Na afloop van de ontbijttocht had ik Twan en Gerben al druk in overleg gezien, met een korte blik naar mij. Toen ik thuis kwam zei ik tegen mijn Chouke, ik verwacht binnenkort een vraagje.
Nog diezelfde week kreeg ik een app van Gerben, of ik of wij samen met hun drie dagen op pad wilden gaan. Voornamelijk om de bagage mee te nemen. Voor de rest konden wij de dag zelf invullen!
Nadat ik de deelnemerslijst eens had bestudeerd, dacht ik dat is geen verkeerd gezelschap om mee op pad te gaan, dus gingen we samen de “3-luik”aan!
Thais, Mar10 en Gerben regelden de organisatie perfect, zodat alles gesmeerd verliep. Toen was het plots 5 september, en stond de tocht voor de deur!
Donderdagavond kwamen ze hun bagage in Den Hout afgeven, zodat wij zelf konden bepalen om naar Vaals af te reizen. Maar zo zitten wij niet in elkaar, kwart voor 9 vrijdagochtend stonden wij natuurlijk gewoon bij de start, ook wel fijn voor de mannen die nog net iets vergeten waren.
Thais kwam nog met een volle vuilniszak aan, John met zijne bril. Zo was het toch fijn dat we present waren!
Daarna vertrokken we op weg naar de eerste lunch plaats “De Kieper”in Tongerlo. Een mooi Belse locatie langs het kanaal. Samen met Mar10 deelde ik de live locatie, zo zag ik als ze in de buurt waren. Ons Anny regelde dat de mannen iedere keer gezamenlijk aan een grote tafel konden plaatsnemen, parasol boven hun bezwete kopkes! De drank en de tosti en broodjes gingen er goed in, na de eerste 125 km veelal over de jaagpaden, lekkere opschieters!
Rond half 2 gingen de mannen weer op pad voor deel 2 richting Vaals, om bij Mesch nog een stukje door de Voerstreek te fietsen. Achteraf niet de beste keuze, Gert-Jan was er wel blij mee, nu had hij een reden om zijn fiets eens te poetsen!
Tegen 16.00 uur waren wij in Vaals bij Hotel Vallis gearriveerd, inchecken tassen naar boven sjouwen en kijken waar de mannen waren. Ze waren toen in de buurt van Slenaken, via de app zag ik ze in Epen, met een snelle afdaling de supermarkt binnenrijden, om daar rechts af te gaan. In gedachten zat ik bij Thais en JW in het wiel, of was het afzien in gezelschap van Johnny, ik denk voor mij het laatste!
Kwart voor 5 kwamen ze binnen druppelen na een zware beklimming van de Camerig, zwaar onder de modder van de Belse wegen. John wist van geen ophouden, die ging nog ff een bezoekje brengen bij de Ooster-buren, om even later trots te kunnen zeggen zo en dat zijn er 200 !
Snel onder de douche, om vervolgens van het eerste biertje te genieten. Tussendoor werden ook nog de eerste smerige fietsen aan een schoonmaakbeurt onderworpen! Thais had hiervoor een prachtige box met diverse schoonmaak artikelen mee genomen!
De avond begon met een Griekse ouzo, de keuze voor avond eten bestond uit Spanakopita, Tzatziki, Pita gyros en veel ouzo, ouzo, ouzo… op de late avond gingen de beentjes los op de Sirtaki, wat een feest daar op het drielandenpunt, Vaals, Aken en Athene! Na middernacht kropen we de trap op naar ons mandje. Afwachten hoe we aan de dag 2 gingen konden beginnen!

Dag 2 zaterdag 7 sept.
Iets voor achten kwamen de eerste mannen voor een goed ontbijt aan tafel, de stemming zat er weer goed in. Tassen achter in de auto, de kettingen nog een druppeltje olie, ze waren er klaar voor. De kop was eraf, afspraak was om 9 uur te vertrekken, een lek bandje van Twan zorgde voor een kleine vertraging.
Een paar kleine klimmetjes en nog een geluk dat Mar10 een weg had gevonden net naast de Eyserbosweg. Wij stapten in de auto, op weg richting Venlo, een goeie 90 km.
Daar had ik de Gasterij Groote Heide, als lunch locatie in hun route gepland. Wij waren daar ruim op tijd, zodat we daar een bos wandeling konden maken, Zo kwamen we toevallig bij een zweefvliegveld uit. Was leuk om te zien hoe die vliegtuigjes door middel van een lier de lucht in gingen!
Na een wandeling van 5 km kwamen we weer terug op de Gasterij, ff checken waar onze fietsmaatjes uithingen. Nog zo’n 15 km van onze locatie, tijd om in actie te komen. Anny ging regelen dat we lekker buiten aan één tafel konden plaatsnemen, uit de zon. Ze hadden voor ons binnen alles klaar staan, maar met haar vriendelijke overtuiging was dat zo geregeld.
Om 10 voor één arriveerden ze. Het vocht werd meteen goed aangevuld en de uitsmijters werden besteld. De hongerige heren waren daar zo mee weg, het wachten op het eten duurde langer dan het verorberen!
Net voor 2 uur was het tijd om te vertrekken voor deel 2, nog een kleine 80km te gaan naar Nijmegen. Het venijn zat zoals gewoonlijk in de laatste kilometers in de buurt van Nijmegen.
Voor ons was het maar 68 km om aan de Waalkade te geraken. De mannen inchecken, tassen uit de auto, en naar hun kamers brengen. Hier hadden ze gelukkig een lift, 10 tassen in de lift en ik kon er nog net bij. Anny was met de trap naar boven. Op de eerste verdieping aangekomen tassen eruit Onze kamer was recht tegenover de lift, maar waar waren die andere kamers toch? Er was een héél smal trapke naar de volgende verdieping, maar ook daar waren die kamers niet te vinden. Terug naar de mevrouw van de receptie, nee meneer die kamers zijn bij de volgende ingang buiten. Weer naar boven, tassen in de lift en dan maar beneden weg gezet. Onze auto moest in de nabij gelegen parkeergarage geplaatst worden. Via een mooi park konden we terug naar Hotel La Courage wandelen, of we nog niet genoeg trapkes hadden gehad, hier kregen we nog een toetje van 100 treeën!
Inmiddels was het half 5. Wij namen nog een kopje thee en de heren kwamen weer in zicht. Gezamenlijk kwamen ze de Waalkade op draaien, dag 2 hadden ze weer doorstaan met alweer ruim 180 km op de teller.
Onder de douche of in het mooie blauwe bad, de keuze was reuze! Voordat we het wisten zaten ze al op het terras. De dorst was groot. Nadat Gert-Jan , (hij is een gastrenner van de fietsclub Prinsenbeek) als laatste onder de douche vandaan kwam gingen alle remmen los. Ze konden zo weer op weg voor de volgende rit, een topconditie hebben deze mannen!
Bij DOK 17 zouden wij gaan dineren, alles stelde de gastvrouw in het werk om voor ons een plekje buiten te regelen. Een lekker koud biertje en de maaltijden konden besteld worden. De dochter van Twan, Rosa, kwam nog ff kijken hoe het met vaders was, nou met vaders was niks mis, had nog niks geleden!
Na het diner werden er plannen gemaakt om Nijmegen te bezichtigen, Anny had genoeg gezien, wij liepen samen terug naar La Courage. Tussen door kreeg ik een app van Thais waar hun uit hingen, ik ging toch maar op zoek naar de mannen. In een stampvolle kroeg hoorde ik Hazes zingen, Bloed, zweet en tranen. Het kon niet waar zijn, daar op het podium stonden Chris en Twan uit volle borst te zingen! Het succes was ongekend, na afloop stonden de groupies te dringen om een handtekening van deze twee sterren. De boekingskantoren belden meteen voor nog meer optredens. We moesten ze snel in bescherming nemen, er stond morgen immers nog een fietsdag gepland.
Gezamenlijk liepen we weer terug naar ons hotel, om te genieten van een wel verdiende nachtrust.
Op naar dag 3!
Rond 8 uur zaten we allemaal weer fris en fruitig aan een goed ontbijt. De laatste rit stemden iedereen wel gerust. Een stukje Veluwe en dan lunchen bij de proloog in Amerongen, voor de fietsers nog geen 100 km daarheen. Wij gingen met de auto ook richting Amerongen, maar maakten nog een tussenstop op de Grebbeberg, om daar de slachtoffers van de 2e wereldoorlog te herdenken.
Daarna gingen we naar het fietscafé “de Proloog” . Hier is het een komen en gaan van de fietstoerist, mijn herinneringen gingen hier terug naar 2020 toen we ook een ritje van 220 km naar de Proloog maakten. Toen maakten ook Thais en Mar10 deel uit van ons gezelschap. Ook Jan Lensvelt zat toen nog tussen de wielen, we waren apetrots dat we deze tocht tot een goed einde konden brengen. Nog geen half jaar verder werd Jantje ziek, en we weten helaas allemaal hoe dit verlopen is.
Kwart over 12 kwamen de kleppers aan fietsen, honger en dorst en dan houden ze hun mond weer ff stil. De vraag was meteen “zijn Erik en Sander er nog niet?” Erik had mij intussen al gebeld dat ze een stukje verkeerd hadden gefietst, maar over een uurtje dachten ze er wel te zijn. Helaas maakten Sander en Erik nog een ommetje naar Zeist zodat ze tegen half 2 en 140km aan kwamen.
De broodjes waren al besteld, de drankjes werden snel aangevuld, en hop weer op de fiets voor het slot van deze prachtige 3-Luik!
Nu met 10 mannen sterk tegen een stevig windje, langs de rivieren af over de bruggen nog ff 80 km af stoempen. Het voordeel van een grotere groep, dan kan je nog wat weg kruipen.
Wij stapte weer in de auto, om naar Den Hout te gaan. Onze spullen uit de auto de wasmachine aan en om half 5 naar de May. Om 10 voor 5 kwamen de WTC helden bij de pub aan, waar de biertjes en wat bruin fruit er goed in gingen. Enkele vrouwen kwamen de tassen ophalen, de anderen hebben we thuis bezorgd. De 3-Luik zat erop, en is zeker voor herhaling vatbaar, het was een geweldige belevenis met een mooie vrienden club!
John, JW, Twan, Thais, Gerben, Mar10, Gert Jan en Chris bedankt,
“Had ik jullie al verteld dat een prachtig weekend was!”

Wat zat er nou in de vuilniszak van Thais??

Met dankbare groeten, Anny & Peter.