Alle berichten van Rene van Mook

Sportief rondje Sint Andries

Fietsverslagen

Deze WTC-zondag was weer goed bezocht. Helaas bleken de meeste sporters toch niet van plan mee te gaan met de sportploeg. Kevin en Johan moesten op tijd weer thuis zijn, Chris had weer een feestje gehad en Sander was te druk…

Nou ja, dan maar met 4 sporters te weten Martien, Frans, ikzelf en John M. Bij het wegrijden voegde Peter zich ook nog bij ons.

De rit zou gaan naar Sint Andries. Ik had er nog nooit van gehoord, maar dat is eigenlijk gewoon Rossum. Maar goed, Sint Andries klinkt op deze mooie zondag wat vroomser, zal ik maar zeggen…

Onderweg richting Sint Andries ging het allemaal lekker vlot. Over de Heusdense brug door en langs het Oude Veerhuis in Ammerzoden. Gezien de medailles op Strava zou ik hier wel eens eerder moeten hebben gefietst, maar ik herkende het toch niet allemaal niet goed meer.

Ondanks mijn eigen onbekendheid daar, bleek dit voor velen niet zo te zijn. Zeker na Rossum langs de Waal wemelde het van de fietsers. Het was soms echt slalommen. Daarnaast hadden wij zeer regelmatig andere wielrenners in de staart zitten die met ons mee wilde liften. De eerste volgeling op onze bedevaart naar Sint Andries kwamen we al in Waspik tegen. Dit is natuurlijk prima, maar dan graag wel achter ons en niet tussen ons. Zo overkwam het ons bij Gameren dat er zich een wielrenner, volledig uitgedost in het schildergrootmeester-pakje van Jumbo-Visma (inclusief bijpassende bidons), voegde tussen ons treintje. Aan zijn manier van fietsen was duidelijk te zien dat hij met hangen en wurgen bij Martien in het wiel zat. Bij het inrijden van de smalle weggetjes van Gameren werd er een beroep gedaan op de fijne motoriek, deze was bij de Jumbo-Visma wannabe echter ver te zoeken, wat zorgde voor wat onhandige manoeuvres. Toen we Gameren uitreden hield hij het denk ik maar voor gezien, want in eens was hij weg.

Bij Poederoijen kwamen we weer op bekend terrein. Toen we daar over de brug Brabant in reden, besloten John en Frans hun eigen weg maar naar huis te rijden door rechtdoor richting Giessen te rijden. Martien, Peter en ik bleven verbaasd stilstaan. Wat doen zij nou? Waarom tarten ze het gezag van onze wegkapitein nou zo? Met een ferme fluit van Peter kwamen Frans en John teruggereden en voegden ze zich weer in ons wiel. Dit was wel een dreun voor het gemiddelde, maar het was toch fijn om jullie toch nog even voor ons te hebben zien rijden…

Via Wijk en Aalburg vervolgende we onze weg richting Raamsdonksveer waar we nog een bakje dronken bij het Fort.

Rond 12.30 uur reden we de May binnen en hadden we er weer 125km opzitten. Het was weer een mooi ritje, met prachtige wegen. Dank daarvoor.

Thijs

Noordwaard met de trimploeg

Fietsverslagen

Het klinkt als een plaats uit een heldenepos. En er zijn vast ook gemaakt over de rietsnijders in de Biesbosch. Alleen weet ik niet of de Noord-Waard er in voorkomt. Maar het had zomaar gekund.

Het was in elk geval prachtig weer met weinig wind die zelfs bij richting Made enigszins aantrok in ons voordeel. Voor aanvang van de tocht werd er nog wat geschoven, wie bij wie zou aansluiten. En zo gingen we met de Trim met een redelijk aantal heren en één dame op weg naar het noorden. Bij Hank al de polder in. Het aangename was dat er er andere rijders bij waren die ik al geruime tijd niet meer gesproken had. En als ik genoeg lucht heb dan ben ik in voor een gesprek.

De tocht zelf was schitterend. Waar de omgeving in koudere maanden wat vijandig aandoet voor degenen die daar wat gevoelig voor zijn, in de zomer is het er uitnodigend. Vooral de oostwaartse route terug naar Werkendam was prachtig. Over slootjes via bruggen waarbij we voor mij gevoel, door het ontbreken van relingen, over het water scheerden. Scheerden ja, want het tempo was behoorlijk. Maar, en ik spreek uiteraard voor mezelf, het was prima te volgen.

En normaal haak ik in Geertruidenberg af wanneer we vanaf die kant komen, maar op uitnodiging ben ik mee naar Made gegaan om op koffie en gebak getrakteerd te worden door Jacques ter gelegenheid van zijn verjaardag. Nogmaals gefeliciteerd, en dankjewel. Het was nog niet per se eenvoudig een uitspanning te vinden om deze traktatie te verkrijgen. De eerste zaak waar we wilden aanleggen(ik noem verder geen namen) was nog niet open, en de eigenaar (meen ik) had ook niet per se zin in onze klandizie. Gelukkig was er wel een zaak die ons meer dan welkom heette: Shirley’s Eethuys, die ik vanwege de gastvrijheid dan wel weer bij naam noem. Het was een prettig einde van weer een prettige tocht. Er was ook steun van Gerard die Gerard vergezelde op het stukje naar huis terug. Daarbij reden we over een assepad dat vanwege de werkzaamheden aan de Drimmelseweg de omleidingsroute was. Een stukje Made dat ik niet kende, maar wat ik zelf schitterend vind. Nu dit verslagje onder de parasol, met een virgin cuba libre (cola-rum zonder rum) en op de achtergrond zeer zachtjes de klanken van Luiz Bonfa. Dit zou wel eens een perfecte zondag kunnen worden. Met dank aan jullie.

Ik hoop weer tot volgende week.

Met vriendelijke groeten,

Gerard Koops

Rondje Philipsdam met de sportploeg

Fietsverslagen

Vandaag stond de 22ste rit van het jaar alweer op de planning.
Dit keer zou Martien de rit leiden. Op zaterdag had Martien al een voorverkenning gedaan en hieruit bleek dat de Philipsdam er uitstekend bij lag. Je raadt het al, er bestond binnen de sportgroep dus al snel consensus over de route. Een rondje Philipsdam. Hoewel het eigenlijk de planning was om ook de Oesterdam nog mee te nemen, strandde dit idee vanwege hevige protesten van de richting Haagwinde.

Martien gaf aan dat het rondje 120km zou gaan worden, dus nam ik voor de zekerheid maar twee reepjes mee. Ik kan u al vertellen dat dit geen overbodige luxe bleek te zijn.
Aangekomen bij het oude gemeentehuis bleek de opkomst redelijk goed te zijn. De sportgroep was ook goed vertegenwoordigd. Wat me ook opviel waren weer een paar nieuwe fietsen die ons WTC peloton rijker is geworden. Stuk voor stuk zijn het niet de minste fietsen en ik schat zo in dat de eerste 10.000+ euro fiets ons peloton heeft weten te vinden.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de fiets van Flip, met zijn Cipollini heeft hij een echt Italiaans raspaard aangeschaft. Hoewel ik niet echt goed heb kunnen kijken, zag het er wel buitenaards snel uit. Wellicht kunnen de Amerikanen in hun onderzoek naar UFO’s ook eens kijken naar die fiets van Flip, ik denk dat ze dan al een hoop vermeende UFO-waarnemingen kunnen verklaren. Mooie fiets Flip!

Enfin, de start ging voor mij wat minder. Nadat ik me een weg gebaand had tussen de marktkraampjes van Bruisend Made, bleek ik midden in de tour groep te zitten. Gelukkig stonden Twan, Sander en Chris bij de watertoren te wachten en kon ik me snel bij de sportgroep voegen. Deze groep bestond nu uit 7 man, te weten: Ik, Martien, Kevin, Sander, Twan, Chris en Frans.
Hoewel we behoorlijk wat wind tegen hadden ging het direct al behoorlijk hard. Op weg naar de Driehoefijzers reden we al 37km/h met Sander naast mij op kop. Ik dacht nog “ doe da nou nie” maar we deden het toch en rond Zevenbergen kwam ik voor mezelf tot het inzicht dat de weg nog lang was en dat enige vorm van het verdelen van krachten niet geheel onverstandig zou zijn. Een gedachte welke vermoedelijk bij iedereen in het hoofd speelde.
Gelukkig konden we even op adem komen bij de gesloten spoorweg in Zevenbergen. Martien verontschuldigde zich als leider direct door te zeggen dat hij vergeten was het spoorboekje te raadplegen. En grove fout wat mij betreft, maar goed iedereen mag wel eens een foutje maken.
Rond Klundert waren we allemaal al goed warm, de zoutsporen van bilzweet begonnen zich reeds af te tekenen op de achterwerken van de renners. Behalve bij Martien, als hij het namelijk warm krijgt dan zie je precies op zijn ruggenwervels natte zweetplekjes ontstaan. Bij aanvang van de dinsdagavond rit is dat ook altijd grappig om te zien. Je kan namelijk precies zien wanneer Martien al wat extra kilometers heeft gereden.

Via Klundert, Willemstad en Oud-Tonge reden we met een prima snelheid naar de Philipsdam toe. Ondanks dat we vol wind tegen hadden, constateerde ik dat we bij de Philipsdam toch 34 km/h gemiddeld hadden gereden. De Philipsdam mocht dit gemiddelde natuurlijk niet in de weg staan, dus besloot ik op kop te gaan rijden. Op de dam werden we echter teruggefloten, Frans en Kevin lagen eraf. De dam bleek net iets te veel van het goede. Maar beter tijden lagen voor ons, want na de Philipsdam was het alleen nog maar wind in de kont.
Bij wind in de kont is het altijd een geschikt moment om te kijken hoe iedereen erbij zit en om wat persoonlijke indrukken te krijgen. Kevin zat er nog goed en fris bij, groot verzet en het komt allemaal wel goed. Toch hoorde ik hem wel wat mopperen over de snelheid, beter gezegd de tempowisselingen. Tja, dat klopt wel, we proberen er rekening mee te houden.
Frans had naar eigen zeggen een heftige rit. We zagen hem weinig op kop, maar dat hoeft ook helemaal niet.
Chris zat er minder lekker bij, hij was geen schim van zichzelf en liet zich ook vrij weinig van voren gelden. Die baco’s de avond er voor waren ook niet precies de beste voorbereiding geweest.
Dan hebben we John die…. oh nee, die was er weer niet bij… sorry
Martien dan, die zat er goed bij. Hij was vooral de constante factor en als leider zat hij altijd voorop bij de moeilijke stukjes in de route. Dat was echt fijn.
Twan had het volgens mij best goed naar zijn zin. Hij pakte af en toe wat kopwerk mee. Tijdens de rit vroeg ik nog hoe het met hem ging: “goed hoor, maar als ik achter jou rij dan moet ik altijd zo hijgen.” Hmmm…… oké dan….
En dan hebben we Sander nog, de krachtpatser in het peloton. Als hij op zijn stuur gaat liggen, dan gaat het ineens heel hard, dit hebben we dan ook diverse malen meegemaakt. Die jongen blijft maar gaan en heeft er ook erg veel plezier, dat is echt goed om te zien.

Na de Philipsdam gingen we via Steenbergen, Stampersgat en Oudenbosch met een mooi tempo weer terug richting de May. Bij de Zuiddijk richting Langeweg viel het echter stil, ik weet niet waarom dit was, maar ik vermoed dat een aantal er klaar mee waren. Dat mag ook wel, want er is snel en fijn gereden met elkaar.

Na 115km kwamen we weer in de May aan. Helaas niet de beloofde 120km, maar ja dat zullen we Martien ook maar vergeven.

Tot de volgende keer

Thijs

Voorbij zien komen. (Binnenmaas met de tourgroep.)

Fietsverslagen

Ik had deze week een rare week, maandag vergat ik om bloed te prikken voor de jaarlijkse APK-keuring dus moest ik dit dinsdag doen en dat rondje missen. Dus toen maar dinsdagmiddag gereden. Woensdag met de auto terwijl Marianne met de fiets richting Aalten ging. En vrijdag solo terug van Aalten met heel de tijd wind tegen. Echter dit was niet het vreemdste, ik heb n.l. elke dag gekeken of er een verslag was van de Tourgroep. En tot mijn spijt heb ik het tot op dit moment nog niet voorbij zien komen, misschien dat het nog komt zal ik dan maar denken. Ik kan het niet schrijven want ik had weer een ronde van Vaderdag met één van de zonen.
Goed maar nu naar vandaag, ik was weer tijdig wakker en had met Leo en Gerben afgesproken om vanaf Leo te vertrekken. Leo stond al klaar en enkele tellen later is ook Gerben er. We rijden via dun Bromtol naar de May. Gerben geeft aan dat hij niet geheel fit is en vandaag dus met de tourgroep mee zal rijden. En nu ik dit schrijf denk ik heel goed gedaan want als niet echt fit bent mag je niks forceren. Als we bij het oude gemeente huis aankomen is het een drukte van jewelste. Niet alleen fietsers maar ook allerhande marktlui voor een nieuwe editie van “Made Bruist”. In het groepje renners van de WTC zie ik ook Jan Lensvelt, hij gaat weer mee met de club met de mannen van de trim. Mooi dat dit weer lukt, probeer er van te genieten Jan. Flip had in de app aangegeven dat hij een rondje Nieuw Beijerland in gedachte had, maar anderzijds was het i.v.m. Bruisend Made ook wel leuk om tijdig in de May terug te zijn. Het zou nu een rondje Numansdorp worden. We vertrekken met Flip op zijn nieuwe Chipollini fiets door de Nieuwstraat. Het eerste stukje gaat rustig tussen de marktkramen door bij de Watertoren gaan we rechtsaf. Flip en ik gaan richting het Gat van Ham en als we op de Amerdijk zijn laat ik me afzakken om te zien welke sterke benen ons vandaag kunnen helpen om de snelheid er in te houden. Ik ontdek de volgende lieden in onze groep: Flip Segeren, Peter Verhagen, Boukje Broeders, Sandra van Eijk, Ad van Dongen, Erno Haanskorf, Adrie Veregghen, Gerben Berm, Erik en Leo Stasse, Hans van Bragt, Corné Scchoenmakers en uiteraard ik zelf. De kopbeurt van Erno is wel heel erg kort richting de Schuddebeurs. Hij zet meteen Boukje op kop dat kan toch niet de bedoeling zijn en dan zelf alleen in het wiel? Voor de Moerdijkbrug hebben Leo, Corné, Flip, Peter V, Adrie en Gerben al mooie beurt gedaan. Het stuk van de Moerdijkbrug tot de Kiltunnel is voor Ad van Dongen die laat zien dat het met de conditie weer de goede kant uitgaat. We nemen hier de linker buis vanwege werkzaamheden aan de andere kant. Als we de Kiltunnel uitkomen heeft Flip de route een beetje aangepast. We rijden nu een rondje Binnenmaas. De beurten worden nu door het grootste gedeelte van de groep goed verdeeld en al rap komt de Binnenmaas in beeld; ik probeer er rijdende weg nog een foto van te trekken.

Binnenmaas
Binnenmaas

Even later eet ik mijn banaantje op hij is al erg zacht geworden maar smaakt prima. Als ik naast Sandra rijd merk ik dat ze weer makkelijker rijdt. Ze had me al verrast met haar rit in Frankrijk, ze geeft aan dat het haar ook beter af was gegaan dan ze had verwacht. Op een ander moment rijd ik naast Boukje. Ook die rijdt opmerkelijk makkelijk mee in de groep. Ze geeft aan dat ze graag ook wat op kop rijdt, ik adviseer dit later in de rit te doen omdat je als je in het begin te veel moet forceren het later op je bordje krijgt. Toch siert het haar wel dat ze ook haar aandeel wil leveren. Vlak bij Numansdorp halen we een jong meisje in op een BMC met opzetstuur. We hebben haar al eerder gezien. Ze blijkt uit Oosterhout te komen en is een Triatlon atlete. Ik geef aan dat ze best in de groep mag aansluiten rijdt zeker zo makkelijk.

Na het Hellegatsplein zijn we haar weer kwijt. Via Helwijk rijden we nu naar Oudenmolen en dan naar Zwingelspaen. Het gaat nu een stukje makkelijker nu we windaf koersen. Het is dan wel oppassen dat je niet te hard gaat rijden. Bij Klundert kiezen we voor het industrieterrein Moerdijk. Het stukje in Klundert zelf rijdt niet lekker, iets wat Ad van Dongen beaamt. Op naar Moerdijk zelf. Van daaruit gaan we richting Zevenbergschenhoek als we over de HSL en de A16 zijn komt de May al bijna inzicht verschillende renners kijken nu zenuwachtig op het tellertje halen ze wel of niet de 100 km? In Made zwaaien we de verschillende renners uit. Met Gerben en Leo gaan we richting Den Hout. We wensen elkaar nog een fijne dag. Ik heb lekker gereden.

Gerard uit Ter Aalst

Noordhoek

Fietsverslagen

Voor het vertrek werd er stevig overlegd over de route. De richting was wel duidelijk met een stevige zuidwesten wind. Maar het ging vooral om de terugweg waarbij “Den Elsakker” het onderwerp was in verband met nieuw grit op het asfalt daar in de buurt.

We gingen op weg, met Peter, Johan, Jacques, Wim, Anton, Bert, ikzelf. En met Jan, een heuglijk feit!

Wat betreft de temperatuur was het fijn. De wind behoorlijk stevig. En omdat ik al een aantal weekend was opgesloten in mijn werkhok viel me de algemene progressie op.

Het kan natuurlijk ook zijn dat het mijn eigen regressie is die mij opvalt. De rest van de groep is in elk geval beleefd en coulant genoeg om mij het niet aan te wrijven.

We gingen in elk geval via Noordhoek kwamen weer in de buurt van de Zevenbergen waar we over de houten brug het water over gingen. Vooral het stukje aanrijden richting die brug trof mij. Het is een prachtig stukje Nederland. En dat gold eigenlijk wel voor de hele route. In de zomer is het een prachtig rondje. Een schril contrast met de winter. Het is er dan onbeschut, naargeestig en het komt hard over. Ik diep nu uit mijn herinneringen. Trainingen in februari die kant op waren bruut en zonder souplesse. Waarschijnlijk was het minder erg dan in mijn herinneringen. Maar de heroïek moet ergens vandaag komen. Nu was het in elk geval een genot om rond te fietsen, ondanks dat we niet helemaal de vooraf bedachte route reden. Het gezelschap had een flinke hand in de goede stemming. Zelfs een ongeplande bandenwissel had daar geen invloed op. Ik kijk weer uit naar de volgende rit.

Met vriendelijke groeten,

Gerard

Ritje Trimploeg

Fietsverslagen

Na de hitte van vorige week zaterdag en voor mij de langste rit sinds ik op een wielrennersfiets zit vandaag schitterend fietsweer en weer lekker met de trimmers mee.
Vorig jaar naar de Rith gefietst en dit leek me vandaag weer een mooie rit ook i.v.m de wind die uit zuid westelijke richting kwam.
Bij aankomst op het Raadhuisplein telde ik toch al gauw 7 trimmers en dit waren:
Peter Kuypers, Peter Bastiaansen, Peter Korse, Jan Lensvelt, Wim Rasenberg, Jacques van Dijk en John de Wijs.
Vol goede moed vertrokken we richting den Hout en via Dorst naar richting Bavel.
Echter boven op het viaduct bij Made plotseling geroep dat we moesten stoppen.
Wat was er gebeurd, Jan was vergeten zijn bril op zijn neus te zetten. De bril stond boven op zijn helm en daar wordt zijn zicht er niet beter op.
Het was weer goed opletten vandaag want we werden bijna van de fiets gereden door een dame die niet goed oplette achter het stuur..
Kopwerk werd keurig gedeeld en in een mooi tempo ging het richting Ulvenhout en via allerlei slingerwegen richting Effen. Wat al wel opviel was de vele renners die we tegen kwamen en Jacques merkte al op dat er zeker een tour aan de gang was.
Door Effen en dan naar de Achterste Rith. Een paar mooie klimmetjes in een mooi omgeving.
Plotseling was de weg afgezet en konden we wel of niet verder. Volgens de vrijwilligers was het n iet de bedoeling om hier langs te gaan want over 5 minuten begon er een wielerkoers.
Na wat protesten draaien we toch om en de vrijwilliger vertelde nog wel dat we nog in konden schrijven voor de 55plus koers. En volgens hem kon iedereen van de trim meedoen gezien de koppen die hij zag. Nee,Nee hoorde ik, dat was niet de bedoeling.
Omdat mijn fietscomputer de weg nu kwijt was nam Jacques resoluut de leiding en dit ging zeer goed. Hij weet overal goed de weg. Iemand riep plotseling gaan we nog langs de Elsakker want als we dat doen trakteer ik.

De Trimploeg bij Cafe Elsakker

Jacques paste gelijk de weg aan zodat we even later bij de Elsakker aan kwamen.
Koffie met Vlaai werd getrakteerd door Peter K en dat smaakte goed. En na nog een bakste stapten we weer op de fiets en reden richting Made.
Een fijne rit met mooie wielertoeristen, voor herhaling vatbaar.
Tot volgende week.
John

De langste dag

Fietsverslagen,

Nadat ik al een aantal keertjes de D. K. D. (de korste dag) heb gereden was er vanuit de club de uitdaging om de langste dag te rijden. Aanvankelijk was de opdracht om 300 km te rijden op één dag. Echter de voorspelde hitte deed deze gedachte veranderen in 200 km. Eigenlijk is het in mijn beleving de bedoeling om op de langste dag vanaf dat het ’s ochtends licht is te rijden totdat de zon ’s avonds ondergaat. Maar dit moet wellicht nog bij ieder wat indalen. Afgelopen week had al een paar keer zenuwachtig op de site van de WTC gekeken voor de deelnemers aan de 300 km en later dus de 200 km. Maar het lijstje werd steeds korter, dus de nacht voor de rit toch slecht geslapen ondanks de nodige biertjes de avond ervoor bij het afscheid van een oud collega. Het wekkertje maakt mij al voor vijf uur wakker, ik moet namelijk rustig opstaan en de krant lezen voor ik vertrek. Ruim voor kwart voor zeven sta ik op het plein bij het oude gemeentehuis. Het is dan ook al tegen zevenen als de anderen arriveren Mar10, John, Thijs en Chris zullen de hele rit meerijden terwijl Twan ons een stuk zal vergezellen. Hij heeft namelijk de opdracht om ’s middags zijn dochter op Schiphol op te halen. Die is een half jaartje naar Spanje geweest in het kader van de opleiding.
Bij het vertrek richting Geertruidenberg – Raamsdonksveer is er meteen een lekker tempo we vertrekken dan ook wind af. In de Overdiepse polder wacht ons de eerste verrassing de weg door het overloopgebied is afgesloten. We keren om en gaan via de oversteek bij het Labbegat naar Waalwijk hier nemen we de oversteek over de A59 om op het industrie terrein te komen. De slechte weg zorgt ervoor dat bij Chris de ketting eraf springt. Maar hij heeft het euvel snel weer verholpen. Zo vroeg op de dag is het nog goed te doen en ieder heeft extra grote bidons genomen zodat drinken mogelijk niet het probleem gaat worden. Als we terug op het parcours zitten nemen we de afslag centrum Doeveren. Van daaruit gaat het richting Heusden, Herpt en vervolgens naar Bokhoven waar we via de sluis rijden. Juist voor Heusden nemen we afscheid van Twan die alleen terug moet naar Terheijden. Nog immer gaat het voorspoedig en kan ik mijn beurtjes nog doen. We rijden boven ‘‘s-Hertogenbosch richting Oud Empel en Empel tot voorbij Gewande volgen we de Maas. Hierna gaan we in de richting van Nuland. Als we daar rijden vertel Thijs dat het daar allemaal begonnen is met de Toekan van familie van der Valk. Middels een tunneltje gaan we onder de A59 door.

Bij Vinkeloord gaan we een stukje over een gravel pad dit zorgt in de groep voor enige verwarring, niet iedereen ziet het als een echte weg. We rijden nu als het ware om Berlicum heen en in Poeldonk volgen we de Zuid-Willemsvaart. Als Mar10 naast me rijdt vraag ik of hij als deskundige deze vaarweg kent. Hij antwoordt dat zijn schip te groot is voor deze waterweg en weet te vertellen dat zijn opa vroeger 14 dagen over een enkele reis naar Maastricht deed met 150 ton en dat zijn in 18 uur 1500 ton over dezelfde afstand vervoeren. We verlaten het jaagpad en gaan richting Schijndel, hier gaat het fout. Mar10 kan niet zien aan welke zijde van de weg we moeten rijden. Misschien is het ook al de warmte die ons minder fris maakt. Ik stel voor om door de berm over te steken om niet te veel om te hoeven rijden. Ik kom nu in een gebied waar ik enigszins bekend ben draaien via Geelders naar Liempde waar vroeger altijd de landbouwtentoonstelling was van daaruit gaan we via het Boxtels industrieterrein naar Lennisheuvel. De weg gaat vandaar langs de Kampina af naar Spoordonk. Onder tussen heb ik mijn Garmin al aan het infuus gehangen. Normaal gaat mijn accu maar drie uurtjes mee als hij moet navigeren. De weg gaat verder over de A58 naar Oostelbeers, Middelbeers en Westelbeers. Hierna gaan we via een van de acht Zaligheden Netersel naar de Lage Mierden vanwaar we het Landgoed de Utrecht bereiken. Mijn voeten doen al aardig zeer als we het andere peloton van de WTC bijna bij dun Bockenreyder tegemoet rijden. Die hebben de stop er al opzitten. Als ik op mijn teller kijk zie 145 km van huis uit. Bij dun Bockenreyder zoeken we een plaatsje uit de zon. De nodige cola’s en uitsmijters worden besteld en we staan versteld van de snelheid waarmee e.e.a. geserveerd wordt. Thijs kan zo penningmeester worden van ons groepje hij speelt voor de bank van lening wat we later weer goed kunnen maken met een TIKKIE. De bidons worden weer bijgevuld voordat we aan het tweede stuk van de rit beginnen. Ik zeg de mannen toe dat ik niet meer op kop kom. Ik heb dit het laatste stuk ook al minder gedaan. We vertrekken via de golfbaan Midden Brabant en maken dan enkele slingeringen via Baarschot, Haghorst en Biest-Houtakker naar Goirle. We komen via Riel en de Boerenbaan in Gilze waar we op het parcours van de wielerronde van Gilze komen. We mogen het parcours niet op ook al zeggen we dat we dat we onze rugnummers zijn kwijtgeraakt. John roept nu dat als hij ergens ijs ziet wil stoppen voor een ijsje. Als we bij de Hooikar voorbij komen rijdt hij dan ook bijna binnen met zijn fiets. Tevens viert John zijn verjaardag nogmaals en trakteert op een lekker en zeer welkom bakje ijs. Na deze prettige stop komen we weer op het parcours in Gilze waar we door over de stoep te rijden de weg vervolgen naar Klein Zwitserland. Vandaar gaan we over bekende wegen naar Oosterhout. Bij Vrachelen draaien we af naar de kanaaldijk. Chris wil via het Terheijdenspoor naar huis en ik kan bij de Ter Aalsterbrug naar huis afdraaien. Ik bedank mijn kompanen dat ik met hen deze rit mocht rijden. Als thuis kom neem ik een lekkere koude en verdiende cola en zie dat ik 214 km op mijn totaal kan bijschrijven. Hierna volgt een herstel biertje in de vorm van een Zundert 10.

Gerard van Ter Aalst.

Bockenreyder 124km

Fietsverslagen,

300km! …300km!! Dat zou de ultieme uitdaging worden in 2022 en ik had al zo’n beetje half toegezegd om de uitdaging aan te gaan. Gekkenwerk natuurlijk. Met een gemiddelde van 30km/h zit je al tien uur op de fiets. Hoe kan ik onder dit waanzinnige idee vandaan kruipen?
Tijdens de najaarsledenvergadering wordt het idee aan de leden gepresenteerd en het idee valt redelijk goed. Het nadeel van die ene rit van 300km is dat mogelijk niet elke WTC’er mee wil/kan. Dan oppert Ad een idee om 3 verschillende routes te maken van 100 – 200 en 300km met een centraal middenpunt: de Bockenreyder. Een ieder kan zijn eigen uitdaging en tempo kiezen en we proberen het zo uit te stippelen dat we rond lunchtijd bij de Bockenreyder zijn. Samen met Peter Broeders maak ik de 300km rit; de 200km rit is een afgekorte versie. De 100km rit maak ik zelf en is iets lastiger omdat de Bockenreyder nu eenmaal al op 50km fietsen ligt en we geen route willen van +150km.
Als B-day dan nadert, hoop je 1 ding; dat het weer een beetje meewerkt. Bij WeerOnline en het KNMI kijk je 14 dagen vooruit en dat ziet er niet verkeerd uit. Sterker; het kon wel eens erg warm worden tot boven de 30ºC. In overleg met de inschrijvers voor de rit, besluiten we de 300km rit te annuleren. Er wordt onderling nog wat geschoven; die wil terug naar 200km of toch maar 100. Uiteindelijk is er een groep van 12 voor de 100km en een groep van 5 voor de 200km.

100km groep Bockenreyder

Om 8:00 uur komen de laatste renners voor ons kluppie aangereden en kunnen we vertrekken. Uit alle gelederen van de WTC hebben we renners in ons midden. We spreken af om het rustig aan te doen, we hebben immers ook tijd genoeg als we pas tegen 11 uur bij de Bockenreyder hoeven te zijn. De wind blaast op de heenweg in ons voordeel en ik merk wel dat het tempo toch iets hoger ligt dan verwacht. Op zich geen probleem, iedereen kan goed mee.
Vlak voor Alphen draaien we linksaf en vanaf hier is het voor mij onbekend terrein. Ik hoor in het peloton dat “…we altijd anders reden”. Er leiden meer wegen naar Rome, denk ik dan maar en zo kom je ook nog eens op andere plekken en fietspaden. Dat die fietspaden niet altijd even goed berijdbaar zijn merken we bij Riel. Peter Broeders had me hier al wel een beetje voor gewaarschuwd, maar ach het is een klein stukkie. In Riel gaan we rechstaf richting Goirle waar we dwars doorheen denderen. Net na Goirle moeten we nog een stukje gravelen als we een kilometerje of wat op een stuk onverhard rijden; nou ja… het is geen asfalt, maar het is goed te doen. In gedachte sla ik dat stukje op zodat ik naderhand de route kan aanpassen.
Vervolgens gaat het naar Biest-Houtakker en bij Haghorst rijden we even verkeerd. Een gedeelte wil terug rijden en de route oppakken, maar de kop is al te ver door. We sluiten weer aan en worden gerustgesteld dat we de route straks echt wel weer ergens oppakken. Ik ben er niet helemaal gerust op todat Hans ons inderdaad weer naar de uitgestippelde route leidt. We passeren Middelbeers (oost en west) en even later herken ik het fietspad waar Elsbeth en ik een aantal weken terug gelopen hebben. Het is smal en we rijden achter elkaar. Gelukkig komen we geen tegenliggers tegen. We rijden langs de vennen Het Goor en De Flaes en passeren de uitkijktoren over deze vennen. Hier hangt de denkbeeldige flamme rouge.
Tegen 11 uur zijn we bij de Bockenreyder, het is hier eigenlijk nog best opvallend rustig. Ik had een voller terras verwacht. Wellicht dat de voorspelde hitte veel mensen thuis hield. In ieder geval hebben we direct een plekkie in de schaduw gevonden. Geen uitsmijters, maar koffie en appelgebak of kersenvlaai. We kijken nog uit naar de 200km-rijders die nu toch echt ook in de buurt moeten zijn. Na 3 kwartiertjes stappen we op de fiets en net als we de Bockenreyder verlaten komen we de 200km-renners tegen.
Voor ons begint de weg terug, nu met de wind op kop. De warmte is nu echt goed merkbaar ondanks dat we veel in de bossen rijden. We rijden door Esbeek en Hilvarenbeek. Voorbij Riel wijken we nogmaals wat van de route af, maar uiteindelijk zie ik weer wat bekendere plaatsen als Hulten – Rijen voorbij komen. Ik zit er inmiddels al aardig doorheen. De warmte, de kilometers, de kersenvlaai …ik weet niet of dat nu allemaal zo’n goede combinatie is, maar we moeten verder. Johan stelt voor om een afzakkertje te pakken bij de Brabander als we terug zijn. dat vooruitzicht houd me overeind en even over half 2 rijden we Made weer binnen. Ook bij de Brabander kunnen we lekker in de shaduw zitten. Een pilsje durf ik nu niet te pakken, maar een colaatje kan altijd wel.

Uitrusten bij Brabander

Heel erg op het gemakkie rijd ik naar huis. Ik stap onder de verkoelende douche. Ik heb jeuk aan mijn beide armen en in mijn knieholte; …processierups?? …hebben we dat ook weer?!

Het neusje van de zalm

Fietsverslagen

Iedereen vroeg zich af van wat is dit? Nou, dat werd later deze ochtend wel duidelijk.Maar het mooiste nieuws deze ochtend was de terugkeer van Jantje Lensvelt. Na een lange revalidatie en na een paar keer gefietst te hebben was het mooi om te zien dat hij deze ochtend weer aan het Oude gemeentehuis stond. Dat deed iedereen veel deugd. Jan zou lekker met de trimmers meerijden en lekker bij mij in het wiel blijven. Gewoon om het goede gevoel terug te krijgen en weer te wennen hoe het fietsen in een groep gaat. Om half negen gingen we los. Richting Dussen. En met een prima weertje. Heerlijk toch. In Dussen de dijk genomen langs de fietsenzaak van Mooie Mario, langs Cafe De Bocht en de Klompenmaker. Het kon niet op. Beetje bijkletsen met John de Wijs en Bertje T en de kilometers vlogen voorbij. Na Dussen rechtsaf de polder in. Richting Wijk en Aalburg. Waar blijft het Neusje van de Zalm nou werd er geroepen. Komt vanzelf mannen als je maar oplet. En opeens was het daar. Een huisje links van ons. Daar stond op de gevel (Het neusje van de Zalm) terwijl het met vis niks te maken heeft. Is dat alles werd er geroepen?Dat is het nu, en ge zal het nooit meer vergeten hahaha. Verder naar Wijk en Aalburg en daar de dijk naar Andel genomen. Met jantje ging het goed. Hij had het weer prima naar zijn zin. Klepper Jac kwam intussen ook het nodige kopwerk verrichten want de wind begon in ons nadeel te blazen. Het ging via Woudrichem naar Sleeuwijk. De ene dijk na de andere. En of het druk was met dit mooie weer. Nederland fietsland en dat werd vandaag nog maar eens extra duidelijk. Vervolgens ging het via Uppel, Almkerk en Dussen naar Hank. Jac moest rond half twaalf thuis zijn want hij moest naar A’dam om zijn kleindochter te zien korfballen. Zij doet dat op topniveau bij Blauw Wit. En dat we op tijd terug waren in de May zodat Jac naar zijn kleindochter kon gaan kijken, sommigen naar de start van de ZLM Tour en anderen deden er nog een paar kilometers bij. En Jantje? Hij vertelde aan mij dat hij het goed naar zijn zin heeft gehad, dat het wel mee was gevallen, en dat hij ook wel een klein beetje moe was. Beste Jan: fijn dat je er weer bij was vandaag en weer lekker mee kon fietsen. Was gezellig met jou erbij.

De Pakhaas.

Numansdorp – Sport

Fietsverslagen

Nadat ik zaterdag net van de fiets was gestapt van het rondje TMM, zag ik de eerste berichten in de sport app al voorbijkomen voor zondag. Aangezien ik nog een behoorlijk feestje voor de boeg heb, waarbij ik zelden met lege handen zal staan, houd ik mij nog even stil in de app #indekken

Zondagochtend bleek ik gewoon fit te zijn. Voldoende hydrateren in de nacht heb ik ooit eens geleerd van een wijs man en het werkt (meestal). Het is heerlijk weer zondagochtend en op weg naar Made.

Altijd gezellig om alle groepen even te zien bij de start. Van de Sport zijn er uiteindelijk de gebroeders Weda, Twan, Peter, Martien en ik. Peter gaf eerst aan met de Tour mee te gaan, maar wil toch mee met de Sport. Geweldig en respect. Ik zie ook Flip graag meegaan, maar hij legt mij uit dat het sowieso niet gaat met zijn rugklachten. Onze voorzitter, zaterdag nog actief in de app, was niet aanwezig. Een feestje de avond ervoor gooide roet in het eten werd mij verteld.

We praten over de 200 of 300 kilometer voor de week erop en het blijkt dat niet iedereen weet van de informatie die al gedeeld is op de website. Martien legt ons nog eens uit wat een vereniging is en tot ieders verrassing geeft Sander aan rustig aan te willen doen vandaag, hij wil met de Tour meegaan. Het zorgt even voor verwarring vlak voor de start en terwijl de Tour al weg is besluiten we toch maar bij hen aan te sluiten.

Een grote groep trekt de polder in op weg naar Lage Zwaluwe, waarbij ik zie dat Ad in ieder geval de boel aantrekt. Achterin praat ik bij met Chris en met een mooie snelheid genieten we van het uitzicht. Totdat iemand aan mijn shirtje trekt. Het is Mar10. Geen familie van S10 zover ik weet, maar hij wil ons wel de Diepte insturen geeft hij aan. De twijfel is er nog even als ik overleg met Chris, maar we gaan ervoor.

In een paar minuten veranderde de rit op alle vlakken en de knop moest om in het hoofd. Martien neemt heel de rit veel kopwerk voor zijn rekening. Onze “Akela” heeft ons verleid om toch een rondje Sport te doen en neemt zijn verantwoordelijkheid. Sowieso verbaas ik mij ieder keer hoe goed hij overal de weg weet, dat is erg fijn fietsen.

Sander vliegt door de Kiltunnel en trekt de groep op een lint. Bovenaan geeft hij aan al meer zin te hebben om lekker door te rijden, dat belooft veel goeds.
Hoewel we goed doorrijden, geniet ik van het fietsen en de omgeving, qua omstandigheden een ideale dag met een fijne groep.
In Strijensas (ik heb het achteraf even op moeten zoeken) roept Peter dat het zo’n mooi bruggetje is waar we overheen rijden, ik knik instemmend.

Richting Numansdorp gaat Martien op kop en houdt het tempo strak. Sander neemt het over en het scheelt misschien maar 2 km, maar die versnelling laat het kraken in de groep. Als hij zich af laat zakken fietst hij naast mij met een grote grimas: “Ja Gerben, even tanden op elkaar hè!” Geen probleem en wel lekker eigenlijk, het vervelende is alleen dat er nog geen bordjes Den Hout te bekennen zijn en we dus nog even door moeten.

In Numansdorp neem ik de kop over van Twan en sla linksaf richting de brug. Sander komt voorbij en dat wordt gasgeven. Na het eerste stuk omhoog, viel er een gaatje dat ik dicht kon rijden. Wat ik mij niet kon herinneren, maar wat wel zo bleek te zijn, is dat het daarna nog een keer omhoog gaat. Gelukkig zagen Twan en ik dat de slagbomen dicht zouden gaan en bespaarden wij wat energie in het laatste stuk omhoog… Voor de slagbomen kan iedereen weer wat eten, drinken en op adem komen. Peter heeft nog energie over en praat met een andere renner die staat te wachten.

We trekken door over heerlijke wegen en dijken richting Fijnaart naar Zevenbergen. Het idee om nog koffie met gebak te nemen samen bij d’n Elsakker spreekt mij erg aan. Iedereen gaat mee, Sander kan helaas toch niet en die rijdt door naar huis. Het is heerlijk in de zon op het terras en we praten lekker bij.

Nadat we soepeltjes op de fiets stappen geeft Martien al snel aan dat we wel een beetje door moeten fietsen. Het tempo gaat weer omhoog en we rijden richting Terheijden. Hier worden we even tegengehouden, omdat we over het parkoers van de triatlon willen rijden. Dat mag, als we maar afstand van de deelnemers houden en met de richting meerijden. In Terheijden zwaaien we Twan en Chris uit en in Made zeg ik Peter en Martien gedag. Dinsdag trainen vraagt Martien nog? Is goed geef ik aan. Ik fiets door voor het laatste stuk richting Den Hout en kijk terug op een heerlijke rit met de Sport.

Groeten uit Den Hout,
Gerben