Dit had ‘m moeten zijn; het einde van het WTC-seizoen, de prolongatie van de titel, twee jaar op rij. Corona-kampioen! De Snerttocht, een tocht in de kou en regen en gure wind en op het eind een diep bord dikke erwtensoep met worst. Maar voorlopig niks van dit alles; het bestuur heeft in al z’n wijsheid besloten dat we er nog eens 2 weken aan plakken. Ik heb een vermoeden waarom, maar het gaat ze niet lukken. Ook Peter Korse niet, die me nu al het hele seizoen op de hielen zit. Ik wil het gewoon niet hebben en dus ben ik er – net als Peter – ook gewoon elke week. Al worden er nog 5 weken aan geplakt; bij leven en welzijn blijft die trui gewoon in Wagenberg. Punt.
Dus geen snerttocht. Wel een frisse ochtend met een licht briesje uit het zuid-zuidwesten. De wintertrui die ik klaar had liggen kan terug; ik trek gewoon mijn wollen onder shirt aan en de Leiderstrui. Voor de zekerheid gaat het windstoppertje ook mee. Dat windstoppertje trek ik halverwege Wagenberg en Made toch alvast maar aan. Ik ben als eerste op het plein en even later komen Peter Kuijpers en Gerard van Oerle aan rijden. Gerard verwacht een lage opkomst voor de Tour en oppert om maar met de TT mee te rijden. Voor de Tour valt de opkomst echter alles mee en zij hebben een mooi groepje. Voor ons kluppie is dat wat anders. We zijn voorlopig met 4. We twijfelen; zullen we aansluiten bij de Tour of misschien de Trim. Uiteindelijk gaan we met z’n vieren op pad. Melody, Bert, Antoon – die zich na de afmelding van gisteren toch bedacht heeft en meerijdt – en ik.
We rijden langs de voetbalvelden van de Madese Boys en duiken dan onder de A59 door de polder in richting Terheijden. Een stukje langs het Markkanaal en even later rijden we Breda binnen. We slaan rechtsaf richting Haagse Beemden. Over de Moerlakenbrug gaan we nu rechts. Het fietspad ligt er hier prachtig bij; breed en mooi asfalt. Bij de bebouwing gaat dat luxe asfalt echter over in een klinkerweg en dat blijft zo tot we bijna bij de fietsbrug bij Station Prinsenbeek zijn. “Lekker weggetje”, roept Melody. “Tja… onze Parijs – Roubaix”.
Aangekomen bij de fietsbrug met zijn haakse bocht, zie ik dat Bert wat achter ligt. “Zware benen, …het wordt niet veel vandaag!”, zegt ie. We doen het wat rustiger aan, da’s nooit een probleem.
We naderen het Liesbos en komen wat joggers tegen in korte broek en korte mouwen. Nja… lopen is iets anders dan fietsen, maar het lijkt me evengoed verrekes koud. Van hieruit naderen we Etten-Leur en met Antoon op kop rijden over het fietspad langs de A58 naar Breda Airport. Het piept en kraakt wat bij Bert, maar vanaf Bosschenhoofd hebben we de wind in de rug. Voor ons rijdt een vrouw en Melody wil even stoer doen en sprint er naar toe. We volgen en met veel machtsvertoon halen we de wielrenster in. Dan valt me opeens iets op; “waar is je blonde staart?” “…weg!”, antwoordt Melody, “…gedoneerd!” Even twijfel ik. Neemt ze me nou in de maling. “…ah …voor het goede doel? …om pruiken te maken.” “Yep!”. Een nobel doel en misschien ook iets voor m… nah… laat maar trouwens.
Inmiddels zijn we Hoeven alweer gepasseerd en rijden in de open polder met de wind vol in de rug naar Zevenbergen. Af en toe kijk ik wat achterom en zie dat Bert weer goed aanhaakt. Gelukkig is de weg hier inmiddels goed schoongemaakt; afgelopen donderdag was het nog spekglad van de blubber.
Vanaf Zevenbergen is het 1 rechte streep naar Wagenberg en Made en ik heb nog 1 doel; als eerste boven op het viaduct over de A16. Ik ben hier vaak genoeg rond mijn oren gereden; vaak door Edwin en ook door Bert en Melody. Edwin is er nu niet bij en Bert heeft vandaag de benen niet; nog 1 concurrent over. Ik begin te vroeg, maar halverwege zie ik nog steeds niemand naast me. De benen branden al en dan zie ik het voorwiel van Melody naast me verschijnen. Ik bijt op mijn tanden… het gaat vandaag gewoon niet gebeuren; nog 40 meter en op de Garmin vliegt er van alles in het rood. Ik stamp door en langzaam maar zeker zakt het voorwiel naast me ook weer weg en komt niet meer terug. Triomfantelijk vier ik deze overwinning; een voorproefje voor over 2 weken.

Rene

Als ik deze morgen op sta is het een klein wereldje. Dit was ook voorspeldt maar de belofte was dat het snel beter zou worden. Rap de bandjes maar opgepompt. Beenstukjes en lange mouwen is de kleding voor vaandag. Ik pak de fiets en rijd richting mijn Houtse fietsmaat Leo. Die staat al startensklaar. Omdat we op tijd zijn rijden we richting den Bromtol om daar de stand van zaken op te nemen. We merken dat het tunneltje niets aan extra veiligheid voor de fietsers oplevert. Als we het viaduct over de Maasroute oversteken merkt Leo dat zijn versnelling het niet doet. De lage temperatuur heeft de capaciteit van de accu verlaagd. Met een kleine omweg rijden we naar het oude gemeente huis. Tijdens dit ritje komen we Maurice tegen. Als we op het pleintje voor het Trefpunt arriveren staan er al enkele WTC-ers te wachten. Leo besluit omwille van de versnelling vandaag voor de Tour-Trim te kiezen en vraagt netjes aan René of hij met hun mee mag. Vervolgens vertrekt de Toer met een enkeling van de sport. Die missen vandaag te veel mensen Ad is aan zijn revalidatie begonnen en hoopt met kerst weer rond te huppelen. Frans zit in de Vogezen en Twan en Thijs zijn aan het crossen in de Limburgse Löss ofwel zij rijden de Bart Brentjes Classic. John, Martien, Peter, Kevin en Flip gaan dus vandaag met de toer mee verder zijn Anneke, Sandra, Hans, Erno, Maurice en ondergetekende er namens de toer erbij. Marino is er niet die moet zijn verjaardag voorbereiden. Maurice rijdt vanaf de start op kop. De eerste beurt naast hem neem ik voor mijn rekening. Dan kan ik de stijve spieren na mijn val van voorgaande donderdag er uit rijden. We nemen in Den Hout de Achterstraat en rijden dan vervolgens door Vrachelen I. Dit omdat de Vraggelsebaan in Teteringen in onderhoud ligt. Via de Ketenbaan gaan we naar de Vijf Eikenweg. Nadat ik op kop ben afgelost door Kevin gaat de reis verder via Gilze naar de Boerenbaan in Alphen we steken de Gilzeweg over en nemen ook nog een stukje van het Belse Lijntje meer naar het centrum van Alphen. Flip vertelt me dat hij met Nel naar het schijnvliegveld is geweest en dat dit een leuke rit was voor beide op de elektrisch ondersteunde fiets.

De kop wordt voortdurend voor één man gewisseld echter Maurice lijkt niet moe te worden vandaag hij blijft stevig op kop rijden van de groep. En wind op of af is geen enkel probleem. De mist lijkt op sommige momenten een beetje te verdwijnen echter even later zijn we weer in nevelen gehuld. In Alphen wordt er koers gezet naar Kwaalbrug en het tempo blijft mooi strak. Dan gaan we richting het Zand. Anneke zegt dat niet het karakteristieke rondje het Zand is. Voor mij mag ieder rondje het Zand anders zijn ik ben niet van echt vaste rondjes. Behalve op zaterdagmorgen met het rondje TMM (Team MunneMoat). Vanaf het Zand gaat het richting de Huisdreef die met het nieuwe asfalt wel erg lekker rijdt. Via de Chaamse weg gaan we naar de Slingerdreef. Ook hier is het tegenwoordig aangenaam asfalt om te fietsen. Hierna volgt de Woudenbergseweg en dan van Bavel naar Dorst gaan we over klinkers die net zo lijk te liggen zoals de kasseien in Paris – Roubaix. Bij de Akkerweg is het een klein stukje opgebroken echter met de fiets kunnen we er goed door. Even verder wordt een jonge MTB-er door Mar10 uitgedaagd en die heeft geluk dat de spoorbomen bij Dorst gesloten zijn. Kan hij met goed fatsoen weer op adem komen. Aan de Oosterhoutseweg wordt er voor gekozen om het zekere voor het onzekere te nemen. We rijden door tot de fietsenzaak van Rob van Oosterhout en gaan dan via het Heistraatje en de Bolderweg naar het Hoeveneind. Niet veel later draai ik op Ter Aalst links af en de groep nog een fijne zondag toewensend. Als ik thuis op mijn Garmin kijk heb ik toch weer ruim zeventig kilometer gereden en het is nog maar juist 11:00 uur. Mooi tijd voor de koffie.

Groeten van Ter Aalst.

Maar dat moest natuurlijk eerst verdiend worden op deze kille en mistige zondagochtend.
Met Helene en Petra, Peter Kuijpers en Peter Korse, Wim en Bert en de schrijver van dit
stukje gingen we op pad. Klokslag negen uur. Achterlichtje aangezet en daar gingen wij.
Samen met Petra gelijk de kop genomen om richting Den Hout te rijden.
Daar nog even gekeken of wij de Bakker zagen, maar die was in geen velden of wegen te
bekennen. Van hieruit gingen wij richting Oosterhout waar bij de Warandelaan een
compleet stoplicht uit de grond was gereden. Naderhand bleek dat er hier een zwaar
ongeluk had plaats gevonden. Oosterhout en Dorst lieten wij achter ons en intussen
waren wij bij de oude Rijksweg aangekomen die ons naar de Rijen voerde.
Daarna de Rijense broek ingedoken waar de mist nog steeds erg dicht was.
Verderop afgeslagen richting kanaal richting Tilburg. Ter hoogte van Dongen de brug
over gefietst die ons naar het industrieterrein van Dongen voerde.
Ter hoogte van de Cola moesten we stoppen voor Wim die oorlog had met z’n
beenstukken. Ze zakten constant af, maar aangezien er dames bij waren was de
oplossing in zicht. Maar even gevraagd of de dames jarretellekes bij zich bij hadden
voor onze Wim, maar dat bleek niet het geval te zijn. Dus bleef Wim onderweg maar
trekken en sjorren om zijn beenstukken op z’n plaats te houden.
Het ging nu via De Moer naar de Kets. Waar het appelgebak al op ons stond te wachten.
Jan, de man van Petra, was al druk bezig toen wij daar aankwamen. Zo’n bont
gezelschap krijg je niet elke dag op bezoek. Jan vertelde voor de vuist weg dat hij toch
wel het zwaarste werk had gedaan, nl het schillen van de appels. Hahahaha.
Maar wat Petra had gebakken was een genot voor onze smaakpapillen.
Appelgebak met kaneel en krentjes overgoten met een heerlijke laag slagroom.
Wat moet een fietser nog meer? En dat samen met een lekker bakske koffie of thee.

Maar aan alle goede dingen komt een eind. We moesten weer verder. Wim had zijn
beenstukken nog maar eens naar boven gehesen voor het laatste stuk van de tocht.
We namen afscheid van Jan en Petra en bedankten hun voor de goede zorgen.
Met Bertje op kop samen met Wim ging het naar Sprang Cappele waar we afscheid
namen van Bert. Daarna via het Halve Zolenlijntje naar Den Berg en toen terug naar de
May. Intussen was de zon doorgebroken en zette ik mijn achterlichtje uit.
Ondanks de mist en de kille ochtend was het een mooi ritje en goed toeven in de Kets.

Met vr gr De Pakhaas 🐰😀

Het is vanochtend mistig en koud als ik de fiets buiten zet en de bandenspanning controleer. Ik twijfel tussen een wintershirt of toch maar de lange mouwen van het ondershirt, de rode leiderstrui en een windstopper. Ik kies het laatste. Uiteraard gaan de beenwarmers ook weer aan.
Als ik even na half 9 naar Made rijd, zie ik de dauw op mijn mouwen verzamelen en voelen mijn vingers koud. Hmm… misschien toch beter de winterhandschoenen aan kunnen doen.
Op het plein bij ’t Trefpunt staan Gerard en Antoon. Ook zij hebben, of geen handschoenen, of de gewone korte. Mwah… ok! Even later komen Leo en Gerard aangereden. Leo wil vandaag met ons meerijden; hij kan niet schakelen en zal de rit in 1 verzet uit moeten rijden. Even later meldt ook Peter Bastiaanse dat hij met ons mee wil.
Kort na 9 uur vertrekken we daarom met z’n zessen: Piet, Antoon, Melody, Leo, Peter en ik. We rijden achter de Tour-ploeg aan en als we het viaduct bij de A59 over zijn zitten we er vlak achter. “We kunnen erop en erover!”, zegt Melody. “Natuurlijk, makkelijk zat, …maar laten we er lekker achter blijven; dit zijn gratis kilometers”, zeg ik. Van lange duur is het feest niet. De Tour-ploeg slaat het Achterstraatje in en wij rijden rechtdoor over de Heuvel. Niet veel later rijden we langs het Wilhelminakanaal en over het industrie-terreintje. Het is hier net een inleverplek voor de GO Sharing scooters; Leo en ik tellen op die korte afstand vier van die groene apparaten. Vervolgens het lange rechte stuk over de Vijf Eikenweg en het lijkt erop alsof de mist wat minder wordt. De dauw op mijn mouwen is weg en ook de vingers voelen weer normaal.
We steken de N282 over (hoe heet die weg? Oude Tilburgseweg ofzo?) en ik zet op de Garmin de navigatie voor. Direct staat het ding muurvast; net nu we dwars door Molenschot moeten en ik niet helemaal precies de weg naar Bavel ken. Na wat gehannes op de Garmin; uit en weer aan; werkt alles weer en heeft hij zowaar de route en afgelegde afstand gewoon onthouden. De vaart zit er flink in als we over de klinkers van Molenschot denderen. De mist is ook weer terug en dat blijft zo tot we Bavel bereiken. Hier houden we even halt om de brillen schoon te maken of maar helemaal op te bergen. Leo klaagt over vreselijk koude tenen en da’s niet zo vreemd. Het blijft nat en koud.
Even later rijden we door Ulvenhout en langs het Mastbos richting de Galderse Meren. Als we op een gegeven moment Rijsbergen voorbij zijn wordt het treintje rijden. Langs Hellegat gaat het met een vaartje van ruim boven de 30km/h richting Camping Liesbos en als ik na het gedane kopwerk even uitrust word ik onder het viaduct van de A58 voorbij geracet door Melody en Leo.
Na Prinsenbeek komt Antoon mee op kop en hij heeft er zin in. Het tempo blijft hoog en gemiddelde op de Garmin loopt al aardig naar de 30km/h. Ik vind het verder prima en blijf voorlopig 2e rij zitten. Als we bij Zevenbergschen-Hoek richting Made draaien is het gemiddelde 29,8km/h. Antoon sleurt er nog steeds stevig aan en bij Wagenberg geeft ie bij mij 29,9km/h aan. Normaal zou ik hier afzwaaien, maar omdat ik wel eens commentaar krijg van bepaalde personen (you know who you are 😊) besluit ik maar door te rijden. Dat heeft verder niks te maken dat ik graag naar de 30km/h gemiddeld wil. Ook niet dat ik na de rotonde van Wagenberg mee op kop ga en de trein nog even doortrek tot aan de watertoren van de May. Het gemiddelde is nu 30.1km/h en ik besluit terug te draaien. Voor de rest is het uitdrijven naar het centrum van de May en deze koude, mistige rit zit er weer op.

Rene

Om 8 uur check ik de website van WeerOnline; oh …een regeldruppeltje en een begeleidende tekst “…de kans is groot dat het vanmorgen gewoon droog blijft”. OK, gratis regenpunten. Maar als ik de fiets buiten zet, voel ik toch echt nattigheid. Misschien eens een mooie gelegenheid om een nieuw crèmepje op de benen te smeren.
Aangekomen bij ’t Trefpunt wijst Peter Kuijpers me op een hoeveelheid glas die verspreid over het plein ligt. We besluiten aan de overkant van de straat te gaan staan en al snel komt ook de veegwagen om het glaswerk op te ruimen.
De opkomst is niet al te hoog en om klokslag 9 uur vertrekken we met 6 renners: Piet, Antoon, Mariëlle, Melody, Edwin en ik, voor een rondje naar Meerseldreef. Ook de andere groepen rijden die kant op. Voor ons rijdt de Tour en we kunnen hun tempo aardig volgen. De Vraggelse Baan is afgesloten en we volgen de omleidingsborden. Bij de verkeerslichten in de buurt van de Warande rijden ze een stuk voor ons en pakken het groene licht mee, waar wij moeten stoppen voor rood. Pas op de Vijf Eikenweg zien we in de verte een vaag knipperend rood achterlicht. Edwin en ik kijken wat er mogelijk is en houden het tempo flink hoog. We lopen in en bij het verkeerslicht bij de oude weg naar Tilburg hebben we ze ingehaald. Nou ja… bijna dan. Ook hier rijden ze vlak voor ons door groen en moeten we wachten omdat het rood is. Mooie gelegenheid om even wat op adem te komen. We spreken ook af het wat rustiger aan te doen, maar ergens wist ik al wel dat we dat nooit gingen doen. Als het ook voor ons weer groen is rijden we verder en komen niet veel later de Tour weer tegen. Zo heel goed heb ik het niet kunnen zien, maar volgens mij had er iemand een lekke band. Het moment dat we ze inhalen, wist ik zeker; wij gaan het niet rustiger aan doen. De tour rijdt ongeveer dezelfde route als wij, we hebben ze nu te pakken en deze voorsprong geven we niet meer uit handen. Met Edwin op kop, ik een beetje half in zijn wiel en achter mij Melody en Marielle, Antoon en Piet achteraan, beuken we met – toch een best zuidenwindje – richting de A58. In hetzelfde tempo racen we langs de Slingerdreef richting Chaam. Ik moet wat lossen en Melody komt langszij. Samen met Edwin nemen ze wat afstand. Ik gok erop dat Marielle, Antoon en Piet het ook zwaar hebben, ze rijden immers nog achter me; “…ietsie rustiger graag!”. Het tempo gaat wat omlaag en we kunnen wat op adem komen. Ik heb een extra lusje in de route gemaakt; we rijden langs Moleneind en even later zijn we bij het kapelleke van Strijbeek. We zijn zeker niet de enige renners hier, wat een drukte met sporters. Nog een klein stukje en dan hebben we wind mee terug naar huis. We passeren Meerseldreef en pauzeren even voor een sanitaire stop. Piet geeft aan dat zijn Santos niet echt sneller wil dan 33km/h. Da’s voor ons ook snel genoeg en even hoop ik dat we de rest van de route rustig uitrijden. We naderen de Galderse Meren en dan het viaduct bij Effen. Het zoveelste sprintje deze dag en de benen staan flink in brand eer ik boven ben. Het zal niet de laatste keer zijn die dag, want even later onder de A58 bij het Liesbos. Edwin trekt de sprint aan en ik kan tot mijn verrassing best een eind met hem mee. Na het Liesbos gaan we linksaf en genieten even van de wind in de rug. Het fietst hier wel erg makkelijk. Edwin wil nog een stukje vlammen, maar Melody kijkt al vertwijfeld en wil – denk ik – niet echt. Ik hoor Edwin opschakelen en wil eigenlijk ook wel mee. Ik schakel ook op en wil gaan staan om aan te zetten, maar ik merk gelijk dat de benen daar duidelijk anders over denken. In een wat rustiger tempo hobbelen we door naar Prinsenbeek. De brug over de Mark is ook nog zo’n dingetje, maar deze laten we voor wat het is. Als we uiteindelijk over de N285 richting Wagenberg rijden voel ik me weer wat fitter. Edwin hoef je natuurlijk maar een klein hintje te geven en even later gooien we er nog even alles uit als we boven de 40km/h naar huis racen. Bij Wagenberg zwaai ik af en rijdt de rest door. Een mooie route, een zware rit, maar dat mag zo af en toe ook wel eens.

Rene

Bij het wakker worden hoorde ik al zachtjes de regen op het raam tikken, maar volgens de weer apps van gisteravond zou het een prachtige fietsdag worden. Echter de regen was van korte duur en toen ik op het raadhuisplein aankwam scheen lekker de zon.

De gemeente was ook al vroeg bezig met het schoonmaken van het plein.

Door wat afmeldingen vertrok de trimploeg met 5 man. Peter Korse, Peter Kuipers, Johan Smits, de wegkapitein Wim Rasenberg en John de Wijs. Wim gaf aan een ontspannen ritje vandaag naar de Slingerdreef. Tot aan de molen in den Hout ging het vrij vlot echter toen liep de rem van John aan. Met hulp van Johan en Wim werd dit vakkundig opgelost. We waren weer net op gang bleek de vraggelsebaan te zijn afgesloten en de wegkapitein gaf aan recht en door en gelijk weer linksaf.

Vol goede moed richting Dorst en daarna langs het vliegveld naar Gilze en dan door de prachtige Slingerdreef. Peter op kop en hij schroefde het tempo goed op. Onderweg nog 3 dames ingehaald.

In Bavel was het ook kermis en het is ook daar een gebruik om op kermiszondag een schietwedstrijd te organiseren. Een flinke optocht met de harmonie kwam eraan en om dit schouwspel te aanschouwen stopten we even.

Van Bavel weer naar Dorst en tot onze verbazing stonden bij de verkeerslichten de drie dames voor ons die wij eerder al hadden ingehaald. Een vrolijke discussie kwam al snel op gang en toen de lichten weer op groen sprongen al lachend weer richting Made.

De wegkapitein wou graag door de Houtse Kiltunnel en we gingen ervoor, echter het was jammer voor Wim dat de tunnel nog was afgesloten.

Wegkapitein en de andere trimmers bedankt voor de leuke rit.

John

Deze ochtend stond in het teken van DH-DH-DH. Een prachtige tocht die ons te vroeg overleden Willem als een van zijn favoriete tochten bestempelde. Eerst naar zijn laatste rustplaats gefietst. Dat met een flinke groep WTC leden. Erg indrukwekkend allemaal en ook voor Sandra natuurlijk. Willem was iemand die heel goed in de groep lag en altijd vrolijk was. Ondanks zijn ziekte was hij altijd erg betrokken bij de club. Ad hield een mooie toespraak en wat was het stil hier. Je hoorde alleen de vogels. Fijn voor Sandra dat wij hier met velen waren en het zal Willem deugd doen hierboven als hij deze fijne vereniging zo samen ziet staan speciaal voor hem. Voor altijd in ons midden. WILLEM.

Niet iedereen reed deze ochtend naar Den Hout in België. Wij als trimgroep gingen een rondje rijden die John de Wijs had uitgestippeld. Hij beloofde ons wat verborgen weggetjes en paadjes. Op pad dus. Via de Hank ging het naar Nieuwendijk waar wij halfweg rechtsaf gingen naar Uppel. Franske van het cafe reed deze ochtend een stuk met ons mee want hij moest op tijd thuis zijn en hield er een strak tempo op na samen met onder andere Annemieke. We kwamen aan bij Uppel waar wij door het gebied van de Uppelse Hoek richting de Alm trokken. Mooie smalle baantjes en wat bredere wegen maakten deel uit van het landschap. De meesten waren hier nog nooit geweest, ik ook niet.

We kwamen ook nog een paar prachtige oude molens tegen in het achterland van Almkerk. Na Waardhuizen gepasseerd te hebben ging het via de Eendenweg rechtsaf naar de Biesheuvelweg. Mooie baantjes om er even lekker over te knallen. En dat deden Bertje en Petra dan ook volop. Het ging nu langzaam naar Genderen. Daarna de Heusdense brug over en toen….. Bananen-tijd!!!! Op naar Waspik. Nu alles voor de wind en wij kwamen weer op de bekende wegen terecht. Daarna via het Halve Zolenpad naar ‘t Fer om daarna over Den Berg terug te rijden naar de May.

Het was weer een dag waar John een mooi ritje had uitgetekend en Willem met ons mee reed.
Het was mooi.

Met vr gr De Pakhaas 🐰😀

Na gisteren een rondje van 150 km gereden te hebben, dacht ik vandaag lekker te gaan uit bollen. Inderdaad dat dacht ik. Maar mooi niet dus. Ons groepje deze ochtend was gelijk ook de grootste groep met maar liefst elf man en vrouwen. Met Ad v D, oudgediende Fip, Wim R, Peter Korse en Peter Kuijpers, John de Wijs, Johan S., Peter Bastiaansen, Petra en onze leidster voor deze dag Helene. Zij wou zo graag een keertje naar de Haringvliet, dus zo gezegd zo gedaan.
Prima fietsweer deze ochtend dus wat moet een mens nog meer? Fietsen natuurlijk, het gas erop, volle bak, wind tegen, wind in het hol en daarna met een voldaan gevoel weer thuis in de zetel neerploffen met een Kwaremont binnen handbereik.
Half negen dus tijd om te vertrekken. Op naar de Moerdijkbrug. Met Flip, Ad en Peter Korse roulerend werd de beklimming zo genomen om daarna de Kiltunnel in te duiken. Dat ging nog wel, maar daarna omhoog sloeg de verzuring flink toe. Zere benen. En ik dacht nog wel dat het een makkie zou worden vandaag…..
Na de Kiltunnel ging het door het mooie polderlandschap over smalle weggetjes en mooie dijken naar Strijensas. Flip kende hier prima de weg, dat is maar goed ook want anders waren wij hier nog aan het rondtoeren.
Helene hield de boel goed onder controle en zorgde er voor dat het tempo niet te gek werd. Numansdorp kwam in zicht en een paar kilometer verder de Haringvliet. Helene in haar sas natuurlijk, maar moest toegeven dat het toch wel een paar pittige stukjes bergop ging. Ze waren goed aan het werk hier maar wij als fietsers hadden hier weinig last van gelukkig. Na de Haringvliet doken wij Willemstad binnen om een bakske te doen met een appelpuntje. Aangekomen bij de haven hoorde ik al roepen ”Doorrijden, doorrijden”. Ik dacht wat is dat nou? Zit daar de WTC De Tussenstop op het terras. Met een oud collega van mij. Gezellig toch!!
Bij die gasten is het meer tussenstop als fietsen hahahaha. Maar leuk om ze weer eens te zien. Mijn oude baas was er ook bij.
Nadat wij de koffie met de appelpunt burgemeester hadden gemaakt, gaf Helene weer het sein om te vertrekken. Even tellen of iedereen er was en niemand per ongeluk op het toilet was blijven zitten, en toen weer op pad.
Op naar Tonnekreek en daarna naar de Klundert. Met een lekker tempo en het meeste met de wind in het hol reden wij via Zevenbergschen Hoek terug naar Made. Het was weer een tof ritje deze zondagochtend en dat beloofd veel voor de volgende keer.
Met Remco en Mathieu in de hoofdrollen en de Kwaremont binnen handbereik werd het wel een zeer geslaagde zondag.

Met vr gr De Pakhaas 🐰😀

Vandaag ook weer heerlijk fietsweer, het is bewolkt, maar af en toe komen er stukken blauw tussendoor. Voor de Tour/Trim staat er een ritje naar Dinteloord op het programma. Het vertrek is even een beetje rommelig – want waar rijdt welke ploeg nu – als we met 3 groepen in dezelfde richting vertrekken. Zoals ik even heb gekeken voor het vertrek zijn we met 6; Piet, Bert, Melody, Marielle, Antoon en ik. Maar ik hoor ook een stem achter me die ik nog even niet kan thuisbrengen. Even later komt Rachel naast me rijden. Ze wil vandaag eens met ons meerijden en da’s geen enkel probleem natuurlijk. Bij het viaduct over de A16 trekken we een eerste sprintje. Bert en Melody zoeven me voorbij en Rachel is inmiddels al lang en breed boven. We rijden door Langeweg richting Zwartenberg en dan weer naar Zevenbergen. Bij Zevenbergen nemen we het fietsbruggetje en op de dijk langs de Mark word ik afgelost. Iedereen neemt een stuk kopwerk voor zijn rekening. Over het viaduct bij Standaarbuiten schakel ik op en probeer vanaf de 2e rij de sprint bij dit viaduct wel te winnen. Maar ook hier stuiven Rachel, Melody en Bert me voorbij terwijl ik toch echt 36,5km/h op mijn Garmin zie staan. Ik zet m’n pruillipje op en laat het er verder maar bij; ik rij ze straks in de open West Brabantse polders bij Dinteloord wel aan gort. 😊
En in die open polders zie je al snel de silo’s van de suikerfabriek, maar je bent dan nog lang niet in Dinteloord of eigenlijk Stampersgat. We maken nog een flinke lus en rijden we Dinteloord binnen. Ik heb Melody beloofd dat het vanaf hier allemaal wind mee is, maar de wind wil nog niet echt naar het westen draaien en we hebben dus nog een flink stuk waarbij we de wind net niet helemaal mee hebben. Het rijdt evengoed een stuk soepeler dan wind tegen in een open polder. Het wordt tijd voor een banaantje en ook even een sanitaire stop. In Oudenbosch is de weg nog een stuk opgebroken en rijden we een stukje om, maar we zijn al weer snel op de route die nu over een flink gedeelte over ordinaire klinkers gaat. Vervolgens nadert Etten-Leur al en rijden we vanaf Etten-Leur in een fors tempo met de wind in de rug naar de molen. Vanaf hier is het allemaal bekend terrein. Prinsenbeek, De Elsakker en nou vooruit dan, …nog een laatste sprintje bij het viaduct over de Mark. Bij Wagenberg zwaai ik rechtsaf en rijdt de groep de laatste kilometers van deze zondagochtend.
Volgende week DH-DH-DH. Zin in!!

Rene