Alle berichten van Anneke van Wesel

Tourtje West-Brabant

Op deze zomerse dag begin juni, bereid ik me voor op een zonnige tocht. Goed insmeren natuurlijk. En bidons met mijn eigen toevoegmiddel. “Eigen” omdat alle commerciële producten citroenzuur bevatten en daar kan ik niet tegen. En omdat het toch mijn werk is om zelf poeders te maken, heb ik uitgezocht wat er zeker in moet zitten om goed te hydrateren en de juiste mineralen aan te vullen. Dan blijven je spieren op spanning en krijg je geen kramp. Misschien ook wat voor Martien volgende keer in Jean Nelissen ????. En ik neem 2 bidons mee, de EHBO set gaat deze keer in mijn achterzakje. Dat is dan weer een tip voor Flip die onderweg ontdekte dat één drinkfles bij dit weer wat krap is.

Door de aangekondigde lengte, en misschien ook wel het weer, zijn er veel gewoonlijke Tour-renners die vandaag met de TT groep, die Kevin gaat leiden, mee gaan. Er blijven maar 6 liefhebbers voor de “Tour de West Brabant” over. Op het voorstel om wellicht iets anders te doen, zegt Hans dat dat echt niet kan. Hij heeft thuis beloofd dit te gaan rijden en anders weten ze niet waar hij uithangt.. Ook Erik heeft het er helemaal op staan. Dus we gaan er voor en zetten koers naar het westen. De wind zit in Oost, en hoewel niet sterk toch een lekker steuntje in de rug en vlotjes gaan we via Zevenbergen naar Oudenbosch, Stampersgat en Kruisland. Vandaar naar Moerstraten. Erik weet mij te vertellen dat hij de route bestudeerd heeft en bij Moerstraten moest denken aan een versje uit 1980 dat ging over energie besparen en dat Moerstraten rijmt op “niet de deuren open laten”. Hij kon zich nog slechts flarden herinneren … en ik alleen nog dit van wat Erik mij vertelde.

We rijden richting de bossen rond Bergen op Zoom. Lekker in de schaduw rijden we naar de bekende klimmetjes die ik vroeger heel wat vond maar na Alpe d’Huez van pas geleden, stelt het nu niet veel voor. De Vossenberg wordt genomen en in Woensdrecht de “Rijzende weg”. Ik laat mijn verzet op het grote blad en ga lekker omhoog, maar dan komt Jan Willem mij voorbij alsof ik stil sta…. En maar klagen over spierpijn van het hardlopen! Als ons zespersoons peloton weer bij elkaar zit, rijden we door Woensdrecht en langs het militaire vliegveld. Jan Willem moet even slikken, want na drie weken vakantie moet hij daar morgen weer aan het werk en nu ziet hij de ingang zelfs nog een dag eerder.
De wind zit nu tegen richting Huijbergen. Gelukkig is hij, zoals Flip al voorspelde (of vooral hoopte) gedraaid van pal Oost naar Zuid- Oost. We kunnen het tempo er redelijk op houden, maar verschillende bidons en brandstoftankjes raken leeg dus is iedereen blij dat na de Wouwshei (Wouwse Heide, maar nu allemaal landbouw grond), de skyline van Nispen in zicht komt.
We zoeken een tafeltje bij café Tivoli, want daar hebben ze goede taart.
Voor Anneke en mij altijd wel een bekende te zien daar en vandaag is het helemaal raak. Eerst komt de neef van Anneke het terras op. Dan mijn broertje. Dan de zus en zwager van Anneke en ook nog haar broer komt aangefietst. Maar na de koffie met taart moeten wij helaas weer verder.

Er staat nu 85 km op de teller. Ik besluit toch niet af te snijden en over Schijf en achter Sprundel door te rijden. Redelijke beschutting tegen de wind, maar de kilometers en de hitte beginnen bij iedereen te tellen. Gelukkig komen we op de Moerdijkse Postbaan en die loopt recht naar huis met wind van achteren; lekker! Maar, helaas, dat is van korte duur want er staan twee verkeersregelaars op de weg die ons tegenhouden en vertellen dat de Ronde van Liesbos van de BWF aan de gang is. Nu rijden de 50-min en daarna de amateurs….  We mogen er niet door. Flip stelt nog voor dat het voor ons geen probleem is om bij 50-min in te schuiven… maar dat gaat niet door. We zullen om moeten rijden via het viaduct bij de MC Donalds. Hmmm dat is wel een stukje om. Als we daar aan de overkant zijn, ben ik nog niet helemaal zeker of we weer gewoon op de Moerdijkse Postbaan kunnen komen dus besluiten we om eerder naar links te gaan richting de spoorlijn en daar over te steken richting Zwartenberg. Daar hebben we echt even de wind in de rug en zijn we zo bij afslag Langeweg.
Nog even, maar wel met pittige wind nu schuin voor. Flip is nog sterk. Om hem wat af te remmen zodat wij het kunnen volgen, geven we hem niet te veel water als hij komt bedelen.
Anneke zat na deze kilometers en hitte al aan het elastiek en net voor Made moet Erik even passen. Hij heeft de route perfect voorbereid in zijn hoofd. Hij is ingesteld op 125 km, maar door de omleiding zitten we nu op 130 kilometer en daar krijgt hij een psychologische klap door. We wachten even want als een peloton van 6 ook nog eens uit elkaar valt, ziet het er niet uit bij het binnen rijden van de May.
En zo is het toch netjes “samen uit, samen thuis”.
Het was een pittige tocht.
En dat was niet gek: Ik hoor net op de radio dat de eerste regionale hittegolf een feit is… in Woensdrecht.

Ad van Wesel

Touren daar bij die molens

Na de bergritten van afgelopen week, gaan we met WTC weer een vlakke en typisch Nederlandse rit tegemoet: De Molentocht bij Kinderdijk. Het is bij de start wat onoverzichtelijk omdat we niet op het plein kunnen staan. Daar staat nu een hek om het terrein van het zomercarnaval af te zetten. Vorige jaar was dat een activiteit van de CS De Mayenèrs in samenwerking met de avondvierdaagse. Dat beviel zo goed bij de familie van der Steen, dat ze dit jaar dat weer proberen. Omdat het ook dit jaar mooi weer is, zal het wel goed zitten. Dat mooie weer is ook voor ons al vroeg op de zondagmorgen.
Met 11 renners gaan we op weg. Via Lage Zwaluwe de Dordtse Biesbosch in en we nemen weer het nieuwe fietspad door de Zuidbuitenpolder die ze een stukje onder water gezet hebben. Mooi Hollands landschap en zeker anders dan de Vogezen en de Alpen van afgelopen week. Maar met wind tegen is dit ook pittig hier hoor. Na dit stukje komen we weer op bekend terrein richting het wielerbaantje. Dat laten we rechts liggen en klimmen meteen over de Col de Spoorbrug. Voor Flip, Frans, Anneke en mij een makkie na de hoogtestage. Met Flip als Tomtom, zoals Arion verbaasd opmerkt, rijden we naar Kinderdijk. Het blijft een mooi gezicht al die windmolens oude stijl. Ik heb dit jaar wat meer kans op rondkijken, het lijkt minder druk. Geen Chinezen en Japanners die niet zo nauw kijken naar fietsers, maar alleen wat ouderen die zo te zien gewend zijn aan fietsers. Bovenop de Lekdijk is het een en ander veranderd sinds ik er de laatste keer geweest ben. Eerst hebben we een flink stuk fietspad en dan komen we op een weggetje parallel aan de hoofdweg over de Lekdijk. Wel wat veiliger geworden, maar met de wind schuin voor lukt het niet voor iedereen om goed weg te kruipen, terwijl er op kop juist goed doorgetrapt wordt. Uiteindelijk is er het verlossende sein “Rechtsaf!” van Flip in Groot Ammers. Nu komt de wind eindelijk wat gunstiger en kan iedereen een beetje op adem komen. Via Brandwijk gaat het weer naar Giessen Oudekerk waar ook dit keer de kerk juist uitgaat. We laveren tussen de mensen door en kachelen richting de Gorinchemse brug. Als er een pompstation in zicht komt krijgen we een korte rust omdat Adrie een “Dumoulinnetje” heeft. Hij moet hoognodig naar toilet en dat kan daar. Wij parkeren de fiets even en kunnen lekker in het zonnetje even bij praten. Opeens komt er ook busje oprijden. De bestuurder stapt op ons af en roept een blijde boodschap: “Als je in Jezus gelooft, krijg je het eeuwige leven.” Daar kunnen we weer gezegend mee op pad.

De volgende Col doemt daarna snel op: de Col de Gorinchemse brug, die wordt snel genomen en een man die bij ons aangesloten is, merkt op dat we pittig omhoog rijden, dus dat is goed. We gaan richting Werkendam en dan door de polder naar Hank. Ik rijd dan een beetje achterin en merk dat het tempo flink omhoog gaat. Er is een renner in zicht die blijkbaar ingehaald moet worden. Dat lukt ook wel, al kost het moeite. Het is een jonge gast die blijkbaar goed door kan trappen. Hij sluit braaf even aan in ons peloton en als hij wat uitgerust is, trekt hij er waar vandoor. Dit keer laten we hem maar gaan. Ik zie Arion nu wat meer voorin zelfs. Hij probeert het tempo niet in te laten zakken. Want hij denkt dat hij een record qua tempo en afstand te gaan pakken. Ik weet niet of hij het gehaald heeft, maar ik heb lekker getraind als we de May in rijden met 114 op de teller.
Volgende week weer een klassieker van die afstand (misschien 10 km meer nog) op de kalender: De West Brabant route. Met twee cols (de Vossenberg en de Rijzende weg) en een koffie-met-gebak-stop in Nispen. Dan zijn we pas rond 13.00 uur thuis.

Tot dan.

Ad

Rondje Giessenburg

Om het Hemelvaartsweekend af te sluiten, stond vandaag een rondje Sliedrecht – Gorinchem op het programma. Maar ik noem dat liever Flip’s rondje Giessenburg, want dat doet meer recht aan de mooie route die Flip weet zonder hele tijd op drukke fietspaden te zitten.
Dertien renners gingen op pad voor deze tocht. Het was deze ochtend lekker weer dus we konden in zomertenue, wel even twee ondershirts er onder voor de start. Zeker nadat Anneke en ik een aantal dagen aan Lissabonse temperaturen gewend geraakt waren.
We kwamen net op temperatuur toen we in de polder richting gat van den Ham  LEK! hoorden. Arion bleek met een leeglopende achterband te maken hebben. Hij baalde daarvan want nooit rijdt hij lek en nu al voor de tweede keer bij WTC. Hij stelt nog voor dat wij maar doorrijden, maar dat doen we natuurlijk niet. Met een beetje hulp zitten we zo weer op de fiets, toch? Ad en Ad zijn zo gretig om te helpen dat we met de koppen tegen elkaar kaatsen om bij het wiel te komen. Daarom is nou een helm verplicht bij WTC Made, dus! Flip is er ook al bij om het wiel er uit te draaien en zo schiet het op. Om Arion niet anders te behandelen dan Adrie krijgt hij ook zijn “ontgroening” die bij een lekke band hoort. Dat wil zeggen de nodige sneren en goed bedoelde tips. De band zit er zo weer in maar dan moet er gepompt worden. Waar je voor een ouwerwetse fietspomp geen handleiding nodig had, is dat bij een “CO2 pomp controler” , zoals zo’n ding blijkt te heten, dat wel anders.  Er zijn wel een stuk of tien types die allemaal weer anders werken. Arion blijkt hem pas wel eens getest te hebben. Toen spoot het patroon zo leeg en in de lucht en heeft hij één ding geleerd: je kunt je vingers branden aan het koude patroon. “Moet een rubbertje om!”, weet Ad van Dongen te melden. Bij zo’n opmerking kun je natuurlijk wat opmerkingen terug verwachten. Deze keer lukt het echter niet om het apparaatje van Arion aan de gang te krijgen. Het gaat van hand tot hand en uiteindelijk moet er een brandweerman aan te pas komen om het ding aan het spuiten te krijgen. Nu nog de lucht in de band. De helft gaat er langs, maar er komt net genoeg in om de tocht te vervolgen. Flip kijkt nog even goed naar het apparaat: O, dit type moet je er op draaien! Hoewel ik zag dat Arion de Aktiv-8 heeft, denk ik dat dit filmpje een goede leerzame gebruiksaanwijzing heeft:

We kunnen weer op pad na de tweede lekke band van deze dag voor mij. Ik had mijn fiets namelijk ook al in de schuur gevonden met een lege achterband. Thuis, zonder al die “hulp”, was hij zo gerepareerd. Onderweg verder geen vertragingen meer. Het gaat vlot door de Dordtse Biesbosch waar Flip een mooi (voor mij) nieuw fietspad neemt. Langs het Wielerbaantje rijden we over de spoorbrug en dan onder de A15 door de polder van de Alblasserwaard in. Een mooi alternatief. En lekker rustig. Hoewel, door de lekke band van Arion klopt Flip zijn schema niet meer en zijn we net in Giessen Ouderkerk als de kerk uitgaat. Toch nog wat drukte, maar geen oponthoud.
Vandaar richting Gorinchemse brug waar de klimspieren even getest kunnen worden voor de Vogezen en de Alpen komende weken.
Flip is nu even van kop af maar al met al zal hij bijna 90% van de tocht echt de leider zijn op de eerste rij. Langs Werkendam gaan we weer de polder in en dan ontwaar ik in de verte twee mensen die op mij overkomen als valkeniers, maar dichterbij gekomen, blijken het twee mensen te zijn die hun papagaai aan het uitlaten zijn ??!!. Ik hoor iemand gillen, maar iedereen fietst nog gewoon dus het zullen die vogels wel geweest zijn, of de eigenaar die zijn ara de wijde wereld in ziet vliegen. Geen tijd om te kijken, want met wind in de rug gaat de snelheid flink omhoog. Voor niemand een probleem zo te merken en we zijn dus zo in Hank. Nog even twee bruggen voor Flip, Anneke en mij om bergop te trainen.
Volgende week zijn we er dus niet. Kansen voor de mannen die op de rode Leiders trui zitten te azen. Hopelijk kijkt John dit keer wel goed op de tourkalender want anders mist hij weer de kans om het bij zijn fiets mooi kleurende shirt te pakken.  

Ad van Wesel

Tour naar “in den Bockenreyder”

Eindelijk is het weer voor korte mouwen en broekpijpen. 15-16 OC bij vertrek en oplopend naar boven de 20 OC, lekker. Ik doe wel twee zweetshirtjes aan onder mijn WTC trico voor de opstart.
Bij onze startplek zie ik dat het eigenlijk voor zo’n mooie dag niet zo druk is. Toch verdelen zich 4 groepen. Anneke, Erno en ik zien dat John Haanskorf niet aan de start staat. Geen vertrekstempel vandaag, dus geen punten? (even reglement nakijken later).
Voor de Tour staat een tocht richting koffie met gebak op het terras van café “In den Bockereyder” bij Esbeek. Zeven WTC-ers sluiten bij mij aan. Via den Hout, Oosterhout, Hulten en Gilze gaan we richting het oosten naar Goirle. Ik zie dat Erno nog gekleed is alsof de vorst elk moment kan toe slaan. Hij blijkt voor een geleidelijke striptease te gaan. Als Adrie lek rijdt, gaan de overschoenen uit. Uiteindelijk op het terras de windstopper, arm- en beenstukken. Op het terras is het nog niet zo druk, dus we zijn zo aan de beurt. Koffie, thee en 6 appelpunten plus twee kersen. Dat gaat er goed in en nog even naar “de plee” zoals dat daar heet, en we kunnen weer op pad. We zetten koers door de bossen naar Poppel. Daar staat iets minder wind dus de snelheid gaat omhoog. Erno vraagt zich af wat er in die kersenvlaai van Flip gezeten heeft, dat er bij hem niet in zat. Net voor Poppel heeft Adrie weer lek. Met 5 man helpen we hem om een snelle pitstop te maken… nouja 2 helpen en de rest analyseert vooral hoe het kan dat hij nu weer lek rijdt. Materiaalkeuze en stuurmanskunst passeren als opties. Adrie is blij als we weer op kunnen stappen en hij geen “tips” meer krijgt. Iedereen vindt het prima om bij zulk mooi weer even stil te staan blijkbaar. Iemand oppert dat het onderhand weer is voor buitensex.  “Goed idee”, zegt Erno, “maar dan doe ik wel mijn windstopper en beenstukken aan!”. De gedachte hoe dat er uitziet, gaat op een of andere manier niet meer uit mijn hoofd. Maar gauw weer op de fiets en via stukje België steken we door naar Baarle Hertog om net na de grens via Klein Bedaf naar Alphen te rijden. De noord oosten wind staat de hele tijd opzij of licht tegen. Vandaag weinig wind in de rug gehad. Adrie zijn brandstoftank raakt langzaam leeg. Enkele keren moeten de koptrekkers, die het goed doen op taart met slagroom, tot “taandje minder” gemaand worden.  Van den Hout naar Made kijken we even of het echt op is…. Adrie wordt nog even op kop gezet. Als de snelheid inkakt tot 27 km/uur is duidelijk dat hij alles gegeven heeft. Dat is goed, daar wordt je sterk van. Hij kan nu thuis zijn banden gaan plakken voor de volgende rit van Hemelvaart. Daarna zou Erno wel eens in het rood kunnen zitten…..

Ad

Zon, modder en lek in Noordhoek

De wekker gaat, even buiten kijken en warempel… een flauw zonnetje laat zich zien en op buienradar is te zien dat de temperatuur toch ergens rond de 14 graden moet starten. Prima voor de korte broek dus.

Vol goede moed op naar het raadhuisplein om maar te zien welke WTC helden vandaag mee op de fiets gestapt zijn. Al snel loopt het plein vol en zijn er 3 mooie pelotons die allemaal de kant van Noordhoek op duiken om voor de buien hopelijk weer terug te zijn.

Wij vertrekken met de Tourploeg met Ad en Flip op kop gevolgd door Erik, Leo, Adrie, Anneke, Arion, Johan, Hans en ondergetekende. Met een mooi tempo de polder in richting de moerdijkbrug om door te schieten naar industrieterrein Moerdijk. Mooi de wind schuin in de rug wordt er lekker gereden en er is zelfs nog de mogelijkheid om onderling wat bij te kleppen.

Ineens horen we de fiets van Ad vreemde geluiden produceren en na een grondige controle moet hij helaas concluderen dat er een spaak geklapt is. Ad besluit om om te draaien en in zijn uppie weer voorzichtig naar Made te rijden. We rijden nu met 9-en verder.

Aan het eind van het industrieterrein duiken we rechtsaf om via Klundert – Tonnekreek richting Fijnaart te gaan. “Hoooooooo…. Lek!!!” Roepen Adrie en Flip in koor, de buien afgelopen dagen zorgden voor veel modder en steentjes dus die lekke banden zat er dik in.

Na even te hebben genoten van de mooie uitzichten aldaar reden we al draaiend met de wind op de kop weer verder richting Zevenbergen. Vlak na het spoor werd er besloten om rechtsaf te gaan… oei.. dat was toch zo’n slecht paadje, maar niets blijkt minder waar en er ligt nu een prima nieuw geasfalteerd fietspad welke vlak voor de brug bij Zwartenberg uitkomt.

Ter hoogte van de Elsakker wordt er besloten om nog over Terheijden en Den Hout te rijden om de kilometers te maken en om Leo weer veilig thuis te brengen. Het tempo is nog steeds prima te noemen en het zonnetje wordt steeds wat warmer wat inmiddels heeft gezorgd dat de nodige mouw- en beenstukken al zijn opgerold/uitgedaan.

“LEK!!” Dit keer is het Adrie die voor de tweede keer het peloton tot stilstand weet te krijgen richting Terheijden.

Het tempo was lekker vlot en iedereen kon lekker mee. In Terheijden hebben we Arion zijn nieuwe fiets nog even kunnen bewonderen toen hij zijn achterband van nieuwe verse lucht aan het voorzien was (gelukkig niet lek).

De koffie werd door sommige al geroken en het tempo ging wat verder omhoog, de zon scheen nog steeds en de buien lijken we ruimschoots voor te kunnen blijven.

Langs het kanaal bleek de achterband van Flip het toch weer begeven te hebben. Mocht iemand nog een bandje van Flip te goed hebben… controleer hem wel even op plakkertjes! Zo te zien was Flip inmiddels al behendig in het wisselen want we waren zo weer op weg richting het mooie Den Hout. Nog even genieten van het heerlijke zonnetje en het milde briesje reden we om 11.35 uur het mooie Madese weer binnen.

De emmer sop staat al klaar en de wasmachine draait al weer om de velo en het pakske weer gekuisd te krijgen voor de volgende!!

Tim

Dat ging naar Den Bosch toe

Hoewel de zon schijnt deze ochtend is het toch nog te fris om vandaag in korte broek te vertrekken. Ik trek dus mijn kniestukken aan want dat is voor tussen de 10 en 15 graden.
Bij het oude Raadhuis zie ik een flinke groep WTC-ers staan. Toch zijn er vandaag uiteindelijk maar 2 pelotons. Bij de Tour sluiten enkele Sport mensen aan. Altijd lekker als koptrekkers tegen de wind, als ze niet te hard gaan. Maar dat zou vandaag perfect lijken te gaan.  zo zijn we met 15 renners van WTC en Arjon van Dongen als gastrijder.
Onder leiding van Flip gaan we vandaag naar Den Bosch toe. Ik verwacht over Dun Berg maar hij stuurt ons over Den Hout. “Via de Cola?”. “Ja”, dan weet ik genoeg. Met de Locomotief zet ik mij op kop. De wind is tegen, niet zo hard maar met deze temperatuur weer “dik”. Via Oosterhout rijden we richting Cafe “Halve Maantje”, wat tegenwoordig  “Spijs & Ijs” blijkt te heten. Nu melden Twan en Kevin zich op kop, dat is lekker  want zo blijven we net boven de dertig touren. Via het omweggetje komen we in De Moer en draaien daar naar Loon op Zand. Daar wordt het wat drukker op het fietspad en dat zou de rest van de ochtend zo blijven. Door het mooie weer hebben heel veel wielrenners maar ook dagjesfietsers hun (e-) bikes weer van stal gehaald. Dit leidt tot grote snelheidsverschillen en veel tegenliggers. Het wordt een beetje een onrustig ritje met veel roepen en remmen. Dat is even wennen na afgelopen weken waar plek zat was op de weg omdat die koulijers thuis bleven.
Net voor Loon op Zand slaat John Haanskorf links af. Hij moet naar het vliegveld van Charlerois vanmiddag, maar wil natuurlijk zijn derde plaats verdedigen. Hij wil graag in de leiderstrui komen, want die kleurt zo mooi bij zijn fiets. Anneke checkt wel even haar teller natuurlijk, want je moet minimaal een kwart met de club mee om de helft van de rit te kunnen rijden om voor 1 keer terug te mogen draaien die meetelt. 29 km, dus dan komt hij rond de zestig uit, dat is acceptabel… John ligt nog op koers om de trui een keer te pakken als Anneke en/of ik een rit gaan missen. 
We rijden langs de Rustende Jager richting Cromvoirt. We pakken een nieuwe route over een mooi fietspad dat ik niet ken. Maar daar hebben we Flip voor bij deze route, we zitten zo in Cromvoirt en komen dan door natuurgebied de Moerputten. Het barst hier van de vreemde vogels. Met een verrekijker of camera met giga lens lopen ze langs de kant van het drassige gebied. Door het zien van al dat hoge water, krijgt Hans daar ook last van. Hij stopt. Nog even rijden we door maar als duidelijk is dat we ondanks zijn top-vorm toch even moeten wachten, besluiten er meer om vogeltjes te gaan zoeken.  Weer op de fiets passeren we nu het bordje ‘s Hertogenbosch. Flip vraagt of ik denk dat we over Hedel terug kunnen, dus boven de rivier. Het is iets verder en we gaan dan zeker boven de honderd  kilometer komen. Maar met zulk mooi weer en goede snelheid moet dat geen probleem zijn. Dus we gaan er voor.
Net na Den Bosch hoor ik gesis, LEK! Mijn voorband staat plat. Met wat hulp gaat het vervangen vlot… maar helaas kan ik de oorzaak niet vinden, altijd vervelend want voor je het weet ben je weer lek. Net als ik mijn band er weer op leg, zie ik iets glinsteren, toch nog de dader gevonden! Snel nieuwe band er in. Nou ja, een nieuwe. Ik krijg commentaar dat het al een plakker heeft en ook de buitenband is volgens de deskundigen echt versleten. Normaal zet ik nieuwe banden er op als ik de bergen in ga, dat is over 3 weken als we via de Vogezen naar Alpe ‘d Huzes gaan. Vooruit dan maar, vanmiddag zet ik er al nieuwe op want anders krijg ik helemaal gemopper als ik nog eens lek rijd.

We rijden via en door het Fort Engelen over de brug en sluizen naar Hedel. Over de dijk naar Well en dan richting het westen. Via het fietspad van Wijk en Aalburg naar Dussen gaat het lekker met wind in de rug. Midden in een vlakte zijn er weer wat heren die een plaspauze nemen. De twee dames in ons gezelschap kijken vertwijfeld om zich heen. Geen bosje te zien. Nog maar even ophouden, is de conclusie. Op de Perenboom zie ik Rachel zelfs flink op kop trekken, zo ben je er het snelst natuurlijk.

Net voor twaalf uur rijden we de May weer binnen. Lekker om weer eens in het zonnetje te fietsen in de natuur met 50 tinten groen en bloeiende Herik en Fluitekruid. Nu hopelijk binnenkort in een korte broek want daar zijn we wel aan toe.  

Ad v W

Rondje Heusden Sleeuwijk met Tour TT (Sport)

Ook deze week is het weer een zaak om warm aan te kleden. Op Buienradar zie ik een heel opvallend plaatje. Er liggen een aantal wolken boven Nederland van noord naar zuid en precies over Made, en door de pal noordelijk stroming gaat dat allemaal over ons dorp. Gewoon een kwestie van naar het westen of het oosten rijden, dan zijn we onder die wolken uit en is er niks aan de hand. Het rondje Poederoijen van Gerard is dus perfect vandaag. Bij onze verzamelplek om 8.30 uur staan uiteindelijk 15 WTC-ers plus gastrenner Jan Willem. Helaas voor Piet geen enkele Trim rijder en dat gaat voor Piet niet werken. Beetje sneu maar nadat hij ons Made uit begeleid heeft, gaat hij zijns weegs.
De rest besluit allemaal samen te rijden want er zijn maar 3 a 4 Sport en maar 3 TT. Gerard draagt zijn leiderschap graag over: zere benen en “geen ambitie”. Iedereen twijfelt wat aan het weer en daarom stel ik voor gewoon een rondje Heusden te beginnen.
Met Erik bespreek ik de reparatie werkzaamheden. Ik heb mijn tasje met een paar tietrips weer in orde gemaakt. Erik heeft zijn Garmin gelijmd…. en omdat hij niet zeker weet of Anneke het altijd zal zien als het ding valt, heeft hij er een touwtje aan gemaakt als plan B. Dat is maar goed ook. Plan B gaat snel in werking en het apparaatje wordt even later met touwtje en al in de achterzak gestopt.
Gelukkig kloppen de voorspellingen van Buienradar en vanaf Raamsdonk wordt het droog. De moraal in de groep stijgt dus pak ik toch alvast eens even de door Gerard bedachte Overdiepse polder mee.
Ik rij al een hele tijd met Corné op kop en hier is dat toch wel even taai moet ik zeggen. Gelukkig komt er een overname. Ik schuif iets naar achter en zoek aan plekje om mijn neus leeg te maken. Ik rij op het kantje dus vrij baan voor het snot…. Helaas kan Thijs op wel een heel smal kantje achter mij rijden en ik scoor een voltreffer. Na wat mopperen is hij niet lang kwaad omdat ik volgens hem geen notoire tuffer of snotter ben. Dat is bij sommigen wel anders vertelt hij. We noemen geen namen maar dat zijn zogenaamde draaideurcriminelen en Thijs zijn jargon.
Gelukkig zet hij en de andere Sport mensen twee waaiertjes op waardoor iedereen lekker mee kan.
René pakt ook een flinke kopbeurt, dat is goed om te merken.
Ter hoogte van het pontje Dussen gaat Corné van kop én van de weg. De schrik slaat om mijn hart want hij stuurt meteen terug en blijft op het randje van de weg ternauwernood overeind. Twee weken terug heb ik een valpartij in peloton van BIG Challenge meegemaakt waardoor meerdere mensen vielen en eentje eindigde in het ziekenhuis. Daarom wil ik er nog eens wijzen op: als je van de weg raakt…. blijf dan van de weg tot de groep voorbij is, kijk goed naar een goede plek om veilig terug te sturen. Prent dit in je hoofd om dit zo te doen, want de reflex is natuurlijk, meteen terug.

We naderen nu de Heusdense brug en omdat het droog is, gaan er wat stemmen op om toch maar Poederoijen te doen. Dat lijkt mij geen goed idee voor de TT mensen, 90 kilometer met snelheid boven de 30 is wat te hoog gegrepen. Dus ik spreek met Thijs af dat hij met liefhebbers Poederoijen doet terwijl de rest met mij de afslag Wijk en Aalburg neemt. De groep splitst in 4 Poederoijense en 9 Wijkers.
Thijs roept nog dat ze ons weer wel in zullen inhalen later…. “dat zullen we nog wel eens zien” denk ik. Dat is toch zeker 10 kilometer extra hoor. En ook nooit meer gezien trouwens.
Flip blijft bij ons. Zijn superdag vorige week en de off-day van Thijs zijn grote kans éénmalig geweest. En dan moet je niet gokken.. Ik denk nog steeds dat Thijs het gewoon gesimuleerd heeft vorige week om Flip te paaien voor de sport.  
Tegen de wind in rijden we langs Veen, Andel, Giesen en Woudrichem naar Sleeuwijk. Langs de rivier wordt de wind steeds gunstiger en als we daarna linksaf slaan, krijgen we hem eindelijk mee. We kachelen naar de Hankse brug. Met Flip concludeer ik dat Corné wel 80% op kop gereden heeft en als hij mij weer opgerookt heeft, moet ik denken aan de krantenpuzzel vorige week “wat was de bijnaam van hardloper Emil Zátopek?”. Die bijnaam verdient Corné ook: “De locomotief”!
Nu is het nog even naar Made rijden, de weg wordt steeds natter. Van die buien hebben wij geen last gehad. Sandra was bang voor een nat pak en als ze de hond uitgelaten heeft, dan had ze dat ook… wij niet.
Met net boven de tachtig kilometer op de teller rijden we ons dorp in.
Gerard heeft ook geen inspiratie en ambitie in een verslagje schrijven, dus typ ik weer even wat. Jij volgende week dan Gerard… is je laatste kans voor je vertrek naar Santiago. Hopelijk heb je dan je ambitie en benen weer teruggevonden, anders kun je Marian zelfs niet volgen.

Ad van Wesel

Met de tour rond Roosendaal

Ook vandaag weer niet zonovergoten maar grijs en later met donkere wolken. Dus weer maar goed aangekleed en dit keer wel met overschoentjes. Kevin kondigde Boompjesdijk aan, maar die hadden we pas al gehad en geruild met Numansdorp van Flip. Maar Flip voelde zich goed vandaag en telde dat er 6 Sport-renners waren, dus voldoende om een beetje weg te kunnen kruipen en het dus te wagen. Omdat de wind vooral zuidelijk is, stel ik voor om een rondje om Roosendaal te doen. En dat mocht.
Zal wel tegen de honderd kilometer komen maar dat is prima na een eerste Paasdag met al die lekkere paaseieren. Ik zie bij het vertrek Erik van der Hoeven niet, zou hij nog steeds aan het zoeken zijn?

Met een mooi pelotonnetje van 12 coureurs vertrekken we richting het westen. Ik zit op kop met Corné en dat vindt iedereen prima blijkbaar want ze laten ons tot na Zevenbergen voorop rijden. Via Oudenbosch en Stampersgat rijden we naar Kruisland. Om de mensen die nu nog weten waar we zitten ook het spoor bijster te maken, stuur ik na t’ Gastels Veer de polder in binnendoor naar Vroenhout. Ik twijfel even of ik wat af zal snijden via het Roosendaalsweggetje, maar het gaat lekker en het is goed wat extra kilometers te maken in deze tijd van het jaar. Een goede basis leggen onder het seizoen.
Richting Nispen hebben we de wind pal tegen maar gelukkig zijn er verschillende liefhebbers om een stuk kop te trekken. Dat is ook wel ongeveer het zuidelijkste punt dus van daar af de wind meer opzij en uiteindelijk moet hij een keer van achter gaan komen.
Opeens zien we links van ons grote zwarte wolken. Het is al gauw duidelijk dat dit geen forse bui is en ook geen “palingroken” (Ad van Dongen) of een verlaat paasvuur met veel autobanden (Erno Haanskorf). Het is een serieuze brand die van verre te zien is. Ik krijg het idee dat we op een stuk van de route in de vuile rook komen te rijden. Dat is echter helemaal niet zo.

Via Nl Alert blijkt dat het een brand is in Etten-Leur bij Axell Logistics, een groot logistiek bedrijf dat onder andere 26.000 pallets met lege petflesjes opslaat van buurbedrijf Berry Pet Power. Dat wil wel fikken en roken. Maar het waait door de zuidenwind meer richting Dordrecht dus we hebben er geen last van en rijden in een strak tempo naar de May.

Zo niet de Sport; die zijn zo geschrokken dat ze besloten hebben te gaan schuilen bij dun Elsakker. Ze proberen van achter de ramen ons te waarschuwen dat het niet veilig zou zijn. Of zou het zijn dat ze daar zitten om Flip te overtuigen dat de Sport zo’n gezellige ploeg is? Ik miste Flip wel en wil hem graag terug om ook bij de Tour kop te trekken!

Met net geen honderd kilometer op de teller rijden we de May binnen. Anneke vraagt of ik de 100 kilometer nog vol wil maken. Ik denk niet dat dat veel extra oplevert dus met een klein ommetje om los te trappen rijden we naar huis. Lekker gefietst hoor, en die >100 komt binnenkort wel een keer.

Ad

Tourrondje(s) Noordwaard

In plaats van een zonovergoten start van het paasweekend wat ik op een of andere manier verwachtte, moet ik toch mijn warme ondershirt met lange mouwen uit de kast trekken. Overschoenen en echte handschoenen… dat hoeft toch niet meer? Nou, was toch wel lekker geweest.
Op de May is het nog redelijk helder. Ik zie een mooie groep bij het oude Raadhuis staan. Omdat we niet echt genoeg Sport mensen hebben en dat geldt ook voor de TT groep, splitsen we in twee groepen. Anneke gaat nog even snel op de foto in haar rode leiderstrui en dan vertrekken we met 16 renners voor een tour rondje Noordwaard. 14 WTC leden en twee gasten, te weten Arion en Jan Willem die wat kilometers aan hun jaartotaal willen toevoegen.

Hopelijk trekt de lucht snel open want het is toch nog fris. Het tegenovergestelde echter gebeurt, hoe dichter we bij het water van de Amer komen, hoe kleiner de wereld wordt. De nevel wordt steeds dikker en zo zou de rest van de rit blijven.
Het is de rit dat dingen verloren worden en we terug moeten om te zoeken.
Eerst valt mijn fietstasje er af, gelukkig ziet Anneke het vallen en Erik van der Hoeven vindt het terug.
Die blijkt goed in zoeken, want later bij Werkendam is hij zelf aan de beurt om zijn Garmin te verliezen. Ook die ziet Anneke stuiteren en dit keer kan Erik zijn eigen apparaatje terugvinden.
Dus als jullie vandaag niet de alle in de tuin verstopte paaseieren terug kunnen vinden: bel Erik!
De route leidt ons over de dijk langs Korn en Uppel. Toch al niet mijn favoriete stuk met een grote groep en nu blijkt de gemeente nog meer gevaar geïnstalleerd te hebben in de vorm van agressieve bulten in het wegdek. Wellicht goed om auto’s af te remmen maar voor wielrenners ronduit gevaarlijk. We sturen er goed langs en komen zo bij Sleeuwijk. Daar rijden we tot aan de Boven Merwede en volgen die naar Werkendam. Ik zit op dat stuk een beetje achterin en dan is het toch vreemd dat je met zo’n beperkt zicht op een gegeven moment niet meer precies meer weet waar je zit. Flip gelukkig wel en zo komen we op het mooie stukje Noordwaard met de klassieke mooie vergezichten…. Maar niet deze ochtend, het is een klein wereldje daar. Voordeel is wel dat de daar ook bekende elektrische oudjes nog niet op de fietspaden in de weg rijden.
Er staat niet veel wind deze ochtend, daarom blijft de mist ook hangen, maar toch krijgen we een taai stuk vanuit Noordwaard naar Werkendam. Ik zit met Flip op het verkeerde moment op kop en niemand die ons even uit de wind komt zetten, helaas. Maar daar word je sterk van zullen we maar denken.
Na het rondje in Noorwaard maken we het rondje Werkendamse en Hankse polder ook af. Nu komen er een paar Sport mensen die voorop gaan rijden, … helaas honderd meter voor de groep, dus zitten Flip en ik weer op kop, zo hebben we weinig plezier van die sterke mannen.
Hoewel we niet aan de beloofde 85 kilometer gaan komen, rijden we toch vanaf Hank de kortste weg naar Made. Blij toe, want ik krijg koude tenen van die koude nattigheid op mijn voeten.
Mooi voor de middag weer thuis, nu wachten tot de zon het wint van de nevel. Dat lukt in de middag goed, lekker in de tuin gewerkt en gezeten. En nog even het fietstasje gerepareerd met een paar tie-rips zodat ik er maandag weer klaar voor ben. Hopelijk dan wel met wat zon.

Ad.

Tourtje Roode Vaart

Twijfel alom op de zondagochtend van de 26e maart. Gisteren gaven diverse weerapps dermate slecht weer op voor vandaag dat we er eigenlijk al vanuit gingen dat het geen fietsweer zou zijn. Toch maar voor de zekerheid de wekker gezet zodat we, na het ingaan van de zomertijd vannacht, gelijk in het goeie ritme zouden zitten. Na het controleren van Weatherpro, Buienradar en Weer online zou het al met al toch nog wat meevallen, van 9.00 tot 10.00 uur zou het wat miezeren. Ad, niet te flauw, had om half negen de fietsen al buiten gezet en het weer viel echt mee; bijna geen wind en een beetje miezer. Dus we gingen er voor. We zijn er nog nooit van gesmolten dus de kans dat dit wel zou gebeuren, was minimaal.

Tegen 9.00 uur reden we naar het startpunt bij het oude raadhuis, benieuwd wie er zouden zijn.
Peter Broeders wilde graag bewijs van wie er zouden starten en was met de auto naar Made gekomen om dit te komen vastleggen. Peter Bastiaansen, John Haanskorf en Twan van Meel waren de anderen die niet bang waren om nat te worden. Ze hadden al volop voorpret. John had in zin in een Flandriens tocht en Twan vindt regen gewoon leuk. Peter kwam al met wijsheden van zijn vader op de proppen ; “Je kunt de klok wel verzetten maar niet de tijd”.  Mooi toch.

Opkomst 26 maart 2023

Na wat enig overleg werd besloten dat de sportmannen toch maar niet de molentocht zouden gaan rijden, zij vinden dit toch gezelliger met de andere sporters erbij.
Ad stelde voor om een rondje Roode Vaart te rijden; niet te ver en toch even een frisse neus.
En zo geschiedde.
Twan en John namen het meeste kopwerk voor hun rekening, zo konden ze zicht nog een beetje uitleven. Ad, ik en Peter volgden braaf.

We reden via de watertoren de polder in en langs de Amerweg naar Lage Zwaluwe, daarna de Zwaluwsedijk naar Moerdijk en via de Roode Vaart naar Zevenbergen. Via de Achterdijk richting A17, rechtsaf de 2 viaducten over de spoorlijnen en via de Derde weg naar Wagenberg en Made.
Als ik het zo typ, niet zo spannend en lang maar toch was dit 40 kilometer. Na 1 uur en 16 minuten was ik aardig doorweekt en zanderig, het opspattende water zorgde ervoor dat alles onder zat.

Thuisgekomen poetste Ad de fietsen en ik de kleding; eerst het zand eraf spoelen en daarna de wasmachine aan het werk zetten. Dan zelf een warme douche en een bakkie koffie  en toen was ik weer bekomen en op temperatuur.
Toch blij dat ik was geweest, lekker gefietst en even buiten geweest.

John en Twan, bedankt voor het koptrekken !

Hopelijk volgende week wel droog weer (is wel fijn voor bij de ceremonie)

Anneke