We gaan vandaag vroeger van start. Acht uur vertrekken en voor elf uur thuis is het devies. En, genoeg te drinken meeop deze tropische dag.

Er zijn zowaar wat wolken dus de zon steekt nog niet zoals op zaterdag, keerzijde is dat het als een soort deken gewerkt heeft vannacht., het is niet echt afgekoeld en om half acht al 24 ^OC!
Ik zet 2 grote bidons op mijn fiets. De bidon met EHBO spullen moet thuisblijven en daarom gaat het EHBO setje in mijn achterzakje. Als ik mijn sleutelsetje in mijn middenzakje doe, krijg ik van Anneke te horen dat dat niet mag. Ohja, ze heeft gelijk, geen harde dingen middenachter wat als je valt en op je rug terechtkomt, is dat gevaarlijk.

Bij het gemeentehuis blijkt dat we volop liefhebbers hebben voor de Trimgroep, maar niet te veel voor één groep dus die kunnen allemaal samen op pad. De Tour en Sport staat wat door elkaar dus dat is niet echt overzichtelijk. Als Gerard vertrekt, zie ik dat de groep wel heel groot is. Dat is jammer want we mikken op groepen van 10. Er had wel een Trim-Tour gevormd kunnen worden met een snelheid van 29-30 km. of iets meer renners met de Sport mee. De Sportploeg is nu met vijven en allemaal vinden we het prima om een rondje Den Bosch te rijden geleid door Flip. Moeten we wel doorrijden, maar ook dat vinden alle vijf de coureurs mooi.

We rijden via Oosterhout richting “de Cola”. Vandaar richting de Moer  en Loon op Zand naar de Drunense duinen. Via Cromvoirt komen we het bordje ’s Hertogenbosch tegen.
We hoeven niet door de buitenwijken van de stad maar rijden buitenom over een mooie fietspad naar Vlijmen, de snelweg over en over het dijkje richting Engelen. Dat is het enige moment heel de ochtend dat we wat drukte ervaren van wandelaars en “gewone” fietsers. In Hedikhuizen krijgen we de wind wat in de rug. Er stond niet zo veel, maar toch rijdt het iets gemakkelijker nu. We blijven ronddraaien want we moeten om 11:00 terug zijn hè.
Via bekend terrein van het  “rondje Heusden” gaat het richting Raamsdonksveer. Nu wordt het toch wel verrekte heet. Ik kan daar altijd goed tegen. Ik zeg altijd dat dat komt omdat ik 10 jaar lang in een tomatenkas gewerkt heb. Maar kan ook andersom zijn, dat ik goed tegen de warmte kan en daarom 10 jaar in een tomatenkas gewerkt heb. Hoe dan ook, het gaat me prima af, net als de anderen en we zijn netjes op tijd op de May.

Als ik naar de gegevens kijk van mijn Fitbit was de hartslag wel hoog. Dat was donderdag ook al terwijl ik toen samen met Anneke rustig aan deed. Ik heb het eens even opgezocht of dat normaal is, en….: dat is zo . Het komt omdat je bij dit weer niet genoeg afkoelt en je zo warm wordt dat je interne temperatuur omhoog gaat. Per graad dat je interne temperatuur boven de normale 37 ^OC komt, gaat je hartslag 30 slagen omhoog.
Bij wielrenners en marathonlopers hebben ze wel gemeten dat de interne lichaamstemperatuur 40 ^OC was… Daar zit ik deze ochtend denk ik niet op.
Maar het lichaam stond wel op wat ze noemen “nat koelen”. Door veel zweten en bloed naar de huid sturen, koel je dan af. Je bloed dient als koelvloeistof dus. Omdat bloed dus niet allemaal naar je spieren gaat en die toch echt veel zuurstof nodig hebben, moet het hart dus minder beschikbaar bloed extra snel rond gaan sturen en dus sneller kloppen. Weer wat geleerd. Er staat ook bij dat dit nog versterkt wordt als je te weinig drinkt, je hartslag gaat dan nog  meer omhoog want dan heb je minder circulerende koelvloeistof. Ik heb mijn 2 bidons leeg en dus 1,5 liter water gedronken. Precies volgens advies van Sandra.

Ad van Wesel

Het was een prima plan om een half uurtje eerder te vertrekken en proberen voor 11 uur thuis te zijn. Het zijn tropische dagen, in Brabant zelfs code oranje, niet echt gezond om inspanningen te leveren.

Vandaar dat we met onze toergroep op ons gemak richting d’n Berg peddelden. Corné en Gerard gaven het tempo prima aan. Voor de zoveelste keer was de bushalte op de Maasdijk weer eens vernield, fietspad vol met glassplinters. Gelukkig geen lekke bandjes deze keer.

Bij de stoplichten in ‘t Veer waarschijnlijk door de zon verblind, zagen de kopmannen rood voor groen aan. Via de Keizersveersebrug over de Peerenboom naar Dussen, daar sloten externen Hans en Marion bij ons aan. Voor hen was het eigenlijk de bedoeling om over de Heusdense brug terug naar Bavel te fietsen, maar helemaal in de zucht van de WTC meegenomen, hadden ze snel besloten om nog een eindje met ons weg te trappen. Dan kon Hans met zijn oud-dorpsgenoot en fietsmaatje Jacques wat bijpraten.
Intussen namen we de afslag Wijk en Aalburg, bij Andel was er een omleiding, straatje linksom en rechtsom en zo kwamen we dan toch weer op de Maasdijk in Giessen.
Mooie uitzichten over de afgedamde Maas richting Woerkum, intussen steeds meer fietsvolk op de weg. Net voor Werkendam schoten wij de polder weer in en hadden we volop ruimte, zo nu en dan probeerde er eentje zijn fietske aan te pikken. Om ff verder de rol weer los te moeten laten, zo kwam Hank in zicht. Nog een klein ommetje over Raamsdonk, waar Wout van Extel nog bij ons aansloot. Wat er met Wout gebeurt is weet ik niet, een zonnesteek of hij is het spoor een beetje bijster. Met één been trappend kwam hij ons voorbij, beetje verder sloeg hij af en waren we hem kwijt, om een stukje verder weer als een gek langs te komen, als klap op de vuurpijl van af Made terug naar d’n Berg over de autoweg te fietsen. Mot niet gekker worden!

Samen met onze drie dames Rachel, Sandra en Anneke  sloten we deze zomerse tocht af met 83 km op de teller en om 10 over half 11 stond de fiets tegen de muur. Tijd om lekker te genieten van een heerlijk zonnetje en een lekker koud biertje, wat wil een mens nog meer.

Na onze rit nog ff telefonisch contact gehad met Erno, hij is bezig om wat stukjes te lopen en zo zijn darmen weer op gang te krijgen, altijd een probleem na lang stil liggen.
Hij hoopt deze week terug in de May te zijn, of met het vliegtuig of een speciale taxi. Zijn vrouw is gisteren naar huis gegaan. Met een appje of telefoontje maak je hem best blij,
hij praat intussen al een aardig woordje Frans.
Ik bedank de mannen die vandaag voor mij hebben gefietst, samen met Marino zat ik achterin de bus, wij vonden dat jullie het allemaal goed hebben gedaan, daarvoor onze welgemeende complimenten.

Voor het vertrek had ik eens snel rond gekeken en wat zag ik in een snelle blik; miste ik nou Oosterhoutse Gerard? Gerard stond nog op gelijke hoogte met Ad, Flip, René en Anneke. Dus bestaat de kopgroep nu nog uit 4 kandidaten die vechten om het rood.
Gaat de komende weken vervolgd worden, spannend!!!!!

Tot volgende week,
groet Pierre Boulanger!

Code oranje! Het wordt weer erg warm vandaag. We starten vandaag om 8:00 uur met het verzoek aan de verschillende teamleiders om de afstand wat binnen de perken te houden en voor 11:00 uur thuis te zijn. Voor de trimploeg houdt dat in maximaal 80 km. Ik heb een route gemaakt en Piet heeft die wat aangepast naar 67km. We hebben wat te kiezen.

Tegen achten is het alweer een drukte van belang bij het Oude Gemeentehuis; ook de trimploeg is goed vertegenwoordigd. Als snel wordt duidelijk dat de meeste trimmers liever de tocht van 67 km rijden. Even wordt er nagedacht de 12 trimmers op te delen. We missen Gerard V. “Misschien heeft ie een lekke band!?”. Een paar trimmers checken hun Whatsapp, maar geen berichtjes. We gaan dus met z’n 12′en op pad voor een rondje van 67 km richting Blauwe Meer. Een rondje met redelijk wat bossen; lekker in de schaduw.
We rijden de May uit richting Geertruidenberg. Na de Dongecentrale slaan we rechtsaf en steken de Donge over, langs Raamsdonksveer richting Raamsdonk. Hierna volgt een klein stukje Halvezolenpad. De kop draait een lekker tempo en bij Waspik duiken we onder de A59 door en vervolgen onze weg richting de Overdiepse Polder. Rijdend over de dijk maken we van de 1e gelegenheid gebruik om de polder te verlaten en slaan rechtsaf. Nu is het een lange weg naar de Efteling.
Ik rijd ergens halverwege het peletonnetje naast Peter Korse. Opeens een ratelend geluid vanaf zijn achterwiel. “Even stoppen!!” Piet blaast z’n fluit om ook de kop van de groep te waarschuwen. Peter kijkt wat beduusd naar z’n achterwiel en even later heeft ie een gebroken spaak in zijn hand. Andre van Kuijk kijkt het gebeuren zo eens aan. “Ik had toch een dagje eerder moeten komen”, zegt Peter tegen hem. “Breng ‘m straks maar even langs! Komt goed”.
We vervolgen onze weg. Vlak voor Loon op Zand gaan we rechstaf richting Blauwe Meer. Inmiddels rijd ik naast Ruud op kop. Ik probeer het tempo op trimsnelheid te houden, maar er staat weinig wind en het rijdt wel lekker zo. Ruud wil ook wel vooruit en achter ons hoor ik Melissa en Marielle rustig keuvelen; het zal nog wel goed gaan dan. Piet blaast fanatiek op z’n fluit en maant ons echter tot een rustiger tempo. Het zal niet bij deze keer blijven. We ronden het Blauwe Meer en zijn begonnen aan de terugweg. In de schaduw onder de bomen is het heerlijk fietsen. “We missen alleen nog een bakkie koffie met wat appelgebak” zegt Wim. We spreken af dat er binnenkort weer eens een ritje gaat komen met koffiestop.

Inmiddels, wat later in de ochtend wordt het wat drukker op de weg.
Vlakbij de Moer linksaf naar de Coca-Cola en Tesla, dat inmiddels ook een flink fabriekterrein is geworden. Even verderop steken we voor het eerst vandaag het Wilheminakanaal over. Bij Dongen gebruiken we fietsbrug De Oversteek en rijden weer aan de noordkant van het Wilheminakanaal. Bert draait hier af richting huis. Hij was vanmorgen al op de fiets naar Made gereden.
Het fietspad langs het kanaal naar Oosterhout is ruim met 2 richtingverkeer. We zijn er lang niet de enigen en we rijden dus vaker achter dan naast elkaar. Dan komen we het zoveelste ANWB-stelletje tegen, overduidelijk sikkeneurige baby-boomers op elektrische fietsen waarvan ze het vermogen nauwelijks de baas kunnen, met aan weerskanten van het stuur complete badkamerspiegels. We rijden niet letterlijk achter elkaar, maar nog steeds ruim binnen ons baanvak. Het stelletje blijft echter vrolijk naast elkaar fietsen (…tuurlijk) en mevrouw snauwt ons toe: “Ga toch *@#$%^& achter elkaar rijden!!”. We laten het maar voor wat het is. Dat het ook veel anders kan, horen we een stukje verderop waar een tegemoetkomend stel ons vrolijk “goeiemorrege!” toewenst. “Ook goeiemorrege” en een lach.
Voor we het weten, is er Den Hout en het laatste klimmetje van de dag over de A59 bij de May. Officieel verboden door Piet, maar toch negeren enkele renners het bevel (mea culpa) en gaan met een lekker tempo naar boven.
Nu we zo met 12 trimmers een ronde rijden, bekruipt me het gevoel dat er toch wel behoefte is aan een groep(je) tussen de trim en de tour in; iets sneller dan de trim, maar niet het snelle tempo boven de 30 km/h gemiddeld.
Evengoed vandaag weer een heerlijke tocht met een leuke groep.

Rene

En dat gebeurde deze mooie zondagochtend bij de Trimgroep. Wat is dit toch een populaire groep zeg!!!!
Hoe dat komt weet ik niet maar wat komt hier een volk op af, al zeg ik het zelf.
En zelfs zoveel dat wij  de groep sinds de herstart van het seizoen weer in twee stukken moesten splitsen.
Rene nam een groepje op sleeptouw en Piet de andere.
Piet had deze ochtend weer een mooie route uitgezet van ongeveer 66 km.
Rene vertrok als eerste met zijn groep, en een paar minuten later Piet met o.a mijzelf in de gelederen.
Ook was er een nieuwe dame in ons midden die graag als aspirant lid wel eens wou meemaken hoe het was om tussen de wielen van zoveel talent te fietsen.
Met Piet gelijk op kop reden we de May uit richting Lage Zwaluwe. Lekker toeren aan een rustig tempo. Genieten van het mooie weer en van het lekker bezig zijn. Ook de Handbikers waren deze ochtend aanwezig in de persoon van Andre. En of hij de vorm te pakken had. Moeiteloos hield hij ons tempo bij.
En nog adem genoeg om Anneke Diepstraten wat tips en aanwijzingen te geven.
Annemieke had besloten deze ochtend veel kopwerk te verrichten en dat deed ze met volle overgave.
Na de Moerdijkbrug ging het langs de Dordtse Kil. Erg mooi hier. Via naturistencamping Ammoniet ging het Dwars door het Eiland van Dordrecht in vliegende vaart naar de Kop van het Land.  I.p.v. EBOH (elf boeren op hol) waren het deze ochtend acht kleppers op stalen rossen die hier God’s wegen teisterden. Bij de Kop van het Land was het een drukte van belang met fietsers die via de pont de Noordwaard gingen bezoeken. Velen van ons fietsen daar ook regelmatig, en het is er zo prachtig.
Wij waren intussen op de terugweg aangekomen door de Biesbosch. We fietsten over het bekende stuk wat wij in het voorjaar ook aandoen als we naar WTC De Mol fietsen. Maar dan omgekeerd.
Het werd onderweg op de smalle wegen wel drukker met andere fietsers. Veel toerisme in deze prachtige streek en terecht. Maar je moet wel erg op je hoede blijven. Een ongeluk is zo gebeurd met al die drukte. Regelmatig zie ik nog te grote groepen rijden wat in deze drukke tijden gewoon over de top is. Zoals het bij ons in de vereniging gebeurt, gaat het goed.Een groep van een man of 10 is prima te overzien. Meer? Splitsen die hap. Anders is de ellende niet meer te overzien.
Af en toe aspirantlid Anneke een duwtje in haar rug geven om bij te blijven. Maar als ze goed blijft trainen, zal dat allemaal wel goed komen.
Zevenbergsche Hoek  kwam in zicht om daarna via Wagenberg terug te gaan naar de May. Daar aangekomen kwamen wij Rene al tegen die zijn manschappen veilig had afgeleverd.

Na de tijdrit was het vandaag weer de eerste tocht die ik in clubverband ging fietsen. Samen met wegkapitein Gerard fietste ik naar de May waar al heel wat WTC shirtjes te bewonderen waren, allemaal op gepaste afstand!
Het deelnemersveld even snel bekeken en ik zag al snel dat de strijd om de fel begeerde rooie trui zich steeds meer gaat aftekenen. Door een triest ongeval is Erno uit de top weg gevallen. Wij wensen Erno en familie heel veel sterkte en een voorspoedig herstel, hopelijk zo snel mogelijk in Made. Met nog 5 man die allemaal 7 ritten hebben gereden, is het super spannend om die rooie puntentrui!

De tourgroep van Gerard mocht (of moest) als eerste vertrekken. Even leek het erop dat de klepper van ‘t teraalst er solo op uit trok, gelukkig volgde er nog wat meer apostelen.
Net voorbij Wagenberg, tegen de wind in, ging onze koerskapitein de koppen tellen. Welgeteld 9 mannekes en 2 dames. Ook wat vreemd volk in ons peloton, iemand die meestal met zijn “vrienden” van de sportclub zijn kilometers wegtrapt.
Vandaag verkoos hij de gezelligheid en de avonturen van de tourrenners, we zullen eens kijken waar hij de volgende weken bij aan gaat sluiten.

Via d’n Elsakker, die helaas nog niet open was, fietsten we richting Prinsenbeek. Helaas op de Overveldsestraat voelde Gerard zijn bandje leeglopen. Een bandenwissel alla Max zat er niet in, maar veel meer tijd kostte het toch ook niet. De fiets weer op en richting het Liesbos, bij het Trivium in Etten de snelweg over naar de Klappenberg. Met sterke mannen steeds op kop, Kevin en Maurice, Gerard en Johan, Twan, Kees en Peter Bas en zo af en toe zag ik ook een dame de groep aanvoeren! Zelf had ik achterin de bus plaatsgenomen, een gezellig schoolreisje over de West-Brabantse wegen van het Oosterhoutse Stuivezand naar het Zundertse Stuivezand.
In Meerseldreef begroette ons de nieuwe uitbaatster van café Moskes ons, of probeerde ze ons over te halen voor een bakske koffie? Het blijft daar een grensgeval. Ga je daar naar het toilet dan kan je 14 dagen in quarantaine (toilet valt onder de provincie Antwerpen) !
Via Chaam en Bavel fietsten we naar Dorst. De stoplichten waren ons goed gezind deze keer. We konden aanzetten voor de laatste 20 km, mooi voor half 12 konden we met 85 km weer een mooie tocht afvinken, prima geleid door Gerard!

Tot volgende week,
groet Pierre Boulanger!

Omdat ik zaterdag niet goed gekeken heb en dacht dat het Oostenwind is, leek het met wel weer eens mooi om de Rivierentocht van Martien te rijden. Dus dat op de app gezet. Helaas maakt ook de voorzitter wel eens een foutje. Het blijkt geen Oostenwind , maar West! Het is ook niet de aangekondigde 110 kilometer weet Martien mij bij het Raadhuis al te melden. Eigenlijk 125 maar hij heeft er wat vanaf kunnen schaven.
En mijn aangekondigde 33 km/uur… blijkt achteraf ook niet helemaal te kloppen.
Toch zijn de 7 Sportieve deelnemers allemaal erg tevreden als we na uiteindelijk 118 kilometer weer op de May aankomen. Wat een mooie tocht, perfect weer en lekker aan elkaar gewaagd. Ik dacht even dat we met 8 op pad zouden gaan maar Twan is van de week een jaartje ouder geworden en dat gaat toch blijkbaar tellen. Hij kiest voor de Tour-groep. Martien stuurt naar Geertuidenberg en dan richting Keizersveersbrug. Hij neemt de kortste weg maar daar staan stoplichten en die zitten niet mee. Deze leider knijpt dan in de remmen en wacht voor rood. Oei, slecht voor het gemiddelde, … denken we.
Martien rijdt de ronde andersom dan ik verwacht, maar dat is een uitstekende keuze. Eerst naar het noorden. In Sleeuwijk dreigt iets vrij unieks te gebeuren. Een groep haalt ons in. Maar net voor de er-op-en-er-over , slaat Martien linksaf. Ik hoor de mannen tegen elkaar zeggen dat ze ons toch tellen als ingehaalde groep…. Blijkbaar op pad met een missie. Mooie is dat we nu op een vroeg tijdstip door Gorinchem rijden terwijl het nog niet zo druk is. Helaas besluit een collega van Martien net op een slakkegangetje achteruit onder de brug door te moeten. We staan een minuutje of 5 stil schat ik. Maar dan kunnen we eens bij-buurten hé. Nog een voordeel van de andersom-variant: we rijden met wind in de rug bovenop de Waaldijk. Een stuk van tientallen kilometers waar ik toch liever niet met wind op de kop zou willen rijden. Een prachtig landschap en wat me vooral opvalt, is dat er geen motoren rijden. Hoe zat dat ook weer? Was dat vanwege Corona niet verboden? Ik zie geen borden of zo. Later even geprobeerd te Googlen. Van Lekdijk kan ik het wel vinden maar niks over motoren op dit moment op de Waaldijk. Hoe dan ook. Ze waren er niet, en ook weinig auto’s. Mooi zo. We kachelen lekker door. Ons keerpunt vandaag is de Martinus Nijhoffbrug, past goed bij de leider van deze dag. Hoewel ik die nog nooit iets heb horen dichten over “De moeder de vrouw”. Maar wellicht kon die Nijhoff dan weer helemaal niet wielrennen. Hoe dan ook, ik zie dat mijn tellertje een gemiddelde van 35,5 km/uur aangeeft. Als we nu naar 31 zakken op de terugrit dan komen we precies op mijn aangekondigde 33 km/uur. Maar dat zijn de mannen niet van plan. Thijs, Martien en John zeker niet; die rijden tegen de wind ook gewoon boven de 35. Flip , Hans, Peter en ik laten ons ook niet kennen en zo zorgen we samen dat het gemiddelde nauwelijks zakt.
We rijden nog steeds langs rivieren (zie ook kaartje) maar nu vaak naast de dijk in plaats van bovenop dus dat is wel zo prettig. Bij Andel ziet Martien een streep door zijn plan.
De Hooge Maasdijk is afgesloten. Hij geeft toe dat hij niet meer heeft verkend sinds ik hem zaterdag gevraagd had de rit te leiden. Maar volgende links dan maar en dat is ook richting Veen en evenwijdig aan de Afgedamde Maas. We komen op een weg die niemand kent, maar zo te voelen aan de windrichting gaan we richting het zuiden en dat is goed. Dan moeten we vanzelf een keer tegen de Bergsche Maas aan rijden, en jawel, de contouren van de Heusdense brug komen in beeld. Ze hebben er allemaal nog steeds zin in, want hoewel we ook rechtsaf direct naar huis gekunnen hadden, slaan we links of om ook de Heusdense Brug te pakken. “Links is wind in de rug”, merkt een slimmerik op. Klopt, maar na de brug is het terugbetaaltijd. Ik eet nog maar even een banaantje voor de laatste 25 kilometer. Bekend terrein nu van de dinsdagavond trainingen. Het tempo van die avonden lijkt de sterken ook wel wat. Ik begin te merken dat het beste er af is bij mij. Niet te veel kopwerk meer pakken. Na Waspik kom ik zelfs een beetje aan het elastiek. Gelukkig rijdt Martien achter mij die het elastiek dun ziet worden. Hij geeft me een duwtje en ik zit er weer bij.
Op de Brug over de Amertak lossen Hans en ik even, maar de leider van de dag wacht even op ons en sleept ons weer naar de groep.
Zo gaat dat in de Sportgroep; elkaar goed uitdagen maar ook helpen als het nodig is.
Weer lekker gefietst, maatjes bedankt!

Ad

Zatermiddag zijn Elsbeth en ik tegen drieën thuis van een 5-daagse vakantie op Terschelling. Lekker gefietst en gewandeld aldaar. Wielrennen is daar geen doen, mountainbiken gaat veel beter.
Ik twijfel of ik zondagochtend mee zal rijden, maar heb in de trimploeg-app al half toegezegd dat ik zou meerijden.

Zondagochtend is het prima fietsweer en op m’n gemakkie rijd ik naar Made. Daar aangekomen groeit de groep renners flink aan en het is al snel duidelijk dat de trimploeg weer in 2 groepen van start zal gaan. Ruud heeft de route van Piet en samen met 4 dames gaan we op pad. Ruud en ik voorop. In eerste instantie wilde ik een trim-tempo aanhouden, want ik heb niet goed gezien wie er allemaal mee zijn. Ruud heeft er echter zin in en met een gangetje van tegen de 30 km/h gaan we bij de watertoren rechtsaf de polder in. Op een gegeven moment gaan we links en komen we uit op het fietspad tussen Hooge en Lage Zwaluwe. We rijden de bekende weg richting de Dirk de Botsdijk, maar opeens roept Ruud: Rechtsaf!! We draaien een stukje Lage Zwaluwe in en verderop fietsen we over de Zwaluwsedijk naar de Moerdijkbrug. Het tempo kakt wat in en prompt komen Rachel en Melissa langszij om de kop over te nemen. Dan is het linksaf en direct de steile helling van de Moerdijkbrug op. Daarna met de wind in de rug richting Kop van ‘t Land. Ook hier rijden we wat alternatieve kilometers over dubieuze fietspaadjes en kasseienstroken. Ik denk niet dat Piet de route zo voorzien had, maar uiteindelijk komt het pontje bij Kop van ‘t Land toch in zicht. We laten het pontje voor wat het is en draaien linksaf richting Dordrecht.
We hebben de wind weer op kop en ieder neemt voor zijn deel het kopwerk over.

In de trimgroep-app heb ik een plaatje van de route gezien en meen me te herinneren dat we dwars door Dordrecht moeten. Na een aantal kilometers op de Zeedijk klinkt het dan ook; Rechtsaf! Hier is wederom wat verwarring omdat het fietspad niet goed staat aangegeven. Tenminste, zo voelt het voor mij en Marielle, die me volgt; de rest rijdt wel goed. Het fietspad in Dordrecht is niet helemaal ideaal, maar na wat omzwermingen komen we weer op bekend terrein. Ik kijk op mijn Garmin: nog geen 50 km. Als we nu terug draaien richting Made wordt het rondje wel erg kort. “Zullen we de Kiltunnel doen?”, roept iemand. “Ja, is goed”. Even later suizen we naar beneden de Kiltunnel in. De heenweg is wind tegen en ik kom tot 57 km/h. Omhoog gaat het wat langzamer en weldra komt Rachel me voorbij alsof ik stil sta. Bovenaan wachten we tot we weer compleet zijn en rijden verder, totdat “…ja hey, …als we zo rijden moeten we over Numansdorp terug hè”, zegt Sharelle, “…maakt mij niet uit verder”. Ik denk dat ze gelijk heeft; de volgende brug over het water is bij Numansdorp. Dat wordt iets teveel van het goede, dus “…ja Marielle, …nog een keer de Kiltunnel!”. Met de wind in de rug kom ik nu op 63 km/h; een record voor mij. In het stuk naar boven staan mijn bovenbenen volledig in de hens; terugschakelen, …nog een keer terug en zo nog een paar keer, maar eerst Rachel en daarna Melissa komen me voorbij. Ruud sluit bovenaan als laatste aan en twijfelt nu of hij er goed aan heeft gedaan om binnenkort in Zuid-Limburg te gaan fietsen: “…toch niet helemaal mijn ding, denk ik” hoor ik ‘m zeggen. We rijden weer richting de Moerdijkbrug.

Vanaf de kant van Dordrecht is het fietspad over de brug nog steeds afgesloten en dus rijden we, legaal, tegen het verkeer in de Moerdijkbrug over. Hier gaan we weer direct naar beneden en volgen dezelfde weg als vanmorgen, maar nu tegengesteld, naar Lage Zwaluwe. De klinkerweg dwars door Lage-Zwaluwe is echter dermate slecht dat we bij de haven direct weer de polder in duiken en over de Amerweg naar Made koersen. Ruud geeft aan dat hij bovenop de dijk wil rijden; “Beverpad op!”, maar vanuit de kop klinkt het resoluut: “Nee!” en dus blijft iedereen beneden. We rijden met een gangetje van ruim boven de 30 km/h richting Made. Gemiddeld zitten we ruim in de 28 km/h.
Hier scheiden onze wegen en gaan zo elk onze weg naar huis.

Het was weer een waar genoegen om op deze zondagochtend met een fijne trim-tour/trim groepje (wat zijn we eigenlijk?) te fietsen.

Rene van Mook

Weer een verslagje uit de buik van de trimploeg.
De weersvooruitzichten waren zaterdag nog allerbelabberdst. Maar na het opstaan zondagmorgen, zag het er prima uit. De buienradar nog geraadpleegd en inderdaad ; in de richting van onze rit zou het droog blijven. Maar je weet het nooit zeker in Nederland en dus maar een regenjasje  onder mijn shirt gestoken. Vandaag stond er een ritje naar Willemstad op het programma met aan de haven aldaar een koffiestop.

Als grote verassing kwam ook bakker Peter zicht bij de start melden om een stukje met ons mee te rijden, en als ik het goed  onthouden heb, ook Pepijn; een aanstormend talent en dat als gastrijder. Peter zou meerijden op z’n mtb i.vm. zijn revalidatieproces.

Klokslag half negen vertrokken we met ons groepje uit de May richting de watertoren om daar rechtsaf te slaan om richting Moerdijk te rijden. Rene en mijn persoontje hadden zich gelijk op kop genesteld om het tempo te bepalen. Maar tjonge, tjonge, wat stond er een stevige bries deze ochtend. De souplesse was ver te zoeken. Het was meer stampen, duwen, trekken, puffen, rochelen en vloeken om de wind enigszins het hoofd te kunnen bieden. En dat hielden we vol tot aan Moerdijk waar Bert en Peter het van ons overnamen. Ik was blij dat ik nu ook even uit de wind kon zitten en even hier en daar een praatje kon maken.
Vanmorgen waren er drie dames in ons midden die prima meereden; Annemieke, Melissa en Marielle. Melissa vond dat haar schoonpa Kees altijd veel te hard reed en daar wou ze graag vanaf en zodoende kwam ze bij onze groep terecht. Ze vroeg nog wel om dat niet tegen Kees te zeggen, dus dat heb ik niet gedaan. Ik schrijf het gewoon op hahaha. Kees kon niet leiden deze ochtend omdat hij niet fit was. Dus Kees, vanaf deze plaats een spoedig herstel toegewenst.
Na het industrieterrein van Moerdijk gepasseerd te zijn, ging het naar de Klundert op aan. Voor Den Bakker zat hier zijn rondje samen met zijn jonge metgezel erop en besloten zij terug te keren naar huis.
Wij reden door naar Tonnekreek.
Antoon R en ik losten Peter en Bert weer af om de gehele dijk en dus ook de wind weer voor onze rekening te nemen. Willemstad kwam in zicht, en eenmaal daar aangekomen ook het terras aan de haven. Rap plaats nemen en genieten van de mooie haven en het plaatselijke appelgebak met koffie of thee.
Efkens uitrusten, beetje bijpraten, een fotoshoot en een plasje doen en daarna het stalen ros weer opzoeken.
Antoon en Rene zouden een gedeelte van 2e stuk van de route voor hun rekening nemen. En dat ging snel. De wind van achteren en plaatsjes als Helwijk, Oude Molen en Fijnaart, vlogen onder onze wielen voorbij. Standdaarbuiten kwam in zicht met zijn voor ons overbekende bruggetje waarna we richting Zevenbergen reden.Daar namen de dames Annemieke en Marielle de kop over om via Langeweg en Wagenberg aan bijna 40 km in het uur op de May af te stuiven. En die oude kerels zoals Wim en ik natuurlijk en Bert en Peter maar malen om bij te kunnen blijven. Maar ook zo eens een keertje lekker tekeer gaan moet ook binnen ons groepje gewoon kunnen. Je fijn een keertje uitleven, top hoor.
Wij hebben weer genoten van het samen fietsen en op elkaar letten.

Op naar de volgende rit, dat wordt waarschijnlijk een rondje Blauwe Meer.

Groeten,

De Pakhaas

Nadat ik de deur van de schuur dicht trok, zag ik een renner op een MTB met een SUNWEB-shirt. Toen ik goed keek, zag ik dat het de bakker was. Samen met hem fietste ik richting Made om onderweg nog een rouwkaart bij Jack van der Put in de bus te stoppen. Zijn moeder was vorige week op 91 jarige leeftijd overleden.
Bij aankomst bij het Oude Raadhuis huis stond Gerard Veekens al klaar om de trimgroep te ontvangen. Vervolgens wist hij te melden dat er een verbeterde versie van Evenepoel is ontdekt in België. Waarop ik hem heb gezegd dat ik meer fan ben van Procachar en die ook als ronderenner beter vindt. Ondertussen liep het plein voor het Trefpunt vol met verschillende renners voor zowel Trim, Tour als Sportploeg.
Klokslag 8:30 uur vertrekt de trimgroep richting Willemstad en we zien hen niet weer. Vervolgens vertrekken wij voor een ritje van ca. 90 km richting Steenbergen.
De Sport vertrekt na ons, zij gaan iets meer kilometers en iets zuidelijker vanuit het vertrek. De bakker had me een rit toegestuurd, maar ik had er ook zelf eentje liggen. Toch deze maar gebruikt en warempel bij Langeweg zat er al een verrassing in. Hier gingen we door de wijk van Langeweg om daarna weer gewoon op het vertrouwde fietspad uit komen.
Ook een eindje verder zat er nog een verassend stukje in bij Zevenbergen. De route ging langs de noordelijke kant van de Mark, dwars door Zevenbergen richting Standdaarbuiten over een zeer hobbelige weg.
Corné, die vorige week voor de eerste keer als gastrijder meeging, was er vandaag ook weer bij en is een fijne fietser die het kopwerk niet schuwt, ook als het wind op kop is. Johan van H. had dit jaar nog niet veel gereden door zijn blessure aan zijn hand zodoende ging hij niet met de Sport mee. Voor ons dus wel prettig want ook hij is een sterke renner die op kop zijn steentje bijdraagt. Rijdend door de polders richting Dinteloord zie ik dat niet alleen de bieten maar ook de zonnebloemen en andere veldbloemen het goed doen in de klei. Op een groot aantal plaatsen is de gerst al geoogst. Tevens is het graszaad ook al gedorsd. Nog even echt de wind van opzij tussen Dinteloord en Steenbergen.
Bij Steenbergen draaien we af naar Kruisland, in Kruisland als we rechtdoor gaan, vraagt Anneke gaan we helemaal door naar Roosendaal? Het antwoord is nee, we gaan links een B-weggetje in wat voor velen nog redelijk onbekend is. Alleen Anneke kende dit mooie weggetje van haar ritten met Ad.
We hadden al wel wat spatjes gevoeld, echter in de buurt van Oud-Gastel worden de druppen groter en gaat de sluis even open, het lijkt wel of het hagelt. Erno stelt voor om even onder de bomen te schuilen, lijkt mij niet zo’n goed idee, je wordt dan koud en stijf dus we rijden door en spetteren elkaar goed onder als de rit door doorgaat in de richting van Oudenbosch. Even is er nog wat ophef onderweg, een wandelaar met “OORWARMERS/koptelefoon” op, maakt stennis en is niet blij met ons.
Op de Goudbloemsedijk gaat het tempo lekker omhoog nu we aan de andere kant van de Mark terug rijden. Ook Marino geeft nu gas, net als ook Peter Bastiaansen.
Bij Zevenbergen draaien we richting Zwartenberg,  van daar uit gaat de rit verder naar Langeweg, ditmaal zonder extra omwegen.
Op het viaduct over de A16 en HSL probeert een renner die we juist ingehaald hebben, zijn kunnen te laten zien. Johan sprint als een echte sporter er vlotjes voorbij.
Voorbij de Driehoefijzers kijkt hij regelmatig om, wat er precies aan de hand is weet ik niet. Wel dat de dames nog genoeg in de tank hebben, zowel Sandra als Anneke voeren het tempo op tot ver boven de 40 km/h.
Corné slaat bij de Wildestraat rechtsaf om richting huiswaarts te keren, en niet veel later doemt het bordje Made weer op.
We hebben lekker gefietst en een douche zal voor een ieder van harte welkom zijn.
Ik rij nog met die vreemde kerel in het wiel Den Hout binnen, na de Heuvel draait hij richting Oosterhout. Rustig rij ik via de Teraalsterbrug Ter Aalst op.

Prettig weekeind vanaf een zonnig Ter Aalst.

Gerard van Oerle.