Na twee weken hoogtestage zijn Anneke en ik weer terug. Het gewone (werkzame) leven begint weer. Gelukkig vandaag, zondag 18 juli, nog even bij mooi weer een van de mooiste fietstochten als vakantieafsluiting:
De Molentocht langs Kinderdijk onder leiding van Flip.
Het berichtje van Martien met ondersteuning van instemmend duimpje van Thijs heeft gewerkt. “We kunnen als de Sport ons ook best aanpassen als er mensen mee willen die niet 35 willen of kunnen rijden”. Erno en Melody vinden dit goed nieuws en besluiten deze zondagochtend aan te sluiten voor deze toeristische route. Later blijkt mij dat Thijs tegen Melody gezegd heeft dat je bij de sport extra punten kunt pakken. Appelpunten met koffie heeft hij het dan over. Inderdaad dit jaar al aantal keer gedaan, maar geen zekerheidje natuurlijk. En eerst moet je toch ruim 100, vandaag zelfs ruim 110 km. weggetrapt worden. Met negen WTC-ers rijden we eerst via de Dordtsche Bierbos richting het wielerbaantje van “De Mol’ waar we ook dit jaar helaas niet als club naar toe konden. Hierna over de spoorbrug richting het veengebied. Dan net voor Alblasserdam gaan we langs het water rijden en uiteindelijk langs de Overwaard en dus de molens. Het is minder druk dan normaal. Geen Chinezen en Japanners, maar toch nog opletten met de loslopende Nederlandse toeristen, die kijken niet zo nauw. Het riet staat dit jaar opvallend hoog, Johan van Helmond en Melody hebben maar een paar molens gezien daardoor. Erno met zijn hoge uitkijk wel een stuk of twintig. Flip stuurt ons nu naar het oosten langs de Lek naar Groot Ammers.
Tegenwoordig moet je hele stukken op een nieuw fietspad. Op zich veiliger geworden maar met dit mooie weer zitten er veel electrische toeristen op. Bij Groot Ammers de polder in, ik zie nog net mijn ent-locatie liggen in de verte.
Wij rijden lekker langs het water met nog meer molens. Thijs en Martien pakken veel kop en Erno rijdt “zuinig op zijn knieën”, maar gaat net als Melody prima mee. Op een gegeven moment demarreert Thijs en iedereen vraagt zich af wat hij gaat doen, blijkt dat hij een foto wil maken, op een stijl bruggetje schiet hij bijgaand kiekje.

Flip en ik rijden daar op kop en Flip heeft blijkbaar de fotograaf gemist; hij trapt en trapt en zegt dat hij het onvoorstelbaar vindt hoe ver Thijs al weg is, hij ziet hem niet eens meer :-).
Een van de weinige dropjes waar we doorheen rijden, is Giessen-Ouderkerk, in de kerk zit iedereen waarschijnlijk want er is niemand op straat. Dus kunnen we vlot richting Gorinchem. Mooi moment: een dertig minner (Melody) in het wiel van zeventig-plus (Frans Marijnissen), leuk die diversiteit in het peloton.
Op de Gorinchemse brug sputteren de knieën van Erno wat tegen dus we remmen iets af. Flip besluit om niet meer door de Werkendamse polder te rijden want dan komen we boven de honderdtwintig, dus volgen we de snelweg tot aan Hank. Thijs voelt zich niet zo lekker,… hij heeft nog niks van koffie gehoord dus moet hij Melody dan maar opbiechten dat er deze week geen koffie is. Hij had echter gemist dat Twan ondertussen wel voorgesteld had dat we een bakkie zouden doen bij ‘t Trefpunt. De Mayse molenaar is zo blij geworden van de Molentocht! (Je moet toch een reden bedenken). Dan beseffen we ons dat Melody dan nog mee naar de May zou moeten en weer terug naar ‘t Veer…. dan stoppen we toch gewoon bij Fort Lunet. Zo gezegd zo gedaan.
De serveerster neemt de bestelling op, wat koffie maar ook veel fris en 9 appelpunten. Even later komt ze terug dat er maar 2 appelpunten meer zijn en geen ander gebak. We bestellen die 2 punten met slagroom en 9 vorkjes.
Twan is wat teleurgesteld en loopt geërgerd het Fort in. Een paar minuten later komt de jongedame terug… er is toch gebak; “de taart van de dag, chocoladetaart”. We bestellen nog 7 chocopunten bij. Als Twan terugkomt, heeft hij een heel spannend verhaal hoe hij dit voor elkaar gekregen heeft. Hij heeft “flink staan zeiken in de keuken”, zegt hij.
Hoe dan ook, de punten smaken prima, hoewel Erno vertelt dat het onmiddellijk in zijn knieën zakt. Dat heeft hij sinds zijn valpartij vorig jaar. Hij vertelt ook nog dat hij met zijn 12e ook op zijn (achter?)hoofd gevallen is en daardoor wat vergeetachtig is….. gewoon een smoes om dit verslag niet te hoeven schrijven als je het mij vraagt.
Twan rekent alles af, het is € 7,20 p.p., rekent Thijs uit. Blijkt het gebak net in de bonus te zijn zeg, dus we mogen allemaal de kruideniersprijs van €5,- aan Twan betalen.
Dan op naar de May, de laatste 7 kilometer. Nou, die chocopunt is wel genoeg daarvoor, dus het laatste stukkie is een makkie. Met 113 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets naast de eettafel, want Anneke zit al in de tuin haar boterhammetje te eten. Lekker gefietst in les Pays Bas, heel vlak, maar toch wel plezier van mijn vakantiekilometers gehad.

Ad

Zondag 18 juli.
Een lekker zomerweertje op mijn laatste vakantiedag. Ad en ik waren net een weekje terug van een campertochtje van 2 weken. We mochten mooie plaatsen bezoeken en verkennen op de fiets in Luxemburg, Frankrijk (Bourgogne, Savoie en Vogezen) en in de Belgische Ardennen.  Maar het was vreemd om weer terug te komen na een periode met al die excessen in Nederland; de exploderende coronabesmettingen, de aanslag op Peter R. de Vries en dan die overstromingen…….hoe bizar allemaal……

Maar het “gewone” leven gaat door dus zondagmorgen is het WTC ochtend.
Om half negen stond het zonnige Raadhuisplein aardig vol met WTC’ers die er weer in zin in hadden.
Na het vertreksein van wegkapitein Maurice vertrok de Tourploeg richting het noorden voor een tourrondje Meerkerk. Nu hadden we dat al wel meer gefietst, maar nu net wat anders.
We reden om Raamsdonksveer heen naar de Keizersveersebrug waar we een gastrenner oppikten die de gehele tocht mee heeft gefietst. Wiet was? Geen idee.
De rest kende ik gelukkig wel; het ijzersterke kwartet Maurice, Kevin, Hans en Leo.  Peter V. die vandaag de sport inruilde voor de tour, Pa Kees en dochter Rachel Marijnissen, onze omroeper Marino en introducee Wim. Een mooi groepje voor een mooie tocht.

Via de Peerenboom reden we naar Almkerk en Sleeuwijk. Op de Merwedebrug bij Avelingen kon je goed de hoge stand van het modderige water zien, wat kan de natuur toch grillig zijn…
Maar de natuur kan ook heel mooi zijn, dat zagen we toen we langs het water Giessen via  Hoornaar en Noordeloos naar Meerkerk. Diverse pittoreske bruggetjes en huizen reden we voorbij.

Langs het Merwedekanaal reden we weer zuidwaarts terug naar Gorinchem, slingerend langs het  water, mooi hoor maar met een groep wielrenners en heel veel andere feitstoeristen, af en toe goed opletten geblazen.
Bij de Merwedebrug hadden we een dusdanige snelheid dat Kevin en Hans dachten dat ze de A27 snelweg wel op konden rijden ipv het fietspad, achteraf bleek dat het toch een vergissing was van deze fanatieke heren.
In Werkendam moesten we op het fietspad nog even opzij voor een welbekend groepje: de TT stond met lek even een bandje te wisselen in het zonnetje. Even zwaaien en weer door.
In de Biesbosch op de Grote Waardweg en Jeppegatweg werd de grote plaat opgezet en werd er doorgepuft naar Hank. Net op de brug naar Raamsdonksveer haalden we een grote groep in, we bleven er toch maar achter hangen tot de May want passeren was geen optie.
He, op de May net geen 100 km. dus samen met Maurice nog maar even naar de watertoren door en terug om dit te verhelpen, staat toch net iets leuker op de teller 😉

Anneke

Bij mooi fietsweer hebben we deze zondag onze tijdrit gereden. Volgens de formule die we al sinds 1990 toepassen: niet de snelste wint de trofee, maar de renner of het duo dat de eigen tijd het beste voorspeld heeft. En dat zonder gebruik te maken van computertjes en horloges. Hierop werd door de juryleden René van Mook en André van Kuijck streng gecontroleerd, zo mocht zelfs de voorzitter ervaren. Dit jaar mochten de WTC-leden kiezen of ze alleen of als duo in zouden schrijven. Uiteindelijk waren er 11 duo’s en één solorijder. Deze solorijder, Thijs Hillen, rijdt al weken heel sterk en wilde wel eens knallen. Anderen lieten dit ook graag aan hem over want je zou zelfs moeite hebben moeten doen om hem bij te houden. Hij raasde over het 37,5 km lange parcours en was na 57 minuten en 57 seconden binnen. Goed voor een gemiddelde van 38,8 kilometer per uur. Nou gaat het bij deze tocht niet om de rapste tijd, maar toch even kijken naar de anderen. John Haanskorf en Ad van Wesel probeerden het nog wel, maar met 36,1 gemiddeld werden ze op gepaste afstand tweede. Hans van Bragt en Gerard van Oerle lieten de derde tijd klokken met 35,6 km/uur.

Zoals gezegd was het mooi weer en misschien dat het daar aan lag. Of was het omdat het parcours er zo mooi bij lag door de veegactie van Wim Rasenberg en Frans Marijnissen heel vroeg in de ochtend? Feit is dat iedereen sneller reed dan de voorspelde tijd. Soms vele minuten.
Onderstaand het overzicht van de tijden:

Iedereen was dus te snel, en soms niet zo’n beetje ook. Wellicht toch beter in vorm dan gedacht. Toch waren er weer twee duo’s die binnen de minuut van hun opgegeven tijd zaten. Peter Verhagen en Flip Segeren eindigden 53 seconden van hun voorspelling, maar dat was niet precies genoeg.
24 seconden was slechts het verschil dat Leo Stasse en Erno Haanskorf lieten klokken.
Zij gingen dus met de trofee aan de haal.
Gefeliciteerd!

Vaderdag is eigenlijk een dag dat je als vader rustig aan mag doen en door de kinderen uit de wind gehouden wordt. Maar op de verzamelplek zie ik er maar eentje die dat komt doen: Rachel. Fijn voor Kees.
Ik had er ook al niet op gerekend hoor.
De opkomst is niet zo groot vandaag, terwijl het wel ideaal fietsweer is. Nou is het zo dat 7 WTC-ers al vroeg vertrokken zijn voor een rondje West Brabant. Als je die meetelt, is het totaal toch niet zo gek.
Maar ik hoop volgende week 27 juni toch meer mensen te zien, dat is wel zo gezellig bij onze tijdrit met na-zit; een klassieker op het programma van WTC.
Vandaag nog een goede kans om te trainen daarvoor. En dat zijn de Sport-mannen zeker van plan.
Twan had dit al wel aan zien komen en moedigde iedereen zaterdag al aan om eens als voorbereiding op de tocht een paar kopstootjes te drinken met vette hap, en liefst ook nog een zware shag erbij te roken.
Ik betwijfel of dat advies ter harte genomen is, want het tempo van ons vijftal ligt al snel hoog.
We rijden naar de Drie Hoefijzers en dan richting dun Elsakker. We passeren bordjes die waarschuwen voor processierupsen. Thijs vertelt dat hij daar altijd veel last van heeft. Interessant is dat ik uit zijn verhaal concludeer dat je op een fiets met schijfremmen minder last hebt van die beesten. Hoe kan dat? Nou, het is simpel. Als het wegdek nat is, spetteren de haren van de rups meer omhoog op je benen. En als de weg nat is, pakt Thijs altijd zijn oude fiets dus met velgremmen i.p.v. zijn nieuwe fiets met schijfremmen. Dus het verhaal klopt wel. Laat ik nou alleen fietsen hebben met velgremmen…..,  ik hou dus een beetje de kant van de weg aan waar de eiken minder overheen hangen.
Dit deel van de tocht kan ik dus nog wat met Thijs praten, maar dan besluit ik toch om even in een wieltje te gaan zitten. Met vijf man zit je al snel op een lint als je wat langer wilt herstellen na een kopbeurt, dus zo is het vanaf nu.
We rijden richting Rijsbergen, Zundert en dan naar Schijf. Ik probeer dorpen te vermijden en dat lukt goed. In Nispen rijden we ook niet door “het centrum” maar over de rondweg. Nog even wat van die zuidwesten wind van voor, maar dan vanaf de Wouwse Hil komt de wind schuin van achteren. Goed nieuws voor Twan en mij maar ook voor Martien, Thijs en John, want met wind van achteren kunnen wij ook wat langere kopbeurten pakken.
We gaan om Wouw heen en ook rond Kruisland weet ik een sluiproute. Daar halen we een groep in die er ook goed de sokken in heeft. Ze sluiten aan en er neemt er zelf eentje de kop. Dat gaat niet helemaal veilig volgens John en die geeft dat op subtiele wijze aan de renner door. Vanaf Café Gastels Sfeer laten ze ons los omdat ze een paar maatjes achter hebben gelaten. Wel zo fijn, want is altijd extra opletten als je mensen  meerijden die je niet kent.
Vanaf nu zitten we op voor iedereen bekend terrein en hoef ik wat minder op de route te letten. Ik eet mijn muesli reep op voor de laatste 30 kilometer. Mijn  bidon is al erg ver leeg merk ik. Vanochtend leek het nog niet zo heet te worden dat ik mijn EHBO bidon moest gaan vervangen door een extra bidon met water (en EHBO set in achterzak) maar was misschien toch niet zo gek geweest. Over de fietsbrug sturen we richting Langeweg. Als we voor de tweede keer langs de Drie Hoefijzers rijden, halen we de TT groep in. Boukje zit er nog goed bij zo te zien (misschien voelt het anders voor haar). We gaan er op en er over. Ik hoor nog even iets achter mij. Iemand probeert aan te pikken denk ik. Maar als ik om kijk, zie ik de achtervolger zich weer laat terug zakken naar de maatjes van de TT.
Bij Wagenberg slaat Twan af naar Terheijden. Hij kon goed mee en ik denk niet dat het komt omdat de anderen zijn aanbevelingen overgenomen hebben. Hoewel John anders beweert, en ik vond hem het laatste stukje ook een beetje verdedigend rijden….. Later zie ik waarom, hij wilde blijkbaar nog een kommetje pakken want ik krijg op Strava een melding : “John is zojuist de Local Legend van de brug op ! geworden”.
Gaat hij toch nog met de premies aan de haal…..

Ad van Wesel

Zondag 20 juni, bijna de langste dag van het jaar.
Na wat onweersbuien en wat regen in de afgelopen nacht was het nu lekker afgekoeld tot een graad of 20 met een briesje vanuit zuidwest. Er zouden vandaag maar liefst vijf WTC groepen een tocht rijden, naast de Sport-, Tour-, Tourtrim- en Trimgroep, zou ook een TT groep starten die de 130 Km. grens wilden passeren, zij waren al om 8.00 uur vertrokken zodat ze op tijd thuis zouden zijn op deze Vaderdag.
De tourploeg vertrok met Flip als leider op kop, deze plaats zou hij de gehele tocht niet afstaan.
Hij had een mooi rondje in petto voor Kees M. en dochter Rachel, Peter V., Erik S., Marino vd E. en ondergetekende.
We reden in eerste instantie zoals een rondje ‘t Zand. Een klein oponthoud door een lekke band van Erik net in de Alphensebaan, net na Gilze, kon de pret niet drukken. Dit werd vlot gefixt en weer door naar Alphen.

We reden nu ook door Alphen (dit was trouwens het enige dorp waar we doorheen reden) om daarna weer uit te omen op de Chaamseweg en zo naar Eldorado. Via de Heikantsestraat passeerden we “de kranen” en Dassemus. Daar aan het eind gingen we nu niet rechts maar verrassend linksaf en via de Bredase en Meerleseweg naar Meerseldreef. Mooie wegen daar en veel fietsers die ook genoten van de omgeving.
Onze Flip bleef dus gewoon lekker op kop zitten en na de vraag aan hem of hij die wind ook had besteld, antwoordde hij doodleuk: welke wind? Ik ben bang dat ik nog meer moet fietsen…. De overigen wisselden steeds de koppositie naast Flip, opvallend vandaag was een ijzersterke Rachel, ik weet niet wat voor ontbijt zij had vanochtend of wilde zij haar vader vandaag helpen?
Via Hazeldonk reden we naar Rijsbergen, langs mooie bloeiende akkerranden, ooievaars in de wei, langs golfterrein de Turfvaert en camping Liesbos. Onder de Liesboslaan door en nu niet rechts- maar weer verrassend, linksaf naar de Deurnestraat om zo naar de molen van Etten Leur en Zwartenberg te rijden. Een mooi alternatief inderdaad, rustiger en een beter wegdek. Daar kwamen we zelfs een bekende Mayener tegen op het fietspad; enthousiaste Harry Gouverneur liep daar fanatiek zijn ochtendwandeling.
Vanuit Zwartenberg reden we de bekende weg via Langeweg en het fietspad naar Wagenberg zo weer naar de May, eindelijk genietend van wind mee.
Met precies 85 km.op de teller heeft Flip ons op een mooi tourrondje getrakteerd.
Bedankt Flip!

Anneke van Wesel

6 juni is een mooie zondag om te fietsen. Op de verzamelplek kijk ik eerst even of ons nieuwe aspirant-lid Melody er al is. Jawel, ze is er. De eerste rit gaat ze met de Trimploeg mee, hoewel ik het vermoeden heb dat ze iemand is die wellicht TT of Tour aan kan. Maar verstandig om even de kat uit de boom te kijken. Later zouden wij de Trimploeg nog inhalen en dan zie ik dat ze gemakkelijk mee lijkt te kunnen.
De mannen van de Sport willen graag een rondje rijden richting Heijningen en dan langs Breda terug om een “zwaai-bezoek” te brengen aan Jan Lensvelt bij het Amphia. We zijn met 7 man vandaag. Martien  is deze week thuis en meteen tot leider gebombardeerd.
Kevin gaat ook weer mee, blijkbaar is het goed bevallen vorige week. Toen hebben we hem wel aangesproken op zijn behaarde benen, dat kan natuurlijk eigenlijk niet bij de Sport-groep. En dat je wel paar kilometer per uur harder kunt dan. Toen was hij nog niet echt overtuigd en ik dacht dat doet hij nooit. Daarom stelden we voor om er aan te wennen door de eerste paar weken maar één been te ontharen, om het gevoel te krijgen. Nu zien we dat hij toch gezwicht is voor de verwachting dat hij nog harder kan, keurig gesoigneerd staat hij aan de start.
Flip heeft gekozen om deze keer met de Tour mee te gaan omdat hij even wat rustig aan moet doen en bij de Sport is het aanpoten voor iedereen. Dus zo hebben we er zeven met de gewoonlijke renners als Thijs, John, Twan, en Frans om het namenrijtje compleet te maken.
We weten dat de Tour-groep richting Willemstad gaat en  dus moeten we die in kunnen halen. Ik had al gehoord dat ze in die groep tegenwoordig snel starten en dat blijkt wel. Pas in de buurt van het Gat van Ham zie ik ze in de verte rijden maar het duurt nog tot voorbij Lage Zwaluwe voordat we hen inhalen. We moeten echt ons best doen en omdat we dan toch in de flow zitten, gaan we erop en erover en besluiten we kop-over-kop te gaan rijden. Een aantal van ons vind dat leuk, anderen rijden liever echt om beurten wat langer op kop. Deze week dus eens op deze manier fietsen. Omdat de groep goed aan elkaar gewaagd is en de hardrijders het tempo prima vinden en niet “snokken”, kan iedereen lekker meedraaien en schiet het lekker op.
Via Klundert rijden we over de dijk naar Willemstad. Bij de bruggen gaan we deze keer rechtdoor, daarna nog een klein stukje onder het viaduct door en dan linksaf. Dat gaat maar net goed want Martien die op kop rijdt, wordt voorbij gereden kort voor de afslag die anderen niet kennen, en volgens mij had hij net een reep in zijn mond gestopt dus roepen ging blijkbaar ook niet hard genoeg. Enkelen schieten de afrit voorbij. Martien en ik slaan wel meteen linksaf richting Heijningen. Als de rest weer aansluit, rijden we langs de oostkant van de Mark met mooi uitzicht op de Suikerfabriek richting Stampersgat.  Vandaar bekend terrein, naar Oudenbosch en dan naar de fietsbrug. Net na de fietsbrug halen we de Trimploeg in. Net als andere groepen die we voorbij rijden, geen poging om aan te sluiten.
Ik vraag me af hoe we nu richting Breda gaan komen. Langs den Elsakker zo te merken. Ik weet dat je net daarvoor al over het viaduct over de A16 Breda in kunt schieten. Ik vraag aan Martien of hij daarlangs de weg weet. “Niet zeker”, ik ook “niet zeker”. Maar anderen zeggen dat ze de route daarlangs wel goed weten. John en Kevin wijzen de weg…… Frans weet zeker dat ze niet goed rijden, maar laat ze ook maar doen. En jawel hoor, met wat omtrekkende bewegingen belanden we uiteindelijk naast de parkeergarage van het Amphia waar wij uitzicht op Jan hebben en Jan op ons. Peter Broeders staat er ook al en heeft zowaar een professionele fotografe geregeld. “Die heb ik gevonden in het gras hier”, vertelt hij. Ze vertelt dat ze foto’s maakt van allerlei zaken m.b.t. het ziekenhuis. Ons “zwaai-moment” naar onze maat vindt ze een mooi moment om op de chip van haar digitale camera vast te leggen. Als Peter vertelt dat er snel nog een tweede groep komt, blijft ze nog even. Ik ben benieuwd welke van de twee ploegen in de krant komt. Als we uitgezwaaid zijn en Jantje nog even gesproken te hebben per telefoon, wat net gaat met zijn stem, rijden we verder. Eerst richting Dorst en dan naar Teteringen. Ik zwaai nog even naar onze Perry die daar in de Waterdonken woont en dan gaan we de eindsprint in richting Den Hout.
Omdat Martien vorige week de koffie gemist heeft, wil hij dat nu wel eens mee maken. In Den Hout knijpt hij in de remmen. Twan was al afgeslagen daarvoor en nu rijden er ook nog een paar door die op tijd thuis moeten zijn. Dus zijn we met vieren. Ook Kevin rijdt door. Blijkbaar is hij toch niet bij de Sport gekomen omdat we zeiden dat we elke week een koffiestop doen. Zou hij het dan toch gewoon net als wij leuk vinden om zo hard te fietsen als je kunt? Zou mooi zijn, want hij deed het perfect met zijn gladde benen. Zo’n extra gangmaker in ons treintje kun je er goed bij hebben. Niet omdat wij persé altijd zo hard willen rijden als vandaag , maar als je daar samen zin in hebt en het allemaal kunt… En als dat niet zo is, dan rijden we gewoon wat langzamer hoor.

Martien, bedankt voor de traktatie.
Jan, succes daar in het Amphia, hopelijk helpt ons “hart onder de riem” je om sneller te herstellen!

Ad van Wesel

De tweede rit van dit seizoen is het eindelijk officieel; het lekkere weer is aangebroken. Niet meer moeilijk doen met lange broek, jas, thermoshirt, beenstukken of wat al niet meer. Gewoon lekker korte broek en wielershirt korte mouw. Misschien volgende week zomershirt?

Om half negen kleurde het Raadhuisplein deze zonnige ochtend 30 mei aardig rood, wit, staalblauw en geel.
De wind kwam uit het noord-oost dus de tochten gingen allemaal die richting uit. De sportploeg vertrok met vijven als eerste, daarna de TT  met zessen en daarna vertrok de Tour met 11.  Het was een mooi gezicht op het fietspad naast de Tuinbouwweg, die drie ploegen zo achter elkaar.  Net voor de Amertakbrug klonk al “LEK’’; Hans van Bragt moest aan de bak om zijn bandje te wisselen. Ondertussen reed de trimgroep met zes trimmers ons voorbij. Nadat het bandje weer hard stond, konden we de weg vervolgen naar Raamsdonksveer. Bij de koepel haalden we de trimploeg weer in en togen we de Keizersveersebrug linksaf op, richting Dussen. Via Meeuwen, Eethen naar Veen en zo lekker langs de Afgedamde Maas genietend van de natuur en er werd lekker getourt en bijgekletst. Net na Andel klonk de tweede “LEK”. Nu was het Kees Marijnissen die aan het wisselen kon. Geen straf voor de rest; Erno had mooi tijd om zijn warme been- en armstukken uit te doen en Rachel kon lekker haar banaantje opeten in het zonnetje. Na dit klein oponthoud vervolgden we de route naar Poederoijen. Net op de brug voor Poederoijen kwamen we een paar snelheidsduivels tegen; het bleek de sportploeg die onder in de beugel hing; ze waren zo voorbij.

Wij vervolgden onze weg mooi langs het water naar Nederhemert, en gingen met de bocht mee naar Heusden.  
Daar de brug op en de bekende route terug naar huis via Doeveren,  de Overdiepsekade, Waspik en via Raamsdonksveer weer naar huis. Het was te merken dat het mooi weer was, want het werd het laatste stuk erg druk met de (fiets)touristen op de weg; uitkijken dus. Op de laatste Amertakbrug haalden we nog een oud-lid in; Franske reed het laatste eindje gezellig even mee.

Heerlijk 90 km. getourd deze zonnige zondagochtend, weer fijn om zo met de club op pad te kunnen 😊

Anneke

Hadden we vorige week al het genoegen om weer samen te mogen fietsen en een terrasje te pakken, deze week kwam daar ook nog een mooi weer bij. Zonnetje en het gaat 20 graden worden. Lekker hoor, gewoon korte broek en korte mouwen, nog wel een extra zweetshirtje. Op het Raadhuisplein is het iets minder druk dan ik verwachtte, blijkbaar hebben mensen bij deze eerste mooie zondag toch ook wel andere prioriteiten (of hun partners 😉 ). Waar ik er zomers bij sta, heeft Erno blijkbaar een andere weer-app, hij is aangekleed zoals ik onder de 5 graden fiets.
Eerst lijkt het nog dat we als Tour en Sport wellicht best samen kunnen rijden, er zijn vandaag maar 4 mensen die altijd Sport rijden. Maar er komen steeds meer mensen bij dus besluiten we toch apart te rijden. Kevin kunnen we nog wel uitdagen om eens met ons mee te rijden en zo gaan we met vijven op pad. Richting Poederooijen zoals aangekondigd. Ik ga samen met Kevin op kop bij vertrek, dan kan ik de snelheid nog even bepalen waarmee ik zelf warm kan fietsen. Ik merk namelijk dat ik tegenwoordig niet meer de felle koude-start heb van vroeger. Na Raamdonksveer gepasseerd te hebben, gaat het tempo omhoog. We rijden allemaal onze kopbeurten en Kevin doet goed mee. Sterke spieren, want hij moet toch wel een paar kilo meer mee nemen dan ik. Hij doet me denken aan Piet Timmermans vroeger. Mooi stil op de fiets, zwaar verzet en malen. Een prima windscherm ook vindt John, zo’n tank voor je. Ik denk nog dat trainingsessies bij het Sporttheater maar een uurtje duren, dus dan zal zijn lichaam na die tijd wel denken “tijd om te stoppen”. Maar niks hoor, hij blijft heel de tocht gewoon “gaan”.
Thijs is natuurlijk de sterkste, hij is op zijn “goed-weer-fiets”, de witte Cannondale. Ik denk dat hij daarmee nog gemakkelijker rijdt, maar zelf zegt hij dat hij weinig verschil merkt met zijn oudere aluminium karretje, dat valt weer tegen, het ligt dus niet aan de fiets dat hij weer een stuk sterker is. Twan doet net als ik niet al te lange kopbeurten en bij het terugzakken na overnemen door Thijs of John hoor ik hem een paar keer zeggen “niet normaal”. Als ik achter hem rij, valt mij op dat hij met veel aandacht naar windmolens kijkt. “Een stelling-molen“, weet hij later te melden. John merkt op dat als hij een molen bezit nog niet moet denken dat hij verstand van molens heeft.
Onderweg rijden we weer heel wat groepjes en individuelen voorbij. Soms proberen ze aan te pikken, maar dat duurt maar even. Dat motiveert mij wel, het is dus niet gek dat ik wel goed mijn best moet doen.
Als wij de terugweg inzetten vanaf Giessen komen we de Tourclub tegen, die zijn minder ver dan ik dacht, maar ik hoor later thuis dat dat komt door lekke banden. Die blijven ons gelukkig bespaard.
Via Woudrichem gaat het richting Werkendam en dan door de polder weer naar het zuiden. Wind schuin van achteren, het kan nog wat harder, dit wordt een mooi gemiddelde. Net voor Hank komen we in druk verkeer. Wandelaars, fietsers, auto’s en rijtuigjes (volgens het liedje een week te laat, en ze rijden ook nog eens gruwelijk in de weg). In Hank schuiven we nog een groep voorbij, dan komt John met de mededeling dat we zijn verjaardag gaan vieren bij Fort Lunet. Goed voor hem dat we niet Tour en Sport gecombineerd hebben, of voor ons want dan had hij het wellicht niet voorgesteld. Op het binnenterras is het goed toeven uit de wind en in de zon, met koffie en een appelpunt. Jammer wel dat de koerssnelheid wat zal gaan zakken want bij het opdraaien van het terras staat gemiddeld 35,4 op de teller. Maar het fijne is dat we nu even bij kunnen praten, daar was het nog niet echt van gekomen. Een boel onzin komt voorbij, maar ook leven we mee met Jantje als Kevin ons bijpraat. Het herstel van de eerste chemo is zeker geen makkie voor onze fietsmaat. Wel goed nieuws dat de stamceldonor (Jan’s zus) helemaal okay bevonden is, dus zo gauw het kan, kunnen die herstelcellen er in om het herstel op te starten. Jan en wij willen hem weer in ons peloton. Na nog een tweede bakkie om de taart definitief weg te spoelen, stappen we weer op. Het is nu goed uitkijken op de fietspaden want de wat minder snelle (voornamelijk elektrisch) fietsers zijn nu ook massaal op stap. Met 91 km. op de teller parkeer ik mijn fiets achter het huis naast die van Anneke die er ook al is en het vermoeden had dat wij een terras gepakt hadden. Lekker gefietst, lekkere stop en lekker weer om in de tuin te zitten vanmiddag (en een verslagje te schrijven).

Groeten,
Ad van Wesel

Toch nog een WTC-rit na meer dan een jaar Corona. Het is niet direct het mooiste voorjaarsweer als ik me zondag 23 mei uit het bed laat glijden. Maar vandaag gaat het dan toch echt gebeuren; we gaan als WTC weer gezamenlijk op stap. Goed 8:00 uur na het nieuws vertrek ik richting Leo, die heeft voor mij nog een mondkapje gepakt, ik was het vergeten in de drift om weer op route te gaan. We rijden nog even langs den bakker maar we weten dat hij mogelijk later voor de koffie komt omdat hij met een blessure tobt. En ja, de deur is nog op slot.
We rijden richting de May via den Bromtol waar het nog lang niet klaar is. Bij het oude gemeentehuis staan al vele van onze fietsvrienden en -vriendinnen te trappelen om van start te gaan. Ik had verwacht dat de voorzitter ons met stichtelijke woorden op pad zou sturen, echter als mijn Pulsar klok reeds 8:30 uur aangeeft, is hij nog niet te zien. We stellen voor om toch te vertrekken.
Richting Den Hout wordt er redelijk gas gegeven bij vertrek. Het eerste stuk zijn bekende wegen langs Seters, het nieuwe fietspad langs de Vijfeikenweg rijdt soepeltjes. Via Molenschot en langs Gilze rijden we naar de nieuwe fietspaden in de Chaamse bossen. Op de weg Alphen naar Chaam worden we voor gereden door een groep. Leo besluit om gas te geven en aan te sluiten. Deze groep heeft ook het idee wat wij al hadden om via de Sluis naar de Baarleseweg te rijden. Op het moment dat Leo geniet van het uitzicht wordt er van achter geroepen dat het wat minder mag, helaas. De meters vliegen onder de wielen door en via de Meerleseweg gaan we richting Strijbeek.

Ik rij een stuk op kop met naast me een sterke Kevin die blijkbaar minder last heeft van de tegenwind als we van Moskes richting de Galderse meren rijden. Op het viaduct over de A16 en de HSL richting Effen komt Marino plots naar de kop maar al snel laat hij de beurt aan een ander. Na Effen gaat de wind wat meer in ons voordeel blazen. Via het Liesbos rijden we richting de Beek. Ik stel voor om dwars door Prinsenbeek te rijden, Johan heeft daar vooraf geen goed gevoel bij maar geeft aan als we er doorheen gereden zijn dat het een goede keuze was. De Elsakker komt al snel in beeld. Op het terras is het er nog rustig. De brug over de Mark is met wind mee geen probleem voor de groep. Onder het viaduct is nog wel een grote plas, maar een ieder kan er net omheen rijden. Vanaf de Kompaan wordt er echt gas gegeven; mijn teller geeft met momenten de 45 km/h aan. Een enkeling heeft het moeilijk, maar ook in een echte koers worden de meeste renners er windaf afgereden. Bij binnenkomst in de May wordt er bij onze nieuwe molenaar aangegaan voor een doos mondkapjes. Bij het Trefpunt staat den bakker klaar voor ontvangst. We laten de koffie en het gebak goed smaken. En voor we naar huis gaan, wordt er onder het genot van een Hertog-Jan nog gesocialised oftewel nageklets. Nadat het Carillon om twaalf uur heeft geklonken, gaan we met een tevreden gevoel weer huiswaarts. Ik dank allen voor de fijne rit die we weer samen mochten rijden.

Groeten vanaf Ter Aalst,
een nep Houtenaar.

Na de beperkingen in begin van dit jaar kunnen we eindelijk weer in groepen rijden bij WTC. Dus heeft het bestuur besloten dat eerste Pinksterdag de openingsrit is van 2021.
Dat blijkt een gelukkige keuze want in het oorspronkelijke schema stond een rit op Pinksterzaterdag en eentje op tweede Pinksterdag, en beide dagen regent het volgens de weermannen en vandaag maar een hele kleine kans. Anneke kijkt voor vertrek even op Weer-online hoe het zit met regenpunten. Uit gewoonte denk ik want Rene van Mook  heeft de taak van bijhouden van het opkomstklassement over genomen van haar. Eén druppeltje in de morgen  geeft weer-online dus de eerste regenpunten kunnen meteen gescoord worden.
We moeten nog even wennen aan starten om 8:30 uur blijkbaar, want we komen maar net op tijd, volgens sommigen “te laat”. Ik moet nog even het aantal deelnemers door geven aan ’t Trefpunt en dan kan ik met mijn maatjes van de Sport op pad. Ik ben blij dat ik Frans Marijnissen er weer bij zien. Dat is heel lang geleden. Flip stelt voor “rondje Galder” want volgens buienradar is het zo dat als er buien komen, ze boven Breda langs gaan. Prima, met zuid-westen wind betekent in ieder geval dat we dan het  laatste stuk wind in de rug hebben.
Tot de stoplichten bij Oosterhout rijden we wat warm maar dan gaat het tempo omhoog. We rijden nog lekker beschut. Flip en ik denken dat het meer zuidenwind is. Als het open wordt, is het pittig maar met Thijs en Martien hebben we mannen die dat niet voelen. Als anderen op kop komen, gaat het een beetje langzamer en de kopbeurten zijn wat korter, maar we werken prima samen tegen de wind. We kijken allemaal een beetje met bewondering naar opa Frans, hij gaat prima met zijn 70 jaar. Op een gegeven moment zie ik dat Thijs steeds meer op de Hulk gaat lijkt, hij is niet alleen super sterk, hij scheurt ook uit zijn kleren bij zijn kuiten.
Langs ‘t Zand gaan we via Dassemus naar het viaduct van Hazeldonk. Frans gaat voor de bergprijs en Twan en ik moeten bijten om bij te blijven. De wind is zeker niet aan het afnemen en lijkt nu verdorie naar het westen gedraaid te zijn, dus nog steeds wind tegen. Gelukkig maken Thijs en Martien af en toe een tweede waaiertje voor mij, want anders zit je met 7 man toch echt op het kantje. John is nu ook lekker op stoom en helpt het tempo hoog houden en neemt lekker snel over als ik op kop zit. Na Liesbos gaan we op het einde van de weg links, extra lusje van Flip, we gaan nog even via Zwartenberg. Op de brug moeten Twan en ik even passen door de zijwind, maar als we rechtsaf slaan naar Langeweg kan ik constateren dat ik snel herstel. Ik heb al meer dan tweeduizend kilometer op de  teller dit jaar. Lekker getraind met Anneke, maar dan ligt de gemiddelde snelheid natuurlijk een paar kilometer per uur lager dan vandaag.
We zien een groepje wielrenners (het blijken -sters te zijn trouwens) voor ons rijden die goed doorrijden, er wordt nog eens even gas gegeven met 47 kilometer per uur en we gaan “er op en er over”. Nu is de wind dan ook recht van achter. Even lekker uitrijden zou je denken, maar het laatste stuk richting Wagenberg blijken de anderen nog zin te hebben in een hele lange eindsprint.
Net na elf uur rijden we de May weer binnen. Op naar koffie met gebak. Bij het oplopen van het terras deelt Marino mondkapjes uit die ze snel nog even bij AH gekocht hebben. Keurig! De koffie met gebak smaakt prima. Als het zonnetje er bij komt, is het lekker, als hij weg is een beetje fris. Ik klets lekker wat bij met mijn tafelgenoten, fijn dat ook dat weer eens kan. Rond twaalf uur gaan de meesten huiswaarts. Ik krijg het ook wat koud dus rijden Anneke en ik ook naar de Lignestraat. Wat was dit weer fijn zeg, zo’n echte WTC tocht met na-zit.

Ad van Wesel