Om het Hemelvaartsweekend af te sluiten, stond vandaag een rondje Sliedrecht – Gorinchem op het programma. Maar ik noem dat liever Flip’s rondje Giessenburg, want dat doet meer recht aan de mooie route die Flip weet zonder hele tijd op drukke fietspaden te zitten.
Dertien renners gingen op pad voor deze tocht. Het was deze ochtend lekker weer dus we konden in zomertenue, wel even twee ondershirts er onder voor de start. Zeker nadat Anneke en ik een aantal dagen aan Lissabonse temperaturen gewend geraakt waren.
We kwamen net op temperatuur toen we in de polder richting gat van den Ham  LEK! hoorden. Arion bleek met een leeglopende achterband te maken hebben. Hij baalde daarvan want nooit rijdt hij lek en nu al voor de tweede keer bij WTC. Hij stelt nog voor dat wij maar doorrijden, maar dat doen we natuurlijk niet. Met een beetje hulp zitten we zo weer op de fiets, toch? Ad en Ad zijn zo gretig om te helpen dat we met de koppen tegen elkaar kaatsen om bij het wiel te komen. Daarom is nou een helm verplicht bij WTC Made, dus! Flip is er ook al bij om het wiel er uit te draaien en zo schiet het op. Om Arion niet anders te behandelen dan Adrie krijgt hij ook zijn “ontgroening” die bij een lekke band hoort. Dat wil zeggen de nodige sneren en goed bedoelde tips. De band zit er zo weer in maar dan moet er gepompt worden. Waar je voor een ouwerwetse fietspomp geen handleiding nodig had, is dat bij een “CO2 pomp controler” , zoals zo’n ding blijkt te heten, dat wel anders.  Er zijn wel een stuk of tien types die allemaal weer anders werken. Arion blijkt hem pas wel eens getest te hebben. Toen spoot het patroon zo leeg en in de lucht en heeft hij één ding geleerd: je kunt je vingers branden aan het koude patroon. “Moet een rubbertje om!”, weet Ad van Dongen te melden. Bij zo’n opmerking kun je natuurlijk wat opmerkingen terug verwachten. Deze keer lukt het echter niet om het apparaatje van Arion aan de gang te krijgen. Het gaat van hand tot hand en uiteindelijk moet er een brandweerman aan te pas komen om het ding aan het spuiten te krijgen. Nu nog de lucht in de band. De helft gaat er langs, maar er komt net genoeg in om de tocht te vervolgen. Flip kijkt nog even goed naar het apparaat: O, dit type moet je er op draaien! Hoewel ik zag dat Arion de Aktiv-8 heeft, denk ik dat dit filmpje een goede leerzame gebruiksaanwijzing heeft:

We kunnen weer op pad na de tweede lekke band van deze dag voor mij. Ik had mijn fiets namelijk ook al in de schuur gevonden met een lege achterband. Thuis, zonder al die “hulp”, was hij zo gerepareerd. Onderweg verder geen vertragingen meer. Het gaat vlot door de Dordtse Biesbosch waar Flip een mooi (voor mij) nieuw fietspad neemt. Langs het Wielerbaantje rijden we over de spoorbrug en dan onder de A15 door de polder van de Alblasserwaard in. Een mooi alternatief. En lekker rustig. Hoewel, door de lekke band van Arion klopt Flip zijn schema niet meer en zijn we net in Giessen Ouderkerk als de kerk uitgaat. Toch nog wat drukte, maar geen oponthoud.
Vandaar richting Gorinchemse brug waar de klimspieren even getest kunnen worden voor de Vogezen en de Alpen komende weken.
Flip is nu even van kop af maar al met al zal hij bijna 90% van de tocht echt de leider zijn op de eerste rij. Langs Werkendam gaan we weer de polder in en dan ontwaar ik in de verte twee mensen die op mij overkomen als valkeniers, maar dichterbij gekomen, blijken het twee mensen te zijn die hun papagaai aan het uitlaten zijn ??!!. Ik hoor iemand gillen, maar iedereen fietst nog gewoon dus het zullen die vogels wel geweest zijn, of de eigenaar die zijn ara de wijde wereld in ziet vliegen. Geen tijd om te kijken, want met wind in de rug gaat de snelheid flink omhoog. Voor niemand een probleem zo te merken en we zijn dus zo in Hank. Nog even twee bruggen voor Flip, Anneke en mij om bergop te trainen.
Volgende week zijn we er dus niet. Kansen voor de mannen die op de rode Leiders trui zitten te azen. Hopelijk kijkt John dit keer wel goed op de tourkalender want anders mist hij weer de kans om het bij zijn fiets mooi kleurende shirt te pakken.  

Ad van Wesel

Eindelijk is het weer voor korte mouwen en broekpijpen. 15-16 ^OC bij vertrek en oplopend naar boven de 20 ^OC, lekker. Ik doe wel twee zweetshirtjes aan onder mijn WTC trico voor de opstart.
Bij onze startplek zie ik dat het eigenlijk voor zo’n mooie dag niet zo druk is. Toch verdelen zich 4 groepen. Anneke, Erno en ik zien dat John Haanskorf niet aan de start staat. Geen vertrekstempel vandaag, dus geen punten? (even reglement nakijken later).
Voor de Tour staat een tocht richting koffie met gebak op het terras van café “In den Bockereyder” bij Esbeek. Zeven WTC-ers sluiten bij mij aan. Via den Hout, Oosterhout, Hulten en Gilze gaan we richting het oosten naar Goirle. Ik zie dat Erno nog gekleed is alsof de vorst elk moment kan toe slaan. Hij blijkt voor een geleidelijke striptease te gaan. Als Adrie lek rijdt, gaan de overschoenen uit. Uiteindelijk op het terras de windstopper, arm- en beenstukken. Op het terras is het nog niet zo druk, dus we zijn zo aan de beurt. Koffie, thee en 6 appelpunten plus twee kersen. Dat gaat er goed in en nog even naar “de plee” zoals dat daar heet, en we kunnen weer op pad. We zetten koers door de bossen naar Poppel. Daar staat iets minder wind dus de snelheid gaat omhoog. Erno vraagt zich af wat er in die kersenvlaai van Flip gezeten heeft, dat er bij hem niet in zat. Net voor Poppel heeft Adrie weer lek. Met 5 man helpen we hem om een snelle pitstop te maken… nouja 2 helpen en de rest analyseert vooral hoe het kan dat hij nu weer lek rijdt. Materiaalkeuze en stuurmanskunst passeren als opties. Adrie is blij als we weer op kunnen stappen en hij geen “tips” meer krijgt. Iedereen vindt het prima om bij zulk mooi weer even stil te staan blijkbaar. Iemand oppert dat het onderhand weer is voor buitensex.  “Goed idee”, zegt Erno, “maar dan doe ik wel mijn windstopper en beenstukken aan!”. De gedachte hoe dat er uitziet, gaat op een of andere manier niet meer uit mijn hoofd. Maar gauw weer op de fiets en via stukje België steken we door naar Baarle Hertog om net na de grens via Klein Bedaf naar Alphen te rijden. De noord oosten wind staat de hele tijd opzij of licht tegen. Vandaag weinig wind in de rug gehad. Adrie zijn brandstoftank raakt langzaam leeg. Enkele keren moeten de koptrekkers, die het goed doen op taart met slagroom, tot “taandje minder” gemaand worden.  Van den Hout naar Made kijken we even of het echt op is…. Adrie wordt nog even op kop gezet. Als de snelheid inkakt tot 27 km/uur is duidelijk dat hij alles gegeven heeft. Dat is goed, daar wordt je sterk van. Hij kan nu thuis zijn banden gaan plakken voor de volgende rit van Hemelvaart. Daarna zou Erno wel eens in het rood kunnen zitten…..

Ad

De wekker gaat, even buiten kijken en warempel… een flauw zonnetje laat zich zien en op buienradar is te zien dat de temperatuur toch ergens rond de 14 graden moet starten. Prima voor de korte broek dus.

Vol goede moed op naar het raadhuisplein om maar te zien welke WTC helden vandaag mee op de fiets gestapt zijn. Al snel loopt het plein vol en zijn er 3 mooie pelotons die allemaal de kant van Noordhoek op duiken om voor de buien hopelijk weer terug te zijn.

Wij vertrekken met de Tourploeg met Ad en Flip op kop gevolgd door Erik, Leo, Adrie, Anneke, Arion, Johan, Hans en ondergetekende. Met een mooi tempo de polder in richting de moerdijkbrug om door te schieten naar industrieterrein Moerdijk. Mooi de wind schuin in de rug wordt er lekker gereden en er is zelfs nog de mogelijkheid om onderling wat bij te kleppen.

Ineens horen we de fiets van Ad vreemde geluiden produceren en na een grondige controle moet hij helaas concluderen dat er een spaak geklapt is. Ad besluit om om te draaien en in zijn uppie weer voorzichtig naar Made te rijden. We rijden nu met 9-en verder.

Aan het eind van het industrieterrein duiken we rechtsaf om via Klundert – Tonnekreek richting Fijnaart te gaan. “Hoooooooo…. Lek!!!” Roepen Adrie en Flip in koor, de buien afgelopen dagen zorgden voor veel modder en steentjes dus die lekke banden zat er dik in.

Na even te hebben genoten van de mooie uitzichten aldaar reden we al draaiend met de wind op de kop weer verder richting Zevenbergen. Vlak na het spoor werd er besloten om rechtsaf te gaan… oei.. dat was toch zo’n slecht paadje, maar niets blijkt minder waar en er ligt nu een prima nieuw geasfalteerd fietspad welke vlak voor de brug bij Zwartenberg uitkomt.

Ter hoogte van de Elsakker wordt er besloten om nog over Terheijden en Den Hout te rijden om de kilometers te maken en om Leo weer veilig thuis te brengen. Het tempo is nog steeds prima te noemen en het zonnetje wordt steeds wat warmer wat inmiddels heeft gezorgd dat de nodige mouw- en beenstukken al zijn opgerold/uitgedaan.

“LEK!!” Dit keer is het Adrie die voor de tweede keer het peloton tot stilstand weet te krijgen richting Terheijden.

Het tempo was lekker vlot en iedereen kon lekker mee. In Terheijden hebben we Arion zijn nieuwe fiets nog even kunnen bewonderen toen hij zijn achterband van nieuwe verse lucht aan het voorzien was (gelukkig niet lek).

De koffie werd door sommige al geroken en het tempo ging wat verder omhoog, de zon scheen nog steeds en de buien lijken we ruimschoots voor te kunnen blijven.

Langs het kanaal bleek de achterband van Flip het toch weer begeven te hebben. Mocht iemand nog een bandje van Flip te goed hebben… controleer hem wel even op plakkertjes! Zo te zien was Flip inmiddels al behendig in het wisselen want we waren zo weer op weg richting het mooie Den Hout. Nog even genieten van het heerlijke zonnetje en het milde briesje reden we om 11.35 uur het mooie Madese weer binnen.

De emmer sop staat al klaar en de wasmachine draait al weer om de velo en het pakske weer gekuisd te krijgen voor de volgende!!

Tim

Hoewel de zon schijnt deze ochtend is het toch nog te fris om vandaag in korte broek te vertrekken. Ik trek dus mijn kniestukken aan want dat is voor tussen de 10 en 15 graden.
Bij het oude Raadhuis zie ik een flinke groep WTC-ers staan. Toch zijn er vandaag uiteindelijk maar 2 pelotons. Bij de Tour sluiten enkele Sport mensen aan. Altijd lekker als koptrekkers tegen de wind, als ze niet te hard gaan. Maar dat zou vandaag perfect lijken te gaan.  zo zijn we met 15 renners van WTC en Arjon van Dongen als gastrijder.
Onder leiding van Flip gaan we vandaag naar Den Bosch toe. Ik verwacht over Dun Berg maar hij stuurt ons over Den Hout. “Via de Cola?”. “Ja”, dan weet ik genoeg. Met de Locomotief zet ik mij op kop. De wind is tegen, niet zo hard maar met deze temperatuur weer “dik”. Via Oosterhout rijden we richting Cafe “Halve Maantje”, wat tegenwoordig  “Spijs & Ijs” blijkt te heten. Nu melden Twan en Kevin zich op kop, dat is lekker  want zo blijven we net boven de dertig touren. Via het omweggetje komen we in De Moer en draaien daar naar Loon op Zand. Daar wordt het wat drukker op het fietspad en dat zou de rest van de ochtend zo blijven. Door het mooie weer hebben heel veel wielrenners maar ook dagjesfietsers hun (e-) bikes weer van stal gehaald. Dit leidt tot grote snelheidsverschillen en veel tegenliggers. Het wordt een beetje een onrustig ritje met veel roepen en remmen. Dat is even wennen na afgelopen weken waar plek zat was op de weg omdat die koulijers thuis bleven.
Net voor Loon op Zand slaat John Haanskorf links af. Hij moet naar het vliegveld van Charlerois vanmiddag, maar wil natuurlijk zijn derde plaats verdedigen. Hij wil graag in de leiderstrui komen, want die kleurt zo mooi bij zijn fiets. Anneke checkt wel even haar teller natuurlijk, want je moet minimaal een kwart met de club mee om de helft van de rit te kunnen rijden om voor 1 keer terug te mogen draaien die meetelt. 29 km, dus dan komt hij rond de zestig uit, dat is acceptabel… John ligt nog op koers om de trui een keer te pakken als Anneke en/of ik een rit gaan missen. 
We rijden langs de Rustende Jager richting Cromvoirt. We pakken een nieuwe route over een mooi fietspad dat ik niet ken. Maar daar hebben we Flip voor bij deze route, we zitten zo in Cromvoirt en komen dan door natuurgebied de Moerputten. Het barst hier van de vreemde vogels. Met een verrekijker of camera met giga lens lopen ze langs de kant van het drassige gebied. Door het zien van al dat hoge water, krijgt Hans daar ook last van. Hij stopt. Nog even rijden we door maar als duidelijk is dat we ondanks zijn top-vorm toch even moeten wachten, besluiten er meer om vogeltjes te gaan zoeken.  Weer op de fiets passeren we nu het bordje ‘s Hertogenbosch. Flip vraagt of ik denk dat we over Hedel terug kunnen, dus boven de rivier. Het is iets verder en we gaan dan zeker boven de honderd  kilometer komen. Maar met zulk mooi weer en goede snelheid moet dat geen probleem zijn. Dus we gaan er voor.
Net na Den Bosch hoor ik gesis, LEK! Mijn voorband staat plat. Met wat hulp gaat het vervangen vlot… maar helaas kan ik de oorzaak niet vinden, altijd vervelend want voor je het weet ben je weer lek. Net als ik mijn band er weer op leg, zie ik iets glinsteren, toch nog de dader gevonden! Snel nieuwe band er in. Nou ja, een nieuwe. Ik krijg commentaar dat het al een plakker heeft en ook de buitenband is volgens de deskundigen echt versleten. Normaal zet ik nieuwe banden er op als ik de bergen in ga, dat is over 3 weken als we via de Vogezen naar Alpe ‘d Huzes gaan. Vooruit dan maar, vanmiddag zet ik er al nieuwe op want anders krijg ik helemaal gemopper als ik nog eens lek rijd.

We rijden via en door het Fort Engelen over de brug en sluizen naar Hedel. Over de dijk naar Well en dan richting het westen. Via het fietspad van Wijk en Aalburg naar Dussen gaat het lekker met wind in de rug. Midden in een vlakte zijn er weer wat heren die een plaspauze nemen. De twee dames in ons gezelschap kijken vertwijfeld om zich heen. Geen bosje te zien. Nog maar even ophouden, is de conclusie. Op de Perenboom zie ik Rachel zelfs flink op kop trekken, zo ben je er het snelst natuurlijk.

Net voor twaalf uur rijden we de May weer binnen. Lekker om weer eens in het zonnetje te fietsen in de natuur met 50 tinten groen en bloeiende Herik en Fluitekruid. Nu hopelijk binnenkort in een korte broek want daar zijn we wel aan toe.  

Ad v W

Ook vandaag weer niet zonovergoten maar grijs en later met donkere wolken. Dus weer maar goed aangekleed en dit keer wel met overschoentjes. Kevin kondigde Boompjesdijk aan, maar die hadden we pas al gehad en geruild met Numansdorp van Flip. Maar Flip voelde zich goed vandaag en telde dat er 6 Sport-renners waren, dus voldoende om een beetje weg te kunnen kruipen en het dus te wagen. Omdat de wind vooral zuidelijk is, stel ik voor om een rondje om Roosendaal te doen. En dat mocht.
Zal wel tegen de honderd kilometer komen maar dat is prima na een eerste Paasdag met al die lekkere paaseieren. Ik zie bij het vertrek Erik van der Hoeven niet, zou hij nog steeds aan het zoeken zijn?

Met een mooi pelotonnetje van 12 coureurs vertrekken we richting het westen. Ik zit op kop met Corné en dat vindt iedereen prima blijkbaar want ze laten ons tot na Zevenbergen voorop rijden. Via Oudenbosch en Stampersgat rijden we naar Kruisland. Om de mensen die nu nog weten waar we zitten ook het spoor bijster te maken, stuur ik na t’ Gastels Veer de polder in binnendoor naar Vroenhout. Ik twijfel even of ik wat af zal snijden via het Roosendaalsweggetje, maar het gaat lekker en het is goed wat extra kilometers te maken in deze tijd van het jaar. Een goede basis leggen onder het seizoen.
Richting Nispen hebben we de wind pal tegen maar gelukkig zijn er verschillende liefhebbers om een stuk kop te trekken. Dat is ook wel ongeveer het zuidelijkste punt dus van daar af de wind meer opzij en uiteindelijk moet hij een keer van achter gaan komen.
Opeens zien we links van ons grote zwarte wolken. Het is al gauw duidelijk dat dit geen forse bui is en ook geen “palingroken” (Ad van Dongen) of een verlaat paasvuur met veel autobanden (Erno Haanskorf). Het is een serieuze brand die van verre te zien is. Ik krijg het idee dat we op een stuk van de route in de vuile rook komen te rijden. Dat is echter helemaal niet zo.

Via Nl Alert blijkt dat het een brand is in Etten-Leur bij Axell Logistics, een groot logistiek bedrijf dat onder andere 26.000 pallets met lege petflesjes opslaat van buurbedrijf Berry Pet Power. Dat wil wel fikken en roken. Maar het waait door de zuidenwind meer richting Dordrecht dus we hebben er geen last van en rijden in een strak tempo naar de May.

Zo niet de Sport; die zijn zo geschrokken dat ze besloten hebben te gaan schuilen bij dun Elsakker. Ze proberen van achter de ramen ons te waarschuwen dat het niet veilig zou zijn. Of zou het zijn dat ze daar zitten om Flip te overtuigen dat de Sport zo’n gezellige ploeg is? Ik miste Flip wel en wil hem graag terug om ook bij de Tour kop te trekken!

Met net geen honderd kilometer op de teller rijden we de May binnen. Anneke vraagt of ik de 100 kilometer nog vol wil maken. Ik denk niet dat dat veel extra oplevert dus met een klein ommetje om los te trappen rijden we naar huis. Lekker gefietst hoor, en die >100 komt binnenkort wel een keer.

Ad

In plaats van een zonovergoten start van het paasweekend wat ik op een of andere manier verwachtte, moet ik toch mijn warme ondershirt met lange mouwen uit de kast trekken. Overschoenen en echte handschoenen… dat hoeft toch niet meer? Nou, was toch wel lekker geweest.
Op de May is het nog redelijk helder. Ik zie een mooie groep bij het oude Raadhuis staan. Omdat we niet echt genoeg Sport mensen hebben en dat geldt ook voor de TT groep, splitsen we in twee groepen. Anneke gaat nog even snel op de foto in haar rode leiderstrui en dan vertrekken we met 16 renners voor een tour rondje Noordwaard. 14 WTC leden en twee gasten, te weten Arion en Jan Willem die wat kilometers aan hun jaartotaal willen toevoegen.

Hopelijk trekt de lucht snel open want het is toch nog fris. Het tegenovergestelde echter gebeurt, hoe dichter we bij het water van de Amer komen, hoe kleiner de wereld wordt. De nevel wordt steeds dikker en zo zou de rest van de rit blijven.
Het is de rit dat dingen verloren worden en we terug moeten om te zoeken.
Eerst valt mijn fietstasje er af, gelukkig ziet Anneke het vallen en Erik van der Hoeven vindt het terug.
Die blijkt goed in zoeken, want later bij Werkendam is hij zelf aan de beurt om zijn Garmin te verliezen. Ook die ziet Anneke stuiteren en dit keer kan Erik zijn eigen apparaatje terugvinden.
Dus als jullie vandaag niet de alle in de tuin verstopte paaseieren terug kunnen vinden: bel Erik!
De route leidt ons over de dijk langs Korn en Uppel. Toch al niet mijn favoriete stuk met een grote groep en nu blijkt de gemeente nog meer gevaar geïnstalleerd te hebben in de vorm van agressieve bulten in het wegdek. Wellicht goed om auto’s af te remmen maar voor wielrenners ronduit gevaarlijk. We sturen er goed langs en komen zo bij Sleeuwijk. Daar rijden we tot aan de Boven Merwede en volgen die naar Werkendam. Ik zit op dat stuk een beetje achterin en dan is het toch vreemd dat je met zo’n beperkt zicht op een gegeven moment niet meer precies meer weet waar je zit. Flip gelukkig wel en zo komen we op het mooie stukje Noordwaard met de klassieke mooie vergezichten…. Maar niet deze ochtend, het is een klein wereldje daar. Voordeel is wel dat de daar ook bekende elektrische oudjes nog niet op de fietspaden in de weg rijden.
Er staat niet veel wind deze ochtend, daarom blijft de mist ook hangen, maar toch krijgen we een taai stuk vanuit Noordwaard naar Werkendam. Ik zit met Flip op het verkeerde moment op kop en niemand die ons even uit de wind komt zetten, helaas. Maar daar word je sterk van zullen we maar denken.
Na het rondje in Noorwaard maken we het rondje Werkendamse en Hankse polder ook af. Nu komen er een paar Sport mensen die voorop gaan rijden, … helaas honderd meter voor de groep, dus zitten Flip en ik weer op kop, zo hebben we weinig plezier van die sterke mannen.
Hoewel we niet aan de beloofde 85 kilometer gaan komen, rijden we toch vanaf Hank de kortste weg naar Made. Blij toe, want ik krijg koude tenen van die koude nattigheid op mijn voeten.
Mooi voor de middag weer thuis, nu wachten tot de zon het wint van de nevel. Dat lukt in de middag goed, lekker in de tuin gewerkt en gezeten. En nog even het fietstasje gerepareerd met een paar tie-rips zodat ik er maandag weer klaar voor ben. Hopelijk dan wel met wat zon.

Ad.

Twijfel alom op de zondagochtend van de 26^e maart. Gisteren gaven diverse weerapps dermate slecht weer op voor vandaag dat we er eigenlijk al vanuit gingen dat het geen fietsweer zou zijn. Toch maar voor de zekerheid de wekker gezet zodat we, na het ingaan van de zomertijd vannacht, gelijk in het goeie ritme zouden zitten. Na het controleren van Weatherpro, Buienradar en Weer online zou het al met al toch nog wat meevallen, van 9.00 tot 10.00 uur zou het wat miezeren. Ad, niet te flauw, had om half negen de fietsen al buiten gezet en het weer viel echt mee; bijna geen wind en een beetje miezer. Dus we gingen er voor. We zijn er nog nooit van gesmolten dus de kans dat dit wel zou gebeuren, was minimaal.

Tegen 9.00 uur reden we naar het startpunt bij het oude raadhuis, benieuwd wie er zouden zijn.
Peter Broeders wilde graag bewijs van wie er zouden starten en was met de auto naar Made gekomen om dit te komen vastleggen. Peter Bastiaansen, John Haanskorf en Twan van Meel waren de anderen die niet bang waren om nat te worden. Ze hadden al volop voorpret. John had in zin in een Flandriens tocht en Twan vindt regen gewoon leuk. Peter kwam al met wijsheden van zijn vader op de proppen ; “Je kunt de klok wel verzetten maar niet de tijd”.  Mooi toch.

Na wat enig overleg werd besloten dat de sportmannen toch maar niet de molentocht zouden gaan rijden, zij vinden dit toch gezelliger met de andere sporters erbij.
Ad stelde voor om een rondje Roode Vaart te rijden; niet te ver en toch even een frisse neus.
En zo geschiedde.
Twan en John namen het meeste kopwerk voor hun rekening, zo konden ze zicht nog een beetje uitleven. Ad, ik en Peter volgden braaf.

We reden via de watertoren de polder in en langs de Amerweg naar Lage Zwaluwe, daarna de Zwaluwsedijk naar Moerdijk en via de Roode Vaart naar Zevenbergen. Via de Achterdijk richting A17, rechtsaf de 2 viaducten over de spoorlijnen en via de Derde weg naar Wagenberg en Made.
Als ik het zo typ, niet zo spannend en lang maar toch was dit 40 kilometer. Na 1 uur en 16 minuten was ik aardig doorweekt en zanderig, het opspattende water zorgde ervoor dat alles onder zat.

Thuisgekomen poetste Ad de fietsen en ik de kleding; eerst het zand eraf spoelen en daarna de wasmachine aan het werk zetten. Dan zelf een warme douche en een bakkie koffie  en toen was ik weer bekomen en op temperatuur.
Toch blij dat ik was geweest, lekker gefietst en even buiten geweest.

John en Twan, bedankt voor het koptrekken !

Hopelijk volgende week wel droog weer (is wel fijn voor bij de ceremonie)

Anneke

Gisteren leek de lente wel losgebarsten, maar vandaag weer wat kouder en bewolkt. Gelukkig lijkt het droog te blijven en is er niet veel wind. En die komt uit zuidwesten dus mijn rondje Schijf is een goede keuze. Als ik omkijk na vertrek zie is dat we met tienen op pad zijn vandaag.
Samen met Tim rij ik op kop het dorp uit. Hmm, dat valt toch tegen die wind. Niet hard maar wel heel dik om tegenin te fietsen. We komen niet boven de dertig. Maar dat gaat zich later wel terugbetalen denk ik. Vanaf Oudenbosch straks wind in de rug. Maar zo ver is het nog niet.
Ze laten Tim en mij goed op kop zitten. Na een kilometer of 15 komt er eindelijk aflossing. Niet nodig voor Tim die blijft stug door rijden en dat zou hij tot 25 kilometer volhouden. Wel even rust want Adrie rijdt lek, met hulp van Flip zo geregeld zou je zeggen maar het duurt toch wel even. Ze kunnen geen steentje of iets vinden… altijd vervelend want je hebt dan het idee dat het een kwestie van tijd is voor het nog eens gebeurd (en zo zal het ook gaan).
Na de gedwongen stop rijden we via Liesbos langs Rijsbergen en komen uiteindelijk bij Schijf. Van daar naar Jagersrust, een bekend cafétje waar we vroeger met pa en ma wel eens een Trappist gingen drinken. Gewoon toen we nog maar 15 jaar oud waren. Slecht voor de hersenen weten we nu….. dan zou ik nog slimmer geweest zijn ????.
Op het fietspad naar Roosendaal is het even goed uitkijken, het is er druk. Er is een mountainbiketocht aan de gang zo te zien aan de verkeersregelaars. Ik zie er eentje die niet goed opgelet heeft bij de online cursus, die ik ook elk jaar doe voor de Sinterklaasintocht, ze staat met een klaar-over bordje. Dat is verboden: gezakt! Maar wel goed dat mensen hun vrije zondagochtend opofferen om mensen veilig over te laten steken. Hopelijk komt er geen overijverige BOA haar op de vingers tikken.
Via de Langendijk kruisen we richting Zegge. Lek! Adrie staat te balen met tweede keer hetzelfde wiel. Deze keer moet maar iemand met gevoelige (kantoor)handjes voelen of er iets scherp in zit. Ik vind een klein doorntje, hopelijk is het dat. Adrie rijdt op 28 mm dus we geven hem meteen wat tips.
De binnenband die er in zit is voor 23 mm banden dus die moet flink oprekken in 28 mm. En hij pompt boven de 7 bar en dat is niet nodig. Sterker nog, het is net als met een ballon. Als die keihard opgeblazen is, dan is hij ook sneller kapot te krijgen. Dus Adrie heeft weer wat geleerd….. garantie dat het werkt tot het eind van de straat!
We trekken ons weer op gang en rijden nu door Zegge en dan door Oudenbosch. Dan komen we voor de meeste mensen weer op bekend terrein en met wind in de rug. Nu rijden we gemakkelijk 34-35 km/uur en gaat het gemiddelde tenminste wat omhoog. Uiteindelijk heb ik 86 kilometer met 30 gemiddeld.
Prima voor een derde ritje van het jaar. En het is droog gebleven, dat is nog belangrijker dan het gemiddelde.

Thuis slaat Anneke haar rit op Strava op en merkt op; “Het was een echt rondje”, logisch ook dat een Schijf een rondje is. Dus we hebben een tour-schijfje gereden.

Ad

Het is nog geen lente deze tweede tocht van het WTC wielerjaar. Als ik de fietsen klaar ga zetten, voel ik een lichte motregen en de thermometer geeft 5 graden aan. Toch gaan we op pad want er moeten kilometers gemaakt worden.
Zo denken er veel meer clubleden over dan ik verwacht had. Het is gewoon druk. Dat is fijn want dan hebben we drie mooie groepen waar je om beurten de kop en de luwte kunt kiezen.
Op het tourprogramma staat een rondje Slingerdreef van 70 kilometer o.l.v. Gerard van Oerle.
Er is namelijk een basisschema gemaakt zodat mensen een beetje een idee hebben wat er gaat gebeuren. Niet in beton gegoten, want als je in het geplande westen zeiknat zou regenen dan rijden we toch mooi evenveel kilometers naar het Oosten als het daar wel droog is. Lang leve Buienradar! 
Vandaag geen reden om af te wijken, alleen om een Slingerdreef te rijden van 70 km moet je een Rondje ’t Zand rijden natuurlijk. Nog een voordeel van een schema is dat onze razende reporter Peter B. weet waar we heen gaan en met camera in de aanslag ons op kan wachten. Vandaag is hij vermomd als wegwerker met een golfkarretje. Het nuttige (een foto van ons maken) combineren met het aangename (afval oppakken). Of zou het andersom zijn? Hoe dan ook, een goede zaak allebei.
Over dat ZAP’pen (ZwerfAfval Pakken) zoals dat heet, een anekdote: Een paar maanden geleden kwam ik in het hotelletje waar ik een paar dagen per week overnacht, een man tegen die zag dat ik terugkwam van een rondje fietsen. Hij vroeg waar ik vandaag kwam, ik zei Made, dat kende hij niet maar toen ik zei Drimmelen werd hij heel enthousiast: “Jullie staan op nummer 3 van Nederland!” Bleek het ene Jaap de Boer te zijn, de bedenker van een app waarin ZAP’pers blijkbaar bijhouden  hoeveel meter/kilometer ze per keer schoonmaken. Wij staan dus op 3 qua aantal schoongemaakte kilometers per totaal aantal kilometers berm. Dus complimenten aan Peter en al zijn ZAP collega’s.
Wij rijden met onze groep van 13 lekker door. Vooral Corné is dit jaar al vroeg sterk, en Gerard, maar dat is geen nieuws. Opvallend is dit jaar ook Erno. Hij legt mij uit dat dit komt omdat zijn fiets nu goed is afgesteld door een bike-fitter. Hij kan nu zijn kracht veel beter omzetten in snelheid.
We rijden over natte wegen langs ’t Zand. Normaal alleen zand tussen je tanden daar door het gespetter van je voorganger. Nu merkt Gerard echter op dat het wel zeezand lijkt, want het smaakt zout. Klopt, er ligt nog behoorlijk wat pekel van de strooiacties van de laatste dagen. Dan moet ik onze fietsen dit keer toch maar eens wat grondiger schoonmaken want dat vreet aan je onderdelen.
Via de Slingerdreef rijden we weer huiswaarts. Op de viaducten beginnen wat gaatjes te vallen. Sommigen hebben nog wat te weinig kilometers gemaakt en bij kou gaat het ook wat zwaarder. Ik word niet echt nat maar moet zeggen dat ik 70 kilometer bij dit weer wel prima vind. Gelukkig rijdt er niemand lek, want dat kun je bij dit weer ook goed hebben en wil je juist niet hebben.
Dus netjes volgens plan thuis. Ik moet mijn buitenkraantjes weer even van de vorststand afhalen. Nou ja even… eentje lekt vervelend en duurt langer dan gepland voor dat opgelost is. Maar dan kunnen de fietsen van zout en zand ontdaan worden en vanmiddag lekker opdrogen.
Hopelijk vanaf nu geen pekel meer en komt de lente, want dat is wel zo lekker.

Ad