Zaterdagmorgen 20 juni; morgen begint officieel de zomer maar dat was nu niet te voelen; donkere wolken vanuit het noordwesten, de buien zaten volgens de buienradar iets noordelijker, daar hadden we geluk mee.

Normaal leidt Ad de West-Brabanttocht maar deze keer was onze globetrotter niet op tijd thuis van zijn zakentrip naar Amerika. Gelukkig kun je tegenwoordig een rit uploaden op je gps dus zogezegd zo gedaan;  Piet Verkooijen kon nu de rit leiden (had voor de zekerheid wel de rit al 2x voorgereden want je weet maar nooit).

Verzamelen om 8.00 uur; Er stonden al aardig wat WTC’ers; wie ging er met de A mee en wie met de B? Slechts 4 A renners bleven over nadat Peter toch besloot om mee naar West-Brabant te rijden.
Fijn voor ons, want Peter heeft heel de tocht op kop gezeten!

Dus met 10’en vertrokken we via de Brandestraat naar Langeweg, dwars door Zevenbergen naar Standdaarbuiten. Onder de A17 door naar Stampersgat, Gastelsveer, door naar Kruisland, Moerstraten en naar Bergen op Zoom. Bij de Brabants wal het 1^e klimmetje de Vossenberg op. Tussen het vele groen werd de weg vervolgd naar Woensdrecht waar de Rijzende weg in vlot tempo werd afgewerkt. Hierna langs de vliegbasis naar Hoogerheide, Huijbergen en zo tussen de weilanden door naar Nispen. Daar kende ik de weg weer goed, op naar mijn geboortedorp. Piet had zelfs de koffie met appeltaart al besteld en Lars Schaap van Le Mouton stond op het kerkplein al op ons te wachten. We konden toch op het terras zitten ondanks de bewolkte dag maar lang was het niet. Na ong. 20 minuten stond iedereen al weer te trappelen, Wim sloeg zijn thee achterover en we konden weer; op naar deel 2.
Nispen uit naar de rotonde waar het ouderlijk huis van Ad staat. Hierna via ’t Dreefje even Belgie in en zo via de Langeschouw naar Schijf. Hierna richting Klein-Zundert, Rijsbergen en onder het viaductje van het Liesbos naar den Elszakker bij Zonzeel. Vandaaruit was het nog even achter Wagenberg langs naar de May. Zo schiet het wel op als je het zo schrijft, met de fiets duurde het een paar uur langer…….
Maar lekker gefietst en bijgekletst in een mooi landschap. Top.

Bedankt Piet voor de rit en de koffie met en alvast een fijne verjaardag!

Anneke

Ja, ik heb eigenlijk helemaal niets met Rotterdam, toch vind ik het een van de
mooiste tochten.

Om 8.00 uur bij het oude gemeentehuis staan 17 WTC-renners aan het vertrek;
15  B-renners en maar 2 A-renners.
Ik zeg tegen Ad van Wesel; dan moeten wij onze verantwoordelijk maar nemen.

Er zouden in deze 120 km tellende rit ook nog eens 280 hoogte meters moeten worden overwonnen.

Het was perfect fietsweer,  17 graden en (bijna) geen wind.
Op de Moerdijkbrug de eerste hoogtemeters, gevolgd door een afdaling de Kiltunnel in en weer uit. Dan de Heinenoordtunnel in duiken en dan met een klim van 5.2% er weer uit is altijd lastig.

Nu richting Rotterdam over mooie fietspaden. In Rotterdam aangekomen, rijden we rechts van ons liggende Feyenoordkuip voorbij; hier wordt dus volop geroepen naar links kijken!!  Hihihi. Ja,  ons Brabanders zijn niet zo van die Feyenoord-fans.

Dan over de mooie Erasmusbrug, even zoeken en dan zijn we bij ons koffieadres aan een mooi oud haventje; the Dutch Maritem Pub. Hier nuttigen we een lekker groot stuk appeltaart met slagroom en een lekker bakske en zowaar met een klein borreltje.

Hierna gaan we richting de verschrikkelijke klim van de Brienenoordbrug,
maar wij als WTC kleppers hebben daar geen moeite mee.

Bij Slikkerveer (Ridderkerk) zien we een gloednieuw gebouwde Sionskerk waar het ook nog eens zeer druk is. Dat is toch wel heel apart, overal worden kerken gesloten en/of afgebroken en hier bouwen ze een nieuwe.

Hoe verder we richting Brabant komen, gaat de zon steeds meer schijnen.
Nog een stukje langs Dordrecht en weer over de Moerdijkbrug langs de A16 richting Zevenbergschehoek, Wagenberg komen we weer in Made.

Dat hebben we mooi gedaan, 120 km op de teller en 280 hoogtemeters.
Nu thuis weer lekker van de zondag genieten!

groetjes van jullie klepper
Peter Verhagen

De voorspelling was bar en boos voor dit weekend; veel regen en wind was er volgens de weerspecialisten op komst. Zaterdag was een tocht naar Ravenstein gepland maar bij het verzamelen om 8.00 uur gingen de hemelsluizen even open en daalde de temperatuur naar 9 graden. Na wat overleg werd de tocht 1 week verplaatst. Volgens mij een goede beslissing want anders had je continu in die bui meegefietst en met de terugtocht fijn een krachtige westenwind tegen gehad. De voorspelling voor volgende week zaterdag is 28 graden, het andere uiterste; we zullen zien.
Zatermiddag waren de meeste buitjes opgelost en werd het nog best lekker weer zodat ik nog lekker in de tuin heb kunnen werken. De 2 WTC’ers die in Limburg de mooiste heuveltjes aan het beklimmen waren, hebben gewoon lekker weer gehad en hebben geen regen gezien; fijn voor die mannen.

De voorspelling voor zondag was ook niet veel soeps; Weeronline gaf 2 regendruppels dus extra regenpunten te verdienen deze ochtend. Was het daarom nog best druk bij het oude gemeentehuis? Jan, stralend in zijn rode trui, kon je al van verre zien staan. Wie er niet stond was onze leider (lijder?)  Erno.
Wie wist de route van de Mark en Dinteltocht nog? Het antwoord kwam net aan gefietst. Jacques van Dijk werd vrijwillig aangewezen en hup daar konden we. Zijn zoon Paul was ook aanwezig, even met de B mee was de uitleg want hij had 3 weken niet gefietst.
Marino en Rob van de Wilde Bond sloten ook aan; met z’n tweeën was ook zo wat.  Nou, geen probleem, dan zijn we met zijn 16’en, genoeg koptrekkers dus. En dat was ook zo.
Via Lage Zwaluwe werd er koers gezet naar Moerdijk. Ojee, de eerste druppels. Het zal toch niet de hele ochtend gaan regenen, he? Gelukkig was het maar even en bij Klundert was het weer droog. De wind deed ook zijn best, ik had het idee dat het steeds harder ging waaien. Gelukkig kun je achter Marino lekker wegkruipen.
In Willemstad gingen we via het haventje en dan links het fietspad op. Ik zat net te vertellen dat ik daar nog nooit op dat fietspad had gereden en ineens wist ik waarom; dat moest ook niet, je moest op de weg blijven anders reed je verkeerd.  Dus allemaal draaien en terug. Caspar nam dit erg letterlijk en draaide terug. We hebben hem niet meer gezien.
Hierna gingen we de Dintel over naar den Fendert. Steeds meer wind mee dus we waren op weg naar huis. Op de Goudbloemsedijk, fietsend naast de Mark, werd er LEK geroepen. Rob Norbart kon plakken en wij konden een banaantje eten.
Daarna op weg naar Langeweg. Het begon weer te spetteren en de lucht werd steeds grijzer dus maar niet door de polder. Met de wind in de rug waren we zo op en over het viaduct bij Zevenbergschen Hoek, hup naar Wagenberg en ojee we misten Peter K. en Yp H. We moeten toch op gaan letten! Hopelijk hebben ook zij deze tocht van 82 km. in goede staat volbracht….

Anneke

Het was maar een magere opkomst; slechts 7 WTC’ers (Jan in zijn mooie rode trui, Marc, Piet, Wim, Erik, Erno en ondergetekende)  die om half negen op deze 2e Pinksterdag een tochtje wilden rijden. Was het omdat het zaterdag Den Hout-Den Hout was geweest of omdat het weer niet echt uitnodigde?
Maar we waren wel in het gezelschap van 2 Abrahammen, dat maakte veel goed.
Erno Haanskorf was afgelopen vrijdag de jarige job en Erik Stasse vandaag.
“Ach,” verklaarde hij; ” iedereen sliep nog, dus ik dacht, ik ga maar even fietsen”.

Piet (gelukkig zonder fluit vandaag), leidde ons de weg voor een viaductentocht andersom. We vertrokken via Zevenbergschen Hoek naar den Elsakker. De wind zat hier even mee maar daarna dus gewoon niet meer. Via Breda Noord over de slingerende fietsbrug bij Prinsenbeek. Daarna de fietspaadjes op richting het zuiden. Op kop rouleerde het lekker en iedereen deed zijn werk, er werd goed doorgereden.  Wim was onderweg soms de weg kwijt; het is toch anders als je van de andere kant af komt.
Het weer viel mee, 14 graden en onverwacht af en toe een zonnetje,
mijn jas was eigenlijk net te warm.
Zonder gekke avonturen bereikten we weer gewoon Den Hout.
Maar we reden nu rechtdoor over de bromtol, wat nu?
“Koffie met gebak bij The Pub” riepen Erik en Erno.
Nou, dat hoef je maar een keer te zeggen, lekker hoor.
We hebben Steven en Sophie wakker gemaakt zodat we lekker op het zonnige terras konden genieten van een heerlijk appelgebak; voor de Abrahammen met sterretjes!

Happy  Birthday Erik en Erno!

Anneke

De wafels met aardbeien voor de B trokken op deze pinksterzaterdag blijkbaar meer dan de Vennentocht bij de A. Die leek voor de 2^e keer op het programma te staan want die tocht was een tijd terug al gereden. Toen was dat qua weer de beste oplossing.
De 5 A liefhebbers nu keken elkaar dus vragend aan. Wat zouden we gaan doen?
De windvaan op het oude gemeentehuis wees de richting aan; richting West-Noordwest moest het worden. We kozen een rondje Willemstad en dan over Numansdorp en Strijensas terug. Dat is slechts 90 kilometer maar met ons 5-en zouden we toch allemaal wel onze energie kwijt kunnen. Zelfs Flip vond het prima. Ik vond later de reden uit: hij had vrijdag al flink gefietst, toen een feestje tot half drie ’s nachts en vandaag nog een bezoek aan de Top-100 op de planning ’s middags. Dat zijn veel zware etappes na elkaar.

We vertrokken meteen voortvarend. Tegen de wind kwam de teller niet onder de 31, vooral Bart had er zin in. Iedereen pakte zijn beurt. Dat zou Gerard later nog betreuren wat toen werd het toch pittig, vooral de bruggen op en tunnels uit. Hij herinnerde zich vaag de “Zwaartekracht wetten van Newton” die hij in de schoolbanken geleerd had. Iets met gewicht wat dan een rol speelde met de kracht….. en pfff.

Peter Verhagen bleek zijn schoonzoon pas fietsles gegeven te hebben en daar was hij zelf niet slechter van geworden.
Flip herstelde goed van het feestje; hij komt net voor Willemstad nog even langs voor overleg. Zullen we toch maar naar Tholen rijden want die hebben we pas gemist? Of naar Oude-Tonge? Dat klinkt goed  maar ik vroeg hem of die over een paar weken sowieso niet op het rittenschema staat. Dat weten we samen niet (dit jaar niet op de lijst zie ik later thuis). Dus blijven we toch maar bij ons oorspronkelijke rondje Willemstad.
Met onze snelheid en behoorlijk wat wind, moet ik zeggen dat het ook wat aanlokkelijker is om daarbij te blijven, want nog even over de bruggen en dan hebben we het keerpunt met wind (schijn) van achter. Er valt af en toe een motregendruppeltje, maar het mag geen naam hebben en regenpunten zullen we daardoor niet kunnen claimen.
Claimen gaat sowieso niet werken, Anneke heeft me vanochtend al verteld dat Weer-Online geen druppeltje geeft. Dat is voor ons ook terecht want als we tien voor elf de May binnenrijden, zijn we alleen nat van het zweet. Gerard Koops laadt zich mentaal nog een keer op voor de brug naar Geertruidenberg…. F=G *(m1*m2…..$&^%##$& ) het wordt nog zwaar met zijn massa maar hij kan tevreden terug kijken want we hebben een mooi tempo gereden en hersteld steeds beter.
Daar heeft hij 45 uur voor.
Tot maandag.

Ad

Zo, eindelijk tijd om een stukkie te schrijven over het tochtje gisteren; manlief zit weer in het vliegtuig, dochter is zich aan het uitleven bij het 538 Koningsfeest in Breda en zoonlief zit gezellig achter zijn computer en ik met de laptop en TV538 op de achtergrond met een lekker rustig muziekje van DJ Hardwell.

Volgens de kalender zouden we op zondag 26 april de 2 dijkentocht van 120 km rijden maar gezien de natte weersverwachting en het feit dat het Ronde van Made was en een aantal op tijd thuis wilden zijn, is er geruild met de Hemelvaartstocht van 90 km. Daarom was de start ook om 8.00 uur.

De weersverwachting kwam gelukkig niet uit en de buien bleven weg. Het was bewolkt en er stond wat wind uit het westen. We dachten dus een ritje richting wind tegen te gaan en mee terug zoals meestal gebruikelijk. Maar onze dagleider Piet leidde ons naar het oosten want  er stond toch geen wind. Dat heeft hij die ochtend nog vaak te horen gekregen.

We reden met z’n 11’en via Raamsdonksveer, over de nieuwe dijk naar Sprang. Daar was het uitkijken geblazen; Peter K. en Jack v D. verdwenen glibberend door de vele  modder op de weg in de berm; gelukkig zonder erg.

Volop kletsend (met de wind in de rug) waren we zo een eind weg. Vlakbij het crematorium in Vlijmen blies mijn achterbandje zijn laatste adem uit. Wim, Peter en Jan; bedankt voor het lappen!
Wat een luxe als je met mannen meerijdt.
Op naar Loon op Zand. Gelukkig reden we wat beschut zodat we weinig wind tegen voelde. Het ging steeds zwaarder, ik dacht dat het hard waaide maar het bleek dat mijn achterbandje weer wat lucht kon gebruiken; dus ff bijpompen hielp een stuk. Via de Moer reden we naar het Wilhelminakanaal om zo langs het water naar Oosterhout te rijden.
Dus toch beetje 2 dijkentocht.
En toen was het door Oosterhout naar Den hout; gelukkig hadden we op het viaduct bij Made na 87 km. de wind mee.

P.S.: Ad heeft een nieuwe achterband opgelegd dus ik hoop dat ik voorlopig van mijn lekke banden af ben 😉

Voorjaarstocht? Nou, het was meer een Wintertocht.
De temperatuur op deze zondagmorgen van de 15^e maart was gekelderd naar 5 graden, het was druilerig en er woei een gure oostenwind.
Maar we zijn geen watjes dus Ad en ik reden gewoon naar het oude gemeentehuis om vijf voor negen. Gelukkig stonden daar nog meer bikkels. Wel 20 renners minder dan vorige week maar toen was het weer fantastisch en er was eten, dat scheelt.
Er werd in een groep vertrokken richting Oosterhout voor een rondje Slingerdreef. Ter hoogte van de Hannebroeck net voorbij Oosterhout sloeg de B ploeg met 9 WTC-ers linksaf en de A-ploeg met de overige 6 die daar achter reden, rechtsaf. Toch ieder een tochtje dus. Na de afslag bij de Seterse Hoeve reden we beschut tegen de koude wind, de regen was ook bijna gestopt. Bij de slingerdreef aangekomen, reden we niet rechtsaf maar rechtdoor om daarna de 2^e rechtsaf te gaan omdat de weg van de slingerdreef te slecht geworden is; in plaats daarvan reden om de slingerdreef heen (langs de kranen dus).
De wind woei steeds harder maar gelukkig hadden we goede koptrekkers; Erik vd H. (die had goed getraind in Limburg zo te zien want hij leed niets), Peter V. (die had zaterdag al een jasje uitgedaan met de tocht naar Zaltbommel de dag ervoor vertelde hij en was daarom maar met de B meegegaan om los te trappen), Peter Bas. (vond dat hij nog te weinig kilometers had voor de A maar reed als een speer) en Jan L. (deze kilometervreter had de dag ervoor ook al gefietst maar dat was niet te merken).
En zo konden we om klokslag 11.00 uur bij het Pannekoeckershuis in Den Hout aanschuiven voor het Abrahammengebak, de A- ploeg viel een kwartiertje later binnen. De kersverse Abrahammen werden spontaan toegezongen door het peloton.

Erik van der Hoeven en Johan Smits, bedankt voor de lekkere traktatie; het was gezellig!

Anneke

Zondag 21 september; bij weer online stond kans op 1 druppeltje en een temperatuur van 17 graden; nou dat moet kunnen. Dus ik in zomertenue naar het oude gemeentehuis.
Daar aangekomen bleek dat de andere 11  het niet zo positief inzagen en hadden jassen of mouwen aan. Zijn zij nou de watjes of ben ik nou zo een bikkel?

Op het programma stond rondje Noordhoek extra onder de leiding van Kees. Maar helaas, hoe we ook zochten, leider Kees werd niet gevonden. Ook onze andere leiders Gerard en/of Anton waren er deze keer niet. Dan maar zo op weg naar Noordhoek, al fietsende zou wel verzonnen worden hoe die extra in worden gevuld. Vertrokken werd via de bekende polder naar het gat van Ham waar de straffe noordenwind werd gevoeld. Vooral Johan voelde die goed, of was het toch dat afzakkertje bij the Pub de avond ervoor? Jacques en Erik voelde er zo te zien weinig van want ze fietsten lekker op kop door de polder. De weg was best nat en modderachtig; de kleispetters vlogen dan ook gezellig in het rond.
Bij Lage Zwaluwe hoorden we de adem van de Wilde Bond in onze nek maar niet voor lang; wij sloegen rechtsaf en zij gingen door het “centrum” en over de Moerdijkbrug. Wij reden daar rechtdoor naar Moerdijk, Klundert, Noordhoek en Standdaarbuiten. En toen was werd het zoeken naar dat “extra”.  Jacques wist het; we rijden via Oudenbosch. Zo gezegd, zo gedaan. Maar toen hoorde ik iets leeglopen. Piet V. merkte iets later dat het zijn band was. Gelukkig was onze meester bandenluisteraar Erik erbij en die had in no-time die band opgelapt.

Op naar Bosschenhoofd. Daar was het wat zoeken want het stikte van de fietspaden en dan is het toch wel handig dat je de goede hebt. Dat lukte goed, die “Kees” wist overal de weg en dus ging het vervolgens naar Rucphen, Sprundel, Etten-Leur en zo het viaductje in bij het Liesbos. Daar was de weg afgesloten dus moesten we over weer een extra fietspaadje naar en door Prinsenbeek en zo langs de A16. Richting Zevenbergschen Hoek werd het ineens dreigen en vielen er enkele druppels; nou dat was dus die ene druppel; het weerbericht klopte. Op het moment dat we rechtsaf sloegen bij de tankstation de Compaan werd het al snel droog. De wind stond daar lekker schuin tegen dus er moest nog even gestoempt worden alvorens we Made konden binnenrijden. Bij thuiskomst stond er 78 km. op de teller en kon de fiets en ik in de wasserette..

Anneke