WTC Made op facebook 
WTC Made op Strava
Op de verjaardag van de Houtse bakker Peter stond er weer een mooi ritje op het programma van onze Trimgroep. Onder de bezielende leiding van John klikten wij om half negen in de pedalen om onder prima en zonnige omstandigheden op weg te gaan.
Er stond toch wel een pittig windje te blazen, maar ik had wel het gevoel dat dat het hele jaar al het geval is. Gelukkig hadden wij met o.a. Rene, Bertje, Marc en nog een paar andere kornuiten die zonder problemen de wind een koekje van eigen deeg gaven door er simpel doorheen te snijden als een scherp mes. Door Wagenberg en Zevenbergen pakten wij de provinciale weg op richting de Druif. Daarna een kasseienstrook aangedaan van een paar kilometer lang waarvan ik niet wist dat die bestond. Dit Vlaamse gebeuren, en dan hier, daar wist ik het bestaan niet van. Hier viel ons groepje meerder keren uit elkaar. Tijdelijk werd het kaf van het koren gescheiden. Na de kasseien viel het stil en kwam alles terug bij elkaar.
Fijnaart was het volgende station wat wij aandeden. Geen tijd voor koffie bij Franske, want wij moesten door. Door allerlei afsluitingen rond Standaardbuiten kwamen we in een buitengebied terecht, waar velen van ons het bestaan niet wisten. Stond ook niet op de route van John vermeld, maar of het mooi was zeg.
Wat was dit een prachtig natuurgebied. Natuurlijk reden wij een paar keer flink verkeerd maar niemand maalde erom, daarvoor was het hier te mooi. Moesten zelfs een jongedame de weg nog vragen. Eindelijk weer in de bewoonde wereld. Via de buitenkant van Etten-Leur een klein fietspaadje opgezocht dat ons naar de Mark voerde. Erg mooi en rustig hier. De Loop van de Mark gevolgd en daarna bij de Elsakker een de koffie met een puntje. Het was hier gezellig druk en vele mensen hadden hetzelfde idee als wij. Het leek hier wel een verzamelpunt van WTCers. De mannen van de sport zaten ook aan de koffie. Gezellig toch!!! Gerard K dacht dat hij alweer jarig was en wou ons weer trakteren, maar wij maakten Gerard erop attent dat dit toch echt niet het geval was. Stuur maar een tikkie Gerard. Dus beste GERARD als je dit leest STUUR alsnog een TIKKIE. Hahahahahahahahahahaahahahaha. Intussen werd het tijd om op te stappen, en na de mannen van de sport nog een fijne zondag toegewenst te hebben reden we het laatste stukje naar Made via Wagenberg terug.
Dit is het geslaagde einde van een mooie fietszondag met een mooie nazit bij Den Elsakker.
Met vr gr Geraldinho.
Alle berichten van Rene van Mook
Numansdorp
We wisten allemaal dat de sportgroep ook deze zondag niet groot zou zijn. Er waren van onze mede sporters genoeg redenen om deze ploeg van vandaag maar met 4 man sterk op pad te sturen.
Thijs, Erik, Gerben en ik vertrokken voor een ritje Numansdorp, met mij als leider. Deze tocht kan ik dromen, heb voor deze keer ook geen Garmin route nodig. Ik dacht eigenlijk dat iedereen wel die route kon dromen, maar G. bleek daar toch wel wat moeite mee te hebben. Volgende keer toch maar een route delen, dat was namelijk met de Kampina rit superhandig.
Er stond een stevige wind, Gerben nam gelijk het voortouw en zette de snelheid erin. Al snel haalde we de Wilde Bond in en was het koers richting de Moerdijkbrug.
Vol in de wind, werd er al snel kop over kop gereden. Echt teamwork, mooi om te zien.
De kiltunnel is altijd een uitdaging, Gerben en Thijs klommen als echte berggeiten. In no time reden ze naar boven, ik als professioneel leider trachtte nog te schreeuwen welke kant we op moesten maar daar hadden ze geen oren naar…
Al snel waren we weer als groep bij elkaar, Thijs komt naast me fietsen en vraagt: zie je niks aan mij? Ik kijk naar hem, waar moet ik kijken dacht ik bij mezelf, een tattoo in de vorm van een hamster, naar de kapper geweest, tanden eindelijk een keer gepoetst…?
Ik heb een nieuwe sportbril in de kleuren van AH blauw, zei Thijs heel trots!!
Echt een prachtige bril, het gaf Thijs nog meer power. En die vent heeft al zoveel power..
De wind hadden we tot de haringvlietbrug als grote vriend omarmt, daarna zou er allemaal wat meer wind in de rug komen. Toch besloten we onder aan de brug rechtsaf naar Dinteloord te rijden, anders zouden we de 100 km niet halen.
Dus nog even de wind trotseren, we wisten dat d’n Elsakker als beloning op ons stond te wachten.
Erik en ik reden even naast elkaar op kop, Erik vertelde dat hij bij de NAC huldiging was geweest. Gerben krijgt al dezelfde streken als Thijs, als er iets teveel gekletst wordt is dat het teken dat het te makkelijk gaat en kan het gas erop.
G. haalde ons in en Thijs direct in zijn wiel, Erik en ik moesten weer vol aan de bak en de hooligan verhalen moesten wachten tot de Elsakker.
Eenmaal aangekomen op het terras in Boemeldonk, werd het hele terras al snel gevuld met veel collega WTC leden. De Trim had ook een plaats gereserveerd bij dit sterren restaurant.
Gezellig om elkaar te zien op deze plek.
De Trim had de koffie en taart met volle snelheid naar binnen gewerkt, en stapte alweer vrij snel op hun fiets.
Wat later vertrokken wij, de triatlon van Terheijden zorgde ervoor dat we via Langeweg naar huis mochten rijden. Kwam eigenlijk wel mooi uit, op deze manier tikte we toch de 100 km aan. In de verte zagen we de trim rijden en haalde ze in, een aantal trim leden besloten om een stuk met ons mee te rijden. Marc nam zelfs een stukje de kop over, prachtig om te zien.
Het laatste stuk (met wind in de rug) ging de snelheid vol aan en waren we zo thuis.
Het was wederom een memorabele rit.
Bedankt mannen.
Twan
Ps:
Jan Willem heeft the Ride afgesloten, een geweldige prestatie. Een week lang fietsen als een prof, vertrokken vanaf de Mont Ventoux en vandaag aangekomen in Valkenburg. Iedere keer einde rit, eigen tentje opzetten (dit is dan weer niet echt als een prof, haha) en de volgende dag weer door. Echt klasse. Ik ben benieuwd naar zijn verhalen en zijn huidige fietstalent, de lange afstanden en hoogtemeters hebben hem beslist nog sterker gemaakt.
Via Woudrichem naar de Noordwaard
Afgelopen week waren Ad en Anneke van Wesel weer te vinden op de Alpe d’Huzes i.v.m. de actie voor het KWF. Zij knopen er nog een vakantie aan, zodat er een nieuwe leider in het opkomstklassement kan komen. Het is zonnig en fris deze morgen als ik een verkennend rondje doe met de hond. Rond acht uur vertrek richting Leo, de gastrijder van vorige week Jan Vermeulen gaat vandaag niet mee. Hij heeft gisteren 90 km gereden en dan zou dit te veel van het goede kunnen worden. We rijden via den Bromtol en achter de kassen van Stelven naar de May. Daar aangekomen zie ik al een aantal mensen in de schaduw staan. Ik verkies echter de zon, zodat het wat aantrekkelijker is. Flip heeft aangegeven dat we vandaag een rondje door de Noordwaard polder in de Biesbosch gaan rijden. Na het fluitje van Piet Verkooijen geeft ook Flip aan dat we vertrekken. Blijkbaar is dit voor een aantal mensen toch altijd lastig want het duurt tot bijna de rotonde bij de Meerpalen voordat ieder in de groep zit. Het is overigens een flinke groep t.w. Ad van Dongen, Arion van Dongen, Marino van den Elshout, Johan v Helmond, Rachel Marijnissen, Kees Marijnissen, Frans Marijnissen, Flip Segeren, Leo Stasse, Erik Stasse, Peter Verhagen, Adrie Verregghen en de schrijver van dit verhaaltje. Eenmaal als de groep geformeerd is gaat er het gas op, want de wind die stevig is blaast in de rug. Al snel is Geertruidenberg een gepasseerd station en via Raamsdonksveer gaan we naar de brug bij Keizersveer. Hier vervolgen we richting de Perenboom. We rijden vandaag om Dussen en schieten langs het kasteel naar Almkerk. Van tijd tot tijd wordt er gewisseld aan de kop van het peloton. Van Almkerk gaat het naar Woudrichem ook wel Woerkom genoemd. Van daar wordt de Merwede gevolgd richting Sleeuwijk en vervolgens richting Werkendam.
Vanaf Woudrichem hebben we de wind tegen, maar met sterke mannen op de kop is dit géén probleem voor dit peloton. Na Werkendam draaien we de polder in en buiten de plaats gaan we het fraaie fietspad op. Hier wordt getracht om te gaan draaien. Maar wat laatst op de Maasvlakte wel lukte gaat hier niet goed. Het is de bedoeling datje met een constante snelheid ronddraait en dat je niet sneller gaat rijden als je op kop komt. Helaas het lukt niet, iets wat we toch moeten gaan trainen want je kunt er veel plezier aan beleven. En een bijkomend voordeel ieder levert dan zijn of haar bijdrage aan het kopwerk wat anders bij een klein gedeelte van de groep berust. Nadat we langs de kop van het land zijn gekomen en het Biesbosch Centrum komt de wind weer in de rug. Dit is goed merkbaar want de snelheid gaat met tijden naar een goede 40 km/h. nu bestaat het gevaar dat er mensen eraf gereden worden dit gebeurt n.l. altijd wind af. Hier wordt Jan de Been ingehaald en hij sluit mooi aan bij onze groep. Als we de Noordwaard uitrijden richting Werkendam staat de brug open. Een mooi moment om ieder zijn plaats weer in te laten nemen. Nadat het rode licht gedoofd is vertrekken we weer en omdat we niet op de dijk in de problemen willen komen met de toeristen kiest Flip er voor om via het industrieterrein de weg te vervolgen. Even dreigen we Peter B. en Arion kwijt te raken doordat ze door schieten. Maar na een kleine stop is alles weer te samen. De wind staat nu schuin voor en er zijn een aantal mensen die nu goed positie kiezen waardoor anderen op de kant komen te zitten. Al snel is Hank in zicht. En Johan die nog muziek moet gaan maken in Meerseldreef zal tijdig thuis zijn. Op de brug bij Keizersveer lopen mijn benen weer vol maar we weten nu waar het aan ligt. Vanaf den Berg gaat de wind nog even tegen blazen maar al snel zijn we in de May. Vandaag kiezen we om via den Bromtol ook huiswaarts te rijden. Wim en Arion rijden nog mee tot de Hespelaar. Vanaf hier rijd ik met Leo en Peter B. nog ver zuidwaarts. Met 98 km op de teller kan ik op Ter Aalst aanschuiven voor koffie met een kuukske.
Groeten vanaf Ter Aalst.
TT naar Noordwaard
Enkele weken geleden dacht ik nog dat we de TT groep niet van de grond kregen. Ik had me zelfs al afgemeld van de app. Tot afgelopen zaterdag opeens het bericht kwam dat zich 6 mensen aangemeld hadden.
Rachel zou ook mee gaan, maar meldde zich ’s ochtend toch af.
Nou dan maar alleen richting het oude Raadshuis. Daar stond een flink clubje klaar om te vertrekken. En inderdaad een redelijk gezelschap dat zin had in een ritje met een iets gematigder tempo. Dus besloot ik ter plekke toch ook maar aan te sluiten.
Zo ook Boukje, Bert, Marino, Marc, Tim, Adrie en ikzelf (Kees). Adrie had zaterdag al een mooie toertocht van ruim 160 km gereden, dus die wilde het ook wel wat rustiger aan doen.
Tim, niet zo’n wegwijspiet, had een route gekregen van Gerard, richting het noord oosten, meen ik. Hij twijfelde al snel of dit wel wijs was gezien de pittige wind die pal uit noordelijke richting waaide en nog meer zou aantrekken. Dus het plan werd al snel om richting Werkendam te rijden, echter dat is maar 60 km, dus moest er nog wat bij. Durven we ook het lusje nieuwe Biesbosch ofwel polder Noordwaard te betreden, was de discussie?
Ja hoor, iedereen deed netjes zijn toerbeurt op de kop van ons kleine pelottonetje; hoezo zijn TT rijders geen koptrekkers ?? Met een mooi aangepast tempo kan en wil iedereen zijn steentje echt wel naar vermogen bijdragen.
Dus durfden we het ook wel aan om dit lusje, in die open maar oh zo mooie polder te ronden.
Ik wist gelukkig nog wel ongeveer de weg. Na Werkendam stukje hoofdweg, maar daarna snel rechtsaf, zodat je op die mooie rondweg terechtkomt met zicht om de polders en waterpartijen, waar allerlei vogels een waar paradijs gevonden hebben.
Bij het oversteken van de hoofdweg even verwarring of we nou rechtdoor moesten of het fietspad op, maar ook dat kwam goed. Daarna de ronde vervolgen langs verschillende plaatsen waar vogelaars groeperen met prachtige camera’s en mega lenzen. Ik moet hier toch ook eens naar toe om wat mooie natuur foto’s te schieten bedacht ik.
Uiteindelijk toch nog een klein foutje. We misten een afslag richting Werkendam, maar namen de weg die ons richting pondje Steur zou brengen. Na wat discussie toch besloten we toch maar om te draaien. Thuis nog even gegoogeld, pontje kost 1,50 per persoon; niet erg, maar groter probleem had geweest, “alleen contant”; ja wie heeft er tegenwoordig nog contant geld bij ?
Terug in Werkendam het fietspad op langs het Steurgat en de Ruijgt, altijd mooi om hier de fietsen met zicht op de Biesbosch. Gelukkig dit jaar tijdig gemaaid langs dit fietspad, zodat we de vele tegenliggers tijdig aan zagen komen.
Hier hadden we ook eindelijk een lekker windje in de rug, zodat het tempo wat omhoog kon. Maar niet te gek zodat iedereen lekker mee kon. Sociaal rijden en rekening houden met iedereen is het motto bij de TT.
Dit bracht ons zo bij haven Vissershang, hier de weg weer op met nog een klein stukje wind tegen, richting de Hang.
Hierna de brug over en Boukje afgeleverd in Raamsdonksveer.
Daarna nog een paar bruggetje slechten naar Made, waar iedereen het eens was, lekker gefietst, dit moeten we vaker doen.
Kees
Kampina 2024
De rit naar Kampina die al een tijdje op de kalender staat, had ik eigenlijk aan het begin van het seizoen al een beetje afgeschreven. Een groot deel van de Sporters zou dat weekend namelijk in de Vogezen vertoeven.
Mijn hoop op een rit naar Kampina werd alleen nog maar minder omdat JW op fietsvakantie was en John (zonder fiets) ook in het buitenland zat. Chris zit te klooien met z’n knie en Sander had al z’n energie al verschoten bij een triatlon. Wie blijft er dan nog over? Erik van der Hoeven natuurlijk!
Ik besloot dus toch maar om de Kampina-route te delen. Wellicht zou ik hem samen met Erik gaan rijden. Zo niet, dan zou ik aansluiten bij de trim of TT….
Omdat de WTC-rit toch niet zo zwaar zou gaan worden, besloot ik zaterdagavond nog even 100km te rijden. Dit was een zware rit met harde wind, maar ach.. zondag was het toch uitrusten, dus dat zaterdagritje kon wel dacht ik.
Maar… als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Gerben liet mij namelijk weten dat hij, samen met Martien en Twan op de terugweg was vanuit de Vogezen om toch mee te doen aan de Kampina-tocht. Het kon dus toch doorgaan. Natuurlijk was ik verheugd, maar direct schoot door mijn gedachte dat ik die 100km van zaterdag maar beter niet had kunnen rijden… nou ja we zien wel…
Op zondagochtend stond er een mooie groep bij het gemeentehuis. Vijf sporters meldde zich voor de rit naar Kampina. Voor degene die de geschiedenis van de tocht niet kennen. Een aantal jaar geleden hebben we voor het eerste een gravel-tocht gereden naar dit natuurgebied dat tussen Boxtel en Tilburg ligt. Dat was 1 van de mooiste gravel-ritten die heb ik gereden. Het idee om hier in de zomer met de WTC ook heen te gaan werd in 2022 bewaarheid. Overigens staat deze rit (of varianten hierop) al heel lang op de WTC kalender onder de naam Vennenrit. Het rondje Kampina reikt echter iets meer naar het oosten en schampt Boxtel.
Op het fluitje van Piet, strekt iedereen zijn rug en wordt er aangereden. De sport vertrekt als laatste en rijdt in de richting van Geertruidenberg. Twan, Martien, Gerben en Erik waren van de partij.
Made uit zie ik in de verte 2 pelotons rijden, het blijkt een groep van de Pedaalridders te zijn en onze eigen trimgroep die vlotjes worden bijgehaald. Bij de rotonde richting Drimmelen wordt de TT verzwolgen en Kanaalbrug op wordt de tour bijgehaald. Dit was allemaal prima voor mij, maar het moest natuurlijk niet te gek hard gaan, want de inspanning van gisteren zou wel eens de man met de hamer kunnen gaan worden.
Voor Erik was de man met hamer al gekomen. Hij had slechte benen en hij stond erop om met de tour mee te rijden. Na wat tegenstribbelen door mij, werd Erik bij de tour afgezet, waar hij nog veel kopwerk heeft kunnen verrichten. Volgende keer is Erik weer van de partij bij de sport.
Voorbij de Dongecentrale voegde ik me weer bij de 3 andere sporters en werd de gasthendel opengedraaid. Er werd niets gezegd, alleen maar gestoempt. Al snel merkte ik dat iedereen vrij gemakkelijk aan het trappen was, we hadden allemaal goede benen en ik begon langzaam de onzekerheid over de inspanning van de dag ervoor te vergeten.
We probeerden zoveel als redelijkerwijs mogelijk is de fietspaden te volgen, sommige waren door wortelgroei erg slecht en vormden een aanslag op fiets en polsen. Gelukkig waren er ook veel wegen zonder fietspad waar hard doorgereden kon worden.
Bij Haaren en Boxtel viel het op dat er, naast veel wielrenners, ook al veel “normale” fietsers op de weg waren. Over het algemeen konden we deze goed ontwijken en konden we het tempo telkens hoog houden. Nog steeds werd er amper gepraat en iedereen zat in zijn eigen tunnel met 3 prioriteiten in het hoofd te weten: tempo behouden, in het wiel blijven en veilig rijden. Navigeren was gelukkig geen probleem, want iedereen had de route in de fietscomputer staan. Top was dat.
Wat ook geen prioriteit was, was de schitterende omgeving waar niemand van ons iets van gezien heeft. Al moet ik zeggen dat Twan nog wel de helderheid van geest had om terloops nog even een geel bordje met daarop “Kampina” aan te wijzen. Zo van: “Kijk! We zijn er! Mooi he hier!”
Toen we ten zuiden van Tilburg aankwamen, moesten we onvermijdelijk door Goirle heen (of 20km omrijden)
Daar begon de wind wat meer vat op ons te krijgen en moesten we wat meer gaan afzien. Na Gilze moesten we noordwaarts richting Made met de wind vol van voren. Ik probeerde te gaan draaien, maar Martien wilde hier niets van weten, hij ging all inn op kop met 37 km/h wind tegen. Op dat moment wist ik dat het leukste gedeelte van de rit eraan zat te komen. Iedereen op het tandvlees, samen beukend in de wind. Bij Molenschot nam Gerben met hetzelfde tempo over en ik hield het op kop vol tot Bos & Co.
Op de Hoevestraat ging het vol door en werd op de weg gereden. Het snelheidsverschil met auto’s (max snelheid 60km/h) en onszelf was daar minder dan met normale fietsers op het fietspad. Dus was de weg veiliger.
De vraag was nu wie van ons het eerste zou kraken. Bij het viaduct over de A58 werd deze vraag al snel beantwoord, nadat Gerben vol het viaduct op demarreerde. Twan trok het niet meer, maar zijn lijntje brak toch niet helemaal, want net na het viaduct kwam hij sterk terug. Martien legde nu al zijn kaarten op tafel. Hij schakelde naar het zwaarst mogelijke verzet en maalde de Burgemeester de Materlaan af met een snelheid van ver boven de 40km/h. Wat was Martien weer ouderwets sterk zeg, petje af hoor!
Inmiddels hadden we in de kortst mogelijke bewoording afgesproken om bij de Koeckers koffie te drinken, dus er was een kleine neiging om het wat rustiger aan te doen, toch wist iedereen dat de eindsprint er nog aan zat te komen. Zonder dat hier iets over gezegd werd, wist iedereen dat dit ging gebeuren op het viaduct bij De Koeckers. Degene die het Vrachelse Bos uit op kop zou rijden zou de slechtste kaarten hebben voor deze eindsprint. In dit geval Gerben, die er vrijwel direct af moest. Alweer demarreerde Martien in het zwaarst mogelijke verzet (en ook nog uit het zadel) het viaduct op. Ternauwernood kon ik in het wiel blijven en ik was dan ook blij toen ik boven was, want vanuit daar konden we letterlijk het terras zien liggen.
Buiten adem aangekomen hadden we allemaal een big smile op ons gezicht en werden onderling vele high fives van tevredenheid gegeven. We hadden het weer overleefd…
Bedankt weer voor de prachtige rit mannen en tot de volgende.
Thais
Rondje Bleskensgraaf met de tour groep van de WTC
Voor ieder die nog aanspraak denkt te hebben op de leiders trui in het opkomst klassement is er van daag de mogelijkheid er iets aan te doen. Woensdag vertrok er een select groepje WTC-ers naar de Vogezen om te trainen in de bergen. Ad en Anneke gaan van daar door richting Le Bourg d’Oisan om komende week met het For Farmers team met Big Challenge mee te doen aan de Alpe d’HuZes actie ten bate van het KWF. Gisteren kreeg ik een appje van de bakker dat er vandaag mogelijk een nieuw Houts talent met ons wilde rijden. Ik gaf aan dat we goed 8:00 uur langs zouden rijden. En om het even over de bakker te hebben zijn vrouw was gister met spoed opgenomen om aan de blinde darm geopereerd te worden. Bij deze beterschap Anny en een goed herstel gewenst. Enkele weken terug wilde de tourgroep al een rondje Bleskensgraaf rijden echter er was geen GPX en het weer was wat minder en werd er een andere rit gereden. Toen ik gister naar de weersvoorspelling voor vandaag keek zag een noorden wind, dus mooi de gelegenheid om nu Bleskensgraaf op de agenda te zetten. Om ongeveer 8:00 reed ik naar Leo die al klaar stond en vervolgens reden we naar de pastorie om te zien of onze gastrijder al klaar stond. En ja hij was er klaar voor, ruim op tijd zijn we bij het oude gemeente huis en de bakker staat al klaar om ons op de gevoelige plaat vast te leggen. Hij reageert meteen enthousiast als hij ziet dat we de Houtse gastrijder bij ons hebben. Klokslag half negen vertrekt de tour groep en als we aan het rijden zijn ontdek ik dat de volgende coureurs mee zijn: Erik en Leo Stasse, Ad van Dongen, Hans van Bragt, Peter Bastiaansen, Peter Verhagen, Johan van Helmond, Erik van der Hoeven, gastrijder Jan Vermeulen en ondergetekende. Met een immer sterke Hans van Bragt rijden richting Geertruidenberg waar aan de linker kant van de weg een groep van de Pedaal Ridders ons passeert, als we in Raamsdonksveer aan de zelfde kant van de weg rijden is het aantrekkelijk om bij deze groep aan te sluiten. Dit is mede mogelijk omdat Pieter den Dunnen een aantal kerende rol even moet lossen. Het gemis van Ad van Wesel en Flip als koptrekkers wordt aardig goed gemaakt door de PDR. En snel zijn we door de Perenboom in Dussen en ook Almkerk, Uppel en Sleeuwijk worden snel gepasseerd. Tot Schelluinen kunnen we gebruikmaken van deze koptrekkers. En onze gastrenner merkt op dat nu er een kleinere groep mensen voor hem rijdt de wind toch wel meer merkbaar is.
In no time zitten we in Goudriaan waar we het noordelijkste punt van de rit bereiken, nadat we even het pittoreske brugje over de Giessen voorbij waren gereden. Dan volgen de drie kernen van Ottoland en rijden we langs het fraaie water met enkele mooie molens. Niet lang daarna rijden we Bleskensgraaf in en ook weer uit Ad van Dongen en Hans moeten een enkele keer tot de orde geroepen worden want niet iedereen beschikt vandaag over wonder benen. De zon laat zich vandaag nauwelijks zien en mijn keuze voor een shirt met lange mouwen lijkt een juiste te zijn. Vervolgens passeren we de Kroon in Oud Alblas en gaat de rit verder via Papendrecht en Sliedrecht richting Dordrecht. Als de Moerdijkbrug opdoemt merk ik dat de beentjes vollopen en mis ik het contact met de eerste renners van de groep. Hierdoor rijden die eerste om via Moerdijk omdat de weg bij de Gouden Leeuw afgesloten is. Met een viertal rijden we langs de linkerzijde van de A16 en wachten aan het eind van de weg op de rest van de groep. Hier kan dan nog even een selfie maken met Erik Stasse. We rijden verder via Zevenbergschenhoek richting Made op deze polder weg staat de wind toch nog best lastig maar Erik van der Hoeven neemt hier weer een groot deel van het werk voor zijn rekening. In Made aangekomen zal voor de meest het tellertje ca. 95 km aangeven. Jan Vermeulen die een sterke indruk gaf kwam 100 km thuis en kan gerust dit werk aan zeker als het wat meer mee is geweest.
Groeten van Ter Aalst.
Trim, rondje Woudrichem met gebak
Ik las dat de gemiddelde temperaturen tot nu toe wel boven de normaal temperatuur liggen, maar dat is vooral omdat de nachten relatief warm zijn. Een lang verhaal kort: het was behoorlijk fris. Maar dat heb je met een noorden-wind.
Ondanks dat en het ontbreken van enige zon waren er toch 11 die kwamen opdagen. Het is altijd prettig dat er flink wat meerijden.
De rit ging, haast vanzelfsprekend richting het noorden, en dat kom je over de Keizersveerse brug onmiddellijk in het land van Heusden en Altena terecht.
Dit maal via de Peereboom richting Dussen. En zo richting Almkerk. Maar net voordat je daar binnenrijdt kun je rechtsaf. En al snel zit je in deze periode, ook al is het niet warm, in een prachtig polderlandschap en kom je uiteindelijk terecht in Rijswijk. De plaats waar ooit Bareld Koops vanuit Peize is neergestreken en zijn nakomelingen zich hebben verspreid in deze omgeving. U begrijpt, het is mijn naamgevende voorvader.
Bij Rijswijk ga je onmiddellijk de dijk op en opent zich, wat mij betreft, een prachtig dijkenlandschap. Ik vind het altijd een genot om daar te fietsen. Bij Woudrichem even naar beneden, en dan weer via zo’n steil stoepje de dijk weer op richting Sleeuwijk. En het landschap blijft boeien. Onder de Merwede-brug door naar Werkendam, en daar de dijk weer af.
En we zijn gestopt bij het Fort Bakkerskil. Waar ik zelf nog nooit eerder ben gestopt. Hoewel vaak langs gefietst.
We zijn daar getrakteerd op koffie met appelgebak door Piet, vanwege zijn aanstaande verjaardag. Bij dezen nogmaals dank. We zijn verder gefietst over de binnendijk richting Hank en weer de brug over.
De wind mee is altijd prettig daar. Ik ben samen met Peter afgezwaaid in Geertruidenberg.
Een leuke tocht!
Gerard Koops
Eindelijk weer fietsen met de Sport
Na een week met erg wisselvallig weer, waarin het lastig was om momenten te vinden om te kunnen fietsen, stond er nu weer een mooie rit op het programma. Vorige week kon ik alleen de Pinkstermaandag met de Sport mee, maar had ik binnen 15 km al 3x lek en ben ik in de bezemwagen beland. Hierdoor heb ik de toch nog nieuwe buitenbanden, maar vervangen voor andere nieuwe buitenbanden. Thijs en Jan-Willem vroegen of ik ze er echt zelf op heb gelegd en hoelang ik daar wel niet over gedaan heb. Mooi dat zij zo begaan zijn met mij.
Erik heeft het KOL Klassement (King Of Lek) bij de Sport geïntroduceerd. Hoewel hij ons regelmatig motiverend toespreekt in de sport app dat dit echt een prijs is om voor te strijden, is het toch een beetje de rode lantaarn van de Tour de France. Het leeft wel in de groep.
Het voorjaar zorgt (naast het fietsen) nogal eens voor leuke activiteiten in mijn agenda. Die zijn over het algemeen activiteiten (DGA) die wat minder goed te combineren zijn met het sportieve fietsen wat wij pogen te doen. Zo ook deze zaterdag. Een vriend van mij vroeg of we niet samen wat konden gaan drinken. Nou is wat drinken prima, maar de ervaring leert dat regelmatig anders loopt. Twan herkent deze uitdagingen en zo proberen we op allebei deze vlakken mooie herinneringen te maken. Al resulteerde een minder sportieve activiteit recent weer in niet actieve herinnering aan de avond ervoor. Na een gezellige zaterdagavond waarbij nog twee van onze kinderen waren aangesloten in de stad, waren we vroeg thuis. Zo vroeg dat er niet veel slaaptijd meer overbleef.
Ik hoopte op een man of 7 voor de Sport, maar dat was ijdele hoop, het waren er maar 5 totaal (Thijs, Twan, JW, Erik en ik). Ik had mijn fiets al in de richting van Roosendaal opgesteld, maar het bleek dat we eerst een hele andere kant op gingen (voorbereiding is het halve werk). Zo kwamen we zelfs nog langs Den Hout en gingen we via Oosterhout richting Rijen. Ik merkte al snel op dat we over hele andere paden reden, dan dat we normaal zouden doen. Dat belooft wat, eens kijken waar Thijs deze keer zijn piketpaaltjes geslagen heeft.
We waren nog maar net Oosterhout uit en ik hoorde “Lek!.” Nu al, dat begint weer goed. Dit keer was het Thijs en die baalde er goed van. Ik weet hoe het voelt, al vond ik het wel prettiger om niet zelf het slachtoffer te zijn deze keer. Best gezellig zo en onze gedachten sloegen al op hol om voor dit soort momenten misschien “appeltaart to go” of anders vloeibare appeltaart in onze bidons mee te nemen. En ik vroeg mij hardop af of het we in het KOL klassement niet moeten meenemen het aantal keren dat je er daadwerkelijk bent. Thijs zou hier later nog een formule voor bedenken die door niemand wordt begrepen. Erik vroeg nog of het reglement moet worden aangepast. Nee, dat laten we toch echt aan de bedenker van dit mooie klassement over.
Zou het KOL klassement er dan anders uit komen te zien vroegen wij ons af? Al snel valt dan de naam John, want waar is hij eigenlijk? Later gaf hij via de app aan dat hij iets verkeerd of te veel gedronken had die avond ervoor. Jammer, want je beleeft toch altijd Kolderieke momenten als hij erbij is.
De band van Thijs lag er niet meteen goed op, maar door zijn voorband tijdens het fietsen wat water te geven (ik heb het echt gezien), was het opgelost. Thijs of Thais is niet alleen handig, Hais nu ook nog heilig!
Met de route rijden we over smalle (fiets)paden en voor mij nieuwe wegen, kijkend op mijn Garmin zag ik dat we op een derde van de rit zaten en 34,9 gemiddeld reden. Lekker, maar dacht meteen, is dat nu wel verstandig na gisteren. Gelukkig pakte naast Thijs ook Jan-Willem lange kopbeurten en zo waren die kopbeurten van Twan en mij wat korter. Erik draait lekker mee en weet goed dat hij zeker in het eerste deel snel weer van kop moet gaan. Parijs is nog ver denken we allemaal vanbinnen.
JW is fit klaar voor The Ride waar hij precies over een week aan gaat beginnen vanaf de Kol du Tourmalet. Hij had zelfs al nieuwe sokken gekocht hiervoor dacht ik te zien. Er is tenslotte genoeg tijd om ook hiernaar te kijken onderweg. We gaan hem volgen op Strava uiteraard en mooi dat hij dit gaat doen.
We rijden door via meer bekende wegen bij Meersel-Dreef en zo door naar Sprundel. De sfeer is zoals altijd goed. We genieten van deze mooie rit samen en maken zo nu en dan een grap bij het overnemen. Ik rijd op kop en we naderen een gevaarlijke kruising, waarbij ik zie dat het rechtdoor doodlopend is. Toch is het signaal van de kapitein rechtdoor en rijd ik een modderig fietspad op door het bos. Later in de rit rijden we nog echt een stuk over een zandpad, lekker zo’n stukje met de racefiets.
Thijs geeft aan dat zijn voorband toch langzaam leegloopt. Het was geen slecht moment want we stonden stil bij een mooie molen. De meest lekbestendige band die Thijs heeft gevonden is toch minder goed bevallen en is aan zijn laatste rit bezig geeft hij aan. Nadat er een nieuwe binnenband inligt rijden we wat rustiger door naar Roosendaal. Hier pakken we het wielerbaantje mee, dat overigens erg groen is waardoor wij met lage snelheid het rondje maken. Aangezien er veel kinderen aan het BMX fietsen waren bij de wielerbaan, zal er best iemand zijn met een goede pomp. Thijs kon zijn voorband nu echt goed oppompen om het laatste stuk in te gaan.
Het tempo gaat voor het laatste deel nog eens omhoog en zo zie ik de teller een aantal stukken boven de 40. Thijs en Jan-Willem zijn toch de “jonge” honden in onze groep en dit hoort er bij de Sport af en toe bij. Het afzien, proberen te volgen of dan met de laatste kracht er toch weer overheen gaan is voor ons genieten, hoe gek het misschien ook klinkt. Nu las ik in het verslag van vorige week dat Erik een fiets heeft die minder goed functioneert bij deze snelheden. Twan en ik rijden wat minder hard bij onze kopbeurten (of kunnen niet harder), waardoor we toch bij elkaar blijven. Zo nu en dan doen we even gek, maar vervolgens wordt er altijd op iedereen gewacht.
Onderweg rijden we een aantal keren over echt natte wegen, maar een echte bui hebben wij nog niet gehad. Als dat maar goed gaat. Bijna in Made aangekomen regent het dan toch iets harder. Onze favoriets koffie met appeltaart is hierdoor wat minder interessant en we besluiten allemaal naar huis te gaan. Twan zwaaien we uit bij Wagenberg en ik zeg de rest gedag in Made. Nog één keer aanzetten naar huis en zo hebben we toch weer een prachtige rit gehad samen onder leiding van Thijs.
Met vriendelijke groet, Gerben
Abdijentocht Trim
Helene begon ons twee weken geleden al te herinneren aan de Abdijentocht. Ze had er eerder al flink zin in. Er ontstond een druk berichtenverkeer waar zaken werden geregeld. Wie kan rijden, fietsen meenemen enzovoort.
Een domper was het dat Helene niet mee kon. Door omstandigheden. Net als Gerard V. Ze werden deerlijk gemist. Gelukkig kon Helene ons toch nog wel uitzwaaien.
Met drie auto’s, zeven fietsen, zes heren en een dame gingen we richting Berkel-Enschot. Een droge ochtend met weinig wind werd ons door het KNMI beloofd.
Allereerst een compliment naar de organisatie. Alles was tot in de puntjes geregeld. Parkeren, inschrijven, fietsenstalling, catering en nog veel meer zaken die met een sloot vrijwilligers naadloos aan elkaar geregen werd. Na het inschrijven zijn we maar begonnen met koffie en cake. Het is tenslotte een uitje.
Op weg dus. Een schitterende route. Een doenlijke wind kwam uit een perfecte hoek, het zuidoosten, de kant waarop de tocht ging. Het enige wat eigenlijk ontbrak was een zonnetje. Het is een prachtige route die ik best nog eens zou willen rijden, en ik ben de enige niet. Later hebben we afgesproken om deze dus nog maar eens te herhalen, later in het jaar. We zullen hier nog wel op terugkomen. Het water kwam deze keer vooral van onder. De regen heeft Zuid-Nederland goed te pakken gehad. Overal stonden weilanden onder water. En zo ook wat fietspaden. Juist die waar wij overheen moesten. De kunst is om zachtjes in het midden te blijven rijden. Johan probeerde langs het kantje te gaan, maar dat kwam hem op een paar natte schoenen te staan. Exact halverwege was er een rustpunt waar gekozen kon worden uit koeken, donuts, een verkwikkend drankje en nog meer. Opnieuw, zeer goed geregeld.
Het tweede gedeelte was mijns inziens het mooiste deel van de tocht. Prachtige landerijen en nog meer groen dan het eerste gedeelte. Een prachtig Brabants land. En natuurlijk de wind zo goed als in de rug. De tocht was bijzonder druk bezocht. Maar ik kan niet anders zeggen dat degenen die ons inhaalden en die wij inhaalden zich keurig gedroegen. Op het tweede stuk was er nog een korte stop bij een kraam waar men wat samples van “natuurlijke” sportvoeding uitdeelde. Het was een zeer zoet koffielikeurtje zonder alcohol. Het gaf in elk geval energie.
Helemaal droog hebben we het niet gehouden. De laatste kilometers kwam er wat nat naar beneden. Niet veel, maar het moet genoemd worden. Na opnieuw koffie/warme chocolademelk, en bijzonder lekker appelgebak met slagroom werd de reis naar huis weer aangevangen.
Ik durf wel te spreken over een geslaagde dag.
Gerard Koops
WTC Sport – Altena(ar)
Zo.19 mei 8.57 u ;
Thijs vraagt of een ander eens een keer het verslag wil schrijven. Voor hem is schrijven afzien, fietsen niet!
Voor mij het omgekeerde, dus ik word vrijwillig gedwongen om het verslag te schrijven.
Ik moet er nog wel even met Gerben om vechten, maar dit gevecht win ik makkelijk! ( later meer hier over).
Zo.19 mei 10.09 u ;
Op verzoek van Martien en Thijs gaan we de Boompjesdijk fietsen.
Ik ga de route bekijken en wat zie ik …1 dijkje eerder ligt de “Bloemendijk”! Als ex bloemenkweker ga je niet over de Boompjesdijk rijden als er een Bloemendijk is.
Ik zet dat op de app.
Jan-Willem merkt op: “Dan doen we Boompjesdijk zonder de Boompjesdijk” ! Haha mooi.
Zo.19 mei 23.55u ;
Martien appt: “kalender is kalender, dus het wordt de Altena rit” ! Wel makkelijk praten, voor een schipper aan wal!
23.55u behoor je te slapen M10. Niet met je telefoon spelen, dan wordt de volgende ochtend fietsen niks!
Ma.20 mei 07.15u ;
Mijn wekker gaat en gelijk kijk ik buienradar, dat ziet er goed uit!
08.25u is het droog en blijft het droog. De kortste weg voor mij naar het oude gemeentehuis is 4 minuten fietsen, perfect!
Ma.20mei 08.30u.
Aangekomen bij het vertrekpunt zie ik 4 sporters.
Jan-Willem, Twan, Thijs en Gerben.
Gerben had bij zijn aankomst in Made al gelijk lek (dat is 1).
De WTC Materiaalman Flip helpt Gerben met een nieuw bandje.
Ma.20mei 08.35u.
We vertrekken.
Ma20mei 08.38u.
1 km gefietst, Steelhovensedijk, Gerben weer lek ( dat is 2).
Geen Flip in de buurt, maar onze eigen “omgeFlipte” materiaalman Thijs helpt Gerben.
Ondertussen praten we over wat goede bandjes zijn en de ervaringen van tubeless . De meningen zijn verdeeld maar ik zeg: “Tubeless bevalt mij prima, want ik fiets al ruim een jaar lekloos!”. “Zeg dat nou niet” zei Twan. Ik klopte het af op zijn fiets, hij had vandaag dus ook geen lek!
Gerben wil wat terug doen voor Thijs als dank voor de hulp. Ik wist wel iets; een verslag schrijven!
Nu begon het gevecht over wie het verslag zou schrijven!
Dat gevecht duurde tot de Hankse brug, daar kwam de oplossing vanzelf ; Gerben had weer lek ! ( dat is 3).
Hij was het nu zo zat dat hij taxi Berm belde om hem op te halen.
Zijn ouders wonen in Hank en zo zou de taximeter niet te lang tikken.
Gerben kon nu thuis zijn tanden in een worstenbroodje zetten, in plaats van in de Altena rit ! En zo hoeft hij ook het verslag niet te schrijven. Einde gevecht.
Ma.20mei 09.30u
Eindelijk, het begon nu een beetje op fietsen te lijken.
De gang kwam er goed in!
Om de beurt op kop, ik wat minder. Hoewel ik me goed voel moet ik zuinig rijden met deze sterke kleppers om mij heen.
Dat zuinige rijden lukt mij niet altijd. Zo zat ik bij de eerste 2 bruggen op kop en dat kost energie .
Wat ik later te kort kom.
Ik hoef niet op kop van de anderen, maar ik doe het toch.
Een klein steentje bijdragen wil ik toch wel.
We gaan door Almkerk en op de Almkerkseweg zit Thijs op kop en draait het gas open.
Hij maakt een lange kopbeurt, er haakt een renner met een ossekopstuurtje aan en ik haak af.
Als het lang rond de 40km/u gaat, haakt mijn fiets af.
Er staat Giant op die fiets maar dat is hij niet.
We gaan daarna in een lekker tempo verder, allemaal hebben we zin in een leuke sportieve rit.
Twan had gisteren nog een mooie rit met Gerben gemaakt en ondanks dat hij 20 mei 02.00 pas in bed lag, was hij er toch weer.
Jan-Willem had spijt van zijn hardlooprondje van gisteren maar is gewoon weer sterk!
Hij is klaar voor “The Ride” !
Thijs rij je er niet zomaar vanaf, waarmee we hem moe kunnen maken, is lek rijden ! (daar wordt hij zo moe van).
Bij Werkendam ligt mooi asfalt ; we gaan als een speer. Thijs op kop, ik zit achter Thijs. Een beetje wind mee, dat gaat lekker zo ! Overnemen ..nee, doe dat nou niet, toch doe ik het weer. De goede fietsers, de omgeving en het mooie asfalt geven motivatie. Heerlijk!
Bij restaurant De Waterman gaan we de Biesbosch in, via de Bandijk rechtsaf het nieuwe MerWEDApad op. Mooie fietspaden en ruimte hier.
En toen een knal; mijn achterband was ontploft ( dat is 4), een schelp had een scheur van 1,5 cm in mijn band gemaakt. Hoe gaan we dat oplossen?
Twan kwam met het idee om een stuk van mijn shirt op de scheur te leggen. Het beste gedeelte van het shirt, met de letters AH.
We hebben geen schaar dus dat lukt niet, wel een goed idee!
Ik had wel een lapje (handig om de boel op te lappen).
Binnenband er in, lapje op de scheur en weer verder.
De kortste weg naar huis besloten we. Maar na 500mtr stond de band weer leeg ( dat is 5).
Buitenband en Binnenband zijn al kapot, dus fietsend restaurant De Waterman maar opzoeken en daar met een bakkie koffie de oplossing bedenken.
En daar kwam de oplossing van een klepper van TC-Waalwijk, hij had een stukje binnenband bij zich en Thijs had een schaar gevonden. Konden we toch het AH logo er uitknippen (Het ongewone gewoon goed doen).
Ook dit keer was het de omgeFliPte Thijs die hielp met de klus!
2 binnenbandstukjes op het gat waren de redding. En zo kon ik, eerst wat voorzichtig, weer verder.
Zou rustig of hard fietsen nu wat uitmaken vroeg ik mij af? En zo ging het tempo weer omhoog!
In alle consternatie waren we de appeltaart vergeten te bestellen, dat was toch wel de grootste ramp deze ochtend!
Enigszins teleurgesteld maar wel trots dat we het gelapt hadden, kwamen we om 11.45 uur in Made aan!
Wat mij het meeste bijblijft van deze ramprit is de kameraadschap.
De hulpvaardigheid van de TCW, de galgenhumor en dat Thijs zo moe is van al die lekke banden dat hij als enigste heeft afgezien!
Volgende keer hopelijk weer echt fietsen, tot dan.
Erik vd Hoeven