Weer een zomerse tocht vandaag.
Er is zelfs vraag naar een tropenrooster. Omdat we bang zijn dat het wisselen van tijdstip te verwarrend is, gaat dit idee niet door. Maar het weer is er wel naar. Gelukkig is het deze ochtend net iets koeler. Het wordt vandaag “maar” 27 °C.
Bij het vertrek om half negen is het in ieder geval nog maar 21 °C en dat is natuurlijk een prima starttemperatuur. Dan hoef je niet lang warm te rijden.
Ook vandaag zijn er een aantal renners die prima met de Sportgroep mee kunnen maar die toch met de Tourgroep mee gaan.
Jammer hoor, daar gaat het dan soms te hard en wij kunnen wel een paar mannetjes extra gebruiken. Dan hoef ik wat minder op kop :- ).

Wij vertrekken met vijven voor een rondje dat Martien kent en dat rond de 90 kilometer lang zou zijn. Mooi, dan zijn we net na elven thuis.
De jongeren Thijs en Willem blijken goed in vorm te zijn. Ze pakken veel kopwerk met behoorlijke snelheid. De wind zit Noord en beetje Oost en Martien stuurt richting Moerdijk. Maar hij gaat meteen al anders dan we gewend zijn. We rijden door Hooge Zwaluwe naar Lage Zwaluwe. Daar nemen we een klinkerweg naar Blauwe Sluis die ik wel ken maar niet vaak rij. Daarna rijden we toch echt naar de Moerdijkbrug. In de Dortse Biesbosch pikken we een zesde renner op. Hij blijkt bijna thuis te zijn, hij was wel volgens  tropenrooster om 7:00 uur vertrokken. Even lijkt hij linksaf te slaan waar wij links gaan maar trekt toch zijn hand weer in om met ons mee verder te rijden. Hij vindt het wel lekker gaan zo en zijn vrouw ligt waarschijnlijk toch nog op bed. Hij draait ook lekker mee.
Opvallend is dat hij een fiets met stalen buizen heeft. Dat zie je niet zo veel meer. En een Rolls zadel, daar zweerde ik vroeger ook altijd bij maar ik zit nu ook op een met een gootje. Op een stalen ros kun je in ieder geval ook nog steeds mee merk ik.
Als hij ziet dat we uit Made komen, krijgt Martien een verwarrend gesprek over Flip Segeren die inderdaad ook bij ons fietst maar hij bedoelt wellicht die andere van onze Flip zijn Ome Toon? Ik kan het allemaal niet zo goed volgen.
We krijgen nu met de eerste echte intervaloefeningen te maken. Er is een wegblokkade in de Biesbosch en we draaien links. Maar Frans heeft zo te merken geen zin om ver om te rijden. Hij roept dat hij gewoon een auto ziet rijden op het geblokte stuk dus we moeten er door kunnen. We draaien weer terug. Er blijkt een grote buis over de weg te liggen en we moeten een soort bruggetje over. Heel stijl en ik val bijna stil. Met Frans in mijn wiel moet ik weer flink gas geven om de anderen in te halen. Tenminste, ik denk dat Frans in mijn wiel zit maar het blijkt dat die nog verder achter ligt.
Ik denk ondertussen dat Martien langs het wielerbaantje zal rijden en dan over Gorinchem terug, ideaal met deze wind. Maar nee, hij draait terug langs Dordrecht. Dan krijgen we te maken met allerlei weggetjes waar ik regelmatig langs rij, maar nooit in of door.
Zo komen we op een weg langs het water van de Dortse Kil en gaan over de tunnel heen. Dan rechts en dan recht er door heen.
Thijs heeft het eerste stukje gedaan maar dan komt Willem voorbij en ik er achteraan.
Dag Thijs,  … niet dus. Die vindt zijn tweede adem en komt op het eind ons weer voorbij. Wat herstellen die jongelui toch snel. Martien begint nu echt te slalommen door weggetjes die nog onbekender zijn. Het is geen rondje van Martien maar spaghetti van Martien.
Met mijn bochtentechniek waarbij elke keer een gaatje valt, begint het nu een echte intervaltraining te worden. Dat is goed. Misschien helpt dat om nog iets beter te worden.
Ik werd afgelopen week op de klimmetjes van de Sallandse Heuvelrug tot 2 keer toe door een groep wielrenners uit het wiel gereden. Dat stond me niet aan.
Ik zal verder geen poging doen om verder uit te leggen hoe de route er uit zag deze zondag, want ik weet het echt niet meer. Kijk zelf maar even op Martien’s Strava kaartje hieronder.
Wat ik wel weet, is dat we uiteindelijk via de parallelweg langs de A16 bij Zevenbergsche hoek weer terugkwamen. Dat ging lekker. Maar in de polder werd nog even de wind schuin van voren.
Rond tien over elf rijden we de May weer binnen.
Ruim negentig kilometer op de teller.
Van de week eens kijken of ik nu wel die Tukkers aankan.

Groeten,
Ad.

Een trimrondje Pijpers onder de deskundige leiding van de Mounties oftewel
Frans en Wim. Dat was wat op het programma stond en wat we ook kregen op deze bewolkte zondagochtend.

We waren al vertrokken maar Yp stond nog te verzinnen of hij deze keer met de sportgroep mee zou gaan. Uiteindelijk koos hij toch maar voor de trimgroep. Wijze keuze.

Frans had er al gelijk zin in en zette koers naar Geertruidenberg, in Raamsdonksveer over de A59, linksaf de polder in, via Oosteind naar Dongen.  Dat schiet op.
Peter Kuijpers had er ook zin in en was in het begin niet van kop af te slaan. Of was dat omdat we toen de wind mee hadden?
Na de Reeshof in Tilburg op weg naar Hulten konden we genieten van 3 weilanden vol edelherten van boerderij de Zonhoeve, altijd een mooi gezicht wanneer je die zo ziet lopen. Afgelopen week kwamen Ad en ik  zelfs een in het wild tegen, maarja dat was in Sauerland, in the middle of no where.
Via Gilze en Alphen heerlijke wegen om te fietsen. En ineen zaten we op het rondje ’t Zand.
We waren nu 1,5 uur aan het fietsen en Wim mocht nu eindelijk zijn felbegeerde banaan oppeuzelen.

Op de Fransebaan kwam eindelijk de uitleg van het rondje. We gingen op het kruispunt niet rechtsaf de Alphensebaan op maar rechtdoor (nog steeds de Fransebaan).
Wie reed er ook alweer op kop?
Frans legde me uit dat dat de wielrenner Jan Pijpers daar altijd een lusje van 5 km. extra pakte. Dus linksaf De Velden volgen, de Ulicotensebaan op, linksaf de Hooispoor in, linksaf de Chaamseweg op en zo kom je weer bij het kruispunt. Vandaar de naam rondje Pijpers.
We kwamen zo toch weer langs de bungalows van Eldorado, langs de kranen van
Crane-House, Wijngaard de Dassemus en via de Bredaseweg reden we naar de Fazanterie. Daar was het een drukte van belang met diverse pluimage van lopers.
In Bavel moesten we even keren ivm Braderie. We zijn niet de gewone weg terug via Dorst gereden omdat de weg naar Oosterhout nog steeds open ligt. Net voor Dorst gingen we als alternatief linksaf via de Akkerweg naar Breda, de Takkebijsters, De Nieuwe Kadijk, achter de Hoge Vught langs naar Teteringen. En toen was het de bekende route naar de May via Den Hout. Op het laatste viaduct over de A59 kwamen we Peter Broeders al tegen, de tourrenners waren dus al thuis.
En toen ik mijn fiets achter het huis zette, zat Ad ook al lekker buiten aan de koffie.
Mooi, allemaal weer thuis dus.

Frans en Wim, bedankt!
Met zijn 10’en een mooi rondje van 85 km. gereden,
de 80 die op het programma stonden en de 5 van Jan Pijpers.

Anneke

De laatste rit van wegseizoen 2017 worden we verwend met geweldig weer. Weer-on-line, onze referentie voor regenpunten, geeft zelfs een 10 voor fietsweer vandaag.
Ondanks vele afmeldingen staan er toch 28 fietsers aan het vertrek, ons ledental is flink gegroeid dit jaar.
Nadat Piet vertrokken is met de meesten aanwezigen in zijn kielzog, besluiten wij met 7
A renners dat een rondje Heusdense brug nog wel moet kunnen. Als we “een beetje doorrijden”, maar dat is geen probleem. Goed gezelschap en de weinige wind zit opzij want komt uit zuidelijke richting. In het begin zitten we nog even tussen de Pedaalridders die ook hun laatste tocht van het seizoen rijden en op weg zijn naar snert bij Corrie en Ad in
’t Hof van Holland. Wij zelf verheugen ons op de gastvrije ontvangst door Tanja en Erik in de RVSA/Fluidor kantine in Raamsdonksveer en op de snert van onze vrienden van SED uit ’s Gravenmoer. Maar eerst dus nog even 50 km wegtrappen voordat we dat verdiend hebben. Ik zit al te bedenken hoe we de Pedaalridders af gaan schudden maar dan zie ik dat die rechtdoor naar Drimmelen Dorp rijden en wij gaan rechtsaf richting den Berg.
We rijden het rondje Heusden “andersom” dus weg via Waspik en terug over de Peerenboom. We hebben er zin in en vlot rijden we naar het oostelijkste punt.
Johan van Helmond is er ook weer eens bij en die heeft zijn twijfels, want hij traint tegenwoordig vooral op een eufonium. Dat is geen nieuw soort Tacx maar een blaasinstrument wat ik nooit kan onderscheiden van een bariton. Het blazen van een eufonium schijnt zwaarder te zijn dan van een bariton en misschien dat het daardoor prima gaat met Johan; hij heeft lucht zat.
Tot de brug hebben we een pittig gemiddelde. Na de brug lijkt iedereen te beseffen dat het seizoen voorbij is:  “Waar trainen we nog zo hard voor?”. Het tempo zakt en als Peter en ik op kop komen, vinden ze het wel prima blijkbaar. Wij rijden heel lang op kop en er wordt flink bijgekletst achter ons. Nadat er toch nog even gas gegeven is door Paul en Martien komt de Keizersveerse brug in zicht. Omdat ik wat tijd had ingebouwd voor een eventuele lekke band, zijn we iets te vroeg. Ik denk nog even over een extra lusje, maar we zitten gewoon prima aan de kilometers dus besluit ik gewoon de route te volgen. Tien over half elf rijden we het terrein bij RVSA op. Terwijl ik mijn fiets parkeer komt ook Piet met zijn volgelingen opdraaien. Goede timing. Allemaal tegelijk aan de koffie.
Erik doet nog een stuk of 4 rondleidingen voor de verschillende belangstellenden.
Altijd weer mooi om te zien, die machines die er mede voor zorgen dat wij pakken fruitsap in onze koelkast hebben staan.
De snert smaakt prima. Heel anders dan een blik uit de supermarkt als het door een echte kok gemaakt is. William en Astrid bedankt hiervoor en voor “onze vriendenprijs”.
Hierna natuurlijk het hoogtepunt van de dag; de prijsuitreiking van het Opkomst-klassement. Mooi te zien wat dat met Wim Rasenberg doet. Hij onthult dat juist deze uitreiking, in de kantine van het bedrijf waar hij 45 jaar gewerkt heeft, hem extra gemotiveerd heeft om voor de opkomsttrui te strijden.
Wel verdiend hoor Wim: 97% opkomst klassement heeft hij gehaald.
Peter Verhagen zit er net achter op plaats 2. Dan volgt Flip op de 3^e plaats, die Anneke net voor blijft op basis van ranglijst van vorig jaar want in punten staan ze exact gelijk.

Zo is ons fietsseizoen weer omgevlogen.
“Het is weer voorbij de mooie zomer” zong Paul vorige week al. En het was een mooie zomer. Er is geen enkele tocht uitgevallen door slecht weer en het aantal gescoorde regenpunten is nog nooit zo laag geweest. Nu is het zaak om weer goed te overwinteren.
Oudjaarsdag de oliebollentocht en begin maart start wegseizoen 2018.
Tot dan.

Ad van Wesel

Met 10 WTC’ers gingen we zaterdag 10 september op pad voor een mooie tocht door het Groene hart.  Prima temperatuur voor een flinke fietstocht van maar liefst 140 km.
Voor de een een peulenschilletje, voor de ander een leuke uitdaging.
Met de wind in de rug fietsten we over de Moerdijkbrug richting het wielerbaantje van
“de Mol”. De brug bij Sliedrecht over, om dan de mooie polders richting Kinderdijk te bezoeken. Daar was het alweer aardig druk, ook goede vrienden van onze Ad, ze herkenden hem meteen. Wij werden dan ook hartelijk begroet door de Chinese vrienden van Ad! Bij Kinderdijk namen we de pont van Dr. P en gingen naar de overkant van de Lek. Door Krimpen aan de Lek, Paul was hier onze gids en Erno was ook hier aardig bekend. Ik waande me hier een beetje in Bels, met de bedrading bovengronds.
Langs de Hollandse IJssel fietsten we naar Gouda. Mooie kronkelige wegen richting Haastrecht, de geboorteplaats van oud-wereldkampioen op de schaats, Hein Vergeer. Vanaf nu waaide de wind in ons nadeel, maar met sterke kleppers als Gerard, Paul, Flip en John was dit een makkie. Ad hield vandaag de zorg achterin het groepje, zodat ook onze nestor Ypke een mooie fietsdag had.

Het verschil in leeftijd tussen de oudste en jongste was maar liefst 47 jaar, wel bijzonder knap als je op 77 jarige leeftijd nog zo’n tocht mee kan fietsen, daar kunnen wij alleen maar van dromen. Intussen kwam Schoonhoven in zicht en ook onze stop, om te genieten van een heerlijke lunch. Lekker aan het water, het zonnetje erbij, wat hebben we het toch goed!

De voorzitter rekent alles af, wij vullen de bidons en legen de blaas en zijn weer net op tijd voor de overvaart. Met de voordeelkaart brengt Dr. P ons weer naar de overkant,  waar we aan het slotstuk van de rit beginnen.
Via Nieuwpoort fietsten we naar Noordeloos, daar maakten we een klein foutje, dus wat extra kilometers erbij. Via Hoogblokland en Hoornaar kwamen we uiteindelijk toch in Schelluinen. De benen van kilometervreter “de Pakhaas” werden alsmaar beter, of die van de andere slechter? Hij deed ook zijn naam eer aan, om als “pakhaas”voor de groep uit te peddelen.  Nog een paar bruggen over en we konden in de May aan een heerlijk koud biertje.

Dat ging er best in na een tocht van 140 km. Anneke wist precies waar een stelletje dorstige wielertoeristen zin in hadden. Bedankt voor de gastvrijheid!  Met ons tienen hebben we weer genoten van een mooie fietsdag. Johan had nog een druk programma, hij ging naar de 80 van de Langstraat, voor verzorging van zijn vrouw lief. John moest nog een extra lusje, want zonder mobiel ben je onbereikbaar.

Het seizoen loopt inmiddels op zijn einde. Volgende week vertrekt de A om 8.30 uur met een vrijwilliger als leider, wie o wie?

Groet,
Pierre Boulanger.

Dit was de laatste vakantietocht.  Dat was  duidelijk te merken.
Maar 9 WTC ‘ers gaven deze ochtend acte de présence . Ad ging met de A richting het Zuidwesten want daar kwam de wind deze ochtend vandaan. Gerard verkoos voor rondje Herpt met een lekker windje in de rug.
In de Nieuwstraat fietsten we met z’n zessen richting Wagenberg. Wie zat er  bij Ad in het goeie wiel? Petra wilde het ook eens met de A groep proberen maar op goed bedoeld advies van ons was ze toch maar omgedraaid. Als een speer ging ze in de achtervolging
om even verder bij de overige B mannen aan te sluiten.

Bij ons ging het vanaf Wagenberg kop over kop. Tegen een redelijk windje bleef het tempo mooi strak. Onder de deskundige leiding van Ad loodste hij ons via “de Beek”  achter Rijsbergen door, langs het Anker. Daar zaten de eerste vroege vogels al aan de koffie!
Wij hadden/kregen daar geen tijd voor. Nog ff en we zijn weer thuis dacht Ad. Nog een paar kilometer en we waren in Schijf, om snel het beeldje van de Schijvenaer te begroeten.

Via de Lange Schouw fietsten we richting Roosendaal  om bij de Zegge de A 58 over te steken. Paul, Ad en Peter met de leiderstrui waren uiteindelijk de mannen met de beste benen deze zondag. Jantje, net terug van vakantie, was nog in de vakantiestemming en ook bij mij begon het een stuk minder te lopen. We kregen vanaf nu wel de wind in de rug, maar wat zegt dat als het tempo ook met bijna 10  km wordt opgevoerd! Vanaf Langeweg fietste er een stevige jongeman een paar honderd meter voor ons. Net voor het viaduct over de A16, zette Paul aan om er over heen te knallen. Of hij het zag aan komen, weet ik niet, maar ook zijn voorganger zette stevig aan. Ons Paultje bleef op een een paar meter steken, beetje verder bij de Compaan haalde we hem toch bij. Vervolgens ging de brave borst vol mee op kop beuken. Tot aan Wagenberg, toen vonden wij het wel genoeg.
We lieten hem in de steek, of liever gezegd hij ons!
Het was weer een gezellige bijklets ochtend; Jantje kwam heel de zondag de bank niet meer uit (was ie toch eg nie van plan, formule 1).
En ik kon nog met veel moeite Den Hout vinden!

Zondag is het de bijpraattocht, met een bakske in ’s Gravenmoer bij onze gastheer William! De A vertrekt weer om 8 uur en de B om 8.30.
Tot zondag!!

Pierre Boulanger.

De WTC Made ploeg van 1990

Na een korte nachtrust stonden we vroeg onder de douche om fris en fruitig om 8.00 uur aan de dag te beginnen. Een goed ontbijt met alles erop en eraan, het smaakte weer prima. Klaar om naar de vogeltjesmarkt te gaan. We hoefden maar een paar straten verder om de eerste vogeltjes, konijnen, ratten, kiekes en varkenskoppen te zien rond lopen.
Ook nog een demonstratie schoenpoetsen, wat blonken ze toch! Nog een laatste taske koffie en daarna konden we ons omkleden voor de 2e etappe.

Om 11 uur stapten we op onze velo om onder luid applaus de Sinjorenstad uit te fietsen. Bij de Siberiabrug nog een korte onderbreking; de brug stond open. Over de Straatsburgbrug  naar het Albertkanaal; de eerste kilometers fietspad zijn daar niet geweldig, dus verkiezen we hier de rijbaan. Zodra we over het Jaagpad langs het kanaal van Dessel -Turnhout-Schoten fietsten, verkozen we het mooie fietspad. Erno vroeg zich af tot waar je dit kunt volgen; vanaf Schoten kun je zo’n 100 km doorfietsen langs dit kanaal tot aan Bree en dan zit je alweer ter hoogte van Limburg!

Bij Brecht zeiden wij het kanaal vaarwel om over kronkelige Vlaamse polderwegen en enkele onvervalste kasseistroken  naar het noorden te fietsen. De wind was ons dit weekend gunstig gezind, zaterdag stond er een noord-oosten windje, vannacht was hij evenals wij, helemaal gedraaid. Nu waaide het vanuit het zuid-westen  en weer bleef het bij een paar druppels regen en een prima temperatuur.
De kerk van Hoogstraten stak in de verte al boven de velden uit, maar wij gingen naar Meer. Nog een kilometerke of 7 en dan stonden we bij Paterke Pio op de stoep.
Om 2 minuten over 1 parkeerden we onze fiets achter de poort na 50 km zwoegen door het Vlaamse land! Hier konden we van een prima lunch gaan genieten.
De laatste kilometers was natuurlijk bekend terrein, we verkozen om via Chaam – Bavel te fietsen. Het was zondagmiddag en veel drukker met verkeer dan we op zondagochtend gewend zijn. Bij het indraaien van de Slingerdreef de 3e lekke band van dit weekend die op naam kwam van mijn persoontje. Flip had hem snel verwisseld en hop op de fiets voor de laatste 20 km van dit weekend.

We fietsten met z’n allen mee naar Flip waar onze Frans de Greeve met de volgauto ons al stond op te wachten.  Onze vrouwen kwamen de tassen ophalen, wij genoten ff snel van een lekker koud biertje. Dan naar huis en nog geen 10 minuten thuis en de hemelsluizen gingen volledig open. Toch mooi dat ze gewacht hadden tot we allemaal netjes thuis waren!

Rond half 6 gingen we dit weekend afsluiten bij Flip en Nel, die ondanks een weekje vakantie alles prima geregeld hadden op het feestadres. Het was vooral een leuk weerzien met oud-WTC’ers zoals erelid Kees Reniers, Nel de Wijs, vrouw van erelid Goof en Jantje Sestig; allemaal club-iconen! Ook leuk om kennis te maken  met Petra, Rico, Joop, Willem, Peter, Piet, Erik, Jacques, Kevin, Twan en hun echtgenotes.

Tot slot wil ik de organisatiecommissie Antwerpen van harte bedanken; Jantje, Johan v H., Ad en Wim hebben voor de WTC mannen en vrouwen een onvergetelijk gezellig weekend bezorgd! Dank daarvoor!
Frans; bedankt voor het volgen van de WTC mannen en vrouwen; Toppie!
En ook dank aan Annemiek, Anneke, Martien, Johan, Frank, Niels, Bart, John, Flip, Anton en Erno. Zo’n weekend maakt de clubgeest alleen maar mooier.
Het was een top weekend!

Pierre Boulanger

Onze fietsclub bestaat alweer 40 jaar; een mooie reden om daar een feest van te maken!
Samen met onze voorzitter Ad, hebben Wim, Johan v.H. en Jantje daar de schouders onder gezet en ons getrakteerd op een geweldig mooi weekend!

De aftrap was zaterdagochtend om 9 uur bij Madame Delicieux waar onze sponsor Vema Crane ons trakteerde op koffie met gebak. Tegen 10 uur moesten we er dan toch echt aan geloven, ondanks de dreigende wolkenvelden vertrokken we met 17 leden richting het “zonnige zuiden”. In een voor iedereen acceptabel tempo ging het richting d’n Elsakker, inmiddels begon het stiekem wat door te regenen. Voor een paar mensen tijd om hun regenjasjes aan te trekken. Samen met Ad verkoos ik om maar gewoon nat te worden, zo’n condoom om je heen is ook niet zo lekker! Bij de Moeren de eerste lekke band, op naam van Flip (volgens mij). Frans was met zijn volgauto en reservewielen zo present.
Via Schijf en de Lange Schouw kwamen we Bels binnen rijden. Intussen had Ad naast mij plaats gemaakt voor John. Samen gingen wij op zoek naar de Bakkersmolen in Wildert. Precies om 1 uur stonden we daar op de stoep om van een goed verzorgde lunch te genieten. De magen waren weer gevuld voor de volgende 50 km, toch weer even terug in Nederland via Huijbergen  (waar Anton, Ad en ik nog enige jaren van onze jeugd hebben door gebracht).
Bij Ossendrecht fietsten we nogmaals Bels binnen om in de eerste kilometers in het havengebied de 2e lekke band te noteren. Die kwam op naam van onze Bart.
De volgwagen was niet te bereiken, dus moesten ze zelf aan de slag!
Over prima fietspaden koersten we ruim 25 km langs de industrie, havens en sluizen Antwerpen binnen. Een paar korte kasseienstroken kondigden Antwerpen aan en  langs de Schelde kwamen we bij het centrum aan. We namen een afslag te vroeg, zodat we nog even moesten zoeken naar onze jeugdherberg.
De fietsen konden in de stalling, tassen uitpakken, bedje dekken en douchen.
Eerste pilske proeven en dat was niet voor iedereen een succes.
Onze stadsgids stond al in de startblokken voor een wandeling met heel veel info over de stad! Ge kan aan ons nu alles vragen over de Sinjoren stad. Onze magen begonnen te knorren, gelukkigbracht de gids ons naar het uitgekozen restaurant op de Keyserlei. In de Duke van Antwerpen hebben we genoten van een prima 3 gangen diner zodat we daarna aan onze kroegentocht konden beginnen. Maar niet voordat we het prachtige station van Antwerpen bezocht hadden. Het reuzenrad lieten we aan ons voorbij gaan (jammer).
Dan maar de eerste kroeg en nog wel met live muziek! Swingende muziek bij café Jozef met volop dansplezier. Johan had geluk om gelijk in de armen van een lieftallige jarige dame te vallen, ze vierde vandaag haar 81ste verjaardag, maar allee ze mocht er nog zijn zunne!  We besloten toch maar terug te wandelen richting het centrum om daar voor de kerk op het terras plaats te nemen met onze hele groep. Café Beveren stond ook nog op ons programma met een echte Decap orgel. Dus op naar Beveren, waar het druk en warm was en vol met “ollanders”die de boel op stelten komen zetten. Een goeie reden om niet verder naar binnen te gaan. Intussen waren we een salsatent voorbij gelopen, wel iets om daar eens binnen te kijken. Daar was het gezellig druk, met een lekker muziekske, Johan zat binnen no time achter de draaitafel, op zoek naar een foxtrot. Maar Nico Haak zat met zijn Foxie niet in de platenkast! Dan maar genieten van Celia Cruz en haar vrienden en dat hebben we geweten. Na een uurtje stond er een heel WTC peloton op de dansvloer, of ze nooit iets anders gedaan hadden. De heupen losjes draaiend en de voetjes van de vloer. Volgend jaar starten we in de May met een salsa cursus onder leiding van…..?

Maar helaas de nachtrust riep ons, nog een afzakkertje, en op zoek naar ons bedje. Voor Johan S, nog niet zo gemakkelijk, zijn maats hadden het toegangskaartje onder de deur door geschoven. Maar “per ongeluk” schopte een zijn maatjes het kaartje terug.
Zodat Johan de nacht op de gang heeft door gebracht!

Wat minder nieuws uit onze ziekenboeg:
Begin deze week kregen we het nieuws dat Gerard uit den Berg met spoed is opgenomen in het ziekenhuis in Enschede. Na een toerke van zo’n 65 km. voelde hij zich niet goed.
Op zijn vakantie adres aangekomen gelijk 112 gebeld. Bleek dat Gerard een hartinfarct had, na de operatie  vrijdag had hij drie omleidingen.
Ook voor Frans Marijnissen zit het dit seizoen niet echt mee, nog maar net tussen de wielen na een hernia operatie, maakte Frans vrijdagmiddag een onfortuinlijke val, met als gevolg een gebroken heup. Wij wensen Gerard en Frans een voorspoedig herstel toe!

Onder een stralende zon fietsten we met 21 leden richting de Kiltunnel.
Het deed ons goed dat we Anneke weer de eerste kilometers in ons peloton mochten begroeten. Het is te hopen dat we haar de volgende ritten nog meer tussen de wielen mogen begeleiden. Bij de Kiltunnel keerde ze terug naar Made,
onze rit ging via ’s Gravendeel en Puttershoek naar de Heinenoordtunnel.
Wat een verschrikkelijk kou en nat en vies gat was dit toch, later bleken de huisvrouwen met allerlei wastips voor de dag te komen. Lang leve de Heinenoordtunnel!
Via Barendrecht en Lombardijen kwam onze koffiestop in zicht,
de Dutch Maritime Pub; een prima terras met lekkere appeltaart met slagroom!
Na het tweede bakkie, zetten we weer aan voor de slotkilometers via de van Brienenoordbrug, Ridderkerk en Papendrecht. Zo kwamen we weer bij het wielerbaantje van de Mol. Geen koffie daar vandaag maar met een lekker gangetje naar de Moerdijkbrug. Onze gastrenner Paul (aankomend lid?) ging daar met Marc in duel voor de bergpunten, het was een close finish.

We noteerden één lek bandje van Niels in de Zonzeelsepolder. Na de wissel mochten we nog een paar kilometer genieten van deze prachtige tocht naar het hartje van Rotterdam. Bedankt Ad voor het prima leiderschap en 116 km fietsplezier!

We hopen volgende week weer op een stralende zon, we fietsen namelijk tijdens ons feestweekend lekker naar Antwerpen.  Zondagochtend keren we weer terug naar Made en zondagavond sluiten we bij Flip en Nel ons 40-jarig jubileum gezellig af!

Pierre Boulanger

Op ons jaarprogramma stond vandaag “Rondje Tholen”met Willem. Om 8 uur stonden er dan ook 13 leden te popellen om door Willem verrast te worden. Enkele weken geleden had ik samen met Wim en nog enkele andere WTC kleppers het rondje al grondig verkend. Zelfs de koffie stop hadden we al besproken!

Maar helaas iedereen stond op scherp bij het raadhuis, maar ginne Wim, pot verdorie “wie wit er nou de weg”. Ach laten we maar de kant van de Moerdijk uitfietsen en dan kijken we wel. Een padje links een padje rechts en verrekt, we fietsten al in Stampersgat. Even later werdt er een korte plaspauze ingelast, stelletje……….. zijn het. Mee veul geluk kwamen we dan toch bij het sluisje over de Steenbergse vliet uit. Daar kregen we een kwartiertje pauze. Konden we eens lekker ouwe hoere, en sterke verhalen vertellen.                            Peter V. wist nu de weg wel, en vertrok vanaf hier als een speer, hij rook de Zeeuwse lucht waarschijnlijk al.  De brug over en jawel in de verte zag je Tholen al liggen.  Ik geloof dat er vandaag 13 mannen mee goeie benen fietsten, iedereen kwam regelmatig op kop. Geen gezeur, weinig woorden, maar daden!

Nogmaals de brug over terug naar Brabant, daar zat er plots de “klad”in, waar waren we nou toch beland. Zelfs de kenners van deze streek hadden nog nooit van dit schitterende durpke gehoord.

Wie zouden we nu weer eens bij de kladde vatte, zei Johnny,  op weg naar Steenbergen.  Hier kregen we nog gezelschap van Juriën Bosters een Belkin renner van DJR, die de beentjes aan het los rijden was voor de koers in Standdaarbuiten. Vorige week kwam Juriën nog als eerste over de meet in de “Omloop van de Braakman” een mooie klassieker in Zeeuws Vlaanderen.  Hij vroeg nog wat voor trimclub wij waren “hoezo”? Zijn jullie kwaad op me kaar, omdat jullie niet gezellig twee aan twee fietsen. “Nee, dit doen we voor de veiligheid in het verkeer”zei ik.

Kruisland, Oud- Gastel en Standdaarbuiten moesten er ook aan geloven, en op de Goudbloemsedijk gingen de beentjes bij sommige en ook de mijne zeer doen! Maar dat is geen schande, worden ze alleen maar sterker van!

Via Langeweg de laaste kilometers naar de May, Wim had dit rondje toch beter uit getekend die kwam op 110 km, maar wij stommelingen fietsen zoveel verkeerd dat er 128 km op de teller stond. Maar de vraag blijft waar was Wim nou toch, laat hij zomaar zijn WTC vrienden in de steek. Tholen hebben we wel gevonden, maar vraag niet hoe! Enne Wim heb ik uit eindelijk ook gevonden, zit gewoon met de familie aan de BBQ in de buurt van Liége.

Volgende week gaan we op zaterdag de West- Brabant tocht fietsen, 125 km met Ad. Zorg dat je erbij bent, met een gezellige koffiestop met puntje in Nispen! Vertrek 8 uur.

Groet Peter.