Ook deze week is het op zondagochtend weer prima weer om te fietsen. Ondanks de vele regen van dit voorjaar hebben we nog niet veel moeten inboeten op de afstanden.
Deze ochtend is het wat minder druk op het Raadhuisplein. Dan blijkt dat de Trim groep al om acht uur met de auto vertrokken is voor deelname aan de Abdijtocht. Helaas heeft Jacques dit plan niet mee gekregen en is wat teleurgesteld nu hij alleen daar staat. Uiteindelijk besluit hij een stukje mee te rijden met de Tour zolang hij het leuk vindt. Dat is tot de Seeterse hoeve. Wij hebben een te hoge snelheid t.o.v. Trim en nemen niet het fietspad maar steken de rotonde op de weg rechtover. Jacques vindt dat niet goed, ik doe het omdat ik het veiliger vind met een peloton fietsers…. Verschil van inzicht zal ik maar zeggen. Jacques besluit rustig zijn eigen plan te trekken.
We hebben nog iemand bij ons die meestal met de Trim rijdt. Die wist wel van de plannen maar hij houdt niet zo van Abdijbier, denk ik… Marc rijdt bewust met ons mee en dat gaat prima.
Nog een vreemde Schutter in ons gezelschap, Ad heeft broer Piet meegenomen. Nodeloos te zeggen dat die zich prima weet te verstoppen in ons peloton en makkelijk mee gaat. De rest zijn de gebruikelijke namen. Wie we echt missen is Arion, die heeft zich bij Adrie afgemeld en gezegd dat die de derde plaats moet verdedigen in het opkomstklassement.
We fietsen door langs het vliegveld en dan langs Gilze naar Riel en dan naar Goirle. Ik krijg al commentaar, we hebben al drie stoplichten gehad en twee dorpen, jawel het is een keer wat anders, maar niet qua weer…. We krijgen geen regen en tweede helft wind in de rug, wat wil je nog meer op de zondagochtend? Via Hilvarenbeek koersen we via De Roovert waarna we op een fietspaadje door het bos komen te rijden en zo België binnen te rijden. Daar is echter de weg weg. Er staat 25 centimeter water op de weg maar langs de kant kunnen we er net omheen. We houden het droog dus… of niet als we niet snel stoppen. Enkele renners hebben bij het zien van die enorme plas, zelf ook een enorme plas. Gerard van Oerle neemt meteen de gelegenheid te baat om een kapelletje te bekijken uit vijf over half zes, oftewel uit 1735.

Dat ziet er binnen nog goed uit moet ik zeggen,
net als Frans Marijnissen die daarbij ook nog eens goed fietst.
We trekken ons weer op gang en inderdaad nu met wind mee. Richting Poppel en dan Baarle Nassau. Kees en Rachel die ook mee zijn, want geen TT vandaag, gaan lekker mee. Ze zijn goed in vorm aan het komen en dat is met de Tour fietsen geen probleem.
Via Alphen rijden we richting ’t Zand. Nu zijn er steeds meer mensen die weer weten waar we zitten en de weg naar huis weten. Ik kan nu wat minder op kop. Een beetje rustig fietsen het laatste uur want komende weken is er nog kans zat om me uit te leven in bergachtig terrein.
Anneke en ik nemen de komende 3 weekenden onze WTC-vakantiedagen op.
Dus grijp je kans zou ik zeggen tegen onze achtervolgers.
Wij gaan het van afstand volgen op de website en de verslagen van anderen die nu ook hiervoor hun kans gaan pakken om een verhaal te schrijven.
Tot over een paar weken.

Ad van Wesel

Afgelopen week leek Pinkstermaandag de mooiste fietsdag te gaan worden. Maar als ik vanochtend de fietsen pak en daarna op Buienradar kijk, ziet het er toch anders uit. Ik ben benieuwd wie met dit weer gaan opkomen. Het wordt vanaf 8:25 droog zie ik. Dus het moet kunnen. Het rondje Bleskensgraaf van Maurice is sowieso gisteren al in het water gevallen, althans, zijn Garmin dan. Want hij schrijft dat die het niet doet omdat er water in gekomen is. Wie weet de route dan? Gerard van Oerle kan hem zelfs zonder GPS schrijft hij. Maar als we bij de startblok aankomen, zie ik noch Maurice, noch Gerard. Wel een groepje van in totaal 6 Tourrijders, dus we kunnen zeker op stap. Ik heb op Buienradar gezien dat we zo snel mogelijk richting het Oosten moeten zien te komen, dan hebben we de minste kans op buien. Terwijl we even wachten tot Flip zijn eerste band van de dag al gerepareerd heeft nog voor het verstrek (van Gerben), trek ik mijn windstopper uit. Het is droog en niet koud. Mouwtjes hou ik toch maar aan.
We rijden langs Geertruidenberg en Raamsdonkveer zuid richting Waspik. Daar is de eerste lekke band van ons groepje. Anneke heeft een doorntje in haar band, de schuldige is dus gevonden. Nu nog er uit krijgen, niemand heeft een pincet bij zich. Flip heeft een oplossing: met de punt van ventiel wipt hij de boosdoener er uit. Nieuwe binnenband er in en we kunnen weer op pad.
Arion moet goed opletten want die is nog niet zo handig met banden repareren vertelt hij. Les twee voor Arion volgt al snel; in de polder bij Waspik is Adrie de volgende met een platte tube. Ik vind wel stukje glas maar die lijkt er niet helemaal door te steken. Toch maar op vertrouwen dat dit het is. Met patroon is een band snel vol. Goed hard, minstens 6 bar met zijn gewicht zegt Adrie. Dat komt goed.
Raadsel van de dag… zijn gewicht is precies het omgekeerde van het gewicht van Anneke.

Vanaf nu gaat het op een mooi tempo naar Heusdense brug. Er is een beetje motregen maar je droogt net zo snel dan dat je nat wordt, dus gaat goed en veel zuurstof in de lucht. Iedereen pakt kopbeurten, ook Anneke heeft er zin in en rijdt met wind schuin tegen kilometerslang naast Flip met een gangetje van 33 km/h. Mooi op tijd in vorm voor de bergen. Ook Peter Verhagen rijdt de laatste weken erg goed merkt ook Arion op. Klopt, even de gedachten verzetten voor Peter. Donderdag  uitvaart van zijn moeder, sterkte Peter.

Als we de laatste klim van de dag krijgen over de Amertak test ik mijn klimbenen nog eens. Zit wel goed, maar nu is er wel een heel groot gat. Waar zijn Arion en Adrie? Flip en ik draaien terug. Dan komt Adrie er aan; “ Rij maar door, Arion heeft een lekke band en heeft al gebeld of ze hem ophalen”. Jammer les 3 komt er niet vandaag, dat was zijn praktijkexamen geweest, met 5 renners die commentaar staan te geven waarschijnlijk… dat zag Arion waarschijnlijk niet zo zitten.

We rijden met 60 km op de teller de May weer binnen. Lekker gefietst, windstopper was onderweg niet meer nodig, dus zoals zo vaak hadden de thuisblijvers geen gelijk.

Ad van Wesel

Ook dit weekend weer volop de kans om kilometers te maken. Heel de week zag de weersvoorspelling er niet best uit, maar als ik de fietsen uit de garage haal, voelt het helemaal niet verkeerd en de buienradar laat zien dat het droog gaat blijven. Dat is fijn, zo groeit de vorm voor bergritten in Vogezen, Alpen en hopelijk voor de Stelvio, hoewel die van de week nog uit de Giro gehaald werd vanwege lawinegevaar.
Op weg naar het Raadhuisplein zit ik te genieten op mijn fiets. De “kraak” die de afgelopen weken steeds luider werd, is eruit gehaald door nieuwe trapaslagers. In combinatie met nieuwe ketting en tandwielen die ik er al opgelegd had, loopt het nu geruisloos. Goed voor de moraal, zo’n geluid klinkt toch altijd in je oren als extra weerstand.
Bij de start is het minder druk dan ik gedacht had bij dit lekkere fietsweer. De Trim met stuk of 5, Sport stuk of 6 en Tour idem. Wij vertrekken voor een rondje Boompjesdijk dat we nog tegoed hadden. Dit voorjaar hebben we vanwege buien een alternatief genomen, maar dit blijft een fijn rondje. Zeker op de zaterdag want er zijn weinig stukken van die route waar je veel verkeer verwacht. Omdat de Moerdijkseweg langs de Gouden Leeuw nog dicht is (gaat die ooit nog open?) rij ik door de polder via Blauwe Sluis. Opeens rijdt Chris naast mij. “Is heel de sport mee?”
Blijkt dat Chris last heeft van zijn knie en eens even niet te zware verzetten wil rijden. Dus gaat hij met de Tour mee. Ook Flip is bij ons want die moet nog gaan dansen bij de Top 100 vanmiddag. Mooi, een paar goede koptrekkers. Daaraan sowieso geen gebrek, er wordt goed samengewerkt in ons peloton van 10.  Met Adrie heb ik het er over dat dit vaak een snel rondje is. Door lange rechte stukken en omdat we meestal bij westen wind gaan die later in de ochtend vaak aantrekt. Zo niet vandaag, er is wel wat noordwesten wind maar zo zacht dat de rijwind overheerst en we dus heel de rit iets tegendruk hebben. Maar daardoor rijden we wel heel constant. Via Klundert gaat het naar Willemstad en dan over industrieterrein Dintelmond naar Dinteloord en dan de dijken op in het buitengebied. Zo kom je bij het gehucht Boompjesdijk. “Zo kom je nog eens ergens hè Arion”. Hij vertelde dat hij vaak net buiten de bebouwde kom van Made al niet meer weet waar hij is.
We zitten daar op de helft en de teller staat op 31 km/h als gemiddelde. Na de Boompjesdijk gaan we op de terugweg. Via de Zuidzeedijk gaat het op een mooi tempo naar de Vliet en over de brug linksaf richting Stampersgat. Daar is de weg weer open na de verbeterwerkzaamheden….
Nou verbeteringen, weer iets dat bedacht is door een hater van fietsers, brommers en motoren; twee scherpe en dus gevaarlijke snelheidsremmers liggen nu in het wegdek, “én bedankt!”.

Als we naar Oudenbosch koersen, zie ik dat het gevoel klopt, alle windmolens staan stil. En ook geen zon…Met Hans , de energie-expert, heb ik het er over dat je op zulke momenten toch een of andere centrale nodig zult blijven hebben. Kern en gas, wij weten het ook niet?? Met Flip later nog een discussie over saldering van zonnepanelen en met Chris over een airco. Op een of andere manier een goede dag om over dit onderwerp te hebben.
Omdat de Lamgatsebrug nog niet open is voor fietsers rijden we naar de overkant van de Mark en dan naar Zevenbergen. De houten brug is wel natuurvriendelijk zou je zeggen, maar als diezelfde natuur er dan houtrot in laat ontstaan…. moet je vervangen. Ik ben benieuwd als 24 juni, als hij weer op zou moeten gaan, weer een houten oversteek gelegd is. Nog een maandje omrijden dus, dat is niet erg maar je moet een stukje door Zevenbergen. Johan stelt voor om langs den Elsakker te rijden voor wat extra training.
Ik zeg dat dat 5-6 km om is en mensen rond de 90 km verwachten, dus gaan we maar niet doen. In Zevenbergen besluit ik een compromisje te maken, we rijden naar Zwartenberg en dan over Langeweg. Dat is maar 1-2 km om en dan heb je minder fietspad in Zevenbergen. Als we bij de oversteek komen zien we een optocht aan oude trekkers waar Farmers Defence Force jaloers zou zijn. Wel stuk of 50. Maar die gaan helaas ook de weg naar Langeweg in. Daar moeten we niet tussen komen… dus Johan zijn zin, we rijden langs den Elsakker. Dan maar 10 minuten later thuis.
Ik had er echter geen rekening mee gehouden dat we met Chris een Sportrijder bij ons hebben, die kunnen met geen mogelijkheid langs den Elsakker rijden zonder te stoppen voor koffie met een punt.
Dus al snel komt hij bij mij met het voorstel om dat te gaan doen. Iedereen is het er mee eens. Alleen Arion zit met een verplichting en het mag niet té laat worden. Johan en ik oberen even en we nemen maar 1 bakkie en zo blijven we qua tijd acceptabel.

Na de koffie is het wel weer even opstarten zeg, ik heb een paar kilometers nodig om weer lekker te draaien. Gelukkig zegt Flip hetzelfde dus het ligt niet aan mijn benen. De snelheid gaat langzaam omhoog, zo erg zelfs dat ik Chris hoor roepen “ik moet er af”. Wat?
Blijkt dat hij de afslag neemt naar Wagenberg en Terheijden.
Wij rijden langs de Drie Hoefijzers en nog steeds langs de andere kant van de weg naar Made.
Dat zonnefietspad heeft blijkbaar veel onderhoud nodig. Ik vraag me af of dat ooit rendabel gaat worden. Maar, zoals ik hoorde bij het sauwelen, we moeten er in de gemeente Drimmelen blij mee zijn met dat zonnefietspad, want “Nu komt er eindelijk eens wat positieve energie uit Wagenberg“ (sorry Corné, zijn niet mijn woorden hè ???? ).

Met net geen honderd kilometer op de teller komen we weer op de May. Lekker gefietst en het goede nieuws is dat we maandag weer een mooie rit in het vooruitzicht hebben o.l.v. Maurice.

Groeten,

Ad van Wesel

Op deze mooie Hemelvaartsmorgen staat een WTC klassieker op het programma.
“Rondom de Maas” was een aantal jaren de tourtocht die WTC Made organiseerde om de kas wat te spekken. Maar de laatste jaren (ik schat zo rond 1995) kwamen er maar goed 100 deelnemers meer aan de start en het was heel veel werk want toen moest je een tocht nog uitpijlen…. Nu stuur je gewoon een GPX rond. Dus dat was einde WTC tourtochten voor derden. Maar het blijft een mooie tocht en met zuidoosten wind de juiste richting voor vandaag.
Aan de start is het best druk. We gaan in 4 ploegen rijden, dus het is even afwachten wie er dan mee komt als ik roep “De Tour vertrekt!” Ik rij met Hans al bij de Rabobank oftewel residentie “de Dragonder” als ik eens even kijk… dat zijn er niet veel. Maar het blijkt dat een aantal mensen nog stond te pitten want even later hoor ik dat we even rustig aan moeten doen want er komen er nog een stel….
Uiteindelijk rijden we met een mooi groepje van 11 de bebouwde kom van de May uit.
Ik voel me wel thuis bij zo’n raad van 11 achter elkaar in polonaise.
We touren om dun Berg en ut Veer heen, door de polder naar de brug over ’t Keizersveer. Daar komen we gelijk aan met de TT die met een leuke groep op weg zijn en iets korter willen rijden dan wij zo te merken. Na de brug richting Peerenboom laten we de TT-ers achter ons. Er staat echt weinig wind en de zon schijnt, lekker zo, eindelijk echt lenteweer. Qua aankleding is het nog duidelijk geen zomer want ik zie van alles: korte broeken, knie, zomershirts, wintershirts, zelfs windstoppers. De een is nou eenmaal wat meer een koulijder dan de ander.
We rijden de welbekende route tot de brug bij Heusden en dan verder richting Hedel maar wel over de dijk bij Well. Wie goed zat, kon genieten van het kasteeltje aldaar.

Uiteindelijk in Hedel zijn we op het keerpunt en logischerwijze moet je dan over de Maas, dus over de brug. Ik zie dat we geluk hebben, want de fietspaden over de brug zijn vanaf 13 mei afgesloten, dan hadden we terug gemoeten. Nu niet, we gaan er over en dan aan de zuidkant weer richting het westen. Helaas is de wind toch wat meer zuidelijk dan ik dacht, dus we krijgen hem niet echt mee. Maar we hebben genoeg goede kleppers om dat op te lossen. De traditionele stempelpost van de tocht zat in café het Veerhuis net voor Bokhoven, dat staat er nog. Maar ook dat is niet meer nodig. Met Strava kunnen we gewoon bewijzen dat we daar langsgekomen zijn. Peter Verhagen haalt herinneringen op van de vele stops die hij daar gemaakt heeft met het illustere clublid Stan Joosen.  Een geweldig wielertalent (zei zelfs Jan Jansen) maar dat werd pas ontdekt nadat Stan zijn pensioen en met 65 jaar is dat ietwat laat om er nog wat anders mee te doen dan bij WTC fietsen, en tussendoor dus rondjes met koffiestop met Peter.
Na Bokhoven gaat het via Hedikhuizen, Herpt en langs Oud Heusden. Ik denk nog even dat het misschien leuk is om over de kinderkoppen in dat mooie vestingplaatsje te rijden, maar doe het toch maar niet. Sommigen houden niet van dat gestuiter en het hoort ook niet bij de originele route.
Net voor de Heusdense brug halen sommigen opgelucht adem…. Ze zitten weer op een bekende route naar huis. Even hebben we nog oponthoud voor de brug over het kanaal naar de Waalwijkse haven. Heel even maar, nog geen tijd genoeg voor een plaspauze, we moeten door. We hebben voor de brug een paar fietsers ingehaald die stonden te wachten. Die hebben er zin in en eentje is behoorlijk sterk. Wij proberen ons karretje aan te pikken maar dat valt nog niet mee. Ze gaan steeds harder, maar ook wij hebben er zin in en zijn met een goede groep want we gaan vlot allemaal mee. Tot Waspik blijft het tempo hoog en dan slaan de mannen af naar Raamsdonk. Wij gaan richting dezelfde weg die we gekomen zijn. Het blijft vlot gaan en zo zijn we met 89 kilometer op de teller ruim voor half twaalf thuis. Ook fijn: kopje koffie in de tuin, laat de zomer maar komen, dit bevalt wel.

Ad van Wesel

Deze Bevrijdingsdag/zondagmorgen staat een bekende rit (voor mij althans) op het programma: De West Brabanttocht. Vroeger een bekend rondje dat vaak gereden werd vanuit Nispen, maar nu goed voor 125 km vanuit de May waar ik ondertussen langer woon.
De Sport is al vertrokken voor een lange snelle tocht. De Trim staat ook aan de start en krijgt een paar TT renners mee. Uiteindelijk tel ik 9 WTC-ers die met mij vertrekken richting het westen. Deze keer moet ik helaas iets doen wat ik altijd probeer te omzeilen… we moeten langs stoplichten in Zevenbergen. Gelukkig staan ze wel op groen dus kunnen we gewoon doorrijden. De fietsbrug wordt gemist!
Vandaar door de woonwijk en over het bruggetje langs de noordkant van de Mark. Erik had zijn navigatie ingesteld met de vorige keer dat we de tocht reden, dat ding sputterde flink tegen tot bij Oudenbosch waarna het ding de route weer herkende. Ook bij Stampersgat was een kleine afwijking van de route want ook daar was een stukje weg open. Dat had ik vorige week al gezien maar daarna liep de route gewoon volgens plan, zelfs als later bij Landgoed Mattemburgh in Bergen op Zoom een bord staat dat je er niet door kunt. Maar daar zijn we nog niet.
Hans zit ondertussen naast me op kop te hoesten en proesten. Het gaat maar niet over, maar hij rijdt nog super, wat gaat dat wel niet worden als het over is straks? Zo komen we op de 100 dagen ziekte, oftewel Kinkhoest. Komt veel voor en heeft deze symptomen… en duurt dus lang. Ik zeg tegen Hans dat zon goed is voor hem en dat ik hoop dat hij dat snel volop krijgt…. dan heb ik het zelf ook.
Ondertussen fietsen we via Kruisland richting Moerstraten. Verschillende koptrekkers melden zich voorin, dus dat gaat goed. In de verte zien we heftige regen; boven Wouw valt het met bakken naar beneden en recht vooruit zit ook alles dicht. Dat ziet er niet goed uit denk ik. Maar na een paar keer links en rechts blijkt dat we zowaar om de buien heen rijden, soms over natte wegen. Da’s geluk hebben en daardoor rijden we ook niet lek, en dat kan ook anders las ik ergens.
Rijdend door Moerstraten vertelt Ad van Dongen dat hij daar wel eens winnend over de meet gegaan is. Toch mooi zo’n goede fietser erbij en hij begint ook meteen gemotiveerd mee op kop te rijden, lijkt wel 40 jaar jonger door dat plaatsnaambordje.
Via mooie bosdreven komen we op ons verste punt met 2 klimmetjes; de Vossenberg in BOZ en de Rijzende Weg in Woensdrecht. Als je daar op te zwaar verzet aan begint, zijn die pukkeltjes toch even taai. Erik van der Hoeven pakt de bolletjespunten met gemak. Nog wat meer op en neer gaat het richting Hoogerheide. Hier heeft Mathieu leren fietsen moet je maar denken.
Na dit punt krijgen we het beetje wind dat er is, in ieder geval van achter en zo komen we vlotjes in Nispen aan. Uit de wind in het zonnetje genieten we van de koffie met appeltaart. Ik vraag Ad of hij ook in Nispen gekoerst heeft. Hij zegt “Ja”, maar wil daar verder niet over praten…..   
Altijd grappig want er zijn altijd wel bekenden op het terras. Een andere fietsclub komt aanrijden en sluit ook aan op het terras van Tivoli. Opeens zit ik naast mijn broer die bij de Nispense Trappers zit.
Hij is bijna thuis maar wij moeten nog 50 kilometer verder.

Via Schijf achter Sprundel door, komen we op bekend terrein voor iedereen.
Via het Mastbos gaan we huiswaarts naar Made. Met 128 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets.
Hij ziet er uit of we in de stromende regen gereden hebben, maar dat is gelukkig niet zo. Het was eigenlijk schitterend fietsweer en iedereen heeft knap gereden.
Nu snel poetsen en aan het werk met een 5 gangen aspergediner om de calorieën weer aan te vullen.

Ad van Wesel

Ook deze zondag dreigt het weer droog te blijven en de temperatuur is wat omhoog gelukkig; tussen de 10 en 15 ^OC, dat is dus kniestukken in mijn kledingtabel.
Bij het oude raadhuis staat een redelijke groep die zich opsplitst in 3 pelotons. De Tour groep is 10 renners sterk. Ik mag vandaag weer leiden en heb besloten om met de heftige wind uit zuid-zuidwest die voorspeld is richting Schijf-Nispen te rijden. Dat is vorige keer met straffe wind goed bevallen want dat zijn lekker beschutte wegen.
In ons midden vandaag ook de net gedecoreerde Gerard van Oerle. Hij is hierdoor gesterkt in wat hij allemaal doet, maar merkt al snel op dat zijn benen er niet sterker van geworden zijn.
Ik krijg sowieso de indruk dat Koningsdag niet de ideale voorbereiding is voor een fietstocht van 100 km met windkracht 4-5. Is het al niet door de wat kortere kopbeurten, dan toch wel door de plaspauzes die ingelast worden. Waarvan weer eentje op dezelfde plek bij het bordje van de oudoom van Erik van der Hoeven. Blijkbaar een goed plekkie. Het weer opstarten daarna gaat in ieder geval gemakkelijk, meteen het eerste stukje wind in de rug. Ik vind dit toch wat te makkelijk gaan, dus we slaan linksaf naar Schijf. Dat is andere kost, wind tegen en vals plat, maar we komen weer wat tussen de bomen en zo rijden we verder richting Jagersrust. Ik ken dat als café maar vooral ook als thuishonk van een heel goed touwtrekteam van 40 jaar geleden. Maar onlangs zag ik in de krant dat ze nog steeds bestaan en landelijk nog goed meekunnen. Vandaar is het nog een kilometer of 10 voor we om Nispen heen zijn. Ik leg Gerard nog even uit waar het nieuwe terrein van het korps commandotroepen komen. Aangrenzend aan mijn ouderlijke huis, 50 hectaren groot… maar eens zien of dat echt door gaat.
Vanaf het bordje einde bebouwde kom Nispen is het wind (schuin) van achter naar huis. We komen net niet voorbij de boerderij van Theo en Helma Brosens op de Brembos waar ze vorige week de verkoopautomaten van walnoten, gedroogde abrikozen en ander fruit vernield hebben. Gisteravond bij het tv programma “Even tot hier” kwam dit op ludieke wijze in beeld, grappig hoe ze dat weer verwerkt hadden in het programma.
Het tempo gaat met de wind mee omhoog, we gaan als een trein en Arion begint er weer in te geloven dat hij toch nog op de tijd die hij beloofd heeft, thuis kan zijn. Helaas, net na café Gastels Sfeer heeft Peter Verhagen lek. Is het glas van de kapotte fles op de brug toch de oorzaak? Bij het vervangen, vinden we niks scherps in de band, maar wel een sneetje waar iets gezeten heeft. Ik heb altijd liever dat ik de dader aantref in de band. Maar de reparatie actie werkt prima.
En we hebben ook beter materiaal dan John Haanskorf natuurlijk.

Omdat de fietsbrug dicht is… of is hij open, maakt niet uit, we kunnen er niet langs, rijden we aan de andere kant van de Mark naar Zevenbergen. Ook een hele mooie weg zeker als de wind staat zoals vandaag. Na Zevenbergen gaan we de kortste weg naar huis. Dat leidt toch nog tot 105 km op de teller. Weer een mooie rit en punten voor de opkomst. Laat die nieuwe regels maar komen.
Ik zag dat Thijs daar wat van vond in vorige verslag. Als je vindt dat je daarover mee moet kunnen praten Thijs… dat kan, we hebben twee vacatures in het bestuur. Ik zie je sollicitatiebrief wel verschijnen.

Trouwens, vandaag is ook een goede training voor volgende week. Dan rijdt de Tour de klassieker de “West-Brabant route” met de gevreesde beklimming van de Vossenberg en de Rijzende weg in Woensdrecht. 125 kilometer moet je op rekenen. Maar dit keer gaat zelfs de Tour voor koffie en gebak stoppen en wel in Nispen bij café Tivoli.
Dus we zullen dan pas rond 13:00-13:30 thuis zijn…. Voordat jullie iets anders beloven daar.

Ad van Wesel

Ondanks dat het koud was aan de start om half negen stonden 33 renners/rensters klaar voor vertrek. Aangekleed met “veel laagjes” want de gevoelstemperatuur die voorspeld werd was zelfs één graad  onder nul. Omdat we besloten hadden als één groep naar Zwijndrecht te rijden, was er een groot peloton. Meer dan 30 leden, dat doen we nooit vanwege veiligheid en krachtverschillen. Op de vroege zondagmorgen met kou hebben we vrij baan richting Moerdijkbrug en door de Dordtse Biesbos.
Omdat er nog wat nattigheid viel en de weg plakkerig konden lekke banden niet uitblijven. De Trim-groep die gespaard bleef van pech, kon op eigen tempo alvast doorrijden. Een tweede lekke band van een lid van de Sport-groep zorgde dat die samen even achterbleven en een inhaalactie moesten maken. Alsof het van te voren zo gepland was: iedereen kwam gelijk aan bij de wielerbaan.
Aldaar nog een verkenningsrondje en toen kon het startschot gegeven worden.
De spelregel; we rijden drie rondjes en wie per groep eerst over de streep komt, is de winnaar. Hoewel het maar een spelletje is, werd er serieus werk van gemaakt en waren slimmigheidjes doorslaggevend. Bij de Trim is het Gerard Koops die aan weet te sluiten bij de Tour-groep die voorbijkomt en daarmee  de anderen geen kans meer geeft. Bij de Tour springen Wim ten Haaf, John Haanskorf en Ad van Wesel al in de eerste meters weg en worden niet meer ingehaald. Op het eind van de drie rondjes weet Wim John te overtuigen dat er nog een rondje moet… en wint vervolgens de sprint. In het Sport-peloton waren alle ogen gericht op favoriet Thijs Hillen. Maar zoals vaker “eten anderen het bordje van Thijs leeg” en uiteindelijk kan Thijs het toch niet winnen, Jan Willem Slob gaat er met de winst vandoor.
In het clubhuis worden de winnaars uitgebreid gehuldigd en bejubeld. Even opwarmen met koffie en een appelpunt is ook wel lekker op deze morgen. Vanaf het clubhuis gaan de verschillende pelotons weer op weg voor het vervolg. Of de kortste weg terug óf nog even over Gorinchem om toch even boven de tachtig kilometer uit te komen.
Het Tour-peloton wordt zowat gehalveerd omdat een aantal renners op tijd thuis moeten zijn. Maar aangevuld met TT en ook Gerben van de Sport hebben we toch nog een mooi groepje van 12.
We rijden de spoorbrug over om naast de A15 uit te komen richting het oosten. Van de noordoosten wind hebben we niet zo’n last door de geluidschermen die ook prima windschermen zijn.
Dat kan natuurlijk niet goed blijven gaan… buiten Sliedrecht is de wind er weer.
We gaan door Hardinxveld want ik mis de afslag die er een beetje omheen gaat. Helaas geen goede keuze want daar ligt ergens een scherp steentje dat Boukje weet te vinden met haar achterwiel. Tweede lekke band voor haar deze dag. Maar we staan op een redelijk beschutte plek en dan is een band wisselen geen probleem. Niet veel later rijden we via het fietspad onder aan de dijk, ook lekker vanwege de wind, naar de Gorinchemse brug. Dat is nog wel even een taaie klim voor sommigen, maar daarna is het vooral wind (schuin) van achter en waaien we naar huis. We zien de Sport ook over de brug komen, maar die gaan nog door de Werkendamse polder. Wij gaan de kortste weg naar huis.
Bij de Hankse brug twijfel ik nog even om weer om te rijden. Want van John wist ik dat ook dit weekend weer de ruiten van de bushalte op klopvastheid getest zijn,… en ook de nieuwe waren niet jeugdbestending. Maar we zien dat de Sport met John er wel langs durft te rijden. En gelukkig heeft iemand de scherven al van het fietspad geveegd dus komen we met hele banden tot op de May. Morgenochtend weer maar eens in de garage kijken of dat ook echt zo is.
Ik heb mijn lesje wel geleerd.

Ad van Wesel

Deze ochtend hebben we eerst een inhaalactie te doen: op de foto bij de derde sponsor die we bij de ontbijttocht gemist hadden omdat Roy Delhij toen op reis was. Dan kun je het met Marino doen, maar die is zo goed als met pensioen, dus wilden we de volgende generatie PS van Seeters op de foto. Deze ochtend paste het in de agenda’s en het weer was ook goed. Ik had de kortste weg er heen in gedachte, zo’n 10 kilometer. Maar aangekomen bij het oude Raadhuis komt John vertellen dat zijn jonge plaatsgenoten weer eens de ruiten uit het bushokje langs het fietspad geslagen hebben en dat we dus beter iets anders kunnen rijden. Onze kinderen stopten met “ hamertje tik” toen ze een jaar of acht waren (voor zover ik weet), maar in ‘t Veer blijft dat tot late leeftijd een hobby. John mag dus op kop en rijdt met ons een veilige route om het glas…. Een hele veilige route, want hij rijdt helemaal langs de andere kant om dun Berg en ‘t Veer heen. Hij heeft al drie lekke banden gehad dit jaar vertelde hij, maar dit is wel heel erg op safe gaan hoor John. Het resultaat is dat we niet op de geplande 8:50 uur aan het Sterrekroos zijn maar na negenen. En met 15 km op de teller. “Extra kilometers“, zegt John.
Ter plekke staan Roy en fotografe Marjolein van den Ham al klaar. Ze hebben zo te merken het plaatje al in hun hoofd. Er staat zelfs een steigertje klaar, dat heb je als glas- en schildersbedrijf natuurlijk op voorraad. Ik wist al van Marino dat ze het pand pas een grote opknapbeurt gekregen heeft. Een stukje hoger gemaakt en netjes geschilderd. Het kleurt opvallend mooi met onze shirtjes, we kunnen zien op de foto, dat dit goed gelukt is.

Vanaf hier gaan vier WTC-pelotons ieder huns weegs. De tour is wat kleiner deze week. Met 7 beginnen we aan rondje in noordwaartse richting naar Noordwaard. Via de route van trainingsritje Werkendam rijden we die plaats voor de eerste keer binnen, dan over de ophaalbrug de polder in. We kunnen weer onderlangs. Hier stond het een tijd terug helemaal onder water en dat was de bedoeling van het plan “ruimte voor de rivier”.
Ik weet dat dit het laatste stuk echt wind tegen is, we naderen het keerpunt. Vandaar gaat het gemakkelijker maar natuurlijk wordt de snelheid omhoog gegooid. Iedereen kan het goed aan blijkbaar want er wordt goed samengewerkt. Zo komen we voor de tweede keer in Werkendam. De ophaalbrug is open, dus even wat rust. De ene na de andere fietsclub sluit aan voor de slagboom. Het is druk op deze route vandaag. De meeste groepen volgen het fietspad bovenop de dijk. Ik vind dat te smal, zeker als je wat gewone fietsen daar kunt treffen. Wij rijden over het industrieterrein en dan over de polderwegen naar de Hank. Op mijn teller zie ik dat we de 85 kilometer die ik aangekondigd heb, gaan overschrijden… ligt aan John en de “ hamertje tik hooligans”. Ik reken er maar niet op dat het glas al opgeruimd is en dus rijden we weer om. Zo koersen we af op de honderd kilometer grens. Sommigen willen niet het risico lopen om op 99 km. uit te komen en er slaan er verschillenden af met Leo om hem nog even naar Den Hout te brengen en zeker te zijn dat de magische 100 grens bereikt wordt.
Nergens voor nodig… Anneke en ik rijden nog even over Stuivezand en dan zijn we er ook.
Lekker getraind weer, al ging het op het laatst wat zwaar… achteraf geen wonder, mijn band loopt blijkbaar langzaam leeg, er zit minder dan 4 bar in als ik het bij thuiskomst check.
Zouden die glassplinters dan toch echt zo ver weg springen als John denkt??

Ad van Wesel