Op het programma staat deze morgen de Boompjesdijk onder leiding van ondergetekende. Dat is altijd een rondje dat vlot loopt. Lange rechte stukken en meestal bij westenwind die ook nog eens aantrekt gedurende de ochtend. Aantrekken deed hij wel maar de richting was niet ideaal dit jaar. De tourgroep vertrekt eerst en dan de trimgroep.
Helaas maar 4 mensen over voor de sportgroep deze ochtend; Flip, Martien, Willem (Avontuur, Adamse had ook gekund) en ikzelf.
We vertrekken langs de Watertoren de polder in. In de verte ontwaar ik een groep met shirts die op die van ons lijken. “Dat kan niet”, denk ik, “de tourgroep ging naar Giessen en dat is richting het oosten”. Maar ze zijn het wel. Net voor het Gat van den Ham halen we ze in. Er op en er over, we zijn tenslotte nog fris en doen dus net of het geen moeite kost om met 36 km/u tegen de wind in te rijden. Gelukkig zijn we snel uit zicht en kunnen wat gas terug nemen . In Lage Zwaluwe zie ik borden op de weg het dorp in, ik roep nog “rechts!” maar daar heeft Willem ook al kraampjes gezien,  hij roept “links!”.
Logisch; de kraampjes staan natuurlijk rondom heel de haven bij de Havenfeesten.
Flip weet een sluipweg onder langs de dijk. Zo steken we de jaarmarkt voorbij, wel wat uitkijken voor mensen die hun honden aan het uitlaten zijn. We pakken de Amerdijk weer op en rijden verder via Moerdijk. De opgebroken straten daar vormen geen obstakel voor ons want wij zetten via het industrieterrein richting Noordhoek.
Steeds wind opzij, hij zwiebert een beetje tussen noord-west en noord-oost.
Via de Fendert rijden we langs Nieuwemolen naar Dinteloord. Daar slaan we bij de kerk rechtsaf en komen uiteindelijk op de Boompjesdijk. Flip betaalt de tol voor de arbeid van zaterdag,  een stuk gefietst en de rest van de dag in de tuin gewerkt. Dat is niet goed voor zijn rug en dus moet hij even rustig aandoen. Hij slaat wat beurten over (Willem en Martien pakken gewoon wat langere aflossingen) en dan herstelt hij toch weer goed.
Ik ben niet zeker of hij vanmiddag weer in de tuin gaat werken maar het laatste stuk merk je niks meer aan hem.
Over de Zuidzeedijk rijden we naar het westen, (hè, weer geen wind mee?), maar we houden de ketting goed strak en rijden via Stampersgat en Oudenbosch naar Langeweg. Martien besluit nog wat krachttraining te doen. Hij schakelt gewoon op de 11 achter met wind schuin van voren. Ik zit met verbazing in zijn wiel en “vergeet” daardoor gewoon over te nemen. Als Willem tenslotte overneemt, schakelt Martien pas terug.
Maar hij blijkt echt over te hebben want als ik in Made afsla naar huis, rijdt hij nog even door. Ik zie op Strava dat hij er nog een lusje aangeplakt heeft.
We hebben weer lekker gesport met ons groepje.
Jammer dat ander kleppers bij de tourgroep zich in moeten zitten te houden terwijl ze bij ons hun gangen hadden kunnen gaan.
Volgende week hebben we onze tijdrit staan. Dan gaat het niet om wie het hardst gaat maar om welk koppel het best de eigen eindtijd voorspelt over 37,5 km.
Koppels zijn dit jaar zelf samen te stellen. Dus hopelijk hebben jullie dit al gedaan of vandaag gezien met wie je lekker samen kunt rijden. Prijsuitreiking doen we ergens gezellig op een leuk terras met koffie en punt eind van de ochtend.
Jullie horen nog waar en hoe laat.
Komt allen.

Ad van Wesel

Soms loopt een planning net iets anders, maar daar is het ook een planning voor. Onze (die van Ad en mij) originele planning voor dit weekend was dat we lekker op vakantie zouden zijn in Griekenland voordat Ad op 1 juli bij zijn nieuwe werkgever start. Want dan is er waarschijnlijk weinig mogelijkheid voor. Goed plan dus.Maar dan moet ook het boekingsbureau waar we de reis hadden geboekt, meewerken en de vlucht en hotel boeken. Niet dus bleek vorige week. En toen zaten de vluchten en hotels vol. Dan maar zelf een weekje boeken in Duitsland. Dus konden Ad en ik alsnog op zondagochtend 17 juni nog een WTC tochtje meepikken.

En ja Peter, nadat de grote combigroep van sport en tour vertrok, bleven er nog 6 mennekes en vrouwkes over voor de trimgroep.

Waarnaartoe is dan de eerste vraag. De stevige wind kwam uit het westen en in onderling overleg werd gekozen om te vertrekken via de Brandestraat naar Wagenberg en maar kijken waar we uit gingen komen. Via Zevenbergschen Hoek, even langs de A16.

Zo te zien gaan er rare vogels in het weekend uit. Een ekster kwam nietsvermoedend de straat op huppelen maar toen hij ons zag, liet hij van schrik een leeg flugelflesje uit zijn snavel vallen. Moet niet gekker worden.

Willem, net terug van vakantie, wist een leuk weggetje net voor de Gouden Leeuw. Via de Lapdijk reden we naar Zevenbergen.

De wind was een goeie training en om en om werd de koppositie bemand en bevrouwd door Wim, Willem, Peter K., Ad B., Marieke en ondergetekende.   Kan Marieke binnenkort met gemak die alp d’Huez op.

In Zevenbergen reden we achter de Bergsche Hoeve linksaf, een onbekend weggetje voor Ad die daar toch regelmatig naar zijn werk rijdt, naar Klundert. We gingen niet linksaf voor een rondje Noordhoek maar rechtdoor naar Standdaarbuiten. Na Standdaarbuiten mocht Wim van ons eindelijk zijn meegebrachte banaan nuttigen. Via de Molendijk, nu links van de Mark, weer op weg naar Zevenbergen. Daar konden we, na navraag, de nieuwe woonwijk links laten liggen en kwamen bij het bekende houten fietsbruggetje uit. Vandaaruit naar Zwarteberg, richting Prinsenbeek en via dun Elsakker, de rotonde drie Hoefijzers richting de May. Lekker de wind mee naar de May dus konden we ons gemiddelde iets opkrikken.

Op de Brandestraat zagen en horen we dat de specials al volop in actie waren bij het Powerweekend. Nou, wij hadden er weer 68 km.  op zitten, een mooi begin van onze minivakantie.

En oja, omdat onze vakantie niet doorging, zit ik nog steeds in het rood 😉 Elk nadeel heb zijn voordeel.

Anneke

Op deze zomerse zondagmorgen fietst de sportgroep onder leiding van
“mister Molentocht” Flip Segeren naar Kinderdijk.
Warm weer maakt blijkbaar een beetje lui want slecht 5 WTC’ers sluiten bij Flip aan. Gelukkig hebben we twee gastrijders die deze rit uitgekozen hebben om eens een keer met WTC-Made mee te rijden.
Als we langs de Watertoren via de Zanddijk het dorp uitrijden, merk ik dat er toch wel behoorlijk wat wind staat. Uit het noord-oosten. Gunstig voor deze tocht.
Ik merk al snel dat Bryan van Rutten sterk is (niet vreemd leert even zoeken op internet door Twan na afloop ). Hij schuwt het kopwerk niet. Rini Tak (oud beroepsrenner uit Oudenbosch) is wat meer de kat uit de boom aan het kijken.
Vlotjes rijden we door de Dordtse Biesbosch. We halen een triatlonner in die ons niet heeft aan zien of horen komen blijkbaar. Hij laat het er niet bij zitten en neemt de kop. Ik moet zeggen dat hij sterk is, we rijden 35-36 km/u tegen de wind. Bryan rijdt hem weer een keer voorbij maar opnieuw neemt de man met het ligstuur de kop. Hij heeft denk ik met zichzelf afgesproken om niet in het wiel van anderen te gaan hangen vandaag.
Als we afslaan richting het wielerbaantje, zijn we weer met zeven.
Over de fietsbrug naast het spoor en dan Wijngaarden aanhouden. Daar zie ik Flip een beetje zenuwachtig worden. Er staan gele borden met allerlei aanwijzingen voor wegwerkzaamheden aan de dijken. Het zal toch niet zo zijn dat Flip niet voor-gereden heeft vraagt Frans. Maar eigenlijk verloopt alles gewoon volgens de normale route.

Op het fietspad langs de molens is het niet zo druk met vissers deze keer, maar natuurlijk is er weer wel een bus Chinese (of Japanners, geen tijd om goed te kijken of luisteren), die niet goed snappen dat wij haast hebben omdat het schema van Flip anders niet meer klopt. Op de Lekdijk merken we dat ze inderdaad volop aan het werk zijn maar levert nauwelijks problemen op. Even gaan we verkeerd maar dat is maar 100 meter.
Vanaf Groot Ammers krijgen we wind schuin van achter, nog iets meer snelheid dus.
In Giessenburg rijden we anders dan ik gewend ben; rechtdoor over de Kerkweg.
Nou dat merken we, de kerk is net uit dus zitten we even tussen het fietsende kerkvolk.
Na de Gorinchemse brug rijden we de gebruikelijke route langs Kozakkenboys en dan door de Polder. Daar lossen we Flip even. John is helemaal blij; “dat ik dat eens mag meemaken”. Het idee van John dat Flip moe is, blijkt niet echt te kloppen. Want Flip sluit aan en zet zich meteen weer op kop. Hij blijkt in een spleet gekomen te zijn met zijn voorwiel en omdat hij daar niet te abrupt uit durfde te sturen, moest hij afremmen. Als wij dan net 45 km/u rijden, zijn we snel een eindje weg. Niks aan de hand dus met Flip.
Je was toch niet sterker dan Flip vandaag, John .
We rijden over het industrieterrein in Raamsdonksveer om het gemiddelde niet te laten zakken door stoplichten. Op de brug bij Geertruidenberg merk ik dat het nu toch wel mooi geweest is. Er komen twee onbekende renners voorbij die blijkbaar nog  “vers” zijn. Ik los even de rol maar sluit net na de brug gewoon weer aan. Met 115 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets. Even de loopschoenen aan en met Anneke die ook last heeft van haar rug, loop ik even een rondje volgens voorschrift van de fysiotherapeute. Dat helpt inderdaad. De boel weer los en een goed gevoel bij deze lekkere, typische Hollandse rit.

Ad

Wat gaat de tijd toch snel.
In 1995 klampte ik voor het eerst aan bij de WTC Made, een vent van 42 jaar toen. In de kracht van z’n leven, ging ik met ervaren WTC’ers op pad. Mooie tochten maken onder de deskundige begeleiding van o.a. Ad van der Made, Kees Reniers of Theo Kwaaitaal.
We fietsten toen nog met één groep, in een tempo dat nu te vergelijken is met van dat van de huidige trimgroep.

Mooie tijden waren dat, maar ook binnen ons clubke staan we niet stil (doen fietsers maar zelden). We gingen in 2 groepen fietsen, een A en een B groep. Dit jaar zelfs in drie groepen, sport, tour en trim genaamd. Wekelijks blijkt dit een goeie greep te zijn. Zeker voor de veiligheid in het verkeer en de keuze van de dag kan bepalend zijn in welk tempo je deze dag wil fietsen.

Voor mij inmiddels 65 jaar “jong” is dit de tourgroep, waar ik me het beste thuis voel.
Wel kilometers maken maar in een tempo van rond de 30 km. gemiddeld. Wekelijks komen we daar aardig in de buurt.

Ook vandaag op weg naar het noorden via d’n Peerenboom ( da’s over de Keizersveersebrug rechts aanhouden richting Dussen, Leo!) . Op de brug passeerden we Frans, die snel aanklampte en ons tempo wel zag zitten. Net voor Uppel zagen we voor ons de kleuren van de mannen van de Wilde Bond opdagen, voor Niels het sein om daar zo snel mogelijk naar toe te rijden. Tim en Johan konden niet achter blijven. De rest bleef in hun eigen tempo op afstand, net voor Sleeuwijk sloten we allemaal bij hen aan.
De WB was bezig aan het bekende “Uppeltje”. Of Erik van Gurp een vergissing maakte om met ons de afslag te nemen of dat dit wel overwogen was, daar ben ik niet meer achter gekomen.

Intussen hadden wij een peloton van 12 mannen en 1 jongedame. Sharelle fietste vandaag als een speer, ik kreeg zelfs de indruk het haar gemakkelijker af ging dan haar aanstaande. Al die danslessen gaan bij Tim ook niet in de kouwe kleren zitten, chachacha, tango en een walske is ook zwaar werk!

Via Schelluinen ging het langs het riviertje de Giessen af naar Noordeloos en Meerkerk,  we moesten nog een paar kilometer noordelijker zijn in Ameide. Daar fietsten we de “Mûr d’Amei” op, een stevige klim naar de schitterende Lekdijk. Een KOM zat er vandaag niet in, houden we te goed voor de volgende keer!

Tot aan Lexmond mochten we gebruik maken van een prachtig uitzicht op de Lek,
in Lexmond onder het tunneltje door, rechtsaf op zoek naar het Merwedekanaal. Langs dit kanaal konden we kilometers lang heerlijk met de wind in de rug via Meerkerk en Arkel naar Gorkum fietsen. Gorinchem is voor mij onbekend terrein, gelukkig hoorde ik achter mij de gebroeders Stasse, van zus en zo, en hier en daar. De vader van Erik en Leo is daar geboren, dus met de Stassies in de gelederen kunnen we daar niet verdwalen.

Over de brug ging het langs de A27 via de kortste weg naar huis. Het was mooi geweest voor deze zondag. Iets meer dan 100 km. op de teller en iets over 12 uur thuis op de koffie. Nu hadden we nog mooi de tijd om de 2000 calorieën aan te vullen, met een biertje, een snackje en wie weet wat nog meer!

Tot volgende week, eens kijken waar de rit dan naar toe gaat!

Groet, Pierre Boulanger.

En het blijft maar zomer. En dat nodigt natuurlijk uit voor een mooie fietstocht.En waar kan je dat beter doen dan bij WTC Made?
Voor elk wat wils met 3 groepen.
Hard, harder en natuurlijk op z’n hardst!!!

Deze mooie ochtend zouden we maar liefst 2 dijken onveilig maken.
En of er veel kleppers meewilden. Piet had maar liefst 17 kleppers geteld.
Ook een nieuwe jongedame ging voor de eerste keer mee in een grote groep.
Renée is haar naam. Ik hoop dat het goed gespeld is Renée maar anders hoor ik het wel.
En of het goed met haar ging. Moeiteloos wist zij zich te handhaven tussen al die asfaltridders. Een aanwinst voor de WTC en ook een gezellige praatster. Helemaal top.
Ook de vader van Sharelle maakte deze dag deel uit van ons peloton. Erg gezellig.

En dan onderweg.
Edwin en Peter V. hadden gelijk het tempo er goed inzitten. Maar tussen Hank en Nieuwendijk was het alle hens aan dek. Pluimvee op de weg. En niet zo’n bietje ook.
Er liepen toch gauw een stuk of 30 van die gevederde jongens rond die probeerden ons de weg te versperren. Maar na een paar keer flink vloeken en roepen kozen ze toch EIEREN voor hun geld en gingen weer op zoek naar biologisch graan.
Voorbij Gorinchem gingen we de eerste dijk op. Die zou ons naar Haaften voeren.
Peter en Edwin waren niet van kop af te slaan en dat probeerde ook niemand.
Ik moest af en toe een gaatje laten op de bruggen en viaducten maar de papa van Sharelle en Bakker Peter zorgden dat ik weer rap tussen de wielen zat.
In Herweijnen zaten de ooievaars hun jongen van proviand te voorzien.
Voor mij een goede reden om een lekker banaantje tot mij te nemen.

Ook het vermelden waard is de mooie nieuwe Giant van Jantje Eg Wel.
Veel plezier ermee Jan en veel veilige kilometers toegewenst. En ook al helemaal elektriek. Mag alles kosten binnen de WTC!

Zaltbommel kwam in zicht. Nog even de mooie brug over, langs de kersenbomen en op naar de koffie. En natuurlijk voor de meesten een puntje met slagroom erbij. Gelijk zat het hele terras vol met onze ploeg. Het was goed toeven hier. Er werden nog wat foto’s geschoten voor het nageslacht, sommigen gingen afrekenen en de bidons werden weer gevuld. Want dat het dorstig weer was, dat was zeker.

Vanuit Zaltbommel dijk 2 op. Hier gingen kleppers als John, Niels, Marc en nog een paar van die rappe hazen op kop het tempo bepalen. En of het rap ging af en toe.
Toch een paar keer naar voren gereden om wat rust op de kop te brengen.
Sorry dat ik het moest doen mannen, maar ik moest het tempo een beetje in de gaten houden.  No hard feelings! Ik probeer het iedereen naar de zin te maken.
En uiteraard waardeer ik het ten zeerste dat mensen mede het tempo bepalen.

Na 12 kilometer kwam er een eind aan dijk 2.
Via Brakel ging het naar Almkerk en daarna naar Dussen. Bakker Peter had het goede idee opgepakt om niet over de Hank te rijden ivm gevaarlijk rijden met zo’n grote groep.
Was ik het gelijk mee eens. Mezelf even op kop gezet om de groep door Dussen te loodsen. Daarna de grote weg overgestoken om via de Perenboom en Keizersveersebrug terug te keren in de ons bekende wereld.

Iedereen bedankt voor het prettige samenrijden, het vele kopwerk dat sommigen verricht hebben en uiteraard de vele leuke gesprekken.

Met vriendelijke groet
De Pakhaas

Wat een schitterende dag met een lichte zuid-westen wind.
Met een aardige trimgroep zijn we richting Willemstad getogen met een aardige belofte in het vooruitzicht. Maar niet voordat elke fietser,in elke groep, door Wim een reep werd toegestopt.

En op weg dus door polders en over dijken, wat natuurlijk onvermijdelijk is in Nederland, en alleraardigst voor het uitzicht.

Het mooiste begint na Klundert, of eigenlijk net voorbij Noordhoek vanwege de prachtige bomen. Maar na Klundert begint het West-Brabantse landschap. Wat mij betreft van een ongenaakbare taaiheid in herfst en winter, maar schitterend en vriendelijk in de late lente en zomer.
Jacques nam overigens het voortouw.
Wim verraste iedereen met een reep voor onderweg.

Zoals gezegd, er was ons iets beloofd. Hélène was jarig en we werden door haar getrakteerd op koffie en gebak aan de haven in Willemstad.
Hartelijk dank van ons allen.
Het was lekker daar in het zonnetje.
Dat zonnetje bleef en natuurlijk hadden we op de terugweg de wind in de rug. En er was eigenlijk niets dat de mooie dag verstoorde.
Zelfs een vers aangelegde weg met grote hoeveelheden kleine steentjes leidde niet tot lekke banden die dit jaar sowieso zeer beperkt zijn.
Nu ben ik niet alle dagen meegeweest, maar ik heb er pas een meegemaakt dit jaar. En nee, ik klop het niet af, ik denk niet dat het iets uit zou maken.

Ik heb er weer van genoten en zie weer uit naar volgende week.