Omdat het zondag Moederdag is wordt er op zaterdag ook gereden door de WTC, dit geeft thuis voor de moeders meer rust en zondag hoeft het ritje niet zo lang te worden opdat ieder op tijd voor de koffie thuis kan aanschuiven. Ik rijd vandaag in mijn ééntje naar de May, Leo heeft een flinke klus die af moet en Gerben heeft  geappt dat hij niet mee gaat. Bij het passeren van de klus van Leo vraag ik of hij morgen meegaat. Gelukkig krijg ik een bevestigend antwoord. Als ik op het plein voor het Trefpunt aankom zijn er verschillende renners en rensters aanwezig. De trim heeft al een rondje in gedachten en ik denk voor de tour aan richting Willemstad. Maar als zo rond kijk denk ik dat we met een klein clubje op weg moeten. Er wordt voorgesteld om de Sport en de Tour samen te voegen. Ik vind dat prima, maar verwacht dat het misschien toch wel te hard gaat. Als we dan vertrekken richting de watertoren ga ik dan op kop met Kevin als sterke man naast me. We rijden via het Gat van Ham naar de Amerdijk. Hier draaien we richting Lage Zwaluwe ik zie dat er vele sterke renners aanwezig zijn en laat me wat naar achteren afzakken. We passeren Lage Zwaluwe buiten langs en missen zo de drukte bij de plaatselijke bakker en groenteboer. De weg langs de SchuddeBeurs is bekend, hier rijden we elke week langs met het rondje TMM. Met een vlot tempo bereiken we de Moerdijkbrug en wordt er richting de Hollandse Biesbosch gereden. Hier komen we echter niet; we draaien tijdig af naar het dijkje wat ons terug voert richting de Kil-tunnel. Ik heb ondertussen gezien met welk schoon gezelschap dat we onderweg zijn, t.w. in willekeurige volgorde: Kevin Damen, John Haanskorf, Johan v Helmond, Thijs Hillen, Martien v Kaam, Frans Marijnissen, Melody Renkema, Flip Segeren, Peter Verhagen, Anneke van Wesel, Ad v Wesel en ik zelf dus. De Kil-tunnel passeren we aan de linkerzijde omdat er aan de andere kant werkzaamheden zijn. Gevoelsmatig vind ik dit fijner rijden de klim uit de tunnel duurt minder lang. De rondemakers zijn het hier even niet eens met elkaar of het is zijn manier om van kop af te komen. (Kevin?). We rijden nu langs het Hollands Diep en ik vraag Mar10 of hij geregeld heeft dat hier de poorten open staan want ik heb al weleens hier voor een gesloten poort gestaan. Martien zegt dat ze beide open zijn en dat blijkt ook als we er langs rijden. Wat dijkjes verder staan we plots bij Strijensas voor de IJzeren dame, een plekje waar ik al verschillende foto’s heb gemaakt. Ook vandaag rijd ik even vooruit zodat de brug weer vereeuwigd is.

Het vervolg van de rit is nu richting Numansdorp. Op de weg daarheen gaat het tempo lekker de hoogte in maar ook weer niet al te gek zodat het gruppo completto blijft. Het fijne hiervan is dat ik zo nu en dan de mogelijkheid heb om met een buurman of buurvrouw over verschillende onderwerpen te kletsen. Nog voor Numansdorp zie ik een beregening met een zgn. sproeiboom. Dit is een beregeningshaspel niet met een kanon (grote spuit) maar lange dwarsarmen met broesers eronder. Het water komt dan fijner verspreid op het gewas. Iets wat vooral in de akker- en tuinbouw gewenst is. Na Numansdorp bij de golfbaan van Comstrijen gaan we linksaf naar de Haringvlietbrug die over enige tijd afgesloten wordt voor alle verkeer. Éénmaal weer aan de Brabantse kant van het Hellegatsplein draaien we richting het industrieterrein van Dinteloord. Ik hoorde vandaag de dag dit schrijf, dat Melody hier gewoond heeft en dat haar ouders er nog wonen.  We vervolgen nu richting Stampersgat en zien aan de linkerzijde van ons één van de twee overgebleven suikerfabrieken van Nederland. Wat een complex. En dan te bedenken dat hier alle suikerbieten van geheel Nederland worden verwerkt. Terwijl we vroeger in Breda en Zevenbergen bijvoorbeeld toch ook flinke suikerfabrieken hadden. Ja er is veel aan techniek veranderd om dit allemaal mogelijk te maken. Onze kopmannen lossen elkaar om beurten af en houden er goed de sokken in. Na Stampersgat is het Standaardbuiten wat we passeren en dan zien we in de verte de basiliek van Oudenbosch al staan we draaien echter via de Goudbloemsedijk naar Zevenbergen en hoor al enkele mensen een beetje kreunen. Mar10 is al even naast me komen rijden om te vragen hoe het gaat, omdat vooraf wat bedenkingen had om met de Sport mee te rijden. En ik kan antwoorden dat het prima gaat op deze manier van rijden kan ik het goed aan. Niet veel later is Langeweg in zicht en rijden we achter de Kompaan door naar Wagenberg. Ik kijk op mijn Garmin, ik de 100 km weer ruim passeren. In Made neem ik afscheid met de opmerking dat ik morgen weer ben. Thuis lees ik de Garmin goed uit net geen 110 km met een gemiddelde van 32,7 km 20 °C met dank aan de mannen van de sport. Ik ben klaar voor het feestje van de Paaspop en voor Moederdag.

Gerard van Oerle.

Nadat we zaterdag de prelude van de Moederdag rit hadden gereden hadden mochten we op moederdag nog een keertje van huis.
Zaterdagavond nog een feestje van de medewerkers van Paaspop Den Hout gehad en dus de nodige biertjes gedronken maar tijdig naar bed gegaan. ’s Ochtens was ik tijdig wakker en merk dat het fris is en de wind weer stevig uit de Noord-Oosten hoek blaast. Als ik net bij Leo sta, komt Gerben er ook al aan en via den Bromtol rijden we gedrieën naar de May. Als we daar komen is het aanvankelijk nog redelijk rustig maar dit verandert snel. Ik heb geen rit in de Garmin gezet maar weet wel een rondje van ca. 65 km. Dit omdat we op moederdag graag tijdig thuis de koffie met de familie willen drinken. Als we wegrijden, rijdt de Toer-Trim ook een stukje met ons mee. Zij hebben o.a. met Bert Timmermans afgesproken bij de brug van Keizersveer. Leo en ik zetten ons op kop van de groep en zoals al gemeld de wind is koud en stevig. Dit wordt vandaag flink werken want de sterke motor van onze groep Maurice is er niet bij; zijn frame is in tweeën en voorlopig niet gemaakt. De komende weken zal dat te merken zijn hopelijk dat zijn fiets snel gemaakt of vervangen is. Eenmaal over de brug bij Keizersveer rijden we nog een stukje door en draaien wat later af naar Dussen. Vervolgens rijden we over de dijk waar ook het Klompenmuseum van Den Dekker is om later rechtsaf naar de appelboomgaard te wenden. Corné heeft zich ondertussen ook al aan de kop gemeld even als Eric van der Hoeven. Dit is voor Leo en mij wel prettig dat er toch even de druk van de beentjes kan. Ondertussen heb ik me af laten zakken om eens te zien wie er op deze moederdag allemaal in onze groep bevinden. En ik kan zeggen er zitten vandaag gezichten tussen die ik al enige tijd niet in onze groep heb gezien. Op de lijst voor het klassement komen dan ook de volgende namen: Erno Haanskorf, Eric van der Hoeven, Cees Marijnissen, Rachel Marijnissen, Melody Renkema, Erik Stasse, Ad en Anneke van Wesel, Corné Schoenmakers, Leo Stasse en ik zelf. Wat verder draaien we richting Babyloniënbroek. Hier woont de Grand dame van het vrouwen wielrennen Marianne Vos. Ze is op trainingskamp dus niet thuis. Wel wordt er door diverse auto’s hard gereden om op tijd in de kerk van Babyloniënbroek te zijn.

De rit gaat verder tot waterbuffel boerderij van de familie Verschuren hier draaien we rechtsaf. Lekker even een beetje van de wind af ik rijd nu met Anneke op kop en zeg dit stukje rijdt toch wel wat fijner dan zojuist. Bij de provinciale weg draaien we linksaf naar Wijk en Aalburg. Corné die de laatste weken beter gaat rijden neemt nu de kop over. Voor de rotonde draaien we rechts tussen de bushokjes door. En vervolgens draaien we voor enkele langs een onbekende route de brug op van Heusden richting Heesbeen. Onder aan de brug keren we richting Doeveren. Vanaf hier krijgen we meer kandidaten die de kop willen nemen. Het gaat dan ook een stuk lekkerder wind af. Al snel zijn we bij het sluisje van Gansoyen. Zonder tegenliggers kun je daar lekker door de bochten. Leo laat duidelijk zien dat hij als motorcoureur daar goede skills in heeft ontwikkeld en gaat er scherp sturend doorheen. De rest moet na deze bochtenpartij weer even op de trappers om aan te sluiten. Het asfalt glijdt onder de wielen door als de rit richting de Overdiepse polder wordt vervolgd. We nemen de route langs het pondje naar Dussen en langs de Bergse maas af. Ieder vindt dit leuk tot ze aan het eind toch nog ca 3 km tegen de wind in terug naar de brug moeten. Nu krijgt ook Melody er zin in terwijl het achter in de groep enigszins begint te kraken. We draaien om de haven van Waspik naar de Coldstore om vervolgens de polder richting Raamsdonk en Raamsdonksveer te aan. Ik laat me afzakken naar achter want ik mag van Anneke niet met losse handen rijden in de groep dus doe ik het achter de groep. Dit geeft een foto van alleen ruggen. Maar is natuurlijk ook leuk. Nog even we rijden over die verschrikkelijk slechte fietspad de brug op over de Amertak. Met ongeveer 65 km zijn we op tijd voor de koffie weer in de May. Leo en maken ongeveer de 80 km vol als we in Den Hout of op Ter Aalst de geur van verse koffie ruiken.

Groeten Gerard.

Het is niet wat jullie misschien denken beste mensen, maar het heeft in dit geval alles
te maken met fietsen. Grensoverschrijdend? Nee, ook dat niet, we zijn gewoon in Nederland gebleven.

Het zit eigenlijk zo. Omdat er op zondag de eigenlijke dag van ons aller moeke er
geen trimmers aan het vertrek stonden kon ik of alleen fietsen of met de TT meefietsen.
Alleen Bertje T stond nog aan de Keizersveerse brug te wachten. Daar zouden we
Bert oppikken.
Dus ik met die mannen mee. Hup de May uit, en na 2 km ging bij mij ook het licht uit.
De bètablokkers die mijn hartslag heel laag houd deden volop hun werk. En daar is niet tegenaan te fietsen helaas. Rene zag dat ik achterbleef en wacht me op. Dus zodoende gingen wij samen verder. Bij de brug stond Bert al ongeduldig te wachten. Hij had gezien dat er een flinke meute de brug op denderde en besloot toch maar niet aan te pikken. Het waren de onzen. Ze waren rap uit het zicht zei Bert, en even later kwamen Rene en ik er aan. Nu waren wij met z’n 3en. Het triootje was compleet.

Gezellig fietsend met een tempo rond de 25 aan het uur maakten ook wij er een
lekker rondje van. Over de Hank naar Sleeuwijk en vervolgens door naar Woerkum. Daarna het mooie fietspad achter Woerkum genomen om vervolgens richting de dijk naar Andel te gaan. Bert moest om ongeveer 12.15 thuis zijn om Moeke te verwennen, dus besloten wij om Bertje thuis te brengen. Via Wijk en Aalburg, Heusden, en zo langs de Oude Maas ging het richting Sprang. Bert werd netjes op tijd afgeleverd en Rene en ik reden via het Halve Zolenpad naar Waspik en zo door naar Raamsdonk.
Het was intussen lekker op temperatuur geraakt en zodoende wou ik toch graag de100km vol maken.
Mijn vrouwtje was bezig om met mijn zoon de lentetocht in Oosterhout tot een goed eind te brengen, dus ik kon wat langer wegblijven. Ben met Rene meegereden naar Wagenberg om vervolgens via de bossen en Den Hout terug te keren naar Oosterhout. Gezellig gefietst met Rene en Bert, en daarna nog genieten van een fijne zondag.

En Moeke (Marianne) werd door de kinderen deze dag nog eens extra vertroeteld.

P.S. De Giro is ook weer begonnen en het begin mag er zijn. Mathieu al gelijk in het roze gelijk zijn fiets. Puike prestatie. Al diverse truien veroverd dus hij zal met de rit van dinsdag naar de Etna zeker geen kou lijden. En als hem niet met allerlei aanvallen het vuur aan de schenen word gelegd om hem uit het roze te rijden, komt het vuur misschien wel uit de muil van de Etna.
Spektakel verzekerd.

Met vr gr Geraldinho.

Vandaag was het Moederdag en dat betekent voor een jonge vader als ik extra vroeg opstaan om samen met de kinderen een ontbijt te fixen voor moeders.Voor wat betreft de voorbereiding op de rit had ik alles al klaar gezet. Bidon gevuld, Garmin ingeklikt, ketting gesmeerd, bandjes gelakt ect ect, jullie allen wel bekend. Dit zodat ik vlotjes weg kon na het Moederdagritueel.Enfin, ‘s ochtend om 08.00 uur zat ik met mijn fietskleding aan, samen met de kinderen op de rand van mama’s bed een gekookt eitje te eten en knutseltjes te overhandigingen aan moeder, welke duidelijk te vroeg was wakker gemaakt, maar dit niet mocht laten merken aan de kinderen, dat zou immers ondankbaar zijn…

Om 08.15 uur was het vervolgens de hoogste tijd om te vertrekken, zeker omdat ik ook nog ruim op tijd wilde zijn, want mijn broer Bart wilde ook graag een keertje met ons meerijden en die wilde ik natuurlijk niet alleen laten staan.Bij het gemeentehuis had zich een bescheiden groep leden verzameld.De route van de sport was duidelijk, dit was namelijk al op de pre-Moederdag rit besloten. Het zou een snel rondje ‘t Zand worden. Een vluggertje dus.Bij iedereen was dit bekend, John (van de sportploeg) was er zelfs voor thuis gebleven en zakte als een baksteen in het klassement.Voor Johan was het echter nog een verrassing. “Oh, is dat met mij overlegd?” was zijn commentaar. Mee eens of niet, Johan ging toch gewoon mee en hij was niet de enige. Kennelijk had iedereen er vertrouwen in en zeg nou zelf, wat kan er nou gebeuren op zo’n korte afstand….?Met Martien, Gerben, Sander, Flip, Peter, Twan, Frans, Johan en gastrijder Bart gingen we op pad. Ik had er zin in en wilde zo snel mogelijk de 70 kilometer afraffelen. In Sander had ik ook meteen een medestander. Toen het al voor Vrachelen tegen de 40km\h liep werden we terug gefloten. Hoewel we wat gas terug namen, hadden we kennelijk nog energie te veel want de snelheid liep al snel weer verder op.Het piepte en het kraakte in de groep en net na Rijen losten Flip, Peter en Johan. Hoewel we nog op ze gewacht hadden, bleek dat ze het voor gezien hadden gehouden en een andere weg waren in geslagen. Voor ons zat er niets anders op om dan maar, toch wat gedesillusioneerd, door te rijden.Op weg richting ‘t Zand, hadden we een stuk wind tegen en besloten we te gaan draaien. Ik zag iedereen langskomen; Twan zag er nog fris uit, Bart moest wat gecoached worden in zijn eerste groepsrit op snelheid en Frans had, net als gisteren, een glimlach op z’n gezicht als het snel gaat.Ook Gerben zag ik tijdens het draaien voorbij komen, hij zag er wat minder fris uit. Al moet ik zeggen dat hij goed meedraaide en steeds sterker gaat rijden. Aan het einde van het seizoen rijdt je op kop Gerben!

Op het nieuwe biljartlaken van het ‘t Zand schoot de snelheid weer de hoogte in en dit bleef eigenlijk zo’n beetje tot en met Oosterhout zo. Hoewel Sander en ik zelf vaak nog wispelturig zijn in onze versnellingen probeert Martien de snelheid egaal te houden. Dit doet hij erg goed en zo houdt hij een beetje de rust in het peloton. Ook is het erg fijn dat Martien zich ook bekommert over potentiële spanningen binnen mijn familie. In Bavel kwam hij namelijk naast me rijden met de vraag of dat ik vanmiddag nog met mijn broer moest optrekken, toen mijn antwoord “ja” was, adviseerde Martien mij om dan toch maar even wat rustiger te rijden want Bart had het kennelijk zwaar.

Met de finish in zicht was er geen vuiltje aan de lucht, maar aan het einde van de Burgemeester Materlaan was het over met de pret. We kwamen er achter dat gastrijder Bart eraf lag. Om de relatie met mijn broer toch nog wat te redden heb ik vervolgens op hem gewacht en zijn we rustig naar de May gereden. Kennelijk lag Bart er vanaf Dorst al af…. de versnelling van de groep na Dorst was te veel voor Bart. Zeker ook door de fiets waar hij op reed met buishifters en welke dateert uit 1983. Weer een reden voor Bart om eens een fatsoenlijke moderne fiets te kopen… in het kader van deëscalatie zal ik hier verder niet over uitweiden…Thuis gekomen hebben we echter lekker een biertje gedronken en nagepraat. Bart heeft het in ieder geval erg leuk gevonden en ook veel geleerd.

Tot dusver de moederdagrit van 2022. Volgende week zal de afstand weer groter zijn en zal de snelheid daarop aangepast zijn. Althans, als het aan mij ligt…

Thijs

Richting zuid, wind N4, temp 8-16

Onder leiding van Wim gingen wij met acht fietsers op weg voor een rondje ‘t Zand. Iets aan de frisse kant. Een lichte noordoosten wind. Altijd koud, waar die ook vandaan komt. Maar af en toe een licht zonnetje verwarmde ons. Het was een prettige tocht zonder incidenten. Het ging haast als vanzelf.
Het fijne van een slecht geheugen is dat zo’n prachtige route altijd weer verrast. Hoewel het op den duur ook wel weer herkenbaar wordt. Zij het niet dat er toch wat kleine aanpassingen waren.
Kleine aanpassingen als in Den Hout waar wegwerkzaamheden ons over de kasseien dwong. Dan is 7,5 bar in de banden niet pe se een fijne ervaring. Gelukkig kan ik in ruime mate gebruik maken van de zwaartekracht.  Vervolgens een stukje tegen het parkoers van de ronde van Den Hout in. We hoefden niet over het assepad.

Verder, al weer richting het noorden waren er ook verbeteringen aan het wegdek. Flinke stukken die opnieuw zijn geasfalteerd. Het maakt het een flink stuk comfortabeler door. Als ik me het kan herinneren, was dat eerder een stuk met fikse scheuren. Echt prettig nu dus. 

Verder was het natuurlijk genieten van een ontluikende natuur. Herik aan de slootkanten, veel andere begroeing en struikgewas die zich naar de lentezon richten. 

Het mag duidelijk zijn, een fijne rit met fijne mensen. En dat allemaal op de dag van de arbeid. 

Met vriendelijke groeten,

Gerard Koops

De sportgroep; het is altijd wat en er is nooit iets. Wellicht een beetje een cryptisch begin van dit verslag, maar dat is hoe ik dit mooie ploegje zie. Ik zal me wat nader toelichten. Zo’n zondag bij de sportgroep begint namelijk iedere keer met “het is altijd wat.” Dit begint al bij het gemeentehuis als menig renner zijn potentie van die dag aan het inschatten is. Wordt het de tour of de sport. Om mee te gaan met de sportploeg (of tourploeg) wordt door de meeste een keuze gemaakt aan de hand van de grote van de sportgroep (wie rijden er mee?) en de staat van de benen. Tot mijn grote vreugde moet ik dit seizoen constateren dat het kwartje bij de meeste twijfelaars toch wel naar de kant van de sportploeg valt. Stiekem hoop ik ook dat het kwartje van Ad en Melody binnenkort weer eens de sportkant op (kan) vallen. Enfin… als men dan de keuze voor de sportploeg heeft gemaakt en deze vertrekt, dan kan het, jullie reeds bekende indekken, beginnen. Over en weer wordt er gesproken over de persoonlijke conditie en worden de (snelheids)verwachtingen getemperd met de woorden “dat we het deze rit lekker op het gemakske gaan doen.”
Zo ook de rit van vandaag die westwaarts voerde over de Volkeraksluizen. Een rondje Hoekse Waard uit de koker van Flip. We hadden een goede opkomst met 9 mannen, te weten: John, Gerben, Peter, ikzelf, Frans, Flip, Kevin en Twan. Ook sloot Sander aan. Ik heb begrepen dat hij besloten heeft lid te worden van de WTC Made. Van harte welkom Sander.
Gerben en Sander reden de “het-is-altijd-wat-kilometers” op het gemakske op kop. Dit was echter van korte duur want na deze kilometers stak ik de lont in het kruitvat en werd ons hele ploegeske op een lint getrokken. Vanaf dat moment begonnen de “er-is-nooit-iets-kilometers.” Iedereen weet dat hij aan de bak moet en er wordt niet over geklaagd of gezeurd. Iedereen doet z’n beurten op kop met maar 1 doel en dat is zo leuk en zo snel mogelijk met elkaar als groep fietsen. Ikzelf had het eigenlijk de gehele rit best wel moeilijk en eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik vanuit mijn eigen beleving niet veel te vertellen heb over de rit zelf. Ik weet nog dat ik verkeerd gereden ben en dat er ergens een gans overstak, maar verder? Geen flauw idee. Pas in de laatste 3 kilometer werd ik me weer wat bewuster van mijn omgeving. Dit was op het moment dat we moesten stoppen omdat Sander twee keer achter elkaar lek reed. Na 92 kilometer werd voor het eerst weer met elkaar gepraat tijdens het wisselen van de Sander’s band. Ook Kevin besefte dat het sociale aspect de afgelopen 3 uur wat onderbelicht was geweest en opperde om gezamenlijk even koffie te drinken bij het Trefpunt. Iedereen was akkoord, behalve een balende Sander; door zijn 2 lekke banden was hij er helemaal klaar mee en fietste op zijn derde band (met 2 bar) snel naar huis. Eenmaal op het terras aangekomen, vroeg Kevin mij of dat ik nog inspiratie had opgedaan. Ik antwoordde bevestigend met de woorden dat Parijs afgelopen week erg mooi was. Ik was daar namelijk op vakantie geweest. Kevin bedoelde echter of ik voor het fietsverslag nog inspiratie had opgedaan. “Nou, eigenlijk niet” was mijn antwoord. Terwijl we op het terras zaten, hoorde ik over de rit ieders verhaal en diens beleving daarbij aan. Hierbij hoorde ik allerlei inspirerende dingen voor het verslag. Bij deze een kleine greep uit deze belevingen:

Flip: “Dit is nou wat ik bedoel he. Lekker met een ploegeske hard rijden, maar toch zorgen dat iedereen mee kan. Zo blijf het een leuk ploegeske waar mensen mee meewillen.”

Twan: “Het schijnt dat we door een prachtige omgeving hebben gereden, maar daar heb ik helemaal niets van mee gekregen, ik was alleen maar bezig met concentreren en trappen.”

Kevin: “Johan van Helmond ging niet mee met de sport he, dat was volgens mij weer goed fout gegaan gisteren. Hij hield z’n bril niet voor niets op.”

John: “Zeg Thijs, weet jij nou de weg nog steeds niet daar?”

Thijs: “Nee man, ik kom daar niet zo vaak.”

Twan: “Ja, ik ken daar de weg ook niet hoor.”

John: “Ach Twan, gij kent de weg in uw eigen winkel niets eens.”

Gerben: “Ik had echt slechte benen vandaag, het ging echt zo hard dat ik niet meer goed weet hoe ik die bruggen ben opgekomen.”

Peter: “Dat is slecht voor het gemiddelde die lekke banden, ik zit telkens maar tegen die 35 km/h gemiddeld op te hikken” (34,9km/h staat af te lezen op de Garmin)

Frans: “Nou die Sander, kan ook hard rijden hoor.”

Kevin: “Ik had vandaag goede benen, het ging echt lekker. Ik heb heel mijn proviand opgegeten na de sluizen, want daar liepen m’n benen helemaal vol.”

Hoe divers de reacties dan ook waren, ik weet zeker dat er 1 gemene deler is.
We hebben namelijk ondanks alle ontberingen weer een heerlijk WTC zondagje gehad.
Bedankt en tot volgende week.
Hopelijk sluit Johan dan ook weer aan ai.

Thijs

Wind: N2-3 Temperatuur 8- 16 graden Afstand: 97km Route: West

Voordat ik begin met het echte verslagje moet ik nog even iets kwijt over
het bovenstaande.
Dit heeft alles te maken met L-B-L. Vandaag heeft een vrouwtje van bijna
veertig jaar en een menneke van 22 jaar een spoor van vertwijfeling en berusting
achter zich gelaten in de Ardennen. Toen de rook was opgetrokken na het slagveld
wat zij hadden aangericht moesten de wegwerkers massaal uitrukken om
vanaf de la Redoute tot aan het centrum van Luik proberen om de wegen weer enigszins
berijdbaar te maken. Ik heb vernomen dat dit zeker nog een volle week in beslag zal
nemen. Vele renners en rensters zullen nu nog steeds met een volle pamper zitten
dankzij Annemieke en Remco. Wat een spektakel was me dat zeg.
En nu over naar het ritje van een stelletje trimmers op een mooie zondagochtend.
En wat voor een trimmers. Gemotiveerd tot op het bot en strakke koppies.
Om half negen vertrokken we voor een rondje Veen. Gelijk de noordoostenwind
op kop, en dat zou tot aan Heusden duren.
Amper de May uit werden wij eerst ingehaald door de tourploeg terwijl wij even later
de tourploeg weer inhaalden door een mankement in hun gelederen.
Even later werden wij weer ingehaald en na voor de tiende keer goedemorgen,
goedemorgen en nog eens goedemorgen gezegd te hebben verdwenen zij uit het zicht.
Met Boukje en Peter Korse hadden wij een paar prima koprijders die zich niet lieten
manen om veel kopwerk te verrichten. Mooie gelegenheid voor mij om met Jan en
opa Marc een bietje bij te praten. Heusden kwam in zicht. Sneller als ik het gedacht
had. Maar wat wil je met de jeugd op kop en wat oudgedienden als Marc en Bert die
zich ook niet onbetuigd lieten. P.K. was deze ochtend niet uit het wiel van Marc te slaan.
Waarom weet ik niet, maar het viel wel op. Ik moest dat wel speciaal vermelden in het
verslag.
Heusden voorbij en toen via Wijk en Aalburg naar Andel. Johan gaat hier aanstaande
week met de caravan op vakantie om lekker aan het water te gaan genieten samen met
zijn vrouwtje. De vooruitzichten zijn goed Johan dus ik zeg; fijne vakantie toegewenst.
Nadat we deze mooie dijk achter ons gelaten hadden ging het naar Almkerk en…..
met de wind in het hol. Doet de mens goed. In Almkerk de polder opgezocht en via een
nieuwe geasfalteerde weg op weg naar Dussen.
Vervolgens naar de Hank om Peter Kuypers naderhand in Geertruidenberg te droppen.
Omdat we nog geen 75 km op de teller hadden staan besloten we nog een stuk over
Drimmelen mee te pakken. Bij de afslag naar Drimmelen ging Bert linksaf om naar de May
terug te rijden. In Drimmelen dachten een paar onverlaten dat rood betekent dat je
gewoon door kon rijden. Nee dus.
Als Jantje Sestig dit had gezien was hij meteen met rode kaarten gaan zwaaien, maar ik
besloot het af te doen met een officiële waarschuwing. De daders beloofden beterschap.
Hierna was het nog een klein stukje naar de May waar ik afscheid nam en weer richting
Oosterhout trok. Daarna genieten van een mooie wielermiddag met een fantastische
overwinning van mijn idool Remco. Hij zal in de toekomst nog menigeen verbazen. Go
Remco!!!!
Met vr gr De Pakhaas. 😀🐰

Na weer een feestje (alles moet worden ingehaald) en laat thuis. Toch maar de wekker gezet om te gaan fietsen, bordje brinta met honing pff
Zal ik toch wel gaan 

Bij aankomst op het raadhuisplein is het niet zo druk, ik denk wellicht weer lekker samen met een grotere groep een mooie ronde rijden. Heje Johanneke gij ga wel met de sport mehj ai…. Tis net als met bier drinken, ben snel over te halen. Dus ik sluit aan bij de sport, ondanks het feit dat ik nog niet zoveel heb gefietst gaat het dit jaar redelijk goed. Maar sluit achteraan in de groep mijn plaatst in het begin, wakker worden en lostrappen van gisteren. (rondje Heusen, wat een wind maar ook mee)

We zijn met zes van de WTC, Kris en Sander (de grote en de kleine) uit Terheijden sluiten ook aan. Die hebben pas de ronde van Vlaanderen gereden en dat doen ze nooit meer . Onze Thijs is helaas afwezig die missen we echt voor de mooie verslagen (en kopwerk) Ik pols bij allemaal tijdens en na de rit om een verslag te maken….. niemand, dan ik maar wat proberen.

We rijden richting Den Hout, geen Hedel? Wat blijkt onze slimme Flip doet dit deze tocht altijd zo i.v.m. de noordoosten wind, rijden we toch nog enigszins beschut. Het is eerlijk fietsen achter de grote, wat een krachtpatser is dat zeg. Martin is vooral vooraan te zien en stuurt onze naar links en naar rechts, een echte kapitein. Wind tegen draaien we lekker aan de kop, de een wat langer als de andere, maar in het laatste wiel is het echt wel kantje rijden. Frans is met goede benen terug gekomen uit Frankrijk en komt goed in vorm. Via Drunen, Den Bosch gaat het gas erop door Peter en de rest volgt, totdat ik achter nun grote zit die steeds kleiner wordt. Onze John zit met zijn knieën tegen het stuur, zadelpen gezakt. Stoppen, hoger zetten en gaan, ik zal niet alle opmerkingen noteren over zijn fiets die is gekocht bij de …..

En verder gaan we weer via Hedel wind beetje opzij en mee wat is dat lekker zeg. Bij Well erg veel hardlopers dus ff goed uitkijken, even verderop zit John weer op de buis. Flip zal die pen wel even vastzetten  Maar ook met wind mee gaat de gaskraan helemaal open, praten is er weer even niet bij. Kris en Sander zijn erg tevreden bij de WTC en gaan besluiten om lid te worden. We kiezen niet voor links bij Heusden maar via Drongelen en zo richting Dussen. Maar hier af en toe een wat slechtere weg….. En jawel dieje grote wordt weer kleiner. Rij maar door geeft John aan, dat kan niet ai samen uit samen thuis en wij kunnen weer ff uitrusten. Vanaf Dussen heb ik mij op geofferd om de laatste positie in te nemen, altijd op het kantje en veul wind, de snelheid gaat van 40 naar 45 en tegen de 50 op karakter kan ik net aanklampen. Na de brug links, shit weer over die klote weg bij t Veer  De zadelpen staat nu goed vast en we bollen door naar Made. Martin stelt voor om even een bakkie met wat lekkers te doen i.v.m zijn verjaardag 26 april. Kai kapot besluit ik toch maar mee te gaan, zoals eerder gezegd makkelijk over te halen. We zingen nog even en sluiten af met een heerlijk biertje.  Als je van koffie met appelgebak houdt, volgende week weer….

Het was voor mij de eerste boven de 100 dit jaar, erg fijn gefietst met geweldige mannen.

Vanmiddag feestje bij moeders 90 jaar oud en vanavond muziek maken met OFVG.

Groetjes,

Johan

Toen ik vorig weekeind met Pasen mee reed met de toergroep van de WTC had ik het druk en vroeg Ad of hij een verslag kon schrijven. Ik wist zeker dat hij dat kan en het verslag was echt een heel mooi verhaal daarvoor dank. Nu naar vandaag ik had vannacht weer redelijk gewoon kunnen slapen de rust in huis was weer wedergekeerd. Toen ik vanmorgen de hond uitliet was het nog best fris en erger het waaide weer stevig. Twijfels over de kleding genoeg wordt het lang lang, of kort lang of lang kort? Uiteindelijk kies ik er voor om de korte broek en het shirt met lange mouwen te dragen. Om 8:00 uur vertrek richting Leo, Gerben had via de app gisteravond gemeld dat hij op een 50 – jarige verjaardag zit en er mogelijk niet zou zijn. Dus toen die niet verscheen dacht dat hij misschien wel de beste keuze heeft gemaakt. We rijden via den Bromtol naar de May. Daar staat een niet al te grote groep, maar als ik even sta komen er toch nog wat meer renners. Het valt mij op dat de sportgroep vandaag groter is dan de toer en ook groter dan de trim en de toer-trim. Op de app was gister afgesproken een rondje Veen te doen. De sport ging naar Hedel waar ze dit maal hopelijk wel komen en de trim-toer ging ook naar Veen. We vertrekken als laatste voorbij de Meerpalen halen we de trim-toer in maar juist als we hen ingehaald hebben hoor ik geroep achter me. De ketting van Maurice ligt niet zo als het hoort.

Dus rijdt de trim-toer ons weer voorbij. Als het euvel verholpen is gaan we verder en op de brug over de Amertak rijden we de trim-toer opnieuw voorbij. Via Raamsdonksveer gaan we naar de brug bij Keizersveer. Hierna rijden we niet via de Peereboom naar Dussen maar we kiezen een andere weg. Uiteindelijk komen we gewoon op de dijk richting Almkerk. We rijden verder langs het klompenmuseum van Den Dekker. Als we in Almkerk komen vraag ik aan iemand die naast mij rijdt of Almkerk geannexeerd is bij Friesland.

Niet één maar tientallen Friese vlaggen en vlaggetjes hangen als versiering aan de huizen in Almkerk. Ik heb nog gekeken of er ergens sporen waren van een invasie vanuit Friesland echter ik heb niks kunnen ontdekken op het internet. Bij de watertoren in Uppel gaan we rechtsaf. Na enige tijd blijkt dat we weer op de weg naar Sleeuwijk uitkomen.

Hierna volgt Sleeuwijk waarna we de dijk op draaien richting Woudrichem.Het doet me goed te zien dat onze oud voorzitter Ad van Wesel ook weer flinke kopbeurten voor zijn rekening neemt want de Noord-Oosten wind is vandaag toch minimaal kracht 3-4. Niet veel later meldt ook Anneke zich op kop van de groep. Als ik naast haar rijdt hoor ik van haar een oplossing van mijn keuze stress eerder deze dag. Zij heeft kniestukken aan die juist de knieën goed warm houden. Ik moet echter bekennen dat alleen maar beenstukken heb. Mooi iets om met vaderdag te vragen. Iets verder hoor ik weer een roep uit de achtergrond, het blijkt dat Marino niet zo’n beste dag heeft we moeten het iets rustiger aan doen. We vervolgen de rit richting Andel en vandaaruit naar Veen. Er komen steeds meer mensen zich melden aan de kop van de groep. Het was vandaag echt niet dat Maurice, Leo en ik alleen de kop moesten doen. Nee op enig moment leek het er op dat er gevochten werd om op kop te mogen rijden. Corné die een blessure heeft gehad ging ook al flink los zo erg dat Anneke hem ging vragen wat hij gegeten had. Het antwoord was niets bijzonders maar ik heb mijn twijfels bij die paaseieren van vorige week. Pasen is sowieso het belangrijkste feest in de katholieke kerk werd mij door de pastoor zaterdagavond verteld. Er gebeurde daar indertijd meer bijzondere dingen. In het stukje van Veen naar Wijk en Aalburg komen we de trim-toer tegen ze hebben zichtbaar plezier als ons vandaag voor de vierde keer passeren. Niet lang hierna zien we de brug van Heusden liggen. Als we Doeveren gepasseerd zijn krijgen we enkele mooie bochten bij de sluis van Gansoyen het is niet druk en we kunnen er dus lekker doorheen slingeren. Het stukje Overdiepse polder rijdt heerlijk met de wind in de rug, maar terug van de haven van Hermenzijl moest er toch nog drie kilometer tegen de wind in gereden worden. In rap tempo volgen nu Raamsdonk en Raamsdonksveer. Even heb ik het taai op de brug over de Amertak. Iets verder komt Maurice naast me rijden hij vraagt of hij een stukje mee richting Den Hout mag rijden. Dit om te controleren of Leo en ik echt wel naar Den Hout gaan. Nou geen enkel probleem wij spelen altijd open kaart. En al heel snel zijn we in Den Hout. Nog even langs Leo en dan volgt de Ter Aalsterbrug. Als ik thuis kom zie ik een van de kleinkinderen lekker genieten in de schommel en even later geniet ik na de douche ook maar dan van Annemiek van Vleuten. Die rijdt op magistrale wijze naar de overwinning in de klassieker voor dames Luik-Bastenaken-Luik. Nu ik dit schrijf heeft ook de favoriet van de andere Gerard gewonnen. Hij laat dit dan ook duidelijk merken in de WTC-app. Aldus de Gerard die geen fan is van Evenepoel.
Groeten Gerard van Ter Aalst.