Alle berichten van Rene van Mook

Trimritje Slingerdreef

Fietsverslagen

Het wordt de eerste rit in maanden waarbij ik langer dan een uur in het zadel zit en dan meteen dit herfstweer. Regent het nu of niet? Het is in ieder geval niet zo dat het pijpenstelen regent. Vanaf de 5e verdieping zie ik wel dat de straat nat is. Ik stap het balkon op en hou mijn hand buiten de reling; het miezert en ik voel een koude zuidwesten wind in m’n gezicht. Ik besluit om niet het wintershirt van WTC aan te trekken, maar een fietsshirt dat wat beter bestand is tegen deze miezerregen; een regenjasje vind ik nu ook weer wat overdreven. Om toch in de clubkleren te rijden, trek ik de windstopper aan. Achteraf ook geen spijt van trouwens. Iets voor 8 uur check ik WeerOnline voor Made. Twee regendruppels en dat betekent 12 punten. Als ik iets na acht uur nog eens kijk is er nog maar eentje over. Ik heb echter al een screenshot gemaakt en laat het dus maar zo.
Tegen 9 uur staan er 27 renners klaar; een mooie opkomst, zeker met dit weer.
De tour-groep vertrekt en even later gaan we met z’n zessen ook op pad voor een rondje Slingerdreef. Petra en Johan nemen de kop; ik rij ergens halverwege, Jan en Jacques er achter en Piet sluit de groep af. Nog steeds wat miezer en een koude wind op kop. Als we langs de heuvel in Den Hout rijden klinkt het opeens “…LEK!!”. Dat begint al goed. Jacques rijdt lek. Het zijn die venijnige kleine steentjes die bij dit natte weer aan je band blijven plakken en zich van lieverlee een weg door het rubber boren. Jacques kijkt het eens aan en zegt dan resoluut “Ik ga wel naar huis, rijden jullie maar door!” We stribbelen nog wat tegen, maar Jacques is al omgedraaid. Met z’n vijven rijden we verder. Net voorbij het Houtse Meer gaan we op de foto bij Peter Broeders; even zwaaien allemaal. We rijden verder over de bekende wegen richting de Slingerdreef. Op het viaduct over de A27 komt Piet ons voorbij gereden; “Ik ga jullie even filmen”. Maar Piet blijft gewoon op z’n gemakkie voor ons rijden en ik snap even niet wat ie nu wil. Opeens besef ik dat we gefilmd worden door de camera in het achterlicht. Niet dat we het filmpje al gezien hebben, maar wellicht komt dat nog.
Aan het einde van de Vijfeikenweg bekijken we even de werkzaamheden die daar gaande zijn. Piet heeft het inmiddels dusdanig koud dat ie besluit een kortere rit naar huis te rijden en op die manier zijn we nog met z’n vieren. Jan stelt voor dat we ook een iets kortere route rijden, maar Johan wil er niets over horen; “Nee joh, we rijden gewoon een Slingerdreefje. We doen het rustig aan want de benen willen nog niet echt mee”. Als we even later vlak voor het viaduct over de A58 worden ingehaald door 4 dames sluit Johan direct aan en rijdt samen met de dames naar boven. Met de benen is blijkbaar niks mis.
Op de slingerdreef is het erg rustig. Even denken we dat we de enige zijn, maar dan zijn ze er toch; de joggers, de fietsers en een verdwaalde wandelaar met een loslopende hond. Zo’n beetje halverwege de Slingerdreef gaan we rechstaf en rijden voor Bavel langs richting Dorst. Het is dat we goed aan de kant rijden, want in een ietwat ruige bocht worden we bijna omver gekegeld door een enthousiaste Ford Fiesta rijder. Als de rust is weergekeerd, keuvelen Petra en Jan dat ze het eigenlijk helemaal niet koud hebben. Da’s mooi, denk ik bij mezelf, maar van mij mag de lente nu toch echt wel beginnen. In Den Hout besluit ik de groep te verlaten en richting Oosterhout te rijden. De eerste rit met meer dan 1 uur in het zadel zit er weer op. Da’s toch echt even iets anders dan een uurtje Zwiften.

Rene

Openingsrit Trimgroep

Fietsverslagen

Het fietsseizoen gaat weer beginnen, dus de fiets weer in de auto geladen en op weg naar Made. Het leek me wel praktisch om de auto bij de Korenbeurs neer te zetten en dan naar het verzamelpunt te fietsen. Dat had Bert ook bedacht, want hij stond zich al om te kleden toen ik bij de Korenbeurs parkeerde. Toen we samen bij het oude gemeentehuis aankwamen stond er al een aardig groepje renners en er kwamen er nog volop bij. Voor de trimgroep stonden tien ‘man’ present. Zoals afgesproken vertrokken we richting Den Hout om naar Molenschot te gaan. Het weer viel alles mee en het was fijn om weer met zijn allen op pad te zijn. Iedereen had volop te vertellen na de winterstop. Voor we het wisten waren we al bij Molenschot. Helene en ik zaten wat te praten over fietsen, onderhoud en lekke banden. En wat gebeurde er…zo’n tien minuten later reed Helene lek. Je moet er ook niet over praten want dan lijk je het uit te lokken! Gelukkig was de band niet meteen helemaal plat dus ze dacht hem bij te kunnen vullen. Peter Korse bood aan dit even te doen. Eigenlijk weet je dan al dat dit de oplossing niet is en jawel, even later hoorden we weer ‘lek’! Dus weer gestopt en nog een keer bijgepompt, want ja we waren toch bijna thuis… Wij weer verder, inmiddels regende het al een beetje en werd het ook al wel koud toen we voor de derde keer ‘lek’ hoorden. We waren inmiddels in Den Hout. Toen werd toch maar besloten de band te verwisselen. Peter, alias de wegenwacht, had dit snel voor elkaar en zo waren we dan een beetje natgeregend weer terug in Made. Daar konden we genieten van het ontbijt bij de Korenbeurs.

Groetjes, Petra

Seizoen start met de WTC – Made

Fietsverslagen

De afgelopen maanden hebben een aantal WTC-ers door gefietst op de gravelbike en of mountainbike hierdoor zijn er een aantal die weer goed vooruit komen. Toen ik vanmorgen wakker werd zag ik op het raam van de slaapkamer het nat dat afgelopen nacht was gevallen. Even later merkte ik tijdens het uitlaten van de hond dat er relatief weinig nat was gevallen en dat het zacht aanvoelde. Ik koos daarom voor niet al te warme kleding en géén overschoenen. Iets over half negen ben ik bij Leo die ondanks zijn verjaardag gisteren al op mij stond te wachten. We rijden via den Bromtol naar de May. Als we op het pleintje bij het oude gemeente huis aankomen zijn er nog maar twee renners aanwezig. Maar in korte tijd loopt het plein aardig vol. Ieder heeft er weer zin in om een rit te rijden.

We starten vandaag met drie groepen de sport, trim en de tour. In overleg met Maurice hebben we beslist dat we voor de tour vandaag een rondje Team MunneMaot tegengesteld rijden, zodat we tijdig bij de Korenbeurs aan tafel kunnen. Nadat ik met Gerard Koops nog wat over die bijzonder mooie opleiding die hij gedaan heeft heb gesproken is het negen uur. De tour o.l.v. Maurice geeft aan als eerste te willen vertrekken en even later rijden we in de richting van de watertoren. Al snel zijn het de vertrouwde gezichten die de verantwoordelijkheid nemen om op kop te rijden, wat dat betreft is er niet veel veranderd. Al snel komt de rotonde van de Drie Hoefijzers in zicht, hier draaien we linksaf naar de Tol. Vervolgens onder het viaduct door bij de Mark en daarna over de brug over de Mark. Als Corné naast mij rijdt draaien we al richting den Elsakker. Iets verder laat ik me afzakken om eens te kijken wie er allemaal met ons mee zijn, tevens kan ik een foto en filmpje maken voor mijn Strava. Het is een hele groep t.w. Maurice, Leo, Erik S, Wim t H, Erno, Marino, Kees M, Anneke, Ad v W, Boukje, Adri, Peter V, Corné, Johan v H en ik. Vijftien renners en rensters. We rijden door de Zwartenbergse polder en gaan hierna richting Zevenbergen. Hier komen we het enige verkeerslicht van deze rit tegen. We steken over richting de suikerfabriek en nemen de weg nu naar Moerdijk. In de verte hangt een hele donkere wolk, maar hopen dat er voor ons geen nat uit valt. Bij het uitdraaien van Moerdijk hoor ik LEK!! Leo heeft op slag een plat voorwiel. Op dit moment vallen de eerste regendruppels en Johan van Helmond is bang dat het erg nat pak gaat worden. Leo heeft snel het probleem getackeld en we kunnen weer op weg tenslotte is het de bedoeling om weer op tijd bij de Korenbeurs te zijn. Vanaf Moerdijk krijgen we de wind mee de snelheid gaat eigenlijk iets te makkelijk Johan maant mij niet te hard te rijden. Ik neem wat gas terug. Ook het stuk van Lage Zwaluwe naar Drimmelen rijdt lekker en we merken op dat de regen wel meevalt. Nog even langs stal van Stokkom en dan via de Tuinbouwweg weer richting de May.
Klokslag 10:45 uur stappen we af bij de Korenbeurs. We mogen plaats nemen in de Bistro. Met een mooie grote groep kunnen we genieten van lekkere en uitgebreide brunch. Het blijkt dat andere groepen een nat pak hebben gehaald en wij als het ware kurkdroog zijn gebleven omdat we zelfs niet getranspireerd hebben. Tevens is dit het moment om met elkaar wat bij te praten na een lange winterperiode. Na nog een biertje gedronken te hebben stappen we op de fiets om richting Den Hout te rijden. Ik heb lekker gereden en gegeten maar voor de punten hoef ik dit jaar niet te gaan. Door mijn rit naar Santiago ben ik zo wie zo al zes weken afwezig. Ook de reden dat ik nu een verslag maak dan kan een ander dit een volgende keer doen.

Groeten van Ter Aalst, den burger aldaar.

Openingsrit seizoen 2023 Sport

Fietsverslagen

Het is weer zover, na een natte donkere winter mogen we weer met de WTC starten. Traditiegetrouw is deze rit niet al te lang en worden we getrakteerd op een heerlijke brunch. Of de brunch verband houdt met een traditioneel hoge opkomst weet ik niet, maar het is niet ondenkbaar.

Ook deze openingsrit werd druk bezocht, ondanks de dreiging van een drupje regen hier en daar.
Voor de sport telde ik in ieder geval 6 renners, toen we echter stipt om 09.00 uur wegreden bleken er 9 sporters in mijn wiel te zitten. Dit waren Flip, John, Kevin, Gerben, Chris, Melody, Twan en Frans. Ook Erik durfde het aan om mee te gaan. Top Erik!

De route werd afgestemd op de windrichting. Met een noordwestenwind werd het in dit geval een Uppeltje.
Op een rustig tempo werd Made uitgereden en na Geertruidenberg werd de gaskraan wat verder opengedraaid. Alles verliep vlotjes en net na het kasteeltje in Dussen besloot ik om de troepen even te inspecteren. Iedereen zat er nog fris bij. Erik zat nog sterk op de 4de positie. Chris en Kevin wisselende op kop elkaar af en Twan & John reden volkomen toevalligerwijs achteraan…
Op mijn afroep of dat iedereen er nog goed bijzat kreeg ik alleen maar (ja) knikjes of duimpjes. Nou, dat gaat goed dacht ik nog…
Vlak voor Almkerk reden we de Midgraaf op richting het westen, maar na een paar honderd meter kwamen we erachter dat de helft eraf lag.
“Hoe kan dat nou” dacht ik nog. 3 minuten geleden zat iedereen er nog fris bij.
Wat blijkt; Erik was zo ontzettend klaar met zijn bril dat hij pardoes besloot deze weg te gooien. Chris en Melody dachten echter dat Erik zijn bril verloor en knepen direct in de remmen om de bril te bergen.
Nadat Erik zijn afgedankte bril weer in zijn handen kreeg gedrukt, kwam het berouw. “dat had ik niet moeten doen, die bril weg gooien” was zijn commentaar. Genoeg daarover.

Na het bril-incident was er toch iets geknapt. Het tempo kwam nooit echt meer goed terug. Misschien had dit ook wel te maken met het feit dat we toen net een stuk wind op moesten rijden.
Bij het Kerkeinde in Sleeuwijk wees Flip mij er op dat het al 10 uur was en dat we toch wel moesten maken om op tijd bij de brunch te zijn.
Adhoc werd de koers daarom zuidwaarts bijgesteld en reden we langs de A27 terug naar de May. Voor Erik was de koek echter ver op.
Met wat hulp hier en daar lukte het hem echter toch om mee te komen.
Gelukkig hadden we wind in de rug en zag ik kans om even met Melody bij te praten. Op mijn aanbod om samen die mannen er af te rijden ging ze niet in, dan maar even vragen waar die tas op haar stuur voor was. Ik had al zitten denken of ze misschien had gerekend op een een hele lange toertocht of heel veel lekke banden. Maar het antwoord was veel logischer, er zaten droge kleren in. Slim! Ik vermoed dat meer leden dit bij zich gehad wilden hebben bij de brunch.

Vanaf Geertruidenberg werd er wat langzamer gereden, maar niet nadat we op volle sjas nog even de kanaalbrug opreden.
Rond 10.45 uur reden we De May weer in en konden we beginnen aan de brunch en met een uitgebreide evaluatie van de afgelopen 55 km. Toch altijd leuk om te horen dat iedereen zo’n rit altijd anders beleefd.

Tot slot nog even het volgende: zoals iedereen weet proberen we de sportgroep wat groter te krijgen. In de sportgroep proberen we als groep een sportieve prestatie neer te zetten en afzien hoort hier ook bij.
We proberen echter altijd zoveel mogelijk rekening te houden met minder sterke renners. Zo proberen we renners zoveel mogelijk uit de wind te houden en passen we onze snelheid vaak aan, ook al gaat dit door een groot wielerhart soms niet altijd goed.
Alle begin is moeilijk, maar laat je hier niet door afschrikken, want na enkele ritten zal je hier geen last meer van hebben. Uiteindelijk ben je net zo sterk als de groep waarin je het meest fietst.

Volgende week rondje Noordwaard 85km.

Thijs

Jaarverslag 2022

Jaarverslag

Download als pdf

We sloten het jaar 2021 wederom af met een flinke corona golf en gingen dan ook weer een lock-down in, waardoor we helaas weer creatief moesten zijn met de oliebollentocht. Wederom hebben we als bestuur ervoor gekozen om onze leden een oliebollen tegoed te geven, daar werd wederom gretig gebruik van gemaakt.
Dus zo begonnen we 2022 weer niet zo goed en als bestuur vreesden we even voor een wederom lange lockdown, maar niets was minder waar en hebben we de traditionele ontbijttocht op 6 maart toch kunnen rijden met 32 enthousiaste renners. Iedereen had er weer zin in en we gaan met volle moed het fietsseizoen tegemoet, dit jaar hopelijk zonder corona maatregelen!
En zo stond op 10 April stond de Mol op de kalender, deze werd dit jaar gewonnen door Thijs Hillen Een mooie 2e plaats voor Martien van Kaam en de 3e plaats voor Gerben Berm.
Er werden dan ook weer mooie tochten gefietst en alle tochten konden dit jaar gewoon allemaal doorgaan, met als hoogtepunt dit jaar de bijpraattocht, met liefst 36 WTC’ers .Ook hebben we dit jaar op 18 juni , de langste dag, met een mooie club kunnen fietsen. Helaas was het erg warm die dag en hebben we als bestuur zijnde moeten besluiten om de tochten wat in te korten. Ondanks de warme omstandigheden heeft iedereen het hoofd koel kunnen houden en is er goed gefietst.
Op 10 Juli word de tijdrit gefietst en dit jaar gewonnen door Frans Marijnissen Met 29 seconden verschil dan wat hij op had gegeven. Hier was de opkomst wat matig met slechts 20 renners. Hierna konden we weer genieten van een ouderwetse gezellige familiedag , die door de leden goed is ontvangen.

Op 4 September is het alweer zover , de bijpraattocht met een opkomst van 36 WTC’ers staat deze tocht dit jaar als hoogte opkomst genoteerd.
Op 18 September stond de beroemde DH-DH-DH klassieker op de kalender , helaas is deze niet doorgegaan i.v.m. slechte weersomstandigheden.
Op 16 Oktober hebben we het seizoen mooi af kunnen sluiten met de snerttocht, hierbij waren 33 WTC’ers aanwezig en hebben we ook meteen een mooie nieuwe groepsfoto kunnen maken.
Tevens was er de prijsuitreiking van het opkomstklassement die dit jaar gewonnen is door Peter Verhagen, op de 2e plaats Anneke van Wesel en op een mooie 3e plaats Flip Segeren. Ze hebben besloten om hun prijzengeld te doneren aan de Nierstichting. En zo hebben we een heel mooi en warm fietsseizoen goed en vooral gezellig af kunnen sluiten.

Op naar de oliebollentocht en een mooi 2023!

Sandra van Eijk (Secretaris WTC-Made 2022)

Rondje Breda

Fietsverslagen

“Mooi dagje om hard te fietsen” was mijn gedachte toen ik ’s ochtends de gordijnen opdeed.
Niet alleen om hard te fietsen overigens, maar fietsen in het algemeen zou voor eenieder een traktatie zijn met dit weer.
Bij het raadhuisplein kwam dit tot uiting in een groot aantal WTC’er die zich aldaar verzameld hadden.
Prima dus! Zouden we echter een sport-ploeg kunnen vormen? Ik zag John, Martien, Sander en Frans staan en toen wist ik genoeg. De sport-groep “It Giet Oan…”
Sporters of niet, van Martien hoorde ik dat hij zelfs nog wel in zijn eentje de sport-groep
zou bemannen, dan wederom zonder sport-groep te vertrekken.
Johan van Helmond zag al een beetje schuchter naar ons kijken en koos toch eieren voor z’n geld. Hij ging met de tour mee. Ik had dit toch niet verwacht, zeker ook omdat ik van z’n vrouw had gehoord dat ie 5 keer per week op de fiets zit.

Nog voor het vertrek dekte John zich volledig in. Hij was gisteren goed in de olie pas om 01.30 uur thuis, dus van hem hoefden we niet veel te verwachten. Deze belofte bleek hij dubbel en dik waar te maken. Gedurende de gehele rit hebben we John amper gezien. Voor dit verslag is dit dan ook het laatste wat u over hem kunt lezen.
Bij vertrek ging het rustig Made uit. Ik met Martien op kop. Iets voorbij Wagenberg zei Martien tegen mij dat we bij de rotonde Drie Hoefijzers linksaf richting d’n Elsakker zouden gaan. Zo’n aanwijzing van Martien, zo vroeg in de rit kon maar 1 ding betekenen.
Gas erop! In een lint van 5 richting de rotonde van de Drie Hoefijzers. Maar daar aangekomen bleek dat de diesel van Frans nog niet was opgewarmd. Hij lag ver achter. Na even wachten was Frans weer aangesloten. Hoewel we het tempo iets wat aanpaste was het voor Frans al lang en breed duidelijk; Mooi fietsweer of niet, dit wordt een zware rit….

De rit voerde ons onder leiding van Martien richting Zundert om zo via Baarle-Nassau om Breda heen te fietsen. Circa 99km zou het worden.
In een lint, zonder al te veel te zeggen en met minimale (verkeers)aanwijzingen ploegden we ons een weg door zuidelijk Brabant. Zo’n compacte groep renners die elkaar goed kennen op de fiets rijdt heerlijk.
Bij Zundert begonnen me echter 2 zaken op te vallen. Kennen jullie die weg voorbij Zundert richting de E19? Dat is een weg met dikke bomen aan weerszijde waarbij het betonnen fietspad door de jaren heen dusdanig vervormd was door boomwortels dat het net leek of dat er een soort springschansen lagen. Je wist precies wanneer je België in reed, zal ik maar zeggen. Dit fietspad is nu kennelijk opnieuw geasfalteerd! Bravo! Zou je zeggen, maar helaas is men vergeten om de boomwortels eruit te halen, zodat het gloednieuw asfalt op precies dezelfde plaatsen weer omhoog komt. Uitkijken dus!
De tweede zaak die me opviel was dat Martien steeds minder lang en minder snel op kop reed. Op genoemd fietspad begon me dit op te vallen. Even later kwam de aap uit de mouw en gaf Martien aan dat hij slechte benen had. Een terugslag van een aantal weken niet kunnen fietsen misschien?
Nu was het zo dat Martien alleen nog maar slechte benen had. Met wat kortere kopbeurten kon hij dit prima oplossen. Sander zat lekker vaak op kop en dus zelfs met een langzaam leeg lopende voorband kon hij het nog prima volhouden. Voor Le CO2-Patron lag dit wat anders. Voor hem was het een karakterrit. Aanklampen was het motto. Ter hoogte van de Slingerdreef gaf Frans aan dat de pijp nu toch echt leeg was. Met name de rolweerstand van zijn winterbanden en het snelle tempo in het begin van de rit lagen hieraan ten grondslag. Maar ja, vanaf de Slingerdreef is het toch nog wel een kilometer of 25 naar de May. Solidair als we zijn hebben we dit lekker rustig aan gedaan, al werkte de voorband van Martien hier ook wel wat aan mee. De bandendruk ging namelijk bij de May naar het niveau “ kritiek.”
Maar goed, we haalden het en na precies 99km reden we ons dorp in.

Dan nog even dit: mocht u nu na zo’n verslag denken: “ nou ik ben blij dat ik niet mee ben gegaan met de sport” dan geef ik u groot gelijk. Toch wil ik benadrukken dat we binnen de sport echt rekening houden met anderen. De sport wil zo snel mogelijk rijden, ja dat klopt, maar wel rekening houdend met iedereen. Mocht u dus weer eens toe zijn aan een uitdagende rit waarin je ook moe mag worden dan bent u van harte welkom. Wellicht komende zondag al, dan hebben we onze snertrit en is de afstand een stuk geringer!

Groet, Thijs

Een azijnzuur rondje Noordhoek

Fietsverslagen

Deze 37ste rit van het seizoen 2022 was een natte. Hoewel we onderweg eigenlijk geen regen hebben gehad, waren de wegen nog wel kletsnat en modderig vanwege het oogstseizoen. Normaliter heb ik voor dergelijke dagen mijn “slecht weer-fiets,” maar omdat ik onlangs met deze fiets een spaak had gebroken, was ik genoodzaakt mijn “goed weer-fiets” van stal te halen.
Aangekomen bij het oude gemeentehuis zag het er goed uit voor de sport-ploeg. Ik telde zo 7 potentiele kandidaten; Johan, Le Patron, John, Peter, ikzelf en Melody met haar vriend Dennis. Helaas moest het zo zijn dat niemand bereid was om een sport-groep mee te vormen, dus dan maar met de tour mee. Een beetje teleurgesteld reed ik gedwee achter de tour-groep ons mooie dorpke uit, om vervolgens ter hoogte van Wagenberg Melody nog even lastig te vallen met mijn teleurstelling. Gelukkig heeft Melody (sociaal dat ze is) mij een luisterend oor gegeven, zodat ik bij de Drie Hoefijzers alles alweer vergeten was en direct op kop ging rijden.
Vandaag ging de groep een rondje Noordhoek met een extra lusje doen. We reden de route andersom, zodat we dus eerst via Prinsenbeek reden. De groep bestond uit 12 renners te weten, Hans, John, Johan, Thijs, Frans, Melody, Corné, Flip, Leo, Ad, Anneke en gastrijder Dennis.
Vlak voor Prinsenbeek kwam Dennis naast mij fietsen. Melody had me al veel verteld over hem, dus het kwam goed uit om eens kennis te maken. Ik zal hier verder niet over uitwijden, maar als je houdt van koersen, fietsen(techniek) en avonturen op de fiets, dan zal je niet zomaar met Dennis uitgepraat zijn. Leuk dat je erbij was Dennis.

We gaan verder. In een goed tour-tempo reden we Standaardbuiten voorbij en in de richting van Noordhoek. Voor Noordhoek kwamen we er echter achter dat Le Patron Frans niet meer in het peloton zat. Na zeker 1 km terug te hebben gereden, zagen we Frans in de berm staan met een lekke band. Frans: “ik allemaal roepe, maar jullie horen niks he, jullie rijden gewoon dur” was het verhaal in een notendop.
Frans vertelde ook nog dat hij z’n banden tegen het lekrijden nog wel met azijn had ingesmeerd. Maar het mocht dus niet baten.
Toen we onszelf weer opgang trokken reed John naast me op zijn snelle Vittoria banden. Prima banden, maar voor de grap deelde ik mijn voorspelling met John dat hij deze rit zeker te weten ook nog lek zou rijden. “En bedankt Thijs” luidde John’s retour boodschap…

Ter hoogte van Klundert hadden we al het tweede slachtoffer te pakken. Dit keer was het Leo die een lekke achterband had. Dennis verhielp dit euvel snel, hij heeft jaren al fietsenmaker gewerkt en heeft naar verluid in die tijd al >1000 banden gewisseld.

Na Klundert ging het in een gemoedelijke snelheid door via Lage Zwaluwe naar de May.
Echter vlak voor de Hamsweg kwamen we tot de ontdekking dat Frans weer geen deel uitmaakte van ons peloton. Een snel telefoontje wees uit dat hij weer met een lekke band een stukje terug stond. Het peloton maakte dus weer rechtsomkeert. Samen uit samen thuis. Alleen John reed door, hij moest op tijd thuis zijn. (geen punten voor hem dus)

Frans werd met het wisselen van zijn band door anderen geholpen, echter het verliep toch allemaal niet zo vlotjes. Z’n band ging niet gemakkelijk over de velg, z’n reserveband was lek, z’n binnenband zat dubbel, kortom; ‘t zat allemaal niet mee. Ook de azijn als wondermiddel moest het weer ontgelden en na een stuk of 4 a 5 CO2 patronen konden we onze weg toch weer vervolgen voor het laatste stukje. Onderweg zat ik nog te denken dat we Frans beter “Le CO2 Patron” konden noemen.

Dan het laatste stukje, daar konden we ons toch even niet inhouden. We hadden wind mee en kleine blik achterom richting Johan, was het startsein voor een tempoversnelling. Ik weet niet wie er allemaal mee gingen, maar ik zag in ieder geval Hans, Johan en Melody van voren. Met een gestaag tempo van rond de 45km/h reden we richting de Ruilverkavelingsweg. Johan nam over, Melody nam over en toen ik vervolgens weer wilde overnemen suisde Dennis met 50+km/h langs mij heen. Ik dacht al, waar blijft ie toch? Ergens bij de Koekoek kwamen Dennis en ik tot bedaren en gingen we rustiger rijden zodat de rest weer kon aansluiten. Melody was het eerste bij ons. Haar hoofdschuddend commentaar was duidelijk: “Alpha-mannen…..” Wij?
De rest sloot kort hierop ook aan en gezamenlijk reden we weer de May binnen.

Lekker gefietst moet ik zeggen met een knallend einde. Over “knallend” gesproken. Mocht je nog willen weten of John nog lek heeft gereden? Het antwoord is Ja. Vlak voor zijn woning….

Tot de volgende.
Groet, Thijs

Trimverslag

Fietsverslagen

Airmiles,

Gisteren kwam de route van de trim via de app binnen incl. GPS-route. Het zou een rondje Hulten worden maar bij het trefpunt van de WTC-trim bij het restaurant Het Trefpunt werd besloten dat het een rondje vliegveld zou worden omdat iedereen naar het scheen nogal veel airmiles had en die moesten verzilverd worden.

Met z’n achten vertrokken we richting Den Hout.

Vorige week stonden er 15 trimmers klaar nu maar 8. Bijna een halvering in 1 week , aan het weer kon het niet liggen , dat was fris en zonnig.

Er waren wat geblesseerde fietsers die na een rondje met de trim het wel bij de toer aandurfden.

Ik zag Martien van Kaam ook alweer bij de start, ik dacht nog die is geblesseerd dus gaat lekker met de trim mee om er weer aan te wennen, maar nee hoor hij koos gewoon voor de sport , blijkbaar ook omdat de sportgroep bijna wekelijks aan de koffie zit, ik dacht dat wij veel koffie rondjes hadden maar ik denk dat de sport het ook daarin van ons wint.

Harde kern trimmer De Pakhaas is er ook al niet ( wie moet nu het verslag schrijven) die heeft een heerlijke vakantie in Griekenland.

Via de Burgermeestermaterlaan richting Dorst, Door Dorst bij het kruispunt rechtsaf langs de rijksweg in een lange rechte lijn richting Gilze-Rijen Air Base , daar de airmiles gedumpt. Via Rijen en weer Dorst langs het kanaal naar Het Veer, Daar dachten we Peter achter te laten maar die zat nog niet aan Zijn kilometers en ging mee naar de May.

Zo landen we om 11:20 uur met onze WTC-PLain weer veilig thuis.

Marino, Erno, Peter, Peter, Jan ,Wim, Bert, John Was de bemanning van deze compleet verzorgde reis.

Grtn.

Beaste Vondenboan

Rondje Giessenburg

Fietsverslagen

Afgelopen zaterdag viel er zoveel regen dat het nauwelijks voor te stellen was dat het zondag toch echt mooi weer zou worden. We gingen er toch maar vanuit en er waren voldoende duimpjes om weer eens een groepje met de Sport te vormen. Dit aantal renners was er overigens wel vaker de afgelopen weken, maar het gemis van El Capitán (Mar10) was merkbaar. Gelukkig zit hij weer op de fiets. Dat is toch erg snel, maar ook weer niet verassend bij zo’n sportman.

De geplande vertrektijd van 09.00u had voor mij iets later gemogen deze keer, omdat ik wel het einde van het WK wielrennen wilde zien. Zondagochtend vroeg de wekker gezet, want ik had een sterk voorgevoel dat MVDP het wel eens kon gaan flikken. The rest is history zullen we maar zeggen, wat een ongelofelijk verhaal en wat een teleurstelling. De beste heeft die dag gewonnen, al weten we nooit of hij echt de beste zou zijn geweest.

Ondanks de kermis in Made was er een behoorlijke groep aanwezig en er werd druk bijgepraat over het WK wielrennen. Met 5 man van de Sport (Martien, Twan, Frans, John en ik) vertrokken we voor een rondje Giessenburg, uitgezet door Mar10.
Rustig aan gingen we richting Zevenbergschen Hoek praat ik bij met Twan. Hierna meer in een lint richting Dordrecht over de mooie dijken, waarbij we kop over kop ieder onze beurt pakken. Dat werkt altijd super bij de Sport, waarbij iedereen zijn steentje bijdraagt. Soms de één wat langer dan de andere, maar iedereen rijdt mee.
Het was te merken dat het lekker weer was, zeker ten opzichte van de dag ervoor. Druk op de dijken met wandelaars, hardlopers en fietsers. We manoeuvreerden ons er gemakkelijk doorheen. In de verte rijdt een flinke groep renners. Het duurt niet lang dat we ze inhaalden en er worden over en weer wat grappen gemaakt.

Over de brug is het richting Sliedrecht wat meer bochtenwerk en stoplichten. Hierna de polders in op veelal droge asfaltwegen, dan is het wat makkelijker om meer tempo te maken. In Giessenburg gaan we langs het water, dat vind ik persoonlijk altijd erg mooi.
Er staat maar weinig wind, maar vanaf hier is het toch vooral meewind. Dat is te merken, het lint van de WTC Made rijdt vloeiend over de wegen.

Ondanks dat we allemaal genieten van het tempofietsen schiet het bijpraten er hierdoor wel bij in. Na een kort overleg is iedereen enthousiast over een stop met koffie en gebak. Dat doen we deze keer in Raamsdonksveer gezien de kermis in Made en dit voor John wat beter uitkomt. Wij zijn de moeilijkste niet en stoppen bij Fort Lunet. Er is goed doorgereden dus de koffie en de appeltaart met slagroom smaken goed in het zonnetje.
Het is zo gezellig dat we nog een bakske doen en vervolgens weer doorgaan voor het laatste stuk. We zwaaien John uit aan de poort in ’t Fèr en in Made gaat iedereen zijn eigen weg voor het laatste stuk naar huis.

Heerlijk gefietst met een gezellige groep met mooi weer, het was genieten!

Mvg Gerben