WTC Made op facebook 
WTC Made op Strava
We kregen het droevige bericht over Jan.
De impact is groot.
Na een paar mooie woorden en een moment van stilte gingen we toch op weg.
Er was een open plaats in de groep, maar die was zeker niet leeg.
We hebben een kaarsje opgestoken.
We hebben koffie gedronken.
We hadden het over Jan.
Niets zeggen is te veel, alles zeggen te weinig.
Veel sterkte aan degenen die hij achterlaat.
Dankjewel Jan
Gisteren had ik de Ronde van Vlaanderen (Vaderdag) gedaan met mijn oudste zoon. Cadeaus doen we niet meer aan wel leuke activiteiten. Toen ik vanmorgen wakker werd voelde ik de beentjes nog wel maar het was droog en niet echt koud dus reed ik naar Leo om samen naar de May te rijden. Op de planning stond een rondje Boompjesdijk dus dat beloofde wat. Toen we bij het gemeente huis aankwamen vroeg den bakker of ik het laatste appje al gelezen had. Ik had wel Twan die vandaag 55 kaarsjes mocht uitblazen gefeliciteerd maar nee het laatste appje had ik niet gelezen. Een blik op de telefoon leerde me dat waar we de laatste dagen al bang voor waren dat het de waarheid was geworden. Jan Lensvelt één van onze beste fietsvrienden was vanmorgen om 6:00 uur overleden. Hij heeft na een moedige strijd deze toch op moeten geven. Toen ieder op het pleintje aanwezig was nam de oud voorzitter Ad van Wesel het woord om kort een woordje te doen over deze trieste gebeurtenis. Vervolgens werd er een moment van stilte voor Jan gevraagd. Tijdens deze stilte kon je zelfs hier buiten een speld horen vallen. Hierna gaan de verschillende groepen van start. Onze tour groep kiest vanwege de weersomstandigheden voor een rondje Galder. We rijden weg in de richting van Den Hout en terwijl ik met Ad op kop rijdt rijden de mannen van de sport ons al met flink tempo voorbij. Zelf ben ik in mijn gedachte bij de familie van Jan, het is allemaal zo snel gegaan. Op zondag 25 juni maakte ik nog een selfie met een trotse Jan in zijn rode leiderstrui. Het is niet te bevatten dat we een maand later hier nu al over zijn dood spreken. Bij de Teraalsterbrug word ik door de sterkere mannen naar achteren verwezen, het gevoel in de beentjes was vanmorgen dus echt minder. Maar goed Hans van Bracht en Ad van Wesel doen uitstekend kopwerk. Ook Wim ten Haaf, Ad van Dongen, Flip, Adrie en Arion komen op tijd op de kop. Via de Ketenbaan, De Vijfeikenweg, rijden we naar Gilze vanaf daar gaan we via de Gilze weg richting Chaam. Daar gaan we achter de kraantjes door naar de Dassemussestraat en vervolgens de Meerleseweg. Hierna gaan we richting Strijbeek om van daar uit naar Galder te rijden. Flip komt langs met de vraag om langs de Dreef te rijden om er een kaarsje voor Jan op te steken.
Als we bij Moskes komen zien we dat er een markt is en we besluiten het maar niet te doen. Later blijkt dat de trim wel dit mooie gebaar heeft gedaan onder leiding van de bakker. Echt mannen een mooi gebaar. Voor mij een teken dat de WTC toch echt een vrienden club is. Als je zo respect vol met elkaar omgaat. We rijden verder richting Rijsbergen over het viaduct over de A16 en de HSL. Van Rijsbergen rijden we over de Ettenseweg naar de Santspui, hier gaan we binnendoor naar het Trivium. In het traject langs de A58 hoor ik LEK. Het is Anneke er zit een steentje in haar band. De mannen lossen het probleem vrij snel op en we kunnen voort. De rit gaat verder naar de Liesbosch weg als we hier links afdraaien richting het spoor horen we opnieuw LEK. Nu is het Flip die achter plat staat. Terwijl de band vervangen wordt kijk ik rond wie er allemaal in de tour groep zitten vandaag. De samenstelling is als volgt: Ad en Anneke van Wesel, Erik en Leo Stasse, Arion en Ad van Dongen, Adrie Veregghen, Wim ten Haaf, Hans van Bracht, Peter Bastiaansen, Flip en ik. Na deze observatie gaat de rit verder en de lucht wordt donkerder. Als we tegenover de Regt de Verloren Hoek in rijden begint het te regenen. Wat verderop draaien we naar de weg naar de Zwartenbergse molen. Van daaruit rijden we richting Zwartenberg. De weg is nu echt nat en terwijl ik een beetje naast mijn voorganger stuur i.v.m. het opspattend water hoor ik voor de derde maal LEK. Het is Adrie Veregghen die nu plat staat. Ik rijd door tot een grote Wilgenboom zodat we nog enig zins droog het probleem kunnen tackelen. Dee klei waarin we staan geeft voor een enkeling problemen om weer in te klikken. Niet veel later rijden we over de brug en kunnen rechtsaf richting Langeweg. Gedreven door de wind gaat het tempo de hoogte in. Dit geeft voor een enkeling problemen. Dus moet het tempo omlaag. Ook bij deze groep geldt n.l. samen uit samen thuis. Toch is er ondanks de verschillende stops een aardige snelheid aan gehouden. Als ik nadat we vanaf de May met Peter B. en Leo via Den Hout thuis op Ter Aalst mijn Garmin afdruk zie ik dat de gemiddelde snelheid toch nog 30 km/h ligt. Een rit die dus met de nodige obstakels werd gereden, mijn hoofd is nog steeds bezig met het verwerken van het bericht dat we voor de start van deze rit kregen. Jan bedankt voor je vriendschap en de vele fijne ritten die we samen mochten rijden.
Groet, Gerard van Oerle.
Op zaterdag werd er over de Sport-app alweer druk gediscussieerd over de te rijden route. Wegens omstandigheden werd de Kempenroute niet gereden. Hiervoor in de plaats kwam een rondje over Meerle. Uit Martiens koker.
Vandaag bij het ontbijt las ik echter het overlijdensbericht van Jan, iets dat de te rijden route plotsklaps totaal niet meer relevant maakte.
Direct na de het slechte bericht stroomde de condoleances binnen. Hoewel iedereen wel wist dat Jan zou komen te overlijden, was het bericht toch wel voor velen min of meer onverwachts en kwam het hard binnen, zeker ook omdat ieders gedachten op de zondagochtend toch al bij de WTC zijn.
Het zal zeker toeval zijn dat Jan op een WTC-ochtend heen is gegaan, maar toch bekroop mij het gevoel dat dit misschien niet zo was. Jan was een WTC’er pur sang en de zondagochtend was voor hem in principe heilig en totaal toegewijd aan de clubrit. Dit kwam treffend naar voren toen hij, ondanks al zijn (medische) malaise toch dit jaar de leiderstrui aan kon trekken. Dat hij op deze, voor hem “ heilige dag,” is overleden is daarom op z’n minst opmerkelijk te noemen
Een kwartier na het overlijdensbericht stond ik, zoals veel andere WTC’er bij het gemeentehuis. Sommige leden spraken een beetje met elkaar, maar de meeste staarden stil voor zich uit, nog verdoofd door het slechte nieuws.
Om half 9 nam Ad het woord en vroeg om een kleine stilte. Nu sprak niemand meer en was iedereen stil en met de gedachte bij Jan.
Toch moest er gefietst worden, terwijl eigenlijk niemand hier echt zin in leek te hebben. Met de woorden: “Nou dan moeten we toch maar een stukje gaan fietsen” hesen de meesten zich op de fiets, om vervolgens met de eigen groep de geplande route te gaan rijden.
“Voor Jan!”, was een veel gehoorde kreet bij vertrek.
De Sportgroep was met 8 leden, te weten; Frans, Gerben, Jan-Willem, Sander, John, Martien en de jarige Twan. Hoewel in het begin nog rustig werd gefietst, gaf Sander er een klap op bij Dorst. Later in de rit zagen we Sander echter steeds minder van voren. Wie al helemaal niet van voren werd gezien was John. John z’n hoofd stond niet naar sportief afzien en dat nam niemand hem kwalijk. Solidair dat we zijn spraken we af dat we wind tegen niet boven de 35km/h zouden komen en dat we John zoveel mogelijk uit de wind zouden houden. Dit gebeurde dan ook.
Rond ’t Zand werd er begonnen met draaien. Dit werkte prima en sneden zo prima door de straffe wind, waar af een toe ook nog een drupje tussen zat.
Net voor Prinsenbeek zagen we dreigende wolken hangen, waarop Twan besloot om maar even dwars door Prinsenbeek heen te rijden, zodat we verzekerd waren van een nat pak voordat we bij d’n Elsakker aan de koffie konden. Dit gebeurde dan ook, want op de Brielsedreef viel het met bakken uit de lucht en waren we vrijwel direct doorweekt.
Bij d’n Elsakker aangekomen geneerden we onszelf een beetje om met zo’n nat pak binnen te komen. Maar dit was echter geen probleem want de stoelen waren niet gestoffeerd. Dit was met opzet gedaan, omdat de gemiddelde leeftijd van de clientèle dermate hoog is dat een natte stoelzitting wel vaker voorkwam…. Met een ongestoffeerde houten stoel zit je dan ook maar het veiligst. Desalniettemin moest ik van Frans toch om een krant gaan zitten. En als Frans het vraagt dan doe je dat gewoon.
Aan tafel werd uitgebreid stil gestaan bij Jan’s overlijden. Hoewel Jan slechts beperkt met de Sport meereed, hebben we wel leuke ritten met elkaar gereden. Zoals een tocht naar de Proloog van 220 kilometer. Onderweg, vlak voor de Proloog, kregen we nog een gigantische regenbui op ons hoofd, waardoor we doorweekt onze koffie met appeltaart moetsen nuttigen. Hoe treffend is die vergelijking met de kletsnatte kleding nu in d’n Elsakker…
We konden ons nog herinneren van die rit naar de Proloog, dat Jan het steenkoud had door zijn natte kleding. Maar dat deerde hem niet, hij genoot van de rit en van de prachtige omgeving, in casu de Veluwe. Dit maakte hem dan ook een echte tourrijden. Lekker doorfietsen, maar wel nog kunnen genieten van je omgeving. Maar sportief fietsen kon hij ook, vaak door zijn taaiheid liet hij menigeen versteld staan. Bij het gravelen was dit ook altijd goed te zien. Jan was feitelijk een van de eerste met zo’n gravelfiets. Mede door zijn enthousiasme heeft hij veel andere leden ook aan het gravelen gekregen. Iets wat tot de dag van vandaag zichtbaar is en wat ervoor heeft gezorgd dat een groot deel van de WTC nu ook erg actief is in de winter.
Jan was in onze ogen echt een clubicoon. Met zijn magere lange gestalte was hij voor iedereen direct herkenbaar en met zijn zachte persoonlijkheid een geliefd man. We zullen hem enorm missen.
Jan, rust zacht!
Namens de gehele sport-groep
Thijs
We hebben misschien allemaal wel eens een rit meegemaakt waar alles op z’n plaats viel. Lekker fietsen met je vrienden, het weer perfect en geen last van vermoeide benen. Dat zijn de ritten waar je energie uithaalt en die je nog lange tijd bijblijven.
De rit van 16 juli 2023 gaat, met dit verslag, dan ook als zodanig de boeken in;
Toen ik vanochtend wakker werd door mijn zoons die zich in bed lekker tegen mij aannestelden, had ik direct al het idee dat het een goede dag zou worden. De beentje voelde ontspannen en vol energie, het zonnetje scheen fier en de vogeltje floten hun mooiste liederen.
Zonder enige moeite stond ik dan ook op en pakte een frisse douche. Bij het ontbijt ontsloot ik de openslaande deuren en stroomde de koele ochtendlucht de woonkamer binnen.
Mijn fiets stond gehele gepoetst al klaar om weg te gaan voor een ritje Kalmthoutse Heide. De gehele sportgroep zou present zijn dus, een beetje voorbereiding op de route kon geen kwaad. Daarom had ik de route maar in mijn Garmin ingeladen. Het synchroniseren ging zomaar in 1 keer goed, geen stress dus.
Toen ik, ruim op tijd, aankwam bij het oude gemeentehuis stonden er al veel renners te wachten waaronder het voltallige peloton sporters. Zelfs Jan-Willem en Melody waren aanwezig!
Geheel tegen de verwachting in voelde Johan van Helmond zich ook goed en met zijn nieuwe, extra soepel lopende wielset had hij er het volste vertrouwen in om vlot mee te komen met de sport.
De gebroeders Weda stonden natuurlijk ook paraat en sloten zich zoals altijd onvoorwaardelijk aan bij het sportgezelschap.
Bij vertrek richting het zuidwesten nam John Haanskorf direct de kop op zich om deze vervolgens pas na een kilometer of 20 gedwongen af te staan aan Johan van Helmond die ook wel eens op kop wilden komen.
Van wind was amper sprake, maar als je goed voelde dan kwam deze flauwtjes uit het noordoosten.
Hoewel ik de wegkapitein voor de rit was, hoefde ik amper de weg aan te geven. Iedereen had namelijk de rit keurig in zijn of haar Garmin geladen en zodoende wist iedereen de weg. Wat ontzettend fijn was dat zeg…
Via de polders bij Etten-Leur reden we door de bossen bij Bosschenhoofd in de richting van Roosendaal. Hoewel het niet per se nodig was, werd er toch vlot kop over kop gereden. Iedereen liet zich op kop direct mooi uitzakken zodat er super efficiënt gefietst werd. Melody stelde zelfs nog voor om met de groep mee te doen aan een wedstrijd voor ploegentijdrit. Melody heeft hiervoor inmiddels de nodige connecties in het wereldje van het competitief wielrennen.
Net voorbij Essen voerde de route ons naar onbekend gebied, dat bij velen bekend staat als De Kalmthoutse Heide. Het oefenterrein van de gebroeders Van der Poel. Ik was er nog nooit geweest, mar het is echt een prachtig gebied. Wel lagen er behoorlijk wat steentjes op de weg, waardoor Twan helaas lek reed. Gelukkig hoefden we echter niet te stoppen, want het latex in zijn achterband dichtte direct het gat zonder enige vorm van drukverlies. Die Twan komt ook altijd goed weg he. Ook Frans reed lek, maar binnen 2 minuten en met het gebruik van slechts 1 enkele CO2 patroon werd de klus geklaard en konden we weer verder.
Na de Kalmthoutse Heide werd weer richting Made gereden en tot onze stomme verbazing was de wind gedraaid naar het zuidwest en was deze ook flink aangetrokken. We konden dus vlotjes met wind in de rug naar huis. Inmiddels was de temperatuur ook wat gestegen en waren de fietspaden praktisch overal vrij van langzaam rijdende tourfietsers.
Dun Voorzitter had de gehele rit al een grijns op zijn gezicht. Onderweg kwam hij nog even naast me fietsen en zei hij tegen me: “mooi ploegeske he” En daarmee sloeg hij de spijker op z’n kop!
Ter hoogte van Prinsenbeek bleek dat iedereen er nog goed bijzat. Daarom stelde Flip en Ad voor om toch nog even een lusje erbij te nemen over Raamsdonksveer. Dan konden we Melody, JW, Erik en John ook eens keer thuisbrengen. Zonder gemopper gaf iedereen hier enthousiast gehoor aan en werd koers gezet richting ’t Veer. Met Gerben en Martien op waren wie hier binnen no time en reden we via Oosterhout weer terug richting Made. Daar sloten we onze perfecte droomrit af met een koude weizener spontaan aangeboden door Peter Verhagen bij ’t Trefpunt, waar zowaar bij éénzelfde personeelslid zowel besteld, als betaald kon worden en welke ook nog eens de consumpties aan ons uitgeserveerde. Fantastisch!
Ach Thijsje hou nou toch eens op met dromen. In werkelijkheid heb je gewoon met Martien en gastrijder Jon gruwelijk afgezien in een rit waar windkracht 6 de hoofdrol speelde en waarbij je in de laatste 10 kilometer moest lossen omdat je gewoon de zwakste schakel was….
Feitelijk was het dus allesbehalve een droomrit, maar wie dorst heeft, droomt dat hij drinkt. Dus Sporters; ik blijf dromen dat we weer eens een grote groep sporters hebben om lekker op de fiets te gaan knallen. Net zoals we in het voorjaar gedaan hebben!
Iedereen een prettige zomervakantie toegewenst en tot in september!
Thijs
Het eerste voorstel was een tocht richting het noorden. Maar het werd richting zondag omgebogen naar een rondje Breda. En dat had vooral te maken met de wind. Die was 4-5 uit het zuid-westen. Een toch naar het noorden zou de terug naar Made bijzonder zwaar hebben gemaakt.
Niet al te fris en dus een stevige wind begonnen we aan het eerste deel, rondje ‘t Zand. Het eerste stuk dus de wind in de rug en van de zijkant. Er werd goed op elkaar gelet en er vielen zeker geen gaten.
Het zwaarste moest komen toen we over de A58 heen riching het westen draaiden.
Echter, de route was goed uitgekiend. Deels werden we beschermd door bossages en bossen, met af een toe een tak op de grond. Dat is natuurlijk wat wind met zich meebrengt. Gelukkig was het verder geen opmaat tot lekke banden of erger.
Niet in een rechte lijn, maar wel in een straf tempo ging het richting Ulvenhout, en naar Rijsbergen waar de zuidwestkaap (bestaat niet echt) rondden en zuidwaarts gingen.
Alleraardigste wegen en paden waar ik me niet van kan herinneren er ooit eerder te zijn geweest. Wat zeker niet wil zeggen dat dit niet zo is. Iets te vaak een olifant een pootje gelicht waarschijnlijk. Dat weet ik dan wel nog zeker.
Zuidwaarts waar we door de Elsakker reden en vervolgens bij de uitspanning “De Elsakker”, wat een toeval, neerstreken. Uitgenodigd door Jacques, die de afgelopen week de eerbiedwaardige leeftijd van 70 jaar aantikte. Als echte bikkels bleven we buiten op het terras voor koffie met gebak. Een beetje uit de wind. Bedankt Jacques.
Maar bovendien leidde het samenzijn tot een goed gesprek dat zeker niet aan de oppervlakte bleef. Ik zal bekennen dat het me de hele middag bezighield. Het is een fijne club mensen waarmee ik op pad was.
Maar uiteindelijk moesten we weer verder. En voor het grootste deel met de wind in de rug.
Dankjewel voor een mooie ochtend!
Gerard K.
Vorige week hadden we de familiedag, eerst ’s morgens de koppeltijdrit en dan ’s middags een programma met o.a. een bezoek aan de molen bij neef Twan van de AH. En afsluitend een barbecue op Ter Aalst. Organiserend comité bedankt voor de organisatie maar één ding moet me wel van het hart als er iets georganiseerd wordt door de club zie ik toch graag meer deelnemers zowel bij de tijdrit als bij het middagprogramma. Daar ben je toch een club voor.
Dan naar de rit van vandaag, ik had van Maurice een gpx ontvangen met een rit rondom Roosendaal. Zoals normaal had ik met Leo afgesproken dat ik hem op zou halen. Maar vanmorgen kreeg ik een appje dat er iets met zijn hond was en die dus naar de dierenarts moest. Even later nog een appje van Maurice die laat weten er niet te zijn vandaag. Om acht uur stap ik op de fiets en rijd via de Vrachelsestraat naar de Weststad. Dan zie ik een WTC-er in de verte, als deze inhaal blijkt dit Gerard Veekens te zijn. Gezamenlijk rijden we via de Hespelaar naar de May. Als we daar aankomen is het al redelijk druk. De bakker is er ook en maakt een filmpje om Jan Lensvelt te ondersteunen in zijn strijd tegen die vreeslijke ziekte.
Goed half negen vertrekken we met de tour groep. Ad stelt voor om het rondje dat Maurice gestuurd heeft tegengesteld te rijden. Dan kunnen we in een betrekkelijke luwte tegen de wind in vertrekken. Met Ad op kop vertrekken we richting Wagenberg de wind blaast al stevig dus het belooft een taaie dag te worden. Gelukkig is Corné ook weer in goeden doen. We rijden via Den Elsakker naar de Beek van daaruit gaan via het Liesbosch onder het tunneltje door naar Coremans. Hier steken we over en gaan we naar het Hellegat als we op de Rijsbergseweg zitten komen we een aantal oude trekkers tegen die de zondagmorgen gebruiken om op deze wijze een ritje te maken. Hier gaat Christ Weda via een eigen route naar huis. Wij rijden nu via de Ettense baan naar de Moeren. Ik voel mijn achterwiel zweverig worden en denk ik heb een afloper. Iets verder kan ik roepen lek. Snel naar het kleinste tandwieltje wiel eruit en het bandje wisselen. Voor het andere bandje er in gaat even de buitenband voelen hier zit waarschijnlijk de veroorzaker van het leed, een klein steentje in het rubber. Nadat de band opdruk is gezet met een CO2-patroon kan het wiel erin. Hier leert Ad dat de kruk van de steekas verdraait kan worden door hem uit te trekken. Hierna gaan we richting Schijf. Een groot aantal van de aanwezigen in de groep, vandaag zijn dat: Ad en Anneke, Chris en Sander Weda, Corné S, Ad van Dongen, Frans M, Johan van H, Flip S, Adrie V, Erik S, Peter Bas. En ik natuurlijk. Via Horendonk gaan we naar Nispen we rijden via een gebied wat Ad als zijn broekzak kent. Hij geeft aan waar Anneke is geboren en getogen. Nog immer woont er famlie op de boerderij die geduidt wordt. Vanaf hier wordt de tegenwerking van de wind minder, nog een enkel klein stukje krijgen we hem echt tegen.
We gaan vanaf nu door de polder richting het Gastel Sfeer. Als we die gepasseerd zijn zien we een bord dat de weg geblokkeerd is. Maar het moet vreemd gaan als we er niet door kunnen. We passeren Stampersgat nadat we het Prinsenland achter ons laten. We kiezen ervoor om niet over de Bloemdaalse dijk te gaan omdat daar split gereden is, dus gaan we over de Markbrug naar Zevenbergen. Hier blaast de wind ons goed vooruit. De snelheid gaat hier boven de veertig km/h. vervolgens doen we een stukje sightseeing Zevenbergen. Waarna via de Langeweg naar de Driehoefijzers rijden. Vanaf hier moeten we via de linkerkant van de weg naar Wagenberg en via de Brandestraat rijden we de May weer binnen. Bij de Albert Hein draai ik rechts naar de Crullaan. Vanaf hier is het nog vijf kilometer tegen de wind in naar Ter Aalst. Als ik thuis kom zie ik dat mijn gemiddelde 31 km/h is. Als ik kijk bij de renners die niet op kop zijn geweest zie ik een hoger gemiddelde maar ik heb lekker gefietst en er zijn er die ook echt een flinke inspanning hebben gedaan om de groep weer snel op de May te krijgen. Ook vorige week deed het zeer maar de beloning was er toen en ook nu heb ik weer een gevoel van beloning.
Hopen dat Jan ook kracht krijgt van het filmpje.
Gerard
Deze week weer een heel mooi programma voor alle groepen. Met welke groep ga ik mee ? Ik wil naar De Philipsdam maar ik ben niet echt een sport-fietser dus ik twijfel. De laatste keer dat ik daar heb gefietst was 2013.
Eerst maar ff kijken naar de rit van vorig jaar. Ik kijk bij Martien zijn Strava en zie dat de gem.snelheid voor mij wel te doen is.???? Dus ik waag het er maar op. Aldus vertrekken we met z,n zevenen: Martien, Flip, Frans, Ad, John, Sander en ikke.
Ik krijg een deja Vu , op Sander na is het “De A groep” van weleer.
Ons doel van vandaag:
De Philipsdam heeft niks te maken met de sponsor van PSV, de dam is vernoemd naar het St Philipsland waar de dam aan grenst en dat komt weer van 1 van de 12 apostelen, genaamd Sint Philippus. De Zeeuwen zeggen gewoon Flupkesland. Daarom ook weer niet gek dat ik aan onze Flip vraagt of hij de rit leidt .
De 3 groepen vertrekken in dezelfde richting. In de Watertorenstraat passeren we de Tour-groep, even verder op de Helkantsedijk worden we ingehaald door een wel heel snelle ruiter/klepper, het is Piet Verkooijen, bezig aan een inhaalrace richting de Trim-groep. Even dacht ik nog; ” wel lekker zo’n machine met deze wind “, want wind zouden we krijgen.
Ik had me er op ingesteld dat het tot de Philipsdam pittig zou worden en dat werd het …althans voor mijzelf gesproken dan. Ik zie Martien en Sander tegen de wind in makkelijk trappen ( had ik maar een half been van hun) bij Sander probeer ik nog via teleportatie ( je weet wel van Startrek) wat energie over te stralen, mentaal helpt het wel.
Ondertussen zitten we bij de Volkerak sluizen , richting het tunneltje loopt het op en met de wind tegen is dat pittig en ons peletonnetje valt uit elkaar. Gelukkig staat vlak voor het tunneltje het bordje “De Banaan”, het sein om te eten.
Nu op naar Oude Tonge het lijkt of de wind aantrekt, het doel bijna bereikt.
We draaien linksaf langs de rijksweg, het loopt er iets omhoog en ik zit op de kant en vang vol de wind ( alsof je tegen een muur fietst ). Eindelijk de dam op , niet alleen ik ben blij, vanaf nu de wind in de rug… hééérlijk. Maar met zo,n harde wind gaat natuurlijk ook de snelheid omhoog. En volgens Flip word je het meest eraf gereden met wind mee….oh jee.
Ook op de terugweg maken Martien en Sander de meeste meters op kop, maar de rest draagt ook zijn steentje bij ( in verhouding naar sterkte)
John wil de rit nabespreken bij Madam Delicieux, ik bedenk mij dat het in het dorp erg druk is wegens de braderie en stel voor om de nabespreking bij mij thuis te doen. En zo geschiedde.☕????
Al met al een prachtig rondje Philipsdam met een mooi clubje sportmannen.
Groeten van Erik
Vandaag eindelijk wat minder warm weer dan de afgelopen weken. Als ik wegrijd in zomer tenue, korte mouwen, merk ik dat het eigenlijk gewoon koud is. Rachel is er deze week helaas niet bij. Die is nog herstellende van een allergische reactie na de rit van vorige week.
Aangekomen bij het oude Raadhuis is het nog niet helemaal duidelijk wie waar aan gaat sluiten. Enkele tour renners hebben zin in een lange rit en gaan met de Sport mee richting de Philipsdam. Ook de Trim is redelijk vertegenwoordigd. Blijven er nog een tiental renners over waardoor opsplitsen Tour en TT geen zin heeft, dus besluiten we samen richting Willemstad te rijden onder leiding van Gerard van O.Verder hebben we Ad v D, Erno, Leo, Erik S, Maurice, Adrie, Tim, Anneke en ikzelf (Kees) in het peloton. Gastrenner was Kars Verkooijen. Ik heb het idee dat hij zich meteen thuis voelt in dit clubje; hij draait goed mee. Lijkt me een sterke kerel, die waarschijnlijk al snel het sport peloton kan versterken, als hij besluit lid te worden.
We rijden richting Willemstad, langs de dijken van de Amer en Hollands Diep. Hier rijden we vol in de wind, die vanochtend al flink zijn best doet. We missen duidelijk enkele sterke mannen waardoor het tempo gelukkig wat minder hoog ligt als vorige week. Hierdoor zijn er ook wat meer wisselingen in de voorste linies. Prima. Zo rijden we richting Moerdijk waar opeens wat onduidelijkheid is, als er vanachter opeens stop geroepen wordt. Blijkt uiteindelijk een sanitaire stop te zijn.
Bij Moerdijk passeren we moeiteloos de afsluiting voor het overmatige sluipverkeer, is voor fietsers gelukkig geen probleem. Verder richting Klundert en Tonnekreek. Ik ben even bang dat Gerard over de dijk naar Willemstad wil, waar de wind waarschijnlijk nog heftiger is. Gelukkig is onze leider zo verstandig de polderweg te nemen. Wel dreigt hier een wegafsluiting, maar die is al weer opgelost en hier ligt een mooie nieuw geasfalteerd laken voor ons. De helft van de groep mist een afslag rechtsaf, maar gelukkig kunnen we via het volgende straatje terugdraaien en komen op dezelfde weg terecht.
Ik voel me eindelijk ook voldoende warmgedraaid om ook een paar keer de wind te trotseren. Jeeh dat voel je wel in je beentjes. Zo komt iedereen om beurten op kop en zie je steeds weer dat na een paar kilometer het tempo van de koptrekkers al snel wat afneemt. Dus voldoende afwisselen is het motto en daar doet iedereen goed aan mee. Na Willemstad rijden we nog een stukje door richting Dinteloord en draaien dan af richting Fijnaart en krijgen we eindelijk de wind in de rug. Grote blad erop en dan gaat het een stuk gemakkelijker. De verwachte versnelling op de Goudbloemse dijk komt er niet echt maar we blijven een mooi gelijkmatig tempo draaien van rond de 35. Na het fietsbruggetje over de Mark moeten we nog even stoppen voor een leegloper van Gerard. Hierna vervolgen we onze weg via het nieuw geasfalteerde fietspad richting de Langeweg. Hier moeten we nog een keer in de remmen knijpen vanwege een verloren bandafnemer.
Het verwachte ommetje via Terheijden komt er niet meer, maar Gerard kiest ervoor om via Wagenberg te rijden. Ad lijkt hier nog flink wat energie over te hebben waardoor het tempo nog even flink omhoog gaat. Prima, zo laten we deze niet zo fijn lopende weg zo weer achter ons.
Zo rijden we weer ons dorp binnen waar dit weekend de bruisend Made braderie is. Ik besluit hier maar met een ruime bocht omheen te rijden.
Lekker gefietst, bedankt allemaal !
Kees
Op weg naar Made werd al duidelijk dat het geen stukje cake zou gaan worden. Windkracht 4 uit het Zuid-Westen. En toch behoorlijk frisjes. Enige spijt van het thuislaten van de armstukken was er wel. En ik was niet de enige. Hoewel ik zelf van nature al wat extra isolatie heb.
Maar we gingen op weg. Want ondanks de wind komt Willemstad niet naar ons toe waaien.
Bert en Peter V hadden er duidelijk zin in en de laatsgenoemde had ook nog een traktatie voor ons in de vorm van klinkers en kinderkopjes. Een weg die ik niet kende, of altijd had genegeerd. Marc liet mij voor deze marteling nog weten dat mijn achterband wat zacht leek te staan. Ik was er blij mee. Aan de andere kant, fietsen is een strijd met geest, en dan mag het lichaam niet achterblijven.
Het was met de tegenwind ook wat lastig communiceren. Hierdoor reden we het, ongewild, wat uit elkaar. Gelukkig is dat weer goed gekomen. Een hergroepering vond plaats. En het temp werd wat gematigd. Tenslotte is de Trim niet een groep die nog een gooi naar de gele trui willen gaan doen.
Onderweg werd het voorstel gedaan om ergens koffie met gebak te doen, en Willemstad zelf leek de uitgelezen plaats. Alleen waren wij niet de enigen met het idee, en eigenlijk was er alleen nog plaats bij een Grieks restaurant. En het was duidelijk nog te vroeg voor souflaki. Wel werd daarom kort daarna de bananentijd door Wim afgeroepen. Een vast punt in elke rit van de Trim. Persoonlijk hou ik wel van dit soort regelmaat.
De volgende optie was op de weg terug naar Zevenbergen. Het was een prettige tocht terug. Met de wind in de rug. Mijn idee is dat je eigenlijk altijd de wind in de rug moet hebben. Johan vond dit wel iets voor op een tegeltje. Maar tegelijkertijd leidt dat tot een tekort aan contrast, en dan werkt dat ook weer niet. Over Johan gesproken. Hij heeft de mooiste fiets. Vooral omdat het mij het meest doet denken aan de koersfieten van weleer. Dat de crank (geen idee of dit goed gespeld is) op oude leest geschoeid is, is de kers op de taart.
Het laatste is weer een mooi bruggetje naar onze stop voor koffie met gebak in Zevenbergen waar wij met rasse schreden naar toe zeilden. Geholpen dus door de stevige wind.
Eerlijk gezegd ben ik vaak langs Zevenbergen gereden, maar nog nooit langs de haven of de markt. We streken neer op een alleraardigst terras voor de voorgenomen koffie met gebak.
En daarna, opnieuw gesteund door de wind met gezwinde spoed naar Made, waar het 75 km eerder allemaal begon. Ik ben nog netjes thuisgebracht door Bert en Gerard V.
Het was een alleraardigste rit.
Met vriendelijke groeten,
Gerard
Vorige week had ik na mijn avonturen in m.n. Frankrijk en Spanje me een beetje rustig gehouden in de buik van de grote groep. Afgelopen nacht had ik goed geslapen ondanks de warmte, die was ook voor vandaag voorspeld. Daarom was het wel prettig dat we vandaag weer voor 8:00 uur vertrekken hebben gekozen. Voor ik zelf thuis vertrek is Marianne al om goed zeven uur met haar LIV vertrokken om ook op de racefiets weer te wennen. Zelf vertrek ik omstreeks half acht, als ik bij Leo kom heeft die al een plekje in de schaduw op gezocht aan de andere kant van de weg. We rijden nog wat kletsend over de TT naar de May. Dit doen we via den Bromtol en we maken nog even een slingertje achter de kassen om. Als we op het pleintje bij het oude gemeente huis aankomen is de Leider in zijn mooie rode shirt al aanwezig even als Wim Rasenberg. We maken nog even een foto. Die rode leiderstrui staat Jan goed en van mij mag hij om zijn schouders blijven. Maar ja wie ben ik, ik ga die trui never nooit winnen daarvoor ben ik te vaak bij andere activiteiten betrokken waardoor ik regelmatig een keer afwezig ben. En 40 ritten naar Santiago de Compostela tellen niet mee ook al is dat in regen of in koude wind. Maar goed terug naar de rit van vandaag terwijl we op het plein staan is het voor mij duidelijk dat er géén sportgroep is maar wel een TT en een trimgroep naast de tour. Er is zuidenwind voorspeld dus had ik een rondje in gedachte richting Belgische grens. We rijden het linksom, dan zitten we op het heetst van de dag onder de bomen in de schaduw nog enigszins koel. Er is n.l. 32 °C voorspeld. Corné die al weken een sterke indruk maakt vertrekt met mij op kop richting de goudkust van de gemeente Drimmelen. Zo heet volgens hem Wagenberg en als ik naar glimmende TREK van hem kijk kan dat best weleens echt zo zijn. In strak tempo rijden we naar de Drie Hoefijzers waarna we richt de Tol rijden. Langs het windmolenpark A16 draaien we naar de Mark en steken deze vervolgens over. We passeren den Elsakker waar voorbereidingen getroffen worden om de gasten van vandaag te ontvangen. Prinsenbeek is de volgende plaats waar we passeren hier wijk ik al even af van de getekende route. Bij het Trivium steken we de weg over in tussentijd hebben Ad en Kees al een stuk kopwerk gedaan. Ook Leo steekt een handje toe en niet veel later draaien we bij het verdwenen café de Sportvriend van Gerrit Rovers de Zundertse weg op. Hier zien links en rechts verkeersregelaars staan die i.v.m. de Speer van Rijsbergen toertocht het verkeer begeleiden. De mannen op de kop draaien stug door en snel zijn we in Klein Zundert waar de kerk rechts van ons ook al geen dienst meer doet. Van hier naar Zundert is een vloek en zucht en voor we het weten zitten we op de Meirseweg richting de grens.
Niet veel later rijden we het viaduct op dat ons over de A16 en de HSL voert en naar Meer. En met ons bedoel ik : Ad en Anneke van Wesel, Erik en Leo Stasse, Frans, Kees en Rachel Marijnissen, Erik van der Hoeven, Corné Schoenmakers en ik als tiende van de groep. Even zijn we de weg kwijt maar ook dat probleem wordt getackeld en we rijden buiten Minderhout om richting Meerle ook hier schieten we buiten om zodat we weinig in de dorpskernen komen. Sommige wegen zijn bekend van DH-DH-DH zo ook de weg naar Ulicoten. In Ulicoten zijn er werkzaamheden maar we kunnen er langs en passeren zo café de Kluis bekend van de stop van DH-DH-DH. Als we hier gepasseerd zijn gaat het mis heeft Komoot dan toch op gravelbike gestaan??? Maar de oplossing is simpel we rijden over een fijn fietspad richting Baarle Nassau en vandaar gaat het richting Chaam. Ook hier mijden we de dorpskern maar de gekozen weg heeft ook weer iets van een gravelpad als we richting de Steengroeve uit komen. Vanaf hier is het zo kort mogelijk naar huis want een enkeling geeft aan dat de tocht toch zwaar gaat worden. Na Gilze gaat het richting Rijen en vandaar langs de steenfabriek die er niet meer staat via Surea naar den Beum. Na de Hoevestraat steken we de A27 over en zijn we reeds in Oosterhout. Nog even de Vraggelsebaan en de Bergse baan en ik draai af naar het heilige land Ter Aalst. Lekker gefietst en omdat we veel onder de bomen hebben gereden voelde het relatief fris aan. Om 11 uur stap ik van de fiets snel douchen want vanmiddag hebben we weer een Houts Twaalfuurtje in de kerk met Biloute. En daarna is er een spannende finale van het Nederlands kampioenschap op de weg. Die mannen hebben meer afgezien dan wij.
Groeten van Ter Aalst, Gerard van Oerle.