Lekker druk aan het oude gemeentehuis, voor elke groep was er voldoende belangstelling. Mooi dat ieder naar zijn of haar vermogen zijn partijtje weg kan trappen in de desbetreffende groep.
Bij onze tourgroep is er steeds voldoende belangstelling, onze groep trapt best aardig door, maar er is ook onderweg nog tijd voor een babbeltje.
Nu is dat voor mij persoonlijk weer wat minder, van al dat gebabbel versta ik nog niet de helft. Volgens Anneke ben ik zo doof als…., helaas zegt mijn Anneke thuis dat ook al.
Kan ook zijn dat ik niet wil luisteren, zal binnenkort eens bij een deskundige te rade gaan, om te luisteren wat die ervan zegt (als ik die maar hoor)!
Met 12 fietsers vertrokken we richting Den Hout, Maurice net terug van zijn Oostenrijkse vakantieadres, pakte meteen de koppositie. Duurde nog wat kilometers voordat hij die afstond. Bij Molenschot kwam er verversing aan de kop. Onze gastrenner Tinus probeerde het vandaag eens bij de tourgroep, enkele weken geleden was hij op aanraden van Twan met de sportgroep mee geweest. Die onderneming was hem zeer zwaar bevallen. De beste Tinus had twee weken nodig gehad om te bekomen, vertelde hij vandaag!
Intussen fietsten we via Gilze naar Alphen-Oosterwijk over klinkers richting Terover en Klein Bedaf. Plots ging er bij Rachel iets mis, ze hapte zwaar naar adem. Even een paar teugjes aan het “Froome pijpje” en we konden weer op gang gaan trekken, richting Baal!
Via Schaluinen lieten we Baarle-Nassau mooi rechts liggen en kwamen zo op de Hoogstratensebaan uit, de wind stond vanaf nu meestal gunstig.
Voordeel als ge niet zo hard fietst, staat er ook niet zoveel wind!
Met een kort slingertje van rechts naar links passeerden we “de Kluis”, het koffie adres tijdens de tourtocht Den Hout-Den Hout. Mooie gelegenheid om een stukske van het Houtse parcours te verkennen.
Tussen de camping van de Ponderosa door ging het nu richting Chaam, van de drukte tijdens de 8 was niets meer te merken. Ik dacht in de verte nog een glimp van tourwinnaar Bernal te zien, dat krijg je als er door heen zit, van die waanbeelden!
Over het fietspad naar Geersbroek, heerlijke klinkers liggen daar toch, een beetje vals plat, wat wil een fietser nog meer. Samen met Kees ging ik wat vooruit fietsen om te waarschuwen dat er split gestrooid was aan het einde van de Geersbroekweg.
Terwijl ik waarschuwend riep “pas op” keek onze Kees eens om, en zag niemand meer komen! Waar was iedereen toch gebleven?
Dan maar terug fietsen de klinkers op, daar stonden ze dan halverwege.
Met 4 lekke banden tegelijk, hoe was dat in godsnaam toch mogelijk?
Waarschijnlijk had een mevrouw een doosje punaises verloren uit haar boodschappenmandje. Ze was vast van plan geweest enkele mooie vakantiefoto’s op haar prikbord op te hangen!

Jammer mevrouw, nu zijn ze in het bezit van de WTC familie.
Ook de Veerse ploeg van Jan Weterings hadden het genoegen om er enkele op te mogen rapen.
Na enig oponthoud ging er de gang weer in, het slotakkoord via Bavel, Dorst en Oosterheide verliep soepel. Hoewel het goed te merken was dat het lekker weer was.
Al die bejaarden trekken er dan op uit en maken gebruik van “onze” fietspaden.
Nog een paar kilometer fietsen en een verfrissende douche, dan meld ik me samen met mun chouke ook aan bij deze “bejaarden groep” voor nog wat extra fietsplezier!
Samen met Marino, Rachel, Anneke, Paul, Jacques, Erno, Maurice, Kees, Peter Bas, Colin en onze gastrenner Tinus hadden we ondanks de punaise weer een heerlijke zondagochtend van gemaakt!

Tot de volgende vakantie rit,
groet Pierre Boulanger!

Samen met Leo toog ik deze ochtend richting de May. Gerard had andere afspraken deze zondag, dus had zich afgemeld. Er was deze zondagmorgen weer volop belangstelling om een rondje te fietsen. Tussen al dat volk zag ik toch plots die man van ’t Teraalst staan. Plannen waren thuis wat aangepast, dan kon Gerard zijn energie toch nog ff kwijt!

Mijn plan was vandaag om richting het westen van Brabant te fietsen. In één rechte lijn naar Zevenbergen, over het kleine bruggetje richting de afgebrande Hoef.
Ons 10 koppige peloton bestond vandaag uit drie sterke dames, die regelmatig aan kop van ons groepke sleurden. De vrouwen drukken steeds meer hun stempel binnen de WTC, de geslaagde familiedag was ook al zo’n geweldig idee van een clubke dames!

Gerard fietste samen met Renée op kop over de Goudbloemsedijk richting Standdaarbuiten, intussen kon de rest wat keuvelen over een spannende Tour de France, hoe liggen de kansen voor onze Nederlandse favoriet?

Na Standdaarbuiten doen we Stampersgat aan, nog een paar dijkjes en we zijn op ons keerpunt de Bloemendijk, een buitenwijk van Dinteloord.
Vanaf nu de wind in ’t hol, lekker naar huis bollen. In een prima tempo ging het via de Klundert, Moerdijk naar Blauwe Sluis. We hebben geen enkele col beklommen, geen enkele premiesprint bedwongen, dus geen bollentrui en geen groene trui. Iedereen had lekker gefietst en genoten van een mooi rondje, we kijken weer uit naar de volgende vakantierit!

Groet, Pierre Boulanger!

Hij stond al te pronken deze ochtend om 7 uur. Een dag van tevoren nog mooi gepoetst.
Mijn pareltje, mijn Tommasini. Hij zou mij deze zondagochtend meenemen voor een ritje over Oudenbosch.
Maar wat hij niet wist was dat hij deze ochtend een flinke regenbui te verduren kreeg
over zijn ranke rvs buizen. En dat is iets waar hij helemaal niet van houd, net zo min als zijn berijder. Maar dat was voor later.

Het was weer gezellig druk bij het gemeentehuis. Wim zou deze ochtend de tocht samen met André leiden. Klokslag om half negen vertrokken wij richting Wagenberg, waar een donkere lucht niet veel goeds voorspelde.
Het viaduct over de A16 over wat ons naar Zevenbergen bracht.
André op kop malend met machtige armslagen en de rest in het wiel. Een heel goed tempo onderhoudend.
Via Noordhoek en Standdaarbuiten kwamen wij aan in Oudenbosch. Links van ons lieten wij de St. Pieter voor wat hij was.
Gewoon, te groot voor zo’n kleine gemeente. Maar toch ook bijzonder.

Net voor Oudenbosch had Peter K. ook nog een keertje lek gereden. Dat is hem dit jaar al eerder overkomen. Is gewoon pech hebben Peer. Maar een nieuw binnenbandje was zo gestoken dus wij waren zo weer op pad.
Tussen Oudenbosch en Hoeven braken de hemelsluizen open. Hoera, regenpunten voor de trimploeg. Het dreigde al de gehele tijd, dus moest het er een keer van komen. We waren in korte tijd verzopen. Tijd voor Antoon en Peter om een jasje aan te trekken. De rest had er niet op gerekend, en mijn pareltje van RVS ook niet. Dus dat zou weer poetsen worden vanmiddag.
Na een minuutje of 20 ter hoogte van Etten-Leur werd het weer droger.
Gelukkig maar, want het werd best flink fris zo in die regen. Bijna heel Etten-Leur doorkruist met een ijzersterke Antoon en Bert mee op kop.
Af en toe kwam er een waterig zonnetje tussen de wolken door priemen. Lekker om een beetje op te drogen.

Via het Liesbosch zetten we koers naar Prinsenbeek. Ook Tim en Sharelle deden een flinke duit in het zakje. Na Prinsenbeek ging het weer richting Terheijden en via diverse omweggetjes van André terug naar de May.
’s Middags mijn trouwe tweewieler lekker verwend met allerlei soorten spray waar hij weer lekker van opknapte. Daarna naar Verstappen en de Tour de France zitten kijken.
Nu, terwijl ik dit schrijf, en Wout heeft gewonnen, kunnen ze wat mij betreft de Tour de France rustig omdopen in de Tour der Lage Landen. En daar is niets teveel mee gezegd.
PS Anneke: denk aan de regenpunten hahahaha.
(@Gerard van Anneke; helaas Gerard, de regenpunten hangen af van weeronline voor vertrek en niet van de hoeveelheid die je onderweg krijgt; zie opkomstklassement )

Met vriendelijke  groet,
de Pakhaas

De braderie werd al opgebouwd deze zondagochtend toen ik bij het oude gemeentehuis arriveerde.  Het was weer lekker druk met mannen en vrouwen die lekker wilden gaan fietsen. Wij als trimgroep hadden besloten om de rupsen en meer van dat ongedierte deze ochtend links te laten liggen. Dus richting polders.
Ja, dan is een rondje via Willemstad natuurlijk wel een uitkomst.
Een prettige verrassing deze ochtend was dat ons oud-lid Jan Sestig ook mee reed.
En hij had natuurlijk zijn rode en gele kaarten ook bij, maar dat was deze ochtend niet nodig.
En ook Marielle was er als gastrenster bij, erg gezellig.
Met Antoon en Leo op kop, reden wij tussen de kramen van de braderie de May uit.
Via de Hellekantsedijk en de Zwaluw met de wind op kop ging het naar Moerdijk.
Daarna door naar het industrieterrein om vervolgens de Klundert te passeren.
De dijk op naar Tonnekreek waar Rene en ik de koprijders aflosten om door te rijden
naar Willemstad.
Jan had het prima naar zijn zin en ouwehoerde honderd uit. Oude tijden herleven!!!!

Intussen Willemstad aan de zijkant gepasseerd om door te gaan naar Oudemolen.
Daarna koffie gedronken bij Franske in Fijnaart om even later Standaardbuiten aan te doen. Het bruggetje over waarna Erno en Bert er even een flinke snok op gaven.
Ik liet mij lekker naar achteren zakken om de wereld eens van de andere kant te bekijken.
En wat ik zag, was dat het goed was. Een schoon rijtje WTC’ers in slagorde.
Onderweg nog een paar weggetjes aangedaan door Erno waar ik het bestaan niet van wist. Maar altijd weer verrassend op een tochtje. Mag van mij veel meer gebeuren.
Weet je mooie tochten voor de trimgroep laat het weten. Verras ons.

Via Zevenbergen en Wagenberg, waar we afscheid namen van Rene voor een paar weken
wegens een mooie vakantie, zagen we de watertoren weer wat betekende dat deze tocht
er ook weer op zat. Zoals altijd weer een gezellig ritje bij goed weer.
Tot volgende keer.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas.

Je staat ’s morgens op en denkt, ik voel me lekker, uitgerust, kan de hele wereld aan.
Pak de vélo uit de schuur of uit de slaapkamer naast je bed! Zeg je vrouw goeiendag die je vanuit de schuur uitzwaait.
Je fietst naar je maten toe en je voelt het al, je streelt de pedalen, wind die voel je niet.
Dat zijn zeldzame dagen die iedereen weleens meemaakt.
De meeste keren sta je op, kijkt eens naar buiten en dan denk je “weer veul wind, brr, dat wordt weer een pittig tochtje, bietje uit de wind rijden en hopen dat je maatjes het vuile werk opknappen”. Gelukkig zijn er altijd mannen of vrouwen die altijd tegen de wind in kunnen stoempen, nooit moe worden en nooit zeuren.
Dat is dan ook het mooie van een fietsclub, is de een wat minder, dan is er vast iemand anders die het werk opknapt, de volgende keer kan het zomaar andersom zijn.

Vandaag fietsten we met de tourploeg een mooi ritje door de Biesbosch. Gelukkig waren er verschillende meej een paar goeie benen die de pedalen streelden en degene met slechte benen zaten in het wiel. Afzien om in het wiel te blijven, op het kantje op de dijken langs het water. De Biesbosch kan mooi zijn, daar kun je van genieten, het kan ook een gruwel zijn met de vuile wind, ben je weer blij als je de brug bij Werkendam over gaat en denkt vanaf nu de wind in de rug.
Helaas gaat dan in de polder naar Hank ook de snelheid flink omhoog en moet je oppassen dat je na een bocht gelijk kan aanklampen, voordat je het weet, zit je op een paar meter. Zie je ze voor je neus wegrijden, hopen dat er iemand omkijkt en dat ze wachten zodat je weer kan aansluiten.
Als je de pedalen niet voelt, dan maakt een paar kilometer extra niks uit, als je op je tandvlees zit, is elke meter meer te veul.
Eenmaal de meet in zicht is alle ellende snel vergeten en kijk je weer uit naar het volgende tourke met jouw maatjes. Wie weet, ben jij het dan die de pedalen mag strelen en kan genieten van al het moois onderweg!

Pierre Boulanger.

Het zou deze zaterdag 29 juni te warm worden voor een tocht van 140 km, daarom hadden we besloten om het Groene Hart te schrappen. Vandaag wat minder kilometers, niet 2x met de pont mee en geen lunchstop, dus véél vroeger thuis voor de warmte!
Bij het gemeentehuis was het redelijk druk, wat “vreemd” volk erbij, maar wie ging er nu met wie mee?  De sport gingen voor hun eigen rondje.
De tourgroep voor een rondje richting Gurkum. Net buiten Made liet ik me afzakken, om eens te kijken wie er bij ons waren aangesloten. Dat bleek deze keer tegen te vallen, de familie Marijnissen en Niels en friends hadden vanochtend voor de sport gekozen.
Uiteindelijk waren we nog met z’n achten inclusief gastrenster Mariëlle, die volgens Flip gemakkelijk met ons mee kon.
Over de vertrouwde wegen fietsten we via de Peerenboom naar Dussen. Jantje, Peter en Maurice namen veel kopwerk voor hun rekening, zo af en toe mocht ik ze ondersteunen. Vader en zoon van Dijk, net terug van vakantie, bleven onze dames Mariëlle en Anneke in of uit de wind zetten.
De Merwedebrug over, de gele pijlen volgen naar Schelluinen, om dan langs de vliet naar Muisbroek over een idealistisch bruggetje te fietsen. Mariëlle vertelde dat dit gebied voor haar bekend terrein is, gelukkig voor ons, dan kunnen we zeker niet verdwalen.
Via Goudriaan en Brandwijk klauterden we nog over een paar verrekte steile bruggetjes.
Of het nu aan die bruggetjes, afstand of wind lag dat weet ik niet maar in de Hollandse Biesbosch begon de vermoeidheid zich af te tekenen. Ik probeerde Mariëlle nog wat moed in te praten “we zijn zo bij de Moerdijkbrug en dan bende bijna thuis”. Ik geloof niet dat ze er vleugels van kreeg, het tempo wat laten zakken is dan de enige oplossing.
Ten slotte is ons motto “samen uit, samen thuis”.  Via de kortste weg van de Moerdijkbrug naar Blauwe Sluis en de Zwaluw, dan is de May alweer in zicht.
Volgende keer weer gewoon op de fiets, ieder begin is moeilijk, ook wij hebben dat allemaal mee gemaakt!

Groeten van
de gepensioneerde Boulanger

Na een onstuimige zaterdag met windkracht 6, was het gelukkig op deze mooie 2e Pinksterdag voor de fietser weer bekwaam om buiten te komen.
De wind kwam uit het noord-oosten. Op onze WTC-menu kaart stond Poederoijen nog open. Die hadden we nog niet opgediend gekregen bij de Tourgroep, Gerard Veekens had hem vorige week voor ons al verkend, dus een kwestie van kopiëren en plakken, nou plakken kunnen we wel!
Samen met onze Houtse Gerard kwam ik aan bij het gemeentehuis. Trim, Tour en Sport mannen en vrouwen stonden klaar vúr hun ritje van vandaag. Volop gekwebbel op de vroege morgen, dan moet je gewoon vertrekken, anders staan we er om kwart voor 9 nog! Met Colin op kop fietsten we richting Geertruidenberg, eens kieken wat er voor volk er ons spoor gevolgd hebben.
Bleken er nogal wat te zijn, zelfs de 4 mannen van de Sportgroep (Flip, Ad, Frans en John) zaten toen nog in ’t wiel. Het voorgerecht ging deze keer niet via de stoplichten van de Maasdijk maar over de Kerklaan en de Werfkampenseweg naar de Keizersveersebrug.
De brug over, door de Peerenboom, Dussen, Uppel, Sleeuwijk, om aan het hoofdgerecht te beginnen. Lekker langs de dijk af slingeren naar de Poederoijensehoek. Mannen op kop die er een lekker tempo inhielden. We bezochten de dorpen Aalst en Nederhemert om net voorbij Slijkwell om aan het “wind mee”, stuk te beginnen.
Nu konden we aan het toetje beginnen, de ijscoboer was verdwenen, dan maar een banaantje of wat ander voedsel. Het tempo ging ook met een paar kilometer omhoog, de Heusdense brug kwam in zicht. Het is geen col van de 1ste catogorie, maar de beentjes kunnen er aardig protesteren!

Ook over de brug stond de wind lekker in ’t hol. Bij Raamsdonk bezochten we “de Bergen” speciaal voor onze Alpe d’Huez en Vogezen klimmers, om wat af te kikken.
Vanaf daar was het nog een vloek en een zucht naar de May.
Rond half twaalf hadden we weer fietsles gehad, ruim 3 uur genoten van een mooi stukske Nederland, wat wil een mens nog meer!

De volgende WTC’ers konden Poederoijen weer afstrepen van hun menukaart:
Flip, Willem, Jantje, Gerard, Marino, Sandra, Erno, Anneke, Peter V, Frans, Johan, Colin,
Ad, Jacques, John, Kees en ikzelf.

Zaterdag 15 juni staat de West-Brabanttocht op het WTC menu, een prachtige ronde  van 125 km., met een koffiestop in Nispen!
Zorg voor goeie benen, dan moet het wederom een prachtige tocht worden!

Groet, Pierre Boulanger.

Een drukte van belang bij het oude gemeentehuis. Zelfs ik was er na een periode van afwezigheid.
En wat een prachtig weer zou het worden vandaag. Mooi weer voor een mooi ritje. Ik moest nog vragen hoeveel kilometers er op het programma stonden. Vijfenzeventig hoorde ik. Er werd besloten dat ik vandaag maar weer leider moest worden. He Gerard, gij weet nog wel een mooie route zeker?

Natuurlijk zei ik. Wat dachten jullie van een rondje Poederoijen? Valt het binnen het aantal kilometers?
Zeker weten zei ik. Om half negen vertrokken wij. Met Marieke vandaag als enigste dame in ons midden.
En ook met Erno, Leo en Antoon. En Ad vandaag voor de eerste keer dit jaar.
Onze tocht leide ons deze ochtend via de Perenboom naar Dussen. Langs Mario de fietsenmaker, cafe de Bocht en de klompenmaker ging het in een prima tempo naar Almkerk. Daarna naar Uppel om vervolgens dwars door Sleewijk richting de dijk naar Woudrichem te rijden.

Lekker met Antoon op kop en naderhand ook met Leo en Erno. Wij gingen goed vooruit, en de kilometers werden goed weggemaald. De temperatuur steeg al lekker richting de 25 graden en een slokje drinken was wel nodig.
Via Woudrichem ging het richting de dijk die ons naar Poederoijen
zou leiden. Hier lekker met Rene al keuvelend over van alles en nog wat het tempo bepalend. Met de wind schuin op kop was het best pittig fietsen. Het tempo lieten wij iets zakken om Ad niet teveel in de problemen te brengen. Maar hij liet zich niet kennen en zocht ook beschutting achter de brede rug
van Antoon.

Op deze dijk is het altijd genieten van de mooie uitzichten, en het is ook een gebied waar ik toch elke week wel een keertje kom.

Andre reed in zijn handbike ook lekker mee en werd goed in de gaten gehouden door Peter K en Peter B.Klasse mannen. Goed bezig. Intussen stond er al 40 km op de teller en waren we Aalst, Nederhemert en Wellseind voorbij gevlogen. Zouden we binnen de marge van 75km blijven?

Op naar de Heusdense brug. Maar toen begonnen de problemen met de achterband van Peter Kuypers. Er zat een levensgrote slinger in, en naderhand lek. Peter Bastiaansen verleende prima bijstand, maar de slinger bleef. Toch naar weer de fiets op, maar een paar honderd meter verderop stonden wij weer langs de kant van de weg. De buitenband had teveel schade om door te fietsen dus dat was balen voor Peter.
Peter besloot naar huis te bellen om hem op te halen. Verstandig besluit als je zag in wat voor desolate zijn band eraan toe was. Dit alles natuurlijk in goed overleg.

Wij gingen ook verder de Heusdense brug over om daarna rechtsaf te gaan om richting Waspik te rijden langs de Oude Maas. Ook hier veel wind, maar Erno en Leo wisten deze ochtend niet van wijken.
Aangezien de kilometers gingen tellen werd het voor Marieke en Ad ook steeds pittiger om bij te blijven. Maar met een beetje praten en uit de wind zetten ging het wel.
Via Waspik en ’t Veer ging het weer richting de May. Dit alles na een gezellige tocht met leuke mensen. Het weer werkte ook mee natuurlijk. We hadden ipv 75 zo’n 90km op de teller, maar niemand maalde
daarover. Beste mensen weer bedankt voor het gezellige samenfietsen, en dat is het belangrijkste.

Oh ja, Erno gaat deze week naar Metallica. Rock On Klepper.

Gr De Pakhaas.

Gerard Veekens

Vorige week was de tourgroep al reeds in Achtmaal geweest. Nu zondag 2 juni stond de wind in de zelfde hoek. Ik had met Peter afgesproken dat ik om 8:15 uur bij hem zou zijn. Echter toen ik richting Den Hout reed kwam ik hem bij het naambordje van Den Hout al tegen. Vervolgens kwamen we bij Leo die al klaar stond om mee te rijden naar Made, vanwege wat lichamelijke problemen zou hij met de trimgroep meerijden. Aangekomen in Made was André van Kuijk al aanwezig. Het mooie weer zorgde ervoor dat er spoedig al een grote groep renners aanwezig was. Ondanks dat een viertal van ons nog in Frankrijk verblijft om Alpe du’Hueze te rijden.

Om 8:30 uur vertrok de tourgroep 12 personen groot richting Achtmaal. Onder hen gastrijder Hans van Bracht, Hans heeft in Frankrijk de prikkel ondervonden om lid te worden bij de WTC. Hij liet in de eerste kilometers al meteen een goede indruk achter, het tempo werd mede door zijn toedoen flink op geschroefd. Na enkele wisselingen aan de kop van de groep reden we al voorbij cafe De’n Elsakker. Dit stuk was nog immer het beproefde parcours wat we een week van te voren hadden gereden.

Opvallend deze morgen was dat er ook al veel oudere recreanten op de weg waren, die hadden duidelijk gekozen om voor het warme van de dag weer thuis te zijn. De mensen die in Frankrijk hadden gereden fietsten moeiteloos tegen de Col du Trivium op bij Etten-Leur. Op de oversteek van de Hilsebaan was een enkeling die van het parcours wilden afwijken. Na deze kleine hapering ging de groep met mooie snelheid verder via de Zunderste weg en Tulpstraat richting Klein Zundert, van daar richting Schijf en vervolgens naar Achtmaal. Vanuit Achtmaal richting Wernhout werd afgeweken van de lijnen van vorige week.

Om de brug over de AA of Weerijs te omzeilen zouden we nu om Wernhout heen richting Meirseweg rijden echter mijn Garmin was op het beslissende moment aan het herberekenen en ook Kees Marijnissen die naast mij reed zag te laat dat we rechtsaf moesten. Dan de volgende weg maar rechts nemen was de gedachte. Echter voor we het door hadden waren we weer in Zundert, vanwege het mooie weer werd er voorgesteld om hier een bak koffie te doen. Elf koffie en één thee werden besteld met wat erbij. Omdat de appelpunten op waren, werden ze aan gevuld met Bosche bollen en aardbeitaartjes. Marino verraste een ieder door als sponsor voor de lekkernij op te treden. Marino nogmaals bedankt.

Na deze versnapering nam de klassementsleider Peter V. de kop om richting Stuivezand bij Stan van Eekelen rechtsaf de Schaapsdijk op te rijden. Volgende wijziging was om het fietspad te vermijden bij het viaduct over de HSL en de A16. Dit ging feilloos. Het volgende punt wat we wilden vermijden was de drukte bij de Galderse meren. Peter koos voor Galder centrum, dit was echter een verkeerde gok, rommelmarkt midden in Galder. Maar de aardige verkeersregelaars gaven ons nog even een Parijs – Roubaix gevoel over de kinderkopkes van de omleiding. Na Galder ging de route via Ulvenhout, Bavel, Dorst, Oosterhout en Teteringen naar Den Hout. Omdat ik nog net niet aan de honderd km zat reed ik nog door tot de Ter Aalsterbrug. Voor twaalf uur was ieder van de tourgroep weer terug in Made. Net als bij de stop elf van de ene soort en één van het andere geslacht t.w. Sandra, Willem, Kees, Collin, Marino, Ad, Jan, Peter V, Peter B, Hans, Niels en Gerard.

WTC in Zundert 2 juni 2019

Al met al een mooie zonnige rit met een fijne groep en dito tempo.
Groet, Ter Aalster Gerard!

Zaterdag staat er weer een WTC tocht op de kalender, voor de tourgroep ongeveer 100 km. Tot Zaterdag!

Het weer was deze laatste zondag van mei zwaar bewolkt met een stevig windje maar droog. De wind kwam uit het zuid-westen, dat was prima weer voor richting Schijf en Achtmaal te fietsen. Samen met mijn dorpsgenoot fietsten we met een klein ommetje naar de May, ik verwachtte niet een al te grote opkomst deze keer.
Nogal wat leden vertoefde in Frankrijk, de ene groep in de buurt van Alpe d’huez en de andere in de Vogezen. Wij deden het op de vlakke hollandse polderwegen. Ik telde maar 2 of 3 mannen voor de sportgroep, 4 leden voor de trimgroep en de rest voor de tourgroep.
Om half 9 vertrokken we met 12 man richting de drie hoefijzers. Met de wind schuin op kop zat het tempo er gelijk goed in. Erno die was vertrokken met z’n windstopper aan, kreeg het al snel te warm, nog voor dat we bij d’n Elsakker waren, zat dat ding al in zijn achterzak.
Bij het Liesbos kwamen we tussen verschillende fietsgroepen terecht, waarschijnlijk was er ergens een tourtocht georganiseerd. Via de Klappenberg en de Heikant fietsten we Schijf binnen, bij Schijf gingen we over iets andere wegen naar Achtmaal. De banaantjes kwamen intussen al uit de achterzak om niet tegen een hongerklop aan te lopen. Nog een paar kilometer zakte we naar het zuiden, dus tegen een straffe wind staken we de oude rijksweg van Zundert naar Antwerpen over.
Nu kon het feest beginnen, windje in de rug op weg naar Wernhout. Daar was helaas ons parcours opgebroken, het bruggetje over de Aa of Weerijs was weggehaald.

Enkele collegafietsers vertelde ons dat we met een sprongetje er wel over heen konden. Ons leek het niet zo’n goed plan om dat stuk te klunen, omkeren dan maar op weg naar Zundert. Ook daar waren we niet welkom, het centrum lag daar op de schop, dan maar de wijk in om met een klein ommetje weer in de hoofdstraat uit te komen. Via Stuivezand hadden we de geplande route weer opgepikt.
Op weg naar Hazeldonk en de Galderse meren bleef het tempo er goed in, geen gemopper, zo stonden we zo in Ulvenhout.
Daar gingen we voor de molen rechtsaf om via de Annaville laan op de klinkers van Geersbroek uit te komen.
De laatste kilometers kwamen in zicht, Johan wilde nog snel in de Slingerdreef een reepje naar binnen werken, ik geloof dat het niet helemaal lukte. Dan maar hopen dat je geen hongerklop krijg.
Op de Ekbergseweg bij Bavel toch nog een klein oponthoud, de telefoon van Houtse Gerard rinkelde, hij stopte snel omdat er een mogelijkheid was dat hij voor de tweede keer opa kon worden. Het was niet het bericht wat hij verwachtte, anders hadden we Gerard gelijk naar het ziekenhuis in Breda vergezeld.
Via Dorst en Oosterheide kwamen we weer in Den Hout waar Gerard als eerste aan de koffie kon, ik was de volgende die mooi op tijd thuis was.
Colin, Kees, Ad, Marino, Erik, Peter V, Jacques, Johan, Erno en Gertjan kwamen ook ruim voor de klok van 12 uur op de koffie. We hadden weer genoten van heerlijke fietstocht. Toch nog ff uitzoeken hoe we dat bruggetje over de Aa en Weerijs kunnen omzeilen!

Groet, Pierre Boulanger.