Nog maar amper bekomen van het wonder van Limburg, Mathieu won op magistrale wijze de Gold Race.
De kwaremonts die ik zondag genuttigd had, waren nog steeds niet uitgewerkt. Maar dat had ik er graag voor over.

Op deze zomerse tweede Paasdag staat er weer een behoorlijke groep aan de start.
De familie Marijnissen heeft een aspirant-lid mee gebracht, de vriendin van Colin, Melissa en die hebben ze al geheel in clubkleding gestoken. Zo hoor je er meteen bij. Zij gaat met de Trimgroep mee evenals ene Frank, een vriend van Thijs, die ook een testrit met de trim maakt. Thijs gaat daarom vandaag met de Trimgroep mee. Ook andere coureurs die eigenlijk de sport wel aan kunnen, besluiten met de Tourgroep mee te gaan. Al met al hebben we maar 4 Sportievelingen vandaag. Maar dat mag de pret niet drukken.
We rijden richting het noorden, want leider Frans Marijnissen heeft bedacht dat een rondje Lexmond wel eens leuk is. En dat is het ook. We rijden de kortste weg naar Gorinchem en dan bij Schelluinen richting Schoonhoven. Meestal is de wind wat opzij, dus goed te doen. Vanaf Schoonhoven slaan we echter rechtsaf de Lekdijk op. Nu is de wind vol van voren. Maar we draaien lekker door met ons kwartet bestaande uit Twan, Frans, Peter Verhagen en ikzelf. We halen wat groepje in maar komen vooral heel veel grote pelotons tegen. Waarschijnlijk een officiële toertocht op deze mooie dag.
Ik zie in de verte steeds de zendmast van Lopik, daar moeten we heen, maar dat ding zie je wel van heel ver. We zien een groot tankerschip voor ons, zou dat Martien zijn? Eindelijk de kans om erop en erover te gaan bij hem (en dat hij dan niet kan volgen). Volgens mij was hij het niet dus ik moet het op de normale manier ooit eens voor elkaar zien te krijgen.

Vanaf Lexmond zetten we weer koers naar het zuiden. Lekker de wind wat schuin van achter. Via Meerkerk richting Arkel en dan via Hoornaar weer in Schelluinen. De brug van Gorinchem zie ik maar als goede bergtraining. Ik verwacht dat Frans via de Werkendamse polder naar de Hank zal rijden, maar hij stuurt weer naar het oosten. Toch nog even wind tegen tot Woudrichem, maar vanaf dan kunnen we het gemiddelde op sportniveau brengen. We staan zo in Dussen en de weg langs de Perenboom noemt Twan zelfs “een cadeautje van Frans”. Dat paasei wordt gretig uitgepakt. Even lekker hard en ik moet zelfs op het eind even aanpoten als Frans en Peter laten zien dat je ook boven de zestig prima met de Sportgroep mee kunt doen. Met 110 kilometer op de teller rijden we de May binnen. Nog even op klein verzetje rijden om de benen los te gooien.
Knap gereden van dit viertal, al zeg ik het zelf.
Vanmiddag nog even lekker in de zon, maar eerst snel naar de aspergeboer want ook daar is het weer voor. Als voorgerecht met gerookte zalm en hoofdgerecht traditioneel met ei en ham. Of dat in Sandra’s sport-maaltijden programma past weet ik niet, maar wordt vast wel lekker.

Groeten,
Ad

Bij een enkeling zitten de paaseieren nog in de weg, andere hebben de afgelopen dagen tijdens Paaspop 2019 Den Hout aan hun conditie gewerkt.
De zon scheen al vroeg en de wind maakte het in het begin best fris. Hierdoor zag je renners met armstukken èn beenstukken. Of enkel armstukken of enkel beenstukken.
Maar het gros was kort-kort gekleed. Anneke had zelfs de korte mouwtjes.

Om 8:30 uur was het lekker druk aan het vertrekpunt. De tourgroep ging met Peter op pad. Hij had de route al via de e-mail verspreid, echter hij stond nog niet bij ieder in de Garmin, dit leidde tot af en toe een moment van vertwijfeling. De groep van 12 mannen en 2 dames, vertrok via Den Hout, Teteringen, Oosterhout, Dorst, Rijen, Hulten, Gilze, Riel, Goirle naar Hilvarenbeek. Duidelijk was dat er weer verschillende renners het kopwerk niet schuwde. Hierdoor werd er een mooi tempo bereikt dat op bepaalde momenten getemperd moest worden. Tot Goirle waren de wegen vooral landelijk. In Goirle volgde een passage door de kern die minder fijn reed en ook minder onze voorkeur had. Nadat Hilvarenbeek was bereikt, ging de route verder door een mooi natuurgebied richting Esbeek.
Eén van onze renners wilde onderweg nog beeldmateriaal verzamelen voor het verslag, hierbij liep de telefoon aardig wat scheurtjes op in het scherm. Echter bijgevoegde foto van de groep in de verte geeft aan dat de camera nog functioneel is.

Vanuit Esbeek werd er door België, Poppel bereikt. De wind ging in het voordeel werken. Dit leidde tot snelheden die de 35 km/h overschreden. Alle reden om op gepaste momenten de remmen enigszins in te knijpen. Na Poppel werd via Groot en Klein Bedaf koers gezet richting Alphen  en van daaruit richting Gilze, Molenschot, Oosterhout, Den Hout en tot slot weer terug in Made voor de klok van twaalven.

Ieder kan op deze manier nog genieten van een mooie zonnige maandagmiddag.

Groeten van een zonnig Ter Aalst,
Gerard

Ik schrijf dit stukje nadat ik de zinderende finale van de Gold Race heb bekeken.

De  ochtend van 14 april heb ik mezelf maar weer eens goed ingepakt om met frisse moed weer naar Made te rijden.

Op deze koude ochtend heb ik wat vertragingstijd. Anneke heeft namelijk afgelopen week de winterkleding opgeborgen en die moet toch echt weer voor de dag komen. Oorwarmers, goede handschoenen, overschoentjes zijn geen overbodige luxe bij 2 °C.
Bij het vertrek staat een redelijke groep WTC-ers. In de bestuursvergadering van afgelopen week hebben we afgesproken dat ik een mailtje en woordje zou wijden aan onze veiligheid. We komen namelijk allemaal graag heelhuids thuis. Het mailtje is er gisteren uit gegaan en dat onderstreepte ik nog even voor de start. Dank voor ieders aandacht!

Daarna gingen de 3 pelotons huns weegs. Ik had als leider bedacht een rondje Hedel. Past goed bij de windrichting. Misschien net iets korter dan het programma, maar met maar 5 man en een dikke koude wind leek me dat niet zo erg.
We rijden om Geertruidenberg en Raamsdonksveer heen en komen zo bij de brug naar Hank. Er sluit een dame aan bij ons. Ze blijft er aardig aan hangen denk ik eerst nog, maar dan gaat ze gewoon meedraaien. 33 km./uur tegen de wind, dat is kras. Peter Verhagen gaat haar meteen even interviewen, het blijkt Myrna van Elst te zijn uit Geertruidenberg. Martien weet mij even later te vertellen dat ze nog niet bij een fietsclub zit. Of we haar niet binnen kunnen halen bij WTC Made? Het bestuur moet haar maar eens een aanbieding doen.

We rijden in behoorlijk tempo een groep van WTC Hank voorbij. Dat blijk de B groep te zijn. In de verte zien we nog zo’n groep. We moeten flink doortrappen maar na een kilometer of 10 achtervolging moeten die er toch ook aan geloven. Myrna sluit nu bij hen aan, toch een beter aanbod vanuit Hank gekregen waarschijnlijk.
Wij beuken nog steeds tegen de wind.
Mijn nieuwe fiets is even wennen. Het gaat zeker niet gemakkelijker dan vorige week en vanaf halverwege begin ik mijn kont goed te voelen. Ander zadel ook, mooi, maar verrekte hard. Gelukkig komt vanaf Hedel de wind in de rug. Frans gaat stukken beter dan vorige week en Paul doet ook redelijk mee. Hoewel gebrek aan kilometers t.o.v. de anderen, zorgt dat het nog niet gaat zoals hij graag wil. In Engelen moet er voor hem even gestopt worden om zijn eten te pakken. Peter Verhagen moppert, hij heeft net met veel gepruts een gelletje naar binnen gewerkt. Had hij beter even kunnen wachten en ook rustig kunnen eten.
Hij vraagt Paul vanmiddag goed op te letten bij Parijs-Roubaix of hij ze daar ook ziet stoppen om te eten. Ik vind het wel lekker, banaantje eten (lijkt wel een ijsje), even rustig aan en dan gaan we weer. Via Bokhoven, Hedikhuizen, Herpt en Oud Heusden komen we op rondje Heusden en dus bekend terrein. Met nog een paar extra kilometers door wat om te rijden, komen we met 93 kilometer op de teller in Made aan.
De meesten vinden dit prima, alleen Martien slaat nog even af naar Drimmelen want hij wil de 100 kilometer minimaal halen. Ik ben blij dat ik van mijn zadel kan. Paar keer mee trainen zal ik maar hopen. Verder rijdt hij erg strak en toch niet te stuiterend. Volgende week weten we meer, anders toch weer naar een bekend zadel. Als je er op zit, ziet toch niemand hoe mooi het is.

Ad van Wesel

De weergoden waren ons goed gezind deze morgen. In het begin nog een beetje fris, maar het zou later een prachtige zonnige dag worden.

Op deze zonnige morgen staan behoorlijk wat WTC-ers bij het oude gemeentehuis.
We vertrekken voor het eerst om half negen.
De Wilde Bond ook, maar dat weet daar blijkbaar nog niet iedereen, want er komen er maar drie opdagen en die komen bij ons aansluiten.
Na mijn uitleg van de plannen vertrekt de  Tourgroep onder leiding van Peter Broeders en die neemt een groot peloton mee. Als ik daarna kijk wat er over is voor Trim en Sport, tel ik nog maar vier renners voor de Sport. We kunnen meteen een bestuursvergadering doen want met Flip, Frans en mijzelf hebben we meer dan 50% van de stemmen, als vierde was Peter Verhagen. Dit brengt ons op een gemiddelde leeftijd boven de 60, zeg maar, heel veel routine. Flip heeft een rondje bedacht van ruim honderd kilometer.
Als ik later op het kaartje kijk, zie ik dat we mooi in een ruime cirkel om de Biesbosch gereden zijn en dan langs het water door naar Heusden en weer terug.
Met niet al te harde oost-noordoosten wind is dat een goede route. Wind tegen weg en vanaf Heusden in de rug. Eerst rijden we nog twee-aan-twee maar de wind is weliswaar niet hard maar wel dik en dus gaan we met vieren “draaien”.
Het gaat lekker, het zonnetje maakt het wat aangenamer en we ontwikkelen een redelijke snelheid. Regelmatig zien we wielrenners voor ons en dan is het “erop en erover”.
Zo ook op het fietspad van Sliedrecht naar Gorinchem, maar die twee hebben toch wat meer in hun mars dan we dachten. Ze gaan mee draaien en ontwikkelen snelheden van rond de 37 kilometer per uur tegen de wind. Dat is een aanslag op mijn benen, maar ik laat het niet merken. Peter en Frans krijgen hier toch een “knauw” door blijkbaar. Als de twee gasten ter hoogte van Schelluinen een andere route nemen, zijn we weer met vieren.
Flip rijdt nog vrolijk en stevig op kop. Ik kan hem af en toe eens aflossen maar Peter en Frans moeten passen. Dan is het nog een heel eind van Gorinchem , via Andel en Veen naar de Heusdense brug, maar mijn benen blijven het redelijk doen. Mijn extra kilometers die ik voor Alpe D’Huzes getraind heb, betalen zich uit.
Dit had ik vorig jaar begin april niet gekund.
Vanaf Heusdense brug gaat het een stuk gemakkelijker. Flip kiest de kortste route naar Made. Met 106 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets.
Toch ruim 180 getraind dit weekend. Ik ben benieuwd hoe de benen morgen voelen. Routiniers bedankt, ik was vandaag de jongste van de Sportgroep, wel eens fijn om nog ergens de Benjamin te zijn :-).

Ad van Wesel

Na bijna 2 weken op hoogtestage geweest te zijn in Polen stond Piet ook deze morgen aan het vertrek als leider voor een rondje Heusden. Bij familie op bezoek geweest en vandaar uit diverse Poolse bergen onder handen genomen. Scherend over hoge toppen als een Adelaar en daarna weer voorzien van de nodige rode bloedlichaampjes weer veilig aankomend in de dalen.

Dus dat moest wel goed komen vandaag als leider voor een rondje Heusden.
Zaterdag nog lekker genietend van een aangename voorjaarsdag en nu, deze zondagochtend, een straffe kille noordooster trotseren.

Dat deden wij gelijk vanaf het vertrek met de wind op kop. En dat was goed te voelen.
Een dikke wind zeggen ze in het fietsjargon!!
Met Johan en René op kop, ging het via den Berg (waar wij bijna van onze fiets werden gereden door een wegpiraat) de Keizersveersebrug over. Vandaar door de Peerenboom richting Dussen. Hier lieten ook Anneke en Petra zich gelden om de rest uit de wind te houden. Goed bezig meiden.
Maar ik moet zeggen dat op Piet en René deze ochtend geen maat stond. En ik zat echt met pap in de benen.
Tot aan Heusden de wind tegen, maar toen wij de brug over waren de wind in het hol. En dat het flink doorging. Door de polder langs de oude Maas ging het gezwind op Waspik op aan. Onderweg kwam er een splitsing naar rechts waar een mooi fietspad ligt.
Hier reed de groep onder aanvoering van Piet rechtdoor.
Ik, lekker eigenwijs natuurlijk, ging rechtsaf en pakte het fietspad terwijl de rest de dijk bleef volgen. Zo kwam het dat ik een flink stuk om reed en de groep aan de horizon zag verdwijnen. En ik rijden en rijden en moest blij zijn dat ze wat gas terugnamen anders was het de bezemwagen geworden. Piet zei nog tegen mij om altijd de leider te volgen. Ik sputterde nog wat tegen maar ik wist natuurlijk wel dat hij gelijk heeft.

Het eindpunt van dit rondje was weer daar. Made in zicht. Lekker gefietst met de trimgroep.
Ik denk dat ik ook maar eens op hoogtestage ga. Bloedverdunners heb ik genoeg maar rode bloedlichaampjes?
Met dank aan leider Piet, Sharelle, Peter Bas., Peter K, Wim, Anneke, Petra, René en Johan.

Met vriendelijke groet,

De Pakhaas