Hij stond al te pronken deze ochtend om 7 uur. Een dag van tevoren nog mooi gepoetst.
Mijn pareltje, mijn Tommasini. Hij zou mij deze zondagochtend meenemen voor een ritje over Oudenbosch.
Maar wat hij niet wist was dat hij deze ochtend een flinke regenbui te verduren kreeg
over zijn ranke rvs buizen. En dat is iets waar hij helemaal niet van houd, net zo min als zijn berijder.
Maar dat was voor later.

Het was weer gezellig druk bij het gemeentehuis. Wim zou deze ochtend de tocht samen met André
leiden. Klokslag om half negen vertrokken wij richting Wagenberg, waar een donkere lucht niet veel goeds voorspelde.
Het viaduct over de A16 over wat ons naar Zevenbergen bracht.
André op kop malend met machtige armslagen en de rest in het wiel. Een heel goed tempo onderhoudend.
Via Noordhoek en Standdaarbuiten kwamen wij aan in Oudenbosch. Links van ons lieten wij de St Pieter voor wat hij was.
Gewoon, te groot voor zo’n kleine gemeente. Maar toch ook bijzonder.

Net voor Oudenbosch had Peter K ook nog een keertje lek gereden. Dat is hem dit jaar al eerder overkomen.
Is gewoon pech hebben Peer. Maar een nieuw binnenbandje was zo gestoken dus wij waren zo weer op pad.
Tussen Oudenbosch en Hoeven braken de hemelsluizen open. Hoera, regenpunten voor de trimploeg.
Het dreigde al de gehele tijd, dus moest het er een keer van komen. We waren in korte tijd verzopen.
Tijd voor Antoon en Peter om een jasje aan te trekken. De rest had er niet op gerekend, en mijn pareltje van RVS
ook niet. Dus dat zou weer poetsen worden vanmiddag.

Na een minuutje of 20 ter hoogte van Etten-Leur werd het weer droger. Gelukkig maar, want het werd best flink
fris zo in die regen. Bijna heel Etten-Leur doorkruist met een ijzersterke Antoon en Bert mee op kop.
Af en toe kwam er een waterig zonnetje tussen de wolken door priemen. Lekker om een beetje op te drogen.
Via het Liesbosch zetten we koers naar Prinsenbeek. Ook Tim en Sharelle deden een flinke duit in het zakje.
Na Prinsenbeek ging het weer richting Terheijden en via diverse omweggetjes van André terug naar de May.
’s Middags mijn trouwe tweewieler lekker verwent met allerlei soorten spray waar hij weer lekker van opknapte.
Daarna naar Verstappen en de Tour de France zitten kijken.
Nu, terwijl ik dit schrijf, en Wout heeft gewonnen, kunnen ze wat mij betreft de Tour de France rustig omdopen
in de Tour der Lage Landen. En daar is niets teveel mee gezegd.
PS Anneke: denk aan de regenpunten hahahaha.

Met vr gr De Pakhaas.

Ondanks beginnende vakanties en toch een beetje twijfelachtig weer, staat er een redelijke groep bij het oude gemeentehuis deze zondagochtend. André van Kuijk is al niet meer te houden en aan het vertrekken als wij aankomen (ik geef toe… beetje laat), hij neemt de Trimgroep mee naar Oudenbosch. Gerard van Oerle neemt, bij gebrek aan dorpsgenoot Peter, de leiding van de Tour en vertrekt naar Woudrichem.
Ikzelf heb volgens het rittenschema de eer om de Sportgroep te leiden.
Omdat het noordenwind is hebben Flip en ik ongeveer dezelfde gedachte. Komt ook nog bij dat we bepaalde bomen niet willen zien……dus et wordt Rondje Brabantse Biesbosch.
In mijn gedachten kom je dan maar op net boven de tachtig kilometer. Dus ik begin met wat omtrekkende bewegingen tussen Raamsdonk en Waspik alvorens we de Keizersveerse brug over gaan richting Peerenboom en Dussen. Ik zie meteen dat de hoogtestages van Hans van Bragt en Gert-Jan van Wijk sterke benen opgeleverd hebben. Die draaien lekker mee op kop. Maar ook Maurice die vandaag de Sportgroep eens uit wil proberen, schuwt het kopwerk niet. Er staat een behoorlijke wind en het eerste deel staat hij veel tegen. Willem en Flip laten zich dus ook niet onbetuigd, want die houden daar van.
Bij Waardhuizen stuur ik rechtsaf richting Giessen.  Zo kunnen we meteen de dijk van de afgedamde Maas op langs Rijswijk naar Woudrichem. De wind draait volgens mij ondertussen naar Noord-West. Hij blijft tenminste als “van voren” voelen tot zelfs voorbij Werkendam. We pakken dit mooie fietspad tot we beneden langs de Merwede rijden.
Pas als we linksaf kunnen, richting bezoekerscentrum, krijgen we de wind wat mee.
Dus nu gaat het tempo wat omhoog zeker als iedereen zijn beurt doet.
Opa Frans is in betere doen dan vorige week maar dat het 1-2 kilometer per uur langzamer gaat, helpt natuurlijk ook. Voor mij ook trouwens. Opa Peter heeft ook geen centje pijn.
Ik time wat slecht, want ik kom het laatste stuk voor terugkeer bij Werkendam op kop, wind pal van voren. Duurt niet zo lang gelukkig, dan draaien we via het bedrijventerrein de polder in richting De Hank. Plotseling een kreet die ik al lang niet meer gehoord heb : “LEK!” . Goede banden blijkbaar tegenwoordig, maar nu toch even een gedwongen stop. Met dit weer geen probleem en het euvel wordt ook snel verholpen. We zetten koers naar de May waar ik met 97 km. op de teller thuis kom.
Geen weer om in de tuin te zitten deze keer.
Maar binnen smaakt een bakske ook prima.

Ad

Zondag 14 juli 6:00 uur. Ik lig nog rustig in bed en zie een grijze lucht.
Nee toch, het zal toch niet.
Even later als ik ben op gestaan en met de hond een rondje heb gelopen, merk ik dat het toch redelijk droog is. Na de boterhammen de fietskleding aan en naar den Bakker, hij had gisteren een feestje, dus bestaat de mogelijkheid dat hij niet mee gaat. En ja hoor, 8:16 uur en geen Peter. Die ligt nog lekker in de mottebunker. Leo ging ook niet mee, had ook een feestje gehad dus ik als Remie naar de May.
Net voor het geminte huis haal ik Erno in. Maar we zijn niet de eerste vandaag.
Even later is het toch nog best druk er worden drie groepen geformeerd.
Een flinke sportgroep vertrok voor een omgekeerde ronde van ons met een extra lus door de Biesbosch. En die haalde al spoedig de groep van de Wilde Bond in.
De trim ging met André een ritje richting Oudenbosch maken.
En wij, de tourgroep vertrokken met negenen voor een rondje om Veen en Wijk en Aalburg. De negen waren Anneke, Renée, Erik, Colin, Ad, Jack, Jan, Erno en ik.
Ieder kende zijn of haar verantwoordelijkheid en met een goed tempo werd tegen de wind in Sleeuwijk bereikt. Hier gingen we de Merwededijk op. Het tempo werd snel wat hoger, wat bij een enkeling de opmerking los maakte dat we toch tour- en niet de sportgroep waren. Tussen Giessen en Rijswijk kwamen we de sport tegen dus als het nodig was hadden de snelheidsliefhebbers over kunnen steken.
Na Wijk en Aalburg kozen we er voor om aan de noordzijde van de Bergse Maas te blijven, aan de zuidkant zijn ze namelijk nog aan het werk langs de dijk. De wind stond meer noordwest dan verwacht dus werd dit gedeelte van de rit nog best lastig. Maar een sterke Ad van Dongen, Jan Lensvelt en Colin Marijnissen hielden de snelheid goed hoog. Dit alles resulteerde in een gemiddelde snelheid van 32 km/h. Ik mocht weer als Remie naar Ter Aalst en kwam de trimgroep nog tegen op het Ruiterspoor. Na de bloemetjes op de brug water gegeven te hebben, kwam ik thuis met 31,6 op de Garmin. En het weer was super om te fietsen, wind om sterker te worden en verder was het droog.
Groeten van Ter Aalst.

Gerard.

De braderie werd al opgebouwd deze zondagochtend toen ik bij het oude gemeentehuis arriveerde.  Het was weer lekker druk met mannen en vrouwen die lekker wilden gaan fietsen. Wij als trimgroep hadden besloten om de rupsen en meer van dat ongedierte deze ochtend links te laten liggen. Dus richting polders.
Ja, dan is een rondje via Willemstad natuurlijk wel een uitkomst.
Een prettige verrassing deze ochtend was dat ons oud-lid Jan Sestig ook mee reed.
En hij had natuurlijk zijn rode en gele kaarten ook bij, maar dat was deze ochtend niet nodig.
En ook Marielle was er als gastrenster bij, erg gezellig.
Met Antoon en Leo op kop, reden wij tussen de kramen van de braderie de May uit.
Via de Hellekantsedijk en de Zwaluw met de wind op kop ging het naar Moerdijk.
Daarna door naar het industrieterrein om vervolgens de Klundert te passeren.
De dijk op naar Tonnekreek waar Rene en ik de koprijders aflosten om door te rijden
naar Willemstad.
Jan had het prima naar zijn zin en ouwehoerde honderd uit. Oude tijden herleven!!!!

Intussen Willemstad aan de zijkant gepasseerd om door te gaan naar Oudemolen.
Daarna koffie gedronken bij Franske in Fijnaart om even later Standaardbuiten aan te doen. Het bruggetje over waarna Erno en Bert er even een flinke snok op gaven.
Ik liet mij lekker naar achteren zakken om de wereld eens van de andere kant te bekijken.
En wat ik zag, was dat het goed was. Een schoon rijtje WTC’ers in slagorde.
Onderweg nog een paar weggetjes aangedaan door Erno waar ik het bestaan niet van wist. Maar altijd weer verrassend op een tochtje. Mag van mij veel meer gebeuren.
Weet je mooie tochten voor de trimgroep laat het weten. Verras ons.

Via Zevenbergen en Wagenberg, waar we afscheid namen van Rene voor een paar weken
wegens een mooie vakantie, zagen we de watertoren weer wat betekende dat deze tocht
er ook weer op zat. Zoals altijd weer een gezellig ritje bij goed weer.
Tot volgende keer.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas.

Je staat ‘s morgens op en denkt, ik voel me lekker, uitgerust, kan de hele wereld aan.
Pak de vélo uit de schuur of uit de slaapkamer naast je bed! Zeg je vrouw goeiendag die je vanuit de schuur uitzwaait.
Je fietst naar je maten toe en je voelt het al, je streelt de pedalen, wind die voel je niet.
Dat zijn zeldzame dagen die iedereen weleens meemaakt.
De meeste keren sta je op, kijkt eens naar buiten en dan denk je “weer veul wind, brr, dat wordt weer een pittig tochtje, bietje uit de wind rijden en hopen dat je maatjes het vuile werk opknappen”. Gelukkig zijn er altijd mannen of vrouwen die altijd tegen de wind in kunnen stoempen, nooit moe worden en nooit zeuren.
Dat is dan ook het mooie van een fietsclub, is de een wat minder, dan is er vast iemand anders die het werk opknapt, de volgende keer kan het zomaar andersom zijn.

Vandaag fietsten we met de tourploeg een mooi ritje door de Biesbosch. Gelukkig waren er verschillende meej een paar goeie benen die de pedalen streelden en degene met slechte benen zaten in het wiel. Afzien om in het wiel te blijven, op het kantje op de dijken langs het water. De Biesbosch kan mooi zijn, daar kun je van genieten, het kan ook een gruwel zijn met de vuile wind, ben je weer blij als je de brug bij Werkendam over gaat en denkt vanaf nu de wind in de rug.
Helaas gaat dan in de polder naar Hank ook de snelheid flink omhoog en moet je oppassen dat je na een bocht gelijk kan aanklampen, voordat je het weet, zit je op een paar meter. Zie je ze voor je neus wegrijden, hopen dat er iemand omkijkt en dat ze wachten zodat je weer kan aansluiten.
Als je de pedalen niet voelt, dan maakt een paar kilometer extra niks uit, als je op je tandvlees zit, is elke meter meer te veul.
Eenmaal de meet in zicht is alle ellende snel vergeten en kijk je weer uit naar het volgende tourke met jouw maatjes. Wie weet, ben jij het dan die de pedalen mag strelen en kan genieten van al het moois onderweg!

Pierre Boulanger.

Zondag 30 juni 2019; Tien over acht in de ochtend en het is nog steeds warm buiten; de garmin geeft 21 graden aan. In ieder geval zal het volgens de weersverwachting niet veel warmer worden dan dit en da’s niet verkeerd, vind ik. Als ik de poort open doe, wordt ie bijna uit mijn handen geblazen. Zo dan, dat wordt leuk vandaag.
Wim is de enige bij het oude gemeentehuis als ik aankom. Al snel volgen er meer en niet iedereen heeft zin in een rit van >100 km. Van lieverlee vormt er een leuk cluppie en even is er sprake om allemaal samen te rijden.   Dan kunnen de grote kleppers op kop en de mindere goden erachter bij wind tegen. Maar er komen meer renners en als 1 groep op pad, is nu ook praktisch niet meer mogelijk.

Ad van Wesel stuurt de trimploeg, bestaande uit 10 renners, als eerste op pad. Gerard heeft nog een route van 70 (…ahum) km op het oog. Het is dezelfde route die we 2 weken eerder voor ogen hadden, maar die vanwege het slechte weer toen niet is doorgegaan. Nu vertrekken we dus met forse wind tegen richting Zwaluwe. Bij de watertoren van de May rechtsaf en over de Helkantsedijk naar Hooge Zwaluwe. Als we Lage-Zwaluwe bijna uit zijn is het even vergaderen; wordt het de Moerdijkbrug of gaan we met het pontje bij de Amer over naar de Biesbosch? Het wordt het eerste. Leuk, die Moerdijkbrug, zeker met wind tegen. Voor mij lijkt het altijd alsof er geen einde komt aan de langzaam glooiende klim naar boven. Vanaf daar is grotendeel wel gedeeltelijk wind mee naar de Kop van ‘t Land.
Dan is er wat consternatie; we gaan hier toch altijd rechts!?!? De reden waarom we nu links gaan, is het dat we dan niet door het bos hoeven te rijden en dus de eikenprocessierups mijden, zegt Antoon.
Aangekomen bij de Kop van ‘t Land is de pont juist aan de overkant; verplichte pauze dus. Langzaamaan wordt de wachtrij groter, maar we kunnen allemaal mee. Het is 1 euro voor volwassene met fiets. Peter Kuijpers heeft echter al gezien dat er ook een 10-rittenkaart is voor 7 euro. De vraag is of de tolheffer Peter’s redenatie ook zal accepteren. Even later zie ik een afgestempelde 10-rittenkaart; dat scheelt weer 3 euro. Na de pont gaan we rechtsaf en leggen we aan op het terras van, van Oversteeg. We zijn zeker niet de enigen.

Na de koffie met appelgebak gaan we weer op de fiets langs het Biesboschmuseum en op het gemakkie rijden we de Biesbosch bij Werkendam weer uit. Gerard wil langs Uppel terug rijden om het smalle en nu drukke fietspad naar Hank te mijden. Een blik op de kilometerteller verraadt dat we ook deze keer de geplande 70 km. gaan overschrijden. Maar we doen het rustig aan en het weer werkt ook prima mee; 23 graden.
Perfect fietsweer.
Na Werkendam rijden we alsnog onder de eikenbomen. Ik ga aan de linkerkant van de weg rijden. Da’s niet echt handig, maar de rood-witte linten met opdruk “Processierups” hangen natuurlijk niet voor niks rond de bomen. Met een lekker tempo verslinden we Uppel, Almkerk en even later is Dussen aan de beurt. Dan de polder in naar Peerenboom. Een flinke wind tegen komt ons tegemoet; da’s nog even doorstampen tot aan Hank.
Dan de Keizersveerse brug over en onder beschutting van de industriehallen richting Den Berg. Marieke verlaat ons en rijdt richting Oosterhout en even later is Peter Kuijpers ook bijna thuis. Voor de rest is het nog de brug over het kanaal en daarna de May.
Hier laten we de laatste kleppers gaan en samen met Antoon rijd ik door de May. Antoon’s auto staat bij Piet voor de deur.
Om half 1 ben ik thuis met 93 km. op de Garmin. Iets meer kilometers dan gepland, maar zeker weten weer een prachtige tocht gereden.

Rene van Mook

Het zou deze zaterdag 29 juni te warm worden voor een tocht van 140 km, daarom hadden we besloten om het Groene Hart te schrappen. Vandaag wat minder kilometers, niet 2x met de pont mee en geen lunchstop, dus véél vroeger thuis voor de warmte!
Bij het gemeentehuis was het redelijk druk, wat “vreemd” volk erbij, maar wie ging er nu met wie mee?  De sport gingen voor hun eigen rondje.
De tourgroep voor een rondje richting Gurkum. Net buiten Made liet ik me afzakken, om eens te kijken wie er bij ons waren aangesloten. Dat bleek deze keer tegen te vallen, de familie Marijnissen en Niels en friends hadden vanochtend voor de sport gekozen.
Uiteindelijk waren we nog met z’n achten inclusief gastrenster Mariëlle, die volgens Flip gemakkelijk met ons mee kon.
Over de vertrouwde wegen fietsten we via de Peerenboom naar Dussen. Jantje, Peter en Maurice namen veel kopwerk voor hun rekening, zo af en toe mocht ik ze ondersteunen. Vader en zoon van Dijk, net terug van vakantie, bleven onze dames Mariëlle en Anneke in of uit de wind zetten.
De Merwedebrug over, de gele pijlen volgen naar Schelluinen, om dan langs de vliet naar Muisbroek over een idealistisch bruggetje te fietsen. Mariëlle vertelde dat dit gebied voor haar bekend terrein is, gelukkig voor ons, dan kunnen we zeker niet verdwalen.
Via Goudriaan en Brandwijk klauterden we nog over een paar verrekte steile bruggetjes.
Of het nu aan die bruggetjes, afstand of wind lag dat weet ik niet maar in de Hollandse Biesbosch begon de vermoeidheid zich af te tekenen. Ik probeerde Mariëlle nog wat moed in te praten “we zijn zo bij de Moerdijkbrug en dan bende bijna thuis”. Ik geloof niet dat ze er vleugels van kreeg, het tempo wat laten zakken is dan de enige oplossing.
Ten slotte is ons motto “samen uit, samen thuis”.  Via de kortste weg van de Moerdijkbrug naar Blauwe Sluis en de Zwaluw, dan is de May alweer in zicht.
Volgende keer weer gewoon op de fiets, ieder begin is moeilijk, ook wij hebben dat allemaal mee gemaakt!

Groeten van
de gepensioneerde Boulanger

Vandaag had Thijs de leiding en had een rondje naar het zuid-oosten bedacht. Qua wind niet ideaal want die was gedurende de nacht van oosten naar west gedraaid. Dit is iets koeler , want wind van zee. Maar komt ook met hogere luchtvochtigheid en dus zie ik op mijn weerapp dat de gevoelstemperatuur vier graden hoger is dan de thermometer-temperatuur. We hebben een klein groepje. Vijf WTC-ers en als gastrenner Jordi van Loon. Raar, gisteren heette hij nog de Jong ;-). Die kun je er goed bij hebben want rijdt sterk en strak. We zetten koers naar het zuiden en zitten al snel in Alphen. Daar moet Thijs even puzzelen want de wegopbreking staat niet in zijn Garmin en telefoon die ook nog geraadpleegd wordt. Niet goed voor het gemiddelde, dus als we weer op route zijn richting Baarle Nassau en Poppel, geven we flink gas. Mijn benen zijn toch wel wat moe van gisteren maar met de wind schuin van achteren gaat het nog goed.
In Poppel gaan we rechtsaf bij ‘t Kaske. Één van de twee bezienswaardigheden in het dorp. Ik betwijfel of de rest van de groep dit mooie gebouw ook gezien heeft. Ik moet tenminste flink aanzetten na de bocht om weer bij te komen. Dat komt meer voor, vooral als Thijs op kop rijdt. Dat mountainbiken is goed voor bochtentechniek denk ik. Was me vorige week bij de tijdrit ook al pijnlijk duidelijk geworden. Elke bocht een gat van 50 meter dichtrijden maakte het toch pittig.
Frans en ik zitten te overleggen of we wel eens meer over deze weg rijden. Ik denk van wel, als we terug komen van de klassieke tocht naar de Bockenrijder. Maar volgens mij heb ik hem ook wel eens zo gereden en wel bij onze Kempentocht die ik een jaar of 15 geleden een paar keer gereden heb.
We komen in Lage Mierde en dan naar Netersel. Dan via Westelbeers naar Diessen bij Hilvarenbeek. Via Moergestel gaat het naar Oisterwijk. Dat deed ik toen ook zo want je moet om Tilburg heen. De wind staat ondertussen niet meer zo lekker. Hij lijkt een beetje noordwest. Ik kom even op het kantje te zitten na een kopbeurt. Dat is wel erg pittig.
Ik vraag Thijs en Jordi om iets rustiger te rijden anders ben ik toch bang dat de geplande 120 kilometer te ver gaat worden. Via Udenhout gaan we nu richting Loon op Zand.
Ik zie dat Frans alleen een klein RVSA bidon bij zich heeft , terwijl ik al anderhalve grote bidon leeg heb. “Moet je niet bij vullen onderhand Frans?” “Nee hoor, hij zit nog half vol”. Nou dat is volgens mij niet goed, dan wordt je bloed veel te dik en moet je hart te hard pompen. Maar hij lijkt er geen last van te hebben. Hij rijdt prima. Toch gaan we in Loon op Zand opeens in de remmen. Iemand heeft zin om even wat te drinken. Geen slecht idee. Een lekkere bak koffie neem ik. Anderen gaan vooral aan de frisdrank. Ik eet de tweede helft van mijn müeslireep op. Moet genoeg zijn voor de laatste 30 kilometer.
Zoals meestal na een stop, sputteren mijn benen flink tegen. Die dachten dat ze er al waren, niet gek na 90 kilometer , maar de machine moet dus weer even opstarten.
We rijden naar Sprang-Capelle en gaan daar een fietspad op. Het “halve zolenlijntje”.
Sorry Thijs, maar dat vind ik zo’n gevaarlijk weggetje met al die onoverzichtelijke kruispunten, paaltjes en bejaarden. Maar we zijn wel zo in Waspik en Raamsdonk.
In Geertruidenberg slaat John af. Genoeg getraind, vindt hij. Johan van Helmond heeft nog over. Hij rijdt vanaf daar tot in Made op kop. Ik vind het prima, ik zit fijn in zijn wiel.
Weer een mooi tochtje aan mijn jaartotaal toegevoegd. Leuk om de Kempentocht van vroeger te zien herleven via Thijs.

Ad

Zondag 30 juni, met 25 graden om half negen is de temperatuur zomers te noemen.
Er staan nu meer gegadigden bij het oude raadhuis dan gisteren toen de Groene Harttocht niet doorging omdat het te warm zou worden. Toen 15 (en 1 gastrenster) aan de start, deze ochtend 5 (en een gast) bij de sport, 10 bij de trim en er bleven er 7 over voor de Tourploeg. Ik denk dat ze bij de trim koffie beloofd hadden;)

Flip had voor de tourders een rondje Binnenmaas op het programma, prima gezien de straffe westenwind. We vertrokken via Wagenberg naar 7-Bergschen Hoek, vandaaruit het Hollands diep over. Daar gaf Ad van Dongen aan dat hij op tijd thuis moest zijn en zelf zijn tochtje voortzette.
Wij met zessen door naar de Kiltunnel en via ‘s Gravendeel kwamen we bij de Binnenmaas. Het stuk van Maasdam naar Numansdorp was pittig; de wind stond pal tegen en het tempo was voor mij best hoog. Gelukkig ging de zon nu wat schuil achter bewolking.
De mannen waren sterk en een ieder nam keurig de kop, mooi, dan kon ik lekker in het wiel blijven. Mijn beentjes en rug voelden wel dat ik 2 dagen op rij op de fiets zat.
Nouja, goeie training zullen we maar denken.
Ik had nu mooi de tijd om al die achterwielen te bestuderen.
Conclusie; zwart is de trend.
Jantje heeft helemaal zwart, mooi met zijn witte schoentjes die elke keer voorbij komen zwaaien. Gerard heeft zwart met geel, chique hoor. Peter V. heeft zwart met frame van aubergine, of nee, paars of nee, welke kleur is het nou? Het is net zo’n kameleon.
Flip heeft zwart, wit en rood, past mooi bij onze clubkleuren. En mijn favoriete wiel is die van Maurice; mooi zwart Look met  rood (of komt het door het postuur van Maurice waar je  zo lekker achter weg kan kruipen?).
En zo kwamen we gezwind bij de Haringvlietbrug en Volkerak. Alle zeilen bij om in het wiel te blijven bij de mannen. En ineens hoorde ik mijn naam roepen. Een ex-collega van Ad, de kamergenoot tijdens de Alpendagen, herkende me terwijl wij  zijn groepje op de brug inhaalden.  Ik had m totaal niet gezien door al die wind.
Sorry Boudewijn, wel leuk om je zo ff voorbij te rijden.
En toen kregen we de wind gelukkig mee.
Via Helwijk, Oudemolen, Zwingelspaan, Klundert en Zevenbergen was het een mooie weg naar huis.
Met 92 km. op de teller en half 12 thuis had ik goed getraind.

Bedankt mannen met jullie mooie achterwielen.

Anneke