De weergoden laten het de laatste dagen aardig afweten, de temperatuur veel te laag en dan nog buien erbij brrrrrr! Iedereen had zijn winterkleding weer uit de kast getrokken, overschoenen, winterhandschoenen enz.
De opkomst was niet slecht op deze Bevrijdingsdag, met 18 WTC’ers inclusief een nieuwe rode truidrager Peter Verhagen, fietsten we richting de Moerdijkbrug.

Ook de paar mannen van de sportgroep hadden zich bij ons aangesloten, Thijs en Ad namen dan ook de kop, tegen de wind in naar de brug. Thijs moest op tijd terug zijn voor een stukkie muziek te blazen, bij de Kiltunnel draaide hij dan ook terug, richting zijn muziekvrienden.
Wie van ons op het idee kwam om over het fietspad langs de Dordtsekil te gaan, weet ik niet, voor mij was dit een nieuwe ontdekking en zeker voor herhaling vatbaar. De wind stond hier nog steeds pal op kop door de oude Beerpolder. Uiteindelijk kwamen we bij de Kiltunnel uit, vol gas erin en ploeterend eruit!
Bovengekomen draaiden we gelijk met een bocht van 90 gr. terug richting “de Wacht” en Strijensas, met een heerlijk windje in de rug.
Het was er deze ochtend wel ontzettend, ja ontzettend, druk met fietsers, heel veul keren gehoord van “tegen, tegen, tegen” . Er was een tourtocht de”8HW” hadden dezelfde route verkozen als wij, maar dan de omgekeerde richting.

Vanaf de Moerdijkbrug hadden zich nog twee Madese sporters bij ons aangesloten, Kees en Ario vonden het wel prima zo mee te kunnen rijden, in plaats van zwoegend met de kop in de wind de Hoeksewaard te doorkruisen.
Bij het Zwanegat kwamen we bij de Binnenmaas, voor Flip zijn dit allemaal bekende wegen, voor de meeste gelukkig niet. Zo liet Maurice ons in Maasdam genieten van een rondje rond de rotonde voor wat extra kilometers. Even verder misten we nog een afslag, maar met wat kluunwerk kwamen we ook weer op het juiste spoor.
De Kiltunnel kwam weer in zicht, weer vol gas erin en eruit pffffffff! Wachten op elkaar en met de wind in het hol weer op het zonnige zuiden af, dacht ik!
Even verder de eerste lekke band van Marino. Met hulp van Willem zat Marino weer zo in het zadel en daar gaan we weer. Johan Smits had een goede positie gekozen om de brug te overleven, in de kopgroep stormde hij naar beneden. Even verder kwam een van onze dames, die een flink gat had moeten overbruggen, buiten adem vertellen dat Marino op de brug weer lek had gereden. Prima bandjes van d’n Aldi hoorde ik vertellen!

Donkere wolken begonnen zich boven ons te voltrekken, hoe lang houden wij dit droog?
Mijn plan om over Traaie en en Meerberg nog de 90 km vol te maken, liep letterlijk in het water. Iedereen wilde zo snel mogelijk naar huis en bij Zevenbergsehoek begon het dan ook te spetteren, de druppels werden steeds dikker en natter.
Op de Derdeweg stond de wind flink opzij, twee dames op kop van het peloton sleurde er aardig aan, bij ons Johanneke was er het beste wel van af.
Maar mee een duwtje van o.a. Willem bleef hij toch in de buurt.

Onze voorzitter was vandaag de “achterzitter”en bekeek de club eens vanaf de achterkant.
Alles bij elkaar hadden we weer een leuke tocht gefietst van 86 km.
Jammer van dat laatste buike, dat had ik niet besteld, maar toch gekregen!
Met dank aan mijn mede reisgenoten; Maurice, Willem, Kees, Colin, Johnny, Sandra, Marino, Ad, Anneke, Rachel, Peter V.,Johan, Thijs, Niels, Jantje, Ad en Flip. Dank voor het kopwerk en het navigeren!

Volgende week zaterdag fietsen we een tocht van ongeveer 100 km.
Zondag is er een tocht voor de Alpe d’Huzes van 70 of 105 km. met als startlocatie hotel ‘t Trefpunt, georganiseerd door Renee en Gertjan. Aanmelden kan nog steeds!

Groet, Pierre Boulanger.

Met een peloton van 14 renners vertrokken we onder zonnige omstandigheden naar het zuie. Via Oosterheide en Dorst, over de steentjes achter Bavel door naar de wel bekende slingerdreef. Ook de drie  van de sportgroep hadden vandaag de voorkeur gegeven voor het tourtempo.
Lange tijd hielden die mannen zich dan ook rustig in de groep, de wind stond tot aan Sprundel best wel gunstig. Vanaf daar kwamen de krachtpatsers op kop en kon het zware werk beginnen. Het tempo bleef er goed in, Marino riep in Meersel-Dreef nog “koffie!” maar geen man die daar gehoor aan gaf. Ik zei nog “wie weet bij d’n Elsakker” maar helaas was daar ook geen animo voor. Die houden we dan maar te goed voor volgende week zondag bij de Mol.
Over Traaie en het Munnikenhof en de Witteweg kwamen we met 90 km. op de tellers weer in de May aan, Tijs plakte er nog een paar kilometer aan vast om de 100 vol te maken.
De rest ging lekker genieten van het mooie weer!
Met dank aan Kees die de route weer prima mee leidde!

Groet,
Pierre Boulanger.

Binnen onze club is de strijd om het rood in alle hevigheid losgebarsten; vier leden staan met 6 ritten en evenveel punten bovenaan. Tot vorige week maakte ook Twan deel uit van dit selecte groepje. Dit jaar had hij al zijn zinnen gezet op het rood, helaas ging die droom de mist in. Niemand had hem verteld dat we een half uurtje vroeger gingen vertrekken, de tourrenners kwamen Twan bij het Houtse Meer tegen en ook de trimgroep zwaaide vriendelijk goeie dag naar hem. Bij de eerste groep dacht hij nog dat deze mannen naar de Flandrientocht op weg waren. Maar toen Piet met zijn dames ook nog eens in zicht kwamen, ja, toen brak er iets bij onze traaiense klepper. Zwaar gedeprimeerd stampte hij er een rondje solo uit, hij vroeg deze week nog wat geestelijke bijstand bij enkele clubgenoten. Nu is het maar te hopen dat hij weer snel tussen de sportrenners zijn punten gaat pakken. Voorlopig blijft het rood om de ranke schouders van onze voorzitter Ad zitten, met Peter, Johan en Frans hijgend in zijn nek, wie is de volgende die afhaakt?

Op onze kalender stond “de 100 van Peter” geprogrammeerd. Een beetje veel met deze koude Noord-Oosten wind vonden wij, een rondje van ongeveer 90 km was meer dan genoeg. Richting Den Bosch hadden we pas gedaan, dan maar een rondje Baarle-Nassau. Met 11 leden togen we naar het zonnige en koude zuiden met twee dames in ons midden. Anneke, die het er een keer op waagde en Rachel net weer een jaartje ouder en sterker, sloten ook bij ons aan.

Samen met Ad v D. zat onze pas jarige job kilometers lang op kop het tempo aan te geven.
Door het koude weer moest er af en toe ook nog gepist worden, wat dat betreft zijn we wel ouwe zeikers aan het worden! De rit ging over de ons bekende wegen richting Alphen, Oosterwijk en naar Looneind, Terover, Klein-Bedaf, Veldbraak, Reth en Tommel. Zo hadden we intussen de Belse grens al een paar keer gepasseerd, het ging verder richting de Heimolen en Ulicoten. Bij “de Kluis” vertrok net een heel peloton motorrijders, even wachten voordat wij de Maaykant in konden draaien op weg naar de Pondorasa.

Bij Chaam kwamen we weer op de bekende wegen richting de May, over de teraalster brug gingen het deze keer over de Bankenweg naar de Witteweg. Dit omdat in Den Hout alles op z’n kop staat vanwege Paaspop.
Met bijna 90 km op de tellers sloten we onze rit weer af, het was koud geweest, maar toch heerlijk gefietst.

Let op! Zaterdag is er de Paastocht vertrek 8.30 uur. En maandag, tweede Paasdag is er ook een clubrit!

Sportieve groet, Pierre Boulanger.

Heerlijk voorjaarsweer, nog een beetje een fris oostenwindje, maar niks mis mee voor een paar kilometer te fietsen.
Het was dan ook weer een drukte aan het oude-gemeentehuis, plus nog drie WB renners die vroegen of ze bij ons aan konden sluiten.
Voorzitter Ad legde uit wat de bedoeling was en we konden gaan met die banaan.
Als je de May uit bent, weet je pas wie er voor de tourgroep hebben gekozen, deze keer had ik 16 volgelingen onderweg naar Den Hout.
Bij het Houtse Meer kwamen we Twan nog tegen, die ging in de achtervolging naar de sportgroep, helaas verspeelde Twan hier zijn droom “de rooie trui”. De kopgroep in het klassement begint zich af te tekenen; 4 mannen met vijf ritten. jammer Twan, het zag er zo mooi uit!

Een mooie groep met twee dames die hun manneke wel kunnen staan tussen al dat mannelijk geweld! Met Ad en Marino op kop ging het in een mooi tempo richting Rijensbroek. Bij Hulten had ik wat verkeersregelaars geregeld die ons vlotjes over de drukke kruising hielpen. We hadden met de regelaars afgesproken dat ze ook Piet met zijn vrouwen netjes zouden begeleiden!
Via Klein-Tilburg ging het over de A58 tot aan de speultuin de Vossenberg, nadat we de vossenberg beklommen hadden, gingen we wat huizen tellen, het moesten er vijf zijn. Richting Riel begon Jantje plots “spaans”tegen mij te praten, daar versta ik niks van. Dus ff gewacht toen we het fietspad opdraaide om in het Bels te antwoorden. Tenslotte was het vandaag de Hoogmis van Vlaanderen, iedereen was er vol van “wat gaat Poeleke ons brengen?”. Veul namen werden genoemd in prognostieken maar die van Alberto Bettiol kwam bij niemand over zijn lippen. Via de Kwaalburg kwamen we over de Alphense bergen, een verraderlijke klim over kedenke kendenke platen.

Vader en zoon Marijnissen hadden ook hun nodige kilometers op kop van de groep gesleurd, evenals Kevin, Sandra, Rachel, Antoon en Jantje die de gang er in hielden. Nog een slingerke om Chaam om daarna via de Meerleseweg weer op de weg naar Ulvenhout uit te komen. Op het fietspad richting Geersbroek had ik de dag daarvoor nog een lekke band gehad, nog nooit mee gemaakt, voor mij fietste Willem Avontuur op een flink steentje, “lek”riep hij, maar die rotsteen schoot ook onder mijn achterwiel met hetzelfde gevolg. Dankzij Ad wonnen wij wel de bandenwissel, nog ff de steen opruimen zodat we op onze zondags rit niet nog een keer dat probleem hadden.

Op het einde van de Geersbroek hebben ze deze week de weg opnieuw opgelapt, een hele verbetering in die beroerde bocht richting Slingerdreef!
Via Bavel en Dorst kwam het einde van deze fraaie zondagochtend weer in zicht, over de Teraalster brug nog genieten van de geur van raceolie en vette hamburgers. Zo kwamen we met 84 km op de meeste tellers, mooi op tijd thuis voor de koffie.

Volgende week is de rit iets langer, dan gaan we voor de 100 km, met al die sterke kleppers binnen onze club moet dat geen probleem zijn.
Over een goeie maand staat de Veluwetocht alweer op het programma, dus moeten we goed getraind zijn!
Tot zondag half 9!!

Groet,
Pierre Boulanger.

De laatste zondag van maart zijn de WTC’ers alweer toe aan hun 4e rit.

Samen met mijn dorpsgenoten Leo en Gerard fietsten we op ons gemakske richting de May. Bij het gemeentehuis aangekomen, was het nog niet erg druk, Peter Kuypers probeerde zich nog te verstoppen maar we zagen hem net achter het gemeentehuis schieten.
Van alle kanten kwamen de leden aan, genoeg leden om in drie groepen te gaan fietsen.
Er stond vandaag een noord-oostenwind, daarom verkoos ik met de tourgroep een ritje Den Bosch.
Met 16 WTC’ers en gastrenner Paul, togen wij richting Den Hout, deze keer niet over de Houtse Heuvel maar door de Achterstraat naar Oosterhout. Langs het Wilhelminakanaal ging het verder naar Dongen om uiteindelijk op de Fazantenweg richting De Moer uit te komen. Vanaf daar kregen we wat meer beschutting van de Drunense duinen, tot aan Cromvoirt konden we daar goed van profiteren.
Op weg naar Den Bosch fietsten we langs het natuurgebied de Moerputten, hier stond de wind pal op kop, maar met sterke mannen binnen ons gelederen, is dat een peulenschil. Jacques van Dijk kreeg onderweg naar Vlijmen nog problemen met de ketting, wel gek voor Jacques, want als amateur fietste hij nog voor deze sterke Didamse wielerploeg!

De wind kregen we vanaf Vlijmen grotendeels in ons voordeel. Tussen Haarsteeg en Herpt door kwamen we weer op bekende wegen bij Heusden. Over de zomerdijk gingen we naar Waspik, ik had de route gedeeld met Gerard, Maurice en Willem. Tot aan Waspik werkte dit ook perfect, maar op het industrieterrein Scharlo, miste het eerste gedeelte van de groep de afslag richting het tunneltje. Daarna moesten ze stevig in de achtervolging, maar net voor Raamsdonksveer was de groep weer compleet.
Zoals gewoonlijk was het ook vandaag weer zo; de laatste loodjes zijn de zwaarste.
Met ruim 90 km. op onze tellers fietsten we weer de May binnen. Maurice maakte er nog een extra luske aan om de 100 vol te maken. Gerard kwam gemakkelijk aan die 100 km op weg naar Teraalst!

Het was weer een mooi en stevig ritje, samen met Sandra, Ad, Jacques, Paul, Jantje, Erno, Tim, Marino, Gerard, Leo, Eric, Niels, Antoon, Maurice, Willem, en onze tuinder Erik. Bedankt voor het goede leiden en het vele kopwerk!

Volgende week vertrekken we om 8.30 uur voor een rondje van 85 km.

Groeten,
Pierre Boulanger

Peter vroeg op de app wie komende zondag leider wilde zijn van de tour groep.

Ik zag op de kalender dat er een rondje rondom Breda gepland was. Nou, dat fiets ik regelmatig met verschillende variaties en afstanden. Maar 80 km na zoveel slecht weer van de afgelopen weken?
Maar ze gaven weinig wind en een beetje kilometers maken wordt toch wel de hoogste tijd, dus moet kunnen dacht ik.

’s Morgens zag ik een redelijke opkomst en we vertrokken met de tourclub met een leuk clubje van een man/vrouw of 12.
Antoon nam gemotiveerd meteen met mij de kop van het pelotonnetje.
Ik realiseerde me wel al snel, met het eerste stukje richting Drimmelen, dat de wind eigenlijk verkeerd stond en dat er toch iets meer wind stond dan verwacht. Na afbuigen richting Geertruidenberg, Raamsdonksveer en ’s Gravenmoer ging het dus opeens vanzelf en bleven Antoon en ik gemakkelijk op kop. Na een kilometer of 20 kwamen er 2 sterke mannen overnemen die volgens mij al wat meer kilometers in de benen hadden dan de gemiddelde toerrijder, Jan en Gerard.
Verder ging het om Gilze heen en ook een bochtje om Chaam heen.
Langzaam maar zeker gingen zich meer mensen melden vooraan de groep om ook hun steentje bij te dragen. Echter na Meersel Dreef begon de wind toch echt uit de verkeerde hoek te komen zoals ik al gevreesd had. Dit gaf toch wat meer spanning op de beentjes als het eerste stuk. Gelukkig hadden we wat bosrijke stukken bij de Galderse meren en het Liesbos.
Bij de klim uit het tunneltje onder de A58 door was daar ook zowaar opeens lichtgewicht Rachel die even haar klimbeentjes wilde uitproberen. Ik kon nog net het wiel houden, gelukkig.

Hierna werd het echt zwaar tegen de aantrekkende wind het laatste stuk. Er kwamen zich telkens even andere mensen melden vooraan maar dat ging bij iedereen al snel pijn doen, waarna ze zich al snel weer af lieten zakken. Ik bedacht dat het lusje door Terheijden misschien te veel van het goede was voor vandaag en besloot rechtdoor te rijden richting de provinciale weg langs Wagenberg.
Het laatste stuk op deze weg kwam de wind schuin van links. Gelukkig had Gerard nog wat over om het tempo toch op niveau te houden en waren we zo terug in Made, met net geen 80 km op de teller.

Volgens mij was iedereen moe maar voldaan om eindelijk weer eens een goeie training in de benen te hebben.

Bedankt allemaal !

Kees M.

Foto geleend van Gerard van Oerle!

Het was weer eens een feesje in Den Hout. Kermis, Sint Knillis en voor de derde maal een echte toertocht. Samen met mijn dorpsgenoten Sander en Gerard mocht ik dit feesje organiseren. Bij een feesje horen ook slingers en die slingers waren onze deelnemers.
Die maakten het compleet tot een geweldige dag!
Dit jaar vertrokken we met 6 groepen in verschillende snelheden van 25 km tot 35 km gemiddeld, dus voor ieder wat wils!
Bij de snelle mannen waren John, Niels, Thijs, Marc en Martien present. Samen met nog wat Amiesjes trokken die fel van leer. Ik hoorde dat de beentjes behoorlijk pijn hadden gedaan. Ach ja, na enkele Kwaremontjes was dat snel vergeten.

Onze eigen groep met op kop twee rotsen in de branding, Willem en Maurice, reden 123 km lang met de neus in de wind en hebben een foutloos parcours afgelegd. Voor de andere WTC’ers was het heerlijk fietsen in Bels, waar na 42 km aan het begin van de steentjes de bananenstop was, of tijd om de bidon bij te vullen. Nog 7 km kwaaie weg en dan vervolgens over brug 6 en je fietst langs frituur Den Hout zo Beerse binnen.
Langs de Cornelius kapel, toevallig is het bij ons de Cornelius kerk. Ter ere van zijn verjaardag fietsen en feesten wij dit rondje.
Voor de meesten een fotomoment bij het bewuste bordje  ”Den Hout”.
Door het best wel drukke centrum waar het altijd naar lekkere kip aan het spit ruikt.
Op weg naar brug 4, over prachtige gladde wegen van Oosteind en de Moerstraat naar Merksplas. Dit jaar liet daar de fanfare verstek gaan, dus geen concert in het centrum van Merksplas. Vandaar uit via Zondereigen fietsten we naar Ulicoten waar we een prima adres hadden gevonden om koffie met een heerlijk stuk appeltaart te nuttigen. Dat ging er wel in na 85 km.
Nog ff een luske om Chaam en Molenschot en dan ben je weer bijna in Den Hout. Tenminsten dat dachten de meesten. Helaas waren ook voor vele de laatste loodjes het zwaarst. Via de Meerberg en het Munnikenhof fietsten we over de Witteweg tot het tunneltje van Made en zo over de Hespelaar naar Den Hout.
Dan ben je blij als ge daar een warm welkom krijgt, met een lekkere vette oliebol om die zo snel mogelijk met een koude Kwaremont weg te spoelen!

De kilometers zaten er op, dus het feest kon beginnen , want wij zijn binnen, zongen de deurzakkers ooit. Bij de WTC weet ik zeker dat ze hier de wedstrijd tegen de Velo Amice ruim hebben gewonnen.
Volgend jaar nog een ritje in de botsauto’s, dan is het helemaal af!

WTC’ers bedankt voor jullie komst en het slagen van onze tocht,
het was weer een geweldige dag!

Pierre Boulanger.

Waar gaan we nu weer eens over schrijven, dat we met een flinke groep waren? Of dat het aangenaam fietsweer was? Uuuh, dat de dames goed vertegenwoordigd waren?
Het is altijd hetzelfde liedje; we zijn daar geweest en daar en hebben dat gezien en dat niet. Tegenwoordig rijden we minder lek, ff afkloppen! Dan moet je maar een keertje fout rijden, dat hoort erbij als leider. Ik dacht wat onze voorzitter kan, dat kan ik ook.
Bij de Klappenberg net onder Etten-Leur gingen we rechtsaf. Het voelde niet goed aan, het duurde me te lang voor we de oversteek konden maken naar links. Beetje verder was die er toch, een vreemde weg. En dat klopte ook, na een paar honderd meter was het een zandweg, och ja dat kan de beste overkomen zie je wel.

Voor Erik Stasse kwam dit goed uit, er zat iets los bij zijn rem. Met hulp van Willem kon zijn linkse remhendel weer vastgezet worden. Wij hadden de tijd om wat te kletsen en een  banaantje te nuttigen. En op advies van mij trok Bert zijn windstoppertje uit, veel te warm voor dit mooie weer. Bert kreeg hem niet zo goed in zijn achterzak en was bang dat zijn telefoontje er mee uit zou vallen. Intussen vertrok de hele meute op weg naar de goeie afslag de Zandspui in.
En onze Bert was nog steeds aan het vechten met zijn windstopper…..
Colin zag dit op een afstandje aan, bleef nog ff wachten, maar zag ook onze groep steeds verder uit het zicht verdwijnen……. Colin zette alvast een achtervolging in op de groep,
Bert deed dat ook alleen een beetje later ook.
Aan de rand van Prinsenbeek was Colin bij de groep en zei tegen mij dat we er eentje miste. Wie dan? was mijn vraag. Ik had nog niemand gemist. Die man die met zijn jasje bezig was. O, onze Bert. Maar wat nu? Als je terug gaat fietsen dan rij je elkaar hoogst waarschijnlijk mis en we zagen hem toen ook niet achter ons aan komen.
Dus via d’n Elsakker naar ‘t Traaie, zonder Bert.
Daar hebben we met ons allen gezellig al fietsend en wandelend de braderie bezocht. Bij de stamkroeg van Kefke nog een paar pinten achterover geslagen om maar alvast te trainen voor volgende zondag. Een gezellige boel bij Gerrit in de Zevende, ge krijgt de groeten nog Kef!

Via de Schimmelseweg pakten we de kortste route naar de May, waar we afscheid van elkaar namen. Weer lekker gefietst, alleen verdomde vervelend dat we Bert achter hadden gelaten.
Bij thuiskomst maar eens een telefoontje naar onze kampioen achtervolgen gedaan.
Bert had ons voortdurend zien rijden, wel een andere weg in Traaie genomen. Maar bij de brug over de Mark en onder het tunneltje bij de Schimmert had hij ons nog in zicht.
Sorry, sorry Bert, we zullen het volgende keer goed maken.
Dan mag je de hele rit op kop rijden, weten we zeker dat we jou niet missen.

Volgende zondag is het een grootse kermis in Den Hout, dan doen ze daar ook iets met fietsen of zo, schijnt best gezellig te zijn.
Eens kijken of we daar de boel bij elkaar kunnen houden!

Tot op d’n Houtse Kermis.

Groeten,
Pierre Boulanger.

Voor de eerste keer weer eens een ander rondje gefietst, met ons clubke.
De hoek van Oost-Brabant, ging het vandaag heen. Via de Steenhovensebaan denderden 11 WTC’ers en gastrenner Ad over de klinkers richting “Spijs & IJs”. Onze beresterke Maurice had zijn dag vandaag niet. Normaal gesproken zit hij kilometers lang op kop, vandaag had hij een snipperdag! Gelukkig waren Colin en vader Kees in goeden doen, samen met Niels en Antoon en de weer herstelde Jantje, knapten ze het meeste vuile werk op! De rest mag gewoon in de bus gaan zitten, wa ouwe hoeren en genieten van al dat moois wat wij onderweg tegen komen.

Wat is er dan nog mooier op zo’n zondag ochtend. Via Riel fietsten wij onder het tunneltje door naar Goirle, een plaats waar ik slechte herinneringen aan heb. Dus fiets ik ook niet langs die bewuste plek, zulke dingen blijven toch hangen helaas.
Eenmaal door Goirle over het fietspad naar Biest-Houtakker, een rustig boeren dorpke van nog geen 900 inwoners. Zelfs Den Hout is nog groter, het volgende dorp was ons keerpunt van vandaag, Diessen! Voor mij een bekende plaats, vroeger toen ik een jaar of 10 was kwam ik daar regelmatig bij mijn Ome Sjaak. Dieë mees had daar een bakkerij en mijn vader was ook bakker en dat was dan wat kletsen over het bakkersleven. Ome Sjaak hed ut lang vol gehouden, was een sterke mees, hoewel ut maar een klein menneke was. De uitnodigingen voor zijn honderdste verjaardag waren de deur al uit, groot feest in de Ouwe Brouwerij in Baarschot, mooie stukken in de plaatselijke kranten. En wa denkte, 1 dag vur zijn verjaardag begeeft ie ut! Ut feest was nu een uitvaart.

Kees had de route ook in de GPS staan, zo was het wel lekker om te leiden.
Hij nam Esbeek en een stuk door het” Landgoed Utrecht” voor zijn rekening. Daar hadden we nog wel een paar hindernissen, we moesten langs, over of onder een een paar slagbomen. Dat verliep niet zo vlot zoals in de paarden sport, die springen er zomaar overheen. Bij ons waren  er enkele weigeringen.
Intussen waren we op Bels grondgebied beland waar we enkele leuke koffie adressen passeerden. Jammer, vandaag zat het er niet in, we hadden beloofd rond 12 uur thuis te zijn. Dus gaan met die banaan, banaan, o ja bananen tijd, we moeten nog een stuk en de motor moet blijven draaien. Bij onze Peer begon hij toch wat te pruttelen, gelukkig had hij een meesterknecht in gehuurd die hem in de groep hield!

Bij Poppel herinnerde Niels mij nog aan een mindere passage door deze grensplaats, ik hoopte dat niemand het wist. Och ja vandaag verliep alles prima ook in Poppel.
We kwamen intussen weer op wat bekendere wegen in de buurt van Alphen, vur ons Jantje was het nog steeds onbekend terrein. Pas bij Gilze hoorde ik hem zeggen, ooo zijn we hier, nou weet ik het wel, gas erop! Bij Jan aan zijn benen mankeert niks, maar zijn oren en ogen, toch nog eens een keer terug naar die dokter gaan, eg wel!

De laatste kilometers gingen vandaag langs het kanaal in Oosterhout en Den Hout naar de May. Klokslag 12 uur waren we thuis. Weer een geslaagde rit, wat katertjes weg gewerkt en Sprangse Bert had er zijn eerste echte rit in de toerclub op zitten zonder problemen, hij is klaar voor Den Hout – Den Hout!

Volgende week een wat korter rondje, iets van 80 km.

Groet, Pierre Boulanger.

Na wat afmeldingen, zelfs nog midden in de nacht kreeg ik nog een app. Marieke kon door een feest in ’t Veer de slaap niet vatten. Nu hadden wij het geluk dat er een gebakje over was! Toch gingen er 30 fietsers op pad.
De snelsten verkozen het wiel van de veurzitter, de trimmers kropen bij digi Piet in z’n wiel, hij had zijn route zaterdag nog verkend, dan mot het goed komen!
Mijn tourclubke was weer het populairst, met 15 volgers ging ik op weg naar de koffie.

Wij fietsten tot aan Den Berg op korte afstand van de sportgroep. Ik zei nog tegen Maurice, “als ze een keer lek rijden, zijn we ze voorbij”. Dat had ik beter voor me kunnen houden, nog geen 500 meter verder hoorden we pssssssttt. Een lek bandje volgens mij.
Terugkerend om te kijken wie de klos was, zag ik ons Kefke daar staan. Hij had zich toch afgemeld? Hij had zaterdagavond een fist, wat rustig aan gedaan (spa) en was gelukkig toch van de partij! Peter Verhagen moest er wel aan te pas komen voor een snelle banden wissel. Lucht erin en gaan met die banaan.

De Keizersveersebrug over naar de Peerenboomsesteeg en weer hoorde ik een bekend geluid;  pssssssttt. Het bandje had het weer begeven. Volgens de experts was de beste oplossing om zijn achterwiel voor in te zetten. O nee, de achterband  verwisselen naar voor. Dus handen uit de mouwen, vele handen maken licht werk! Helaas heb ik niet zoveel gedaan, buiten een klein beetje lucht in het bandje pompen. Mijn gedachten waren om nu de route in te korten zodat we toch om half 11 bij SED zouden zijn. Dan maar niet via het prachtige Babyloniënbroek en Wijk en Aalburg maar de kortste weg naar de Heusdense brug. Maurice die in de May nog tegen mij zei “nou al op kop, da is de bedoeling nie” nam nu samen met Peter Verhagen de kop over tot aan Doeveren. Antoon liet zien hoe sterk hij tegen de wind op kon boksen. Samen met onze benjamin Colin fietsten we nu naar Sprang. Ik wilde niet door de drukke Nieuwe Vaart fietsen, ook niet om Bert in de verleiding te brengen om daar in z’n remmen te knijpen. Bert die voor de eerste keer met onze groep op pad was en volgens mij weinig problemen had. Weer een volgeling erbij!

’s Gravenmoer kwam in zicht. Als je van de andere kant straten benaderd, ziet het er wel heel anders uit zei ons Anneke. Het laatste stukske naar SED nam Erno voor zijn rekening, die rook de koffie, vers gezet door zijn broertje William!
Wij waren de laatste groep die arriveerde op het terras van SED, genoeg plek.
Traaise/ Teteringse Marion verzorgde de koffie met appeltaart of lopend chocoladetaartje, die smaakte verrekte goed! Na een half uurtje bijgekletst te hebben en de vakantie verhalen eruit waren, konden we beginnen aan het slotakkoord.
Ieder met z’n eigen ploeg om gemopper te voorkomen, ging het richting de May.
Rond 12 uur zat het er weer op en gaan we helaas weer beginnen aan de laatste 9 tochten van dit seizoen.

Volgende week ben ik er echt niet bij, een uitstapje naar de etapastour met verschillende clubgenoten.

Groet, Pierre Boulanger.