WTC-Made sluit 2019 af met Oliebollentocht

Op de laatste dag van het jaar 2019 verzamelden twintig leden van WTC Made om de laatste kilometers aan hun jaartotaal toe te voegen. Dit keer met vertrek en aankomst bij onze vrienden van Scouting Made. Verser dan daar kun je de oliebollen niet krijgen, zo uit de pan. Een mooi oudejaarsafsluiting van een mooi fietsjaar.

Na de afsluiting van het wegseizoen in oktober trekken de WTC-leden allemaal hun eigen plan. Er zijn geen officiële tochten gepland tot 8 maart 2020. Met uitzondering van één;
de traditionele oliebollentocht.
Jarenlang waren we te gast bij Rob van Oorschot maar door een op handen zijnde verhuizing moest het bestuur op zoek naar een nieuwe locatie. Die was snel gevonden, want vorige jaren hadden we al ontdekt dat een tussenstop voor verse oliebollen bij de scouting perfect is op Oudejaarsdag. We waren zelfs welkom om hier te starten en finishen, dank hiervoor aan de scouting. Want het is al de drukste dag van het jaar voor hen.
De oliebollenactie is een steeds groter succes: qua kwaliteit van de oliebollen, qua bestelde hoeveelheden en qua spekken van de clubkas. Toen WTC om 9:00 uur verzamelde was het al een drukte van jewelste in hun clubhuis “ ’t Knooppunt”. Met bakkers, bezorgers en afhaalklanten.

De twintig WTC-fietsers genoten van een bakje koffie/thee en werden opgedeeld in vier groepen. Eén peloton ging gewoon op de weg, één groep over de “harde bospaadjes” en twee mountainbike groepjes die heuveltje, los zand en blubber leuk vinden.
Voor ieder wat wils, net zoals in het zomerseizoen waar WTC ook drie verschillende pelotons op de weg zet.
Geheel volgens afspraak waren alle vier de groepen rond kwart over elf weer terug.
De oliebollenbakkers leverden op dat moment de verse oliebollen. Die gingen er met warme chocomel, koffie of een biertje wel in, want er waren toch al weer heel wat calorieën verstookt door de sportievelingen. Zo te merken waren deze leden in ieder geval goed bezig met het “overwinteren”. Allemaal weer met goede voornemens en zelfs al speciale fietstochten gepland in de agenda van 2020. Op naar een sportief nieuwjaar!
Als je als goed voornemen hebt om meer te bewegen, WTC Made heeft nog plekken vrij voor een aantal nieuwe leden.

Ad van Wesel

Als WTC Made op zondag met drie verschillende pelotons op pad gaat, wordt er altijd een leider van de dag aangewezen per groep. Om die belangrijke rol nog beter uit te voeren, werd bij de toerfietsbond NTFU een trainer ingehuurd om de WTC-ers bewuster te maken van hun taak, om “tips en tricks” te geven zodat een peloton sportief, veilig en gezellig kan fietsen.

WTC Made is de afgelopen jaren flink gegroeid en heeft nu bijna 60 leden. Waar een aantal jaar geleden nog in één groep gereden werd onder leiding van een paar ervaren leden, zijn er nu drie pelotons die zondags ieder huns weegs gaan. Met even zo veel leiders dus.
Maar hoe doe je dat eigenlijk; een groep goed leiden?
De Nederlandse Toerfiets Unie waar WTC Made bij aangesloten is, biedt verschillende cursussen aan, waaronder ook de cursus Koerskapitein.
Afgelopen zaterdag 26 oktober zaten 16 WTC-ers in en vergaderzaaltje van Het Sporttheater om het lijvige cursusboek door te nemen. Trainer Corné Stoop wist de groep goed te boeien door de theorie te onderbouwen met voorbeelden uit zijn eigen jarenlange ervaring.  Met name veiligheid is een belangrijk punt als je met een groep op pad bent op de openbare weg. Hoewel alle fietsers zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen veiligheid, zit je wel in een groep en kan een goede wegkapitein het groepsproces beter laten lopen. Leden willen namelijk sportief de weg op, maar dat is de openbare weg waar ook andere verkeersgebruikers zijn. Daar moet terdege rekening mee gehouden worden vertelde Frank. Hoe kom je over als groep? Hoe maak je de kans op ongevallen zo klein mogelijk?

Na de lunch volgde de praktijk en gingen de cursisten de fiets op.
“Rondje ’t Zand” van zo’n 60 kilometer was de bedoeling. Maar door de regelmatige stops die Corné inlaste, omdat hij toch weer dingen gezien had die beter konden, werd dat niet gehaald. Heel leerzaam, daar waren alle deelnemers het roerend over eens.
Nu zorgen dat de lessen onthouden worden, want het wegseizoen 2019 is net afgesloten. Maar dit gaat zeker volgend jaar zijn vruchten afwerpen zodat de WTC-ers vanaf maart 2020 weer sportief, gezellig en vooral veilig op pad kunnen.

Ad van Wesel

Ook wel de Snerttocht genoemd.
En ook het einde van alweer een fietsseizoen bij WTC Made.
In de May zeggen ze altijd: “Eerst fietsen en dan aan de snert”, en zo’n dag zou het vandaag worden.
Het was lekker druk bij het gemeentehuis deze laatste ochtend van het seizoen. Het weer was ook goed. Dus fietsen zou ik zeggen.
Ons trimgroepje bestond deze ochtend uit 5 leden en Peter als gastrijder erbij. Johan Smits zou ons deze ochtend de weg wijzen. Een mooi rondje met een paar weggetjes die mij niet bekend voor kwamen, maar altijd leuk. Is weer eens wat anders. En dat vooral het gebied buiten Terheijden. Reden we ook nog langs de visvijver via het Munnickenhof richting Oosterhout. Dat alles in een rustig tempo zodat Peter ook goed mee kon komen.
Erno en Johan op kop met mijn persoontje en Peter daar achter en daarachter Erik van de kriezanten en Bertje van de verbouwing.
Door de Seterse bossen richting Dongen. Daarna door de Oosteindse polder om via ’t Fer
het bedrijf van Erik Stasse te bereiken waar de snert al op ons stond te wachten.
De rest van de fietsers waren er al dus het feest kon beginnen. Goeie snert van SED met een heerlijk broodje erbij. Doet een sportman deugd.
Daarna een toespraak van Ad en de prijsuitreiking van diegenen die de meeste punten hadden vergaard met fietsen het afgelopen seizoen.
Dat waren voorzitter Ad op plaats 3, Colin op plaats 2 en Peter Verhagen overduidelijk op de eerste plaats. Peter heeft alle ritten gereden. Ongekend. Dikke proficiat mannen!
Nog eventjes gezellig napraten en daarna weer op huis aan.
Iedereen bedankt voor de gezellige ochtend en natuurlijk ook bedankt onze sponsors
die onze club een warm hart toedragen.
Tot volgend jaar,

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas

Ook de laatste rit van 2019 in clubverband hadden wij als tourgroep weer een mooi clubke bij elkaar van 14 wtc’ers. Een kort rondje van ongeveer 45 km was gepland, tot kwart voor 11 hadden we de tijd om die af te leggen. Als we tijd over hadden, konden we nog altijd ergens een luske aan vast plakken.
We vertrokken als eerste groep richting de Keizersveersebrug. Samen met mijn dorpsgenoot Gerard, die de adrenaline van de lichtjestocht nog in de benen had, hielden we er een strak tempo op na.
Via de Peerenboom fietsten we door Dussen over de Noorderveldseweg om vervolgens de tweede weg rechtsaf te slaan, de Midgraaf. Een rustige weg dwars door het Land van Heusden en Altena. Jantje, Ad, Maurice, Colin en Kevin stuurden ons bijna vlekkeloos door dit gebied. Zo kwamen we dan in Waardhuizen waar we de N322 overstaken en een beetje verder fietsten we door het buurtschap “Eng” om even verder de waterloop de “Alm”over te steken.
Vlakbij de brug over de Alm staat een vervallen arbeiderswoning met een vreemde Duitse tekst. Het waren de laatste stuiptrekkingen van de ingekwartierde Duitse soldaten die tot het einde volhielden, dat “Am Ende steht der deutsche Sieg”. Na de oorlog werd het weggeschilderd, maar is nu hersteld als bewijs dat die Sieg gelukkig nooit is behaald.
Zo kwamen we voor vandaag bij ons keerpunt, in Uitwijk of zoals ze daar zeggen Uittik. Tevens was Uitwijk ook het hoogst gelegen plaatsje, altijd goed voor wat extra hoogte meters.
Vervolgens fietsten we richting Almkerk waar het bij de golfclub al aardig druk was, waarschijnlijk hebben ze daar niet veel leden uit de omgeving, die hebben op zondag andere bezigheden. Zo kwamen we al weer snel langs de A27 uit, dan is het in één streep naar ‘t Veer. Nog een keer de Keizersveersebrug over en stonden we om 5 over half 11 bij RVSA op de stoep. Dan toch maar een extra luske over het Dombosch , er waren er die zelfs 2 rondjes extra aan hun WTC seizoen knoopten.
Tegen kwart voor 11 waren de fietsers allemaal binnen, even daarna kwamen Frans, André, Helene, en de vorige week gevallen Peter. Goed om met deze groep het seizoen af te mogen sluiten.
Na de koffie stond de vader van Erno en William samen met zijn kleindochter de heerlijke snert uit te scheppen, een lekker broodje erbij en de prijsuitreiking kon beginnen.

Onze voorzitter Ad had alle cijfertjes en statistieken over het fietsseizoen paraat. Binnen onze club fietsen we wat af in een jaar tijd, de een is een kilometervreter, de ander gaat meer voor de snelheid. Voor ieder is er binnen onze club een plaatsje te vinden waar hij of zij zich prettig voelt.
De opkomstkampioen van dit seizoen was natuurlijk geen verrassing; Peter Verhagen had een straatlengte voorsprong op onze a.s. vader Colin.
Tot slot dronken we nog een biertje, om iets over 12 uur huiswaarts te keren.

Erik en Tanja, bedankt voor de gastvrijheid, het was weer goed toeven in de prachtige kantine van RVSA!

Nu maar zien de wintermaanden door te komen zodat we in maart weer in topconditie aan het zoveelste WTC seizoen te beginnen!

Groet,
Pierre Boulanger.

Geheel in stijl met de rest van het jaar blijken van de groep van 26 leden 5 leden met de Sport op stap te gaan, zo’n 20% dus. Dit keer zijn het Flip, Thijs, Peter, John en ik.
We besluiten om een rondje Heusden te gaan rijden richting RVSA in Raamsdonksveer.
Als we het dorp uit zijn, zie ik in de verte de Tourgroep voor ons rijden. Ondanks dat we er redelijk de gang in hebben, halen we die maar heel langzaam in. Maar in Geertruidenberg nemen zij een andere route. Wij gaan via Raamsdonk naar Waspik.
De wind is niet al te sterk en komt voornamelijk uit het zuiden.
We hebben er nog een keer zin in. Vooral Thijs natuurlijk die vooral aan het mountainbiken is maar daardoor alleen nog maar harder door de bochten lijkt te kunnen gaan. John piekt iets te laat in het jaar, hij rijdt momenteel bijna net zo gemakkelijk als Thijs. De andere die doen wel hun beurten mee maar als het kan iets korter. Flip heeft de pech dat Thijs achter hem in het treintje zit. Thijs fietst nog niet zo lang en pikt de subtiele tekenen van Flip, die staan voor “overnemen s.v.p.”, niet op. En als hij dan uiteindelijk overneemt, gaat dat zo hard dat Flip flink aan moet poten.
We halen verschillende groepjes fietsers in die allemaal al op winter-tempo fietsen en verbaasd naar ons kijken als we voorbij komen, niemand doet een poging om aan te sluiten. We schieten dus lekker op.
In Hank aangekomen denk ik aan nog een keer een rondje terugdraaien over de bruggen, anders zijn we wel erg vroeg. Maar het blijft bij er aan denken, want ik bedenk me terwijl we de brug op rijden en kom ook niet op tijd om nog LINKS te roepen. En dus gaan we meteen rechtdoor de brug af richting Dombosch, naar de Ramgatseweg om precies te zijn. Erik Stasse verwelkomt ons zelf aan de deur. Hij had toch maar besloten om even uit te slapen na een feestje, in plaats van op de fiets te stappen.
Ik kijk op mijn tellertje, toch weer boven de 34 kilometer per uur, we zijn in sportieve stijl afgesloten.

Ad van Wesel

link naar overzicht;  Opkomst resultaat 2019

Ons fietsseizoen zit er weer bijna op, wat gaat het allemaal snel.
Nog één ritje staat ons te wachten, dan kunnen we weer terug kijken op een mooi WTC jaar. Maar afgelopen zondag mochten we, na 2 weken slecht weer, weer op pad.
Mijn dorpsgenoten hadden andere bezigheden deze ochtend, het Houts 12 uurtje o.a. ,
dan maar alleen richting Made.
Bij het gemeentehuis was het bijzonder rustig, gelukkig stonden er al enkele mannen te schuilen bij ‘t Trefpunt. Daarbij stond ook de gastrenner voor vandaag, een kennis van Erno, hij trof het niet echt. Nadat de 7 sportmannen waren vertrokken, bleven er nog 10 mannen en 1 madam staan, bijna allemaal tourrenners.
Ad van Dongen had een mooi rondje voor ons richting de “Kets”, met een bezoek aan de Efteling!
Nog maar net buiten de May was er al de eerste lekke band, niet voor de eerste keer dit jaar kwam die op naam van Colin. Jacques van Dijk riep nog “lek”maar helaas hoorde het niemand, dan maar een telefoontje naar Jantje. Die ziet dat gelijk op zijn garmin, toch wel handig! Vanaf de Bergse brug kwamen ze dan ook terug rijden. Het bandje van Colin stribbelde nog wat tegen, maar na een kort oponthoud konden we dan toch echt richting d’n Berg.
Voor onze gastrenner was het tempo al snel iets te hard. Volgend jaar eens een keertje met de trimgroep proberen, daar ligt het tempo toch wel een stukje lager. Erno stelde voor dat wij maar door moesten fietsen en hun samen wel een rondje zouden fietsen.
Wij gingen met 9 verder, via Keizersveer naar Waspik, Ad hield samen met Maurice en Jantje de ketting strak. Via Waspik fietsten we door de polder naar Sprang Capelle.
Door de regen waren daar de wegen wat smerig. Gelukkig was dat het enige stuk, maar de fietsen waren na afloop toe aan een poetsbeurtje.
We zwaaiden nog toen we voorbij Bert Timmermans fietsten, bij de rotonde Café “de Dreef” ging het richting Kaatsheuvel, links keken we naar de Efteling en rechts naar het Efteling golfpark.
Samen met Colin mocht ik ook een paar kilometer de groep leiden, dat ging via de Moer “café ‘t Maoske” naar de Cola over de klinkers stoempend!
In Tilburg staken we het Wilhelminakanaal over, dat bleek voor Johan Smits een heus obstakel, de beentjes blokkeerden daar een beetje.
We wachtten hem op en Johan nam weer plaats in de groep, dat was helaas voor korte duur. Net voor bij ” ‘t Halve Maantje” op het fietspad naar Rijen kwam bij Johan toch echt de man met de hamer. Het lampje was uit, het theekopje was helemaal leeg!
Johan stelde ons voor om maar lekker door te fietsen, dan kon hij ook op zijn gemak naar de May terug.
Via de Vijfeikenweg en langs het Wilhelminakanaal fietsten we via Den Hout, waar ze mij precies op de afgesproken tijd, kwart over 11, afleverde!
Nog mooi even de tijd om met een sopje de fiets te kuisen.

Zondag 20 oktober staat onze slotsnertrit op het programma;
ik hoop dat we met veel clubleden bij RVSA aanwezig zijn.
Altijd gezellig om iedereen nog een keertje voor de winterstop te begroeten.
Met of zonder fiets, alle WTC leden zijn welkom vanaf 10.45 uur!

Beterschap voor Peter Bastiaansen, die vorige week van zijn fiets is gereden. Schade; een gebroken kuit- en scheenbeen. Wij wensen Peter een voorspoedig herstel toe!

Groet,
Pierre Boulanger.

Ad van Wesel

PS: Yp, Martien en rest van familie Huisman: Veel Sterkte toegewenst.

Cornelius in Den Hout, daar hoort als vanouds de kermis bij.
Maar zoals zoveel tradities was ook de kermis een paar jaar geleden op sterven na dood.
De kermisexploitanten hadden geen zin meer om te komen. Daar moest iets aan gedaan worden, vond de Houtse erfgoedstichting.
Na een paar keer een wielerronde georganiseerd te hebben, waar zeer weinig volk op af kwam, dus ook geen extra inkomsten, liet ik ontvallen dat een tourtocht van Den Hout naar Den Hout wel iets kon zijn.
En als ge in Den Hout met zulke ideeën aankomt dan bende de klos.
Gelukkig stond ik er niet alleen voor. Gerard van Oerle, toen nog Team munne Moat en nu WTC en Sander van Berkel, voorzitter van Velo Amice, samen zouden wij aan die klus beginnen. Het eerste jaar met 2 pelotons met zoveel mogelijk Houtenaren hadden wij bijna 40 deelnemers. Het tweede jaar kwam er al een peloton bij! Vorig jaar telde we 6 pelotons dus bijna 120 deelnemers. Dit jaar moesten we er snel de rem erop zetten anders konden wij het niet meer overzien. Uiteindelijk gingen we met 9 pelotons van start.
Dat betekent ook 9 volgauto’s met op iedere auto 2 personen waarvan eentje om de route te navigeren. Nog een busje voor de bevoorrading onderweg, een banaantje, een snelle Jelle, of de bidon vullen met sportdrank, het is er allemaal!
Voor de start is het gezellig keuvelen op de Houtse Heuvel onder het genot van een bakkie koffie en een worstenbroodje. Iets voor 9 uur gaat de eerste groep van start maar niet voordat onze Gerard een “korte” toespraak heeft gehouden, om vervolgens het woord te geven aan de pastor die ons de zegen geeft en we kunnen vertrekken.
Samen met Peter Verhagen was ik de teamcaptain van groep 1, een Oosterhoutse club “klein verzet” en daar had ik vandaag ook dan maar de ketting voor opgelegd.
Piet Verkooijen, Gerard Veekens, Antoon Romme en Rene van Mook waren de leiders van de groep “Scorpio”; een groep hardlopers die de volgauto van P.S. Van Seeters schilderwerken achter zich hadden. Deze volgauto was bemand met Jantje Sestig en onze Kevin. Wat hebben deze mannen genoten van deze dag. André van Kuijk zat ook in deze groep en kon zo mooi zijn extra batterij in de volgauto mee nemen.
Na vier groepen met een gemiddelde snelheid van om en nabij de 26-27 km, was Jantje Lensvelt samen met Gerard van Oerle de leiders van peloton 5. Die gingen voor een gemiddelde van 28 km. Bij groep 7 hadden we ook 2 WTC’ers als teamcaptain, Willem Avontuur samen met John Haanskorf . Die deden dat perfect, deze groep bestond uit een mix van Madese, Oosterhoutse en Houtse renners. Groep 8 was een echte WTC groep met Maurice van der Ven aan het roer en zijn ploeg met 15 clubgenoten. De laatste groep waren de hardrijders, daar hebben wij er ook wel een paar van in huis. Martien  was de enige die daar onze clubkleuren hoog hield; met een gemiddelde van 37 km. over een parcours van 144 km. is dat echt knallen van het begin tot het eind. Eens kijken of er volgend jaar nog meer zijn die zo willen vliegen!
Na 45 km. hadden we bij de gevangenis in Wortel de bananenstop en tijd om de bidon bij te vullen. En helaas een eerste uitvaller uit onze groep. Nooit leuk als er iemand moet afstappen.

Traditiegetrouw maken we bij het keerpunt in Den Hout in Bels een foto van de groep als bewijs dat we er daadwerkelijk geweest zijn. Ook in het Belse Den Hout was het kermis, het was dan ook een ritje van Kermis naar Kermis.
De wind stond erg gunstig voor ons, vanaf het keerpunt lekker windje in de rug.
Wel oppassen dat het dan niet te hard gaat, dus regelmatig de rem erop.
We reden via Zondereigen, het Belgische dorp waar Guido Belcanto een prachtig nummer over zong; hij wil daar begraven worden met zijne kop in België en zijn kont in Nederland.
Vervolgens reden we Nederland weer in, op weg naar Ulicoten waar de koffie al stond te pruttelen en de de appeltaart al op de bordjes lag. Als laatste stond de man met de slagroomspuit in de aanslag; het liep daar als een trein.
Na de koffiestop komt het pas, de kilometers beginnen bij velen te tellen, zeker in de buurt van Gilze, richting Molenschot. Daar ligt de magische grens van 100 km. en zoals gewoonlijk zijn de laatste loodjes het zwaarst. Dit jaar konden we geen gebruik maken van de Bergsebaan en mochten we van wielerclub Terheijden ook niet over het Munnikenhof. Dan zat er niets anders op om via Vrachelen langs het kanaal naar de Vijfeikenweg te fietsen. Niet de mooiste route helaas, volgend jaar vast beter!
Aan de finish stond er een welkomstcomité klaar met een verse oliebol en een munt om de dorst te lessen.
Dat hadden de WTC’ers goed begrepen; wat hadden ze een dorst. Het duurde toch ff voordat die dorstige kelen gelest waren. Om het kermisgevoel te hebben, gingen er nog een aantal de botsauto’s in en in de schommels om het zeil te kunnen raken!

Voor alle WTC ‘ers; hartelijk dank voor jullie gezellige bijdrage en zeker voor onze volgers, Wim, Kevin en Jantje.
Ook grote dank aan onze sponsoren, P.S. Van Seeters en RVSA voor de ter beschikking stellen van hun auto’s.
Ik zou zeggen tot volgend jaar!

Groet, Pierre Boulanger.

Op de dag dat  een stuk of 30 WTC-leden de kermis in den Hout naar een hoger niveau gaan tillen, zijn er ook een stel die op tijd thuis willen zijn. Marielle heeft daarvoor een goede reden. Ze is jarig en moet ’s middags feesten. Ze blijkt het enige Trim-lid deze morgen die niet Den-Hout-Den-Hout-Den-Hout wil fietsen. Dus er zit niks anders op dan met de verzamelde Sport enTour renners mee te gaan die plechtig beloven haar netjes mee te nemen. Dit alles na het fotomomentje op de Houtse Heuvel. Zo vaak hebben we niet dat er zoveel leden aan de start staan, dat het mooi foto-weer is en dat er bussen van sponsoren PS van Seeters en RVSA (nou ja het zusje; Fluidor) aanwezig zijn. Nog even een vlag geregeld van VEMA Crane en zo kan Annie een mooie foto maken.
De kermisrijders gaan nog even een kop koffie met worstenbrood nuttigen, wij vertrekken met zevenen richting het zuiden want daar komt de wind vandaag vandaan.
We moeten die wel doen met een omtrekkende beweging want de weg is vanaf het Houtse Meer opgebroken. Dus we rijden richting Poolse dreef en pakken de volgende brug.
Dan normale route.
Frans stelt voor een rondje ’t Zand, langs de kranen. Prima. Dat is zo’n 75 kilometer volgens mij dus mooi compromis tussen de 70 van de Trim en 80 van de Sport en Tour die gepland staan. We komen tot twee keer toe een groep van ons tegen die op de kermisroute zitten. We rijden constant rond de 30 kilometer uur, zo kan iedereen lekker mee.
Opvallend vandaag: het peloton bestaat voor 43% uit vrouwen. Dat is nog zelden vertoond en een goede zaak natuurlijk.
Het percentage van de naam Marijnissen onder de aanwezigen was zelfs nog hoger: 57%.

Alles gaat voorspoedig tot Colin een lekker band heeft. We zoeken goed naar de oorzaak en stoppen er een nieuwe binnenband in. High-tech Colin heeft ook een high-tech pompje, tenminste ik heb zo een nog nooit gezien (misschien ben ik low-tech). Je kunt er een gaspatroon in doen maar ook gewoon mee pompen. Dat is maar goed ook want het gaspatroon dat hij vandaag gebruikt, lijkt er weinig zin in te hebben. Met wat prutsen hebben we zo’n 80% druk op de band. Dus toch maar wat napompen. Eigenlijk niet zo gek, want ik had pas een lekke band en 2 patronen opgerookt en kon toen alleen nog naar huis bellen…. Bleek de nieuwe band die ik er in deed ook lek te zijn, wie rekent daar nou op.
Al met al geen record pitstop maar het is lekker weer en iedereen kan even uitrusten.
Bij de Meerberg moeten we weer rechtdoor zoals we ook vertrokken. Maar nu staat er een bordje dat de weg versperd is. Wat overdreven denk ik want vanochtend was er niks te zien. Wat blijkt: De Ronde van Terheijden is vandaag. Als we beloven meteen weer rechtsaf te slaan naar de May mogen we er door. Komt echter net het peloton er aan dus even opletten. Langs de Munnikenhof gaan we met wind lekker van achteren naar Made.
Door al het omrijden staat er toch 80 kilometer op de teller. Maar Marielle ziet er nog fit uit en ze kan een half uur na thuiskomt in ieder geval nog een berichtje typen: “Bedankt voor verjaardagscadeautje” schrijft ze over de rit. Blijkbaar hebben we haar niet te ver uitgeput en kan ze lekker in de tuin haar verjaardag vieren.

Ad