Zondag 5 september, de laatste rit van de vakantietochten dus dat betekent bijpraten.

Maar eerst moeten we natuurlijk wel een stukkie fietsen….

Weersvooruitzichten zijn prima; zonnetje, oostenwind en oplopende temperatuur naar 24 graden.
Tegen half negen tellen Ad en ik de aanwezigen op het Raadhuisplein zodat we alvast het aantal appelgebak kunnen doorgeven, afspraak is dat de ploegen om 11.15 uur verzamelen op het terras bij Polderevents, een goed vooruitzicht voor de 33 aanwezigen.

De Tourploeg vertrekt onder leiding van Wegkapitein Gerard naar Geertruidenberg, zoals meestal tegen de wind in. Buiten Raamsdonksveer om naar de Hankse brug en via Peerenboom naar Dussen. In Dussen even slingerdeslang omdat ze aan de weg aan het werken zijn, maar al weer snel op de route naar Eethen en Babyloniënbroek.
Het blijft mooi fietsen daar en zeker op een mooie nazomerdag als vandaag.
Net in Almkerk gingen we nu niet rechtsaf langs de golfbaan maar linksaf naar Nieuwendijk, weer eens wat anders dus.
 “9 man aanwezig” zei Gerard  nadat hij het kleine pelotonnetje had geteld.
Om precies te zijn, het waren 6 man en 3 dames. De 6 man waren Kevin, Gerard, Leo, Marino, Kees en Erno en de dames Rachel, Sandra en ondergetekende maakten het peloton compleet. Een mooi groepke dus.
We vervolgden de weg via Killeweg, de Biesbosch in. Diverse buizerds, patrijzen en nog ander gevogelte vlogen om ons heen in dat mooie natuurgebied. Zo kwamen we snel weer in Hank, en weer over de Keizersveersebrug naar Dombosch. Daar een ommetje via de Zalmweg om even te zwaaien bij RVSA, Erik was er helaas niet.

Zo waren we wel heel snel terug in Made…….
Gerard vertelde me dat we na de Centrale weg rechtsaf gingen bij Segeren omdat we anders een te kort rondje hadden. Mmm, op het moment dat ik daar over het viaduct rij, heb ik altijd het idee, bijna thuis…nu moesten we dus nog even. Naderhand hoorde ik van de andere 2 dames dat ook zij dat gevoel deelden, zal dus wel hormonaal zijn.
Dus toen bij Segeren rechtsaf en bij de Rijakkers linksaf om zo via de Drimmelense- en Zeggeweg naar het mooie Drimmelen te fietsen. Daar linksaf en rechtsaf de Koekoekweg in. Bij het gat van Ham, wilde Kevin linksaf maar het was nog steeds te vroeg voor het terras dus rechtdoor naar Lage Zwaluwe en Moerdijk. Ondertussen reed Marino op kop en was zo fanatiek dat hij zelfs nog een rondje Kiltunnel wilde doen….
Gelukkig draaide we net onder de A16 linksaf over het spoor omhoog om zo parallel aan de snelweg via de Ketelpolder west de weg te vervolgen. Daarna was het bekende route naar Zevenbergschen Hoek, 3 Hoefijzers en Wagenberg. Op naar het terras.

Klokslag 11.15 uur en met 88 km. op de teller,  arriveerde de Tourploeg bij Polderevents op het zonovergoten terras waar al een aantal renners hadden plaatsgenomen. Nou, dat was een lekker appelgebakkie met koffie die Tommy uitserveerde !!

Het terras beviel zo goed dat we daarna met een klein groepje toch ook nog wat gerstenat genuttigd hebben,
het is tenslotte maar 1x in het jaar bijpraattocht….

Anneke

Als ik de fietsen ga pakken vanochtend zie ik dat het zwaar bewolkt is en een pittige wind. Wel precies zoals voorspeld, maar je hoopt dat het net als gisteren mee zal vallen…  Nog een tegenvaller, mijn voorband staat plat. Dus eerst nog even een nieuwe binnenband plaatsen. “Beter voor de start dan onderweg”, denk ik. Snel eten en aankleden.
Net voor vertrek kijk ik nog even op buienradar. Ik zie dat rond 11:00 uur een wolkenzone over Zaltbommel gaat komen, ik loopt nog snel even naar de kledingkast om voor de zekerheid mijn windstopper toch nog in mijn achterzakje te stoppen.
Bij het gemeentehuis aangekomen, zie ik dat we een behoorlijke opkomst hebben. En ik tel maar liefst 8 dames, die verdelen zich over de verschillende groepen, maar niet bij de Sport. Wij moeten het met 6 kerels doen vandaag. Martien heeft de Rivierentocht voorbereid, 122 km. heeft hij voorspeld, dat moet te doen zijn met deze sterke mannen die altijd goed aan elkaar gewaagd zijn. We weten ook dat er geen tussenstop gepland is: “onder de 125 kilometer stoppen we niet”, is de regel van Martien. Dus ik heb mijn tweede bidon water er opgezet in plaats van de EHBO bidon.
We rijden naar Geertruidenberg en Raamsdonksveer. Martien wil met de klok mee rijden dus moeten we eerst naar Gorinchem zien te komen. We nemen niet de kortste weg daarheen maar gaan over Dussen en dan over de dijk naar Almkerk, dat is een omweg van een paar kilometer, maar wel lekker dat we daar veel in de luwte kunnen rijden tussen huizen en bosschages. Goede keuze dus van onze wegkapitein. Na de brug bij Gorinchem rijden we door Gorinchem om op de dijk langs de Waal te gaan rijden. Flip vindt dat het verdacht gemakkelijk gaat hier. Dat klopt, we rijden met gemak 37-38 km/uur. Dat was niet de bedoeling! Vrijdag zag ik op mijn weer-app nog dat het noord-oosten wind zou zijn. Maar nu blijkt het meer noord-west. Dat wordt pittig op de weg terug.
We komen ondertussen het ene na het andere bord tegen dat de dijk afgesloten is maar je kunt ver kijken en we kunnen gewoon door. Net voor Haaften staat het bord echter behoorlijk midden op de weg. “Zouden we dan toch af moeten”? Een man in een auto wuift dat je gewoon rechtdoor kunt. Twan en Peter vinden dat hij er wel wat raar bij lacht… (die koekwousen trappen er in). En jawel hoor, ter hoogte van Haaften staat een kraan dwars over de weg en een stel bouwhekken. We kunnen er niet door en moeten terug en door Haaften. Martien ziet een weggetje omlaag en een hek dat open staat. We komen in het dorp en zoeken ons een weg naar een fietspad richting Waardenburg. In de verte ligt de bekende Martinus Nijhoff brug. Extra mooi omdat we er met wind in de rug op kunnen rijden. Dat gaat dus zonder problemen. Vanaf Zaltbommel dus wind schuin van voren. We rijden allemaal om beurten op kop dus we weten de snelheid nog redelijk op peil te houden. Gelukkig buigen we bij Brakel af richting Poederoijen en krijgen we de wind weer even wat gunstiger. Bij Poederoijen gaan we weer langs een rivier. Het begint iets natter te worden. Sommigen denken dat we daarom wel de kortste weg naar huis nemen; zo niet onze leider, we moeten rivieren volgen en de beloofde afstand halen. Dus we rijden nu richting Andel.
In het dorp is het druk. We komen een optocht van oldtimers tegen. We weten dat Flip valt voor dat soort auto’s, en als we de bocht omkomen en er staan auto’s stil op de weg, doet hij dat ook letterlijk. De eersten kunnen nog op tijd remmen maar Flip remt hard, raakt een achterwiel en gaat over de kop. Ik zie dat hij op zijn gezicht valt, eerst lijkt het nog mee te vallen maar dan blijkt dat zijn fietsbril een snee in zijn jukbeen gemaakt heeft. Hij begint te bloeden als een rund. “Heb je soms alcohol gedronken gisteravond?” vraag ik. “Nee hoor”, zegt Flip, “ik heb alleen wijn gedronken”. Okay, hij is nog scherp en de humor is er ook nog. Dan doen we allemaal maar mee. Flip ziet dat zijn bril kapot is en breekt hem dan maar  doormidden en steekt hem in zijn achterzak: “Een opvouw fietsbril, nooit eerder gezien”.
Helaas heb ik dus mijn EHBO bidon niet bij me en een pleister is toch wel nodig, maar gelukkig komt er een mevrouw aanlopen die ziet dat er iets gebeurd is. “Ben je aangereden?”,“nee hoor, gewoon een gevalletje eigen onkunde” krijgt ze te horen van de “vrienden” van Flip. Zij haalt een paar pleisters en daarmee probeer ik de twee wonden een beetje dicht te plakken, en zijn oog en mond niet. Het gaat nog harder regenen dus er gaan jasjes aan en daar gaan we weer. Op naar Veen en dan langs de Heusdense brug aan de noordkant van de rivier terug richting Made.
Het is pittig. Met name Frans trekt er nog een paar keer goed aan. Flip slaat nu af en toe een beurtje over. Ik zie hem ook aan zijn schouder pakken. Die blijkt toch ook wat beurs te voelen.
Met precies 122 kilometer op de teller sturen we Flip rechtsaf naar hoofdzuster Nel zoals Twan haar later op de app noemt. Hij knapt door haar zorgen blijkbaar snel op, maar er wordt door deskundige Frans gesuggereerd dat een Joske eigenlijk het beste medicijn zal zijn. Dat laat de leverancier zich geen twee keer zeggen en binnen het uur zie ik een appje met een foto van Flip; er zijn twee Joskes bezorgd. Dan zal hij er volgende week weer wel bij zijn.
Als het mooi weer geweest was en Flip er niet voor schandaal uitgezien had, hadden we wellicht nog een bakkie gedaan, nu rijdt iedereen gelijk naar huis.
Dat is volgende week anders, want het is bijpraattocht, dus bespreken we een terras met koffie en gebak. Ook wordt er wat beter weer voorspeld, dus dan wordt het vast gezellig druk.

Ad

De afgelopen dagen leek het een natte zondagochtend te worden, maar als ik vandaag de Buienradar bestudeer, lijkt het wel mee te vallen. Zorgen dat je zo snel mogelijk naar het westen rijdt dan moet het goed komen.
Ik ben benieuwd wie er aan de start zal staan. Hebben ze watervrees? Of gaan ze voor de 12 regenpunten, want Weer Online geeft 2 druppeltjes. Het is wel wat minder druk dan anders als Anneke en ik ons melden op het Raadhuisplein. De Sport is met 6 man, de Tour telt er maar 4. Het rondje Binnenmaas van Flip en het idee dat je voldoende koptrekkers zult hebben, doet de Tour renners besluiten om met de Sport mee te gaan. Prima, ik vind het wel leuk want dan heb je weer eens wat andere “buurt”, als je al “buurt” hebt bij de Sport, want dat gaat eerlijk gezegd meestal op een lint. Ook Flip is van mening dat we het beste eerst zo snel mogelijk naar het westen moeten zien te komen om de bui die Made zal treffen, te ontwijken. De TT is van plan naar Meer te rijden, volgens ons rij je dan echt de bui in, maar een Meertocht waar je nat wordt klinkt eigenlijk wel zoals het hoort.
Wij rijden dus met 9 man en Anneke richting Zevenbergen en dan over Zevenbergsche Hoek naar de Moerdijkbrug. Vanaf daar naar de Kiltunnel. Het is goed opletten hoe de weg nu loopt want de boel is behoorlijk op de schop genomen en er zijn giga distributiecentra gebouwd. Ook bij de Kiltunnel is er een wegomlegginkje. Flip moet voor de 2^e keer toegeven dat dit bij het verkennen nog niet zo was. Die verkenning was dan ook minstens een jaar terug, want vrijdagavond hebben we pas beslist deze route weer eens te rijden.
Binnenmaas: dat is na ’s Gravendeel richting Maasdam en dan Sint Anthoniepolder aanhouden. Dan rij je evenwijdig aan dat water. De wind zit nu wat meer west dan zuid en is best pittig. Gelukkig is er verder nauwelijks verkeer dus we kunnen goed waaieren met Twan, Peter, Flip, Frans en John. En als het nodig is, zetten we een tweede waaier op. Erno en Anneke maken daar dankbaar gebruik van om zo zuinig mogelijk te rijden. Leo Stasse en Wim ten Haaf pakken ook regelmatig wat wind. Flip loodst ons over rustige wegen uiteindelijk naar Numansdorp om zo bij de Haringvlietbrug te komen. Ik word toch wel even zenuwachtig want ik heb ergens gelezen dat die afgesloten is dit weekend. Benieuwd hoe dat voor de fietsers zijn, hoop dat we niet terug moeten naar Strijen…..
Dat is gelukkig niet het geval, hoewel er echt wel wat aan de hand is. We moeten twee keer over rijplaten en fietsen een stuk over de snelweg. Hier zit de wind pal tegen en brug op is het dan pittig. Dit ervaart ook Wim, hij heeft zijn tank wat te ver leeg gereden tegen de wind en “parkeert “op een gegeven moment compleet. “Het leek wel of hij lek reed”, zei Erno. We wachten even tot hij weer aansluit en dan pakken we het tempo weer op. Langs “De Hel” karren we naar Oude Molen waar we de wind weer schuin van achter krijgen. Er ontstaat weer een waaier en Frans Marijnissen is goed. “Ik voel me net een oude krijger als Robert Geesink” zegt hij. Even opgezocht, Geesink is met zijn 35 jaar toch nog maar half zo oud dan Frans, als die al een “oude” krijger is wat is Frans dan..…
Maar het klopt verder wel want Geesink rijdt ook regelmatig zo hard dat hij zijn ploegmaten er af rijdt.
Als Frans met John er even aan trekken, hoor ik roepen dat we moeten wachten. Wim herstelt niet zo goed, dus we moeten toch maar wat rustiger doen. Ik dacht dat Erno het ook moeilijk had (maar dat was niet zo, hij wachtte op Wim zei hij) en zeg tegen John dat hij zijn familie er af gereden heeft. Hij is niet onder de indruk: “dat is normaal bij de Haanskorfen, als je goed bent dan rij je de familie kapot”.
Bij Klundert rijden we over industrieterrein Moerdijk. Wim ziet er weer wat beter uit en Flip vertelt hem dat we alleen nog wind van achteren gaan krijgen…. Niet zeker of hij dat gelooft, maar we gooien het tempo weer wat omhoog.
Dat lijkt goed te gaan, we zijn snel in Moerdijk en dan volgen we de A16 over de parallelweg die wat bultjes kent.
Ik rij ondertussen zowat achteraan en opeens mis ik Leo. Hij is op zo’n bultje de man met de hamer tegen gekomen. “Opeens pap in de benen op het industrieterrein”, vertelt hij, “rij maar door”. Dat doen we natuurlijk niet; “samen uit, samen thuis”. Hij heeft bovendien nog wat te eten en beter laat dan nooit, schuift hij zijn snickers naar binnen. Daar knapt hij snel van op, het was dus de bekende hongerklop.
Vanaf de  Drie Hoefijzers waaien we naar de May. Oude Krijger Frans met Anneke op kop en we rijden zo weer 38 km/uur. Met 95 kilometer op de teller kom ik thuis aan. Het weer is super geweest. Even een paar druppeltjes gehad maar je droogde harder op dan dat je nat werd. Lekkere temperatuur en veel zuurstof in de lucht.
Zoals zo vaak hadden de thuisblijvers die bang waren voor regen, weer eens ongelijk.

Ad

De route van de Sportgroep was afgelopen dinsdag al bekend. Martien wil wel eens wat verder en stelt voor om “over de Oesterdam” te rijden, 150 kilometer heeft hij uitgemeten. Snel hebben we een pelotonnetje dat groot genoeg is om dit idee op vrijdag te lanceren voor de liefhebbers. Ik kijk er naar uit want als je over de Oesterdam gaat met Martien, dan ga je ook over de Philipsdam. Nou was ik vroeger kampioen dammen van Nispen, dus dat moet goed komen. Omdat we toch weer rond de middag terug willen zijn, is het voorstel om al om 8:00 uur te vertrekken. Als ik bij het Oude Gemeentehuis kom, zie ik al een behoorlijk groepje staan. Ik tel acht renners. 7 in WTC outfit en eentje in een ander pakje, blijkt buurman Michel de Rooij van Peter Verhagen te zijn die toevallig net tegelijk op de fiets stapte met Peter. Hij vraagt of hij een stuk mee mag fietsen met ons. Zijn shirt is ook rood dus vooruit… het mag. Nooit gek een extra koptrekker tegen de wind, maar dat is Michel niet van plan. Daar heeft hij wat te weinig voor gereden de laatste tijd. Ik moet zeggen dat wij ook meteen goed de gang er in hebben.
Ik vraag aan Martien of we met de klok of tegen de klok gaan rijden. Met zuidwesten wind is het klassiek dat je met de klok gaat omdat je dan op de dammen de wind mee hebt. Martien merkt niks van de wind dus hij rijdt gewoon de ongunstige richting. Slecht voor het gemiddelde. En dan hebben we bij de rotonde van de Drie Hoefijzers ook nog wat oponthoud. Een aardige verkeersregelaar stuurt ons naar de overkant van de weg. Blijkt dat er op het viaduct op ons fietspad twee politiebussen staan waar een stuk of 6 agenten bezig zijn met een soort camera op een hengel.
Wij rijden dus aan de verkeerde kant op het fietspad en een tegenligger (eigenlijk zijn wij dat) werpt mij dan ook een geërgerde blik toe als hij uiterst rechts moet houden. Als we net goed en wel weer aan de juiste kant rijden na Zevenbergen, moeten we weer naar de overkant. Het fietspad vanaf de A17 naar Klundert wordt opgeknapt. Was ook wel nodig trouwens. En de andere kant waar we nu moeten rijden, pakken ze hopelijk ook mee want die is zo mogelijk nog hobbeliger. Van Klundert rijden we via Zwingelspaan naar Oude Molen en zo via Helwijk komen we op het eerste deel van de Haringvlietbrug. Goed dat we deze week dit rondje rijden, want volgende week is het daar zo te zien afgesloten als de werkzaamheden op de brug beginnen.  
We draaien nu pal tegen de wind want we moeten naar Oude Tonge. Ik mis Michel, die blijkt al een andere route genomen te hebben zoals hij aangekondigd had. Met ons zevenen rijden we nu kop over kop en zo houden we het tempo, ondanks de wind, er goed in. Bij het opdraaien van de eerste dam zie ik dat het gemiddelde op 32,8 staat, nu krijgen we vooral wind opzij. Het is druk op de Philipsdam. Veel groepen wielrenners (de meesten rijden inderdaad andersom) maar ook een stukje met veel dagjesmensen die een plekje aan het water zoeken. Wij houden Sint Flip’s land aan en daarna stuurt Martien ons naar Tholen. Daar kunnen we de Oesterdam opdraaien. Eerste stuk wind opzij. We maken een waaier en flink vaart. De ene na de andere wielrenner(ster) rapen we op en een grote groep kijkt verbaasd als wij voorbij komen. Maar als we er net voorbij zijn, blijkt John toch een probleem te hebben. Eerst meent hij nog dat zijn benen langer geworden zijn, maar 100 meter verder is zijn conclusie dat zijn zadel aan het zakken is.
Bij mountainbikes is een seat dropper post een nuttig ding, maar op de racefiets kom je er niet ver mee. Bovendien is het ook niet meer zo lekker achter John schuilen als hij zo laag zit, dus we luisteren naar zijn gegil en stoppen. Hij heeft een sleutel nodig. Ha, eindelijk kan ik de multitool, die ik altijd mee zeul, nuttig inzetten. Blijkt dat John zo’n rare fiets heeft dat de bout van zijn zadelpen niet bij mijn multitool past. Flip pakt zijn portemonnee en daar heeft hij 1 inbussleuteltje in zitten…. En die past wel. Alle fietsers die wij voorbij gestoven zijn, rijden ons nu weer voorbij.
Maar het is een mooi plekje om te staan.
Peter Verhagen maakt wat toeristische kiekjes en de rest heeft de meest nuttige adviezen voor John.

Als het zadel weer goed staat, vervolgen we onze tocht.
Wind nog opzij, maar ik weet dat er nog een stuk naar het westen komt, dat is nog pittig.
Bij de Kreekraksluizen draaien we eindelijk na twee en half uur wind, naar het oosten. Wind in de rug en het tempo gaat omhoog. Ik rij op een fietspad waar ik als jong manneke heb leren wielrennen. Bekend terrein dus.
Na de spoorbrug kun je rechts naar Woensdrecht en rechtdoor naar Bergen. Ik hoor niks achter me dus ga rechtdoor. John had toch graag over de Rijzende weg gegaan. Een heuvel… dan heb je wat aan zo’n seat dropper, want ja hoor, zijn zadel is weer aan het zakken. We stoppen maar weer en sleutelen weer even.
John weet prima hoe het moet: “Er moet carbonpasta aan en dan is het opgelost”… ja, daar hebben we nu wat aan. John draait nog net iets harder met de sleutel. “Een slag voor het breken, stoppen” zei mijn handige vader altijd, en dat doet John gelukkig want anders had hij toch iemand moeten bellen die hem 65 km. van huis op zou moeten halen.
Flip vraagt of we nog een bakje koffie gaan doen. Martien heeft niks gepland maar ik geef Flip gelijk want ook ik moet water bij tanken. Omdat ik de weg weet, mag ik vanaf nu de route bepalen met koffiestop. Ik vind café “Trapke op” wel leuk. Dus dat is aanvankelijk het plan. Maar als ik zie hoeveel elektrische 25 km. fietsers er ondertussen op de weg zitten, bedenk ik me. Want vanaf Heimolen naar Trapke op en dan weer door naar Wouw, heb je allemaal fietspaden. Dat lijkt me vandaag niet zo’n goed idee. Dus we rijden direct door over brede wegen naar Wouw. Vanaf daar wil ik naar Kruisland om eens bij Gastel Sfeer aan te leggen. Een groot terras en een behoorlijke speeltuin. Leuk voor een kinderfeestje: Dat vindt Twan ook, hij viert vandaag zijn verjaardag en trakteert op koffie met appeltaart.
Niemand maakt gebruik van de speeltuin.
Met gevulde bidons stappen we weer op. Van een half uur stil zitten, wordt je niet altijd beter. Behalve als je Martien heet. Hij gaat op kop en iedereen vindt dit prima tot aan de fietsbrug van Zevenbergen. Ook Frans heeft de stop goed doorstaan trouwens want die zit op de tweede plek. Na de fietsbrug nog even via Langeweg om te kijken of de politie al beet heeft met hun hengel. Ik zie niemand meer, maar het kan ook zijn omdat ze mij daar net op kop hebben weten te krijgen, en het is toch een stijl klimmetje als je tegen de veertig rijdt. Net boven komt iedereen natuurlijk voorbij, dus moet ik wel even op mijn tanden bijten. Zo kan ik natuurlijk wel even testen of de tand die er net weer instaat beter gemonteerd is dan het zadel van John. Het gaat goed, gelukkig geen carbonpasta nodig.
Martien is zeer tevreden over zijn leiderschap, want met precies 150 kilometer op de teller rijden we de May op.
Wij zijn ook goed te spreken, mooie tocht gehad en lekker gefietst.
Martien dank voor de route!
Twan nogmaals gefeliciteerd en dank voor de traktatie; daardoor hebben we allemaal de May weer gehaald
(en jij hopelijk Terheijden)….

Ad

Sportief naar zuid west

Op deze zondag (8-8) is het op zich prima fiets weer. Niet moeilijk doen met benen insmeren tegen regen en ook niet tegen zonnebrand. Kettingen had ik van de week al gesmeerd, dus tijd over deze ochtend. Dan kunnen Anneke en ik alvast even voor de TV om te kijken naar wat er vannacht in Tokio gebeurd is. Nog niet alles gezien als we moeten vertrekken, wel al gezien dat het de moeite waard zal worden om later verder te kijken. Ik heb de laatste dagen flink mee geleefd, met name van de baanwielrenners. Zodanig zelfs dat ik op de fiets merk dat ik zelf zware benen heb. Dat wordt wat tegen de pittige wind die er vandaag staat! Zeker als ik bij het verzamelen op het Raadhuisplein zie dat we deze week maar met 5 mannen van de Sport zijn. Gelukkig is Thijs er, waar we altijd goed achter kunnen schuilen.
Dat is ook wel nodig want als we de bebouwde kom verlaten richting het westen, waait het nog harder dan ik al verwachtte. Met Frans Marijnissen rijd ik op kop. Dan heb ik zelf de snelheid in het begin nog wat in de hand. Ik stel Frans door om door Wagenberg te rijden zodat we nog wat luwte hebben. Frans vindt het nadeel van door een dorp groter dan het voordeel, dus doen we het niet. Past ook wel bij mijn route. Want in principe probeer ik om alle dorpen heen te rijden. Dus tot  den Elsakker zal het wind vangen blijven pas daarna wat meer luwte. Thijs ziet dat het tijd is om ons af te lossen op kop. Meer dan dat, hij verhoogt meteen ook de snelheid, “het is tenslotte de sportgroep”.
Als ik naast Flip naar achteren schuif, merk ik dat hij ook flink naar het baanwielrennen gekeken heeft, hij heeft ook niet zulke goede benen tegen de wind. We rijden langs den Elsakker en dan is het inderdaad wat meer beschut zodat we allemaal lekker onze kopbeurten kunnen doen op een mooie snelheid. Dat is het mooie van het rondje van vanochtend, veel bossen en huizen als de wind tegen staat en later met wind mee wat meer open veld. Maar voor die wind mee komt moet de teller wel al op ongeveer 50 km staan. Langs Rijsbergen, langs Sprundel, langs Schijf gaan we richting mijn geboortegrond. Hier en daar hebben we wat oponthoud waar Thijs over moppert. Dan zakt het gemiddelde! Zo staat er een groep Belgische Hells Angels op  een toch al smalle weg. Oude Harley Davidsons maar de bestuurders zijn nog antieker. “De bejaarden zijn op pad” zegt Thijs, ik hoop dat ze dit stukje niet lezen Thijs!
In Nispen zelf rijden we over de rondweg, oftewel de Lind. Ik ga op kop om de weg goed te wijzen en kom op de Lind in een situatie die ik goed ken van de keren dat ik de “ronde van Nispen” meer gedaan heb. Daar altijd wind tegen, slechte klinkerweg en een beetje oplopend. Ben ik er toch weer ingetrapt net als destijds om hier op kop te zitten. Het is de enige keer heel de rit dat de snelheid onder de 30 keldert. Gelukkig mogen we rechtsaf, de Bergsebaan op.
Zo, de ergste tegenwind is voorbij, nu richting Wouw. De snelheid gaat omhoog maar het gaat gemakkelijker.
Om Kruisland heen, langs Gastels Sfeer naar Stampergat en dan Oudenbosch.
Peter Verhagen is volgens mij voor de eerste keer dit jaar met de Sport mee en dat gaat hem goed af. Met Frans en Flip, drie vijfenzestigplussers die zo goed rijden, mooi is dat.
Via de bekende route vanaf de fietsbrug van Zevenbergen waaien we naar de May. De laatste kilometers echt op topsnelheid. Peter Verhagen met zijn junioren verzetje ( 14 als kleinste) gaat dat even te hard. Voor mij ook, ik rij ook op dat verzetje, heb wel kleiner, maar mijn benen willen daar niet meer aan. Net voor Made komen we weer samen. Heel lekker gereden, hoewel iets minder wind wel mag volgende week ook al omdat Thijs verteld dat hij er 3 weken niet zal zijn. Waarschijnlijk duikt hij toch maar onder na zijn opmerkingen over het Hells Angels.

Ad

Na een week met veel regenbuien is het deze zondag niet echt veel beter. Ik bestudeer de buienradar aandachtig. In Made is de voorspelling dat het rond tien uur gaat stortregenen. Twee opties die ik zie: of dus rond tien uur terug zijn. Of richting Zundert-Schijf want dan kom je een kort buitje tegen en als je hard rijdt ben je daar zo onderdoor, en dan kun je achter de buien aan weer terug (niet te hard want dan halen we ze weer in).

Bij het oude gemeentehuis staan toch wel meer renners dan ik verwachtte. Tot mijn genoegen zie ik dat de typische Sport renners van dit seizoen er allemaal zijn. De Tour daarentegen is maar met vier mensen. Veel mensen op vakantie, of bang van de regen. In overleg kiezen we om een rondje “Team munne maot” te rijden. Dat is rond de 60 kilometer. Hmm, 60 kilometer in anderhalf uur als we om tien uur binnen willen zijn?
Maar Flip legt uit dat het rondje veel afsnijders heeft, dus als het echt hard gaat regenen zijn we zo op de May.
We vertrekken om te beginnen in oostelijke richting. Erno besluit bij ons aan te sluiten, dapper, want vorige week nog moest hij afslaan bij de Tour omdat het niet goed ging. Hij blijkt bij een osteopaat geweest te zijn en die heeft zijn rug zodanig gekraakt dat Erno er alle vertrouwen in heeft. Ik waarschuw nog dat wij nu alle Sporters er zijn we ook het sport tempo zullen rijden. Komt wel goed en anders “weet hij de weg naar huis”. “Als Erno het doet, dan wij ook”, denken de andere drie Tourders. Dus ook Anneke, Peter Bastiaansen en aspirant lid Wim ten Haaf sluiten aan.
Via Drimmelen en Lage Zwaluwe rijden we langs Moerdijk. Strak tempo tegen de wind door de sport mannen, maar goed te doen voor iedereen. Het is gewoon ook nog eens prima fietsweer, dus we hebben het naar onze zin. Langs de Roode vaart rijden we naar Zevenbergen en dan richting Zwartenberg. Terwijl Anneke goed aanhaakt, heb ik even een pittig momentje. Twan had al gezien hoe dat kwam, ik moet het met een tandje minder doen vandaag. Maar dat gaat de tandarts als het goed is dinsdag weer oplossen.
Als we richting den Elsakker rijden, worden de mannen optimistisch qua weer. “We denken dat het niet meer gaat regenen hoor. We kunnen er op het einde nog wel een lusje aanplakken”. Ik heb gezien dat het volgens de voorspelling plotseling heel hard zou regenen, dus ik zeg nog niet toe dat ik dat extra lusje ook ga doen. In Terheijden slaat Twan af om zijn vakantie voor te bereiden. Hij kijkt nog even om of niet iedereen mee komt om zijn verjaardag te vieren. Hij heeft vast wel wat gebak dat aan de datum is in huis (“weggooien is zonde”). Later appt hij dat we het nog te goed houden, prima vooruitzicht. Ik voel ondertussen wel wat druppeltjes maar stelt niks voor, dus de mannen sturen bij de Meerberg rechtdoor richting Dorst. Net als Erno en Wim besluiten Anneke en ik ook dat het geen Dorstig weer is. Geen zin in een nat pak en bovendien kunnen de sportmannen zich dan nog even uitleven. Als Anneke en ik de May binnenrijden zien we dat het daar wel geregend heeft. Hopelijk houden de anderen met hun lusje het ook nog droog. Ik pak de krant en bakje koffie en kan nog even buiten zitten, maar klokslag elf uur gaan de hemelsluizen open. Ik zie een appje van Martien: “goede timing”, ze waren net op tijd binnen blijkbaar. Allemaal weer lekker gefietst, maar hopelijk volgende week weer eens echt zomerweer.

Ad

Na twee weken hoogtestage zijn Anneke en ik weer terug. Het gewone (werkzame) leven begint weer. Gelukkig vandaag, zondag 18 juli, nog even bij mooi weer een van de mooiste fietstochten als vakantieafsluiting:
De Molentocht langs Kinderdijk onder leiding van Flip.
Het berichtje van Martien met ondersteuning van instemmend duimpje van Thijs heeft gewerkt. “We kunnen als de Sport ons ook best aanpassen als er mensen mee willen die niet 35 willen of kunnen rijden”. Erno en Melody vinden dit goed nieuws en besluiten deze zondagochtend aan te sluiten voor deze toeristische route. Later blijkt mij dat Thijs tegen Melody gezegd heeft dat je bij de sport extra punten kunt pakken. Appelpunten met koffie heeft hij het dan over. Inderdaad dit jaar al aantal keer gedaan, maar geen zekerheidje natuurlijk. En eerst moet je toch ruim 100, vandaag zelfs ruim 110 km. weggetrapt worden. Met negen WTC-ers rijden we eerst via de Dordtsche Bierbos richting het wielerbaantje van “De Mol’ waar we ook dit jaar helaas niet als club naar toe konden. Hierna over de spoorbrug richting het veengebied. Dan net voor Alblasserdam gaan we langs het water rijden en uiteindelijk langs de Overwaard en dus de molens. Het is minder druk dan normaal. Geen Chinezen en Japanners, maar toch nog opletten met de loslopende Nederlandse toeristen, die kijken niet zo nauw. Het riet staat dit jaar opvallend hoog, Johan van Helmond en Melody hebben maar een paar molens gezien daardoor. Erno met zijn hoge uitkijk wel een stuk of twintig. Flip stuurt ons nu naar het oosten langs de Lek naar Groot Ammers.
Tegenwoordig moet je hele stukken op een nieuw fietspad. Op zich veiliger geworden maar met dit mooie weer zitten er veel electrische toeristen op. Bij Groot Ammers de polder in, ik zie nog net mijn ent-locatie liggen in de verte.
Wij rijden lekker langs het water met nog meer molens. Thijs en Martien pakken veel kop en Erno rijdt “zuinig op zijn knieën”, maar gaat net als Melody prima mee. Op een gegeven moment demarreert Thijs en iedereen vraagt zich af wat hij gaat doen, blijkt dat hij een foto wil maken, op een stijl bruggetje schiet hij bijgaand kiekje.

Flip en ik rijden daar op kop en Flip heeft blijkbaar de fotograaf gemist; hij trapt en trapt en zegt dat hij het onvoorstelbaar vindt hoe ver Thijs al weg is, hij ziet hem niet eens meer :-).
Een van de weinige dropjes waar we doorheen rijden, is Giessen-Ouderkerk, in de kerk zit iedereen waarschijnlijk want er is niemand op straat. Dus kunnen we vlot richting Gorinchem. Mooi moment: een dertig minner (Melody) in het wiel van zeventig-plus (Frans Marijnissen), leuk die diversiteit in het peloton.
Op de Gorinchemse brug sputteren de knieën van Erno wat tegen dus we remmen iets af. Flip besluit om niet meer door de Werkendamse polder te rijden want dan komen we boven de honderdtwintig, dus volgen we de snelweg tot aan Hank. Thijs voelt zich niet zo lekker,… hij heeft nog niks van koffie gehoord dus moet hij Melody dan maar opbiechten dat er deze week geen koffie is. Hij had echter gemist dat Twan ondertussen wel voorgesteld had dat we een bakkie zouden doen bij ‘t Trefpunt. De Mayse molenaar is zo blij geworden van de Molentocht! (Je moet toch een reden bedenken). Dan beseffen we ons dat Melody dan nog mee naar de May zou moeten en weer terug naar ‘t Veer…. dan stoppen we toch gewoon bij Fort Lunet. Zo gezegd zo gedaan.
De serveerster neemt de bestelling op, wat koffie maar ook veel fris en 9 appelpunten. Even later komt ze terug dat er maar 2 appelpunten meer zijn en geen ander gebak. We bestellen die 2 punten met slagroom en 9 vorkjes.
Twan is wat teleurgesteld en loopt geërgerd het Fort in. Een paar minuten later komt de jongedame terug… er is toch gebak; “de taart van de dag, chocoladetaart”. We bestellen nog 7 chocopunten bij. Als Twan terugkomt, heeft hij een heel spannend verhaal hoe hij dit voor elkaar gekregen heeft. Hij heeft “flink staan zeiken in de keuken”, zegt hij.
Hoe dan ook, de punten smaken prima, hoewel Erno vertelt dat het onmiddellijk in zijn knieën zakt. Dat heeft hij sinds zijn valpartij vorig jaar. Hij vertelt ook nog dat hij met zijn 12e ook op zijn (achter?)hoofd gevallen is en daardoor wat vergeetachtig is….. gewoon een smoes om dit verslag niet te hoeven schrijven als je het mij vraagt.
Twan rekent alles af, het is € 7,20 p.p., rekent Thijs uit. Blijkt het gebak net in de bonus te zijn zeg, dus we mogen allemaal de kruideniersprijs van €5,- aan Twan betalen.
Dan op naar de May, de laatste 7 kilometer. Nou, die chocopunt is wel genoeg daarvoor, dus het laatste stukkie is een makkie. Met 113 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets naast de eettafel, want Anneke zit al in de tuin haar boterhammetje te eten. Lekker gefietst in les Pays Bas, heel vlak, maar toch wel plezier van mijn vakantiekilometers gehad.

Ad

Zondag 18 juli.
Een lekker zomerweertje op mijn laatste vakantiedag. Ad en ik waren net een weekje terug van een campertochtje van 2 weken. We mochten mooie plaatsen bezoeken en verkennen op de fiets in Luxemburg, Frankrijk (Bourgogne, Savoie en Vogezen) en in de Belgische Ardennen.  Maar het was vreemd om weer terug te komen na een periode met al die excessen in Nederland; de exploderende coronabesmettingen, de aanslag op Peter R. de Vries en dan die overstromingen…….hoe bizar allemaal……

Maar het “gewone” leven gaat door dus zondagmorgen is het WTC ochtend.
Om half negen stond het zonnige Raadhuisplein aardig vol met WTC’ers die er weer in zin in hadden.
Na het vertreksein van wegkapitein Maurice vertrok de Tourploeg richting het noorden voor een tourrondje Meerkerk. Nu hadden we dat al wel meer gefietst, maar nu net wat anders.
We reden om Raamsdonksveer heen naar de Keizersveersebrug waar we een gastrenner oppikten die de gehele tocht mee heeft gefietst. Wiet was? Geen idee.
De rest kende ik gelukkig wel; het ijzersterke kwartet Maurice, Kevin, Hans en Leo.  Peter V. die vandaag de sport inruilde voor de tour, Pa Kees en dochter Rachel Marijnissen, onze omroeper Marino en introducee Wim. Een mooi groepje voor een mooie tocht.

Via de Peerenboom reden we naar Almkerk en Sleeuwijk. Op de Merwedebrug bij Avelingen kon je goed de hoge stand van het modderige water zien, wat kan de natuur toch grillig zijn…
Maar de natuur kan ook heel mooi zijn, dat zagen we toen we langs het water Giessen via  Hoornaar en Noordeloos naar Meerkerk. Diverse pittoreske bruggetjes en huizen reden we voorbij.

Langs het Merwedekanaal reden we weer zuidwaarts terug naar Gorinchem, slingerend langs het  water, mooi hoor maar met een groep wielrenners en heel veel andere feitstoeristen, af en toe goed opletten geblazen.
Bij de Merwedebrug hadden we een dusdanige snelheid dat Kevin en Hans dachten dat ze de A27 snelweg wel op konden rijden ipv het fietspad, achteraf bleek dat het toch een vergissing was van deze fanatieke heren.
In Werkendam moesten we op het fietspad nog even opzij voor een welbekend groepje: de TT stond met lek even een bandje te wisselen in het zonnetje. Even zwaaien en weer door.
In de Biesbosch op de Grote Waardweg en Jeppegatweg werd de grote plaat opgezet en werd er doorgepuft naar Hank. Net op de brug naar Raamsdonksveer haalden we een grote groep in, we bleven er toch maar achter hangen tot de May want passeren was geen optie.
He, op de May net geen 100 km. dus samen met Maurice nog maar even naar de watertoren door en terug om dit te verhelpen, staat toch net iets leuker op de teller 😉

Anneke

Bij mooi fietsweer hebben we deze zondag onze tijdrit gereden. Volgens de formule die we al sinds 1990 toepassen: niet de snelste wint de trofee, maar de renner of het duo dat de eigen tijd het beste voorspeld heeft. En dat zonder gebruik te maken van computertjes en horloges. Hierop werd door de juryleden René van Mook en André van Kuijck streng gecontroleerd, zo mocht zelfs de voorzitter ervaren. Dit jaar mochten de WTC-leden kiezen of ze alleen of als duo in zouden schrijven. Uiteindelijk waren er 11 duo’s en één solorijder. Deze solorijder, Thijs Hillen, rijdt al weken heel sterk en wilde wel eens knallen. Anderen lieten dit ook graag aan hem over want je zou zelfs moeite hebben moeten doen om hem bij te houden. Hij raasde over het 37,5 km lange parcours en was na 57 minuten en 57 seconden binnen. Goed voor een gemiddelde van 38,8 kilometer per uur. Nou gaat het bij deze tocht niet om de rapste tijd, maar toch even kijken naar de anderen. John Haanskorf en Ad van Wesel probeerden het nog wel, maar met 36,1 gemiddeld werden ze op gepaste afstand tweede. Hans van Bragt en Gerard van Oerle lieten de derde tijd klokken met 35,6 km/uur.

Zoals gezegd was het mooi weer en misschien dat het daar aan lag. Of was het omdat het parcours er zo mooi bij lag door de veegactie van Wim Rasenberg en Frans Marijnissen heel vroeg in de ochtend? Feit is dat iedereen sneller reed dan de voorspelde tijd. Soms vele minuten.
Onderstaand het overzicht van de tijden:

Iedereen was dus te snel, en soms niet zo’n beetje ook. Wellicht toch beter in vorm dan gedacht. Toch waren er weer twee duo’s die binnen de minuut van hun opgegeven tijd zaten. Peter Verhagen en Flip Segeren eindigden 53 seconden van hun voorspelling, maar dat was niet precies genoeg.
24 seconden was slechts het verschil dat Leo Stasse en Erno Haanskorf lieten klokken.
Zij gingen dus met de trofee aan de haal.
Gefeliciteerd!

Vaderdag is eigenlijk een dag dat je als vader rustig aan mag doen en door de kinderen uit de wind gehouden wordt. Maar op de verzamelplek zie ik er maar eentje die dat komt doen: Rachel. Fijn voor Kees.
Ik had er ook al niet op gerekend hoor.
De opkomst is niet zo groot vandaag, terwijl het wel ideaal fietsweer is. Nou is het zo dat 7 WTC-ers al vroeg vertrokken zijn voor een rondje West Brabant. Als je die meetelt, is het totaal toch niet zo gek.
Maar ik hoop volgende week 27 juni toch meer mensen te zien, dat is wel zo gezellig bij onze tijdrit met na-zit; een klassieker op het programma van WTC.
Vandaag nog een goede kans om te trainen daarvoor. En dat zijn de Sport-mannen zeker van plan.
Twan had dit al wel aan zien komen en moedigde iedereen zaterdag al aan om eens als voorbereiding op de tocht een paar kopstootjes te drinken met vette hap, en liefst ook nog een zware shag erbij te roken.
Ik betwijfel of dat advies ter harte genomen is, want het tempo van ons vijftal ligt al snel hoog.
We rijden naar de Drie Hoefijzers en dan richting dun Elsakker. We passeren bordjes die waarschuwen voor processierupsen. Thijs vertelt dat hij daar altijd veel last van heeft. Interessant is dat ik uit zijn verhaal concludeer dat je op een fiets met schijfremmen minder last hebt van die beesten. Hoe kan dat? Nou, het is simpel. Als het wegdek nat is, spetteren de haren van de rups meer omhoog op je benen. En als de weg nat is, pakt Thijs altijd zijn oude fiets dus met velgremmen i.p.v. zijn nieuwe fiets met schijfremmen. Dus het verhaal klopt wel. Laat ik nou alleen fietsen hebben met velgremmen…..,  ik hou dus een beetje de kant van de weg aan waar de eiken minder overheen hangen.
Dit deel van de tocht kan ik dus nog wat met Thijs praten, maar dan besluit ik toch om even in een wieltje te gaan zitten. Met vijf man zit je al snel op een lint als je wat langer wilt herstellen na een kopbeurt, dus zo is het vanaf nu.
We rijden richting Rijsbergen, Zundert en dan naar Schijf. Ik probeer dorpen te vermijden en dat lukt goed. In Nispen rijden we ook niet door “het centrum” maar over de rondweg. Nog even wat van die zuidwesten wind van voor, maar dan vanaf de Wouwse Hil komt de wind schuin van achteren. Goed nieuws voor Twan en mij maar ook voor Martien, Thijs en John, want met wind van achteren kunnen wij ook wat langere kopbeurten pakken.
We gaan om Wouw heen en ook rond Kruisland weet ik een sluiproute. Daar halen we een groep in die er ook goed de sokken in heeft. Ze sluiten aan en er neemt er zelf eentje de kop. Dat gaat niet helemaal veilig volgens John en die geeft dat op subtiele wijze aan de renner door. Vanaf Café Gastels Sfeer laten ze ons los omdat ze een paar maatjes achter hebben gelaten. Wel zo fijn, want is altijd extra opletten als je mensen  meerijden die je niet kent.
Vanaf nu zitten we op voor iedereen bekend terrein en hoef ik wat minder op de route te letten. Ik eet mijn muesli reep op voor de laatste 30 kilometer. Mijn  bidon is al erg ver leeg merk ik. Vanochtend leek het nog niet zo heet te worden dat ik mijn EHBO bidon moest gaan vervangen door een extra bidon met water (en EHBO set in achterzak) maar was misschien toch niet zo gek geweest. Over de fietsbrug sturen we richting Langeweg. Als we voor de tweede keer langs de Drie Hoefijzers rijden, halen we de TT groep in. Boukje zit er nog goed bij zo te zien (misschien voelt het anders voor haar). We gaan er op en er over. Ik hoor nog even iets achter mij. Iemand probeert aan te pikken denk ik. Maar als ik om kijk, zie ik de achtervolger zich weer laat terug zakken naar de maatjes van de TT.
Bij Wagenberg slaat Twan af naar Terheijden. Hij kon goed mee en ik denk niet dat het komt omdat de anderen zijn aanbevelingen overgenomen hebben. Hoewel John anders beweert, en ik vond hem het laatste stukje ook een beetje verdedigend rijden….. Later zie ik waarom, hij wilde blijkbaar nog een kommetje pakken want ik krijg op Strava een melding : “John is zojuist de Local Legend van de brug op ! geworden”.
Gaat hij toch nog met de premies aan de haal…..

Ad van Wesel