Op deze mooie nazomer-zondag staan er helaas maar 4 renners van de A bij het oude gemeentehuis. Op de vraag wie bij afwezigheid van Peter weet waar Achtmaal ligt, zeg ik dat wel te kunnen vinden. We vertrekken richting Zevenbergen. Omdat we weten dat Peter Broeders vast al zit te kijken waar we rijden via de GPS  en andere satelliettechnieken, maak ik in Zevenbergen wat omtrekkende bewegingen zodat we hem af kunnen schudden. Als dat gebeurd is, rijden we snel door naar Oudenbosch om dan via de Zeg en de Langendijksestraat om Roosendaal heen te rijden. Weggetjes waar ik zo’n 35 jaar geleden heb leren fietsen van de Nispense cracks.
Er is waarschijnlijk een toertocht aan de gang want we komen honderden wielrenners tegen in grote ploegen. Langs café Jagersrust rijden we uiteindelijk Achtmaal binnen bij het alom bekende café Den Thuur.
Erop en erover; binnen 2 minuten zijn we het dorp al weer uit.
Wernhout en Zundert laten we links liggen via het buitengebied. Martien begint in te zien dat het best een lange tocht gaat worden. Bij het zien van een reclamebordje stelt hij voor even bij Diana aan te wippen, voor een bakje koffie. Ik vertel hem dat die waarschijnlijk nog of weer op bed ligt, en dus rijden we maar door. We rijden nu de ene na de andere groep voorbij. Dat gaat lekker, hoewel Kees met zijn koffiemolenverzetje flink aanspraak moet doen op zijn souplesse. Plots een zoevend geluid achter ons, een aerodynamische ligfietser komt ons voorbij.

 Martien laat het er niet bij zitten en gaat er achteraan. Frans en ik volgen.
Dat ding gaat verdorie dik boven de veertig! Kees ziet het nut van achter een sigaar aan racen niet zitten en laat lopen. We wachten even en rijden verder op “normaal tempo”. Martien stelt tevreden vast dat het polyester projectiel eigenlijk niet meer uitloopt.
Hij heeft blijkbaar zijn kruit verschoten toen hij ons zonodig in moest halen. Hoewel het verleidelijk is om hem nu op onze beurt voorbij te gaan rijden, sla ik rechtsaf naar het viaduct over A16 en TGV bij Hazeldonk. Martien wil nog wel rechtsaf naar Strijbeek maar gezien mijn tellerstand stuur ik naar Galder. Even nog wat kasseien pakken, zeker als een mevrouw met hond op het iets beter lopende klinkerpaadje ernaast loopt. Op kasseien is het een voordeel om iets zwaarder te zijn en iets zwaarder te trappen. Aan het eerste kan Kees op zo’n korte termijn niks doen, aan het tweede wel maar dat ziet hij te laat in, hij stuitert uit ons wiel. Tijd om wat rustiger aan te gaan doen en de kortste weg naar huis.
Die leidt volgens Frans via de Kogelvanger, het bruggetje over naar Ulvenhout.
Dat doen we dus. Via Bavel, Dorst en Oosterhout komen we in Den Hout aan.
Daar kan ik concluderen dat mijn afleidingsmanoeuvres  in Zevenbergen niet gewerkt hebben. Peter Broeders staat ons bij Den Heuvel op te wachten om te complimenteren dat we zonder hem toch Achtmaal gevonden hebben. Inderdaad Peter, we kunnen dat zonder jou ook hoewel we wat minder aanspraak hebben en ik verdorie nu elke week een verslag zit te schrijven…….

Ad

Terwijl Marion en half Nederland kijkt naar Heel Holland Bakt, kruip ik maar achter mijn laptop. Alle B-renners, die gisteren in het Mergelland hun kuiten pijnigden tijdens een gezellig dagje uit, waren vanmorgen weer present. Echter Anneke kwam maar even kijken wie er waren, om daarna weer om te draaien om met collega’s een dag te gaan fietsen. Kevin was er ook, maar om  als trotse vader zijn zoontje aan ons te laten zien. Opa Jan vond dit ook wel leuk. Had Kevin thuis dienst vandaag of last van de benen? John koos ervoor om deze dag gezellig met ons mee te gaan. Kon hij na Limburg voor zijn begrippen vandaag lekker rustig aan doen. Eric S. vergezelde ons ook nadat hij deze week onze aller Tom in de Vuelta moreel ondersteunde. Helaas mocht dat gisteren niet meer baten dus gisteravond maar naar huis gegaan. Na een kort nachtje kon hij dan nog mooi met ons mee.
Rondje Raas!!!!????
Zo noemt Frans M. het rondje wanneer hij, als fietsleermeester van Wim R. , op pad ging en gaat met Wim R. Vandaar vandaag  Rondje Raas voor de B.
Wim wierp zich vrijwillig op als leider. Rondje Noordhoek, maar niet door de waarschijnlijk vieze en vette Mayse polder. Dus via Wagenberg en Zevenbergschenhoek  naar Moerdijk. De Limburggangers van gisteren hoopten op een rustig rondje, maar zij werden niet gespaard. De kleppers op kop, John, Peter B. (niet de bakker), Jack en oudgediende en gastrenner Joop V.  hadden bepaald geen meelij. Toen Erno in Noordhoek  vroeg om niet harder dan dertig, dachten zij niet harder dan dertig het viaduct op. In de polder hadden we geluk dat het droog was. Komende maanden moet we hier niet meer komen. Gelukkig hadden we  geen enkele  vorm van pech. Voor ons B-lid Piet V. die met een monstertocht naar Polen bezig is, is dat helaas wel anders. Na de ene pech volgt de andere. Probeer er nog wat van te maken Piet. Piet kennende is opgeven geen optie.
Bij Langeweg  weer de polder in, onder de A-16 door en naar Terheijden. Het tempo bleef hoog met genoemde sleurders op kop. Rondje Raas werd misschien wel een van de snelste ritten in dit seizoen. Beide Houtenaren werden door de groep weer netjes thuisgebracht, waarvoor dank. Ook dank aan leider Wim “Raas”.

Anton Knipscheer

Om 7 uur deze ochtend stonden Johan, Flip en Anton aan mijn voordeur te rammelen. Limburg zouden we gaan rijden. Na mijn fiets en tas ingeladen te hebben, vertrokken wij naar Schin op Geul. Bietje ouwehoeren onderweg, altijd gezellig.
Na een voorspoedige reis kwamen wij rond een uur of 9 aan bij camping Schoonbron. Hier stonden en zaten onze andere fietsmaatjes al te wachten. Samen met Ad, Anneke, John, Kevin, Wim, Jantje Eg Wel en Erno, was ons groepke nu compleet.
Eerst even een bakske doen met een heerlijk stukske Limburgse vlaai erbij.
MMmmmmm dat was weer even smullen. Die bakkers kunnen er wat van hier in het zuiden. Na een halfuurtje werd het tijd om ons te gaan omkleden, want we zouden komen om te gaan fietsen. Het had al een beetje gemiezerd, en de vooruitzichten waren ook niet echt geweldig, maar dat is nu eenmaal het weer.
Volgens Flip zouden wij de groene bordjes gaan volgen en als ze niet meer groen waren dan de bruine. Maar ja, er waren meerdere bordjes verdwenen onderweg. Dus Ad en Flip en Johan (kenners van de omgeving) moesten af en toe wat improviseren. En dat is prima gegaan. Complimenten mannen hiervoor. Dus we kregen een route voorgeschoteld met heel wat mooie klimmetjes en veel natuurschoon.

Vanaf de Camping vertrokken wij eerst richting Klimmen, waar de weg al geniepig omhoog liep. De  wegen waren nog nat, dus ons materiaal zag er al snel niet meer uit.
Daarna rap naar de Hulsberg. Hier lieten de lichte mannekes zien wat ze allemaal in hun mars hadden. Jantje Eg Wel, Johan en Ad en Flip maakten er gelijk werk van terwijl ik en de anderen op gepaste afstand volgden. Na de top lieten we de anderen op hun gemak terugkomen om gezamenlijk naar de volgende helling te rijden. Dat verliep eerst via een lange afdaling via Ulestraten naar vliegveld Beek. Hier begon het even te regenen maar net niet genoeg om flink nat te worden. Er werd wel voorzichtig in de afdalingen gereden want nat droog in de afdalingen is een slechte raadgever om de gashendel flink open te draaien.
Onderweg naar Geulle gingen we over de Hullenberg. Niet echt zwaar, maar toch lekker klimmend. Ook Wim, Erno en Anneke kwamen hier goed mee omhoog. Lekker ieder in zijn eigen tempo omhoog en op de vlakke stukken lekker ouwehoeren, daar gaat het om.
Na Geulle trokken wij richting Brommelen en daarna naar Rothem. Hier was het meer op en af rijden, veel vals plat maar toch geniepig. Lijkt af en toe wel of de remmen aanlopen.

Bemelen kwam in zicht met de mooie Bemelerberg en Camping Mooi Bemelen. In deze klim stukken van 6 a 7 % maar wel gelijkmatig zodat het voor niemand een zware beproeving werd. Na een lange afdaling ging het naar Cadier en Keer om via Noorbeek naar Slenaken te rijden. Vanaf hier werden de beklimmingen toch wat lastiger. Goed te zien aan sommige koppies. Toch ook sjapoo voor John, Kevin en Erno die toch een stukje zwaarder zijn dan sommigen van ons en toch ook goed boven kwamen.
En niet te vergeten Anneke. Deze week nog naar de kraker geweest om haar rug recht te zetten, want ze wou toch ook graag mee. En altijd als eerste van de vrouwen boven!!!!
Wim deed het ook in zijn tempo. Heeft wel een beetje tegen deze rit op gezien, maar heeft zich prima staande gehouden, en een zeer gezellige kerel om mee te fietsen.

Epen, net voorbij dit plaatsje de lange klim naar Camerig. Hier viel ons groepje in diverse stukken uit elkaar. Ad, Johan, Flip en Jantje Eg Wel reden rap weg. Ik volgde op gepaste afstand en daarna het niemandsland. Maar opeens zag ik hun staan. Lek!!! Ad had lek gereden. Zodoende kon iedereen weer terugkeren. Zaakje gerepareerd en toen verder.
Er kwam hier boven ook nog een mooie stoet oude auto’s voorbij. Cadillacs, BMW’s, Ferrari’s, en meer van dat spulleke uit lang vervlogen tijden. Prachtige exemplaren waren erbij. De Camerig af en toen naar Holset. Daar zou de soep op ons te wachten staan.En het werd tijd ook want er was zwaar weer op komst. Wat is Holset eigenlijk?
Drie huizen een café en een schaap, dat was het wel zo’n beetje.
Een café met een biechtstoel. Bekend bij verschillende leden van onze vereniging. En dat zal zeker niet voor niks zijn!!! Heerlijke soep met brood en een gastvrije ontvangst waren ons deel. Hier ook de zware bui afgewacht. Dus een half uurtje langer gezeten dan de bedoeling was.

We hadden intussen 70km op de teller, en besloten i.v.m. de verwachte weersvooruitzichten via een paar beklimmingen wat korten naar de camping terug te rijden dan eerst de bedoeling was. En zo geschiede. We hebben nog wel de  Kruisberg en de Fromberg aangedaan. Pittige jongens in een mooie omgeving. En bij Trintelen wist Johan ook nog wel een colleke te liggen. Ik dacht de Vrakkelberg, maar dit wist ik niet zeker meer. Hier ergens is Kevin ook nog lek gereden maar ook dat euvel was snel hersteld. 

Schin op Geul kwam in zicht na een goede 94 km.
Lekker douchen, fietsen op en in de wagens en toen nog wat drinken eten en napraten in het restaurant. En op een groot scherm genieten van Tom Dumoulin. Wat heeft die kerel een prachtige Vuelta gereden. Om trots op te zijn!!!!!

Mag ik voor de rest iedereen bedanken voor deze gezellige fietsdag en vooral de saamhorigheid onder elkaar die van deze dag een topdag heeft gemaakt.

En een bedankje speciaal voor onze chauffeurs die dat zooitje ongeregeld toch maar mooi in hun auto’s meenamen!!!

Gr Il Falco.

De dag na onze Mergellandtocht staat een uit-fietsrondje door het vlakke Brabantse land op het programma; de Plattelandstocht. Mijn benen voelen wat moe maar omdat een beetje uitfietsen me wel een goed idee lijkt, vertrek ik toch naar het oude gemeentehuis. Daar staan Twan van Meel en Peter Verhagen al klaar.
Daar zal het ook bij blijven, het wordt een triootje vandaag.
Twan is net terug van een studiereis en het is meteen al duidelijk dat hij daarvan een boel nieuwe energie gekregen heeft. Peter heeft zo zijn twijfels. Vorige week had hij niet veel kracht en nu is hij zelfs al weer 40 jaar getrouwd (je wordt ouder (o)papa). Ook nog een kinderfeestje gehad op zaterdag met een stuk of 25 drie-jarigen, dat gaat niet in de koude kleren zitten natuurlijk. Hij verwacht er dus niet zo veel van.
Maar dit blijkt later ten onrechte.

We rijden naar het westen omdat het oosten afgeraden is door Bakker Broeders i.v.m. de 80 van de Langstraat. We besluiten naar Dinteloord te rijden. Het maakt allemaal niet zo veel uit want er is niet veel wind. En wat er is, is vooral zuidelijk. Wind opzij.
Ik vraag nog aan Twan of het gisteren geregend heeft op de May. Valt wel mee zegt hij, hoewel ik twijfel aan polderwegen rijden we toch bij de watertoren rechtsaf de polder in. Dit blijkt geen goede keuze. Vlak voor het Gat van den Ham ligt er een dikke laag modder op de weg. Mijn voorwiel pakt een dikke klodder slik op die zich onder mijn voorvork en rem vast zit. Ik hoor een schurend geluid maar dat gaat weer over. Tot er weer wat slik ligt, dan gaat het weer even tekeer. Peter en Twan horen niks dus kachelen flink door richting Dinteloord. Net voor Dinteloord gaat het tempo nog wat omhoog als we een groep voor ons zien rijden. Die gasten worden ingerekend. Erop-en-erover. Ze pikken aan en blijven lekker in ons wiel hangen. Met veel plezier kijken ze naar mijn fiets en vragen of ik de Modder-Tour aan het rijden ben. Na Dinteloord slaan we links af de Zuiderzeedijk op.
De gasten moeten zelf weer in de wind rijden, want zij gaan rechtdoor in zuidelijke richting. Mijn benen beginnen nu toch wel tegen te sputteren. De Limburgse Bergen hebben toch hun tol geëist. Of komt het door het slik wat nog steeds hoorbaar onder mijn voorvork hangt? Bij Stampersgat vraag ik Twan en Peter even te stoppen om mijn fiets schoon te maken. Na wat kleien voor volwassenen is de boel weer vrij.
Het lijkt daarna inderdaad wat gemakkelijker te gaan. De vraag is of het echt extra wrijving was of dat het toch tussen de oren zat door het geluid. Ik blijven gewoon stoer meedraaien in ons trio. Er wordt weinig (zeg maar niks) gepraat vanochtend. We zijn aan het sporten. Bij Langeweg sla ik even een beurtje over met het oog op het viaduct over de snelweg en spoorlijnen waar  ik wel wat tegen op zie. Twan en Peter merken niks van mijn verzaken, dus niet door vertellen s.v.p.
De laatste heuvel van het weekend hang ik op het tandvlees in het wiel van Twan.
Daarna is het alleen nog bergaf naar de May. Om half elf rijden we ons dorp weer in.
Lekker 85 km. gefietst met een mooi tempo.
Ik zou het geen uit-fietsen willen noemen maar ik heb een hele week om uit te rusten.

Ad

Regen was er afgelopen week meer dan genoeg gevallen, maar  de vooruitzichten waren bij weer on-line niet slecht. Toch zaten ze ernaast, het regende om kwart over acht en dan is het niet zo aantrekkelijk om naar onze startlocatie te gaan. Dus maar met regenjasje aan er op uit. Ik was niet de enige. Bakker Peter zou de tocht leiden maar ik hoef niet uit te leggen waarom hij er niet was. Hij moet nog wat geduld hebben. Digipiet , die eigenlijk nooit verzaakt, was er ook niet. Hij gaat vandaag beginnen aan een bijzondere tocht; met zijn duifje Ans naar Polen. Maar liefst 1500 km, niet mis. Veel succes Piet en Ans.
Johan S. misten we ook omdat hij bij De Henk Lubberding Classic zijn kilometers wegtrapte. Peter K. is weer aan het werk en waar Willem uithangt weet ik niet.
Met zijn zevenen moesten we besluiten waarheen. In ieder geval niet naar Achtmaal, daar was het geen weer voor en je zou daar misschien ook regelmatig vastrijden in de Bloemencorsodrukte. Even gedacht aan rondjes Munnikenhof en de bossen. Je blijft dan dicht bij huis, maar in de bossen wordt het ook niet droog. Het werd rondje Noordhoek.
In de polder maakten we  onszelf en de fietsen knap vuil maar later  konden we de jasjes toch uittrekken. In gepast B-tempo ertegen aan. Aan koptrekkers, voornamelijk Erno, Jan, Gerard, Wim en Jacques, geen gebrek. Iedereen kende de weg, Jan ook, egwel.
Net voor Noordhoek wat oponthoud. Gerard moest een binnenbandje wisselen.
Onderweg hadden we ook de gelegenheid om van de natuur te genieten, we zagen verschillende roofvogels. Het bleef nagenoeg droog.
Op weg naar Langeweg  reed Wim ook lek, de eerste keer dit jaar. Hierbij was Gerard weer de eerste die zijn handigheid toonde, zijn handen waren toch al vuil.
Met wind in de rug naar Made was ook geen straf. Hoewel ik er aanvankelijk tegenop zag, was het toch nog een aardig ritje geworden.
Nu komende week nog een keertje trainen om zaterdag de Mergelland route te kunnen volbrengen. Even duimen voor goed weer op 12 september.

Anton Knipscheer

Terwijl ik mijn boterhammetjes zit te eten, “pingt” mijn telefoon de hele tijd om WhatsApp berichtjes aan te kondigen. Het weer van deze ochtend wordt uitgebreid besproken.
Moet je nu naar Buitenradar kijken of Buienalarm of Weeronline? Sommigen kijken gewoon uit het raam: het regent en er zijn veel donkere wolken.
Dan een berichtje van onze dagleider Flip; we vertrekken gewoon zoals gepland.
Precies Flip, mijn idee. Ik zet nog wel even de spatbordjes op de fietsen en kleed me wat warmer aan dan de afgelopen weken. Overschoenen doe ik niet aan, iets waar ik later toch wel een beetje spijt van heb.

Bij het gemeentehuis aangekomen, staan nog 3 WTC-ers maar Flip is er nog niet. Hoe kan dat, is hij later dan ikzelf. Dan ben ik wel erg vroeg of Flip erg laat. Gelukkig komt onze navigator dan ook snel want stilstaan met dit weer is niet lekker. Peter Verhagen is wat aan het twijfelen over zijn outfit. Hij begint met de windstopper maar dan opeens zie ik heb met een regenjasje. Dat zal hij niet meer uit doen, want dan krijg je kou. Maar meestal rijd je niet beter als je je warmte niet kwijt kunt. Of het daar aan ligt weet ik niet maar Peter is vanochtend niet bepaald in topvorm en we zien hem nauwelijks op kop. Martien des te meer; die is beresterk. Hij heeft bijna heel de tocht mee op kop gereden.
We rijden de May uit met wat lichte regen die vanaf de watertoren in stevig regen over gaat. Flip heeft overal aan gedacht want tijdens het hoogtepunt van de bui stuurt hij ons over de Hellekantsedijk waar de bomen een prima paraplu vormen.
We rijden naar Zevenbergsche Hoek, de Moerdijkbrug over en dan naar de Kiltunnel
(weer even een droog stukje). Na ’s Gravendeel wordt het droog. De kleren drogen snel op. Zo niet mijn sokken en schoenen; kouwe voeten zeg!
Via Maasdam rijden we langs de Binnenmaas naar Westmaas. Vandaar naar Numansdorp. Kevin die deze dag uitgezocht heeft om eens met de A mee te rijden, gaat prima mee.
Op de bruggen naar Willemstad probeert hij nog even naast Martien te rijden.
Hij betaalt de prijs. Hardop vraagt hij zich af; “ Is het dat Martien iets meer heeft dan ik, of juist dat ik iets meer heb dan Martien?”.
Na de bruggen langs Helwijk richting Oude Molen, dan Klundert en Moerdijk.
Flip’s rondje past mooi bij de noord-west windrichting. We trappen lekker door.
Op de bultjes langs de A16 bij Lage Zwaluwe wordt er nog eens flink aan getrokken.
Hier moet Kevin toch even passen, maar op karakter haakt hij weer aan hoewel hij mij weet te melden dat zijn benen pijn doen. Ik weet niet of jullie de maat van zijn benen wel eens goed gekeken hebben? Als die pijn doen dan doet het toch wel 2 keer zo pijn als bij mij.

Kwart voor elf rijden we Made weer in, we komen Twan van Meel tegen die alleen gefietst heeft. Anneke komt nagenoeg gelijk thuis aan. Mijn fiets en kleren zijn droog maar de krant van gisteren moet wel even in mijn schoenen gepropt om ze droog te krijgen (Anneke had dat stuk nog niet gelezen blijkt later …… sorry).

Als Anneke meteen nog eens op de laptop kijkt; geen regendruppeltjes bij Weer online. Geen extra punten….

Maar wel lekker gefietst en blij dat ik uit mijn bed gekomen ben voor dit tourke.

Ad van Wesel

Als de schoolvakanties op een einde lopen, is het tijd om de WTC-leden de kans te geven om bij te praten over hun belevenissen tijdens de jaarlijkse WTC Bijpraattocht.
Bij toprestaurant SED in ’s Gravenmoer had clublid William Haanskorf de koffie met gebak voor ons klaar staan.

Zondagmorgen 30 augustus begon met flinke buien en zelfs onweer. Niet verantwoord om te gaan fietsen vond het bestuur. Dus alle multimedia middelen werden ingezet om de leden te laten weten dat we pas om half tien gingen vertrekken. Website, e-mail, What’s app, SMS en 3 ouderwetse telefoontjes waren genoeg om het nieuws te verspreiden.

Om half tien bleek dat de buitenradar en andere weersvoorspellers gelijk hadden; het was droog en dus konden we met 18 renners vertrekken voor een ingekorte route richting ’s Gravenmoer. Langs Oosterhout en Dongen arriveerden we kwart voor elf  bij SED. En zowaar, ook dit jaar scheen de zon weer op het terras van William Haanskorf. De WTC-ers konden onder het genot van een bakje en lekkere taart goed bijpraten. Met de fietsers maar ook met Annemiek en Peter Broeders die door hun blessures met de auto moesten komen. Die konden al hun medische details op tafel gooien soms zelfs met röntgenfoto’s ter illustratie. Na 20 minuten hadden we William zelf nog niet gezien. Toen hij opgetrommeld was, vertelde hij het erg druk te hebben met zijn restaurant; het loopt als een trein. Zo goed dat hij chronisch personeelstekort heeft. Dus als je dit leest en het leuk vind om in een toprestaurant te werken: bel of mail even met SED; hij heeft allerlei jobs. Van de WTC-ers zijn er volgens mij geen liefhebbers, want ze stapten allemaal weer op de fiets naar huis.

 Een iets ingekorte maar wel gezellige bijpraattocht en ook voorpraattocht want er werden plannen besproken voor de rest van het seizoen. Bijvoorbeeld voor de Mergellandtocht die 12 september op het programma staat. Nog een maand en dan loopt het wegseizoen weer op een eindje. Nog even genieten dus van de opgebouwde conditie.

Ad

Op deze morgen staan 20 WTC-ers bij het oude gemeentehuis voor de laatste vakantietocht. Het is mooi zomerweer maar wel met een straffe windkracht 4 uit het oosten die volgens de weerprofeten zelfs nog aan zou gaan trekken tot 5.
Daarom besluiten zowel A en B richting Tilburg en omstreken te rijden.
Ik spreek nog even met Peter Broeders die de afgelopen weken veel geleid heeft. Ik stel voor om naar Goirle – Hilvarenbeek te rijden. Bijna naar de Bokkenrijder die dit jaar niet op het programma staat. Peter vindt dat prima en kan deze keer dus eens relaxed meerijden want ik pak de leiding. Het WTC-peloton splitst precies in 10 A en 10 B renners.
Via Den Hout en Oosterhout rijden we naar het Halve Maantje wat tegenwoordig Spijs en IJs blijkt te heten. Maakt niet uit, we hebben nog geen honger of dorst dus rijden de koptrekkers verder tegen de wind. Via Hulten rijden we naar Gilze. Lang niet meer geweest en het bekende tunneltje wordt niet door mij gevonden. Geen probleem, het is toch goed weer en we nemen een iets langere route om zo toch in Riel te komen. Na de Kerk afslaan en naar het tunneltje van Goirle. Peter Verhagen komt zijn beklag doen dat dit weggetje voor hem wat erg stuitert, hij is een mooi-weg fietser.
In Goirle rijden we langs de sportvelden om niet over het gevaarlijke fietspad met al die paaltjes te hoeven. Deze goede bedoelingen vallen echter verkeerd uit.
Want als we inderdaad over een mooie asfaltweg richting het centrum rijden, slaat het noodlot toe. Sommigen ruiken al onraad blijkt achteraf; Diesel-lucht!
De eerste die echt het dieselspoor van zo’n 10 centimeter breed opmerkt, is Martien als hij al begint te slippen maar zijn fiets nog recht houdt. Hij roept nog “olie” maar het is te laat.
Alsof ze op ijs rijden, schieten Erik van der Hoeven, Kevin Damen en Kees Marijnissen onderuit. Peter Broeders kan vervolgens een van de vallende fietsen niet ontwijken en komt ook ten val.
Ik leg mijn fiets in de kant en neem de schade in me op. Vooral schaafwonden denk ik eerst nog tot ik Peter zie; veel pijn en zijn rechterschouder hangt echt af….. sleutelbeen?
Peter gaat, na even op het gras gezeten te hebben, op een betonblok zitten en heeft pijn en kou. Ongelukkigerwijs is dit een tocht bij zo mooi weer dat ik mijn EHBO bidon vervangen heb door een extra waterbidon. Geen paracetamol bij me dus en de EHBO les heeft mij geleerd dat dat wel aan te bevelen is met zoveel pijn. Gelukkig is de AH, waar we zowat voor de deur staan, open dus haal ik gauw een pakje en zo kan Peter een tablet innemen. Hij heeft het nog steeds koud. Daarom besluit Flip ergens aan te bellen om te vragen of hij daar binnen mag zitten. Ongeloof als de deur opengaat. Een ex-collega van Flip blijkt daar te wonen. De politie hebben we al gewaarschuwd om het oliespoor af te zetten en op te laten ruimen. Gerard Koops heeft zoon Oscar opgetrommeld, die zal de fietsen ophalen en Peter even naar het ziekenhuis brengen. Peter wordt echter steeds grauwer en nu besluiten we toch de ziekenauto te bellen. Die gasten zijn er zo en geven Peter pijnbestrijding en laden hem in. Martien biedt aan om mee te gaan, dat vindt Peter wel prettig. De ambulance vertrekt richting Elisabeth Ziekenhuis in Tilburg en wij zoeken een beetje verdwaasd onze fietsen weer op. Erik van der Hoeven heeft het voorwiel van Peter geleend want dat van hem past niet meer tussen de remmen. Oscar rijdt weg met de fietsen van Peter en Martien maar ook van Kees en Kees zelf. Kees heeft toch een beetje een tik, hopelijk alleen van de schrik. De politieagent staat ondertussen een beetje beteuterd te kijken bij zijn pylonen waarvan er al eentje aan gort gereden is door een bus. De brandweer is er dan nog steeds niet met de zeep om het spoor van wel 200 meter schoon te poetsen.

We rijden de weg verder af, Flip en Gerard voorop. We gaan niet meer verder naar Hilvarenbeek maar de kortste weg terug.
Flip en ik weten beiden die weg niet, we missen Peter nu al.
We rijden Tilburg in langs het Willem II stadion waar het rommelmarkt is. De stad in lijkt niet zo’n goed idee met al die stoplichten. Ik zie een bordje Rijen. Daar moeten we heen. De stoplichten knippen de groep in tweeën. Ik sla rechtsaf naar Rijen aan de Noordkant van de A58. Rustig peddelen we verder om op de rest te wachten. De rest heeft ons echter niet af zien slaan en een bordje Gilze in de smiezen en kiezen die route langs de zuidkant van de A58. Ik rij nog terug maar zie niemand meer. Dat kan er ook nog wel bij op deze ramptocht, we zijn elkaar kwijt geraakt!
Met Gerard en Erik rij ik naar de May.

Goed en wel thuis, meldt Peter Broeders zijn schade via Whatsapp; sleutelbeen, elleboog, 5 ribben en longen beschadigd. Die elleboog moet zelfs geopereerd.
Ik voel me ellendig, maar Peter nog veel meer.

Beterschap Peter!
Martien bedankt voor het spelen van ziekenbroeder,
Gerard en Oscar voor het thuisbezorgen van de fietsen en wielen.

Ad

Vanwege het plan voor een lange B-tocht was het een drukte van jewelste bij het Oude Gemeentehuis. A-renners waren er wat minder te bekennen. Gelukkig konden we Kees Marijnissen en Jacques van Dijk met ons mee krijgen na de belofte dat we niet te gek zouden doen. Daardoor konden wij met vijven een rondje rijden op een gewoon A-tempo en kon de B ook een B-tempo aanhouden omdat er geen verdwaalde A renners op kop zaten te trekken. Iedereen blij :-).

Op het A programma stond een rondje Hoekse Waard van Flip maar net als de B, besloten we iets in te korten. Omdat Flip wist dat er wat fietspaden op de gewone Hoekse Waard route opgebroken liggen, besloot hij over te stappen op de Binnenmaas route.
Een heel mooi en vooral rustig rondje in een mooi landschap dat uiteindelijk naar Willemstad leidt. Het was nagenoeg windstil en daardoor waren de afwisselingen lang. Peter Verhagen en Flip begonnen zo met een eerste beurt van ruim een half uur.
Kees en ik namen ook zo’n lange beurt voor onze rekening. Jacques hield zich gedeisd.
Hij bleek voor het eerst weer op de fiets te zitten sinds ik hem op een dinsdagavond eens opgeharkt had bij Molenschot toen hij door rugklachten geen kracht kon zetten. Hij heeft toen maar besloten om zijn rug 3 weken rust te gunnen op zijn vakantie en kwam dus vandaag eens testen hoe hij er voor staat. Nou, het ging goed, alleen  brug op bij Willemstad moest hij even rustig aan doen (verstandig).
Toen we na 97 km. in Made aankwamen, kon hij tevreden zijn over hoe zijn rug het gehouden had. Flip draaide rechtsaf; ging hij nog een extra lusje maken of was het om Twan van Meel’s Bruisende Buitenmarkt te vermijden?
Ik reed wel recht naar huis om lekker in de tuin wat zon te pakken.
Lekker gefietst, mannen bedankt!

(dit is NIET de Binnenmaas!)

Ad