Vandaag kan ik dit stukje beginnen met de zin waarmee het hele seizoen de stukjes beginnen: “Het is vandaag fantastisch fietsweer!”

Als eerste wil ik sponsor Erik bedanken voor zijn vooruitziende blik om vandaag niet aan de Erwtensoep te gaan  (hij wist dat het mooi weer zou zijn).  Zodoende konden we vandaag een lange rit maken en lekker buiten genieten. We hopen maar dat het volgende week wel slecht weer wordt zodat de hete soep ons goed zal smaken.
Broer Leo had duidelijk te zien  wel trek in erwtensoep en was daar dan ook op gekleed!

En dan nu de rit. De grote tourgroep leider Peter Broeders  was er niet…jammer .
Daarmee missen we de man die meestal de groep begeleidt, de weg weet , de kleppers telt en het stukje schrijft.
Dus wat nu..?
Het werk maar verdelen was de beste optie.
Johan van Helmond wist een rit en werd leider en besteedde het stukje schrijven uit aan Thijs Zonneveld. En Erno zorgde voor de tellingen. Een klepper of 17 a 16 met of zonder gastrijder Bryan Rutten. Bryan had al een paar keer met de sportgroep meegefietst dus geen onbekende.
Nu is het wel zo dat Peter Broeders achter de schermen hard aan het werk is voor de tourgroep, want per 1 oktober worden de nieuwe contracten getekend en Peter heeft een slag geslagen en de concurrentie afgetroefd door Twan van Meel en Bryan Rutten voor de rest van het seizoen naar de Tourgroep te halen.
En dat gaf direct al resultaat. Binnen 10 minuten reden wij de sportgroep al voorbij om ze daarna nooit meer te zien deze ochtend.

We gingen dus naar Baarle, altijd een mooi rondje, we hadden heen door de bossen de wind van opzij en tegen. En terug lekker mee.
Dwars door het centrum is altijd gezellig maar wel druk , de streekbus wilde enkele van ons nog een lift aanbieden maar werd vriendelijk bedankt!
De terugweg wilde Johan net even wat anders fietsen. Over de nieuwe rotonde bij Chaam bij de nieuwe rondweg. De groep vond dat na stemming prima en zo zagen we weer nieuwe wegen.
Verder rolde we voorspoedig en gestaag weer naar Made om om daar 11.45 uur weer thuis te zijn.

Het was een mooie ochtend en nu naar het strand; het is tenslotte “Midsummer”

Groetjes van Thijs  Erik Zonneveld

Als ik vanochtend op de thermometer kijk, is het al 16,5 °C. En een voorspelling van 24 °C later op de dag. Een toegift op een toch al prachtige zomer van moeder natuur.
Volgens mijn regels kan ik boven de 15 °C  met korte broek en korte mouwen op pad.
Het moet niet gekker worden op half oktober.
Bij het Oude Gemeentehuis staat een grote groep WTC’ers aan het vertrek. Ze laten dit buitenkansje om in de zon te fietsen niet voorbij gaan. Er zijn er ook een paar bij die speciaal diensten verzet hadden omdat dit oorspronkelijk de datum van de Snerttocht zou zijn. Sorry, maar in ieder geval mooi weer getroffen. De Snert is uitgesteld naar volgende week omdat onze gastgevers Erik en Tanja van RVSA  deze week niet konden en het afsluiten van het seizoen in hun kantine is zo langzamerhand een mooie traditie aan het worden.

Ik tel even snel de sportieve koppen. Zeker genoeg WTC’ers voor een Sportgroep. Bovendien zie ik Bryan Rutten als gastrijder, die rijdt ook graag pittig. Martien stelt voor om via Stad Parijs en Alphen te rijden. Tegen de 80 kilometer. Dat klinkt goed.
Johan van Helmond neemt de Tourgroep onder zijn hoede en Piet Verkooijen de Trimgroep. Fijn dat we goede leiders hebben.
Wij vertrekken als eerste. Ik zie toch wat minder renners dan verwacht. Blijkt dat Twan van Meel niet mee durfde vanwege te weinig training de laatste tijd. En Bryan is er ook niet bij, ook bang? Ik kan het me niet voorstellen. Hoewel, we gaan direct pittig van start, we zien de Pedaalrijders voor ons en nog voor den Hout gaan we er op en er over. Helaas weet Peter Verhagen een gat in de weg niet te omzeilen en hij rijdt lek.
Even bandje wisselen. Pedaalridders komen weer voorbij, dan de Tourgroep en dan de Trimgroep. Zo liggen we weer achteraan. Er stopt een renner uit Oosterhout die net te laat aan de start was en zijn maten waren weg. Of hij met ons mee kan. Hij rijdt blijkbaar niet graag alleen. Wij vinden het goed, een extra koptrekker is nooit weg.
Het steken van een nieuwe band gaat vlotjes en we rijden weer snel. De Trimgroep halen we bij de Hannebroek weer in. Die gaan rechtsaf richting Dorst en wij links naar Seterse Hoeve en dan Halve Maantje (of hoe het tentje tegenwoordig mag heten).
We rijden bijna tot Riel en dan weer richting Alphen. De Oosterhouter concludeert dat wij best wel pittig rijden, hij moet zuinig aan doen. Hij zit vaak in het tweede wiel en neemt dan niet over. Dus verstoort ons ritme. Ik zie hoe Flip hem toch een paar keer op kop weet te dwingen.
Martien is in zeer goede doen vandaan. Tegen de wind in maakt hij lange beurten.
Er komt geleidelijk steeds meer wind maar uit zuid dus vanaf iets over de helft in Alphen is dat wel prettig. De zon staat laag, dat is een beetje met de ogen knijpen als hij tegen is, maar geeft mooie grote schaduwen van opzij. Ik kan mooi zien hoe ik op de fiets zit. Het ziet er beter uit dan het voelt! Ik kan zo ook zien of ze achter mij ook goed in het wiel zitten. Handig.
We rijden een stukje Slingerdreef en dan weer naar Bavel en Dorst.
Op het nieuwe fietspad rijden een paar mountainbikers die blijkbaar niet rekenen op onze snelheid. Dat gaat maar net goed. Het is niet altijd veiliger dat fietspad als je het mij vraagt. In Oosterhout slaat onze gastrenner af, hij is er toch goed aan blijven hangen moet ik zeggen. Wij rijden naar Den Hout waar Martien op de brug ons allemaal uit het wiel rijdt. Maar met de May in het zicht en wind van achter durft iedereen een trap extra te doen en komen we weer bij hem. Nog even uitfietsen het laatste stukje.
Lekker gereden en hopelijk volgende week weer zulk soort weer.

Thuis eerst even een kaart schrijven voor Jan Sestig, want ik hoorde onderweg dat zijn vrouw Jopie is overleden. Jan was voor mij altijd een bijzondere WTC’er die gestopt is omdat hij Jopie niet zo lang alleen kon laten. Ik wil hem sterkte wensen met zijn verlies.

Ad van Wesel

Het is negen uur en Piet Verkooijen telt 21 renners aanwezig bij het oude gemeentehuis. Het is fris, ’n graadje of 9 met een noord-oostenwindje, kracht 3. Ik zie beenwarmers, armstukken, jasjes met lange mouwen en windstoppers. Een enkeling is in korte fietsbroek.

Als trim-groep vertrekken we met 8. Piet heeft een route van 65 km. uitgezet rondom Breda. We beginnen dus met wind mee. Piet en Petra gaan op kop, de rest volgt. We rijden richting de watertoren en slaan linksaf de Scheerbiesstraat in, dan pakken we een stukje Linieweg en komen achter zwembad de Randoet weer boven, onder het viaduct rechtsaf, dan een lang recht stuk Witteweg. We zien dat er boven Breda een flinke strook met erg donkere wolken hangt. Als we het maar droog houden. Er zijn ook flinke stukken blauw, dus we houden goede hoop. We halen de eerste MTB-ers in; “goeiemorrege!!”
Langs het pannenkoekenhuis, het kanaal over. In de bossen is het rustig, tenminste voor wat betreft de wind. Hier is het lekker fietsen. Het gaat voortvarend richting Teteringen. Voor Teteringen linksaf de Vraggelse Baan op en aan het eind het eerste gevaarlijke punt. Het wordt afstappen en goed uitkijken. We steken over en rijden richting Oosterhout; het fietspad langs de Burg. Materlaan is prachtig, maar evengoed oppassen nu met de, soms natte, bladeren die in de slingers van het fietspad liggen. Het gaat goed.
Dan het volgende listige punt. Op drie kwart van het klimmetje over het viaduct van de A27. Eerst oversteken bij de Benelux-weg, dan al rijdend, aan de linkerkant moet je oversteken naar rechts, maar ook het tegenkomend verkeer rijdt soms op het fietspad.
Ik vind het hier echt link; oppassen dus.
Het nieuwe, brede fietspad naar Dorst is heerlijk rijden. Vlak voor de bebouwde kom moeten we stoppen voor 2 treinen; achter ons zit nog een wielrengroepje. Samen steken we dwars door Dorst richting Bavel en op een gegeven moment komen ze ons voorbij.
We laten Bavel rechts liggen en rijden nu over de A27 heen. Even later willen er meerdere renners linksaf richting het Slingerdreefje, macht der gewoonte, denk ik, maar Piet heeft de route rechtdoor bedacht. Niet veel later naderen we een rotonde bij Ulvenhout. Het groepje wat ons inhaalde is er ook. Zij staan op de weg en wij op het fietspad. Er is enige verwarring bij een bestuurster van een auto. “Wat gaan we nu doen?”, lijkt ze te zeggen.
Ze stopt en wuift, enigszins getergd, het hele clubje dan maar door.
Langs de buitenrand van Ulvenhout steken we rechtsaf en komen uit op de Galderseweg. Min of meer bekend terrein weer. Bij de Galderse Meren is het rustig en we steken de A16 over. We zijn iets over de helft en ik pak mijn banaantje. “Piet heeft toch nog niet geroepen?”, vraagt Wim. “Nee”, zeg ik, “maar ik heb trek haha”. Ik wil straks op kop met die wind tegen en dan heb ik graag de koolhydraten beschikbaar.
We slaan linksaf een smal fietspaadje in langs de Aa of Weerijs. “Waar komen we nu weer uit?”, roept Peter Kuypers. “Al sla je me dood”, zeg ik, “dit is ook helemaal nieuw voor me”. Aan het eind rijden we de bebouwde kom van Rijsbergen binnen. Dan gaat het richting Etten-Leur, maar wij slaan linksaf, Hellegat. “Banaantje”, roept Piet. “Zie je wel!”, zegt Wim.
Ik meld me vooraan. Het is hier helemaal open en het waait vrij fors. Opeens weer een bekend punt; Camping Liesbos. We duiken onder de A58 door, langs het Liesbos en dan linskaf. “Dit is het laatste stukje wind in de rug”, zegt Piet. “We doen het rustig aan, niet iedereen is helemaal 100% meer. Straks krijgen we nog de brug bij Zwartenberg”.
Samen met Bert voorop rijden we naar boven. Onderaan de brug gaan we direct rechtsaf richting Langeweg, het geboortedorp van Piet. Dan alleen nog het viaduct over de A16 en de laatste kilometers wind tegen naar Made. We passeren Wagenberg en even overweeg ik om af te slaan; het is dan nog 200 meter voor mij eer ik thuis. Ik besluit de club naar huis te brengen en over Made te rijden. Onderweg krijg ik bezoek van Anneke, Petra en Wim aan kop. Na de watertoren van de May gaat de groep uiteen. Ik draai de rotonde bij het oude gemeentehuis en rijd verder, windje mee, op m’n gemakkie terug naar Wagenberg. Uiteindelijk toch nog 72 kilometer op de Garmin.

Rene van Mook

Rene van Mook

Op deze zondag is het een beetje twijfel-weer. Niet qua regenkansen, het blijft zeker droog. Geen regenpunten te scoren. Wel qua temperatuur, wat aan te doen? Dit is de vraag als het zo tussen de 10 en 15 °C is. Ik besluit kniestukken te nemen, lange pijpen is voor onder de 10 en thermobroek voor onder de 5 graden, zijn mijn spelregels. Ik zie in het peloton allerlei combinaties van kleding, dus anderen twijfelden blijkbaar ook.
Met Flip maak ik gauw de stand op. We tellen maar 4 kandidaten voor een Sport-rit. En daarvan zegt Mark de Pijper al meteen dat hij met de tour mee wil. Met drieën rijden is niet zo gezellig (niks tegen Flip en John hoor) dus stellen we voor om met de tour mee te rijden. Ook wel gemakkelijk, dan hoeven we alleen maar mee te rijden.
Helaas blijkt Kevin die de route, naar zijn zeggen, voorbereid had alles verdrongen te hebben (niet verdronken verzekert hij, en ik geloof hem want hij is serieus bezig met gewicht verliezen). De Tourgroep mist Peter Broeders wat dat betreft zeker, die heeft altijd wel een rondje voorbereid. Maar zijn elleboog, die niet goed beter wil worden, houdt hem nog van de fiets.  Beterschap Peter!
Flip stelt gezien de wind een rondje over de dijken voor. Oftewel naar Heusdense brug en dan over de Dijk langs Wijk en Aalburg, Veen, Andel, Woudrichem en langs Werkendam door de polder terug naar Hank. 84 kilometer blijkt de rit uiteindelijk te zijn.
Voor sommigen wel pittig zo te merken want het tempo ligt toch wel 1-2 km per uur hoger dan normaal voor de tourders. Maar niemand die klaagt. Ze zijn allemaal sterk einde van het seizoen. Hoewel ik om me heen hoor dat trainen door de week nu toch wel lastig wordt. Klopt, zelf ook geen meter gedaan, zelfs niet op de hometrainer waarop je sowieso geen meters maakt, maar wel de conditie kunt onderhouden.
Kees Marijnissen kon tijdens de rit zijn splinternieuwe maar toch al oude luchtpatronenpomp gebruiken want eindelijk rijdt hij eens lek. Heel lang geleden vertelt hij. De patronen zijn wellicht al over de datum. Hij weet in ieder geval niet meer wat de gebruiksaanwijzing van het apparaatje is. Ik stel voor om even een Youtube filmpje te kijken op de telefoon maar nadat Johan Smits er nog eens aan gedraaid heeft, begint het ding te sissen. Uitkijken dat je niet met je vingers vastplakt aan het bevroren ventiel, wordt tegen Kees gezegd. Daarop draait hij hem snel dicht. Te vroeg, want een kilometer of 20 verder staat hij er nog wat bij te pompen als er even gekeken moet worden naar de fiets van Jacques van Dijk. Die maakt rare geluiden. Hij en Peter Verhagen verwachten blijkbaar dat het rijwiel elk moment in elkaar kan zakken. Maar er wordt niks gevonden. Gewoon een rustmoment willen hebben volgens mij. Verder geen oponthoud.
In Geertuidenberg rijdt Kees iets vooruit en pakt bij Dombosch het stoplicht rechtdoor dat op groen springt. Ik heb echter achter hem al mijn arm uitgestoken en geroepen, dus om geen verwarring te stichten gaan wij wel rechtsaf over het industrieterrein. Even is de groep dus gesplitst, maar dat komt weer goed. Geleidelijk verliezen we nu mensen die niet op de May wonen. Lekker gefietst. Sportrenners hebben meer wind gepakt en zijn dus aan hun trekken gekomen. Tourrenners hebben goed geprofiteerd. 31.5 km/uur op de teller. Mooi weer gehad. Wat wil je nog meer op een zondagmorgen?
In deze maand zie ik alles als een toegift in het wielerseizoen.
Hopelijk nog twee zulke mooie zondagen.

Ad van Wesel

Deze week ben ik weer een jaartje ouder geworden.
Dank voor alle felicitaties die ik heb ontvangen van WTC-leden.
Vanochtend heb ik uit kunnen slapen want vanaf de Mayse kermis vertrekken we traditioneel om 9:00 uur . Dan kunnen de kermisgangers wat langer blijven liggen en is het ook wat minder koud. Nou, dat kun je vanochtend niet zeggen. Ik zie 5 °C op de thermometer. Koudste september nacht in 47 jaar weet het KNMI te melden. Brrrr.
Het is een gek jaar qua weer. We begonnen met afgelaste Ontbijttocht vanwege winterse omstandigheden. Toen een ronduit tropische zomer en nu weer dit.
Ik vertrek deze ochtend zonder Anneke. Hoewel haar pols geen breuken of scheurtjes heeft volgens de röntgenfoto’s, doet hij wel zodanig zeer dat een keertje niet fietsen verstandig is. Met pijn in pols en hart zwaait ze me uit.
Bij het oude Gemeentehuis staan toch een stuk of 23 WTC leden aan de start.
Genoeg om 3 groepen te maken.
Voor de Sport tellen Flip en ik er 5. Dan moet ik aan de bak, denk ik al. Het wordt een rondje over de bruggen. Langs de Kiltunnel weg, naar Willemstad en dan weer terug.
Iets meer dan 80 kilometer volgens Flip. Dat klinkt goed.
Er is weinig wind maar wat er is, komt uit het westen en zal nog iets aantrekken.
We hebben er meteen goed de gang in. Thijs en Martien zijn duidelijk in vorm. John, Flip en ik doen leuk mee maar dat kost iets meer moeite. Flip zit goed naar de fiets van Thijs te kijken; “waar zit dat motortje?” zegt hij.
We halen verschillende wielergroepjes in, allemaal “er op en er over”.
Ondertussen trekt de wind die uit het zuidwesten komt iets aan en bedenk ik al dat die dan op de bruggen tegen staat. En dat klopt. Ik moet mijn best doen om Martien en Thijs te volgen bergop. Opeens zie ik iets glinsteren in de zon. Er zit een spinnenwebdraad tussen mij en Thijs. Ha, letterlijk aan het elastiek dus. Zorgen dat dat lijntje niet breekt en niet tegen Thijs zeggen dat hij mij op sleeptouw heeft.
Na de bruggen rijden we langs Helwijk naar Oude Molen en dan verder naar Klundert.
Ik zie de anderen een reepje eten maar heb zelf niks bij me; “niet nodig voor 85 kilometer” dacht ik vanochtend. Een banaan zou nu toch niet gek zijn om de tank wat bij te vullen, maar ik zal het moeten doen met de lichaamsreserves. In Klundert rijden we rechtdoor over het industrieterrein Moerdijk. De wegwerkzaamheden zijn nog niet klaar dus moeten we weer over de rijplaten. Deze keer niet via het Dorp Moerdijk maar nog een ommetje via Roodevaart/Zevenbergen. Na Zevenbergsche Hoek rijden we de polder in. Er wordt nog even gas gegeven. Ik denk dat ze een hoog gemiddelde willen.
In een overmoedige bui rij ik nog een keer op kop. Dat had ik beter niet kunnen doen, nu wordt het toch wel harken.  Als ik op een gaatje kom, wacht Flip even op me en sluiten we weer aan. Bij John is het beste er ook wel af zo te zien. Die moet nog naar Raamsdonksveer bedenk ik me, liever hij dan ik.
Met 94 kilometer op de teller rijden we de May binnen met een van de beste gemiddeldes van dit jaar. Het was pittig. Toch dat jaartje ouder?? Ik denk eerder het feit dat ik door de week niet anders kan trainen dan een keertje op de hometrainer ipv de Holterberg.
Het wielerseizoen loopt op zijn eind.

Ad van Wesel

De herfst is officieel begonnen en dat zullen we weten qua weer.
Gelukkig was het voor Tim en Sharelle vrijdag jl. nog redelijk weer en hebben ze vast mooie foto’s  op deze mooie dag kunnen maken (gefeliciteerd nogmaals).
Maar voor  deze zondag werd niet veel goeds voorspeld. Dus had ik voor de zekerheid zaterdag al maar even een rondje gereden. Toch valt het vanochtend niet tegen op buienradar. Als we zorgen dat we rond half elf thuis zijn, kan het nog mee vallen.
Dus besluiten Anneke en ik op pad te gaan. Wel even de spatborden er op gezet.
Bij het Oude Gemeentehuis hebben zich 12 mensen verzameld. Ik kijk rond wie er zijn en stel voor samen te rijden in plaats van in 3 kleine groepjes. John wil dan wel op kop rijden dus hij is meteen leider. Thijs komt daarna nog aanrijden. Hij wil liever harder eigenlijk maar past zich ook aan en mag dan ook op kop de wind vangen. Er is overigens weinig wind. We zien de windmolens stil staan. Het eerste stuk ga ik zelf mee op kop met John.
We denken dat als we niet boven de 32 km/uur kruissnelheid komen, iedereen het moet kunnen volgen en dus een goed compromis is. En na de bochten niet te hard hè.
De snelheidsbegrenzer van John werkt prima deze ochtend het gaat niet te hard.
Anneke heeft het wel even lastig omdat ze achterin zit, en omdat haar pols zeer doet van het nogal drastische tuinieren vorige week (verstuikt).
John wil een rondje cola geven deze ochtend. Maar rond Oosterhout gaat dat niet volgens het normale recept. Geen nood, we rijden door het bos. Even achter elkaar op het fietspaadje en uitkijken voor blad en eikels die al volop vallen. De herfst is echt begonnen. We pakken de route weer op richting Hannebroek en proberen het nieuwe fietspad.
Nu het rustig is, gaat dat wel goed. Alleen als we linksaf moeten, dan is het uitkijken want de verkeerssituatie is veranderd naar een voorrangsbocht…. uitkijken nu dus.
We rijden langs het Halve Maantje (of hoe het tegenwoordig ook mag heten) richting de Cola. Het begint al wat te spetteren en de weg wordt nat. Tijd om terug te draaien.
Richting Sprang-Capelle gaat het nu.
Vlakbij de Moer gaat het fout in een bocht.
Frans Wessels glijdt weg met zijn achterwiel alsof hij op ijs rijdt. Anneke en Jacques kunnen er rechts omheen. Peter Broeders probeert over links maar dat lukt niet. Hij is vandaag op een mountainbike met slik. Dat is slik op slik denk ik. Hoe dan ook, hij ligt naast Fransje. Beiden staan weer zo overeind. Er lijkt niet veel aan de hand. Toch besluiten beiden wel de kortste weg naar huis te nemen.
Wij rijden over Sprang en dan over een parcours dat ik niet ken maar wel een verbetering is ten opzichte van de gebruikelijke weg naar Waspik met al die paaltjes. Er komt steeds meer nattigheid omlaag. Helaas moeten we nog even stoppen voor een lekke band van Piet Verkooijen maar dat is weer redelijk snel opgelost. Het beetje wind dat er is, is nu van achter dus kunnen we iets sneller om de buien proberen voor te zijn.
Peter Verhagen heeft zijn regenjasje aan en anderen hun windstopper. Ik rij nog gewoon in mijn shirt lange mouwen en het gaat goed, ik droog ongeveer net zo snel dan ik nat word. Na 53 kilometer staan we thuis. Net op tijd hoor, het gaat steeds harder regenen.
Ik app even naar Peter Broeders om te horen hoe het gaat. Ik krijg een foto terug van zijn elleboog….. eet smakelijk, dat ziet er niet goed uit. Peter appt dat hij naar de dokter gaat, het is de elleboog die vorige keer ook kapot was. En ook nu moeten er hechtingen in, dat valt Peter en ook mij tegen, het leek zo’n onschuldig valpartijtje. Hopelijk geneest het snel. Beterschap, en ook aan Frans die bij mijn weten alleen zijn hand en zijn shirt kapot had.

Ad van Wesel

Vandaag is het de dag van Den Houtse kermis en dus ook van de klassieker Den Hout-Den Hout-Den Hout. Organisator Peter Broeders heeft de interesse van maar liefst 21 WTC’ers weten te wekken. Wat de belofte van een zegening door de pastoor, worstenbroodje, koffie onderweg en Kwaremont bier al niet te weeg brengt.

Ik ben benieuw of er nog andere WTC coureurs op pad willen vandaag. Uit de verte zie ik al een behoorlijk groepje staan. Dat valt niet tegen. Maar dichter bij gekomen zegt Anneke al dat ze mensen ziet die naar Den Hout zouden gaan. En dat doen ze alsnog want ze hebben ook om half negen bij het Oude Gemeentehuis afgesproken. Als die groep vertrokken is en ook Renée en Gertjan er nog achteraan gegaan zijn, tel ik nog 10 mensen voor een gewone rit. Het is een gemengd gezelschap van Trim, Tour en Sport. We besluiten om allemaal samen te rijden. Petra heeft zo haar twijfels en geeft dan ook duidelijk de spelregels aan.
Ze heeft gelijk, we moeten ons aanpassen aan het Trim-tempo. Frans, die leider van de dag is, laat weten dat we zo’n 75 km gaan rijden over Rijsbergen.
We vertrekken richting Zevenbergen. Rene van Mook naast Frans en Petra in zijn wiel.
Zo zou het de hele rit blijven. Heel knap van beiden, want uiteindelijk rijden we 30 km. gemiddeld over 81 kilometer. De route leent zich daar ook voor; geen enkel stoplicht, weinig oversteken, veel rechte lange weg en niet al te veel bochten.
En twee keer een  sanitaire stop, dan kun je even uitrusten.
Zelf rij ik vooral achterin. Even kijken hoe dat gaat met André van Kuijk op zijn ligfiets.
Nou, dat gaat prima. De bochten kan hij minder scherp nemen en moet steeds een gaatje dichtrijden, maar dat gaat hem goed af. Ik kan eens lekker bij kletsen met Peter Kuijpers. Ook met Peter Verhagen is er eens tijd. Hoewel we vaker samen fietsen bij de Sport maar dan wordt er weinig gebuurt.
Via Mastbos rijden we naar Rijsbergen en dan draaien we naar een van de steile viaducten over de A16. Vandaar richting Meerseldreef om vanaf daar parallel aan de grens te blijven tot afslag Chaam. We rijden langs Wijngaard Dassemus. Die zag ik deze week nog op TV want het is schijnbaar een uitstekend jaar voor druiven in Nederland en de wijngaardenier van Dassemus zag het dan ook zonnig in: veel suiker geeft veel alcohol.
Toch nog een voordeel van Global Heating??
We rijden verder in een soort rondje ’t Zand omgekeerd. Frans rijdt bij Putven linksaf, een variant, maar uiteindelijk komen we , hoe kan het ook anders met deze leider, toch weer op de Franse baan. We hebben de wind iets mee en hij trekt wat aan, dus het gaat lekker. Ook de temperatuur is ondertussen zomers, dit terwijl volgende week toch echt het begin van de herfst op de kalender staat.
Bij de Seeterse hoeve probeert Rene de kop over te doen. Mag ook wel, de teller staat al op 65 km. Maar niemand komt, dus hij zet zich toch weer op kop. Zou mij  niet verbazen als die volgend seizoen in zijn tweede jaar al van Trim naar Tour switcht.
Ik rij voor de eerste keer over het nieuwe fietspad langs de Hannebroek. Er zijn geen “dagjes-fietsers” dus gaat dat prima. Alleen weer de weg op sturen net voor het viaduct is wel goed uitkijken. Op naar Den Hout, ik ben benieuwd of daar de kermis al op gang is.
We kunnen er in ieder geval goed langs, maar er zitten wel al een boel mensen op de Brink. Ze klappen als wij voorbij komen, die denken vast dat wij al terug zijn.
Mooi op tijd weer terug op de May.
Komt goed uit want ik heb nog van alles te doen vanmiddag. Zoals dit verslagje schrijven.

Ad van Wesel

Vandaag bestond onze kopgroep uit vier man. Deze keer geen dames.
Heb ze wel gezien bij de tourgroep.
Ook wij gingen de kanten uit van Dorst. In de verte zagen wij het peloton rijden. maar de kopgroep waar wij inzaten, was niet bij machte om ze in te halen.
Het rode achterlichtje van een van de kleppers (=Jantje) verdween langzaam uit het zicht en ter hoogte van het Houtse Meer was het geheel verdwenen.

Nu moesten wij het zonder baken maar zelf uitzoeken. En dat deden we dus ook.
Vandaag in de kopgroep André, Rene, Peter K .en mijn persoontje.
Nu nog een beetje fris, maar naderhand zou het toch een geweldig mooie dag worden. Gisteren hadden al enkele mannen het parcours verkend van de klassieker
Den Hout-Den Hout die volgende week op het programma staat. En aan hun gezichten te zien, was het best een zware bevalling. Natuurlijk hebben de kasseistroken bij de gevangenis van Turnhout hier een grote rol in gespeeld. Maar dat voor volgende week.
Wij reden vandaag het overbekende rondje Slingerdreef. De wegen waren hier flink uitgesleten geraakt door het vele fietsen van dit rondje en met name het Dido  peloton is hier mede verantwoordelijk voor. Hoe vaak zij hier wel niet dit parcours hebben gevolgd is niet te filmen!!!!
Maar wij dan?
Gebruik makend van het nieuwe fietspad tussen Oosterhout en Dorst (waarvan ik denk dat het gevaarlijk is met het oversteken en de uitrit van de Hannebroek en de parkeerplaats aldaar) ging het naar Dorst. Overgestoken en linksaf geslagen om de oude rijksweg te volgen. Bij het vliegveld rechtsaf om al slingerend door deze mooie streek te rijden.
Toen de zon eenmaal goed begon te schijnen, werd het ook steeds drukker met de fietsers. Natuurlijk ook met andere recreanten. Nog lekker genieten zo in september.
Om de beurt op kop met  Peter en Rene, terwijl André de achterhoede in de gaten hield. Rene is ijzersterk en zal volgend jaar zeker de  overstap maken naar het
Pro-continale team van de WTC. De onderhandelingen zijn al in een vergevorderd stadium.

Voordat wij er erg in hadden, zaten wij alweer op de terugweg in de Slingerdreef.
De ene na de andere groep kwam ons tegemoet gereden. Daarna door naar Bavel en Dorst. Nu het fietspad van de andere kant genomen. De A27 overgestoken om daarna in een lekker tempo naar de Oosterhoutseweg te gaan. Daarna door de bossen nog een rondje op het Munnickenhof gepakt om na 71 km terug binnen te vallen op de May.

Lekker gefietst, goed weer en laat Den Hout-Den Hout nu maar komen.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas

De kalender staat al weer op september maar het blijft geweldig weer en de opkomst dus mooi. Deze morgen drie ongeveer even grote groepen. Ik sta op de lijst als leider en heb eigenlijk mijn hele arsenaal aan tochten die ik goed ken wel gehad. Omdat de wind oostelijk is, moeten we die kant uit en ik besluit dat het een rond je Hedel wordt. Flip blijkt daar goed bekend mee te zijn, hij roept meteen: “Hedel; daar hebben de mannen meer haar op hun z.. dan op hun schedel”. Geen idee hoe hij die kennis heeft en ik wil het ook niet weten.
We hebben veel liefhebbers vandaag. Met negen renners rijden we tegen de wind in.
De mannen hebben er zin in en er wordt meteen een behoorlijke snelheid ontwikkeld tegen de wind. We draaien lekker rond, dan is dat niet zo zwaar. Hier weet ik de weg allemaal nog goed, het knelpunt zal rond Oud-Heusden liggen denk ik al. We hebben in het voorjaar daar ook al eens gereden toen Martien dacht dat hij wist hoe je Heusden Vesting kon vermijden, dat ging niet helemaal goed, maar ik meen dat ik toen wel gezien had hoe het wel moet. Net voor Heesbeen sturen we rechts , dan links over het viaduct en dan moeten we rechts, dat weet ik nog. Helaas neem ik nu een afslag te vroeg en komen we in een woonwijk terecht. Ik doe net of het zo hoort en ze hebben niks in de gaten. Tot we toch wel erg veel afslagen maken. Ik krijg wat vriendelijke opmerkingen, bijvoorbeeld over mijn verslag van pas met “spaghetti route”; “wat is dit dan Ad ?”
Maar gelukkig kom ik er weer uit. Alleen niet op de weg naar Herpt en Hedikhuizen zoals de bedoeling was. Gelukkig is het zonnig weer dus weet ik waar het oosten is en houd dus de zon wat in de gaten. Die staat blijkbaar al weer in het zuid-oosten op dit uur dus kom ik uiteindelijk in Vlijmen uit. Net voor de snelweg zien John en ik een bekend straatje. Daar gaan we in en dan komen we langs Engelen. Ik weet dat je door het fort kunt naar de sluis, maar dacht dat je daar af moet stappen  en een trapje op. Als we al weer in Bokhoven geweest zijn en over de dijk aan de andere kant van het fort komen, vertelt Flip dat we wel door het Fort gekund hadden. Hij had bij vertrek echter zelf geroepen dat bij zo’n mooi weer we wat verder konden, dus ik vertelde hem dat ik speciaal voor hem een paar kilometer extra aan geplakt dat.
We gaan 2 sluizen over en dan zijn we toch in Hedel.
Nu terug met de wind in de rug. Ik zie op mijn teller geen snelheid meer, magneetje verloren zie ik later, dan doet tie het niet hè.
Marc de Pijper begint het nu taai te krijgen. Hij hangt aan het elastiek. Gelukkig voor hem rijdt Erik van der Hoeven lek en het wordt geen snelle pitstop. Marc vertelt dat zijn voorbereiding niet al te best geweest is. Feestje tot in de kleine uurtjes en hij gaat roken als hij zat is. Ik heb maar niet gevraagd wat. Ik kan beter Erik even helpen. De band ligt er zo in maar het oppompen is iets lastiger. Het ventiel steekt maar net door de velg. Erik heeft zo’n nieuw ding met gaspatroon. Hoog tijd om eens te proberen. Er volgt een luide knal. Het blijkt niet de band te zijn maar het rubberding is uit het teutje van het pompding geklapt. Dan maar met de hand: de pomp van Paul lukt nog niet. Mijn minipompje gaat wel. Ik krijg er wat begindruk in en het ventiel komt nu zo ver dat de langere pomp van Paul het aan kan. Flip constateert dat Erik waarschijnlijk niet geselecteerd gaat wordt als mecanicien voor een proefploeg.
Ik denk dat mecaniciens van profploegen niet kwalificeren bij Erik in de kas.
We kunnen weer verder. Nog 35 km, dus een uurtje.
We hebben ondertussen een gastrenner opgepikt. Hij gaat met ons mee tot de Hankse brug want het gaat zo lekker. Nou, dat kan nog tegenvallen als hij tegen de wind terug naar huis moet: in Boxtel. In Raamsdonksveer stuur ik hem rechtdoor het dorp in en vertel dat daar wel ergens bordjes Waspik en Waalwijk zullen staan ….. hoop ik voor hem.

Wij pakken nog even de brug over de Amertak. Tijd om er mee te stoppen, want er rijden nu hele pelotons recreatie-fietsers op de fietspaden. Als ik de May in rij, roept Marc “Tot volgende week, dan ben ik beter in vorm”,. Blijkbaar vond hij het toch wel leuk, hij houdt wel van afzien. Ik heb geen idee wat de afstand en snelheid uiteindelijk geworden is. Gelukkig kan ik die gegevens van Strava van de anderen halen: 93 kilometer. Netjes toch en mooi op tijd thuis om lekker in de tuin te zitten. Misschien een van de laatste dagen dit jaar, of krijgen we nog een mooie nazomer? Laten we het hopen. Het bevalt me wel.

Ad van Wesel