’s Morgens weer stress, geen reactie van Rachel, komt ze wel of niet, of op het laatste nippertje.
Het laatste blijkt het geval, net als de afgelopen weken. Dus alles klaar gezet zodat we meteen weg kunnen. Onderweg naar het oude gemeentehuis zegt Rachel al dat ze het benauwd heeft.
Klokslag 8:30 uur vertrekt Kevin voor zijn rondje rondom Roosendaal. Ik er meteen achteraan. Als ik me even terug laat zakken zegt Sandra, “Rachel is met de TT mee”.
Misschien een verstandige keuze omdat ook 3 Sport mannen bij ons aansluiten. John, Twan en Peter V. Nog veel vakantiegangers in september. Verder zijn Sandra, Marino, Kevin, Erno en ondergetekende van de partij. Een klein groepje ondanks de samenvoeging van tour en sport.
Ik voel al snel dat de benen niet soepel draaien. De vrijdag training is in het water gevallen, dus ik weet dat mijn diesel vandaag heel langzaam op gang gaat komen.
Bij de rotonde van Zevenbergschen Hoek slaat Kevin linksaf, echter zo komen we niet in Roosendaal. Dus draaien we de hele rotonde om en gaan door richting Zevenbergen. Besloten wordt dat John de route vanaf nu zal leiden. We rijden door Zevenbergen verder richting Klundert.
Ik vraag me af hoe we nu uiteindelijk naar Roosendaal gaan rijden.
Aangezien ik in Roosendaal werk en nog weleens op de fiets ga ken ik allerlei variaties naar Roosendaal en terug. Echter de route die we vandaag nemen staat niet op mijn programma.
Aangekomen bij het viaduct onder de A17 gaan we de snelweg volgen en blijven deze volgen tot aan Roosendaal.
Hier komen we aan op industrie terrein Borchwerf. Ik denk nog, gaan we nu echt richting Polytec, daar moet ik morgen pas weer zijn. Gelukkig nemen we uiteindelijk niet de afslag rechtsaf bij het magazijn van de Primark maar steken hier over. Ik weet dat er nu 2 hele leuke klimmetjes komen voor de klimgeiten onder ons en wat minder voor de mindere klimmers.
Echter tot mijn verbazing gaan we na de 1e klim rechts af; ik denk “waar gaan we nu naar toe”?
Komen we even later bij het Wielerbaantje van Roosendaal uit. Wel leuk, want ondanks dat ik hier een 300 meter vandaan werk, ben ik hier nog nooit geweest.
Dus even 2 rondjes gereden op het mooie baantje en daarna een bananen en plas pauze ingelast.
Hierna de route weer vervolgt en ook het 2e mooie klimmetje over de spoorlijn genomen, die is echt lekker steil. Zo steil dat er een fietspad naast gelegd is met een extra slinger, maar die nemen wij natuurlijk niet.
Ik vraag me wederom af welke route we nu terug gaan nemen. Ik verwacht richting Rucphen, Zundert en dan via Galder onder Breda door. Deze route wil ik nog wel eens nemen als ik met een omweg naar huis ga, met mooi weer en zuidwesten wind.
Maar nee, ook nu volgen we de snelweg, in dit geval de A58. Wederom helemaal een nieuwe route voor mij. In de buurt van Etten Leur besluiten we toch maar rechts af te gaan om een boog om Etten Leur te maken.
De sport-mannen komen nu steeds vaker om beurten op kop en ook mijn benen beginnen eindelijk wat soepeler te draaien zodat ik ook eens over kan nemen zonder dat mijn hartslag heel snel de hoogte in gaat.
Het draait zelfs zo lekker bij mij, dat ik de afslag richting het tunneltje onder de snelweg voorbij rij, vertelt John mij even later. Maar niet erg, de beoogde 85 km gaan we toch niet halen, dus dit kleine ommetje kunnen we ons wel veroorloven.
Net voor den Elsakker komen we nog wat mannen van de Wilde Bond tegen, ff een praatje maken maar die doen het duidelijk heel rustig aan, dus gaat bij ons het gas er weer op.
Nog even een stukje lekker de wind in de rug en we zijn mooi met de koffie weer thuis in de May met slechts 78 km op de teller.
Volgende week een paar km meer naar Den Hout in België.

Kees M

Vandaag een stapje teruggedaan van Worldtour naar Continentaal. Goede keus geweest.
Weer oude bekenden ontmoet en dat nodigt uiteraard voor wat fijne gesprekken.
Met de zon aan de hemel zou het een mooie septemberdag worden. En dat mag weleens, want de zomer heeft ons toch wel een beetje in de steek gelaten.
Wim had een leuk rondje op het oog wat er voor zou zorgen dat we op tijd aan het appelgebak zouden zitten. Bijpraten vandaag. Nou laat dat maar aan de leden van onze vereniging over. Slap ouwehoeren heet dat in de volksmond. Iedereen maar denken dat het bij de trimploeg op het gemak gaat, maar dat is niet zo. We reden de May uit en ik zat al rap onder in de beugel. Op naar Drimmelen zei Wim. Zo gezegd zo gedaan. Met John en Peter ging het goed vooruit. In Drimmelen aangekomen leek het Wim een goed idee om bovenop de dijk te gaan rijden. Nou ja, een goed idee? Het eerste stuk ging nog wel
maar daarna werd het een stuk pittiger. Niet door het tempo dat was geen probleem , maar door de ontlasting van de schapen die prinsheerlijk het fietspad gebruikten als openbaar toilet. Natuurlijk niet de dijk zelf waar ze lekker liepen te grazen, maar ons eens zo mooie fietspad. Dat werd weer schrobben zondagmiddag tussen Max en Primoz in.
Op naar Moerdijk om via het industriegebied naar Noordhoek te rijden. Met een prima rijdende Petra en Johan ging het op Standaardbuiten aan. Daar kwam het overbekende bruggetje in zicht. Tijd voor een banaantje of een reepje zei Wim. Werd wel tijd ook want we zaten al zo rond de 40km. Intussen stak de wind meer z’n kop op en werd er meer door verschillende mensen op kop gereden. Met Peter Bastiaansen, Helene, John, Wim en Johan afwisselend bleef het tempo er lekker in zitten. En als Petra op kop kwam was ze er niet vanaf te slaan. Wim had besloten om nog door Etten Leur en het Liesbos te rijden anders waren we te vroeg terug. Zo gezegd zo gedaan, Wat zaten er toch veel fietsers op de weg vandaag. Na het Liesbos op naar Wagenberg waar wij na nog een klein ommetje rond 11.15 op tijd bij Polderevents aankwamen. Hier genoten van een lekker bakske koffie met een overheerlijk appelpuntje. Mooie zaak trouwens. Nog wat nagepraat en daarna op naar huis. Heb mij prima vermaakt deze ochtend en verheug mij al op volgende week.

Gr De Pakhaas 🐰😀

Prachtig fietsweer en rond half 9 is het al aardig druk bij het oude gemeentehuis. Vandaag is de jaarlijkse bijpraattocht aan het einde van de vakantieperiode. Ik heb een iets korter rondje gemaakt en “computer says” dat we – behoudens lekke banden en verdere averij – iets voor 11 uur bij PolderEvents in Wagenberg aan de koffie met appelgebak kunnen.
Iets na half 9 vertrekken we met z’n tienen. Flip heeft zich ook bij ons aangesloten; hij heeft nog wat klachten na de ongelukkige val van vorige week. Maar dat we dan iets rustiger rijden; geen sprake van. Antoon en ik nemen de kop en Antoon heeft er zin in want het gaat al rap boven de 29km/h. Na Raamsdonksveer neemt Edwin de kop mee over en gaat het nog wat rapper. Hij wordt afwisselend vergezeld door Flip, Sharelle en ook Melody maakt de meters op kop. Het tempo ligt dus hoog. In Dussen moeten we een omweggetje maken, maar uiteindelijk komt het kasteeltje weer in zicht. Van hieruit gaat het naar Babyloniënbroek waar nog een flinke strook nieuw asfalt ligt met volop fijn grind. Nog een laatste stuk wind tegen naar Wijk en Aalburg en dan is het uitdrijven naar de koffie.

De ploeg heeft echter andere plannen. In de Overdiepse Polder gaat het met de wind in de rug allemaal nog veel harder. Edwin trekt de boel op gang en voor degene die willen volgen …veel succes. Volgens mij zijn we met een groepje van 5 die de uitdaging aangaan; ik kan best een end met hem mee, maar als de benen echt verzuren is het gewoon klaar. Gelukkig is daar het bruggetje richting Waspik en kan de druk eindelijk van de benen. We rijden door Waspik en draaien het Halvezolenpadje op. Opeens “STOP!” Piet heeft problemen met de fiets en Flip helpt hem weer mee op gang. We toeren door Raamsdonk en dan de polder bij Oosterhout. Ineens in een korte bocht zwabbert de achterkant van mijn fiets. F*ck… een slow-puncture om vandaag maar even in F1-termen te blijven. “Moeten we even stoppen?” “Nee, ik red het wel tot aan de Wagenberg”. Het is dus alleen wat oppassen in de bochten.
Via Oosterhout draaien we in Den Hout linksaf en rijden even later onder het viaduct van de A59 linksaf naar PolderEvents.
We zijn als eersten; dat had ik Flip ook beloofd. Hij wilde de koffie en appelgebak met verse slagroom.
Niet veel later volgen de andere pelotons en zitten we gezamenlijk onder een heerlijk zonnetje.
Het is daar in ieder geval goed toeven.
Op naar de volgende rit.

Rene

Het ziet er maar grijs en saai uit, deze zondagochtend. Ik denk dat de clubkleuren het enige fleurige is wat we deze rit gaan zien. Gelukkig staat er op het raadhuisplein al een mooie groep met fleurige pakskes.
Windkracht 3, noordwestenwind en rond 10.00 uur regen in Made, weet Peter te melden. Nou dan moeten we zorgen dat we rond 10-en hier niet zijn.
Als het sein half 9 klinkt, gaan we op pad.
Wij, Petra, Wim, John, Peter en ondergetekende gaan op weg voor een rondje naar Woudrichem, uitgezet door John die bij aanvang officieel tot wegkapitein werd uitgeroepen. Woudrichem, daar ben ik nog nooit geweest dus heb ik gisteren eens gekeken waar dat ligt. Even bijkletsen want Petra is terug van vakantie en ik ben hersteld dus er valt genoeg met de rest bij te praten. Echter door het praten, zien we het glas over het hoofd en net over de brug bij Geertruidenberg, roept Petra “LEK”. Gelukkig zijn Peter en Wim handig en de band is er wel snel af, een gemeen stalen splintertje in de buitenband was de boosdoener, maar de band gaat er iets minder snel op. De buitenband gaf zich niet snel gewonnen maar de aanhouder wint en we konden weer op pad. Echter nu zat er een flinke bobbel in de band en dat fietste niet oké.  Dus wiel er weer uit en kijken of dat opgelost kon worden. Petra zei; “‘Fietsen jullie maar door dan draai ik om”. Maar dat is niet het motto van de WTC: “Samen uit, samen thuis”. Dus een beetje aan het ventiel geragd aldus Peter, de band nog eens na gelopen en het euvel was opgelost. Daar gingen we weer.
Over de Keizersveerse brug richting Dussen, Almkerk, Uitwijk, Rijswijk… ?? Lag dat niet bij Delft?? Jawel maar er is nog een Rijswijk. Oké, hieruit blijkt dat topografie niet echt mijn sterkste punt op school was.
Bij Rijswijk op de rotonde aangekomen, liet Petra even zien dat er niet te sollen met haar valt, de hoog gekapte blonde dame in haar mini laat het voortaan wel uit haar hoofd om te denken dat ze voorrang heeft op een rotonde waar haaientanden staan op de weg voor de auto. Rijswijk doorkruist toen we bij een steil weggetje omhoog naar een dijk kwamen, na een kleine aarzeling bleek dat we die toch moesten hebben, dus  een klein aanloopje en boven fietsten we weer lekker door om vervolgens nog eens zo’n steil klimmetje voorgeschoteld te krijgen. John zei er een kleine berg etappe er in verwerkt te hebben.
Woudrichem …. was dat niet waar dokter Tinus is opgenomen? Ik heb gekeken of ik het huis van dr. Tinus zag maar ik was te druk met tegen de wind in fietsen, windkracht 3 serieus… in mijn beleving was het toch echt iets meer dan 3. Maar na Woudrichem volgde Sleeuwijk en Werkendam en daarna richting Hank. Dat betekende wind mee en wat een genot is dat voor je oren, je kunt elkaar dan gewoon weer verstaan. Heerlijk door de polder zo naar Hank. Daar zagen we de tourgroep voor ons uitfietsen. Ze hadden er een goed tempo op zitten. En voor we het wisten, waren ze uit het zicht. Ondertussen voelde wij toch  echt regendruppels, zouden we dan toch nog regenpunten krijgen?
In Geertruidenberg waren 2 kleine jongetjes zo onder de indruk van dat aanstormend vijftal dat ze vergaten om door te lopen op het zebrapad dus met een luide “doorlopen” schrokken ze weer wakker en was de weg vrij om zonder ongelukken naar huis weder te keren. Helaas was bij de laatste brug mijn kaarsje ver op en sjokte ik omhoog. Boven aangekomen weer aangesloten om gezamenlijk de May binnen te rijden.
’t was een heerlijk en mooi rondje.
Dank je wel John!

Hélène

Deze zondagochtend op pad met vier dames en vier heren. Rene had een mooie route uitgetekend die ons over de Haringvliet zou voeren. En natuurlijk ook over de gevreesde Kiltunnel onderweg. Maar dat was van latere zorg.
Het was voorlopig de wind die flink z’n kop op stak en ons flink liet ploeteren in de open polders. Met Ruud en mijn persoontje reden wij de eerste kilometers richting de Moerdijk. Bovenop de Moerdijkbrug wachtte ons een verrassing. Daar stond een bakkertje uit Den Hout met zijn prententrekker ons te vereeuwigen. Hij moest lang wachten voordat hij klaar was, want ik was de laatste die op een minuut of vijf voorbij kwam denderen maar dat mocht de pret niet drukken. Peter bedankt voor de foto’s.!!!
Na de Moerdijkbrug en een stuk Merwede ging het in de afzink de Kiltunnel in, en daarna weer bergop.
Potverdorie, alweer als laatste boven, het moet toch niet gekker worden.
Melody en Boukje vlogen naar boven. Niet te doen joh! En dat al keuvelend.
Via De Wacht en Strijensas met een sterke Rene en een terug van weggeweest Annemieke ging het al ploeterend naar Numansdorp. Pfttttt. Het einde van de lijdensweg kwam in zicht. Maar eerst nog die sluizen over. De moed zonk in mijn schoenen. De wind stond hier op kop en al gauw was ik alleen op de Haringvliet.
Dankzij Piet, die mij af en toe een zetje gaf, werd het gat gelukkig niet al te groot en kwam ik weer onder de mensen. Eindelijk waren wij de sluizen over en werd het gelukkig hergroeperen. Nu stond de wind eindelijk gunstig.
Helwijk en Oudemolen vlogen we voorbij om ook Zwingelspaan in een rotvaart achter ons te laten. Zelfs hier moest ik alle zeilen bijzetten om het jonge grut bij te houden hahaha.
Complimenten voor de meisjes vandaag hoor. Goed jullie best gedaan en prima mee op kop rondgedraaid.
Op naar de Klundert. Beetje aan de buitenkant erdoor heen gereden om daarna via een krakkemikkerig fietspad wat nog stamde uit de tijd van de Romeinen, onderweg naar Zevenbergen te gaan. Dat zou het dus voorlopig niet worden. Piet en ik reden op een paar meter van de groep en naast mij ineens een hoop kabaal. Piet was over een flinke opdruk of kuil gereden en zijn ketting was er afgelopen. Dus even gestopt, maar de groep was al uit het zicht verdwenen. Ketting er terug op en weer op de fiets. Had je gedacht!! “Ik sta ook lek” zei Piet. Moet niet gekker worden toch.
Nou, het kon nog gekker. Het was al een hele toer om het spulleke achter te vervangen. Intussen was de groep ook teruggekeerd en Piet en ik waren bezig om de band te vervangen. Met de hulp van Ruud en zijn gaspatronen was de band weer zo op spanning. We konden weer verder. Nee dus. De band voor was ook lek en er zat ook nog een kuub hout tussen zijn spaken. Kon het net op tijd verwijderen anders hadden ook nog zeker tien spaken het loodje gelegd. Na ook de lekke voorband te hebben vervangen en de gaspatronen van Ruud hun werk hadden verricht, ging het verder naar Zevenbergen en via de alom bekende weg terug naar de May. Het was een zware tocht deze ochtend.
Dat doet mij besluiten om een trapje lager te gaan fietsen en mij aan te sluiten bij de trimploeg. Dit mede door fysieke ongemakken. Soms is het gewoon verstandig om een stapje terug te doen en te luisteren naar je lichaam hoe gezellig het ook was. Bedankt daarvoor.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas.

Wat een zomer, echte zomerse dagen hebben we nog niet gehad. Bij de planning kijken we altijd naar het weerbericht, de voorspelling was NNW wind en mogelijk hier en daar een bui. Met dit in het achterhoofd stond ik vanmorgen op. Rondje Binnenmaas was dus de planning. Ik twijfel of ik armstukken aan doe als ik voor de kledingkast sta. Het is 17 °C, dus boven de 15 °C bij de Jonge Renner geldt dan kort – kort. Dus de mouwen en de broek.
Leo staat al in de starthouding als ik op het Ruiterspoor kom. We rijden via de Hespelaar naar de May, de rotonde bij de Bromtol is nog niet klaar, je moet daar nog gravelen. Op het plein staan al verschillende renners en rensters klaar. Maurice had gisteren na het rondje TMM (Team Munne Maot) nog bij getraind door naar Antwerpen te rijden solo. Tijdens deze tocht kwam hij er achter dat een rondje Binnenmaas wel erg veel zijwind zou geven. En soepel als we zijn, werd terplekke beslist om de Biesbosch te rijden vandaag.
Ik stel voor om via Blauwe Sluis te vertrekken.

Met vertrek rijden we via de Watertoren naar de Helkant, juist daar voorbij hoor ik LEK. Ik zie geen lekke band maar er is een DATA-lek bij Maurice. Zijn Garmin heeft contact met de fiets verloren. Hij zal vandaag als Bauke Mollema met het metertje in de achterzak rijden. Dit brengt mij enigszins van slag zodat we niet via Blauwe Sluis maar langs Hooge Zwaluw rijden.

De wind blaast stevig, Leo en ik proberen het tempo niet te veel te laten zakken maar nemen ons voor geen gekke dingen te doen zodat plots de brandstof op is. Als we rechtsaf draaien richting de Moerdijkbrug komt Wim mee op kop rijden. Het voelt pittig, de wind tegen en de brug op. Toch halen we nog een verdwaalde renner in op de brug. Vervolgens stel ik voor door de polder te rijden en niet over het dijkje richting Kop van Het Land. Onderwijl halen we twee dames in die dankbaar gebruik maken van onze groep en zo dus mee glippen.
Het mindere weer heeft ook zijn voordelen, het is namelijk niet zo druk onderweg, zeker bij de Kop van het land kan het aardig druk zijn.
Bij Sliedrecht stel ik voor aan de andere kant van de A15 te gaan rijden. Op enig moment maak ik de verkeerde keuze waardoor we niet via Schelluinen rijden maar langs Hardinxveld-Giesendam. Ondertussen zijn een drietal renners van het eiland bij Dordrecht aangesloten. En dan plotsklaps Marino; “LEK”. Terwijl hij dit euvel verhelpt, wijst Anneke me op een plank bij de windveren van enkele gebouwen. Ik noem het een nokplank maar dat is vast niet juist. Later als ik thuis ben, appt Anneke mij; het is een Uilenbord.

We rijden weer verder en al rap komt de Merwedebrug bij Gorinchem in beeld. Deze oprijden gaat een fors stukje makkelijker dan de Moerdijkbrug en de Belgische biertjes bij Maurice geven hem vleugels (of was dat een ander drankje?) Voor Werkendam draaien we de polder in waarna het voorstel is om de klinkers te mijden en langs het Jannezand te rijden.

Hank volgt en nu en de brug bij Keizersveer is geen enkel probleem voor de groep die bestaat uit Maurice van der Ven, Leo Stasse, Erno Haanskorf, Marino van den Elshout, Sandra van Eijk, Anneke van Wesel, Rachel Marijnissen, Kees Marijnissen, Wim ten Haaf en ondergetekende. Nadat de brug over het Amerkanaal is genomen, nemen de fietsvrienden uit Dordrecht afscheid. Hen staat nog een lastig stukje te wachten….

Groeten vanaf Ter Aalst.

Het is een echte ouderwetse Hollandse zomer. Volgens het weerbericht is het aftellen naar het mooie weer van komende week; alleen nog even langs deze zondag. Buien, bewolkt, zuidwesten wind, het ziet er allemaal niet best uit. Antoon heeft zich zaterdag al afgemeld en als ik wakker word, is het eerste berichtje op Whatsapp al binnen. 01:47 uur. “Wij gaan niet mee”, Boukje en Sharelle, midden in de nacht gehuld met ieder een rode zonnebril. Ook Gerard meldt zich af en even later ook Piet. Ik twijfel; zou het dan echt zulk slecht weer worden. Zal ik thuis blijven? Maar ja, dat kan niet… die rode trui wil dat ik ga. Dan Melody die ook niet mee gaat. Ik zet de fiets buiten en kijk naar boven. Ik zie zelfs wat blauwe stukken tussen de wolken, ik check buienradar: droog, maar even later miezert het dan toch. Ik pak mijn regenjasje en prop het achterin mijn fietsshirt. Op weg naar het gemeentehuis overdenk ik wat we gaan doen.
Ik verwacht geen hele hoge opkomst; misschien samen met de Trim een rondje rijden?
Ik ben er als eerste en even later komt Leo en dan Bert. Tegen half 9 zijn er toch bijna 20 renners. Peter Bastiaanse rijdt vandaag met ons mee en Anneke vraagt of we nog richting Meer gaan; we zouden de regen tegemoet rijden. We twijfelen even, maar inmiddels is het half 9 en is de sport/tour vertrokken. Ook de Trim twijfelt. We besluiten om samen te rijden en een rondje Biesbosch te doen; dat zou de minste kans op regen geven.
Peter Korse en Ruud vertrekken op kop en houden met de wind in de rug gelijk een flink tempo aan. We rijden langs ’t Gat van den Ham en dan de Moerdijkbrug. Na de Moerdijkbrug volgt de Nieuwe Dordtse Biesbosch richting het pontje bij Kop van ’t Land. Onderweg bemerk je dan toch dat er tussen de pelotons wel verschil zit. Op een gegeven moment zijn er voor ons 2 jonge dames aan het joggen. Ik wil juist “…voor!” roepen, maar opeens hoor ik luid achter me “…afblijven!!” Het maakt niet uit, het resultaat is hetzelfde. Gelukkig kunnen de dames er ook om lachen; voor je het weet heb je een #metoo hashtag aan je Strava-rit hangen.

Aangekomen bij de pont is het wachten want het pontje vertrekt pas om kwart voor 10. Na een tijdje rijden we dan toch de Biesbosch in, maar niet voor lang; John rijdt lek. Peter B., Peter K. en Ruud ontfermen zich over het achterwiel. Wim en John overzien het geheel. Wim pakt zijn banaantje terwijl ik naar de dreigende lucht kijk die steeds grimmiger wordt. Het miezert en in de buurt van Werkendam gaat dat over in echte regen. Shit… we moeten nog terug met de wind op kop. Enkele renners besluiten hun regenjasje aan te trekken, maar eer we weer op weg kunnen, is het alweer droog. Het voelt nu drukkend warm en opeens rijden we ook weer in de zon. Het asfalt droogt bijna zienderogen op. Op de dijk richting Hank echter weer een lekke band; deze keer de voorband van Peter Korse. Na wat geklooi met de CO2-pomp is ook deze band snel gefixt en we gaan weer op pad. Vlak voor Hank krijgt Ruud het nog even op zijn heupen en sprint in zijn eentje naar het bord van de bebouwde kom. We laten hem maar, hij zou anders geen schijn van kans hebben…
Dan volgt Raamsdonksveer en de fijne helling van de brug over het kanaal naar de Amer. Vlak voordat we de May weer binnen rijden, zien we John Haanskorf alweer huiswaarts rijden; we zijn laat.

Rene

Vanmorgen liep om 7 uur het wekkertje weer af. Lekker fietsen op deze zonnige
zondagochtend. Eerst het buikje lekker rond eten en daarna de beentjes in de olie.
Ik ben er klaar voor! Op naar Made. Ik was er al om kwart over acht. Het werd al rap
drukker. Nog een beetje ouwehoeren met jan en Alleman en daarna op naar Roosendaal.
Het tempo zat er gelijk al goed in. We waren maar amper de May uit en mijn Garmin gaf al
30+ aan. Pffft!!. Via de 3 Hoefijzers ging het naar Prinsenbeek om daarna Etten-Leur
achter ons te laten. Het was weer gezellig tussen de wielen.
Met Rene en Edwin op kop kon de rest lekker bijkletsen tussen de wielen over van alles en iedereen.
Het Heike kwam in zicht. Het dorp met misschien wel de mooiste huizen en villa’s van heel Brabant op een klein stukje grond. Wielergeschiedenis werd hier geschreven door Woutje Wagtmans en Wimke van Est. Heel deze omgeving is doordrenkt met hun zweet. Historie te over.
Ik was blij dat ik lekker mee kon tussen de wielen en als het even wat minder ging werd er
netjes gewacht. Het zal de leeftijd zijn toch hahaha. Er fietste ook wat jong grut mee deze
ochtend zoals Melody, Boukje, Sandra en Marielle, als ik de laatste 2 ook tot het wat
jongere grut mag rekenen. Het leek net of ze niet hoefden te ademen. Deze opmerking is
niet van mij hoor. Bosschenhoofd en Langeberg aan de buitenkant van Roosendaal
doemden na goed anderhalf uur fietsen op. Eerst moest er nog een bruggetje genomen
onderweg, maar niet zomaar een bruggetje maar een loopbrug. En dat over de snelweg.
Alles van de fiets af en dan maar klauteren over dit steile rotding en aan de andere kant
hopen dat je niet onderuit gaat. Wie heeft dit toch bedacht? Iedereen kwam veilig aan de
andere kant en vooruit ging het weer. Edwin en Rene namen veel kopwerk op hun
schouders en ook de dames lieten zich niet onbetuigd. Sandra had haar conditie nog wat
aangescherpt in Frankrijk en Melody had met twee vingers in haar neus de Stelvio in Italy
bedwongen en ook het Sella rondje in de Dolomieten erbij gepakt. Dus de vorm was
supergoed. Op naar Stampersgat en Zevenbergen.
De wind zat nu op de terugweg in de rug. Langeweg kwam in zicht en daarna Wagenberg.
Hier afscheid genomen van Rene die deze mooie route had uitgezet.
Vervolgens heb ik het laten lopen voor vandaag om in mij eigen tempo weer op Oosterhout
aan te gaan. Het was een mooie zondagochtend met een gezellig groepje sportvrienden
en vriendinnetjes.

Met vr gr De Pakhaas. 🐰😀

Schrok ik even wakker deze morgen, Leo zou toch 3 weken niet meegaan.? Toen ik echter deze morgen door het Ruiterspoor richting Den Hout centrum reed, zag ik zijn wagen en caravan thuis staan. Is hij waarschijnlijk vannacht naar huis gekomen. Toch maar door gereden naar Made. Even bij den Bromtol kijken hoever het is met de tunnel. Helaas nog veel gravellen om er door te komen. Nog even een kort slingertje door Made. Ik kom Edwin tegen die onderweg is naar het plein bij het Trefpunt. Als ik daar aankom is er al een flinke groep aanwezig ondanks dat de sport deze morgen al om acht uur vertrokken was voor een rondje over de verschillende dammen zoals de Oesterdam. Mar10 had het rondje bedacht en zal ook wel veel kopwerk verrichten.
Wij rijden vandaag op voorspraak van Maurice een rondje Nieuwmoer. Ongeveer 100 km wat op dit moment van het jaar voor ieder te doen moet zijn. Net na half negen vertrekken we: Maurice van der Ven, Kevin Damen, Erno Haanskorf, Anneke van Wesel, Rachel Marijnissen, Kees Marijnissen, Marino van den Elshout, aspirant lid Wim ten Haaf en onder getekende. Maurice en Kevin starten met een flinke kopbeurt en al rap staan we bij de Drie Hoefijzers waar een verkeersregelaar ons naar de andere kant wil hebben. Echter we gingen toch al richting de Markbruggen. Via de Elsakker gaat het verder naar Prinsenbeek. Daarna volgt het Liesbosch waar we bij Coreman recht door schieten naar de Klappenberg. Als ik iets verder naast Wim rij, vraag ik of hij weet waar we nu zijn. Hij antwoordt dat hij juist een bord Rucphen heeft gespot. Door het buitengebied van Zundert gaat het richting Schijf, met nog immer een flinke tegenwind. Verschillende renners nemen de kopbeurten zodat we met een lekker tempo blijven rijden.
Als de telefoonpalen met elektriciteitsdraden in beeld komen, weten we dat we de grens gepasseerd zijn en op grondgebied van Nieuwmoer zijn. Nu draait de wind meer naar onze achterzijde. Dit is meteen merkbaar, ook de dames, de meskes, gaan een kopbeurt aan als het richting Achtmaal gaat over fijn asfalt. Van Achtmaal gaat het richting Wernhout. Als we hier binnendoor rijden richting Meirseweg krijg ik de vraag of Sauna Diana nog bestaat?
Ja, familie Simons is nog immer in business. Wat verder op rijden we langs het trainingsveld van NAC.

Even verderop gaan we verkeerd, geen probleem, dan hebben we dit stukje Zundert ook weer eens gezien.
Even later passeren we het bedrijf van Frans Marijnissen, de aardbeienkweker die met zijn zoon de aangespannen paardensport beoefend. In het landschap overheersen de boomkwekerijen. Op het viaduct over de HSL en de A16 worden weer wat hoogtemeters bijgeschreven. Het gaat nu richting Galderse meren waar verkeersregelaars de mensen begeleiden naar hun parkeerplaats. En het is er al redelijk druk terwijl ik vind dat het nog niet echt heel zonnig is.
We vervolgen de rit via Ulvenhout naar Bavel waarbij Kevin opmerkt dat klimmen hem minder afgaat dan afdalen als we weer een viaduct passeren. Van Bavel gaat het richting Dorst, Kees Marijnissen zegt dat we niet in Dorst komen als de Akkerstraat inrijden. Hier moet hij even later toch op terugkomen als vlak voor de Tilburgseweg het bord Dorst op doemt aan de rechterzijde van de weg. We gaan nu richting Breda om vervolgens via Teteringen verder te gaan.
Vlak voor Ter Aalst neem ik afscheid van de groep, wens ieder nog een fijne dag en als ik thuis de Garmin afdruk, noteert die mooi een 100 + km. tocht.

Groeten vanaf Ter Aalst,

Gerard.

Zondagmorgen 15 augustus stonden we met 5 man (gem. leeftijd 63,2 jaar) klaar voor de verrassingsrit die Wim en André na veel overleg in elkaar hadden geknutseld.
André vertelde dat ze een gedeelte van het Bels lijntje gingen fietsen.
Via Dorst naar Tilburg en via Bels Lijntje naar Alphen.
Bels Lijntje was een spoorlijn tussen Tilburg en Turnhout. Sinds 1990 is het een fietspad. Het is wel goed opletten want er zijn veel onoverzichtelijke kruisingen.
Na goed kopwerk van Andre is het bananentijd in Alphen en kwam de vraag; gaan we via Baarle Nassau of via ’t Zand? Na rijp beraad gingen we via ’t Zand.
Op een gegeven moment daagde André de groep uit wie het eerste bovenop het viaduct zou zijn. Er werd direct gedemareerd door Peter, Gerard, John en Wim. Na een felle spurt was Gerard de winnaar en hij verdiende volgens John de Bergtrui. Er kwam wel direct commentaar dat Gerard zich de hele rit had lopen sparen voor deze spurt.
Na diverse paadjes en bochten kwamen we weer in Dorst en als een speer fietsten we naar Made.

André en Wim bedankt voor de mooie rit
namens Peter, Gerard en John.