Het is prima fietsweer en ik ben deze morgen vrij vroeg. Als ik aankom op het pleintje bij ’t Trefpunt zie ik alleen Peter Kuijpers op het bankje. Al snel komen uit verschillende hoeken meerdere renners en om half 9 is het lekker druk op het plein. Ons Tour/Trim kluppie is wat kleiner op deze zonnige zondag; Gerard V. en Ruud zijn er niet bij en Melody wil eens met de Sport meerijden; buiten dat is Piet ook nog steeds uit de running. Met z’n vijven gaan we op pad; Boukje, Sharelle, Antoon, Bert en ik.
Samen met Antoon rijd ik op kop de May uit richting Den Berg en dan op weg naar de Keizersveerse brug. Bert rijdt vooruit om voor ons de verkeerslichten op groen te drukken. Dat lukt twee keer en dat is lekker doorrijden dan. Al snel volgt Peerenboom en nog voor we Dussen bereiken slaan we linksaf richting Almkerk. Sharelle vraagt of ze kop moet overnemen, maar het gaat eigenlijk best lekker. Tot aan Uppel rijden Antoon en ik op kop. Bij Uppel zwaai ik wat af en Sharelle neemt over. Bij Sleeuwijk rijden we nog langs een rij met eikenbomen. Gelukkig staan ze aan de andere kant van de weg, maar helemaal handig is het natuurlijk niet.
Dan volgt de brug bij Gorinchem. Het is druk op het smalle fietspad over de brug. Maar waar veel fietsers Schelluinen binnen rijden, houden wij links aan. We rijden dan nog een stukje rechtdoor en slaan dan rechtsaf richting Giessenburg. Bij het kerkje aldaar een bruggetje over en dan is het almaar rechtdoor over de slingerende weg langs de Giessen.
Opeens zien we van rechts een groep met bekende kleuren rijden. Sharelle rijdt naast me en weet zeker; dat is de Tour-groep. Zo te zien volgen ze hier dezelfde route als wij. Ze rijden een flink stuk voor ons, maar we besluiten om aan te sluiten. Dat is even aardig aanpoten en met 36-38km/h racen we over de slingerende weg. Met een hartslag in de rode zone sluiten we aan. Even op adem komen en dan vrolijk zwaaien naar de achteromkijkende ploeg.
Een stukje verderop gaan wij rechtsaf; we zijn op de terugweg. In Hoornaar is echter de weg opgebroken. Er staat wel een omleidingsbord M, maar die wijst eigenlijk twee richtingen op. Ik waag het erop en volg M. Als na een kilometer of 5 geen bord meer te bekennen is, komt de twijfel; zitten we nog wel enigszins goed, of zijn we volkomen verdwaald? Gelukkig dan toch nog net een bord M. We slaan rechtsaf en even later ziet ik op de Garmin dat we verderop weer op de route zijn. Niet veel later zijn we weer bij de brug van Gorinchem en volgt Werkendam snel. Bekend terrein.
We rijden Werkendam uit en dan is het opeens “LEK!!”. En niet zo’n beetje ook. Sharelle heeft een lekke voorband. Direct staan Antoon en Bert klaar om de voorband te vervangen. Mijn conservatieve hart wordt daar blij van; dat er dus toch nog iets van mannenwerk bestaat!! Het bandje is snel vervangen en we kunnen weer… Tenminste… “nee, er is iets niet goed”, roept Sharelle. De fiets zwabbert. We bekijken de fiets nog eens goed, maar zien niks bijzonders. “Probeer het gewoon nog eens Sharelle”. We stappen allemaal weer op en dan opeens gelach “… uhm …de achterband is ook lek!” Boukje gaat er maar bij zitten en we vervangen nu de achterband. We stappen nogmaals op de fiets en hopelijk nu zonder verder lekke banden of andere pech. Je bent toch aardig uit je ritme en niet iedereen voelt zich nog even sterk om het stuk door de polder voluit te gaan. Op een rustiger tempo rijden we richting Hank en Den Berg. Het volgende station is Made en zo zijn we weer terug van een mooie zonnige fietstocht.

Rene

De klok liep deze zondagochtend alweer om 7 uur af, en dat betekende fietsen!!!!
Eerst eten zeggen ze in Oosterhout en dan is het tijd voor andere dingen.
Daarna mijn fietske gepakt om op tijd aan het vertrek te staan bij het oude gemeentehuis
te Made. Ondanks de vakantie stond er weer schoon volk aan het vertrek. Deze ochtend
had Thijs besloten om met de T.T. groep mee te rijden. Dat na een topweek in de
Provence met ruim 7000 hoogtemeters. Ze hadden in Frankrijk gevraagd of hij
het pad wou effenen op de Mont Ventoux. Nou dat moet je Thijs dus geen twee keer
vragen. En dat zorgde er voor dat kanjer Wout van Aert deze prachtige etappe kon
winnen. Vandaag met Boukje, Sharelle en Melody hadden wij charmant en goed getraind
gezelschap bij ons. Ook Antoon en René maakten deel uit van ons groepke.
Ik zou vandaag proberen om ons gezelschap naar Numansdorp te loodsen. Half negen
vertrokken we met in de verte donkere luchten. Dat beloofde niet veel goeds. Met
gezwinde spoed namen Rene en mijn persoontje het commando om rap naar de
Moerdijkbrug te vliegen. Daarna op naar de Kiltunnel. Hier moest ik de rol lossen.
Waar ik in een ver verleden nog met de eersten naar boven kon rijden, is het nu de rij
sluiten voor mij. Maar daar word door iedereen goed rekening mee gehouden.
Voorbij de Kiltunnel stonden er enorme plassen water op de weg. Net voor ons was er een
enorme bui gevallen. Dus toch mazzel gehad dat wij hem niet gekregen hadden. Iedereen
deed zijn deel van het kopwerk deze rit. Thijs reed helemaal flierefluitend rond. Wat een
gemak zeg. Ondertussen kwam Strijensas in zicht. En in plaats dat ik rechtsaf de dijk op
ging, besloot ik linksaf te gaan. Hoe stom kon ik zijn. Een smal fietspad op, en daarna een
snelweg over, tsjonge tsjonge, het moet niet gekker worden. Helemaal verloren stonden
wij daar in de Hoekse Waard. Nergens geen Numansdorp te bekennen!!!. In de verte
kwamen er twee fietsers aan die ik aanhield. Even de weg vragen. Nou zeiden die
mannen als je veel tijd hebt zit je goed. Maar dan moet je wel de gehele Hoekse Waard
rondfietsen, maar dat zal wel niet de bedoeling zijn hahahahahaha. Inderdaad was dat niet
de bedoeling. We moesten terug naar Strijensas om daar de dijk naar Numansdorp te
volgen. Met Thijs op kop en google maps in zijn hand zaten we zo op de goede weg, en ik
met het schaamrood op mijn kaken. Maar gelukkig hoefde ik van niemand naar het
schavot. Numansdorp kwam in zicht en daarna ging het linksaf over de Haringvliet om
richting Willemstad uit te komen. Thijs heeft hier nog wat foto’s van ons genomen.

Weer een dijk op om vervolgens via Helwijk en Oudemolen Klundert te bereiken. Intussen
hadden de 3 dames ook flink op de kop mee rondgedraaid. Na Klundert op naar
Zevenbergen om daarna naar Langeweg te gaan. Thijs opperde het voorstel om vandaag
de 100 km vol te maken. Iedereen ging akkoord dus werd er nog een stukske
Munnickenhof bijgepakt. Complimenten voor Boukje, Melody en Sharelle die toch maar
weer mooi 100 km kunnen bijschrijven op hun palmares. Daarna ging het terug naar de
May en mijn persoontje terug naar Oosterhout. Bedankt allemaal. Was weer supergezellig.
Zondag a’s ben ik er niet, maar de 25e ben ik weer present met weer een mooie rit.

De Pakhaas. 🐰😀

Vandaag waren we met vijf trimmers aanwezig; John, Johan, Peter, Wim en ondergetekende. John had voor vandaag een ronde uitgezet. Via de watertoren gingen we Made uit. In een rechte lijn richting Zevenbergen. Onderweg moesten we stoppen voor een treintje en toen we even later weer bij een spoor aankwamen moesten we weer stoppen en wel voor dezelfde trein. Daarna hebben we nog wel een paar spoorwegovergangen gepasseerd maar hadden we geen treinen meer die ons ophielden. Via allerlei weggetjes kwamen we in Spundel. Daar rook het heerlijk naar aardbeien. Dat was ook niet vreemd want we zagen volop kassen waar de aardbeien hingen te rijpen. Vervolgens gingen we richting Etten-Leur. Via een smal maar leuk fietspad met allemaal wildroosters reden we richting de Elsacker. Daar stopten we voor koffie met een lekkere appelpunt. John trakteerde ons. Dat was lekker en gezellig.  

Daarna terug naar Made. Bij Wagenberg zagen we een eenzame wtc-er fietsen. We haalden hem in en toen bleek het Erik te zijn. Hij reed met ons terug naar Made.

In de Zuideindsestraat maakte Piet nog een leuke foto van ons. Vervolgens gingen we allemaal naar huis. Het was een mooie en fijne rit.

Petra

Om zes wakker geworden eerst Marc Scharlaeckens snel gefeliciteerd dan kan hij mee met de WTC voor een ritje Zegge en Schijf. Het zonnetje is dan nog best aanwezig. Even mijn maat ophalen en we besluiten via de Bromtol naar de May te fietsen. Daar is het nog lang niet klaar maar met wat gravelen komen we mooi op tijd op het plein aan. Daar staan weer velen te wachten voor vertrek. Thijs die gisteren nog vroeg wie er van de sport zouden rijden ging vandaag met trimgroep mee. Een aantal van de sport zou vandaag weer met de Toergroep meegaan. Zo vertrekken we klokslag half negen richting de Watertoren. Maurice had het voorstel gedaan om een rondje richting Zegge en Schijf te gaan en is dan ook meteen aan kop van de groep te vinden. Hij zal dan ook de nodige kilometers op kop van het peloton voor zijn rekening nemen. Ik krijg het idee dat we misschien nog wel regen gaan krijgen het is nu veel meer betrokken dan vanmorgen toen ik met de hond een rondje liep. Bij Zevenbergen is het kort een stukje gravelen want het wil er maar niet opschieten met de weg naar Zwartenberg. We vervolgen richting Oudenbosch en net als Frans en Flip er goed de gang in hebben klinkt er geroep van achteruit.

LEK het is ook vandaag Marino die getroffen is door dit euvel. De gehele groep stopt en snel wordt het verholpen. Ja, oefening baart kunst. De rit wordt vervolgd en met Frans naast me krijgen we de eerste keer te horen dat dit toch echt de toer is en niet de sport. We rijden door richting Roosendaal maar ruim daarvoor buigen we af naar Zegge. Hier volgt een kort klimmetje over de A58. Nu vraagt Frans hier hebben we vorige week toch ook gereden. Ik zeg ja het stuk vanaf de commando-kazerne richting het Heike.Voor RENEWI gaan we rechtsaf.

Flip merkt wat verder op dat de weg hier licht stijgend is. En ja ik merk het ook het gaat een beetje lastiger. Op een bepaald moment rijd ik naast Peter Bastiaansen, hij zegt hier nog niet of zelden te zijn geweest. Toch is het voor een groot aantal een bekende weg als van Schijf richting Zundert rijden. Wat verderop komt Wim ten Haaf naast mij rijden. Hij is nog lid bij de Pedaal Ridders maar wil lid worden bij de WTC. Hij zal de komende weken meerijden om de sfeer te proeven. Als ik hem vraag hoe hij de rit tot dusver ervaart is hij positief, wat altijd fijn is om te horen.

Op een rechte weg van af Zundert richting Etten gaat het tempo weer de lucht in. Opnieuw klinkt het dat we de toer zijn en niet de sport, maar ja als het zo lekker rijdt en het zonneke is ook door gekomen dan kan dit natuurlijk gebeuren. Wat verderop staat een wegafsluiting maar we wagen het erop om er langs te rijden. De verkeersregelaar die er bij staat haalt het hek weg en zegt rij maar snel door. Ook aan het eind van de afsluiting wordt het hek opzij geschoven. Na een lastige oversteek aan de Rijsbergseweg gaan we de Zandspui in daar missen een paar man de afslag naar links maar dit wordt mooi hersteld. Bij het Trivium is de weg geblokkeerd vanwege asfalt werkzaamheden. Maar Hans die nu op de kop rijdt lost dit prima op met een alternatieve route. Op de Liesbosweg valt het me op dat het heel druk is met fietsers en wandelaars. We draaien nu richting Prinsenbeek. Als we vandaar uit richting Den Elsakker rijden zien we de trim daar op het terras zitten. Wij rijden door, want we weten een beter adres. Als we bij de Drie Hoefijzers rechts gaan gaat het tempo op nieuw de hoogte in. Er wordt een gele en groene trui gespot. En als Sandra in het voorbij rijden hier iets zegt wordt er niet echt spontaan gereageerd. Het tempo blijft lekker hoog want ieder wil graag naar de koffie die Flip heeft toegezegd. Hij is dinsdag 65 jaar geworden en nodigt de hele groep uit voor koffie met gebak bij hem thuis.

Als we bij hem onder de fraaie overkapping zitten toont hij zijn horeca kwaliteiten. Nel heeft voor een prima bak koffie en dito taart gezorgd. En de bediening is er snel en vriendelijk. Flip en Nel bedankt en geniet van de vrije tijd die komen gaat. Ik moet op tijd thuis zijn om op te passen dus helaas kan ik het aangeboden biertje niet aannemen, jammer volgende keer beter. Als dan weer met Leo richting Den Hout fiets merken we op dat het weer fijn fietsen was met deze groep. Volgende week ben ik er niet bij dus mag iemand anders de groep leiden en ook het verslag maken.

Groeten vanaf Ter Aalst.

Toergroep naar X-land volgens Maurice ik noem het gewoon Kruisland.
Het is zondagmorgen 6:00 uur ik ben al even wakker heb het hele bed vannacht geheel alleen gehad. Marianne is gisteren naar Aalten gefietst en daar blijven slapen. Uitgerust en goed van eten en drinken voorzien haal ik Houtse Leo op. We besluiten niet langs de bromtol te rijden, omdat daar te veel gegraveld moet worden. Met een extra lusje komen we bij het oude gemeentehuis aan. Daar staat al een aardige groep verzameld. Het blijkt dat er van de sportgroep maar enkele zijn dus besluiten de rijders van deze groep om zich te verdelen over de verschillende pelotons. Kevin bijvoorbeeld gaat met de trim/toer-groep mee. Om half negen wordt het start signaal gegeven voor vertrek van de toergroep. Leo en ik zetten ons op kop en rijden tot voorbij Zevenbergen op kop. Dan ga ik eens polshoogte nemen achter in de groep om te zien welk schoon volk eigenlijk in de groep zit. Vanuit de sport zitten Flip, Frans en Mar10 erbij dus genoeg sterke mannen die dit werk niet schuwen. Dan ontdek een dame die misschien per ongeluk in de groep is gekomen. Ik ga eens naast haar fietsen en hoor dat ze al eerder met de toer-trim mee geweest is. Ze fiets makkelijk en kan het tempo goed volgen. Ondertussen zijn we in de woonplaats van Franske Bauer gekomen hierna gaan we richting Oud-Gastel. Ik hoor enkele van onze rijders zeggen dat ze hier nog nooit geweest waren. Vanuit Oud-Gastel is het nog 4 km naar Kruisland.

Met Martien en Frans op kop gaan we richting Roosendaal. Daar maak ik een verkeerde keuze, rit niet voor gereden volgens Frans. Rechtsaf onder Roosendaal door is de gedachte echter als het bordje Nispen gespot wordt moeten we even bij sturen. Geen probleem na een paar straten zitten we plots bij de commando’s en dat is weer bekend terrein. Met fijne overnames gaat het nu richting het Heike daar steken we de A58 over richting Hoeven. Het weer is echt fantastisch fietsweer. Goede temperatuur en vrij weinig wind. Juist als we Hoeven achter ons laten komt er een kreet uit de achterhoede van de groep LEK!!!!!. Het is Marino die een lekke voorband heeft. “De gehele groep” stopt om het euvel te verhelpen. Terwijl Marino een tweede (lees 3e ) binnenband pakt rijdt de Toer-Trimgroep met een flinke snelheid voorbij. Daar zaten geen fietsherstellers bij want ze reden goed door. Drie CO2-patronen later zitten we weer in het zadel richting de brug over de Mark bij Zevenbergen. Even later knipperen de rode lichten en dalen de slagbomen van de spoorweg overgang. We stoppen netjes om de STOPTREIN van 11:15 voorbij te laten. Na dit korte oponthoud wordt er weer snelheid gemaakt door de groep en ik merk dat Melody nog steeds goed meegaat in de groep. Voorbij Langeweg het viaduct over de A16 en HSL gaat na de rotonde bij de Compaan de gashendel nog wat verder open. Goed dat er gekeken wordt want dit is een snelheid die nog niet ieder past. Dus met gepaste snelheid rijden we Made binnen. Peter Verhagen vraagt me of toch nog een beetje door kunnen rijden hij heeft achter een afloper en hoopt het nog net tot thuis te redden. Als de gehele groep ontbonden is rijd ik met Leo richting Den Hout door de kleine omweg komen wij aan goed 100 km. Tevens merken we op dat het best wel prettig is dat er een paar van de sport meerijden we zelf nu toch wat minder op kop hoeven sleuren. Dat geeft toch ook wel een relaxt gevoel. Ik wens hem nog een fijne zondag en trek nog even door naar Ter Aalst. Snel douchen en nu naar de Achterhoek om Marianne op te halen.

Groeten van die Gerard van Ter Aalst.

Om tien voor half 9 kwam ik met de auto in de May aan. Daar stond al een groepje renners klaar. De trimgroep was goed aanwezig. Met 8 man en vrouw (Peter K, Peter K, Gerard, Helene, Johan, John, Wim en ondergetekende) vertrokken we onder leiding van Wim richting de watertoren. Het weer was verrassend goed, lekker warm zelfs. Het kopwerk werd vanaf het begin steeds goed overgepakt waardoor we een lekker tempo konden rijden. Johan had volgens eigen zeggen geen goede benen die dag, maar wij merkten daar helemaal niks van want hij trapte gewoon lekker door. We reden eerst via bekende wegen richting Etten-Leur maar daar kwamen we op weggetjes die we niet vaak rijden. Dat was leuk. Een paar keer hadden we last van een misverstandje waardoor een kopman de verkeerde richting in schoot. Dan wachtten we even op elkaar en gingen we weer verder. Gerard merkte om een geven moment op dat we op een weg reden met jeugdpuistjes erop. En ja, hij had wel gelijk, er zaten flinke snelheidsremmers in de weg. Richting Zevenbergen zaten we in een stoet van oude trekkers. Leuk om even achter te hangen, maar uiteindelijk toch maar voorbij. In een rechte lijn zijn we naar Made gereden om daar allemaal ons weegs te gaan. Het was een fijne rit!

Petra

Om 7 uur vanmorgen het bed uitgestapt, wassen, ontbijten en om vijf minuten voor acht
mijn fietsje gepakt om naar de May te rijden. Daar aangekomen stonden al meerdere
kleppers klaar met de massageolie op hun afgetrainde kuiten om er eens een flinke snok
aan te geven. Dat beloofde wat deze zondagochtend. Rene had weer een mooi rondje
gemaakt naar Achtmaal. Dat is in een hoek waar ik bijna nooit kom. Dus lekker verrassend
voor mij. Ben zelf meer voor de polders en rivieren, maar dit is natuurlijk ook leuk.
Met Rene, Antoon, Bertje, Tim, Kevin, Boukje en mijn persoontje ging om half negen gelijk
het gas erop. Op naar de Elzakker. Rene en Antoon hielden er gelijk een strak tempo op
aan dus de kilometers schoven zo onder de bandjes door. Via Prinsenbeek ging het naar
het Liesbos. Boukje reed lekker mee tussen de wielen en al slingerend door de bossen
kwam Achtmaal al vrij snel in zicht. Uiteraard zijn we ook een paar keer verkeerd gereden
maar dat mocht de pret niet drukken. Dit is ook het gebied van de Moerse bossen. Totaal
nieuw voor mij. Ik dacht bij mezelf ik moet ook maar eens een duit in het zakje doen, en
heb een tijdje met Kevin samen het tempo bepaald.Trouwens het is hier gewoon prachtig
om te fietsen. Nadat wij Achtmaal hadden verlaten ging het op Schijf aan. Langs de Witte
Plas naar Rucphen. Al slingerend naar Boschenhoofd, en daarna richting Hoeven. Hier
nog bijna de plomp ingereden. Geen erg gehad in het bosbad. Iets verderop reden wij de
tourgroep voorbij. Ik kon net zien dat er iemand panne had aan zijn of haar fiets. Dus al
vrolijk groetend reden wij de Tour voorbij. Via het bruggetje over de Mark ging het op
Zevenbergen aan. Al hotsend en botsend probeerden wij ons een weg te banen over een
verschrikkelijk slecht fietspad. Daarna ging het via Langeweg en Wagenberg waar wij
afscheid namen van Rene terug naar de May waar wij rond half twaalf weer arriveerden.
Bij binnenkomst stond Piet al te filmen hoe wij dodelijk vermoeid deze mooie rit hadden
volbracht. Hahahaha. Lekker droog gehouden en met een prettig gezelschap gefietst.
Nadat ik met Antoon bij Piet nog een bakske koffie hadden gedronken vertrok ik
huiswaarts om lekker van de Tour en Verstappen te gaan genieten.

De Pakhaas 🐰😄

Omdat toertochten dit tweede Covid jaar niet kunnen doorgaan, hebben we besloten om op Vaderdag 2021 uit een ander vaatje te tappen.
Doel: een 130 km tocht.
Na wat heen en weer WhatsApp berichten starten we extra vroeg, 08.00 uur bij het oude Raadhuis; eerst maar eens naar het Westen.
Met veel dank aan Peter Broeders die de West-Brabant Route van Ad had aangeleverd. Prachtig “ritje”!
Nauwelijks Drimmelen uit op De Langeweg komt er middenin de groep van zes al een kreet: “Volgens mij rij ik lek!”. Erno Haanskorf hobbelt over het nog natte asfalt en moet aan de bak. Vlotjes wordt het steentje in de achterband ontdekt en met nieuw rubber kunnen we verder.
Voorlopig bekend terrein: Zevenbergen (nog steeds is de wegreparatie niet af; wat een rommel daar en al maanden; stukje kluunen). Net voorbij Zevenbergen achter de Lamgatsebrug over de Mark staat Peter Broeders ons op te wachten en te filmen. Hij wist natuurlijk waar we langs kwamen!
Standdaarbuiten, noord langs Roosendaal en Oudenbosch met die kenmerkende koepel.
Net voorbij Oud Gastel bij Kruisland zwaait Peter Bastiaansen rechtsaf om met een kleiner rondje op tijd thuis te zijn voor zijn Vaderdaglunch. Bedankt, Peter, voor het kopwerk!
Een stukje verder geeft Anne-Mieke Rensen het goede voorbeeld: aanhaken bij een sneller ploegje en achter in dat peloton je rust pakken. Zij wel; ging goed; wij vieren redden het niet. Goede benen vandaag!

Erno laat ons bij herhaling voelen hoe waaiers werken. Links of rechts achter in ganzenpas op tempo.
Weer wat geleerd.
Door naar het zuiden, langs de oostkant van Bergen op Zoom over de Brabantse Wal. Mooi hier hoor. Vooral bekend bij mountainbikers hoor ik onderweg. Zover ben ik op twee wielen nog nooit van huis geweest. Met vooral kopwerk van Erno maar ook van Peter Korse komen we bij het verste punt: Woensdrecht. En meteen onze tussenstop: het terras van Non Plus Ultra. We zijn niet de enigen; de kelners zijn nog wat onervaren dit jaar en rennen de benen uit hun lijf voor al die tourrenners. Zelfs de appeltaart is op! De slagroom is helaas nooit aangekomen, maar we laten ons de koffie en vlaai goed smaken. Bidons vullen en weer verder. Net verderop het bord “5% stijging”, dus binnenblad erop en de Steilrand omhoog. Allemaal vlot boven gekomen.
Door naar Hoogerheide en Huijbergen. Mariëlle Verhoeven zegt steeds geen kopwerk te doen en niet te kunnen klimmen. Maar dat klopt vandaag niet. Stoempen en knallen, soms niet bij te houden. Respect, bedankt! Goed geoefend ook deze week, want dit is je tweede 130 km van deze week!
En dan is er alleen maar meewind: kracht 3 of 4.
Nispen, net even door België, Schijf, het komt allemaal voorbij.

Iedereen doet zijn kopwerk en onder Sprundel door gaat het richting Etten-Leur en Prinsenbeek, dus meer bekend terrein. Inmiddels geven mijn benen aan, dat het allemaal niet meer top gaat.
Gelukkig stelt Peter Korse voor nog even een (alcoholvrij) biertje te pakken bij Café Elsakker. Heel welkom hoor! Bedankt!
Daarna door over bekend terrein: Langs Wagenberg en bijna aan het eind kort door Helkant om niet onder de 130 km thuis te komen.

Met een voldaan gevoel nemen we afscheid; we mogen de rest van Vaderdag met de benen op de bank uitrusten en tevreden zijn over onze inspanningen.

Tot ziens,
Ruud Jansen. 

Het was rustig vanmorgen om bijna half 9. Dit kwam natuurlijk omdat er al een groepje om acht uur was vertrokken, maar misschien ook omdat de lucht maar donker was. We waren met vieren vandaag, een klein clubje dus. Net als de TT en Tour vertrokken ook wij richting Den Hout. Daar verloren we de anderen uit het oog. Wij gingen richting Oosterhout en daarna dwars door Dorst. Vanaf dat moment gingen we een voor mij nieuwe en hele mooie route rijden. John en Wim hadden die laatst al gereden om te kijken of het iets was om met de groep te doen. Het was opvallend hoeveel molens we hebben gezien. Volgens Johan was het echt een molentocht. Wat mij het meest opviel, was de hoeveelheid viaducten en dus ook hoe vaak we over een snelweg reden. Op een gegeven moment reden we effe door Effen. Grappig. Daar was ik ook nog nooit geweest. Via Liesbos reden we terug naar Zevenbergen en in één streep door naar Made. Fijn dat we de wind nu echt van achteren hadden. Het was een fijne rit waarin we het kopwerk met vieren steeds goed afgewisseld hebben. En nu tijd voor vaderdagactiviteiten.

Groetjes, Petra

De ergste warmte is het land uit en op zondagochtend ziet het er niet verkeerd uit. Temperatuur is goed, evengoed nog wel bewolkt. De stoep achter is nat, maar het is droog nu en Weeronline zegt dat het droog blijft. Ik fiets naar de May en als ik naar het zuidwesten kijk, wordt het toch aardig donker. Onderweg haak ik aan bij Edwin die vandaag weer met de Tour/Trim meerijdt. Vandaag mist de Tour/Trim minimaal 4 rijders; Piet zit de lappenmand, Gerard rijdt vandaag ook niet mee en Ruud en Marielle gaan voor de 130 km. lange WestBrabantroute. Aan de andere kant hebben we vandaag wel een gastrenster; Boukje Broeders wil een keer met ons meerijden.
Samen met Edwin, Bert, Boukje en ik vertrekken we richting Den Hout. We laten de Tour-ploeg voorgaan. Met Edwin op kop houden we ook een goed tempo aan en pas na het Houtse Meer verdwijnt de Tourploeg echt uit zicht. Na Dorst is het wat onwennig; we rijden hier vaker, maar dan aan de andere kant. Over de A58 gaan we rechtsaf en rijden richting Ulvenhout. Edwin rijdt nog steeds op kop en eigenlijk zou dat de hele rit zo blijven. Over het algemeen met mij aan zijn zijde die hem wat tot iets rustiger rijden maant. Ook Bert en Boukje leveren hun deel; Boukje kan prima mee met de Tour/Trim. We passeren de Galderse Meren en even later Rijsbergen. Hier hebben we sommige delen de wind flink op kop en moet ik zelfs af en toe even roepen naar Edwin of het wat rustiger kan.
In onze route zit een kort stukje met een smal fietspad. Een gelukje dat we nu maar met z’n vieren zijn. Het smalle gedeelte is niet het enige obstakel. Er ligt ook redelijk wat zand op het fietspad. Geen punt voor ons, maar het vraagt wat voorzichtigneid in de bochten. Dan opeens rijdt Edwin lek. Een flink stuk glas heeft zijn achterband doorboort. Het geeft ons even rust. We zijn allen aardig bezweet. Tegelijk met het wisselen van de band, pakken we ons “banaantje”. Boukje geeft aan dat het nog steeds prima gaat en dus rijden we na de lekke band in hetzelfde tempo door, maar nu gelukkig voornamelijk met wind mee.
Even voor Rucphen begint de Garmin weer te piepen dat we verkeerd rijden. Klopt ook wel want de afslag die we zouden moeten nemen, is er gewoon niet. Gelukkig weet Edwin hier een beetje de weg en rijden we een alternatieve route. Als we even een schatting maken, komen we ook nog aan de beloofde 82 km.
Als we uiteindelijk Rucphen uitrijden en Sprundel ook achter ons laten, weet ik ook weer waar we zijn. Dit is bekend terrein en met de wind in de rug kunnen we nu het gemiddels aardig oppiepen.. Eerlijk gezegd is bij mij de koek dan al redelijk ver op, maar gelukkig kan ik nog goed meekomen aan de kop. Na Etten-Leur volgt Prinsenbeek en dan de brug over de Mark bij de Elsakker. Piepend kom ik boven, maar weet nog net Boukje en Bert achter me te houden. Gelukkig staat Wagenberg alweer op de borden en als we de rotonde bij Zevenbergschen-Hoek indraaien hebben we de wind vol in de rug. We hebben een lekker tempo van even boven de 33 km/h. Net voorbij het benzinestation hoor ik Bert roepen “…ACHTER!!”. “Wat nou… achter?!”, denk ik bij mezelf. Opeens dendert de Sport-ploeg voorbij en ik wist al wat er zou gaan gebeuren; Kooijman gaat aanhaken!! Na een paar honderd meter is ie toch bij ons terug; hij wil de rit met ons afmaken; ook wel zo netjes.
Bij Wagenberg sla ik af en bedank de groep; het was een zware rit, maar we hebben het gehaald.
Volgende week gaat het beter.

Rene