Alle berichten van Rene van Mook

Trim Dinteloord

Fietsverslagen

Nu hadden Peter en ik wel bij de juiste rotonde afgesproken in Geertruidenberg en gingen we gezamenlijk naar Made. Alwaar ik (loskomen van mijn jeugd blijft lastig) nog een prettige gesprek en les had, met en van meneer van Oerle (als het over elektriciteit gaat, daarbuiten gaat die eretitel er weer even af)

Bewolkt maar geen wind. En een temperatuur die perfect was voor een mooie tocht.

Dat idee hadden meer trimmers en het was ook goed bezocht. Ook, of misschien juist, in de vakantietijd. De meesten van ons kunnen de schoolvakanties mijden. Het was een tocht die ons aan de zuidkant van het Hollands Diep door de polders westwaarts naar Dinteloord leidde. In de winter taai, in de zomer een pracht. Mits je van Nederlandse polders houdt natuurlijk. Het enige echte reliëf in het landschap zijn dijken en sloten.

Opnieuw wist John weer een route aan elkaar te macrameeën waarvan ik veel stukken gezien heb waar ik me niet meer van kon herinneren dat ik er ooit geweest was. Het is altijd weer verrassend. Het heeft overigens ook te maken met mijn belabberde geheugen.

Het was ook prettig dat in de gesprekken die ik had iedereen er wel goed in zat. Altijd fijn als het je fietsmaten goed gaat.

Een fijn gesprek gehad met Gerard V. Die in zijn nopjes was met de prachtige overwinning van Remco Evenepoel. En ik was het in elk geval met hem eens dat het indrukwekkend was wat dat jonge kereltje neer wist te zetten. En Gerard heeft weer een nieuw talent gespot. We gaan weer zien of deze belofte ook uitkomt.

We kwamen op de weg terug langs Oudenbosch. Over de weg waar ik goede herinneringen aan had toen ik met mijn vader op woensdagmiddagen naar de wielerbaan aldaar ging. Oude glorie, begin jaren 80 al.

En gelukkig was de fietsbrug over de Mark bij Zevenbergen weer open. En die was bovendien prachtig opgeknapt. De enorme betonblokken blijven mij wel verbazen. Ik snap dat je er geen auto’s over wil, maar m.i. is het ook wat onhandig voor fietsers.

Bert en Gerard V hebben mij weer afgezet in Geertruidenberg. We kwamen onderweg wel twee Toergroep fietsers tegen. Ik weet de reden niet, maar ik hoop dat het geen ernstige onderliggende reden is.

Gerard K.

De Oesterdam

Fietsverslagen

“Non ultra plus en “Made is nog ver”

Vandaag een prachtige rit voor de boeg, de ritten over de deltawerken vind ik altijd geweldig! Voor mij persoonlijk zijn deze ritten misschien iets te lang vandaar dat ik hem opsplitst in 2 delen tot de koffiestop bij Non plus ultra (wat trouwens betekent: niet verder) 95 km en vandaar naar Made nog “maar” 60km.
We missen wat sterke kleppers deze ochtend, Twan is toverdrankjes voor zijn verjaardag aan het brouwen in Bali, Thijs is aan het bij-trainen in Italië (kan die wel gebruiken) en ik GOK dat Sander in Las Vegas de eenarmige bandiet een poot aan het uitdraaien is.
Wie er wel zijn: Martien, John, Chris, Jan-Willem, Gerben, Erik en de 2 sterkste tourgroep koptrekkers Ad en Flip. Een mooi clubje zo bij elkaar.
Jan-Willem meldt dat hij bij de Philipsdam weer richting huis gaat want hij heeft nog een middagprogramma, waarschijnlijk nog een rondje hardlopen en een baantje zwemmen, denk ik dan!
We fietsen relatief rustig 2 aan 2 Made uit, zo kunnen we opwarmen en bijpraten.
Chris heeft vakantie en vertelt dat hij morgen naar Frankrijk gaat en John vertrekt morgen naar Berlijn. Martien is druk met zijn appartement.
We zijn ondertussen Zevenbergen gepasseerd en voor Jan-Willem is het gepraat nu genoeg, hij trekt de gashendel open ….. tijd om te “Sporten”, en zo rijden we in een lint en om beurten op kop.
De rit verloopt echt soepel, er wordt met een hoog tempo goed gefietst. Op de Haringvlietbrug worden we uit ons ritme gehaald door de brug die open gaat, het geeft ons wel tijd om weer wat te praten, te drinken en te eten. Ik werk een banaan weg en heb nog genoeg reepjes bij me, geen hongerklop voor mij vandaag, had ik mij voorgesteld.
Na het tunneltje de bosweg op, dit is een lange brede rustige weg met de matige NW wind werd er met zo ’n 38Km per uur rondgedraaid, dat ging machtig mooi.
Zo nu en dan elkaar coachen om een geoliede fietsmachine te creëren, dat is GENIETEN.
Er sloten nog 2 passanten aan en je zag ze denken; “potverdorie, wat een gesoigneerde kleppers zijn dat”. TROTS op ons ploegje.
Al draaiend gingen we verder. Soms na een bocht was het weer even kijken, waar komt de wind vandaan en dan weer hergroeperen.
Ook de Phillipsdam trotseerden wij op die manier. Daar verliet Jan-Willem ons.
Ik zag op zijn Strava dat hij 126km met een gem. van 34,6 km/u thuis was gekomen. Klasse Jan-Willem!
En de groep stoomde door naar De Oesterdam. Ad en Flip zijn ervaren doorgewinterde kleppers, zonder zichtbare moeite konden ze mee. Bij de Oesterdam gekomen, zag ik dat het er druk was; veel dagjesmensen, campers en veel wielertoeristen. Zo ook een groep Belgische kleppers die 4 breed reden.
Hun ogen uit keken en zagen hoe wij Hollanders de zee in bedwang houden en van water land maken.
Ook nu gingen we weer kop over kop en met 40 per uur raffelden we de Oesterdam af.
Van de omgeving iets meekrijgen; daar hebben we geen tijd voor.
John en Gerben complimenteerden mij nog; “Het gaat goed he”!
Mijn antwoord was “Made is nog ver”!
Dat we een koffiestop zouden houden, was blijkbaar niet bij iedereen bekend; John knalde De Rijzende weg al op. Maar zoals ik eerder al vertelde, Non ultra plus betekent: niet verder !
Dus stoppen.
Veel mensen hebben een hekel aan wielrenners maar de uitbater van dit café leeft er van . Ik schat dat er wel 40 wielrenners zaten en ik denk dat dat zo de hele dag doorgaat.
De koffie en cola en appeltaart of wafels gingen er goed in.

Wetenschappelijk blokje door ing. A.A.M. van Wesel, nutritionist.
Zondag op het terras bij Non Plus ultra zag ik mijn kansen voor deel twee snel stijgen. In plaats van bakje koffie werden door sommigen wel twee flessen koude cola achterover geslagen. Als nutritionist weet ik dan de gevolgen 😊

  1. Koude dranken blijven sowieso al langer in de maag waardoor het vocht dat je nodig hebt, en denkt binnen te krijgen. Die plens cola blijft dus lang in je maag hangen.
  2. Cola is zuur, het heeft hele lage pH daardoor gaat maaglediging ook vertragen. Plens cola blijft ook hierdoor hangen en vocht komt nog later in je bloed.
  3. Het beste voor rehydratie is een drank die isotoon is. Wat wil zeggen dat het een osmotische-/concentratiewaarde heeft gelijk aan het bloed. Dan wordt het vocht en mineralen het snelst opgenomen in het lichaam. Cola is door suikers hypertoon, de osmotische waarde is (veel) hoger dan het bloed en kan daardoor zelfs vocht uit het bloed de darm in gaan trekken. Zeker als je ook nog combineert met een schep suiker uit taart of wafel.
  4. Hoog suiker zorgt voor een insuline piek en als suiker dan weg is, daalt bloedglucose zelfs onder het niveau waar je zat voor je de suiker opname. Dit kennen we als de “suikerdip” waarin je je volgens internet nog moeier en slomer voelt dan voor je de hoge suiker dosis nam.
  5. Cola bevat niet de mineralen die je nodig hebt zoals Natrium, Kalium, Calcium en Magnesium (en die wel in een goede sportdrank zitten), (en gelukkig ook in appeltaart en wafels 😊)
  6. Cola bevat juist wel heel veel fosfor uit fosfo- en carbonzuur. Dit zijn producten die wij bij dieren gebruiken om het bloed zuurder te krijgen. Maar als je een inspanning levert en zeker als je wat in het rood rijdt, dan zit er veel lactaat/melkzuur in je bloed en is het bloed dus al zuur, als je dat versterkt door fosfor en carbon zuur wordt je bloed nog zuurder. Je lichaam kan dat wel oplossen door anders te gaan ademen. Dat anders ademen kennen we als hyperventileren….

Dus ik hou het bij mijn bakje koffie en bijvullen van mijn bidon 😊

Het 2e deel van de rit begon dus gelijk met de Rijzende weg, dat is een klein klimmetje van zo’n 600mtr van 6% . Stelt weinig voor maar na de koffiestop zijn de beentje toch wel wat stram.
Volgende keer toch maar eerst omhoog fietsen en dan weer terug voor de koffie. 😉
Het beetje wind dat er stond, zouden we nu tot Stampersgat tegen gaan krijgen.
Martien, Chris en Gerben maken toch wel de meeste meters op kop, ook Flip en Ad laten regelmatig hun neus vooraan zien, bij mij is de koek op.
Gerben zet mij nog uit de wind ( Met Taxi Berm kom je altijd thuis).
John (Pattex) zegt: kom in mijn wiel, ik zit altijd goed!
Chris een grote sterke vent die veel wind vangt; daar moet ik achter zitten.
Ik zie zwarte kraaien in de bomen zitten, aasgieren zijn het.
Zwarte sneeuw, de man met de zeis is kanten aan het maaien. En ja hoor, in Stampersgat zie ik de man met de hamer achter muizen rennen op zijn zolder…..wat gebeurt hier?
Gelukkig geen buurman met een pistool te zien ( dat is wel echt gebeurd in dit gat).
Mijn spieren zijn verteerde elastiekjes en willen niet meer.
Martien beschikt over meerdere vaarbewijzen, bv Duikboot, tankerboot, sleepboot en in dit geval kwamen zijn duwboot – skills goed van pas.
Even moet ik aan Thibout Pinot denken.

En ja hoor, eindelijk het bordje Made.
Ik druk mijn gps af:156km met 33,5 gem.
Het trotse gevoel overheerst.
En het mooie blijft in herinnering.
Al met al was het genieten tot “Non ultra plus”. Ik
Ik had het kunnen weten want dat betekent …….Niet verder.

Groeten,
Erik Ho even

Trim Rondje ‘t Zand

Fietsverslagen

Peter appte (wat een lelijk woord, maar ik weet niks beter) om bij de rotonde in Geertruidenberg af te spreken om de rit naar Made te maken. Geertruidenberg heeft echter twee rotondes. En beiden waren logisch. Ik hoef niet uit te leggen dat we niet dezelfde uit hadden gekozen. Maar het misverstand was natuurlijk snel opgelost.

De weersverwachting was wat ongunstig. Onweer werd voorspeld boven Made. Echter op weg naar Made was het duidelijk dat deze bui Made westelijk zou passeren.

Het was een stevige opkomst van de Trim-groep.

Snel werd beslist om in elk geval niet het rondje te kiezen dat John had voorbereid. We besloten richting naar het zuiden te rijden en het rondje ‘t Zand te rijden. En inderdaad, vooralsnog geen regen, en we waanden ons veilig.

En tot voorbij Gilze was dat ook zo, maar vanuit het zuiden werd het donker, en nog wat donkerder en begon het na wat gerommel fors te regenen. We dachten nog even te kunnen schuilen onder de bomen, maar het bleek zinloos. Het bladerendak kon deze douche niet tegenhouden.

Thijs Hillen, hij was bij ons aangesloten, kon eigenlijk zijn lol niet op, en ik moet bekennen dat het aanstekelijk werkte. We hadden onze natte bananen op, degenen die er een bij hadden hun regenjasjes aangetrokken, en we gingen verder. Echt koud was het niet, dus het was eigenlijk alleen maar nat. En het onweer hebben we niet meer gehoord. Een geruststelling voor mij, carbon zou niet moeten geleiden, maar mijn fiets is van aluminium. Het werkt toch enigszins kansverhogend ingeval bliksem een weg naar beneden zoekt. Het was ook wel dat bij sommigen de elektronische apparatuur op hun fiets niet meer goed werkte. Gelukkig is het fluitje van Piet analoog en heeft geen stroom nodig (ik weet dat het laatste in deze zin mijnheer van Oerle zijn tenen kunnen doen krommen). Rondje ‘t Zand was inmiddels wel omgetoverd in Rondje de Modder.

Maar langzamerhand werd het droog en gingen we weer noordwaarts, zoals dat gaat.

Het gaf mij een kans om eens met Thijs een babbeltje te maken. En ik kan zeggen dat ik het een prettig gesprek vond. Hij vond een weg om mij motiveren om flink door te blijven kachelen. Die motivatie kreeg wel een deukje toen hij een sprintje trok op een viaduct. Excuses mijnerzijds te over, maar ik kon hem gewoon niet bijhouden. Er zullen nog vele trainingskilometers moeten volgen voordat ik erken dat het ver over is met de snelheid aan mijn kant. Hoe was het ook alweer? “Ken uzelve”!

In Made aangekomen, namen Peter, Gerard V. en ik afscheid van de groep en gingen huiswaarts.

Het was een leuke dag en we bedanken Thijs voor de fietsclinic.

Gerard K.

Rondje Binnen Maas met de tour groep

Fietsverslagen

De laatste week was het eindelijk mooi en lekker fietsweer. Dat kon je op STRAVA zien door de vele ritjes die er gereden waren. Ik had ook al dik 200 km plus gereden dus ik twijfelde vanmorgen toen ik opstond of een rondje Binnen Maas wel verstandig zou zijn. Na het ontbijt was Marianne al vertrokken richting Loon op Zand en Leo had gisteren aangegeven het nog even te bekijken of hij mee zou gaan.
Ik rij door naar de pastorie om te zien of Jan al bekomen is van de schrik van vorige week maar er is geen teken van leven waar te nemen. Hierna besluit ik maar om via den Bromtol en achter de kassen om naar de May te rijden. Als ik bij het oude gemeente huis arriveer, staat onze clubfotograaf al klaar met een aantal renners van de trim. De sportgroep zijn de grote afwezigen en er zijn ook al enkele tour renners.

Flip had een rondje Binnen Maas in gedachte voor vandaag, echter de regen en de onweersbuien dreigen juist die kant uit te drijven. Er wordt besloten een rondje om Breda te rijden en als Flip door de haast zijn handschoenen heeft vergeten, wordt er vertrokken richting Den Hout.
Als ik rond kijk, zie ik dat we met achten zijn te weten Ad en Anneke van Wesel, Flip, Arion, Peter Verhagen, Wim ten Haaf, Adrie Verregghen en ik.
Het lijkt dat we de goede keuze hebben gemaakt; het is heerlijk fietsweer.
Via de Hoevestraat en de Ketenbaan rijden we naar de Vijfeikenweg. Bij het spoor blijkt dat we nog niet door de tunnel kunnen en ook de omleiding die er was, is niet echt toegankelijk. Uiteindelijk met kruipdoor en sluipdoor kunnen we er toch langs. Nadat we de oude rijksweg hebben overgestoken, wordt er weer lekker doorgefietst. Tussen Molenschot en Gilze komen we een renner in zijn eentje tegen, het blijkt Gerald te zijn. In no time is hij omgekeerd en sluit zich bij ons aan in de groep. Flip zegt tegen hem dat hij mij uit de wind moet gaan zetten, maar hij antwoordt; eerst de oude opmaken en dan pas de jongere. Echter niet veel later als we van de Boerenbaan richting Alphen draaien, zit hij al lekker op kop van de groep mee te draaien.
Bij Alphen draaien we door het centrum met de bedoeling richting Baarle Nassau te gaan. Maar de lichte regen die we tot dan hadden, verandert in een zware stortbui, het lijkt wel hagel die er nu valt. Het betekent dat de regenpunten die we krijgen ook wel echt verdiend zijn.

Eigenlijk is het nu wel tijd voor een goede koffiestop maar geen terras te zien dus wordt het een oversteek bij een zaak die badkamers verkoopt. Hier schuilen we tot het ergste van de bui over is. Het pleintje voor ons verandert in korte tijd tot een Binnen (Maas) water. Dus toch een rondje Binnen Maas.

Het routeplan wordt aangepast; we besluiten een stukje terug te rijden en dan richting Chaam te gaan waar we via Off Course, de Wildertstraat naar de Gilzeweg rijden. Vervolgens gaan we via de Slingerdreef waar het water nog steeds zo hoog staat als afgelopen winter, richting huis. Bij de Woestenbergseweg gaat Gerald rechtdoor om zo naar zijn huis in Breda Noord te gaan.
Op het moment dat we rechtsaf draaien, hoor ik dat er achter in de groep problemen zijn. Wim had zich ingesmeerd met zonnebrand factor 50 en had zijn bril afgezet i.v.m. het vele water wat opgegooid wordt van de weg. Maar juist al dat water zorgt ervoor dat de zonnebrand in de ogen bij Wim komt en prikkelt hevig. Droge zakdoekjes zijn niet voorhanden, al denkt Arion dat die van hem dat wel zijn.
We rijden weer verder over de A58 Bavel in en dan richting Dorst. Hier zien we dat er één man heel blij is; Peter Verhagen heeft namelijk nog nooit zo lang onder de douche mogen staan als vandaag. Ik denk dat hij bij thuiskomst op het deurmatje zich mag uitkleden en dan nog een keertje onder de douche mag.
Op een aantal plaatsen bestaat het gevaar van aquaplaning. Dus is het raadzaam om niet te abrupt te remmen of te sturen. Het laatste stuk is bekende weg en ik verlaat de groep bij het Houtse meer met 73 km op de teller. Als ik thuis kom, kan ik meteen onder de douche en de kleding in de wasmachine.
Toch een bijzonder rondje Binnen Maas.


Groeten vanaf een nu weer droog Ter Aalst.

Gerard

Kop van het Land

Fietsverslagen

Na de warmte van de afgelopen dagen was het deze zondagochtend toch een stuk behaaglijker om een mooi stukje te gaan fietsen.
En dat dachten er meerdere. Peter was ook op de afspraak om weer een paar schone prenten te schieten.
Met de route van John in mijn Garmin en met Flip erbij i.v.m. zijn revalidatie ging het gezwind Made uit.
John en Bert bepaalden gelijk het tempo en in een zucht passeerden wij de Moerdijkbrug om rechtsaf te slaan de polder in.
Flip wist hier een weggetje binnendoor om daarna op de dijk naar de Kop v.h. Land uit te komen.

En of het een mooi gebied is. Mooie weggetjes, veel groen, allerhande dieren en wij natuurlijk dat maakt het compleet. Bij de Kop linksaf geslagen richting Dubbeldam. En wie kwamen we tegen? Inderdaad, Marianne van Oerle. Ook bezig aan een mooie rit. Heel goed bezig Marianne!!
We zouden vandaag door de Kiltunnel rijden, maar omdat Erno teveel last heeft van zijn rug gingen wij er overheen. Daarna terug over de Moerdijkbrug richting de Zwaluw. Door de polder naar Terheijden om via het Munnickenhof naar Den Hout te rijden. Daar stopten wij bij het Klosterke om te genieten van een bakste koffie met een puntje met.
En daar passeerde ook Marianne op weg naar huis na haar fietsritje.
Na de koffie werd het tijd om weer naar huis te gaan. Nog even naar de May gereden, langs de Maderie om vervolgens weer huiswaarts te keren. Op naar de koers.

Met vr gr Geraldinho.

Rit door de Kempen

Fietsverslagen

We zitten inmiddels alweer over de helft van het WTC seizoen en pas nu begint het goed fietsweer te worden. Dit was dan ook goed te zien in de ruime opkomst.
Ook de sport was goed vertegenwoordigd met Twan, Curt, Martien, Erik, Gerben en Sander. Laatstgenoemde is er niet vaak bij, maar bij de ritten boven de 100km is Sander toch wel vaak van de partij (Philipsdam en Renesse). De huidige rit ging in dit geval over 125 km via de Kempen, dus Sander voldeed weer helemaal aan de verwachting.
Ook de aanwezigheid van Curt is een vernoeming waardig. Hij heeft nog niet zoveel kilometers in de benen dit jaar, dus het meegaan met de sport over een afstand van 125km was wel gewaagd. Ook Curt stelde niet teleur, want de kilometers werden zonder enige moeite door hem weggetrapt.

Bij het vertrek zat het tempo er direct lekker in en er werd zoals gebruikelijk weinig gezegd. Veel woorden hebben we namelijk niet nodig om elkaar te begrijpen. Al snel zag ik aan de houding van Twan dat hij er niet helemaal jofel bij zat. Waar we elkaar in het begin van een rit in het voorbijgaan vaak begroeten met een knipoog of een glimlach, bleef Twan nu strak voor zich uitkijken. Ook waren zijn kopbeurten niet echt overtuigend. Maar goed, voorlopig liet ik het maar even rusten en begon ik er maar niet over.

Omdat we naar het zuidoosten reden, hadden we flink wind mee. We reden stevig door, maar er was altijd een goede dosis terughoudendheid. Het was immers een lange tocht en de terugweg zou wind tegen zijn. We waren dan ook nog fris en fruitig toen mijn achterband voorbij Alphen weer eens roet in het eten gooide. Wederom had ik lek. Met een vloek en een slip stond ik stil en werd er snel een nieuwe binnenband gestoken. Hoewel ik niet bepaald vrolijk was van het feit dat ik weer lek had gereden, hoorde ik Erik in een opperbeste stemming. Erik constateerde dat hij een goede fietsconditie had en merkte op dat hij nu eindelijk goed met de Sport mee kon komen. Hopelijk zou dit de rest van de rit ook zo blijven.

Mijn lekke band vormde de inleiding voor allerlei complicaties in het restant van de rit. Dit begon al in Lage Mierde en Netersel waar het wielercriterium “De ronde van Bladel” werd verreden. Als gevolg hiervan moesten we onze route aanpassen.
Nadat we weer op de juiste route waren, werd de gashendel weer opengedraaid en bleek dat Erik te vroeg had gejuicht en er helaas af moest. Nadat er op hem gewacht werd, kwamen we Diessen binnengereden waar diverse wegwerkzaamheden onze route doorkruisten. Op harde plastic “rijplaten” werd Diessen doorgereden.
Het dorpje uit werd ons de rit vervolgens bemoeilijkt door de slechte fietspaden met klinkers en boomwortels.
Op de rijbaan voor automobilisten gaan rijden leek dan ook een aantrekkelijke optie, maar deze weg (met het drukke verkeer) leent zich daar nou niet echt voor. Tot overmaat van ramp waren we niet de enige gebruikers van het fietspad. Om de haverklap moesten we weer afremmen voor fietsen, bakfietsen, driewielers, voetgangers, honden, noem maar op. Dit resulteerde vooral in een onrustige rit met veel hollen en stilstaan. Iets wat ook de nodige tol vergt van het lichaam. Erik had hier last van en kon geregeld niet goed bijhouden, maar Twan was het voornaamste kind van de rekening. Al bij Netersel had ik hem gevraagd of het wel met hem ging, waarop hij kortaf antwoordde “nee, verkouden.” Kortaf zijn is niet echt Twan zijn stijl, dus liet ik hem maar met rust. Zolang hij in het wiel mee kon was er geen man over boord. Bij Loon op Zand veranderde de situatie drastisch en moest Twan de groep voor het eerst laten lopen. De hellerit die Twan doormaakte, werd toen voor iedereen zichtbaar, behalve bij Erik want die had al genoeg aan zichzelf. Het tempo werd als gevolg hiervan flink aangepast en in Waspik werd daar nog eens een paar km/h afgeschraapt omdat de kilometers steeds meer tol gingen eisen. Het was overleven voor Twan.
Inmiddels zagen we met lede ogen aan hoe ons gehavende groepje verzwolgen werd door een peloton Pedaalridders. Om de vernedering enigszins te voorkomen en om de eer van de Sport te redden, sloten Sander, Curt en Erik dan ook maar bij de Pedaalridders. Twan maakte het allemaal niet meer uit. Hij zat al ruimschoots in “the painzone” en hij bleef dan ook achter, uitgespuugd door het peloton en geflankeerd door zijn helpers Martien, Gerben en ik.

Via de kortste weg werd nog een heel eind meegereden met Twan richting Terheijden. Gerben bezorgde Twan zelfs nog veilig af bij Corlinda. Dat deed Gerben gewoon weer ongewoon goed!
Hopelijk komt Twan weer snel over zijn griep heen en is hij volgende week weer het zonnetje in het peloton.

Ach ja, het was me weer een ritje; slechte wegen, een zieke Twan, Erik die weer op een ijzersterk karakter mee komt en Curt die op puur talent alle kilometers weer gemakkelijk wegtrapt.
Op sommige zaken heb je nu eenmaal geen invloed.
Op sommige zaken heb je dit echter wel, zoals de route. Hoewel we deze route al eerder zonder problemen gereden hebben, was deze nu verre van ideaal en dat mag ik me als wegkapitein best aanrekenen. Daarom is onze ritmeister Peter Broeders direct aan de gang gegaan met het uittekenen van een geschikte Kempenroute voor de sport. Fijn dat je dit wilt doen Peter, we zijn erg benieuwd. Je reputatie staat op het spel!

Bedankt weer en tot volgende week, dan hebben we de lunchrit onder leiding van Chris. De route en locatie blijven tot nu toe nog een goed bewaard geheim. We zijn benieuwd!

Thais.

In Den Bockenreijder

Fietsverslagen

Gisteravond was het laat geworden na de Houtse Dorpskwis. Een nieuwe activiteit op Den Hout. En al hoewel de beentjes niet goed zijn, had ik er vanmorgen wel zin in om een mooie rit met de tour te gaan maken, zeker nadat we vorige week een erg sfeervolle familiedag hadden met de WTC. Peter Verhagen vertelde mij hoe hij had genoten. Door de wind kon ik het niet goed horen dus moest hij het drie keer vertellen. Hij dacht dat ik het er om deed, maar dat is niet mijn stijl.
Bij het oude raadhuis aangekomen, stonden er al enkele renners te wachten terwijl de kermislui al druk doende waren voor Bruisend Made. Het was mooi om te zien wie er vorige week op de familiedag waren, die hadden nl. al de mooie AH-blauwe wielerhandschoentjes aan die toen overhandigd werden.
Klokslag half negen blaast Piet Verkooijen op het fluitje van een cent om aan te geven dat de trim vertrekt. Ook de tourgroep gaat vertrekken, de rit gaat richting Zuid-Oost naar In Den Bockenreijder, iets voorbij Esbeek achter landgoed De Utrecht. De rit was al eerder aangekondigd net zoals de koffiestop met gebak. Als we vertrekken, blijken de volgende WTC-ers in het peloton te zitten: Cees en Rachel Marijnissen, Corné Schoenmakers, Leo en Erik Stasse, Peter Verhagen, Adrie Verregghen, Tim Verwaters, Ad en Anneke van Wesel en ondergetekende, de burgemeester van Ter Aalst.
De wind zorgt er voor dat we vanaf het vertrek er lekker in knallen. We rijden dan ook zo door Den Hout, Teteringen en Seters Dorst. Als we de Vijf Eikenweg oversteken, hoor ik LEK. Het blijkt een sanitaire lek, ofwel een plaspauze.

Hierna gaan we voort langs de Steenhovense baan waar de Jacobus hoeve staat. Ook bekend van de cross for the Crocus. We gaan verder richting Hulten waar we langs een pand van van Eijck rijden. Erik Stasse haalde, zoals vele andere. daar de onderdelen voor zijn snelle bromfiets om ze dan enkele weken later weer te kopen als de politie ze in beslag had genomen. Dit was al een vorm van circulaire economie. Bij het vliegveld is het fietspad omgetoverd tot een fietsbehendigheidsparcours. Iets wat voor de vele oudjes die we vandaag ontmoeten misschien wel een heel goede training is. Na Gilze gaat het via Riel naar Hilvarenbeek. Hier horen we opnieuw LEK. Dit keer géén valse bingo maar een lekke band voor Peter Verhagen. Geroutineerd haalt hij er het wiel uit en weet al snel de boosdoener te vinden. Een klein steentje kan dan toch best veel last bezorgen. De band er opleggen en oppompen met de CO2-patroon gaat goed, behalve dat het ventiel even bevroren raakt.
Als we Esbeek uitrijden, passeren we Landgoed De Utrecht en even later voorbij de golfbaan gaan we linksaf naar Den Bockenreijder. Corné, die weer sterk rijdt, heeft wat te veel snelheid op het gravelpad waardoor hij er zelfs voorbij rijdt. Op het terras aangekomen is het al aardig druk als we ons daar neerzetten. Na de koffiestop vertrekken we richting Poppel door een mooie bosrijke omgeving.
Ad van Wesel is vandaag weer sterk en krijgt om de beurt een andere metgezel om het kopwerk te doen. Ook de man in de Rode Leiderstrui laat zien dat hij een echte leider is.
Vanuit Poppel gaan we over Groot en Klein Bedaf richting Alphen, waar we juist voor de kom afdraaien in de richting van de natuurbegraafplaats de Hoevens. In dit stuk van de route passeren we het Pestkerkhof waar wat werkzaamheden worden verricht.
De zon laat zich niet echt veel zien maar om te fietsen is het echt goed weer. Via Gilze en Dorst zijn we met ruim 100 km op de klok voor half één op Ter Aalst. Van hieruit is nog een klein stukje naar Made voor de rest van de groep.

Groeten van den burger.

Staying alive, Staying alive!!!!!!

Fietsverslagen

En dat zongen John en Wim na een avondje Bee Gees in de Brabanthallen te Den Bosch.
Wel een coverband, maar dat mocht de pret niet drukken. Helemaal te gek zeiden de mannen. Jeugdsentiment op en top. Disco, Studio 54 en meer van dat spul. Oude tijden herleven.
Intussen ( zondagochtend ) keek ik bedenkelijk naar de lucht. Het zal toch niet of……..? Toch maar naar de May gefietst. Regenjasje in de achterzak en een paar reepjes voor het grijpen. John had weer een mooie rit uit de hoge hoed getoverd met een paar stroken erbij waar menigeen nog nooit met zijn fiets was geweest. Op naar Alphen. Om klokslag half negen klonk de snerpende fluit van koersdirecteur Piet. Piet, een mannetje van de tijd. Daar kan je niet mee sollen, want je hebt gelijk rood te pakken. John en Antoon zetten zich op kop van ons groepje trimmers. Op weg richting het militaire vliegveld. Maar in de afzink van het pannenhuuske op Den Hout kwam een grote groep fietsers ons tegemoet uit de andere richting. Gelijktijdig werden wij voorbij gestoven door de mannen van de sport. Dit veroorzaakte een hachelijke situatie waar niet alleen van ons, maar zeker ook van de andere fietsers flink commentaar op kwam. Beste mensen laten wij zoveel mogelijk rekening houden met de andere weggebruikers. Dat komt onze geliefde sport alleen maar ten goede!!!!
Intussen het vliegveld gepasseerd de flinke wind trotserend ging het rap richting Alphen, maar daar zijn wij nooit aangekomen. John had nog een toetje gereserveerd voor ons. Via allerlei achteraf weggetjes met mooie landerijen kwamen we aan het grondgebied van Chaam. Intussen hadden ook Peter K en de schrijver van dit artikel zich op kop genesteld. Kwamen langs de wijngaard van Dassemus, het Prinsenbos en het St Anna’s bos om in Dorst aan te komen. Omdat het kermis was de omleiding gevolgd om weer terug op de doorgaande weg uit te komen. Een oranje suikerspin zat er helaas niet in deze zondagochtend.
John had nog een mooie verrassing in petto. Het bestaan van dit moois en zo dicht bij huis, daar wist ik het bestaan niet van. Een grote schande Gerard. We reden over een smal fietspad door de OOSTERHOUTSE DUINEN. Nou ken ik best veel in en rond Oosterhout, maar dit is echt een pareltje, en zo dicht bij huis. En dat vond iedereen. Na het volgen van het smalle fietspad kwamen wij terug op de doorgaande weg naar Oosterhout. Het begon te regenen. Kon niet uitblijven.
Schuilen bij een paar bossages. Natuurlijk ook nat worden. Dan maar weer verder. Op naar de Warandalaan. En daar kwam een muur van water over ons heen, tot op het bot zo nat. Regenjasje maar niet aangedaan. Tegen dit regengeweld is niets te doen. Mijn voorgevoel toch uitgekomen. Dit maakte van dit ritje toch weer een ritje met geschiedenis.
Op Den Hout afscheid genomen van de mannen, en wat neuriede ik naar huis toe? Staying alive, Staying alive. En dat terwijl ik bijna verzopen was in die wolkbreuk!!!!!!!


Met vr gr Geraldinho.

Op stap met de Sport

Fietsverslagen

Wederom een wisselvallige dag, maar als ik op zaterdag de buienradar bekijk valt het mee.
De Sport is deze keer met 5 man sterk, te weten: Chris, John, Martien, JW en ik.

De Sporters houden elkaar op de hoogte waar ze allemaal uithangen.
Thijs stuurde ’s nachts om 01.43 uur een WA bericht dat hij niet met de sport meegaat, als fervent powerweekend fan, rolde hij waarschijnlijk net de biertent uit….
Gerben is de hittegolf in Griekenland aan het bewonderen (ben niet jaloers of zo…..), Curt in Renesse, Flip was ook deze keer met de tour mee, waar onze bloemenman uithing is tot op heden niet bekend.

Met de gebroeders Weda spreek ik altijd af in Terheijden, zodat we samen naar Made kunnen fietsen. Sander is er al enige tijd niet bij want die heeft zijn hart op dit moment bij de triatlons liggen. Chris was er deze zondag weer eens bij, op de weg naar Made konden we weer eens bijpraten.

Martien had een “papadag” rondje uitgekozen, deze route kregen we dags vooraf via de WA binnen. Via Beekers Berries, over Den Hout. In de Teteringse bossen haalden we de trim in, Peer besloot om even bij ons in het wiel te kruipen en brulde hard dat hij we door moesten rijden en over moesten nemen….ik schrok van zijn volume…geweldig, wat een vent!!!

We zijn aardig op elkaar ingewerkt, iedereen neemt zijn kopbeurten. Er wordt weinig gesproken, we komen niet verder dan: gefeliciteerd met papadag, sterk gereden, een vluchtige “hoe was de vakantie” en d’n Elsakker is in zicht.
De rest is het koers, daar houden we van.

Richting Prinsenbeek waren de wegen aardig nat, en begon het te regenen. Nog maar een tandje erbij, zodat we sneller bij de Elsakker zouden zijn. Eenmaal binnen bij de Elsakker, konden de smakelijke gesprekken beginnen.
Het cafe voelt voor ons als een warm bad, zelfs de eigenaar Corne die bij ons de bestelling op komt nemen en het ook nog komt bezorgen, love it.

JW vertelde over zijn avontuur van the Ride, John over zijn vakantie en zijn eeuwige vriendschap met MVDP, M10 en ik over onze Vogezen avonturen, Chris over zijn nieuwe bus.
Ik kan op papier moeilijk uitleggen hoe waardevol deze gesprekken en deze club voor mij is, maar dat ik er weer van genoten heb, dat is een ding wat zeker is.

Bedankt mannen.

Twan

met de tour over Baarle-Nassau

Fietsverslagen

Vandaag is het haasten voor mij. Mijn shirt met korte mouwen kan ik niet vinden. Hierin rijdt ik toch het liefs met mouwstukken die ik eventueel uit kan trekken onderweg. Aha die ligt nog op zolder. Vorige week had ik duidelijk teveel kleding aan en merkte bij de brug van Hank dat er zo snel mogelijk wat uit moest. Deze dag lijkt met de temperatuur toch wel op die van vorige week dus maar met hetzelfde aan starten. Op tijd bij het Raadhuisplein overzie ik alle renners. Wat een verschijning. Toch mooie kleding, maar duidelijk is dat iedereen andere ideeën heeft in de kledingkeuze van vandaag. Wat gaat het weer doen? Sommige hebben zich ingepakt en lijkt het wel een winterrit te worden. Waarbij anderen in een korte broek en een shirt met korte mouwen staan. We gaan op pad met de 2 mannen voorop, Gerard en Flip. Vooraf is in de app aangegeven een rondje Baarle Nassau. Richting Den Hout halen wij eerst de trimgroep in. Met Adrie de klassementsleider, Leo, Peter B, Peter V, Frans en mijzelf gaan we in een lekker tempo over de Houtse Heuvel richting de Teteringse bossen. Leo gaat linksaf bij het Ruiterspoor op kop rijden. Ik denk wat is die van plan? He Leo ga jij het vrouwtje kussen, dat doen ze in de tour ook altijd als ze langs hun huis rijden. Bende gek Wim dan moet ik de trap op, die ligt nog te pitten. OK Leo, schijnbeweging dus. Verder door naar Oosterhout en Dorst waar warempel de zon schijnt, heerlijk. Door naar Molenschot op het oude parcours waar wij vroeger op zaterdag een rondje Slingerdreef reden. Nu zie ik tenminste wat er allemaal staat in plaats van voorbij vliegen. Door naar Gilze, Alphen en Baarle Nassau. Hierbij krijg ik het toch wel zwaar naast koptrekker Flip. Blijkt dat hij gisteren inspiratie heeft opgedaan bij de tractorpulling. Ik vraag aan Gerard wat zal Flip ophebben daar? Kerosine, Methanol, Biodiesel, zware stookolie? Welke turbodruk heeft hij staan? Donders, hij blijft maar gaan. Uit Baarle Nassau draaien we een beetje van de wind af richting Ulicoten en Meersel-Dreef. Hier ontwijken wij de zondag-markt en gaan richting Effen. Dit vindt ik altijd een soort doolhof met onoverzichtelijke bochten. Zeker met dat hoge gras. Maar dit is weer in het voordeel van Frans want die zit altijd uit de wind. Ja dat krijg je als je niet met je kop boven het maaiveld uitkomt. Door het Liesbos de tunnel onderdoor probeer ik nog een keer. Daarbij merk ik dat bij mij de stookolie aardig op is. Hier wordt de weg natter. Linksaf richting en dan richting Prinsenbeek. Niet dus. Flip wil langs de molen naar Zwartenberg, daar hebben we dadelijk allemaal profijt van als we wind mee hebben. Jaja ik zie de bui al hangen maar Flip Pelleboer niet. Een flinke regenbui maakt ons kletsnat op weg naar Langeweg. Op weg naar het viaduct van de A16 leg ik mijn hand bij Gerard op zijn rug als kleine ondersteuning. En ik dan vraagt Flip? Ja dat gaat niet meer lukken kerel, jij rijdt al sterk genoeg. Onderaan krijgt Leo het zwaar en besluiten wij over Terheijden en het Munnickenhof te gaan zodat Gerard en Leo dichtbij huis zijn. Peter B slaat af bij de Schransmansdreef en wij gaan verder door de Houtse Linie en zo de May op. In de Crullaan verklapt Flip zijn geheim, bier en wijn dan rijdt je als een trein. Nou dat hebben wij geweten vandaag. Met klassementsleider Adrie maak ik de 100KM vol. Lekker die regenpunten voor vandaag Adrie. Je bent bijna niet meer in te halen voor het klassement. Moe maar voldaan en met het water in de schoenen kom ik thuis. En de moraal van dit verhaal? Het maakt niet uit welke kleding wij vertrokken zijn. We komen allemaal kletsnat thuis. Toch genoten en samen uit, samen thuis. Tot de volgende keer.

Wim t. H.