Cornelius in Den Hout, daar hoort als vanouds de kermis bij.
Maar zoals zoveel tradities was ook de kermis een paar jaar geleden op sterven na dood.
De kermisexploitanten hadden geen zin meer om te komen. Daar moest iets aan gedaan worden, vond de Houtse erfgoedstichting.
Na een paar keer een wielerronde georganiseerd te hebben, waar zeer weinig volk op af kwam, dus ook geen extra inkomsten, liet ik ontvallen dat een tourtocht van Den Hout naar Den Hout wel iets kon zijn.
En als ge in Den Hout met zulke ideeën aankomt dan bende de klos.
Gelukkig stond ik er niet alleen voor. Gerard van Oerle, toen nog Team munne Moat en nu WTC en Sander van Berkel, voorzitter van Velo Amice, samen zouden wij aan die klus beginnen. Het eerste jaar met 2 pelotons met zoveel mogelijk Houtenaren hadden wij bijna 40 deelnemers. Het tweede jaar kwam er al een peloton bij! Vorig jaar telde we 6 pelotons dus bijna 120 deelnemers. Dit jaar moesten we er snel de rem erop zetten anders konden wij het niet meer overzien. Uiteindelijk gingen we met 9 pelotons van start.
Dat betekent ook 9 volgauto’s met op iedere auto 2 personen waarvan eentje om de route te navigeren. Nog een busje voor de bevoorrading onderweg, een banaantje, een snelle Jelle, of de bidon vullen met sportdrank, het is er allemaal!
Voor de start is het gezellig keuvelen op de Houtse Heuvel onder het genot van een bakkie koffie en een worstenbroodje. Iets voor 9 uur gaat de eerste groep van start maar niet voordat onze Gerard een “korte” toespraak heeft gehouden, om vervolgens het woord te geven aan de pastor die ons de zegen geeft en we kunnen vertrekken.
Samen met Peter Verhagen was ik de teamcaptain van groep 1, een Oosterhoutse club “klein verzet” en daar had ik vandaag ook dan maar de ketting voor opgelegd.
Piet Verkooijen, Gerard Veekens, Antoon Romme en Rene van Mook waren de leiders van de groep “Scorpio”; een groep hardlopers die de volgauto van P.S. Van Seeters schilderwerken achter zich hadden. Deze volgauto was bemand met Jantje Sestig en onze Kevin. Wat hebben deze mannen genoten van deze dag. André van Kuijk zat ook in deze groep en kon zo mooi zijn extra batterij in de volgauto mee nemen.
Na vier groepen met een gemiddelde snelheid van om en nabij de 26-27 km, was Jantje Lensvelt samen met Gerard van Oerle de leiders van peloton 5. Die gingen voor een gemiddelde van 28 km. Bij groep 7 hadden we ook 2 WTC’ers als teamcaptain, Willem Avontuur samen met John Haanskorf . Die deden dat perfect, deze groep bestond uit een mix van Madese, Oosterhoutse en Houtse renners. Groep 8 was een echte WTC groep met Maurice van der Ven aan het roer en zijn ploeg met 15 clubgenoten. De laatste groep waren de hardrijders, daar hebben wij er ook wel een paar van in huis. Martien  was de enige die daar onze clubkleuren hoog hield; met een gemiddelde van 37 km. over een parcours van 144 km. is dat echt knallen van het begin tot het eind. Eens kijken of er volgend jaar nog meer zijn die zo willen vliegen!
Na 45 km. hadden we bij de gevangenis in Wortel de bananenstop en tijd om de bidon bij te vullen. En helaas een eerste uitvaller uit onze groep. Nooit leuk als er iemand moet afstappen.

Traditiegetrouw maken we bij het keerpunt in Den Hout in Bels een foto van de groep als bewijs dat we er daadwerkelijk geweest zijn. Ook in het Belse Den Hout was het kermis, het was dan ook een ritje van Kermis naar Kermis.
De wind stond erg gunstig voor ons, vanaf het keerpunt lekker windje in de rug.
Wel oppassen dat het dan niet te hard gaat, dus regelmatig de rem erop.
We reden via Zondereigen, het Belgische dorp waar Guido Belcanto een prachtig nummer over zong; hij wil daar begraven worden met zijne kop in België en zijn kont in Nederland.
Vervolgens reden we Nederland weer in, op weg naar Ulicoten waar de koffie al stond te pruttelen en de de appeltaart al op de bordjes lag. Als laatste stond de man met de slagroomspuit in de aanslag; het liep daar als een trein.
Na de koffiestop komt het pas, de kilometers beginnen bij velen te tellen, zeker in de buurt van Gilze, richting Molenschot. Daar ligt de magische grens van 100 km. en zoals gewoonlijk zijn de laatste loodjes het zwaarst. Dit jaar konden we geen gebruik maken van de Bergsebaan en mochten we van wielerclub Terheijden ook niet over het Munnikenhof. Dan zat er niets anders op om via Vrachelen langs het kanaal naar de Vijfeikenweg te fietsen. Niet de mooiste route helaas, volgend jaar vast beter!
Aan de finish stond er een welkomstcomité klaar met een verse oliebol en een munt om de dorst te lessen.
Dat hadden de WTC’ers goed begrepen; wat hadden ze een dorst. Het duurde toch ff voordat die dorstige kelen gelest waren. Om het kermisgevoel te hebben, gingen er nog een aantal de botsauto’s in en in de schommels om het zeil te kunnen raken!

Voor alle WTC ‘ers; hartelijk dank voor jullie gezellige bijdrage en zeker voor onze volgers, Wim, Kevin en Jantje.
Ook grote dank aan onze sponsoren, P.S. Van Seeters en RVSA voor de ter beschikking stellen van hun auto’s.
Ik zou zeggen tot volgend jaar!

Groet, Pierre Boulanger.

Fietsje klaar, bandjes op spanning, reepje en banaantje achter in shirtje en helmpje op.
En weer op naar de May. Fietsen geblazen. Afgelopen week een beetje rustig aan gedaan.
En nu met ons trim groepje een lekker rondje Dinteloord rijden.
Mr. Garmin himself als leider en Pantzerwagen Antoon op kop van ons groepje.
Deze ochtend waren mij met 7 mannen en Marielle die zich een mooi strak pakske van de WTC had laten aanmeten. En dat door kledingman Flip.
Onder mooie weersomstandigheden ging het in een (voor onze begrippen) mooi tempo via
Wagenberg en Zevenbergen door de polder richting Hazeldonk.
Daarna over het bruggetje naar Standaardbuiten waar wij op initiatief van Rene een stukje van de geplande route afweken omdat we daar met een beter wegdek te maken hadden.
En dat was zo. Hier ging het een stukje langs de Dintel naar Dinteloord. Mooie omgeving hoor.
In Dinteloord aangekomen na de goede route weer opgepakt te hebben was er een wegversperring. Wat nu? Er kwam een vrouwke aangelopen die wel wist hoe wij het beste konden rijden om via een ander weggetje weer terug te komen op de goede route. Wim had mevrouw vriendelijk bedankt en had haar beloofd een bloemeke op te sturen. Ik zei nog tegen Wim doe dat maar niet want je weet niet waar je uitkomt.
En inderdaad, het was een pad waar je nog niet een boer met een strontkar getrokken door
twee Friese volbloeden over heen zou sturen. Maar wij dus wel. Gaten en kuilen, hotsen en botsen, de wegen van Parijs Roubaix zijn er wielerbaantjes bij vergeleken.
En dat over 2 kilometer. Man man man toch. Wat een gruwel zo op de zondagmorgen.
Iets verderop zag ik nog een vrouwke achter een boom staan. Het zou toch niet….. Nee natuurlijk niet. Die was al lang weer thuis waar ze rollebollend met haar man achter de sofa lag te schuddebuiken van het lachen om die sukkelaars uit de May. Blij dat we geen stukken hadden en geen smidse in de buurt.
Maar we zaten wel weer op de juiste weg. En daar gaat het om.
Op weg naar Willemstad. En dat via Anthoniegorzen. Daarom kent Antoon de weg hier zo goed. Ik kom hier vaak zegt hij. Dat moet ook wel. Stukje door het altijd mooie Willemstad om daarna de dijk van de Tonnekreek naar Noordschans aan te houden.
Het was intussen lekker op temperatuur gekomen en dat doet de mens goed.
Mooi weertje om gezellig te fietsen en bij te kletsen.
Via een ommetje na Noordschans kwamen wij aan in de Klundert.
En hier was een stop gepland. Piet en ik hadden hier afgelopen week een prima koffie adres gevonden met heerlijk appelgebak. En Gerard K. wou ons trakteren op koffie met gebak. En dat alles bij gastvrij Het Tolhuis.
Dit adres is gewoon een aanrader. Horeca zoals het moet. Aandacht voor de klant, gastvrij
en nette prijzen. Waar voor je geld. En…… een supermooi terras.
Wim vertelde nog wat anekdotes uit een ver verleden waar nog hartelijk om gelachen werd. Daarna was het tijd om het laatste stuk naar huis te rijden. En dat ging via de bekende weg terug naar Zevenbergen, Langeweg, Wagenberg en dan de May.
Was weer een top ochtend.
Gerard Koops nog naar huis gebracht in den Berg en daarna zelf Oosterhout weer opgezocht.
Marielle, Gerard, Piet, Rene, Antoon, Wim, Andre bedankt voor de leuke ochtend en rit.

Met vriendelijke  groet,
De Pakhaas.

Het was een bijzonder druk weekend, vrijdagochtend liep de wekker al om half 6 af.
Rond 8 uur stonden we met 13 WTC’ers in Elburg in een grote feesttent te genieten van een heerlijk schippersontbijt met champagne! Rond half 10 mochten we aan boord van onze “botter” om even later de haven van Elburg uit te varen richting het Veluwemeer. Intussen waren wij als ervaren zeelieden goed bezig. Erno had het roer overgenomen en Marino hees de zeilen, en ik hield de voorraad drank koud.

De “botterrace ” kon beginnen, een prachtig gezicht die grote zeilschepen, iedereen was daar echt aan het genieten. Een stuk of 50 boten namen deel aan deze wedstrijd, onze sponsor Vema Crane, Rob van Oorschot had 2 boten in de race. De ene met “sportmensen” de andere met Spaanse gasten van Rob en Frans.
Na een harde wedstrijd was de helft zeeziek, of dat nu kwam door het wilde water, de hoge golven, of door de drank, zal voor altijd een vraag blijven.
Rond 4 uur kwamen we de haven van Elburg weer in varen, wederom een prachtig gezicht. Nog een paar drankjes om dan naar de prijsuitreiking te gaan. Spannend of wij of de andere boot van Rob gewonnen had.
Helaas, wij waren als 16e over de finish gekomen, de “Spaanse boot” rook steeds de overwinning, maar met de haven in zicht werden ze nipt voorbij gestoken.
Mocht allemaal de pret niet drukken, Rob en Frans namen ons ook nog mee uit eten om de dag mooi af te sluiten.
Iedereen had genoten van een bijzondere dag, en zeker voor herhaling vatbaar!
Bedankt Rob!
Tegen 11 uur waren we weer thuis, maar ook zaterdagochtend had ik met Gerard een afspraak met 2 mannen om Den Hout – Den Hout te verkennen voor 2 team captains.
Het was een pittig rondje met een bijzonder vervelend windje. Veel tijd om uit te rusten werd mij niet gegund, de kleinkinderen stonden opa al op te wachten, maar dat hoort er ook bij en ook dat is genieten.
Tegen achten was de rust weer gekeerd en kon ik met de beentjes omhoog.

Zondag stond er weer een clubrit op het programma, aangezien ik in het opkomst klassement gelijk sta met ons Jantje, kan ik het niet veroorloven een rit te missen.
De accu was weer een klein beetje opgeladen.
Samen met Leo kwamen we bij het oude-gemeentehuis aan.
Volop volk, ook Maurice en Willem die hun tourke naar Den Hout nog een keertje wilde verkennen. John en gastrenner Jordi gingen voor de volle 120 +. Wij zouden ze tot op de grens bij Ulicoten begeleiden. Via Baarle-Nassau fietsten we over een voor mij nieuw viaduct naar Alphen, stukske Bels lijntje om dan via de meer bekende wegen achter Chaam naar Gilze te fietsen. Bij mij was intussen het tankje wel leeg, dan zit er niets anders op dan volgen en of ze dan over Molenschot, Traaie of Dongen fietsen, het zal wel.
Tegen half 12 konden de raceschoentjes uit, helmpie af en heerlijk ontspannen van een druk weekend. Het valt nog niet mee als pensionado om je te vervelen!

a.s. Zondag staat de tourtocht Den Hout – Den Hout – Den Hout op het programma
voor diegene die hebben ingeschreven ( stuk of 30). Ook daar hopen wij wederom een mooie dag van te maken.

Groeten,

Pierre de boulanger

Alweer 30 man aan het gemeentehuis. Wat een opkomst. En wat een weertje.
Beetje fris, af en toe zon en droog. Wat moet een fietser nog meer?
Piet had weer voor een mooi rondje gezorgd voor de trimgroep. Het zou ons richting
de Hoekse Waard voeren, is weer eens wat anders.
Ik moet zeggen dat het een gebied is waar ik nauwelijks de weg ken, maar mijn Garmin
wel. En dat zonder blikken of blozen.
Onze eigen Tony (Antoon) Martin zette zich gelijk op kop om daar vandaag niet meer af
te komen. Gewoon een klasbak.
Met de wind op kop ging het naar Lage Zwaluwe om even later de Moerdijkbrug
over te steken. Even verderop de Kiltunnel doorgefietst. Hier moest ik toch wat meters
prijsgeven door het geweld op kop van de groep. Maar in de afzink kon ik het weer goed maken. Vervolgens trokken wij door het mooie natuurgebied tussen Mookhoek en Strijensas. Dat is gewoon genieten.
We kwamen ook nog voor een gesloten hek te staan maar ook daarvoor had Piet natuurlijk een oplossing. Gewoon een ommetje gemaakt en in no time terug op de route.
Vandaag deden ook Johan, Piet en Rene een flinke duit in het zakske om Antoon
te steunen bij het kopwerk. Goed bezig mannen!!!!
Na de lus door de Hoekse Waard terug via de andere kant van de Kiltunnel.
Daarna via de Tweede Tol nog een stukje van de Biesboschroute meegepakt om
even later weer de Moerdijkbrug over te fietsen.
Via het Hoekske, Zevenbergsche Hoek en de voormalige Drie Hoefijzers ging het via Wagenberg terug naar de May.
Weer een mooie rit onder de bezielende leiding van Mr Garmin himself.
Bedankt Piet en alle fietsers voor de gezellige ochtend.
En Gerard nog een dikke vette proficiat met je 35e verjaardag klepper.
Pak er alsnog eentje op jouw gezondheid. Proost!!!!!

De Pakhaas.

Het was op deze zondagochtend wat frisjes, ik zag al veel armstukken, weer een drukte van belang!
Ondanks dat onze voorzitter Ad met Anneke er een weekend op uit zijn getrokken, dat Frans in zijn favoriete vakantieland zijn kilometers maakte en Maurice, Willem en Sandra waren aan het genieten van “Vlaanderen mooiste”,  stonden er bijna 30 leden klaar voor hun rondje.
Piet was de eerste die zijn trimploeg, bestaand uit 9 mannen, op sleep nam richting de Hoeksewaard. Een mooi clubke en een prima leider!
Hierna bleven de sport- en de tourgroep nog staan. Ik had voor de tour een rond je naar het noorden in gedachte. Die had ik ook aan de gps lezers doorgestuurd. Thijs had het plan om met de sport een rondje “Markiezen” te fietsen, het groepke voor Thijs was wel erg klein deze keer. In goed overleg,deden alle partijen wat water bij de wijn en gingen we gezamenlijk op pad, niet naar de “Markiezen” en niet naar het noorden.
We kwamen overeen om het rondje van vorige week nogmaals te fietsen, dus een kwestie van plakken en kopiëren.

Met dit verschil dat we niet gezongen hebben voor Gerard, terwijl er toch ene Gerard de dag ervoor zijn verjaardag gevierd had. Nog gefeliciteerd Bergse Gerard!
De hoofdrolspelers waren vandaag ook iets anders samengesteld; nu waren Flip, Thijs, Peter V, Johan, Ad, Marino, Sharelle, Rachel, Erik, Tim, Colin en Kees van de partij.
De andere 6 waren er vorige week ook bij, voor mij een makkie met zoveel route kennis in de groep.
Het gedeelte tot Oudenbosch kwam vrijwel overeen met de wegen die ook Thijs in zijn hoofd had zitten. Nog mooier was het dat we bij Oudenbosch bij een groep aanpikten genaamd “TC de Markies” . Even googlen naar die club, die ook hun verslagen snel op hun site plaatsten. Die mannen fietsten een toertocht waarvan wij ook een heel stuk de pijlen konden volgen maar bij Kuivezand misten zij de afslag door “Jantjes, tunneltje”. Zij waren de route kwijt en wij genoten van de duidelijke pijlen tot voorbij Roosendaal! De pijlen verwezen ons ook over de Langedijksestraat, zodat het rondje nog mooier werd!
Daarna was het appeltje, eitje richting Schijf en Etten-Leur en weer stuurden de kopmannen de groep over de verschrikkelijke Schuivenoordseweg naar het nog drukkere Traaie. We moesten ons daar door het verkeer en de mensenmassa wringen om het Munnikenhof op te kunnen draaien. Volgende keer toch rechtdoor, hoor.
Weer brachten ze Leo en mij netjes naar Den Hout om nog lekker van de zondagsrust te genieten!

Tot volgende week zondag,
groet Pierre Boulanger.

De vakanties zijn voor de meesten voorbij. Iedereen weer naar school en aan het werk. De dagelijkse gang zit er snel in, daar horen ook de tochten op zaterdag- of zondagochtend met WTC Made bij. Elke week een verrassing van, waar gaan we vandaag weer naar toe dat, is het leuke van ons clubke.
Voordat we konden vertrekken, zongen we allemaal uit volle borst het “lang zal tie leven” voor Geraldinho, mooier kan je verjaardag niet beginnen.

Vandaag had ik een rondje richting Roosendaal rondgestuurd naar enkele leden voor in hun GPS. Omstreeks half negen ging ik dan op pad met 10 man en een jongedame, richting Zevenbergen.
Houtse Gerard neemt, zoals vaak, de eerste kilometers voor zijn rekening in een straf tempo. Bij Zevenbergschehoek staken ook Maurice, Willem en Hans hun neus aan het venster.
Via Zevenbergen ging het over de fietsbrug de Goudbloemsedijk op, bij Standdaarbuiten het brugje over de polder in fietsten we deze keer niet naar Stuivezand maar naar buurtschap Kuivezand. Daar is ons Jantje wel bekend en riep dan ook hard “dur ut tunneltje”. Voor iedereen niet hard genoeg blijkbaar, ge mot het maar weten!
Daar in Kuivezand moest er uitgeweken worden voor een overstekend egeltje. Deze week had Gerard van Oerle nog een incident met een voorbijvliegend eekhoorntje in de buurt van Lage Mierden. Dus pas op voor overstekend wild!

Het tempo zat er goed in met lange kopbeurten van steeds enkele straffe mannen, de rest genoot van de omgeving. Ook vandaag gingen we weer niet op de koffie bij de zus van Anneke in “de Zeg”. Dan maar de A58 over richting het Hoekske aan de rand van Roosendaal. Hier kreeg ik de tip dat we ook rechtdoor door de Langedijksestraat konden fietsen, voor een volgende keer Anneke!
Nu hadden we aan de rand van Roosendaal enkele hinderlijke verkeersremmers liggen, gelukkig maar een klein stukske, de volgende keer gaat ie over de Langedijksestraat.
In de Nederheide genoten we van de geur van afrikaantjes en nog verschillende andere blommekes. Bij Jagersrust gingen we vandaag ook al niet op de koffie, in vroegere tijden was dit onze koffiestop tijdens de West-Brabant tocht, nu vol gas er voorbij op weg naar Schijf.
In Schijf was het rustig, heel Schijf was op weg naar het bloemencorso in Zundert om hun prachtige wagen te showen!
Zundert moesten we vandaag zien te omzeilen. Toch nog een kleine hindernis op de Zundertseweg, daar hadden ze het fietspad aan de rechtse kant geblokkeerd.
Via de Heikant, Klappenberg en de Zandspui kwam Etten-Leur in zicht, Peter Bas had zijn banaantje nog in de achterzak zitten. Hij vond het nu wel tijd om die naar binnen te werken, goed idee vond ik, dus ook mijn banaantje moest er aan geloven. Nog wat brandstof voor de laatste 25 km.
Bij d’n Elsakker zwaaiden we nog naar jarige Gerard en zijn koffie maatjes. Wij lieten ons vandaag niet verleiden, we waren immers bijna thuis.
Helaas gingen de koptrekkers niet naar de Drie Hoefijzers maar sloegen rechtsaf over de Schuivenoordse weg naar het drukke Traaie. Of was het dat ze de koffie thuis al roken, we zagen plots 3 mannen wegrijden die we deze ochtend nog niet gezien hadden.
Via het Munnikenhof werden Gerard, Leo en ondergetekende netjes door onze fietsmaatjes thuis gebracht. Waarvoor natuurlijk onze dank, we hadden weer genoten van een heerlijk fietsrondje, zonder stoplichten en door maar 3 durpkes!

Tot volgende week zondag!

Groet, Pierre Boulanger.

Een weekje later dan gepland, maar gelukkig nu onder zomerse omstandigheden en een flinke opkomst, daar doen we het voor!
Om klokslag 1 minuut over half negen vertrok de sportgroep richting de Keizersveersebrug, 1 minuut later vertrokken de 16 tourrenners in dezelfde richting.
Bij de rotonde Blockmekerstraat sloten nog eens vijf leden van de Wilde Bond bij ons aan.
Of nu de mannen van de sportgroep op versterking van ons zaten te wachten, weet ik niet. Maar ff zag het er naar uit dat wij sneller waren dan die “bikkels”. Na de Keizerveerse brug verdwenen ze langzaam uit ons zicht, ook omdat we na Dussen voor een andere weg hadden gekozen. Met steeds sterke beulen op kop fietsten we door Babyloniënbroek , een opmerkelijke plaatsnaam daar in het Land van Heusden en Altena. De plaats dankt dit waarschijnlijk aan de Babylonische barbaarsheid van de bevolking die de monniken aantroffen die hier in de 8e en 9e eeuw het Christendom en andere beschaving kwamen verspreiden. En dat Christendom is daar nog steeds duidelijk merkbaar!
Wij kwamen uiteindelijk tussen Andel en Veen op de bekende Maasdijk met zijn vele slingers. Hier sloten nog wat fietsers bij ons aan om te genieten van ons lekkere tourtempo. Bijna iedere fietser weet dan de weg verders wel. Gemakkelijk als leider, de brug van Heusden over en op weg naar de racebaan die sinds kort de Zomerdijk wel is. Een prachtig stuk glad asfalt langs de Bergse Maas.
We zaten nogal ruim voor op ons schema, dus tourden we ook nog snel door de Overdiepse polder, een heerlijke auto-vrije weg. Door een smal poortje wringen en dan de dijk opklauteren, voor de eerste was dit geen probleem, maar als je daar als nummer 22 door dat poortje moet, en de ketting op de 13 ligt. Ja Marino, dan sta je mooi geparkeerd. Ach, na wat geschreeuw hielden ze vooraan de benen stil en kon Basso weer aansluiten.
Bij Waspik bedankten de mannen van de Wilde Bond ons nog voor de lift en wij gingen richting ’s Gravenmoer. De vaart zat er toen iets te goed in. Waar we normaal rechts afslaan, gingen we nu rechtdoor over de Vaartweg, naar de Vaart! Nu was het tijd om de vaart er wat uit te halen, en toch echt richting SED te fietsen.

De andere leden zaten intussen al aan de koffie, nu was het onze beurt.
Marion liep zoals gewoonlijk in de bediening en had alles goed onder controle.
De appeltaart met slagroom smaakte prima en na het 2 bakkie en wat huishoudelijke mededelingen mochten we zoals gewoonlijk weer op de groepsfoto!
SED bedankt voor de gastvrije ontvangst!

Wie gaat er met wie de laatste kilometers mee, is altijd de vraag. De ene wil het tussen de sportgroep proberen, de andere doet een stapke terug naar de trimgroep.
Bergse Gerard kreeg in de gaten dat hij in de sportgroep was beland en Houtse Gerard stond in de trimgroep opgesteld. Hij sloot na een achtervolging van een kilometer of 5 hijgend bij de sportgroep aan.
Samen Eten en Drinken en afzien en zeker genieten, dat hadden we vandaag weer gedaan!

Iedereen bedankt voor deze mooie zondag ochtend en William en Marion voor de gastvrijheid!

Peter

En dan bedoel ik niet dat wij onze fietsen niet onder controle hadden, nee dat was wel in  orde, maar Piet verraste ons vandaag op een ritje over smalle baantjes, veel draaien en keren de nodige stoplichten en meer van dat spulleke. Maar Rene en Antoon wisten ons goed door deze rit te leiden.
En natuurlijk Piet ook met zijn aanwijzingen hoe de route liep.
Ook de zoon van Rene was vandaag onder ons. Kijken hoe het is om tussen een stelletje kleppers mee te rijden. Gezellig praatje met Yuri kunnen maken.
Het was hem erg veel meegevallen dus ik denk dat wij hem meer zullen zien bij de WTC.
Maar goed, wij reden langs het kanaal naar Dongen en daarna naar Tilburg.
Toen door richting de Moer waar Piet onderweg Marielle op een kruispunt in haar achterwiel reed. Gelukkig zonder veel erg. Daarna onderweg naar de Kets om via Dongen Vaart naar ’s Gravenmoer te rijden.
Onze groep kwam als eerste aan bij SED. Vijftien minuten naderhand kwamen de andere kleppers aan.
De familie Haanskorf legde ons goed in de watten met een goei bakste koffie of thee en een heerlijk stuk appelgebak. Nou dat gaat er wel in. En dat alles onder mooie zomerse omstandigheden.
Lekker een beetje bijpraten op het terras want daar was deze tocht ook voor bedoeld.
Er werden weer de nodige foto’s gemaakt voor het nageslacht en voor het thuisfront om te kunnen bewijzen waar wij geweest waren.
Na het samenzijn bedankte Ad de mensen van SED voor de goede zorgen en kregen wij te horen dat al dat lekkers geschonken was door hen. Een hele mooie geste en ook ik bedank de mensen Van SED hartelijk voor deze ochtend. Na afloop zijn er een paar groepfoto’s van onze club genomen voor de bedrijfsbus van SED. Ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat die met een omvang van een meter bij een meter boven de open haard komt te hangen. Wat moet een club nog meer wensen?
Terug op onze fiets om via een omweggetje weer naar huis te gaan.
We kunnen weer terugkijken op een gezellige ochtend en op naar de volgende rit.
Met mijn dank aan iedereen die deze ochtend met de trimploeg is mee gereden.

Met vriendelijke groet,
Geraldinho

De tourploeg ging vandaag eens duidelijk over de grens.
Met 14 leden en gastrenner Wim ging het tegen een stevig windje op kop richting de Vijfeiken weg, naar Gilze op aan. Net voor Chaam fietsen we altijd langs “de kraantjes”, voor vandaag was dit de beste oplossing. Iedereen weet dat op de 2e zondag van augustus de bekende jaarmarkt daar is. Wij waren allemaal goed bevoorraad, daarom ook geen behoefte om daar inkopen te doen!

Over de Meerleseweg ging het nog steeds tegen de wind in naar Meerle, om bij de “succes volle ploegleider” Servais Knaven rechts af te gaan, om zo ook de drukte in Meerle te vermijden. Op weg naar het volgende obstakel in onze route, het altijd drukke Meerseldreef, iedere zondag komen daar vele pelgrims de Mariagrot bezoeken  om een kerske aan te steken.
Vandaar dat we dit centrum ontweken, Jantje wist eg wel een weg achterlangs, altijd makkelijk een goeie gids! Intussen verkeerden wij weer op Hollandse bodem, het viaduct bij Hazeldonk over richting Rijsbergen. Bij de benzinepomp gingen we rechtsaf om nog maar eens de A16 over te steken, stukske verder nog maar eens, het leek wel het viaductenrondje!
Vervolgens fietsten we langs de kerk in Effen, om daarna door de Rith te fietsen. Helaas hadden ze in dit bochtige stuk een bak split gestrooid. Altijd link, dus voorzichtigheid geboden en met 20 km per uur dit traject afgelegd.
Niet goed voor ons gemiddelde, maar we zijn tourrijders en proberen van alles te genieten onderweg! En dat doen we ook, gewoon lekker fietsen, wat buurten en lekker doortrappen.
Via het Liesbos ging het deze keer niet naar Prinsenbeek maar richting Zevenbergen om op de Achterdijk onze Willem toe te zingen. Ge bent maar een keer per jaar jarig tenslotte. Onze koordirigent Gerard zette in met
“Lang zal tie leven
Lang zal tie leven
Lang zal tie leven in de gloria
In de gloria, in de gloria (waar is dat, in de gloria)

Hieperderpiep, hoera
Hieperderpiep, hoera

Intussen fietsten we voor de laatste maal de A16 over, met volle bak wind in de rug naar de May.
Hadden we lekker gefietst? Bij navraag, ja iedereen had het naar zijn of haar zin gehad. Droog weer, geen lekke banden en eindigen met wind in de rug, wat wil een tourfietser nog meer?
Volgende week is de bijpraattocht, dan gaan we op de koffie bij SED in ’s Gravenmoer met wat lekkers erbij, altijd gezellig.
Tot zondag.

groeten,
Pierre Boulanger.

Inderdaad was het vanmorgen lekker druk aan het gemeentehuis. En dat met de vakanties.
Onze trimgroep onder leiding van Piet koos voor een rondje Coca.
Met Rene en Antoon hadden wij gelijk een paar goede koptrekkers.
Piet bekeek dit tafereel vanaf de 2e rij en zag dat het goed was.
Ook het weer was prima, lekker Hollands zomer’s, dus de stemming was opperbest.
Ook wij hadden een gezellige gastrenner in onze gelederen nl. Peter vd Ven, de pa van Marieke. Ook zo’n klasbak net als Marieke. Zo vader zo dochter.
We reden door de bossen naar Oosterhout. daar het viaduct over de A 27 overgestoken om daarna het nieuwe fietspad naar Dorst te pakken. Halverwege afgeslagen om naar de Seterse Hoeve te rijden. Daar gingen wij rechtsaf om de Vijf Eikenweg te volgen maar bij natelling kwam ik toch uit op ruim 783 bomen ipv 5.
Dan voel je jezelf toch wel een beetje in het ootje genomen toch.
Nu ging het net voor het spoor linksaf naar de Rijen. Door de woonwijk naar de Rijensestraatweg. Halverwege Dongen rechtsaf de Rijense Broek in gereden om daarna af te slaan richting Wilhelminakanaal. Na een minuutje of tien reden wij richting de Moer. Uiteraard zelf af en toe ook wat kopwerk gedaan. Voor de rest er een bietje de kantjes afrijden en met Jan en Alleman een praatje maken. Het sociale moet ook kunnen tussendoor. Erg belangrijk toch. Piet had de zaak goed onder controle.
En anders was er altijd nog de scherpe blik van Wim die de boel prima in de gaten hield.
En zoals gebruikelijk verzorgde Andre de achterhoede. Sharelle en Marieke zaten lekker op
hun gemak tussen de wielen. Al pratend over dingen waar vrouwen meestal over praten.
Wat dat is? Gewoon vrouwendingen denk ik. Heb ik geen verstand van terwijl ik toch de
bijlage lees in de Telegraaf van Vrouw.
Nog een tijdje met Peter van der Ven zitten praten, is prima gezelschap om gezellig te babbelen.
Intussen de Coca fabriek gepasseerd en Sprang Capelle. Daarna door de polder terug richting Keizersveer om daarna via den Berg terug te rijden naar Made.
Wederom lekker gereden met schoon volk in de gelederen.
Iedereen bedankt weer en tot een volgende keer!

Met vriendelijke  groet,
De Pakhaas