Gisterenavond alles klaargezet om deze zonnige zondagochtend een heerlijk rondje te
gaan fietsen. Dus om 7uur in alle vroegte opgestaan om op mijn gemakske naar de May
te rijden. Ik was de eerste. Maar al snel werd het drukker en drukker. Dat zag er allemaal
prima uit. Marielle wist nog niet met welke groep ze mee zou fietsen want een dag van te
voren had ze met Melody een ritje van ruim 100 km gereden. prima toch van die twee
meiden. Na een beetje op haar ingepraat te hebben besloot ze toch met Melody samen
toch met mij, Ruud en Rene mee te gaan. Rene had mij deze week al gevraagd om de
weg te wijzen voor een rondje Poederoijen. Aangezien ik niet de beroerdste ben nam ik
deze taak uiteraard op mij. Marielle vroeg nog of het niet te hard zou gaan, maar daar
zouden we uiteraard rekening mee houden.
Half negen en weg waren we. Eerst richting Heusden. lekker recht toe recht aan.
Net voorbij de Peerenboom werden we ingehaald door de tour groep aangevuld met een
paar kleppers van de sportgroep. Even goeiendag gezegd terwijl ze ons voorbij reden.
Zij gingen richting Dussen en wij reden verder richting Heusden. Ruud en Rene hielden er
een mooi strak tempo op na, en ook Melody liet regelmatig zien dat ze ook wel een
stukske op kop kon rijden. De brug van Heusden dook voor ons op maar die lieten wij
aan de rechterkant van ons liggen. Wij gingen links onder het viaduct door om richting
Ammerzoden aan te houden. Ter hoogte van Wijk en Aalburg wachtte ons nog een flinke
klim die Rene met twee vingers in zijn neus voor zijn rekening nam. Wat een benen had
Rene vandaag zeg. Wij naderden Bern. Hierna ging het linksaf om het fietspad naar de
dijk richting Poederoijen te volgen. Hier nog even een kleine pauze ingelast voor een plas
en bananen pauze om daarna met gezwinde spoed de dijk bij Wellseind op te draaien.
Het was hier best druk met fietsers, maar het is hier ook prachtig om te fietsen.
Absoluut een van mijn favoriete routes die ik heel vaak fiets. Marielle vroeg of we het
tempo iets wilden laten zakken, en dat was uiteraard geen probleem. Ook Ruud en
Melody en mijn persoontje deden af en toe een duit in het zakje om het tempo te
onderhouden. Aalst, Nederweert, en Poederoijen het was een makkie voor ons vandaag.
NU weer op weg naar Almkerk om door de polder en Dussen terug te keren richting Made.
Iedereen had genoten van de rit, en na afscheid genomen te hebben in de May ging ik
met een goed gevoel weer op huis aan.
Ik heb begrepen dat ons zondag een ritje van 130 km wacht o.l.v Ruud dus dat word veel
trainen deze week. Pffffttttt. Heb er zin in!!!!!!!!!

Met vr gr De Pakhaas.

Op deze zonovergoten zondagochtend stonden er acht renners klaar om met de Trimgroep mee te gaan. Ook deze zondag hadden we weer een nieuwe dame in ons midden, Boukje. Ze was enthousiast gemaakt voor onze club door haar vriendin Rachelle. Ook Rachelle reed daarom met ons mee. Wim en John hadden een mooie route voor ons uitgedacht naar de Biesbosch. Hiervoor waren ze afgelopen dinsdag samen op pad geweest om deze te verkennen. Tot onze verrassing vertrokken we richting de watertoren en gingen we naar de Moerdijkbrug. We reden in een, voor ons, hoog tempo, maar iedereen kon vlot mee. We gingen door de mooie polders richting Dordrecht. En inderdaad ook daar ligt de Biesbosch. We waren nieuwsgierig hoe ver we de Biesbosch in zouden gaan en of we via Raamsdonksveer weer terug naar Made zouden gaan, maar nee hoor. Wim en John hadden een heel ander plan. We hebben een ronde gereden en zijn toen naar de Kiltunnel gegaan. Deze keer er niet doorheen, maar er langs. Pff. Het tempo bleef hoog, Wim vroeg zich af of we allemaal pepers hadden gegeten, maar het ging gewoon lekker vandaag. Bovendien hadden we veel mensen die op kop wilden rijden. Ook Boukje stond haar ‘mannetje’ op kop. Via de Moerdijkbrug zijn we nog naar Moerdijk gegaan. Tenslotte via Langeweg weer naar Made. Met een voldaan gevoel zijn we ieders ons weegs gegaan.

Petra

We hadden een mooi ploegeske deze morgen, Peter B ,Anneke v W ,Sandra,Gerard,Hans,Leo en 4 sport kleppers Thijs, Ad v W ,Flip en Twan.We reden vanaf de May naar het Veer naar Ramsdonk en de Hang.Vandaar door de polder langs de peerenboom naar Almkerk en Sleeuwijk, de brug over naar Gorkum met een paar goeie koptrekkers , Hans , Leo , Gerard en Flip met de rest in het wiel richting Schelluinen.Daar aangekomen hadden we mooi een stukje van 50 meter kluinwerk (wegwerkzaamheden).Schelluinen voorbij over de Giessen langs het Pinkenveer richting Ottoland Molennaarsgraaf Bleskensgraaf, dat was het verste punt dus nu weer richting huis.

Met een mooi tempo, de wind komt langs alle kanten, richting Sliedrecht langs de mol daarna de hollandse biesbos inrichting de Moerdijkbrug. Met Thijs op kop rijden wij allemaal op een lint De Moerdijkbrug op, na de brug zijn we ineens 6 man kwijt, die waren afgeslagen richting lage Zwaluwe.Wij rechtdoor over de Dirk de botsdijk bij Thijs in het wiel, volgens mij was ie net pas warmgedraaid.Verder richting gat van de ham schuur van Snoeke.

Op de kruising zanddijk en hellekantsedijk zagen we de andere 6 weer rijden, zo waren we met zun alle tegelijk weer op de May.Iedereen bedankt voor de rit en een prettige zondag

Erno

En alweer een prachtige zondagochtend. Dus maar weer eens de fiets van stal gehaald
en op naar de May. Alweer gezellig druk bij het gemeentehuis waar de diverse groepen
vorm kregen. Onze TT groep zou deze morgen met 2 dames en zes (heren?) op pad
gaan. Willemstad zou vandaag het keerpunt worden. Met het zonnetje was het goed
fietsen en Rene en Edwin zorgden ervoor dat het tempo er gelijk goed in zat.
En dat hielden zij vol tot voorbij de Klundert waarna wij de dijk richting Tonnekreek namen.
Goed gedaan mannen. Even later kwam de camping bij Willemstad in zicht en daar
verlieten wij linksaf de dijk. Vervolgens dwars door het mooie Willem (Avontuur) stadje.
Voor mij en misschien toch ook voor andere fietsers een mooi gevoel deze stad aan
een te vroeg en te jong overleden clublid. Daarom is deze stad zo mooi.
Langs de haven met al zijn jachten fietsten wij Willems Stad weer uit. Op weg naar Helwijk
en Oudemolen. Hier heb ik een tijdje met Edwin het tempo mogen bepalen.
Prima baantje hier om het tempo goed te kunnen onderhouden.
Nog efkens bij ons Fraans op bezoek geweest in Fijnaart om daarna in gezwinde draf
koers te zetten haar het wereldberoemde bruggetje van Bartle….. sorry, Standaardbuiten,
maar ook heel mooi. Onze beide dames Annemieke en Marielle staken hun sierlijke
neuzen ook regelmatig aan het venster en dat ging ze erg goed af.
Met Bert en Ruud en Piet erbij hadden wij deze ochtend een prima ploegske.
Vanaf het brugske ging het over het spoor achter Hazeldonk langs naar Zwartenberg.
Daar een eindje door het poldergebied geslingerd om uiteindelijk bij den Elsakker uit te
komen. Daarna nog een keertje flink doorgetrokken op het viaduct om daarna via
Langeweg naar Wagenberg te rijden. Hier namen we afscheid van leider Rene die zijn
zaakjes vandaag weer prima voor elkaar had. Terug in de May konden wij allemaal
terugkijken op een prima ritje onder een heel lekker zonnetje.

Met vr gr: De Pakhaas

Nadat ik vorige week een geheel nieuw rondje al vroeg in de ochtend in de Achterhoek had gereden, reed ik deze zondagmorgen weer naar mijn vertrouwde fietsmaat Leo. We reden onder een strak blauwe lucht naar de May, onderweg haalden we Johan Smits in die er ook weer veel zin in had. Op het pleintje bij het oude gemeentehuis stonden al een aantal WTC-er gezellig te kletsen. Peter Bastiaansen kon nog even vertellen over de monsterrit van ruim 260 km naar Zeeland en terug. Vooral de terugweg had de nodige indruk op hem gemaakt. Bij Bergen op Zoom twijfelde hij nog of hij zijn vriendin zou bellen om hem op te halen. Echter het doorzetten heeft hem toch thuis gebracht. Voor vertrek even aan Kevin gevraagd of het een goed idee was om met de club langs Jan Lensvelt te rijden en hem zo een hart onder de riem te steken.
Om 8:30 uur waren de meeste aanwezig en vertrokken we met de toergroep richting Willemstad. Ik vertrok vandaag niet te snel en voordat ik dacht dat ieder in het wiel zat had ik Hans van Bragt al naast me rijden. Altijd fijn zo’n sterke betrouwbare ploegmaat naast je te hebben. Via de Watertoren langs het gat van Ham naar de Amerdijk. De wind was vandaag Noordwest en ook nog wel een dikke kracht 2-3. Al snel hadden we de vaste koptrekkers die zich van hun goede kant lieten zien. Peter Bastiaansen zijn trip naar Zeeland had hem duidelijk geïnspireerd want richting het industrieterrein van Moerdijk nam hij ook op kop van de groep plaats. Maurice, Leo en Corné kwamen ook met regelmaat zich in het front van het peloton melden. Voor Moerdijk reed de sportgroep ons voorbij alsof we stil stonden. Later bleek dat die mannen met 35-36 km/h hun rondje hadden gereden. Zelf liet ik me eens naar achter afzakken om te kijken hoe groot het gezelschap was waarmee we op stap waren. Tot groot genoegen zag ik dat we met dertien waren, te weten Anneke, Leo, Corné, Hans, Peter, Marino, Jacques, Erno, Marino, Marc, Kees en Flip die vandaag voor de gezelligheid van de toergroep had gekozen. Daar Marc Schaerlaeckens ooit nog als leerling bij mij in de klas had gezeten, ging ik even naast hem rijden om met hem te kletsen en de groep eens van achter te bekijken.
Na het industrieterrein Moerdijk volgde Klundert enNoordschans. Hier volgden we de route door de polder en niet over de dijk tot Tonnekreek. Van daaruit ging het over de dijk naar Willemstad. Eigenlijk lieten we Willemstad rechts liggen. Dan naar Helwijk, wel of geen fietspad nemen????? Vervolgens richting Heiningen. De snelheid werd door de sterke mannen op kop goed hoog gehouden. Al snel kwam Dinteloord in zicht. Hier werd de afslag naar Stampersgat genomen met een fijne fietsweg langs de suikerfabriek. Daarna langs de windmolens naar Standaardbuiten. Omdat we onze Jan willen verblijden met een bezoek kiezen we er voor om via Oudenbosch, Hoeven en Etten-Leur naar Breda te rijden. Dit is niet overal de fijnste route om te rijden met een grote groep maar als we buiten Etten-Leur om rijden en dan het laatste stuk langs de A58 naar Breda, rijden we de stad bij Princenhage binnen. Via de Ettensebaan en over het van Coothplein komen we in de Generaal Maczekstraat hier nog een stukje Poolseweg en dan verschijnt het grote gebouw van het Amphia ziekenhuis aan onze linkerzijde.
Tussen het gebouw en de parkeergarage ontdekken we den bakker en een juffrouw met een camera. Heeft bij toeval ontmoet en gevraagd of zij van deze activiteit foto’s wou maken. In de ruil voor wat likes is dit het geval. Ondertussen staan we heftig naar onze Jan te zwaaien. Als den bakker de telefoon erbij pakt horen we goed hoe leuk onze actie wordt gevonden door toch wel een enigszins geëmotioneerde Jan.

Jan, we hopen dat je snel herstelt, want we hebben je weer graag in onze groep!
Na dit, ook voor ons, bijzondere moment wordt de rit verder vervolgt via de Heerbaan richting Teteringen waar we via de Waterdonken naar de kerk rijden. Hier vandaan gaan we richting Den Hout, ik draai pas bij de brug af om zeker te zijn dat ik mijn Grand Fondo voor juni heb gereden. Want de meeste van onze groep zullen vandaag de 100 km volgemaakt hebben. Eigenlijk zou iemand anders dit verhaal geschreven hebben die het van uit de groep goed heeft kunnen bekijken echter helaas is niet gebeurd.

Gerard

Maar liefst 8 renners stonden klaar om met de trim te gaan rijden. We hadden vandaag een gast, Melody genaamd. Om half 9 vertrokken we voor de rit die John weer voor ons had uitgestippeld. We gingen via de watertoren het dorp uit. We hadden een klein beetje wind en de zon scheen heerlijk, of te wel,  weer prima fietsweer. Wim en Johan waren ook weer van de partij, dus dat was gezellig bijkletsen. Voor we het wisten zaten we al in het industriegebied van Moerdijk. Vervolgens gingen we richting Noordhoek. Daar werden we ineens ingehaald door een groepje renners met wel heel bekende kleding. Het bleek één van onze groepen te zijn. Het ging zo snel dat ik niet kon zien of het de sport of de tour was. Ondertussen ontdekte Peter dat hij met Melody wel af en toe een sprintje kon trekken en het liefst een viaductje op. Daar werd Anneke niet zo blij van dus moest er bovenaan even ingehouden worden. Helene was jarig geweest en stelde voor om op koffie met een appelpunt te trakteren. Daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen. In Prinsenbeek zijn we dus afgestapt om het terras op te gaan. Daar was een man van zijn fiets gereden door andere fietsers. Helene kon dus eerst aan de bak. Na een algehele controle, een paar pleisters en het advies om niet meer te fietsen kon Helene trakteren. Na de koffie met die lekkere punt gingen we in een lekker vaartje weer terug naar Made. Het was een gezellige en fijne rit.

Petra

Voor de 2^e rit stonden 6 renners klaar in de trimgroep. Net toen we wilden wegrijden was Helene kwijt. Die bleek thuis snel nog even haar bandje op te pompen. Even later gingen we op pad. Bij de Amertakbrug passeerden we de tourgroep die met een lekke band stonden. John had een mooie route uitgezet richting Uppel. In een rustig tempo konden we genieten van het mooie weer en prachtige omgeving. Ook hadden we tijd genoeg om bij te kletsen. Via Werkendam gingen we weer richting huis. In de buurt van Hank besloten Helene en Anneke dat het mooi was geweest. Zij gingen met tweetjes hun eigen weg richting Made. John, Peter, Gerard en ik gaven wat gas en gingen nog richting Raamsdonksveer. Daar wist Peter weggetjes die John nog nooit had gereden en dat terwijl het zo dicht in de buurt van Made is. In Made hebben we de rit afgesloten met een lekkere kop koffie bij John.

Petra

Het zou een prachtige zondagochtend worden. De winter was geen winter en de lente had
ons ook flink voor de gek gehouden. Dus weer voor de korte mouwtjes en broeken.
Rene zou ons deze ochtend naar Woudrichem voeren. Met Ruud J, Bert T, Antoon R,
Piet V en mijn persoontje ging het in een voor mij wat te snelle gestrekte draf de May uit.
Nadat de Tourgroep ons voorbij was gevlogen en twee tellen later stilstond met een of
ander ongemak kwam ik stilaan in mijn ritme.
Rene hield het spulleke goed onder controle. Door de Hank en daarna linksaf kwamen wij
bij het monument van de Britse vliegers. Daar gingen wij rechtsaf om even later de dijk
naar Werkendam te pakken. Ruud en ik pakten deze dijk voor onze rekening.
Wij moesten ons wel een weg banen, want het groen stond hier niet twee maar zeker vijf
kontjes hoog. Maar wat was het hier weer mooi.
Bij de Waterman in Werkendam aangekomen ging het rechtsaf richting Gorinchem.
Onderweg leek het wel of heel Nederland er op de fiets op uitgetrokken was.
Onderaan de Gorinchemse brug de dijk op waar we Woudrichem al in de verte zagen
liggen. Met Antoon, Rene en Ruud hadden wij sterke mannen op de kop.
In Woudrichem aangekomen maakten wij een historisch ommetje door het oude stadje.
Dokter Tinus was nergens te bekennen, maar Ruud legde ons groepje met zijn
prenten trekker mooi vast voor het nageslacht.

Hierna ging het in gestrekte draf richting Andel en daarna door naar Dussen.
Met Bert en Antoon op kop bleef het tempo er goed in zitten.
Na Dussen door de Peerenboom en een stukje Hank via de Keizersveersebrug
terug richting Geertruidenberg. Hier hebben wij afscheid genomen van Bert om vervolgens
terug te rijden naar de May. Rene had een mooie route uitgezet waar ik vol van genoten
heb. Na iedereen bedankt te hebben en afscheid te nemen ging ik in een wat lager tempo
op huis aan.
Moe en bezweet, maar met een goed gevoel was ik mooi voor het middaguur thuis!!!!!

Met vr gr De Pakhaas.

Het is een twijfelaartje, deze eerste tocht. Het is frisjes, WeerOnline geeft 1 regendruppel en er staat een flinke zuidwesten wind. Dus dan toch maar beenstukken, windstopper en regenjack, of zou dat teveel van het goede zijn? Uiteindelijk laat ik het regenjack thuis en dat blijkt een goede gok. Het blijft de hele rit droog.
Aangekomen bij het Oude Gemeentehuis staan er 4 renners en van lieverlee komen uit alle hoeken de overige WTC-ers aan. In totaal zijn er om half 9 dan bijna 30 renners. Voor de Trim en Tour/Trim in totaal zo’n 10 renners. Omdat beide groepen dezelfde route rijden, besluiten we de groepen samen te voegen. We spreken af om een tempo aan te houden dat voor iedereen te doen is; nog niet iedereen is helemaal goed in conditie.
We vertrekken richting de watertoren en dan via de Helkantsedijk naar Hooge Zwaluwe. Vlak voordat we Hooge Zwaluwe verlaten, loopt de ketting van John’s fiets eraf. Met wat hulp ligt de ketting er weer snel op en we vervolgen onze weg onderaan de dijk naar Lage Zwaluwe. Na Lage Zwaluwe volgen we de Dirk de Botsdijk en dan via Moerdijk-Dorp over het industrieterrein richting Klundert. Op het industrieterrein hebben we de wind flink tegen en op een gegeven moment meldt Bert zich naast me aan de kop; “Petra en Helene zijn er niet meer bij he?!”
Ik kijk hem vragend aan. Petra en Helene zijn vlak voor Moerdijk-Dorp afgeslagen. Het ging toch nog wat te snel voor ze. Ze rijden een eigen ingekorte route.
Aan het einde van het industrieterrein draaien we voor de wind en krijgen we een voorproefje van hetgeen ons te wachten staat. Vlak voor Zevenbergen draaien we echter weer naar Noordhoek en we krijgen de laatste anderhalve kilometer wind tegen te verwerken. Daarna is het allemaal zo goed als wind mee. Na Zevenbergen is het immer gerade aus naar Langeweg. Vandaaruit kunnen we eventueel gelijk door naar ’t Trefpunt in Made, maar we hebben nog tijd genoeg en dus maken we de origineel geplande route af. Bij Langeweg dus rechtsaf richting rivier de Mark. Onder de brug van de A16 ligt een enorme plas water, maar we kunnen er allemaal omheen. Dan volgt Traaie en een enkeling heeft moeite met de brug over het Markkanaal. Nog wat opbeurende woorden dat we richting Teteringen de wind weer vol in de kont hebben, helpt. Vlak voor Teteringen weer linksaf op route naar het Houtse Meer. De laatste kilometers komen er aan. Ik kijk op m’n klokkie en als er niks geks gebeurd zijn we precies klokslag 11 uur bij ’t Trefpunt waar de koffie met appelgebak wacht.
Er gebeurt niks geks meer en dus zitten we even later aan de koffie. Ik dacht als laatste, maar dan komt ook de sport-ploeg aanrijden.
Gelukkig hebben we het droog gehouden en hopelijk wordt het de komende ritten alleen maar beter.

Rene

Als ik buiten stap, regent het minimaal, buienradar geeft iets meer regen tot ongeveer half 10. Ik zet de fiets buiten voor de seizoensafsluiter van 2020. Ik twijfel of ik een regenjack aan zal trekken want dat wordt dan de vierde laag over zomerondershirt, WTC-wintershirt, en leiderstrui (…uiteraard).
Dan krijg ik een app-je van Ruud; “Gaan we koffie drinken in Willemstad?”.
Ik app terug dat koffie altijd een goed idee is.
“Doe je regenjack maar aan”, zegt Elsbeth, want het regent weer harder nu. “Volgens buienradar wordt het minder”, antwoord ik.
Melissa appt; “Gaan we echt 70km rijden met dit weer?”. Ik beloof haar dat het droger wordt en dat we het sowieso een stuk rustiger aandoen dan vorige week. Ik krijg een duimpje omhoog terug en een “Tot zo dan!”.
Op weg naar het Oude Gemeentehuis wordt de regen voorlopig nog niet minder; het plein is ook nog leeg als ik aankom. Oh nee, …toch niet; Petra zit te schuilen in de auto.
Al snel volgen er meer renners die net zo gek zijn als ik. Voor de Trim/Tour tel ik 5 renners; Ruud, Melissa, Piet, Bert en ik. Iets over negen uur gaan we op pad, uitgezwaaid door hoffotograaf Peter Broeders.

We vertrekken met, nog steeds flinke regen, richting het westen en bij de watertoren gaan we rechtsaf. Samen met Piet op kop hoor ik achter me toch ineens wat stemmen die ik nog niet gehoord heb in de Trim/Tour. Blijkbaar heeft de tourgroep zich bij ons genesteld. Ik weet dat zij het eerste gedeelte van de rit over dezelfde wegen rijden als wij op hun rit richting Dinteloord. We hebben wind tegen en het regent flink, dus misschien dat ze daarom lekker in ons wiel bleven hangen ;-). De regen wordt alleen maar heftiger als we de polder inrijden richting Zevenbergschen-Hoek. Inmiddels hebben mijn overschoenen het gevecht met de regen al verloren en voel ik hoe mijn sokken nat worden. Die van Kevin hielden het iets langer vol, begrijp ik; dat belooft wat. Dan, met een wat optimistische blik zien we toch wat lichtere delen in de bewolking boven Zevenbergen. We houden goede hoop als we voorbij Zevenbergschen-Hoek over een kasseienstrook naar Zevenbergen rijden. Dat levert wel wat klachten op, maar ik vind het nu wel passen. Volgende week is de Ronde van Vlaanderen en die renners piepen ook niet over een kasseienstrook meer of minder. Bovendien ligt er hier een flinke klinkerstrook naast.

Na Zevenbergen wordt de regen inderdaad minder en op industrieterrein Moerdijk komt Kevin Piet aflossen op de kop. We rijden door Klundert naar de dijk die ons naar Willemstad zal brengen. Ik word afgelost door Maurice en in hun wiel is het lekker touren. In Willemstad aangekomen rijden we een stukkie verkeerd en dubben we even over de koffie. Met een opdrogend wielertenue is het misschien niet zo’n heel erg goed idee om aan de koffie te gaan. In ieder geval kunnen de regenjacks nu wel uit. Soms komt de zon er zelfs door. We besluiten toch maar om de kortste weg naar huis te gaan. We rijden door en het peloton zucht en piept als de kop (Kevin en ik) niet de afslag neemt die zij graag willen. De route is nl. over Fijnaart en dus moeten we nog een klein ommetje maken om daar te komen. “Daar op het einde linksaf”, zeg ik tegen Kevin. Kevin verstaat me denk ik niet goed; “…rechtsaf?!?!”. Ik lach en daag hem uit; “Dat durf je nu niet te roepen?”. Even later slaan we netjes linksaf en nu met de wind mee rijden we door de Fendert en vanaf hier is het wel de kortste weg terug naar huis. We pakken nog wat nieuwe kilometers, althans voor mij, langs de A59 bij Noordhoek en dan doemt Zevenbergen alweer op. Enkele weken terug moesten we hier nog klunen, maar nu ligt er prachtig nieuw asfalt op de Huizersdijk naar Zevenbergen. De langeweg langs Langeweg hangen we lekker in het wiel van de Tourrijders en bij het viaduct over de A16 doet Ruud een ultieme poging om zijn vooruitgang te laten zien in het klimmen. Echter Kevin komt hem met zo’n vaart voorbij dat het lijkt alsof Ruud en ik stil staan. Even later volgen Anneke en Hans. Hier ligt dus nog wat training voor ons. De volgende halte is Wagenberg en dan de May.

Het klassement is gereden, de leiderstrui is binnen. Het was een strijd tot aan de laatste rit in dit bizarre seizoen. Een compleet andere top 3. Da’s goed voor de sport 🙂
Bij Wagenberg laat ik me wat afzakken en neem de felicitaties van de groep in ontvangst. Hartelijk dank, het is me een waar genoegen om samen met jullie te rijden.
Thuis check ik even of de Sportploeg nu wel een fatsoenlijke ronde heeft gereden!
…pfff watjes!

In ieder geval tot volgend seizoen of misschien op een mooie weekenddag tijdens de winter.

Rene