant mag ik wel zeggen.
Even voorbij Effen rijden we een stukje parallel aan de A-16 en nemen het volgende viaduct. Bovenop probeer ik op de verkeersborden te kijken waar we ergens zijn.
Over de A-16 gaan we rechtsaf en daarna nog een keer voor een volgend viaduct over de
A-16 en we rijden richting Rijsbergen. Als we linksaf slaan, ineens weer een herkenningspunt; de Galderse meren. Direct een stevig klimmetje over – alweer – de A-16. Onderaan direct rechts en dat doen we nog 3 keer waardoor we nogmaals hetzelfde viaduct pakken. “OK”, zegt Piet, “deze doen we zo 10 keer!” “…wat!?!?!”.
Even is er verwarring; meent ie dat nou? “Nee hoor, …geintje. Rechtdoor nu”.
Langs de Galderse meren rijden we nu richting Ulvenhout met 2 maal een viaduct over de A-58. In de buurt van Couwelaar rijd ik over een takje die tegen de voor-derailleur slaat. Ineens ligt mijn ketting op het kleinste voorblad. Ik kan schakelen wat ik wil, maar hij gaat niet meer om. “Even stoppen, graag”. Terwijl Johan en ik even kijken of we de boel kunnen fixen, pakt Wim zijn tijd voor een sanitaire stop. Na wat rommelen ligt de ketting weer op het grote blad en we rijden verder. We gaan linksaf richting Bavel. Ik kom hier vaker voor een rondje Slingerdreef, maar ik rij het rondje dan in de andere richting.
Bavel is een heel ander dorp van deze kant uit bezien. Even buiten Bavel worden we ingehaald door een clubje renners. Oude bekenden, er wordt volop gegroet.
Wim heeft zich inmiddels vooraan gemeld en samen met Antoon sluiten ze aan bij de renners. Tegen de wind in, maar kort achter de snelle mannen, gaat het met een gangetje van tegen de 31 richting Dorst. Vervolgens is het de bekende weg terug naar de May; Oosterhout, Teteringen, Den Hout en als laatste het viaduct over de A-59.
De ploeg neemt afscheid en ik rij langs het zwanennest terug naar huis.
Ik maak, op veilige afstand, een foto want moederzwaan stopt met werken aan haar nest als ze me opmerkt en houdt me in de gaten. Als de jongen er straks zijn, wordt de spanning op het fietspad er niet minder om, denk ik zo maar eens.

Rene

Bevrijdingsdag 2019.
De weersverwachtingen beloven niet al te veel goeds, maar achter in de tuin voelt het op zich nog niet verkeerd; geen winterhandschoenen. Op weg naar het oude gemeentehuis toch een beetje spijt van de handschoenen. Een stevige windkracht 3 a 4 en dreigende regen. In Wagenberg regende het zelfs al een beetje.
Voor de sportploeg zijn er ong. 2 a 3 renners dus net te weinig mensen. Dat wordt dus een combi van Sport/Tour naar Strijen. Voor de trimploeg gaan er 11 kleppers, waaronder Melissa, voor de 2e keer bij de trimmers, onder leiding van Piet op weg naar Willemstad. Voordat we wegrijden, geeft Wim echter nog even aan dat we een trimploeg zijn en dus niet perse met 28,5 plus thuis hoeven te komen.
Bij de watertoren gaan we rechtsaf de polder in. Tenminste, tot we linksaf de Helkantsedijk op kunnen. Dat rijdt toch iets minder saai dan de open polderwegen. We rijden door Hooge-Zwaluwe en ter hoogte van de voormalige kerk (nu Restaurant Onze Kerk) steekt een zwarte kat vlak voor ons de weg over. Een bijgelovig iemand zou nu zomaar eens flink op zijn hoede kunnen zijn. Als het maar geen voorbode is voor de komende rit.
Vlak voordat we Hooge Zwaluwe uitrijden, worden we door lichtsignalen gewaarschuwd dat het fietspad naar Lage Zwaluwe een stukje verderop ligt en dat het duidelijk niet de bedoeling is dat er fietsers op de Horenhilsedijk gaan rijden. In Lage Zwaluwe volgen we het fietspad over de Dirk de Botsdijk richting de A16. Daar aangekomen ruikt het naar vers asfalt. De A16 is verder dan ook uitgestorven in verband met de werkzaamheden.
Parallel aan de A17 rijden we naar industrieterrein Moerdijk; ik zou zo kunnen gaan werken. Dwars over het industrieterrein rijden we via Klundert naar Noordschans. Er wordt weer gewisseld aan de kop en met een forse tegenwind rijden we over de dijk naar Willemstad.
Na Willemstad zou het dan eindelijk allemaal wat voor de wind moeten gaan.
Natuurlijk hebben we nu stukken wind mee en o.a. tijd voor een banaantje, maar soms ook een fikse wind van opzij. In een brede waaier passeren we Fijnaart en Standdaarbuiten.
Als we langs de Mark rijden, klinkt er ineens een luide “Lek!!”. Peter Kuipers heeft een lekke band. Dit probleem is echter snel opgelost en we kunnen weer verder.
Als we linksaf het bruggetje bij jachthaventje “t Lamgat” weer richting Zevenbergen draaien, weet ik weer precies waar we ergens zijn. “Zwartenberg of Zevenbergen?” wordt er vanuit de kop geroepen. “” Zevenbergen!”, roept Piet terug. Over het industrieterreintje van Zevenbergen komen we weer bij de N285 richting de May. Nog even de pukkel over de A16 nemen en dan is het voor mij bijna thuis. Bij de rotonde van Wagenberg sla ik het dorp in en groet de overige renners.
Tot volgende week mannen en dames. Met z’n tienen vervolgen zij hun weg naar de May.
Enne; voor wat betreft de zwarte kat; een lekke band hoort er altijd wel bij, dus die telt niet. Wat mij betreft, …mythe ontkracht!

Rene van Mook