Vandaag bestond onze kopgroep uit vier man. Deze keer geen dames.
Heb ze wel gezien bij de tourgroep.
Ook wij gingen de kanten uit van Dorst. In de verte zagen wij het peloton rijden. maar de kopgroep waar wij inzaten, was niet bij machte om ze in te halen.
Het rode achterlichtje van een van de kleppers (=Jantje) verdween langzaam uit het zicht en ter hoogte van het Houtse Meer was het geheel verdwenen.

Nu moesten wij het zonder baken maar zelf uitzoeken. En dat deden we dus ook.
Vandaag in de kopgroep André, Rene, Peter K .en mijn persoontje.
Nu nog een beetje fris, maar naderhand zou het toch een geweldig mooie dag worden. Gisteren hadden al enkele mannen het parcours verkend van de klassieker
Den Hout-Den Hout die volgende week op het programma staat. En aan hun gezichten te zien, was het best een zware bevalling. Natuurlijk hebben de kasseistroken bij de gevangenis van Turnhout hier een grote rol in gespeeld. Maar dat voor volgende week.
Wij reden vandaag het overbekende rondje Slingerdreef. De wegen waren hier flink uitgesleten geraakt door het vele fietsen van dit rondje en met name het Dido  peloton is hier mede verantwoordelijk voor. Hoe vaak zij hier wel niet dit parcours hebben gevolgd is niet te filmen!!!!
Maar wij dan?
Gebruik makend van het nieuwe fietspad tussen Oosterhout en Dorst (waarvan ik denk dat het gevaarlijk is met het oversteken en de uitrit van de Hannebroek en de parkeerplaats aldaar) ging het naar Dorst. Overgestoken en linksaf geslagen om de oude rijksweg te volgen. Bij het vliegveld rechtsaf om al slingerend door deze mooie streek te rijden.
Toen de zon eenmaal goed begon te schijnen, werd het ook steeds drukker met de fietsers. Natuurlijk ook met andere recreanten. Nog lekker genieten zo in september.
Om de beurt op kop met  Peter en Rene, terwijl André de achterhoede in de gaten hield. Rene is ijzersterk en zal volgend jaar zeker de  overstap maken naar het
Pro-continale team van de WTC. De onderhandelingen zijn al in een vergevorderd stadium.

Voordat wij er erg in hadden, zaten wij alweer op de terugweg in de Slingerdreef.
De ene na de andere groep kwam ons tegemoet gereden. Daarna door naar Bavel en Dorst. Nu het fietspad van de andere kant genomen. De A27 overgestoken om daarna in een lekker tempo naar de Oosterhoutseweg te gaan. Daarna door de bossen nog een rondje op het Munnickenhof gepakt om na 71 km terug binnen te vallen op de May.

Lekker gefietst, goed weer en laat Den Hout-Den Hout nu maar komen.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas

De kalender staat al weer op september maar het blijft geweldig weer en de opkomst dus mooi. Deze morgen drie ongeveer even grote groepen. Ik sta op de lijst als leider en heb eigenlijk mijn hele arsenaal aan tochten die ik goed ken wel gehad. Omdat de wind oostelijk is, moeten we die kant uit en ik besluit dat het een rond je Hedel wordt. Flip blijkt daar goed bekend mee te zijn, hij roept meteen: “Hedel; daar hebben de mannen meer haar op hun z.. dan op hun schedel”. Geen idee hoe hij die kennis heeft en ik wil het ook niet weten.
We hebben veel liefhebbers vandaag. Met negen renners rijden we tegen de wind in.
De mannen hebben er zin in en er wordt meteen een behoorlijke snelheid ontwikkeld tegen de wind. We draaien lekker rond, dan is dat niet zo zwaar. Hier weet ik de weg allemaal nog goed, het knelpunt zal rond Oud-Heusden liggen denk ik al. We hebben in het voorjaar daar ook al eens gereden toen Martien dacht dat hij wist hoe je Heusden Vesting kon vermijden, dat ging niet helemaal goed, maar ik meen dat ik toen wel gezien had hoe het wel moet. Net voor Heesbeen sturen we rechts , dan links over het viaduct en dan moeten we rechts, dat weet ik nog. Helaas neem ik nu een afslag te vroeg en komen we in een woonwijk terecht. Ik doe net of het zo hoort en ze hebben niks in de gaten. Tot we toch wel erg veel afslagen maken. Ik krijg wat vriendelijke opmerkingen, bijvoorbeeld over mijn verslag van pas met “spaghetti route”; “wat is dit dan Ad ?”
Maar gelukkig kom ik er weer uit. Alleen niet op de weg naar Herpt en Hedikhuizen zoals de bedoeling was. Gelukkig is het zonnig weer dus weet ik waar het oosten is en houd dus de zon wat in de gaten. Die staat blijkbaar al weer in het zuid-oosten op dit uur dus kom ik uiteindelijk in Vlijmen uit. Net voor de snelweg zien John en ik een bekend straatje. Daar gaan we in en dan komen we langs Engelen. Ik weet dat je door het fort kunt naar de sluis, maar dacht dat je daar af moet stappen  en een trapje op. Als we al weer in Bokhoven geweest zijn en over de dijk aan de andere kant van het fort komen, vertelt Flip dat we wel door het Fort gekund hadden. Hij had bij vertrek echter zelf geroepen dat bij zo’n mooi weer we wat verder konden, dus ik vertelde hem dat ik speciaal voor hem een paar kilometer extra aan geplakt dat.
We gaan 2 sluizen over en dan zijn we toch in Hedel.
Nu terug met de wind in de rug. Ik zie op mijn teller geen snelheid meer, magneetje verloren zie ik later, dan doet tie het niet hè.
Marc de Pijper begint het nu taai te krijgen. Hij hangt aan het elastiek. Gelukkig voor hem rijdt Erik van der Hoeven lek en het wordt geen snelle pitstop. Marc vertelt dat zijn voorbereiding niet al te best geweest is. Feestje tot in de kleine uurtjes en hij gaat roken als hij zat is. Ik heb maar niet gevraagd wat. Ik kan beter Erik even helpen. De band ligt er zo in maar het oppompen is iets lastiger. Het ventiel steekt maar net door de velg. Erik heeft zo’n nieuw ding met gaspatroon. Hoog tijd om eens te proberen. Er volgt een luide knal. Het blijkt niet de band te zijn maar het rubberding is uit het teutje van het pompding geklapt. Dan maar met de hand: de pomp van Paul lukt nog niet. Mijn minipompje gaat wel. Ik krijg er wat begindruk in en het ventiel komt nu zo ver dat de langere pomp van Paul het aan kan. Flip constateert dat Erik waarschijnlijk niet geselecteerd gaat wordt als mecanicien voor een proefploeg.
Ik denk dat mecaniciens van profploegen niet kwalificeren bij Erik in de kas.
We kunnen weer verder. Nog 35 km, dus een uurtje.
We hebben ondertussen een gastrenner opgepikt. Hij gaat met ons mee tot de Hankse brug want het gaat zo lekker. Nou, dat kan nog tegenvallen als hij tegen de wind terug naar huis moet: in Boxtel. In Raamsdonksveer stuur ik hem rechtdoor het dorp in en vertel dat daar wel ergens bordjes Waspik en Waalwijk zullen staan ….. hoop ik voor hem.

Wij pakken nog even de brug over de Amertak. Tijd om er mee te stoppen, want er rijden nu hele pelotons recreatie-fietsers op de fietspaden. Als ik de May in rij, roept Marc “Tot volgende week, dan ben ik beter in vorm”,. Blijkbaar vond hij het toch wel leuk, hij houdt wel van afzien. Ik heb geen idee wat de afstand en snelheid uiteindelijk geworden is. Gelukkig kan ik die gegevens van Strava van de anderen halen: 93 kilometer. Netjes toch en mooi op tijd thuis om lekker in de tuin te zitten. Misschien een van de laatste dagen dit jaar, of krijgen we nog een mooie nazomer? Laten we het hopen. Het bevalt me wel.

Ad van Wesel

Als ik ‘s-morgens buiten kom, is het helder, geen wolkje aan de lucht. En wind, …mwah niet echt. Ik kijk op de thermometer tegen de muur; 9 graden. Oei, da’s niet veel.
Even twijfel ik om de armstukken aan te doen. Toch maar niet. Als straks het zonneke echt doorkomt, is het prima te doen.

Bijna half 9 aan het Raadhuisplein. Er zijn al WTC’ers en van lieverlee wordt het drukker. Piet maakt een opmerking naar Flip waarom ik nog geen fietskleding heb?
“Hij heeft toch fietskleding aan!” wordt er ad rem geantwoord. Tja, da’s waar, einde discussie! En dus rijd ik voor de 3^e keer als “man in black”.
Maandag ga ik kleding passen bij Flip.

Als de Tour- en Sport groep weg zijn, zijn er 8 renners over voor de Trimgroep.
“Waar gaat de rit naar toe?” vraagt Piet.
Niemand heeft een echte voorkeur en dus laten de windrichting beslissen. Het wordt een ritje richting Wijk en Aalburg/Heusden.
We rijden de May uit richting Geertruidenberg. Aan de rook, die de schoorsteen van de Amercentrale verlaat, is te zien dat het toch iets harder waait dan gedacht.
Over de Keizersveersbrug houden we rechts aan. We passeren Peerenboom en duiken met, toch een fors windje op kop, de polder in richting Dussen.
Om en om wordt er op kop gereden.
In Dussen rijden we dwars door het dorp, langs het kasteel van Dussen naar Babyloniënbroek. We zijn nog geen 20 km. van huis en ik kom op plaatsen waar ik nog nooit geweest ben. En da’s niet de eerste keer in de afgelopen 3 weken.
De polder tussen Babyloniënbroek en Wijk en Aalburg is weids en leeg. Nog even doorstampen en dan hebben we de wind in de rug. Bij de gereformeerde kerk in Wijk en Aalburg is het rechts en direct links de Maasdijk op; een mooi stukje Nederland tot zover. Als we Wijk en Aalburg uitrijden ineens een herkenningspunt voor mij; Mercedes-Benz specialist Vos. We nemen de brug over de Bergsche Maas en bij Heesbeen draaien we terug naar Made. Inmiddels is het bijna 12 graden, zon en de wind in de rug nu. Da’s lekker. Gestaag gaat het nu langs de Bergsche Maas naar Doeveren, Vriezekoop.
Bij het jachthaventje van Watersportvereniging Waalwijk steken we de Oude Maas over en gaan richting Waspik. We draaien om de jachthaven en duiken onder de A59 door. Na een kort stukje Halvezolenpad rijden we Raamsdonk binnen naar de watertoren bij de A59.
Dan zijn we rond gereden en is het uitrijden terug naar Made.

Een tocht langs mooie dorpjes en door weidse polders.
Uit en thuis staan er 73 km. op de Garmin.

Rene van Mook

Daar sta je dan. Op tijd in de May maar wel met een lekke achterband.
Bandje compleet versleten.
Te lang mee doorgereden.
Denken dat die dingen oneindig meegaan.
Maar nu voor een voldongen feit geplaatst.
Bandje heeft de vele kilometers niet meer kunnen verwerken.
Bekijk het maar dacht het bandje, het is mooi geweest zo.
Groot gat in het loopvlak.
Einde verhaal.

Het werd intussen wat drukker bij het gemeentehuis.
Peter Verhagen zei dat ik wat minder appelgebak moest consumeren onderweg en meer geld in het onderhoud moest investeren. En daar heeft hij natuurlijk wel een sterk punt. Maar ja, ik heb maar een klein traktementje en dan moet je keuzes maken. En vanaf 1 september wordt het nog minder want dan krijg ik mijn centjes van vadertje staat. Dan kom ik op een leeftijd dat alles wat rustiger mag hahaha. Misschien ook wel minder appelgebak?
Wie zal het zeggen. Zal er aan liggen wat het vrouwtje mij toe stopt als ik thuis vertrek voor een ritje.

Omdat vandaag ook de Etappas-Tour plaatsvindt en daar een stuk of 10 WTC’ers aan meedoen, verwacht ik niet zo’n drukte als afgelopen weken. Toch staan er 18 renners en rensters aan de start bij het Oude Gemeentehuis.
Ik tel even en zie al snel dat de Sport groep wel erg klein zal zijn. Flip en Frans zijn naast mijzelf zekerheidjes maar Peter Verhagen en Erik van der Hoeven geven aan dat ze gepland hebben met de Tour mee te gaan. Hmmm, met drie, dat is wel wat weinig.
We besluiten met de Tour mee te gaan.
Maar dat gaat nog niet zo vlot want Flip is ondertussen naar huis omdat Gerard Veekens ontdekt heeft dat zijn buitenband zodanig kapot is dat daar geen hele tocht meer mee te rijden is. Flip heeft nog wel een oude band liggen denkt hij en komt daar even later ook inderdaad mee aanrijden. De trimgroep is ook klein. Omdat Piet deze keer met de Tour mee wil, zijn er maar 4 over. We laten hen achter terwijl ze de band van Flip op het wiel van Gerard aan het monteren zijn. Later hoor ik dat Gerard eigenlijk ook nog met de Tour mee gewillen had…. jammer, hoewel ik naderhand zag dat hij nog meer kilometers weggetrapt had dan het Tour-Sport-collectief.

Wij rijden onder aanvoering van dagleider Kees Marijnissen naar Zundert en rijden via Oosterhout. Ik zie dat ze het nieuwe fietspad al weer aan het verbouwen zijn.
Dat was ook wel nodig, de oprit op dat fietspad was precies op het (onoverzichtelijke) punt waar het bos-fietspad tussen de bomen uitkomt. Levensgevaarlijk en niet goed doordacht. Dus over 1-2 weken hebben we in ieder geval een betere oprit en zullen we het fietspad moeten gaan volgen want het is een verplicht fietspad.
(Ter info: Boete is € 55,- voor die overtreding).
Ik rij zelf de hele tijd achterin want het gaat prima op kop. Ik let niet zo op de route ook al omdat ik toch geen verslag hoeft te schrijven, tenminste dat denk ik, maar hoor bij thuiskomst van Anneke dat de tourclub besloten heeft dat ik dat wel zou doen. Ik heb geen vergadering en stemming gezien onderweg en zeker zelf niet mogen stemmen, maar vooruit dan maar. Ik kan dus niet precies vertellen hoe we gereden hebben (maar degene met Strava kunnen dat wel precies zien). We gingen in ieder geval via Chaam België in en via Meer richting de A16 om een stuk zuidelijk van Hazeldonk die snelweg over te gaan. richting Zundert. Er ligt  daar een fietspad, wat niet altijd het geval is in België en waar je als fietsgroep niet op hoeft te rijden als je aan wat regels voldoet: minimaal 15 renners….halen we net niet. Bij de groepsgrootte van 15 en meer mag je volgauto hebben die er 30 meter achter rijdt. Bij meer dan 50 renners is die volgauto zelfs verplicht.
Wij moeten dus vandaag op het fietspad. Dat doen we ook meestal en dat is niet altijd een pretje, ze zijn wat smal en zoals we deze week in het nieuws hebben kunnen horen en lezen, is het wegonderhoud in België de laatste jaren niet echt goed geweest. Nou, dat geldt ook voor de fietspaden.
In Nederland aangekomen wel weer goede fietspaden maar we moeten even puzzelen om daar goed op te komen.
De terugweg gaat via Klein Zundert richting Sprundel en Etten-Leur.
Colin Marijnissen krijgt een lekke band. Flip gaat er zich mee bemoeien dus dan is hij zo gewisseld. Wel lang genoeg voor een sanitaire stop en om mijn banaantje op te eten.
De bewoner van het huis waar we op het erf staan, komt er bij staan.
Hij is van het type “ praat graag”, na de stop weten we alles van hem. Behalve waar zijn roots liggen want hij was wel heel erg bruin geworden deze zomer.
Via Mastbos gaat het dan naar Den Elsakker en zijn we al weer bijna thuis. Maar weer hoor ik een lekke band bij de Compaan. Nu is het Piet. Weer is Flip er snel bij. Terwijl Piet zijn bandafnemers nog aan het zoeken is, heeft Flip de band al van het wiel. De nieuwe band zit er al in voor Piet zijn CO2 patroon klaar heeft. Al met al een hele snelle pitstop en kunnen we de laatste zeven kilometer rijden.
Erik en Antoon malen op de grote plaat richting Wagenberg.
Rachel merkt op dat nu voor haar de kilometers toch wel beginnen te tellen. Maar haar knie houdt het goed. Ook Anneke, de andere dame in ons gezelschap, vindt het pittig maar blijft er goed aanhangen door slim te rijden.
Met 88 kilometer op mijn tellertje en net boven de 30 km/uur gemiddeld, komen we weer thuis. Een stuk lager dan wat de Sportgroep normaal aan snelheid haalt maar nu wel een stuk meer kunnen buurten.

Groeten,
Ad van Wesel

Met 30 personen aan de start is het deze morgen druk bij het oude gemeentehuis.
De opdracht aan de drie leiders van de dag is: breng je groep om 10:30 uur bij de koffiestop SED in ’s Gravenmoer. Dat betekent voor mij dat ik de sportgroep zo’n 65-70 kilometer moet laten afleggen. Ik heb besloten om een rondje “Heusdense Brug” te rijden en dan vanaf Waspik daar een lus aan te plakken. Dan komen we op de vereiste afstand en dit geeft de mogelijkheid om wat af te snijden als we door lekke band of zo achter komen op schema.
We zijn met 7 WTC’ers en hebben een hele sterke gastrenner: Bryan van Rutten.
We zitten door eigen sterke mensen. maar vooral door deze jongeman, al snel voor op  mijn schema. Geen wonder, hij besteedt heel veel tijd aan trainen met nu al 13.000 kilometer op de teller en dat hij met 25 jaar leeftijd minder dan half zo oud is dan ik, zal eerlijk gezegd ook wel in zijn voordeel zijn. In het eerste deel van de rit zie je het nog niet zo. We fietsen over Raamsdonksveer richting Raamsdonk en dan via de polder naar de Hankse brug. Dan over de Peerenboom naar het oosten. Wind in de rug dus dat gaat lekker. Iedereen doet mee. Ik vind het leuk om weer eens met Erik van der Hoeven bij te kletsen. Dit jaar lang niet gezien bij de Sport maar hij rijdt echt goed.
Binnen een uur zitten we op de Heusdense brug waarna we de wind op de snufferd krijgen. Nu wordt het pittiger met WTC”ers die in dit jaargetijde sterk zijn en dus Bryan die laat zien dat je ook tegen de wind gewoon veertig kunt rijden. Tenminste, hij kan dat.
Achter hem kraakt en piept het.
Hij zit ondertussen ook nog wat mannen te coachen hoe ze moeten rijden om het gemakkelijker te hebben. Dat zien Erik en ik van achteruit, een beetje op het elastiek.

 
We zijn weer zo bij Waspik. Ik ga de A59 over en linksaf naar Sprang-Capelle.
Het extra lusje van een kilometer of tien. Geen enkele reden om af te snijden.
Vlakbij de Moer ontwaren we bekende shirts. Piet Verkooijen heeft de Trimploeg op hetzelfde laatste stuk naar ’s Gravenmoer gezet.
We gaan er op en er over.
Ik had met een paar andere verwacht dat het even rustiger zou gaan, maar niks is minder waar. Er rijden er nu vier een stukje los en pal tegen de wind valt het niet mee om er bij te komen. Bovendien zit Wim Rasenberg er even tussen als stoorzender waarvoor, na hij aan de koffie toegeeft, dik betaald werd door de kopgroep. John en Flip rijden 25 meter voor mij in de achtervolging. Ik rij weer een stuk voor Erik. Ik besluit toch maar op Erik te wachten. Heel sociaal natuurlijk maar ik moet zeggen dat ik niet denk dat ik er nog bijgekomen was. In ’s Gravenmoer stuur ik met Erik linksaf richting Oosterhout/Oosteind. Flip pikken we weer op (of hij ons). Waar de kopgroep is, vraag ik me af. Maar die vraag wordt snel beantwoord als we bij SED achterom rijden. De fietsen van de mannen staan al geparkeerd tegen de heg langs het terras. Ook zie ik de fiets van Gerard Veekens al staan. Piet heeft waarschijnlijk de Fazantenweg genomen. Dat is iets korter.
Op mijn horloge zie ik dat het 5 voor half elf is. Goede timing. Peter Broeders is er nog niet met de tourgroep. Maar die komen vijf over half elf binnen. Die hebben wel af moeten snijden als gevolg van 2 lekke banden.

Het altijd vriendelijk personeel van SED serveert koffie/thee en 2 soorten gebak. Lekker hoor. En ook lekker voor de clubkas als SED maître William Haanskorf alles blijkt te sponsoren vandaag. Dank William!

Nadat de bordjes en kopjes leeg zijn, wordt nog een groepsfoto gemaakt en vertrekken de 3 groepen weer richting Made.
Met de Sportgroep mogen we eerst, dan is de kans dat groepen elkaar inhalen het kleinst. We leggen er meteen weer een flink tempo op. Frans Marijnissen sleurt mee op kop, die wil op tijd thuis zijn want hij gaat naar de Ronde van Etten-Leur. Martien en Thijs hebben ook goede benen. Erik, Flip, John en ik hebben ook nieuwe energie. Bryan was tijdens de koffie stop al eerder weggegaan, misschien moest hij nog mee doen in Etten-Leur. Martien zegt nog dat hij er blij mee is want dan kunnen we na de pauze tenminste doorrijden… .
Met 85 kilometer op de teller  rijden we Made weer in.
Was met recht een lekkere rit.

Ad van Wesel

Onze pakhaas verheugde zich zo op de appeltaart dat hij niet in de stemming was om een stukje te schrijven .
Nu ben ik niet zo lang van stof en ook niet zo routevast dus het verslag zal iets korter zijn dan anders.

Piet nam ons weer mee op een mooie rit richting Dorst. Na onze flitsende start bleken we met 4 man en 2 vrouwen te zijn, inclusief René van Mook die eens wilde meerijden met WTC. Wij reden langs prachtige lavendelvelden en over mooie polderweggetjes naar SED in ’s Gravenmoer.
In de buurt van Tilburg Reeshof gingen we langs en over het kanaal. Voor Wim was het een nieuwe route en hij genoot ervan. Het bleek dat we er de week ervoor ook waren geweest maar vanaf de andere kant maar dat mocht de pret niet drukken.

Richting ‘s Gravenmoer werden we ineens ingehaald door het Sportgroepje.
Die reden als nooit tevoren! Toch waren wij als eerste bij Sed .

Heerlijke koffie/thee op met iets lekkers erbij en daarna in onze eigen groepen terug naar Made gefietst.

Petra

De grote hitte van de afgelopen weken was verdwenen. Dat was goed te merken toen ik buiten kwam.
Heerlijk om zo naar de May te fietsen.
Vandaag weer ouderwets verzamelen bij het gemeentehuis met een nieuwe rotonde.
Ook in de May slaat de moderne tijd steeds meer om zich heen.
Vandaag toch maar weer besloten om met de onderafdeling van de WTC mee te fietsen. Geen schande natuurlijk, maar wel erg gezellig. Handjes op de remgrepen en gaan. De beugels kunnen we gewoon verwijderen. Praten over Feijenoord, Kapellekes en koffie met appelgebak. Vragen beantwoorden over het Blauwe Meer en Petra zo gek proberen te krijgen om voor ons lekker appelgebak te bakken als wij weer die kant uitkomen. De slagroomspuit nemen wij wel mee. Hahaha.
Deze ochtend werden wij ook verblijd met de aanwezigheid van Leo en Erik Stasse.
Leuk om beide broers weer eens te zien.
Loon op Zand, die richting gingen wij uit. Daar lag de beroemdste waterplas uit de regio. Wonderschoon, maar hij is bijna niet te zien. Zo blijft hij voor velen onondekt en bijna niemand kent hem daardoor. Maar daar door niet minder mooi.

Petra beschikte deze ochtend over een paar wonderbenen. Samen met mij op kop langs de diverse kapellekes die op onze route lagen. Ook op het Halve Zolen Pad was ze niet van kop af te krijgen. Pas 2 kilometer van haar huis gaf ze de pijp aan Piet over. Dat is nog eens een flinke lap erop geven Petra!!!!

Piet legde Helene uit dat wij nu het Blauwe Meer passeerden met in de verte de contouren van Tilburg. Voor Helene zijn veel van onze tochten nog steeds ontdekkingstochten.
Mooi toch.

Via de Moer ging het richting Cola, waar wij ipv Cola een banaantje gingen nuttigen.
Daarna via het viaduct de Uiterste Stuiver het industriegebied opgezocht waar Cool Blue zetelt. Over het kanaal en daarna richting Steenhovensebaan. Hier de wind pittig op kop. Was toch wel even door bikkelen. Richting Dorst het nieuwe fietspad gepakt wat Dorst en Oosterhout met elkaar verbindt. De A27 overgestoken om daarna het Teteringse bos in te draaien. Om aan onze kilometers te komen ook nog maar het Munnickenhof erbij gepakt, om vervolgens via Den Hout terug te keren naar de May.
Nu op naar de bijpraattocht van a.s. zondag.
Verheug me nu al op het gebak bij William’s SED.

Met vr gr De Pakhaas.

Het is even opletten deze ochtend voor Anneke en mij. Verzamelen is weer bij het oude gemeentehuis en dat is toch een stuk verder van huis dan de Amerhal.
We kijken nog even of er iemand toch bij de sporthal staat, maar nee, iedereen heeft het bericht blijkbaar gelezen.
Ik tel een stuk of 7 kandidaten voor de sport maar Niels maakt op zijn bekende, vriendelijke manier duidelijk dat hij dat niet van plan is.
Hij spreekt zelfs met twee woorden, keurige jongen.
Uiteindelijk vertrekken we met zes renners voor een rondje de Rith dat ik spontaan geroepen heb. Al fietsende richting het westen, bedenk ik dat dat rondje de Rith wel een heel kort ritje is. Ik zal er iets voor of achter moeten plakken. Gezien de windrichting wil ik eerst naar Zevenbergen.
De renners zijn goed gelijkwaardig, hoewel Paul en Frans nog iets meer gelijk zijn, oftewel sterker. Ze gaan vlot van start tegen de wind. Die twee zitten elkaar te coachen om er het beste van te maken. Frans vindt dat hij te veel wind vangt en roept naar Paul: “Naar links, pannekoek”. Mijn spellingscontrole geeft nu een foutmelding. Die wil graag pannenkoek zien blijkbaar, maar dat geldt dan wellicht voor het gerecht, in wielerverenigingen vind ik dat pannekoek, dus zonder extra n, nog prima kan. Hoe dan ook, de opmerking van Frans maakt wel dat iedereen oplet waar hij moet rijden op kop.
Paul houdt van ronddraaien, hij probeert ons vlot door te laten draaien op kop.
Maar Frans denkt er het zijne van en is niet van plan op kop meteen al zijn benen stil te houden omdat die snotneus het zegt 🙂 (meer dan 30 jaar leeftijdsverschil).
Daar zijn zijn benen bovendien te goed voor. Ik rijd met de groep van Zevenbergen langs de noordkant van de Mark naar Oudenbosch, Zegge en langs Roosendaal. We halen een groep in die aanhaakt, maar niemand daarvan die overneemt.
Daar houdt Paul niet van, met een extra “ snok” vliegen ze er af.
Wij rijden van Schijf richting Liesbos om daar eindelijk aan de tocht door de Rith te beginnen. Twan heeft daar ondertussen hoge verwachtingen van.
Helaas zijn we al weer bijna bij Rijsbergen als hij vraagt wanneer we door de Rith komen? Flip legt hem uit dat hij dat al weer 5 kilometer voorbij is; “dat bruggetje met de kinderkoppen”.  “Oooh daar, mooi ja!”
We gaan het viaduct over de A16 over en rijden langs de Galderse meren.
De verkeersregelaars staan al klaar om daar de badgasten in goede banen te leiden.
Wij rijden gewoon rechtdoor om uiteindelijk in Ulvenhout uit te komen. Langs de Fanzanterie zetten we koers naar en langs Bavel. Ik voel me in Frankrijk, niet alleen de temperatuur is ondertussen behoorlijk opgelopen, ook rijden we langs een groot veld met bloeiende lavendel. Nog nooit gezien in NL, zo’n Provençaals tafereel.
Ik denk dat Peter Verhagen dit wellicht even gemist heeft. Hij heeft even een dipje.
We doen iets rustiger aan, hoewel Peter daar wellicht weinig van merkt. Gelukkig voor hem gaan in Dorst de spoorbomen omlaag. Peter is vandaag zeer tevreden over de NS vertelt hij, en zowaar, naderhand zie ik hem weer gewoon op kop rijden, het moment van rust heeft geholpen blijkbaar.

Bij de Meerberg gaat Twan rechtdoor naar Terheijden. Hij weet na zijn vakantie weer waar hij staat, maar heeft er niet veel van geleden. Hetzelfde geldt voor Flip, die net terug is van een wandelvakantie in Ierland en dat heeft hem ook niet geschaad.
Twan dankt ons voor de “ gedenkwaardige tocht”, vooral de Rith zal indruk op hem gemaakt hebben denk ik.
Wij testen de benen nog even op de brug bij het Kopske en richting het 50 km brod van
Den Hout.
Het was een lekker Rithje van net boven de honderd kilometer en zijn net onder de 3 uur weer op de May.

Beste groeten,
Ad van Wesel