Toergroep naar X-land volgens Maurice ik noem het gewoon Kruisland.
Het is zondagmorgen 6:00 uur ik ben al even wakker heb het hele bed vannacht geheel alleen gehad. Marianne is gisteren naar Aalten gefietst en daar blijven slapen. Uitgerust en goed van eten en drinken voorzien haal ik Houtse Leo op. We besluiten niet langs de bromtol te rijden, omdat daar te veel gegraveld moet worden. Met een extra lusje komen we bij het oude gemeentehuis aan. Daar staat al een aardige groep verzameld. Het blijkt dat er van de sportgroep maar enkele zijn dus besluiten de rijders van deze groep om zich te verdelen over de verschillende pelotons. Kevin bijvoorbeeld gaat met de trim/toer-groep mee. Om half negen wordt het start signaal gegeven voor vertrek van de toergroep. Leo en ik zetten ons op kop en rijden tot voorbij Zevenbergen op kop. Dan ga ik eens polshoogte nemen achter in de groep om te zien welk schoon volk eigenlijk in de groep zit. Vanuit de sport zitten Flip, Frans en Mar10 erbij dus genoeg sterke mannen die dit werk niet schuwen. Dan ontdek een dame die misschien per ongeluk in de groep is gekomen. Ik ga eens naast haar fietsen en hoor dat ze al eerder met de toer-trim mee geweest is. Ze fiets makkelijk en kan het tempo goed volgen. Ondertussen zijn we in de woonplaats van Franske Bauer gekomen hierna gaan we richting Oud-Gastel. Ik hoor enkele van onze rijders zeggen dat ze hier nog nooit geweest waren. Vanuit Oud-Gastel is het nog 4 km naar Kruisland.

Met Martien en Frans op kop gaan we richting Roosendaal. Daar maak ik een verkeerde keuze, rit niet voor gereden volgens Frans. Rechtsaf onder Roosendaal door is de gedachte echter als het bordje Nispen gespot wordt moeten we even bij sturen. Geen probleem na een paar straten zitten we plots bij de commando’s en dat is weer bekend terrein. Met fijne overnames gaat het nu richting het Heike daar steken we de A58 over richting Hoeven. Het weer is echt fantastisch fietsweer. Goede temperatuur en vrij weinig wind. Juist als we Hoeven achter ons laten komt er een kreet uit de achterhoede van de groep LEK!!!!!. Het is Marino die een lekke voorband heeft. “De gehele groep” stopt om het euvel te verhelpen. Terwijl Marino een tweede (lees 3e ) binnenband pakt rijdt de Toer-Trimgroep met een flinke snelheid voorbij. Daar zaten geen fietsherstellers bij want ze reden goed door. Drie CO2-patronen later zitten we weer in het zadel richting de brug over de Mark bij Zevenbergen. Even later knipperen de rode lichten en dalen de slagbomen van de spoorweg overgang. We stoppen netjes om de STOPTREIN van 11:15 voorbij te laten. Na dit korte oponthoud wordt er weer snelheid gemaakt door de groep en ik merk dat Melody nog steeds goed meegaat in de groep. Voorbij Langeweg het viaduct over de A16 en HSL gaat na de rotonde bij de Compaan de gashendel nog wat verder open. Goed dat er gekeken wordt want dit is een snelheid die nog niet ieder past. Dus met gepaste snelheid rijden we Made binnen. Peter Verhagen vraagt me of toch nog een beetje door kunnen rijden hij heeft achter een afloper en hoopt het nog net tot thuis te redden. Als de gehele groep ontbonden is rijd ik met Leo richting Den Hout door de kleine omweg komen wij aan goed 100 km. Tevens merken we op dat het best wel prettig is dat er een paar van de sport meerijden we zelf nu toch wat minder op kop hoeven sleuren. Dat geeft toch ook wel een relaxt gevoel. Ik wens hem nog een fijne zondag en trek nog even door naar Ter Aalst. Snel douchen en nu naar de Achterhoek om Marianne op te halen.

Groeten van die Gerard van Ter Aalst.

Om tien voor half 9 kwam ik met de auto in de May aan. Daar stond al een groepje renners klaar. De trimgroep was goed aanwezig. Met 8 man en vrouw (Peter K, Peter K, Gerard, Helene, Johan, John, Wim en ondergetekende) vertrokken we onder leiding van Wim richting de watertoren. Het weer was verrassend goed, lekker warm zelfs. Het kopwerk werd vanaf het begin steeds goed overgepakt waardoor we een lekker tempo konden rijden. Johan had volgens eigen zeggen geen goede benen die dag, maar wij merkten daar helemaal niks van want hij trapte gewoon lekker door. We reden eerst via bekende wegen richting Etten-Leur maar daar kwamen we op weggetjes die we niet vaak rijden. Dat was leuk. Een paar keer hadden we last van een misverstandje waardoor een kopman de verkeerde richting in schoot. Dan wachtten we even op elkaar en gingen we weer verder. Gerard merkte om een geven moment op dat we op een weg reden met jeugdpuistjes erop. En ja, hij had wel gelijk, er zaten flinke snelheidsremmers in de weg. Richting Zevenbergen zaten we in een stoet van oude trekkers. Leuk om even achter te hangen, maar uiteindelijk toch maar voorbij. In een rechte lijn zijn we naar Made gereden om daar allemaal ons weegs te gaan. Het was een fijne rit!

Petra

Om 7 uur vanmorgen het bed uitgestapt, wassen, ontbijten en om vijf minuten voor acht
mijn fietsje gepakt om naar de May te rijden. Daar aangekomen stonden al meerdere
kleppers klaar met de massageolie op hun afgetrainde kuiten om er eens een flinke snok
aan te geven. Dat beloofde wat deze zondagochtend. Rene had weer een mooi rondje
gemaakt naar Achtmaal. Dat is in een hoek waar ik bijna nooit kom. Dus lekker verrassend
voor mij. Ben zelf meer voor de polders en rivieren, maar dit is natuurlijk ook leuk.
Met Rene, Antoon, Bertje, Tim, Kevin, Boukje en mijn persoontje ging om half negen gelijk
het gas erop. Op naar de Elzakker. Rene en Antoon hielden er gelijk een strak tempo op
aan dus de kilometers schoven zo onder de bandjes door. Via Prinsenbeek ging het naar
het Liesbos. Boukje reed lekker mee tussen de wielen en al slingerend door de bossen
kwam Achtmaal al vrij snel in zicht. Uiteraard zijn we ook een paar keer verkeerd gereden
maar dat mocht de pret niet drukken. Dit is ook het gebied van de Moerse bossen. Totaal
nieuw voor mij. Ik dacht bij mezelf ik moet ook maar eens een duit in het zakje doen, en
heb een tijdje met Kevin samen het tempo bepaald.Trouwens het is hier gewoon prachtig
om te fietsen. Nadat wij Achtmaal hadden verlaten ging het op Schijf aan. Langs de Witte
Plas naar Rucphen. Al slingerend naar Boschenhoofd, en daarna richting Hoeven. Hier
nog bijna de plomp ingereden. Geen erg gehad in het bosbad. Iets verderop reden wij de
tourgroep voorbij. Ik kon net zien dat er iemand panne had aan zijn of haar fiets. Dus al
vrolijk groetend reden wij de Tour voorbij. Via het bruggetje over de Mark ging het op
Zevenbergen aan. Al hotsend en botsend probeerden wij ons een weg te banen over een
verschrikkelijk slecht fietspad. Daarna ging het via Langeweg en Wagenberg waar wij
afscheid namen van Rene terug naar de May waar wij rond half twaalf weer arriveerden.
Bij binnenkomst stond Piet al te filmen hoe wij dodelijk vermoeid deze mooie rit hadden
volbracht. Hahahaha. Lekker droog gehouden en met een prettig gezelschap gefietst.
Nadat ik met Antoon bij Piet nog een bakske koffie hadden gedronken vertrok ik
huiswaarts om lekker van de Tour en Verstappen te gaan genieten.

De Pakhaas 🐰😄

Omdat toertochten dit tweede Covid jaar niet kunnen doorgaan, hebben we besloten om op Vaderdag 2021 uit een ander vaatje te tappen.
Doel: een 130 km tocht.
Na wat heen en weer WhatsApp berichten starten we extra vroeg, 08.00 uur bij het oude Raadhuis; eerst maar eens naar het Westen.
Met veel dank aan Peter Broeders die de West-Brabant Route van Ad had aangeleverd. Prachtig “ritje”!
Nauwelijks Drimmelen uit op De Langeweg komt er middenin de groep van zes al een kreet: “Volgens mij rij ik lek!”. Erno Haanskorf hobbelt over het nog natte asfalt en moet aan de bak. Vlotjes wordt het steentje in de achterband ontdekt en met nieuw rubber kunnen we verder.
Voorlopig bekend terrein: Zevenbergen (nog steeds is de wegreparatie niet af; wat een rommel daar en al maanden; stukje kluunen). Net voorbij Zevenbergen achter de Lamgatsebrug over de Mark staat Peter Broeders ons op te wachten en te filmen. Hij wist natuurlijk waar we langs kwamen!
Standdaarbuiten, noord langs Roosendaal en Oudenbosch met die kenmerkende koepel.
Net voorbij Oud Gastel bij Kruisland zwaait Peter Bastiaansen rechtsaf om met een kleiner rondje op tijd thuis te zijn voor zijn Vaderdaglunch. Bedankt, Peter, voor het kopwerk!
Een stukje verder geeft Anne-Mieke Rensen het goede voorbeeld: aanhaken bij een sneller ploegje en achter in dat peloton je rust pakken. Zij wel; ging goed; wij vieren redden het niet. Goede benen vandaag!

Erno laat ons bij herhaling voelen hoe waaiers werken. Links of rechts achter in ganzenpas op tempo.
Weer wat geleerd.
Door naar het zuiden, langs de oostkant van Bergen op Zoom over de Brabantse Wal. Mooi hier hoor. Vooral bekend bij mountainbikers hoor ik onderweg. Zover ben ik op twee wielen nog nooit van huis geweest. Met vooral kopwerk van Erno maar ook van Peter Korse komen we bij het verste punt: Woensdrecht. En meteen onze tussenstop: het terras van Non Plus Ultra. We zijn niet de enigen; de kelners zijn nog wat onervaren dit jaar en rennen de benen uit hun lijf voor al die tourrenners. Zelfs de appeltaart is op! De slagroom is helaas nooit aangekomen, maar we laten ons de koffie en vlaai goed smaken. Bidons vullen en weer verder. Net verderop het bord “5% stijging”, dus binnenblad erop en de Steilrand omhoog. Allemaal vlot boven gekomen.
Door naar Hoogerheide en Huijbergen. Mariëlle Verhoeven zegt steeds geen kopwerk te doen en niet te kunnen klimmen. Maar dat klopt vandaag niet. Stoempen en knallen, soms niet bij te houden. Respect, bedankt! Goed geoefend ook deze week, want dit is je tweede 130 km van deze week!
En dan is er alleen maar meewind: kracht 3 of 4.
Nispen, net even door België, Schijf, het komt allemaal voorbij.

Iedereen doet zijn kopwerk en onder Sprundel door gaat het richting Etten-Leur en Prinsenbeek, dus meer bekend terrein. Inmiddels geven mijn benen aan, dat het allemaal niet meer top gaat.
Gelukkig stelt Peter Korse voor nog even een (alcoholvrij) biertje te pakken bij Café Elsakker. Heel welkom hoor! Bedankt!
Daarna door over bekend terrein: Langs Wagenberg en bijna aan het eind kort door Helkant om niet onder de 130 km thuis te komen.

Met een voldaan gevoel nemen we afscheid; we mogen de rest van Vaderdag met de benen op de bank uitrusten en tevreden zijn over onze inspanningen.

Tot ziens,
Ruud Jansen. 

Het was rustig vanmorgen om bijna half 9. Dit kwam natuurlijk omdat er al een groepje om acht uur was vertrokken, maar misschien ook omdat de lucht maar donker was. We waren met vieren vandaag, een klein clubje dus. Net als de TT en Tour vertrokken ook wij richting Den Hout. Daar verloren we de anderen uit het oog. Wij gingen richting Oosterhout en daarna dwars door Dorst. Vanaf dat moment gingen we een voor mij nieuwe en hele mooie route rijden. John en Wim hadden die laatst al gereden om te kijken of het iets was om met de groep te doen. Het was opvallend hoeveel molens we hebben gezien. Volgens Johan was het echt een molentocht. Wat mij het meest opviel, was de hoeveelheid viaducten en dus ook hoe vaak we over een snelweg reden. Op een gegeven moment reden we effe door Effen. Grappig. Daar was ik ook nog nooit geweest. Via Liesbos reden we terug naar Zevenbergen en in één streep door naar Made. Fijn dat we de wind nu echt van achteren hadden. Het was een fijne rit waarin we het kopwerk met vieren steeds goed afgewisseld hebben. En nu tijd voor vaderdagactiviteiten.

Groetjes, Petra

De ergste warmte is het land uit en op zondagochtend ziet het er niet verkeerd uit. Temperatuur is goed, evengoed nog wel bewolkt. De stoep achter is nat, maar het is droog nu en Weeronline zegt dat het droog blijft. Ik fiets naar de May en als ik naar het zuidwesten kijk, wordt het toch aardig donker. Onderweg haak ik aan bij Edwin die vandaag weer met de Tour/Trim meerijdt. Vandaag mist de Tour/Trim minimaal 4 rijders; Piet zit de lappenmand, Gerard rijdt vandaag ook niet mee en Ruud en Marielle gaan voor de 130 km. lange WestBrabantroute. Aan de andere kant hebben we vandaag wel een gastrenster; Boukje Broeders wil een keer met ons meerijden.
Samen met Edwin, Bert, Boukje en ik vertrekken we richting Den Hout. We laten de Tour-ploeg voorgaan. Met Edwin op kop houden we ook een goed tempo aan en pas na het Houtse Meer verdwijnt de Tourploeg echt uit zicht. Na Dorst is het wat onwennig; we rijden hier vaker, maar dan aan de andere kant. Over de A58 gaan we rechtsaf en rijden richting Ulvenhout. Edwin rijdt nog steeds op kop en eigenlijk zou dat de hele rit zo blijven. Over het algemeen met mij aan zijn zijde die hem wat tot iets rustiger rijden maant. Ook Bert en Boukje leveren hun deel; Boukje kan prima mee met de Tour/Trim. We passeren de Galderse Meren en even later Rijsbergen. Hier hebben we sommige delen de wind flink op kop en moet ik zelfs af en toe even roepen naar Edwin of het wat rustiger kan.
In onze route zit een kort stukje met een smal fietspad. Een gelukje dat we nu maar met z’n vieren zijn. Het smalle gedeelte is niet het enige obstakel. Er ligt ook redelijk wat zand op het fietspad. Geen punt voor ons, maar het vraagt wat voorzichtigneid in de bochten. Dan opeens rijdt Edwin lek. Een flink stuk glas heeft zijn achterband doorboort. Het geeft ons even rust. We zijn allen aardig bezweet. Tegelijk met het wisselen van de band, pakken we ons “banaantje”. Boukje geeft aan dat het nog steeds prima gaat en dus rijden we na de lekke band in hetzelfde tempo door, maar nu gelukkig voornamelijk met wind mee.
Even voor Rucphen begint de Garmin weer te piepen dat we verkeerd rijden. Klopt ook wel want de afslag die we zouden moeten nemen, is er gewoon niet. Gelukkig weet Edwin hier een beetje de weg en rijden we een alternatieve route. Als we even een schatting maken, komen we ook nog aan de beloofde 82 km.
Als we uiteindelijk Rucphen uitrijden en Sprundel ook achter ons laten, weet ik ook weer waar we zijn. Dit is bekend terrein en met de wind in de rug kunnen we nu het gemiddels aardig oppiepen.. Eerlijk gezegd is bij mij de koek dan al redelijk ver op, maar gelukkig kan ik nog goed meekomen aan de kop. Na Etten-Leur volgt Prinsenbeek en dan de brug over de Mark bij de Elsakker. Piepend kom ik boven, maar weet nog net Boukje en Bert achter me te houden. Gelukkig staat Wagenberg alweer op de borden en als we de rotonde bij Zevenbergschen-Hoek indraaien hebben we de wind vol in de rug. We hebben een lekker tempo van even boven de 33 km/h. Net voorbij het benzinestation hoor ik Bert roepen “…ACHTER!!”. “Wat nou… achter?!”, denk ik bij mezelf. Opeens dendert de Sport-ploeg voorbij en ik wist al wat er zou gaan gebeuren; Kooijman gaat aanhaken!! Na een paar honderd meter is ie toch bij ons terug; hij wil de rit met ons afmaken; ook wel zo netjes.
Bij Wagenberg sla ik af en bedank de groep; het was een zware rit, maar we hebben het gehaald.
Volgende week gaat het beter.

Rene

Gisterenavond alles klaargezet om deze zonnige zondagochtend een heerlijk rondje te
gaan fietsen. Dus om 7uur in alle vroegte opgestaan om op mijn gemakske naar de May
te rijden. Ik was de eerste. Maar al snel werd het drukker en drukker. Dat zag er allemaal
prima uit. Marielle wist nog niet met welke groep ze mee zou fietsen want een dag van te
voren had ze met Melody een ritje van ruim 100 km gereden. prima toch van die twee
meiden. Na een beetje op haar ingepraat te hebben besloot ze toch met Melody samen
toch met mij, Ruud en Rene mee te gaan. Rene had mij deze week al gevraagd om de
weg te wijzen voor een rondje Poederoijen. Aangezien ik niet de beroerdste ben nam ik
deze taak uiteraard op mij. Marielle vroeg nog of het niet te hard zou gaan, maar daar
zouden we uiteraard rekening mee houden.
Half negen en weg waren we. Eerst richting Heusden. lekker recht toe recht aan.
Net voorbij de Peerenboom werden we ingehaald door de tour groep aangevuld met een
paar kleppers van de sportgroep. Even goeiendag gezegd terwijl ze ons voorbij reden.
Zij gingen richting Dussen en wij reden verder richting Heusden. Ruud en Rene hielden er
een mooi strak tempo op na, en ook Melody liet regelmatig zien dat ze ook wel een
stukske op kop kon rijden. De brug van Heusden dook voor ons op maar die lieten wij
aan de rechterkant van ons liggen. Wij gingen links onder het viaduct door om richting
Ammerzoden aan te houden. Ter hoogte van Wijk en Aalburg wachtte ons nog een flinke
klim die Rene met twee vingers in zijn neus voor zijn rekening nam. Wat een benen had
Rene vandaag zeg. Wij naderden Bern. Hierna ging het linksaf om het fietspad naar de
dijk richting Poederoijen te volgen. Hier nog even een kleine pauze ingelast voor een plas
en bananen pauze om daarna met gezwinde spoed de dijk bij Wellseind op te draaien.
Het was hier best druk met fietsers, maar het is hier ook prachtig om te fietsen.
Absoluut een van mijn favoriete routes die ik heel vaak fiets. Marielle vroeg of we het
tempo iets wilden laten zakken, en dat was uiteraard geen probleem. Ook Ruud en
Melody en mijn persoontje deden af en toe een duit in het zakje om het tempo te
onderhouden. Aalst, Nederweert, en Poederoijen het was een makkie voor ons vandaag.
NU weer op weg naar Almkerk om door de polder en Dussen terug te keren richting Made.
Iedereen had genoten van de rit, en na afscheid genomen te hebben in de May ging ik
met een goed gevoel weer op huis aan.
Ik heb begrepen dat ons zondag een ritje van 130 km wacht o.l.v Ruud dus dat word veel
trainen deze week. Pffffttttt. Heb er zin in!!!!!!!!!

Met vr gr De Pakhaas.

Op deze zonovergoten zondagochtend stonden er acht renners klaar om met de Trimgroep mee te gaan. Ook deze zondag hadden we weer een nieuwe dame in ons midden, Boukje. Ze was enthousiast gemaakt voor onze club door haar vriendin Rachelle. Ook Rachelle reed daarom met ons mee. Wim en John hadden een mooie route voor ons uitgedacht naar de Biesbosch. Hiervoor waren ze afgelopen dinsdag samen op pad geweest om deze te verkennen. Tot onze verrassing vertrokken we richting de watertoren en gingen we naar de Moerdijkbrug. We reden in een, voor ons, hoog tempo, maar iedereen kon vlot mee. We gingen door de mooie polders richting Dordrecht. En inderdaad ook daar ligt de Biesbosch. We waren nieuwsgierig hoe ver we de Biesbosch in zouden gaan en of we via Raamsdonksveer weer terug naar Made zouden gaan, maar nee hoor. Wim en John hadden een heel ander plan. We hebben een ronde gereden en zijn toen naar de Kiltunnel gegaan. Deze keer er niet doorheen, maar er langs. Pff. Het tempo bleef hoog, Wim vroeg zich af of we allemaal pepers hadden gegeten, maar het ging gewoon lekker vandaag. Bovendien hadden we veel mensen die op kop wilden rijden. Ook Boukje stond haar ‘mannetje’ op kop. Via de Moerdijkbrug zijn we nog naar Moerdijk gegaan. Tenslotte via Langeweg weer naar Made. Met een voldaan gevoel zijn we ieders ons weegs gegaan.

Petra

We hadden een mooi ploegeske deze morgen, Peter B ,Anneke v W ,Sandra,Gerard,Hans,Leo en 4 sport kleppers Thijs, Ad v W ,Flip en Twan.We reden vanaf de May naar het Veer naar Ramsdonk en de Hang.Vandaar door de polder langs de peerenboom naar Almkerk en Sleeuwijk, de brug over naar Gorkum met een paar goeie koptrekkers , Hans , Leo , Gerard en Flip met de rest in het wiel richting Schelluinen.Daar aangekomen hadden we mooi een stukje van 50 meter kluinwerk (wegwerkzaamheden).Schelluinen voorbij over de Giessen langs het Pinkenveer richting Ottoland Molennaarsgraaf Bleskensgraaf, dat was het verste punt dus nu weer richting huis.

Met een mooi tempo, de wind komt langs alle kanten, richting Sliedrecht langs de mol daarna de hollandse biesbos inrichting de Moerdijkbrug. Met Thijs op kop rijden wij allemaal op een lint De Moerdijkbrug op, na de brug zijn we ineens 6 man kwijt, die waren afgeslagen richting lage Zwaluwe.Wij rechtdoor over de Dirk de botsdijk bij Thijs in het wiel, volgens mij was ie net pas warmgedraaid.Verder richting gat van de ham schuur van Snoeke.

Op de kruising zanddijk en hellekantsedijk zagen we de andere 6 weer rijden, zo waren we met zun alle tegelijk weer op de May.Iedereen bedankt voor de rit en een prettige zondag

Erno

En alweer een prachtige zondagochtend. Dus maar weer eens de fiets van stal gehaald
en op naar de May. Alweer gezellig druk bij het gemeentehuis waar de diverse groepen
vorm kregen. Onze TT groep zou deze morgen met 2 dames en zes (heren?) op pad
gaan. Willemstad zou vandaag het keerpunt worden. Met het zonnetje was het goed
fietsen en Rene en Edwin zorgden ervoor dat het tempo er gelijk goed in zat.
En dat hielden zij vol tot voorbij de Klundert waarna wij de dijk richting Tonnekreek namen.
Goed gedaan mannen. Even later kwam de camping bij Willemstad in zicht en daar
verlieten wij linksaf de dijk. Vervolgens dwars door het mooie Willem (Avontuur) stadje.
Voor mij en misschien toch ook voor andere fietsers een mooi gevoel deze stad aan
een te vroeg en te jong overleden clublid. Daarom is deze stad zo mooi.
Langs de haven met al zijn jachten fietsten wij Willems Stad weer uit. Op weg naar Helwijk
en Oudemolen. Hier heb ik een tijdje met Edwin het tempo mogen bepalen.
Prima baantje hier om het tempo goed te kunnen onderhouden.
Nog efkens bij ons Fraans op bezoek geweest in Fijnaart om daarna in gezwinde draf
koers te zetten haar het wereldberoemde bruggetje van Bartle….. sorry, Standaardbuiten,
maar ook heel mooi. Onze beide dames Annemieke en Marielle staken hun sierlijke
neuzen ook regelmatig aan het venster en dat ging ze erg goed af.
Met Bert en Ruud en Piet erbij hadden wij deze ochtend een prima ploegske.
Vanaf het brugske ging het over het spoor achter Hazeldonk langs naar Zwartenberg.
Daar een eindje door het poldergebied geslingerd om uiteindelijk bij den Elsakker uit te
komen. Daarna nog een keertje flink doorgetrokken op het viaduct om daarna via
Langeweg naar Wagenberg te rijden. Hier namen we afscheid van leider Rene die zijn
zaakjes vandaag weer prima voor elkaar had. Terug in de May konden wij allemaal
terugkijken op een prima ritje onder een heel lekker zonnetje.

Met vr gr: De Pakhaas