Maar dat moest natuurlijk eerst verdiend worden op deze kille en mistige zondagochtend.
Met Helene en Petra, Peter Kuijpers en Peter Korse, Wim en Bert en de schrijver van dit
stukje gingen we op pad. Klokslag negen uur. Achterlichtje aangezet en daar gingen wij.
Samen met Petra gelijk de kop genomen om richting Den Hout te rijden.
Daar nog even gekeken of wij de Bakker zagen, maar die was in geen velden of wegen te
bekennen. Van hieruit gingen wij richting Oosterhout waar bij de Warandelaan een
compleet stoplicht uit de grond was gereden. Naderhand bleek dat er hier een zwaar
ongeluk had plaats gevonden. Oosterhout en Dorst lieten wij achter ons en intussen
waren wij bij de oude Rijksweg aangekomen die ons naar de Rijen voerde.
Daarna de Rijense broek ingedoken waar de mist nog steeds erg dicht was.
Verderop afgeslagen richting kanaal richting Tilburg. Ter hoogte van Dongen de brug
over gefietst die ons naar het industrieterrein van Dongen voerde.
Ter hoogte van de Cola moesten we stoppen voor Wim die oorlog had met z’n
beenstukken. Ze zakten constant af, maar aangezien er dames bij waren was de
oplossing in zicht. Maar even gevraagd of de dames jarretellekes bij zich bij hadden
voor onze Wim, maar dat bleek niet het geval te zijn. Dus bleef Wim onderweg maar
trekken en sjorren om zijn beenstukken op z’n plaats te houden.
Het ging nu via De Moer naar de Kets. Waar het appelgebak al op ons stond te wachten.
Jan, de man van Petra, was al druk bezig toen wij daar aankwamen. Zo’n bont
gezelschap krijg je niet elke dag op bezoek. Jan vertelde voor de vuist weg dat hij toch
wel het zwaarste werk had gedaan, nl het schillen van de appels. Hahahaha.
Maar wat Petra had gebakken was een genot voor onze smaakpapillen.
Appelgebak met kaneel en krentjes overgoten met een heerlijke laag slagroom.
Wat moet een fietser nog meer? En dat samen met een lekker bakske koffie of thee.

Maar aan alle goede dingen komt een eind. We moesten weer verder. Wim had zijn
beenstukken nog maar eens naar boven gehesen voor het laatste stuk van de tocht.
We namen afscheid van Jan en Petra en bedankten hun voor de goede zorgen.
Met Bertje op kop samen met Wim ging het naar Sprang Cappele waar we afscheid
namen van Bert. Daarna via het Halve Zolenlijntje naar Den Berg en toen terug naar de
May. Intussen was de zon doorgebroken en zette ik mijn achterlichtje uit.
Ondanks de mist en de kille ochtend was het een mooi ritje en goed toeven in de Kets.

Met vr gr De Pakhaas 🐰😀

Het is vanochtend mistig en koud als ik de fiets buiten zet en de bandenspanning controleer. Ik twijfel tussen een wintershirt of toch maar de lange mouwen van het ondershirt, de rode leiderstrui en een windstopper. Ik kies het laatste. Uiteraard gaan de beenwarmers ook weer aan.
Als ik even na half 9 naar Made rijd, zie ik de dauw op mijn mouwen verzamelen en voelen mijn vingers koud. Hmm… misschien toch beter de winterhandschoenen aan kunnen doen.
Op het plein bij ’t Trefpunt staan Gerard en Antoon. Ook zij hebben, of geen handschoenen, of de gewone korte. Mwah… ok! Even later komen Leo en Gerard aangereden. Leo wil vandaag met ons meerijden; hij kan niet schakelen en zal de rit in 1 verzet uit moeten rijden. Even later meldt ook Peter Bastiaanse dat hij met ons mee wil.
Kort na 9 uur vertrekken we daarom met z’n zessen: Piet, Antoon, Melody, Leo, Peter en ik. We rijden achter de Tour-ploeg aan en als we het viaduct bij de A59 over zijn zitten we er vlak achter. “We kunnen erop en erover!”, zegt Melody. “Natuurlijk, makkelijk zat, …maar laten we er lekker achter blijven; dit zijn gratis kilometers”, zeg ik. Van lange duur is het feest niet. De Tour-ploeg slaat het Achterstraatje in en wij rijden rechtdoor over de Heuvel. Niet veel later rijden we langs het Wilhelminakanaal en over het industrie-terreintje. Het is hier net een inleverplek voor de GO Sharing scooters; Leo en ik tellen op die korte afstand vier van die groene apparaten. Vervolgens het lange rechte stuk over de Vijf Eikenweg en het lijkt erop alsof de mist wat minder wordt. De dauw op mijn mouwen is weg en ook de vingers voelen weer normaal.
We steken de N282 over (hoe heet die weg? Oude Tilburgseweg ofzo?) en ik zet op de Garmin de navigatie voor. Direct staat het ding muurvast; net nu we dwars door Molenschot moeten en ik niet helemaal precies de weg naar Bavel ken. Na wat gehannes op de Garmin; uit en weer aan; werkt alles weer en heeft hij zowaar de route en afgelegde afstand gewoon onthouden. De vaart zit er flink in als we over de klinkers van Molenschot denderen. De mist is ook weer terug en dat blijft zo tot we Bavel bereiken. Hier houden we even halt om de brillen schoon te maken of maar helemaal op te bergen. Leo klaagt over vreselijk koude tenen en da’s niet zo vreemd. Het blijft nat en koud.
Even later rijden we door Ulvenhout en langs het Mastbos richting de Galderse Meren. Als we op een gegeven moment Rijsbergen voorbij zijn wordt het treintje rijden. Langs Hellegat gaat het met een vaartje van ruim boven de 30km/h richting Camping Liesbos en als ik na het gedane kopwerk even uitrust word ik onder het viaduct van de A58 voorbij geracet door Melody en Leo.
Na Prinsenbeek komt Antoon mee op kop en hij heeft er zin in. Het tempo blijft hoog en gemiddelde op de Garmin loopt al aardig naar de 30km/h. Ik vind het verder prima en blijf voorlopig 2e rij zitten. Als we bij Zevenbergschen-Hoek richting Made draaien is het gemiddelde 29,8km/h. Antoon sleurt er nog steeds stevig aan en bij Wagenberg geeft ie bij mij 29,9km/h aan. Normaal zou ik hier afzwaaien, maar omdat ik wel eens commentaar krijg van bepaalde personen (you know who you are 😊) besluit ik maar door te rijden. Dat heeft verder niks te maken dat ik graag naar de 30km/h gemiddeld wil. Ook niet dat ik na de rotonde van Wagenberg mee op kop ga en de trein nog even doortrek tot aan de watertoren van de May. Het gemiddelde is nu 30.1km/h en ik besluit terug te draaien. Voor de rest is het uitdrijven naar het centrum van de May en deze koude, mistige rit zit er weer op.

Rene

Om 8 uur check ik de website van WeerOnline; oh …een regeldruppeltje en een begeleidende tekst “…de kans is groot dat het vanmorgen gewoon droog blijft”. OK, gratis regenpunten. Maar als ik de fiets buiten zet, voel ik toch echt nattigheid. Misschien eens een mooie gelegenheid om een nieuw crèmepje op de benen te smeren.
Aangekomen bij ’t Trefpunt wijst Peter Kuijpers me op een hoeveelheid glas die verspreid over het plein ligt. We besluiten aan de overkant van de straat te gaan staan en al snel komt ook de veegwagen om het glaswerk op te ruimen.
De opkomst is niet al te hoog en om klokslag 9 uur vertrekken we met 6 renners: Piet, Antoon, Mariëlle, Melody, Edwin en ik, voor een rondje naar Meerseldreef. Ook de andere groepen rijden die kant op. Voor ons rijdt de Tour en we kunnen hun tempo aardig volgen. De Vraggelse Baan is afgesloten en we volgen de omleidingsborden. Bij de verkeerslichten in de buurt van de Warande rijden ze een stuk voor ons en pakken het groene licht mee, waar wij moeten stoppen voor rood. Pas op de Vijf Eikenweg zien we in de verte een vaag knipperend rood achterlicht. Edwin en ik kijken wat er mogelijk is en houden het tempo flink hoog. We lopen in en bij het verkeerslicht bij de oude weg naar Tilburg hebben we ze ingehaald. Nou ja… bijna dan. Ook hier rijden ze vlak voor ons door groen en moeten we wachten omdat het rood is. Mooie gelegenheid om even wat op adem te komen. We spreken ook af het wat rustiger aan te doen, maar ergens wist ik al wel dat we dat nooit gingen doen. Als het ook voor ons weer groen is rijden we verder en komen niet veel later de Tour weer tegen. Zo heel goed heb ik het niet kunnen zien, maar volgens mij had er iemand een lekke band. Het moment dat we ze inhalen, wist ik zeker; wij gaan het niet rustiger aan doen. De tour rijdt ongeveer dezelfde route als wij, we hebben ze nu te pakken en deze voorsprong geven we niet meer uit handen. Met Edwin op kop, ik een beetje half in zijn wiel en achter mij Melody en Marielle, Antoon en Piet achteraan, beuken we met – toch een best zuidenwindje – richting de A58. In hetzelfde tempo racen we langs de Slingerdreef richting Chaam. Ik moet wat lossen en Melody komt langszij. Samen met Edwin nemen ze wat afstand. Ik gok erop dat Marielle, Antoon en Piet het ook zwaar hebben, ze rijden immers nog achter me; “…ietsie rustiger graag!”. Het tempo gaat wat omlaag en we kunnen wat op adem komen. Ik heb een extra lusje in de route gemaakt; we rijden langs Moleneind en even later zijn we bij het kapelleke van Strijbeek. We zijn zeker niet de enige renners hier, wat een drukte met sporters. Nog een klein stukje en dan hebben we wind mee terug naar huis. We passeren Meerseldreef en pauzeren even voor een sanitaire stop. Piet geeft aan dat zijn Santos niet echt sneller wil dan 33km/h. Da’s voor ons ook snel genoeg en even hoop ik dat we de rest van de route rustig uitrijden. We naderen de Galderse Meren en dan het viaduct bij Effen. Het zoveelste sprintje deze dag en de benen staan flink in brand eer ik boven ben. Het zal niet de laatste keer zijn die dag, want even later onder de A58 bij het Liesbos. Edwin trekt de sprint aan en ik kan tot mijn verrassing best een eind met hem mee. Na het Liesbos gaan we linksaf en genieten even van de wind in de rug. Het fietst hier wel erg makkelijk. Edwin wil nog een stukje vlammen, maar Melody kijkt al vertwijfeld en wil – denk ik – niet echt. Ik hoor Edwin opschakelen en wil eigenlijk ook wel mee. Ik schakel ook op en wil gaan staan om aan te zetten, maar ik merk gelijk dat de benen daar duidelijk anders over denken. In een wat rustiger tempo hobbelen we door naar Prinsenbeek. De brug over de Mark is ook nog zo’n dingetje, maar deze laten we voor wat het is. Als we uiteindelijk over de N285 richting Wagenberg rijden voel ik me weer wat fitter. Edwin hoef je natuurlijk maar een klein hintje te geven en even later gooien we er nog even alles uit als we boven de 40km/h naar huis racen. Bij Wagenberg zwaai ik af en rijdt de rest door. Een mooie route, een zware rit, maar dat mag zo af en toe ook wel eens.

Rene

Bij het wakker worden hoorde ik al zachtjes de regen op het raam tikken, maar volgens de weer apps van gisteravond zou het een prachtige fietsdag worden. Echter de regen was van korte duur en toen ik op het raadhuisplein aankwam scheen lekker de zon.

De gemeente was ook al vroeg bezig met het schoonmaken van het plein.

Door wat afmeldingen vertrok de trimploeg met 5 man. Peter Korse, Peter Kuipers, Johan Smits, de wegkapitein Wim Rasenberg en John de Wijs. Wim gaf aan een ontspannen ritje vandaag naar de Slingerdreef. Tot aan de molen in den Hout ging het vrij vlot echter toen liep de rem van John aan. Met hulp van Johan en Wim werd dit vakkundig opgelost. We waren weer net op gang bleek de vraggelsebaan te zijn afgesloten en de wegkapitein gaf aan recht en door en gelijk weer linksaf.

Vol goede moed richting Dorst en daarna langs het vliegveld naar Gilze en dan door de prachtige Slingerdreef. Peter op kop en hij schroefde het tempo goed op. Onderweg nog 3 dames ingehaald.

In Bavel was het ook kermis en het is ook daar een gebruik om op kermiszondag een schietwedstrijd te organiseren. Een flinke optocht met de harmonie kwam eraan en om dit schouwspel te aanschouwen stopten we even.

Van Bavel weer naar Dorst en tot onze verbazing stonden bij de verkeerslichten de drie dames voor ons die wij eerder al hadden ingehaald. Een vrolijke discussie kwam al snel op gang en toen de lichten weer op groen sprongen al lachend weer richting Made.

De wegkapitein wou graag door de Houtse Kiltunnel en we gingen ervoor, echter het was jammer voor Wim dat de tunnel nog was afgesloten.

Wegkapitein en de andere trimmers bedankt voor de leuke rit.

John

Deze ochtend stond in het teken van DH-DH-DH. Een prachtige tocht die ons te vroeg overleden Willem als een van zijn favoriete tochten bestempelde. Eerst naar zijn laatste rustplaats gefietst. Dat met een flinke groep WTC leden. Erg indrukwekkend allemaal en ook voor Sandra natuurlijk. Willem was iemand die heel goed in de groep lag en altijd vrolijk was. Ondanks zijn ziekte was hij altijd erg betrokken bij de club. Ad hield een mooie toespraak en wat was het stil hier. Je hoorde alleen de vogels. Fijn voor Sandra dat wij hier met velen waren en het zal Willem deugd doen hierboven als hij deze fijne vereniging zo samen ziet staan speciaal voor hem. Voor altijd in ons midden. WILLEM.

Niet iedereen reed deze ochtend naar Den Hout in België. Wij als trimgroep gingen een rondje rijden die John de Wijs had uitgestippeld. Hij beloofde ons wat verborgen weggetjes en paadjes. Op pad dus. Via de Hank ging het naar Nieuwendijk waar wij halfweg rechtsaf gingen naar Uppel. Franske van het cafe reed deze ochtend een stuk met ons mee want hij moest op tijd thuis zijn en hield er een strak tempo op na samen met onder andere Annemieke. We kwamen aan bij Uppel waar wij door het gebied van de Uppelse Hoek richting de Alm trokken. Mooie smalle baantjes en wat bredere wegen maakten deel uit van het landschap. De meesten waren hier nog nooit geweest, ik ook niet.

We kwamen ook nog een paar prachtige oude molens tegen in het achterland van Almkerk. Na Waardhuizen gepasseerd te hebben ging het via de Eendenweg rechtsaf naar de Biesheuvelweg. Mooie baantjes om er even lekker over te knallen. En dat deden Bertje en Petra dan ook volop. Het ging nu langzaam naar Genderen. Daarna de Heusdense brug over en toen….. Bananen-tijd!!!! Op naar Waspik. Nu alles voor de wind en wij kwamen weer op de bekende wegen terecht. Daarna via het Halve Zolenpad naar ‘t Fer om daarna over Den Berg terug te rijden naar de May.

Het was weer een dag waar John een mooi ritje had uitgetekend en Willem met ons mee reed.
Het was mooi.

Met vr gr De Pakhaas 🐰😀

Na gisteren een rondje van 150 km gereden te hebben, dacht ik vandaag lekker te gaan uit bollen. Inderdaad dat dacht ik. Maar mooi niet dus. Ons groepje deze ochtend was gelijk ook de grootste groep met maar liefst elf man en vrouwen. Met Ad v D, oudgediende Fip, Wim R, Peter Korse en Peter Kuijpers, John de Wijs, Johan S., Peter Bastiaansen, Petra en onze leidster voor deze dag Helene. Zij wou zo graag een keertje naar de Haringvliet, dus zo gezegd zo gedaan.
Prima fietsweer deze ochtend dus wat moet een mens nog meer? Fietsen natuurlijk, het gas erop, volle bak, wind tegen, wind in het hol en daarna met een voldaan gevoel weer thuis in de zetel neerploffen met een Kwaremont binnen handbereik.
Half negen dus tijd om te vertrekken. Op naar de Moerdijkbrug. Met Flip, Ad en Peter Korse roulerend werd de beklimming zo genomen om daarna de Kiltunnel in te duiken. Dat ging nog wel, maar daarna omhoog sloeg de verzuring flink toe. Zere benen. En ik dacht nog wel dat het een makkie zou worden vandaag…..
Na de Kiltunnel ging het door het mooie polderlandschap over smalle weggetjes en mooie dijken naar Strijensas. Flip kende hier prima de weg, dat is maar goed ook want anders waren wij hier nog aan het rondtoeren.
Helene hield de boel goed onder controle en zorgde er voor dat het tempo niet te gek werd. Numansdorp kwam in zicht en een paar kilometer verder de Haringvliet. Helene in haar sas natuurlijk, maar moest toegeven dat het toch wel een paar pittige stukjes bergop ging. Ze waren goed aan het werk hier maar wij als fietsers hadden hier weinig last van gelukkig. Na de Haringvliet doken wij Willemstad binnen om een bakske te doen met een appelpuntje. Aangekomen bij de haven hoorde ik al roepen ”Doorrijden, doorrijden”. Ik dacht wat is dat nou? Zit daar de WTC De Tussenstop op het terras. Met een oud collega van mij. Gezellig toch!!
Bij die gasten is het meer tussenstop als fietsen hahahaha. Maar leuk om ze weer eens te zien. Mijn oude baas was er ook bij.
Nadat wij de koffie met de appelpunt burgemeester hadden gemaakt, gaf Helene weer het sein om te vertrekken. Even tellen of iedereen er was en niemand per ongeluk op het toilet was blijven zitten, en toen weer op pad.
Op naar Tonnekreek en daarna naar de Klundert. Met een lekker tempo en het meeste met de wind in het hol reden wij via Zevenbergschen Hoek terug naar Made. Het was weer een tof ritje deze zondagochtend en dat beloofd veel voor de volgende keer.
Met Remco en Mathieu in de hoofdrollen en de Kwaremont binnen handbereik werd het wel een zeer geslaagde zondag.

Met vr gr De Pakhaas 🐰😀

Vandaag ook weer heerlijk fietsweer, het is bewolkt, maar af en toe komen er stukken blauw tussendoor. Voor de Tour/Trim staat er een ritje naar Dinteloord op het programma. Het vertrek is even een beetje rommelig – want waar rijdt welke ploeg nu – als we met 3 groepen in dezelfde richting vertrekken. Zoals ik even heb gekeken voor het vertrek zijn we met 6; Piet, Bert, Melody, Marielle, Antoon en ik. Maar ik hoor ook een stem achter me die ik nog even niet kan thuisbrengen. Even later komt Rachel naast me rijden. Ze wil vandaag eens met ons meerijden en da’s geen enkel probleem natuurlijk. Bij het viaduct over de A16 trekken we een eerste sprintje. Bert en Melody zoeven me voorbij en Rachel is inmiddels al lang en breed boven. We rijden door Langeweg richting Zwartenberg en dan weer naar Zevenbergen. Bij Zevenbergen nemen we het fietsbruggetje en op de dijk langs de Mark word ik afgelost. Iedereen neemt een stuk kopwerk voor zijn rekening. Over het viaduct bij Standaarbuiten schakel ik op en probeer vanaf de 2e rij de sprint bij dit viaduct wel te winnen. Maar ook hier stuiven Rachel, Melody en Bert me voorbij terwijl ik toch echt 36,5km/h op mijn Garmin zie staan. Ik zet m’n pruillipje op en laat het er verder maar bij; ik rij ze straks in de open West Brabantse polders bij Dinteloord wel aan gort. 😊
En in die open polders zie je al snel de silo’s van de suikerfabriek, maar je bent dan nog lang niet in Dinteloord of eigenlijk Stampersgat. We maken nog een flinke lus en rijden we Dinteloord binnen. Ik heb Melody beloofd dat het vanaf hier allemaal wind mee is, maar de wind wil nog niet echt naar het westen draaien en we hebben dus nog een flink stuk waarbij we de wind net niet helemaal mee hebben. Het rijdt evengoed een stuk soepeler dan wind tegen in een open polder. Het wordt tijd voor een banaantje en ook even een sanitaire stop. In Oudenbosch is de weg nog een stuk opgebroken en rijden we een stukje om, maar we zijn al weer snel op de route die nu over een flink gedeelte over ordinaire klinkers gaat. Vervolgens nadert Etten-Leur al en rijden we vanaf Etten-Leur in een fors tempo met de wind in de rug naar de molen. Vanaf hier is het allemaal bekend terrein. Prinsenbeek, De Elsakker en nou vooruit dan, …nog een laatste sprintje bij het viaduct over de Mark. Bij Wagenberg zwaai ik rechtsaf en rijdt de groep de laatste kilometers van deze zondagochtend.
Volgende week DH-DH-DH. Zin in!!

Rene

’s Morgens weer stress, geen reactie van Rachel, komt ze wel of niet, of op het laatste nippertje.
Het laatste blijkt het geval, net als de afgelopen weken. Dus alles klaar gezet zodat we meteen weg kunnen. Onderweg naar het oude gemeentehuis zegt Rachel al dat ze het benauwd heeft.
Klokslag 8:30 uur vertrekt Kevin voor zijn rondje rondom Roosendaal. Ik er meteen achteraan. Als ik me even terug laat zakken zegt Sandra, “Rachel is met de TT mee”.
Misschien een verstandige keuze omdat ook 3 Sport mannen bij ons aansluiten. John, Twan en Peter V. Nog veel vakantiegangers in september. Verder zijn Sandra, Marino, Kevin, Erno en ondergetekende van de partij. Een klein groepje ondanks de samenvoeging van tour en sport.
Ik voel al snel dat de benen niet soepel draaien. De vrijdag training is in het water gevallen, dus ik weet dat mijn diesel vandaag heel langzaam op gang gaat komen.
Bij de rotonde van Zevenbergschen Hoek slaat Kevin linksaf, echter zo komen we niet in Roosendaal. Dus draaien we de hele rotonde om en gaan door richting Zevenbergen. Besloten wordt dat John de route vanaf nu zal leiden. We rijden door Zevenbergen verder richting Klundert.
Ik vraag me af hoe we nu uiteindelijk naar Roosendaal gaan rijden.
Aangezien ik in Roosendaal werk en nog weleens op de fiets ga ken ik allerlei variaties naar Roosendaal en terug. Echter de route die we vandaag nemen staat niet op mijn programma.
Aangekomen bij het viaduct onder de A17 gaan we de snelweg volgen en blijven deze volgen tot aan Roosendaal.
Hier komen we aan op industrie terrein Borchwerf. Ik denk nog, gaan we nu echt richting Polytec, daar moet ik morgen pas weer zijn. Gelukkig nemen we uiteindelijk niet de afslag rechtsaf bij het magazijn van de Primark maar steken hier over. Ik weet dat er nu 2 hele leuke klimmetjes komen voor de klimgeiten onder ons en wat minder voor de mindere klimmers.
Echter tot mijn verbazing gaan we na de 1e klim rechts af; ik denk “waar gaan we nu naar toe”?
Komen we even later bij het Wielerbaantje van Roosendaal uit. Wel leuk, want ondanks dat ik hier een 300 meter vandaan werk, ben ik hier nog nooit geweest.
Dus even 2 rondjes gereden op het mooie baantje en daarna een bananen en plas pauze ingelast.
Hierna de route weer vervolgt en ook het 2e mooie klimmetje over de spoorlijn genomen, die is echt lekker steil. Zo steil dat er een fietspad naast gelegd is met een extra slinger, maar die nemen wij natuurlijk niet.
Ik vraag me wederom af welke route we nu terug gaan nemen. Ik verwacht richting Rucphen, Zundert en dan via Galder onder Breda door. Deze route wil ik nog wel eens nemen als ik met een omweg naar huis ga, met mooi weer en zuidwesten wind.
Maar nee, ook nu volgen we de snelweg, in dit geval de A58. Wederom helemaal een nieuwe route voor mij. In de buurt van Etten Leur besluiten we toch maar rechts af te gaan om een boog om Etten Leur te maken.
De sport-mannen komen nu steeds vaker om beurten op kop en ook mijn benen beginnen eindelijk wat soepeler te draaien zodat ik ook eens over kan nemen zonder dat mijn hartslag heel snel de hoogte in gaat.
Het draait zelfs zo lekker bij mij, dat ik de afslag richting het tunneltje onder de snelweg voorbij rij, vertelt John mij even later. Maar niet erg, de beoogde 85 km gaan we toch niet halen, dus dit kleine ommetje kunnen we ons wel veroorloven.
Net voor den Elsakker komen we nog wat mannen van de Wilde Bond tegen, ff een praatje maken maar die doen het duidelijk heel rustig aan, dus gaat bij ons het gas er weer op.
Nog even een stukje lekker de wind in de rug en we zijn mooi met de koffie weer thuis in de May met slechts 78 km op de teller.
Volgende week een paar km meer naar Den Hout in België.

Kees M

Vandaag een stapje teruggedaan van Worldtour naar Continentaal. Goede keus geweest.
Weer oude bekenden ontmoet en dat nodigt uiteraard voor wat fijne gesprekken.
Met de zon aan de hemel zou het een mooie septemberdag worden. En dat mag weleens, want de zomer heeft ons toch wel een beetje in de steek gelaten.
Wim had een leuk rondje op het oog wat er voor zou zorgen dat we op tijd aan het appelgebak zouden zitten. Bijpraten vandaag. Nou laat dat maar aan de leden van onze vereniging over. Slap ouwehoeren heet dat in de volksmond. Iedereen maar denken dat het bij de trimploeg op het gemak gaat, maar dat is niet zo. We reden de May uit en ik zat al rap onder in de beugel. Op naar Drimmelen zei Wim. Zo gezegd zo gedaan. Met John en Peter ging het goed vooruit. In Drimmelen aangekomen leek het Wim een goed idee om bovenop de dijk te gaan rijden. Nou ja, een goed idee? Het eerste stuk ging nog wel
maar daarna werd het een stuk pittiger. Niet door het tempo dat was geen probleem , maar door de ontlasting van de schapen die prinsheerlijk het fietspad gebruikten als openbaar toilet. Natuurlijk niet de dijk zelf waar ze lekker liepen te grazen, maar ons eens zo mooie fietspad. Dat werd weer schrobben zondagmiddag tussen Max en Primoz in.
Op naar Moerdijk om via het industriegebied naar Noordhoek te rijden. Met een prima rijdende Petra en Johan ging het op Standaardbuiten aan. Daar kwam het overbekende bruggetje in zicht. Tijd voor een banaantje of een reepje zei Wim. Werd wel tijd ook want we zaten al zo rond de 40km. Intussen stak de wind meer z’n kop op en werd er meer door verschillende mensen op kop gereden. Met Peter Bastiaansen, Helene, John, Wim en Johan afwisselend bleef het tempo er lekker in zitten. En als Petra op kop kwam was ze er niet vanaf te slaan. Wim had besloten om nog door Etten Leur en het Liesbos te rijden anders waren we te vroeg terug. Zo gezegd zo gedaan, Wat zaten er toch veel fietsers op de weg vandaag. Na het Liesbos op naar Wagenberg waar wij na nog een klein ommetje rond 11.15 op tijd bij Polderevents aankwamen. Hier genoten van een lekker bakske koffie met een overheerlijk appelpuntje. Mooie zaak trouwens. Nog wat nagepraat en daarna op naar huis. Heb mij prima vermaakt deze ochtend en verheug mij al op volgende week.

Gr De Pakhaas 🐰😀