Velen hebben er lang op gewacht, vandaag was het de dag van grote verschuivingen in het opkomstklassement. Klassementtoppers Anneke en Ad waren op vakantie en bij aankomst bij het oude gemeentehuis zag ik al snel dat er toch weer veel mensen aan de start stonden. Hoe dit komt weet ik niet, misschien kwamen ze om lekker een gegarandeerd natte rit te rijden, misschien uit clubliefde of wellicht toch voor dat opkomstklassement. U mag het zeggen…

Ondanks de afwezigheid van twee vaste sporters Martien en Ad, telde de sportgroep toch weer een mooi aantal kleppers, te weten Maurice, Kevin, Flip, John, Twan, ikzelf en good old Peter. Goed om te zien was dat Kevin en Maurice er ook bij waren. Kevin loste een oude belofte in om toch weer met de sportgroep mee te gaan en Maurice lijkt toch wel een blijvertje te worden voor de sportgroep.

Ik voelde mij aan het begin van de rit niet heel erg fit. De gedachte dat het deze rit ging om een bijpraattocht, deed me beslissen om toch met de sportgroep mee te gaan. We zouden in mijn gedachten toch niet meer dan 60km gaan rijden want we moesten op tijd bij ‘t Trefpunt zijn….. dit had ik verkeerd ingeschat, want in de eerste meters vertelde Flip dat het toch wel 88km zou worden. Pfff… terug kon niet meer, dus dan maar doortrappen. Johan van Helmond heeft hierover ooit in het peloton de wanhopige woorden uitgesproken: “wat doe ik hier, ik wil hier niet fietsen!” Dit gold nu dus ook voor mij.

Flip was vandaag de leider en hij navigeerde ons via allerlei binnenweggetjes richting Gilze. De wind was echter behoorlijk aanwezig en het was af en toe dringen geblazen voor een goed plekje uit de wind. Wanneer dit niet lukte raakte sommigen soms wat in paniek. “Het kantje” is toch wel een gevreesde plaats. Het gevoel van: “ik rijd hier op ‘t kantje en ben veel te veel energie aan het verbranden terwijl ik niet op kop rijdt,” was een gedachte die waarschijnlijk bij iedereen deze rit wel een keertje voorbij is gekomen, want “het kantje” zou als rode draad door deze rit lopen.

“Het kantje” wordt echter extra vervelend als dit een tactiek wordt om anderen er af te rijden. Dit zie je vaak in wedstrijden, maar niet in de sportgroep waar het motto vooral ‘SAMEN zo snel mogelijk gaan” is.
Toch gebeurde het, dat op de klinkers van het Dijksbaantje bij Alpen de gehele groep op de kant werd gezet. Onbedoeld was ik hier zelf de aanstichter van, waar ik het gevoel had dat de wind pal van voren kwam, kwam deze toch wat meer van de zijkant. Toen iedereen weer op adem was aan het einde van de weg, kreeg ik het ongenoegen van de groep over me heen. Kennelijk werken mijn zintuigen toch niet zo goed meer met een hartslag van >170.

Enfin, de weg vervolgde en ergens rond Strijbeek opende de hemelpoort zich. Dit deerde echter niemand, zeker Peter niet, welke speciaal voor deze omstandigheden een gloednieuwe fiets had aangeschaft.
Een renner die zich tijdens de rit steeds meer ontpopte als sterrenner van de dag was toch wel Twan. Waar hij de afgelopen ritten toch regelmatig tegen het harken aanzat, reed Twan dit keer veel, hard en lang op kop. Goed gereden Twan!
Wie ook prima reed was Kevin. Als je achter hem rijdt, dan ziet het er zo soepel en makkelijk uit. Maar niets is wat het lijkt, want ook Kevin ziet soms af. Zeker als we bij het viaduct bij Zwartenberg nog eens flink aanzetten. Als Kevin vervolgens bij Langeweg op adem is gekomen, laat hij verbaal, zoals alleen Kevin dat kan, op niet mis te verstane wijze weten wat hij vindt van dat viaduct….

Na Langeweg werd de geur van koffie en appeltaart steeds sterker en geholpen door de wind in de rug ging het met een gangetje van 40 richting Made. Op het viaduct over de A16 sprintte we zoals het hoort nog even af en moest ik mijn meerdere erkennen in John die ook weer eens goede benen had.

Aangekomen bij ‘t Trefpunt werd pas invulling geven aan de naam van onze tocht en werd in het genot van koffie, gebak en andere versnaperingen toch nog uitgebreid bijgepraat.

Bedankt en tot volgende week.
Thijs

Vanmorgen opgestaan met een goed gevoel en zin in de rit van vandaag, bijpraten met de tourgroep.
Even nog het nieuws geluisterd van 8:00 uur en toen de fiets gepakt om mijn Houtse vrienden Leo en Peter op te halen. Blijkbaar hadden zij er ook veel zin in, want ik kwam ze tegen op de Teraalsterbrug.

Het was nog vroeg zat dus via den Bromtol en de WPK naar Made gereden. Onderweg haalden we Annemiek in en éénmaal aangekomen bij het oude gemeentehuis was het al gezellig druk. Ad en Anneke zitten in Duitsland op vakantie en of dat dit goed gaat weet ik niet, op Strava zie ik van ieder verschillende routes. Wel we gaan het horen.
Den bakker neemt de taken van Ad waar en zorgt dat er vier groepen geformeerd worden. Twan heeft voor vandaag omdat de rode leiders trui ontbreekt, de gele trui aan getrokken. Nadat de sport in de richting van Den Hout is vertrokken, vertrekken ook wij met de tourgroep. Er staat een stevige wind en als ik de groep bekijk zie ik Paul van Dijk, de vorige trainer van Irene ’58 in de groep zitten. Hij zegt dat het zijn eerste en waarschijnlijk ook zijn laatste rit dit seizoen is met de WTC. Spoedig zal hij als trainer van Internos aan de slag gaan. Nadat Marino ons door een rood licht heeft geloodst, gaat het richting Dorst van waaruit we via de Ketenbaan naar de Vijfeijkenweg draaien. We steken voor de trein de spoorwegovergang over om even later de oude rijksweg over te steken. Met vieren houden we het tempo goed strak; Corné, Hans, Leo en ik mogen elkaar in koppeltjes aflossen aan kop van het peloton.

Al snel doemt Gilze op en een stukje verder gaan we via de nieuwe Chaamse fiestpaden naar de Franse baan. Hierna volgt de Flaesdijk waar we de eerste druppels water op de bril waarnemen. Via de Sluisstraat langs pensionstal De Sluis steken we de weg naar Baarle Nassau over. Hier volgt nu een stukje van het parcours van de Acht van Chaam. Buiten Ginderdoor om gaan we richting Strijbeek de fijne miezer verandert naar een forse regenbui. Leo die op kop rijdt, neemt een goed besluit door te rijden, want stilstaan levert koude en stijve spieren op. En de regenpunten zijn binnen. Bij Galder geeft wegkapitein Peter aan dat we de route verleggen. We gaan langs hoeve Galderzicht en de Galderse meren naar Effen. Daar nemen we binnendoor een weggetje naar de Rith. Hier is even tweestrijd tussen mij en de wegkapitein, LINKS of RECHTS? Het wordt uiteindelijk RECHTS, persoonlijk een fijnere weg en veiliger. Het tunneltje bij het Liesbosch is een volgende herkennings punt onderweg. Prinsenbeek wordt spoedig achter ons gelaten. De volgende uitdaging doemt op de brug over de Mark. Hier lijkt het als of er géén regen is gevallen vandaag. Vanaf de Compaan gaat het in eens gemakkelijker de wind zorgt voor snelheden boven de 45 km/h. Is goed voor het gemiddelde zullen we maar denken. Voorbij de AH vertelt Peter mij dat we bij het Trefpunt moeten zijn, ik was ingedachte onderweg naar de Korenbeurs. De eerste groep was al ter plekke. Komt goed uit dan kan Jan Lensvelt mooi een foto van onze groep maken. Hierna kan het echte bijpraten beginnen. De koffie en het gebak smaken prima. En wat ook mooi is, onze leden die tijdelijk uit koers zijn, komen ook. Eerst  zien we Gerard Veekens al heel behendig met zijn krukken lopen, de fruit mand heeft hem blijkbaar goed gedaan. Vervolgens zien we Erno die een parcours van 800 m met de krukken heeft gelopen. Nog even later worden we prettig verrast door de komst van Willem en Sandra. Niet alleen wij zijn blij om hem te zien, ook Willem zelf is blij ons weer te ontmoeten en wilt liefst ieder de hand schudden. Na de koffie kunnen we nog niet naar huis. Waarom niet? Wel het regent flink en dus is het een goed excuus om nog een paar biertjes te nemen. Als het een beetje droog lijkt te worden, rijd ik met Leo en Peter weer richting Den Hout. Op Ter Aalst schijnt weer een waterig zonnetje.

Terwijl ik dit nu schrijf probeert ene van der Poel de gehele Jumbo Visma ploeg naar huis te rijden. Ook Niels Eekhof laat zien dat hij vorig jaar de echte beloften kampioen was.

Prettig weekeind vanaf een zonnig Ter Aalst Gerard van Oerle.

Een flinke groep WTC’ers stond klaar voor de 6e vakantie tocht, voor de eerste keer dit jaar mocht ik als leider spelen. Met twee voortreffelijke assistenten was dat goed te doen.
Mijn conditie is nog niet optimaal maar 6 weken na mijn laatste operatie ben ik al blij dat ik dit weer kan!
Een matige oostenwindje was toch iets meer dan matig, Gerard en Leo zijn sterke mannen die er gelijk een strak tempo op na houden.
In Geertruidenberg had de jeugd weer eens lekker alles overhoop gehaald, de verkeerszuiltjes midden op het fietspad en glas op het fietspad. Wat was het toch weer gezellig gisteravondzeggen ze dan de andere morgen.

Met ons tienen doken we ff later de polder in richting Oosteind, in ’s Gravenmoer rechts af richting de Moer. Volgende keer gaan we eens over het “Zangfietspad” Bert vertelde dat het daar altijd stik gezellig is, richting Vaart.

Corné had intussen in zijn mooie nieuwe WTC shirt, ook al zijn neus aan de kop van ons groepke laten schijnen. Via Loon op Zand kwamen we in de Drunense duinen terecht. Nog niet al te druk op deze zonnige zondag, af en toe kwamen we een groep “kleppers” uit Dongen tegen of halen we weer een andere groep “kleppers” in. Ik geloof dat ze daar wel 200 leden hebben, dus vele groepkes die hun rondje fietsen.
Cromvoirt kwam inmiddels in zicht, ik had het rondje niet verkend maar was even bang dat de weg afgesloten was, gelukkig konden we onze weg vervolgen, op weg naar de stad van “zoete lieve Gerritje” Ons Gerritje deed nog steeds zijn best om via de Moerputten Den Bosch binnen te rijden.
Ons keerpunt was bereikt, over een breed fietspad, wat voor Anneke nog onbekend was, tot op heden dan!
In Vlijmen staken we de Maasroute over om vervolgens over Vlijmense klinkers de ruime polder in te duiken. Met het windje in de rug ging ook de snelheid omhoog, paar tandjes erbij steken en dan sta je in een vloek en zucht in Herpt en Oud-Heusden.

Bij Doeveren kwamen we weer op de bekende wegen van het wereldberoemde “rondje Heusden”. Anneke zat intussen strak op kop, tsjonge jonge wat kan die meid toch fietsen, wij waren al een bietje jaloers op haar mooie shirtje en die goeie benen!
Bert was bijna thuis, was ’s morgens al vanaf Sprang-Capelle naar de May gefietst, zijn vuurdoop bij de tour groep was hem goed bevallen. Bij de Veerweg ging hij bij zullie Anita op de koffie!
Voor ons restte nog een slingertje over Waspik en Raamsdonksveer. Het fietspad langs het zwembad in ’t Veer vind ik niet zo prettig, maar andere vinden dwars door Raamsdonk niet prettig. Op een of andere manier mot je toch terug.
Tot slot nog een klein oponthoud bij de Bergse brug, van Peter Bas mochten er wel 10 boten passeren, hij is echt een boten freak of had het een andere reden?
Brug open en hup naar huis, helaas die vlieger ging niet op. Marino riep “lek”, nu had Leo zo’n rot glassplinter in zijn band. Samen met Gerard en Marino hebben we de rest door gestuurd, we waren toch zo goed als thuis. Komen Wimke en Petra met hun volgelingen ook nog langs, hun rit zat er ook op.

Namens de feestcommissie mijn geweldige dank aan mijn reisgenoten, met wie ik deze mooie ochtend tot een waar spektakel heb mogen maken. Mijn dank is daarom enorm groot aan Jacques, Leo, Marino, Peter, Bert, Gerard, Corné, Piet en Anneke; zonder hen waren deze 95 km. zeker niet zo’n feest geworden!

Volgende week gaan we bijpraten, allemaal sterke verhalen over hoe mooi Nederland is. Ad en Anneke moeten over een paar weken hun verhaal maar doen. Wij wisselen intussen wel shirtjes!

Groet,
Pierre Boulanger!

Het was een prima plan om een half uurtje eerder te vertrekken en proberen voor 11 uur thuis te zijn. Het zijn tropische dagen, in Brabant zelfs code oranje, niet echt gezond om inspanningen te leveren.

Vandaar dat we met onze toergroep op ons gemak richting d’n Berg peddelden. Corné en Gerard gaven het tempo prima aan. Voor de zoveelste keer was de bushalte op de Maasdijk weer eens vernield, fietspad vol met glassplinters. Gelukkig geen lekke bandjes deze keer.

Bij de stoplichten in ’t Veer waarschijnlijk door de zon verblind, zagen de kopmannen rood voor groen aan. Via de Keizersveersebrug over de Peerenboom naar Dussen, daar sloten ex renners Hans en Marion bij ons aan. Voor hen was het eigenlijk de bedoeling om over de Heusdense brug terug naar Bavel te fietsen, maar helemaal in de zucht van de WTC meegenomen, hadden ze snel besloten om nog een eindje met ons weg te trappen. Dan kon Hans met zijn oud-dorpsgenoot en fietsmaatje Jacques wat bijpraten.
Intussen namen we de afslag Wijk en Aalburg, bij Andel was er een omleiding, straatje linksom en rechtsom en zo kwamen we dan toch weer op de Maasdijk in Giessen.
Mooie uitzichten over de afgedamde Maas richting Woerkum, intussen steeds meer fietsvolk op de weg. Net voor Werkendam schoten wij de polder weer in en hadden we volop ruimte, zo nu en dan probeerde er eentje zijn fietske aan te pikken. Om ff verder de rol weer los te moeten laten, zo kwam Hank in zicht. Nog een klein ommetje over Raamsdonk, waar Wout van Extel nog bij ons aansloot. Wat er met Wout gebeurt is weet ik niet, een zonnesteek of hij is het spoor een beetje bijster. Met één been trappend kwam hij ons voorbij, beetje verder sloeg hij af en waren we hem kwijt, om een stukje verder weer als een gek langs te komen, als klap op de vuurpijl van af Made terug naar d’n Berg over de autoweg te fietsen. Mot niet gekker worden!

Samen met onze drie dames Rachel, Sandra en Anneke  sloten we deze zomerse tocht af met 83 km op de teller en om 10 over half 11 stond de fiets tegen de muur. Tijd om lekker te genieten van een heerlijk zonnetje en een lekker koud biertje, wat wil een mens nog meer.

Na onze rit nog ff telefonisch contact gehad met Erno, hij is bezig om wat stukjes te lopen en zo zijn darmen weer op gang te krijgen, altijd een probleem na lang stil liggen.
Hij hoopt deze week terug in de May te zijn, of met het vliegtuig of een speciale taxi. Zijn vrouw is gisteren naar huis gegaan. Met een appje of telefoontje maak je hem best blij,
hij praat intussen al een aardig woordje Frans.
Ik bedank de mannen die vandaag voor mij hebben gefietst, samen met Marino zat ik achterin de bus, wij vonden dat jullie het allemaal goed hebben gedaan, daarvoor onze welgemeende complimenten.

Voor het vertrek had ik eens snel rond gekeken en wat zag ik in een snelle blik; miste ik nou Oosterhoutse Gerard? Gerard stond nog op gelijke hoogte met Ad, Flip, René en Anneke. Dus bestaat de kopgroep nu nog uit 4 kandidaten die vechten om het rood.
Gaat de komende weken vervolgd worden, spannend!!!!!

Tot volgende week,
groet Pierre Boulanger!

Na de tijdrit was het vandaag weer de eerste tocht die ik in clubverband ging fietsen. Samen met wegkapitein Gerard fietste ik naar de May waar al heel wat WTC shirtjes te bewonderen waren, allemaal op gepaste afstand!
Het deelnemersveld even snel bekeken en ik zag al snel dat de strijd om de fel begeerde rooie trui zich steeds meer gaat aftekenen. Door een triest ongeval is Erno uit de top weg gevallen. Wij wensen Erno en familie heel veel sterkte en een voorspoedig herstel, hopelijk zo snel mogelijk in Made. Met nog 5 man die allemaal 7 ritten hebben gereden, is het super spannend om die rooie puntentrui!

De tourgroep van Gerard mocht (of moest) als eerste vertrekken. Even leek het erop dat de klepper van ’t teraalst er solo op uit trok, gelukkig volgde er nog wat meer apostelen.
Net voorbij Wagenberg, tegen de wind in, ging onze koerskapitein de koppen tellen. Welgeteld 9 mannekes en 2 dames. Ook wat vreemd volk in ons peloton, iemand die meestal met zijn “vrienden” van de sportclub zijn kilometers wegtrapt.
Vandaag verkoos hij de gezelligheid en de avonturen van de tourrenners, we zullen eens kijken waar hij de volgende weken bij aan gaat sluiten.

Via d’n Elsakker, die helaas nog niet open was, fietsten we richting Prinsenbeek. Helaas op de Overveldsestraat voelde Gerard zijn bandje leeglopen. Een bandenwissel alla Max zat er niet in, maar veel meer tijd kostte het toch ook niet. De fiets weer op en richting het Liesbos, bij het Trivium in Etten de snelweg over naar de Klappenberg. Met sterke mannen steeds op kop, Kevin en Maurice, Gerard en Johan, Twan, Kees en Peter Bas en zo af en toe zag ik ook een dame de groep aanvoeren! Zelf had ik achterin de bus plaatsgenomen, een gezellig schoolreisje over de West-Brabantse wegen van het Oosterhoutse Stuivezand naar het Zundertse Stuivezand.
In Meerseldreef begroette ons de nieuwe uitbaatster van café Moskes ons, of probeerde ze ons over te halen voor een bakske koffie? Het blijft daar een grensgeval. Ga je daar naar het toilet dan kan je 14 dagen in quarantaine (toilet valt onder de provincie Antwerpen) !
Via Chaam en Bavel fietsten we naar Dorst. De stoplichten waren ons goed gezind deze keer. We konden aanzetten voor de laatste 20 km, mooi voor half 12 konden we met 85 km weer een mooie tocht afvinken, prima geleid door Gerard!

Tot volgende week,
groet Pierre Boulanger!

Na 15 weken, bijna 4 maanden geen WTC clubactiviteiten, was het dan eindelijk zover.
We mochten vandaag als koppels, of in mijn geval als trio, de weg op.
Met 29 deelnemers, 2 jury/tijdswaarnemers, 1 fotografe en 3 vlaggers was er een flinke ploeg op de been in de polder!

Er werd gestart in de volgorde van de vooraf opgegeven tijden.
Het koppeltje Gerard en Annemiek mocht het spits afbijten, voor mij het favorieten koppeltje, ze trainen vele kilometers samen, kennen elkaar door en door, maar toch net niet goed genoeg!
Leo ging op pad met Erno, twee flinke mannen met nogal wat vermogen. De snelheid zat er, ondanks de straffe zuidwester, dan ook goed in met een gemiddelde van ruim 33 km.
Ze zaten helaas toch meer als 8 min naast hun vooraf opgegeven tijd.
Melissa mocht met hare Colin de 3 rondjes maken, helaas haakte ze haverwege af en ging Colin solo voor de hoofdprijs, hij zat er maar 4 minuten naast.
De benjamin in ons gezelschap was de 16 jarige aspirantrijder Pepijn, hij zou met mij op pad gaan. Pepijn is pas gaan fietsen en hoopt in onze club de beginselen te leren. Het was voor hem de eerste keer dat hij met meerderen fietste, want ook Marino was nog bij ons aangesloten. Met 2 ervaren fietsers kon het niet misgaan voor Pepijn. Ik had Pepijn de tijd laten opgeven; 1.15:00 daar gingen we voor. Ook wij fietsten te snel, 4 minuten was het verschil, maar wel een enthousiaste jongen die al uitkijkt naar de eerste tocht met de trimgroep, voelt toch een beetje als een overwinning!
Sprangse Bert was al lekker warm gereden, en ons aspirant lid huisarts Ruud met zijn prachtige skelet outfit gingen voor 1.23 uur. De benen bleken sterker dan ze gedacht hadden, ook een verschil van 4 minuten. Ruud pakt het trainen serieus op, die gaat over een tijdje zijn draai wel vinden in het WTC peloton hoop ik!
Peter Korse was gekoppeld aan ervaren rot Jacques van Dijk; de mannen pakte het rustig aan, drie mooie rondjes van iets meer dan 24 minuten waren toch te snel voor hun opgegeven tijd, alweer een verschil van 4 min.
Maurice en Antoon, twee grote mannen, konden lekker bij elkaar uit de wind fietsen. De snelheid zat er dan ook goed in met bijna 33 km gem. Maar wel weer veel te snel voor het podium !Jantje vormde een koppel met Peter Verhagen, een specialist op vlak rijden van de ronde tijden, en oud winnaar van de bokaal! Dat vlak rijden lukte ook nu prima; 3 rondjes van 21 minuten. Als ge dan 1.12.30 opgeeft en ge vliegt er met ruim 34 km gem. over het parcours mag je de bloemen eg nie mee naar huis nemen mannen, veel te snel!

Thijs ging met Hans van start, twee hardrijders, mannen met een grote motor. Ik weet niet hoeveel keer Hans op kop is geweest, maar als Thijs helemaal op gang is, ben je al blij dat je het leven heb in zijn wiel. Met een gemiddelde van 36,2 km door de polder vliegen, is knap werk. In 1 uur en 2 minuten kwamen ze over de meet, toch nog 2.55 te snel. Maar met deze tijd tijd hadden ze wel de kortste tijd, dat is ook een felicitatie waard; Proficiat!

Marielle had de eer om met Flip van start te gaan, ze hadden er zin in. Rondjes van 23 minuten met een gemiddelde van ruim 31 km.; knap werk Marielle, ik weet niet of ze Flip in de derde helft op het terras ook nog kon volgen? Op de aankomst klokte ze een verschil van 2.53 minuten.

Naast het koppeltje Gerard en Annemiek, waren Ad en Anneke van Wesel voor mij de favorieten voor de overwinning. Gelukkig komen alle voorspellingen niet altijd uit.
Ad en Anneke hebben dit jaar vele kilometers samen door weer en wind gefietst. Dat was ook wel te zien op de foto’s aan de verbeten gezichten en het mooie gemiddelde van ruim 34 km. Helaas 2 minuten te snel voor het podium, maar Ad heeft nu eindelijk wel zijn rooie Leiders-trui mogen showen!

Vader Kees ging met dochter“lief” Rachel voor 37.5 km door de polder kachelen! Ook die fietsen regelmatig als koppel, dus ervaring. Dat was ook te merken met een gemiddelde  van ruim 33 km. Kees had gedacht nog wat sneller te kunnen, als enige waren zij 2 minuten langzamer dan hun opgegeven tijd! Maar wel goed voor de derde plek!
Kefke mocht met aspirant lid John van start. Kevin had de capaciteiten van John goed ingeschat, rondje van rond de 25 minuten en een gemiddelde van iets meer dan 29 km., dan draai je prima mee straks in het WTC peloton, wat kilometers maken met de neus in de wind en dat komt dan “bijna” vanzelf goed! Ze waren door het mooie strakke schema goed voor zilver. En dat mag gevierd worden, is toch niet niks! De trofee mocht deze keer niet mee naar huis, jammer want Monique had er al een plaatsje voor vrij gemaakt!

Dan de winnaars van onze tijdrit, Férse Johnny en Traaiense Twan en toch staat de trofee in de May! Het zal maandagochtend wel extra druk zijn geweest bij AH om de wisselbokaal van Twan te kunnen bewonderen.
Een sterk koppel, ook al stiekem samen heel wat kilometers getraind. Rondetijden van 20 minuten en een gemiddelde van bijna 36 km. en met een verschil van 1.40 (=100 seconden) zaten die twee kleppers het dichts bij hun opgegeven tijd en waren ze dan ook de terechte winnaars!

De prijsuitreiking was op het grote terras bij de Pub, waar op gepaste afstand nog hevig werd na gepraat onder het genot van diverse versnaperingen……
Tot slot was dit natuurlijk niks geworden door de goede excelvoorbereidingen van Ad, de voortreffelijke tijdwaarneming van Piet en Rene, die nu al beloofd hebben er volgend jaar weer te zitten/staan! We hebben mooie foto’s mogen ontvangen van Cees en Lisa. En  dankzij onze vlaggers Wim, oud-leden Jantje en Leo, waren de oversteken veilig. En niet te vergeten onze secretaris Frans die in alle vroegte de bochten netjes schoon had geveegd!

Iedereen bedankt voor de hulp!

Groet,
Peter!

Het WTC Made fietsseizoen is weer begonnen, ieder weekend gaan we onze kilometers maken. Van Den Bosch tot Bergen op Zoom, van Gouda tot Beerse. Met onze fietsclub komen we (bijna) overal!
Samen met Leo en Gerard fietste ik deze morgen richting de May waar bij het oude gemeentehuis al een flinke groep was verzameld. Voor het eerst gingen we het fluitje introduceren in de toergroep, dit hadden we geleerd bij de cursus wegkapitein van de NTFU, waar we deze winter aan hadden deelgenomen.
Willem en Sandra hadden aan deze cursus meer dan hun bijdrage gedaan, in onze gedachten waren ze zeker deze ochtend bij ons aanwezig.

Met onze toergroep mochten wij als eerste vertrekken, richting Den Hout telde ik 16 WTC’ers en ene fietsenmaker. Een stevige zondagse wind deed weer zijn best vanuit het zuid-westen. Een beetje beschutting tussen de bossen is dan altijd wel welkom, evenals een paar sterke koptrekkers.
Maurice, Leo, Jantje, Edwin, Hans, Kevin, Kees en Gerard deden hun best om de rest uit de wind te houden. Als onze laatste man hadden we Marino en de man met een fluitje, dat we alleen maar gebruiken als er iemand in problemen is!
Net voordat we bij de windmolens in Molenschot waren, kwam ons de sportgroep passeren, ze namen even een korte adempauze om vervolgens net voor Dorst de gashendel weer open te draaien. Helaas vergaten ze Flip mee te nemen. Ze hadden wel versterking gekregen van Jan R. en Johan zodat ze als eerste aan de brunch konden beginnen.
Een paar minuten later kwamen ook de leden van de toergroep aan bij de Korenbeurs. De eerste kilometers zitten er op, het was weer fijn om tussen de clubmakkers te mogen fietsen.

Tot volgende week, dan kan het echte werk beginnen!

Groet,
Pierre Boulanger.

Ook wel de Snerttocht genoemd.
En ook het einde van alweer een fietsseizoen bij WTC Made.
In de May zeggen ze altijd: “Eerst fietsen en dan aan de snert”, en zo’n dag zou het vandaag worden.
Het was lekker druk bij het gemeentehuis deze laatste ochtend van het seizoen. Het weer was ook goed. Dus fietsen zou ik zeggen.
Ons trimgroepje bestond deze ochtend uit 5 leden en Peter als gastrijder erbij. Johan Smits zou ons deze ochtend de weg wijzen. Een mooi rondje met een paar weggetjes die mij niet bekend voor kwamen, maar altijd leuk. Is weer eens wat anders. En dat vooral het gebied buiten Terheijden. Reden we ook nog langs de visvijver via het Munnickenhof richting Oosterhout. Dat alles in een rustig tempo zodat Peter ook goed mee kon komen.
Erno en Johan op kop met mijn persoontje en Peter daar achter en daarachter Erik van de kriezanten en Bertje van de verbouwing.
Door de Seterse bossen richting Dongen. Daarna door de Oosteindse polder om via ’t Fer
het bedrijf van Erik Stasse te bereiken waar de snert al op ons stond te wachten.
De rest van de fietsers waren er al dus het feest kon beginnen. Goeie snert van SED met een heerlijk broodje erbij. Doet een sportman deugd.
Daarna een toespraak van Ad en de prijsuitreiking van diegenen die de meeste punten hadden vergaard met fietsen het afgelopen seizoen.
Dat waren voorzitter Ad op plaats 3, Colin op plaats 2 en Peter Verhagen overduidelijk op de eerste plaats. Peter heeft alle ritten gereden. Ongekend. Dikke proficiat mannen!
Nog eventjes gezellig napraten en daarna weer op huis aan.
Iedereen bedankt voor de gezellige ochtend en natuurlijk ook bedankt onze sponsors
die onze club een warm hart toedragen.
Tot volgend jaar,

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas

Ook de laatste rit van 2019 in clubverband hadden wij als tourgroep weer een mooi clubke bij elkaar van 14 wtc’ers. Een kort rondje van ongeveer 45 km was gepland, tot kwart voor 11 hadden we de tijd om die af te leggen. Als we tijd over hadden, konden we nog altijd ergens een luske aan vast plakken.
We vertrokken als eerste groep richting de Keizersveersebrug. Samen met mijn dorpsgenoot Gerard, die de adrenaline van de lichtjestocht nog in de benen had, hielden we er een strak tempo op na.
Via de Peerenboom fietsten we door Dussen over de Noorderveldseweg om vervolgens de tweede weg rechtsaf te slaan, de Midgraaf. Een rustige weg dwars door het Land van Heusden en Altena. Jantje, Ad, Maurice, Colin en Kevin stuurden ons bijna vlekkeloos door dit gebied. Zo kwamen we dan in Waardhuizen waar we de N322 overstaken en een beetje verder fietsten we door het buurtschap “Eng” om even verder de waterloop de “Alm”over te steken.
Vlakbij de brug over de Alm staat een vervallen arbeiderswoning met een vreemde Duitse tekst. Het waren de laatste stuiptrekkingen van de ingekwartierde Duitse soldaten die tot het einde volhielden, dat “Am Ende steht der deutsche Sieg”. Na de oorlog werd het weggeschilderd, maar is nu hersteld als bewijs dat die Sieg gelukkig nooit is behaald.
Zo kwamen we voor vandaag bij ons keerpunt, in Uitwijk of zoals ze daar zeggen Uittik. Tevens was Uitwijk ook het hoogst gelegen plaatsje, altijd goed voor wat extra hoogte meters.
Vervolgens fietsten we richting Almkerk waar het bij de golfclub al aardig druk was, waarschijnlijk hebben ze daar niet veel leden uit de omgeving, die hebben op zondag andere bezigheden. Zo kwamen we al weer snel langs de A27 uit, dan is het in één streep naar ’t Veer. Nog een keer de Keizersveersebrug over en stonden we om 5 over half 11 bij RVSA op de stoep. Dan toch maar een extra luske over het Dombosch , er waren er die zelfs 2 rondjes extra aan hun WTC seizoen knoopten.
Tegen kwart voor 11 waren de fietsers allemaal binnen, even daarna kwamen Frans, André, Helene, en de vorige week gevallen Peter. Goed om met deze groep het seizoen af te mogen sluiten.
Na de koffie stond de vader van Erno en William samen met zijn kleindochter de heerlijke snert uit te scheppen, een lekker broodje erbij en de prijsuitreiking kon beginnen.

Onze voorzitter Ad had alle cijfertjes en statistieken over het fietsseizoen paraat. Binnen onze club fietsen we wat af in een jaar tijd, de een is een kilometervreter, de ander gaat meer voor de snelheid. Voor ieder is er binnen onze club een plaatsje te vinden waar hij of zij zich prettig voelt.
De opkomstkampioen van dit seizoen was natuurlijk geen verrassing; Peter Verhagen had een straatlengte voorsprong op onze a.s. vader Colin.
Tot slot dronken we nog een biertje, om iets over 12 uur huiswaarts te keren.

Erik en Tanja, bedankt voor de gastvrijheid, het was weer goed toeven in de prachtige kantine van RVSA!

Nu maar zien de wintermaanden door te komen zodat we in maart weer in topconditie aan het zoveelste WTC seizoen te beginnen!

Groet,
Pierre Boulanger.

Ons fietsseizoen zit er weer bijna op, wat gaat het allemaal snel.
Nog één ritje staat ons te wachten, dan kunnen we weer terug kijken op een mooi WTC jaar. Maar afgelopen zondag mochten we, na 2 weken slecht weer, weer op pad.
Mijn dorpsgenoten hadden andere bezigheden deze ochtend, het Houts 12 uurtje o.a. ,
dan maar alleen richting Made.
Bij het gemeentehuis was het bijzonder rustig, gelukkig stonden er al enkele mannen te schuilen bij ’t Trefpunt. Daarbij stond ook de gastrenner voor vandaag, een kennis van Erno, hij trof het niet echt. Nadat de 7 sportmannen waren vertrokken, bleven er nog 10 mannen en 1 madam staan, bijna allemaal tourrenners.
Ad van Dongen had een mooi rondje voor ons richting de “Kets”, met een bezoek aan de Efteling!
Nog maar net buiten de May was er al de eerste lekke band, niet voor de eerste keer dit jaar kwam die op naam van Colin. Jacques van Dijk riep nog “lek”maar helaas hoorde het niemand, dan maar een telefoontje naar Jantje. Die ziet dat gelijk op zijn garmin, toch wel handig! Vanaf de Bergse brug kwamen ze dan ook terug rijden. Het bandje van Colin stribbelde nog wat tegen, maar na een kort oponthoud konden we dan toch echt richting d’n Berg.
Voor onze gastrenner was het tempo al snel iets te hard. Volgend jaar eens een keertje met de trimgroep proberen, daar ligt het tempo toch wel een stukje lager. Erno stelde voor dat wij maar door moesten fietsen en hun samen wel een rondje zouden fietsen.
Wij gingen met 9 verder, via Keizersveer naar Waspik, Ad hield samen met Maurice en Jantje de ketting strak. Via Waspik fietsten we door de polder naar Sprang Capelle.
Door de regen waren daar de wegen wat smerig. Gelukkig was dat het enige stuk, maar de fietsen waren na afloop toe aan een poetsbeurtje.
We zwaaiden nog toen we voorbij Bert Timmermans fietsten, bij de rotonde Café “de Dreef” ging het richting Kaatsheuvel, links keken we naar de Efteling en rechts naar het Efteling golfpark.
Samen met Colin mocht ik ook een paar kilometer de groep leiden, dat ging via de Moer “café ’t Maoske” naar de Cola over de klinkers stoempend!
In Tilburg staken we het Wilhelminakanaal over, dat bleek voor Johan Smits een heus obstakel, de beentjes blokkeerden daar een beetje.
We wachtten hem op en Johan nam weer plaats in de groep, dat was helaas voor korte duur. Net voor bij ” ’t Halve Maantje” op het fietspad naar Rijen kwam bij Johan toch echt de man met de hamer. Het lampje was uit, het theekopje was helemaal leeg!
Johan stelde ons voor om maar lekker door te fietsen, dan kon hij ook op zijn gemak naar de May terug.
Via de Vijfeikenweg en langs het Wilhelminakanaal fietsten we via Den Hout, waar ze mij precies op de afgesproken tijd, kwart over 11, afleverde!
Nog mooi even de tijd om met een sopje de fiets te kuisen.

Zondag 20 oktober staat onze slotsnertrit op het programma;
ik hoop dat we met veel clubleden bij RVSA aanwezig zijn.
Altijd gezellig om iedereen nog een keertje voor de winterstop te begroeten.
Met of zonder fiets, alle WTC leden zijn welkom vanaf 10.45 uur!

Beterschap voor Peter Bastiaansen, die vorige week van zijn fiets is gereden. Schade; een gebroken kuit- en scheenbeen. Wij wensen Peter een voorspoedig herstel toe!

Groet,
Pierre Boulanger.