Wat een weertje deze ochtend, en dat heel de zomer lang.
Op tijd uit bed natuurlijk om op tijd in de May te zijn voor een lekkere fietsrit.
Daarna lekker bijkletsen over van alles en nog wat bij Shirley.
In Oosterhout is het eerst eten, maar in de May is het eerst fietsen en dan eten.
Peter onze fotograaf was ook weer vroeg aanwezig om deze dag voor het nageslacht vast te leggen. En als iemand dat kan is het Peter wel.
Met een flinke groep vertrokken wij richting de Slingerdreef.
Dat de groep steeds groeit betekent natuurlijk dat het hier hartstikke gezellig is.
Met maar liefst 16 man en naderhand Helene en Petra die een eigen ritje reden was het een mooi en bont gezelschap.
Goed gemutst ging het naar Oosterhout om daarna via het vliegveld richting Slingerdreef te rijden.
Maar daar gingen wij dus niet in. Een paar kilometer verderop gingen we rechtsaf en zagen wij de molen zonder kap al staan. Hier rij ik vaak langs als ik alleen ben.
iets verderop zei Rene dat we rechtsaf moesten de molenweg in.
Dat deden we dus, maar een weg was het niet. Het was gewoon een ordinaire zandpad.
Dus omdraaien. het werd geen dag om te gravelen.
Na 200 meter verder ging het wel rechtsaf om ons een paar kilometers verder op de Slingerdreef te laten uitkomen.
Lekker tempo vandaag zodat iedereen goed kon meekomen.
Op naar Bavel en dan naar Dorst. Hier werden we bijna door een automobilist van onze sokken gereden. Deze idioot dacht dat je een groep fietsers kan inhalen als er uit tegenovergestelde richting ook een auto aankomt. De man moest vol in de ankers om een aanrijding met de tegenligger of met ons te vermijden.Wij zijn gewoon vogelvrij voor dit soort idioten. Naderhand ging hij er weer als een idioot zo hard vandoor.
Van de schrik bekomen reden we lekker terug naar de May. Daar aangekomen op het terras was het lekker genieten van een bakske met een heerlijke appelpunt. Even later kwamen ook de andere groepen binnen en zo werd er nog heerlijk met z’n allen nagekaart.
Om een uurtje of 12 ging ik weer richting Oosterhout. Iedereen bedankt voor de gezelligheid en de mensen van Shirley bedankt voor de leuke bediening op het terras.
Met vr gr De Pakhaas.

PS: Bakkertje, nog bedankt voor de leuke foto’s!!!!!!!

Je merkt dat de vakanties op z’n eind lopen. Tel daarbij op het mooie fietsweer en voila een hoge opkomst. De hitte is inmiddels het land uit, maar de zon schijnt nog steeds en heel af en toe schuift er eens een wolkje voor. Het stevige briesje uit de noordwesten zorgt er – zeker in de schaduw – voor dat het soms zelfs wat fris aan voelt. Met zo’n 30 renners staat WTC aan de start voor een nieuwe fietszondag. Eigenlijk kunnen er best 3 of 4 groepen gevormd worden. Echter de Sport en Tour zoekt elkaar op en ook de 15 overgebleven WTC’ers vertrekken als 1 groep. Ik vind dat voor deze zondag voorlopig even niet verkeerd. De conditie is nog niet helemaal wat het moet zijn en mijn enkel vertrouw ik ook nog niet helemaal. Vijftien renners is een mooie gelegenheid om je ergens halverwege te verstoppen. De route is gedeeld via de whats-app groep en omdat bijna iedereen tegenwoordig een dikke Garmin of andersoort merk heeft, ga ik ervan uit dat meerdere mensen wel de route hebben.
Om de een of andere reden vertrek ik samen met Bert Timmermans toch op kop en rijden we de May uit. In de aanloop naar de brug van Geertruidenburg merken we voor het eerst echt goed dat het aardig waait. We rijden het overbekende stukje door Geertruidenburg en dan de brug over naar ’t Veer. We steken de Keizersveerbrug over en draaien de Hank in. Genoeg kopwerk voor mij, ik ga eens kijken wie we eigenlijk allemeaal mee hebben. Veel ouwe getrouwe trimmers, maar ook wat Tour-mensen. Gastrenner Paul van Dijk – op z’n spiksplinternieuwe Giant TCR – en Melody nemen de kop over en zetten direct een flink tempo neer. Beschut van de wind door de huizen rijden we gestaag door Hank totdat we even halt moeten houden; de remmen van Peter Kuijpers lopen wat aan. Al snel kunnen we weer op de pedalen en cruisen we door Nieuwendijk. Met weer nieuwe kopmannen gaat het hard, eigenlijk soms een beetje te hard en de eerste kreten “…ZACHTER!!” galmen door het peloton. Voordat we Sleeuwijk aandoen ligt het tempo weer wat op Trimniveau. Er is echter al wel wat schade aangericht en dat wordt duidelijk zichtbaar als we de brug bij Gorinchem over moeten. Iemand wil al terug keren, maar wordt door Wim Rasenberg toch aangenoedigd om even door te zetten. Ik hoor het gegrom aan en besluit vanaf Gorinchem het tempo maar weer te bepalen. Samen met Melody rijden we met 26-27km/h ons rondje boven Gorinchem. Pinkeveer en daarna richting Hoornaar. Met de wind in de rug zijn we weldra weer terug bij de brug en worden we bijna de brug opgeblazen, wat een verschil.
Het tempo komt nu als vanzelf weer wat hoger te liggen en we naderen Werkendam. Vlak voor Werkendam gaan we linksaf de polder in en even later nadert de lange Grotewaardweg. Zal ik de meute loslaten en de snelle jongens laten gaan? Zolang ze daarna op ons wachten bij de dijk langs de Biesbosch vind ik het eigenlijk prima. Het tempo gaat nu naar 33-34km/h en iedereen kan aardig mee. Toch valt het veld wat uit elkaar als het tempo nog hoger wordt. Met enige moeite tik ik net boven de 42km/h en denk aan de renners in de Vuelta die over 190km een gemiddelde rijden wat zelfs hoger is dan mijn 42km/h …hoe dan?!?!
We naderen Hank. Gerard V. zwaait hier af voor een familiebezoek en de rest gaat gezamenlijk weer Keizersveer over. Op de weg naar ’t Veer komt het sport-peloton met veel bombarie voorbij. Een enkeling uit ons peloton haakt aan, Peter Kuijpers zwaait in Geertruidenberg af en zo dunt ons clubje al aardig uit. Na een keurige 75km zijn we terug in Made.
Je merkt dat het in een groep van 15 renners lastig is om het iedereen helemaal 100% naar de zin te maken. Voor de Trim-groep ligt de focus niet op een hoge gemiddelde snelheid. Zeker in zo’n grote groep moeten we rekening met elkaar houden zodat iedereen mee kan en er niemand afgereden wordt. Geen enkel probleem om een keer weg te sprinten of een viaduct op te knallen en de rest helemaal naar de GGD te rijden. Het wordt wat lastiger als er vele kilometers structureel (te) hard gereden wordt en er mensen halverwege de rit al met de tong tussen de spaken raken. Dat kan nooit de bedoeling zijn. Let een beetje op elkaar.
Komende zondag de bijpraattocht; een relatief kort ritje en daarna koffie met wat lekkers! Ik heb er zin in!

Rene

Gisteren was het een dag waar de wielerliefhebbers nog lang over zullen napraten.
Annemiek en mijn favoriet Remco hebben de Vogezen en de omgeving van San Sebastian een zware verkoudheid bezorgd. Vandaag zijn er nog vele in het peloton bezig om hun wonden te likken en proberen zich te herpakken voor de volgende koers.
Maar dan vandaag.
John had een route uitgedacht die ons richting Blauwe Sluis zou voeren.
Met 2 gastrijders Paul en Marianne erbij waren we met 9 kleppers.
Op naar Zevenbergen met een flinke wind op kop. Hier de Koekoeksdijk gevolgd door de Dikkendijk gepakt. Straf kopwerk van John en Paul. Daarna naar de Molendijk om richting Moerdijk te rijden.
Antoon en Bert lieten zich ook niet onbetuigd om een gedeelte van het kopwerk te doen.
Blauwe Sluis was de volgende passage op weg naar Lage Zwaluwe.
In Lage Zwaluwe nam Jacques afscheid van ons waar hij een tijdelijke woning heeft.
Dat in afwachting van een nieuw appartement wat in de May gebouwd gaat worden.
Intussen in Drimmelen aangekomen. Naar de haven gereden om daarna achterlangs
en langs het kanaal naar het domein van Kriezantenkweker Erik gereden. Hier afscheid genomen van Erik om vervolgens terug te keren op het punt waar wij vertrokken waren. De May.
Gastrenster Marianne nog naar huis gebracht, om daarna nog een lusje over Dongen te rijden.
Toch nog de 100km aangetikt deze ochtend, om daarna lekker naar het fietsen met onze kanjer Annemiek te gaan kijken.
John, nog bedankt voor het leuke ritje en de aanduidingen onderweg en tot binnnenkort.

Met vr gr De Pakhaas.

Opnieuw schitterend weer, maar toch met beduidend meer wind dan vorige week. De wind kwam meestens uit het zuiden, en daar had John al op ingespeeld door een toch zuidwaarts te plannen. En opnieuw was het een verrassend rondje met een forse groep. Met wisselende mensen op kop, maar met één vaste kracht, Kevin. Indrukwekkend. Het tempo vasthoudend en dan zonder problemen nog de gesprekken achter hem volgend. 

Opnieuw zijn we op plaatsen geweest die ik niet kende of me niet kon herinneren, maar aan de hand van kerktorens en andere oriëntatiepunten was het voor mij steeds wel duidelijk waar we ons bevonden.

En een aangename verrassing toen we net voor de brug voor Zwartenberg richting Zevenbergen de andere groep tegenkwamen. We zijn een tijdje samen opgetrokken richting de Elsakker waar het weer splitste. Hoewel de samenstelling weer wat anders werd in beide groepen. 

Het was ook leuk dat een vraag die een paar weken eerder gesteld werd, beantwoord werd. We reden toen over de Goudbloemseweg vanaf Oudenbosch en gingen over de houten brug over de Mark. De vraag was toen waar je uitkwam als je rechtdoor ging. Het antwoord werd toen gegeven, maar er werd in deze tocht ook bewezen dat dit klopte: Hoeven. Wat ik zelf wel grappig vind is dat we daar vlak langs de Geerstraat en Goorstraat reden. Maar dat moet je dan net maar weten. Het heeft verder ook geen enkele toegevoegde waarde.

Het was weer een schitterende rit met leuke mensen. Elke zondag weer plezier. Het spijt me dat ik volgend weekend weer moet werken. Aan de andere kant, het brood waait ook niet op de plank. 

Met vriendelijke groeten,

Gerard

Het klinkt als een plaats uit een heldenepos. En er zijn vast ook gemaakt over de rietsnijders in de Biesbosch. Alleen weet ik niet of de Noord-Waard er in voorkomt. Maar het had zomaar gekund.

Het was in elk geval prachtig weer met weinig wind die zelfs bij richting Made enigszins aantrok in ons voordeel. Voor aanvang van de tocht werd er nog wat geschoven, wie bij wie zou aansluiten. En zo gingen we met de Trim met een redelijk aantal heren en één dame op weg naar het noorden. Bij Hank al de polder in. Het aangename was dat er er andere rijders bij waren die ik al geruime tijd niet meer gesproken had. En als ik genoeg lucht heb dan ben ik in voor een gesprek.

De tocht zelf was schitterend. Waar de omgeving in koudere maanden wat vijandig aandoet voor degenen die daar wat gevoelig voor zijn, in de zomer is het er uitnodigend. Vooral de oostwaartse route terug naar Werkendam was prachtig. Over slootjes via bruggen waarbij we voor mij gevoel, door het ontbreken van relingen, over het water scheerden. Scheerden ja, want het tempo was behoorlijk. Maar, en ik spreek uiteraard voor mezelf, het was prima te volgen.

En normaal haak ik in Geertruidenberg af wanneer we vanaf die kant komen, maar op uitnodiging ben ik mee naar Made gegaan om op koffie en gebak getrakteerd te worden door Jacques ter gelegenheid van zijn verjaardag. Nogmaals gefeliciteerd, en dankjewel. Het was nog niet per se eenvoudig een uitspanning te vinden om deze traktatie te verkrijgen. De eerste zaak waar we wilden aanleggen(ik noem verder geen namen) was nog niet open, en de eigenaar (meen ik) had ook niet per se zin in onze klandizie. Gelukkig was er wel een zaak die ons meer dan welkom heette: Shirley’s Eethuys, die ik vanwege de gastvrijheid dan wel weer bij naam noem. Het was een prettig einde van weer een prettige tocht. Er was ook steun van Gerard die Gerard vergezelde op het stukje naar huis terug. Daarbij reden we over een assepad dat vanwege de werkzaamheden aan de Drimmelseweg de omleidingsroute was. Een stukje Made dat ik niet kende, maar wat ik zelf schitterend vind. Nu dit verslagje onder de parasol, met een virgin cuba libre (cola-rum zonder rum) en op de achtergrond zeer zachtjes de klanken van Luiz Bonfa. Dit zou wel eens een perfecte zondag kunnen worden. Met dank aan jullie.

Ik hoop weer tot volgende week.

Met vriendelijke groeten,

Gerard Koops