Categorie archieven: Fietsverslagen

Verslagen van tochten

Familiedag 2025

Fietsverslagen, ,

In de ochtend voorafgaand aan de Familiedag is er altijd de tijdrit. Maar dan in de middag een gezellig samenzijn met een flink deel van de clubleden waarvan een fors deel dan ook familie had meegebracht.

Dit jaar werden de festiviteiten gehouden in de tuin bij Anneke en Ad van Wesel. Een fantastische locatie. Hun thuis is meer dan groot genoeg en fijn ook dat op de warme zonnige dag de bomen een fijne schaduw boden.

Beter weer kan het bijna niet worden.

De koffie bij aanvang werd vergezeld van een lekker aardbeientaartje (het kan zomaar dat het een iets chiquere naam heeft, vergeef me dan mijn onbenul).

Alleen maar zitten en praten kan gezellig zijn, maar wij hebben natuurlijk actief sportieve leden. En daarop was naadloos op ingespeeld. Er waren campings-spelen georganiseerd.

Prima vermaak, passend bij onze club. Sportief, maar ook met gezelligheid en tijd voor praatjes.

Beanbag gooien en petanque (altijd uitkijken dat je geen jeu de boules zegt, anders krijg je de preciezen op je dak). Ringgooien en croquet (of gewoon kroket, gewoon om ze alsnog te jennen).

Ondanks dat het natuurlijk maar spelletjes zijn komt de competitiedrang altijd bovendrijven. “Het maakt niet zoveel uit!”, maar het fanatisme is soms moeilijk te onderdrukken. Zowel bij leden als hun partners.

Tussen de spelen door was er ruim voorzien in een versnapering en een bijgaand drankje (of andersom, u mag zelf kiezen). Daarbij viel het op dat de vraag naar alcoholvrij bier enorm groot was. Daar moest nog even met hulp van Antoon een mouw aangepast worden. Er werd snel bijgetankt bij de club supermarkt.

Na de spelen was het uiteraard tijd voor de prijsuitreiking. En omdat ik zelf jarenlang geen 0.0 gedronken heb, ben ik vergeten wat er nu eerst kwam, de uitslag van de spelen of de uitslag van de tijdrit.

Maar in elk geval volgden ze op elkaar, en werden met onderliggende spanning bij deelnemers aan beide activiteiten bekend gemaakt door Ad. Groep drie had de spelen gewonnen. Voor de tijdrit verwijs ik naar het verslag daarvan.

Inmiddels werd de barbecue op temperatuur gebracht door de stokers Peter en Kevin die zich ook ontfermden over de kwaliteit van het gebraad. Toen de eerste stukken vlees op temperatuur en gaar waren werd het buffet geopend door Ad. En er werd flink gesmuld. Mochten beide heren nog een carrière switch overwegen, elk restaurant zou er blij mee zijn. De salades waren van eigen makelij heb ik begrepen.

Het was een gezellig samenzijn, en een zeer geslaagde middag.

Hartelijk dank aan Ad en Anneke voor hun gastvrijheid. Dank aan Peter voor het regelen van barbecue.

Het was perfect.

Gerard K.

Tour Baarle Nassau (GK)

Fietsverslagen

Na permissie van rode truidrager Wim, bij wie ik onder contract sta, te hebben ontvangen ging ik enigszins met knikkende knieën richting Made met Peter Kuijpers. Onze wegen zouden zich snel scheiden, ik ging vandaag voor het eerst met de Tour mee. Ik was eraan toe. Het was echt de eerste keer. De laatste keer dat ik me aan wat hogere snelheden waagde was er nog een A en B groep.

Maar ik ging met een dosis vertrouwen na veel aanmoedigingen van alle kanten.

Het was heerlijk weer. Het zou later erg benauwd en warm worden, hoewel een aangekondigde flinke wind dit wat zou verlichten.

Onderweg gingen we. Het was een mooie groep, en het was wel duidelijk dat men er zin in had. Niet per se volg gas ineens, maar er was een prettige sfeer, en het gaf mij tijd om wat te wennen.

Eerlijk gezegd heb ik vaak nauwelijks een idee waar ik fiets en laat me, zoals dat hoort, leiden door de leider. Gerard v.O. had in elk geval zijn uiterste best gedaan, een prachtige route volgde.

Natuurlijk begin je na zoveel jaren wel ongeveer te zien waar je rijdt en de weg te herkennen. De route ken ik echter niet en heb ook geen flauw idee hoe ik dat op mijn telefoon moet zetten. Maar de aanwijzingen van Gerard waren prima.

Na een kilometer of 35 werd besloten, haast zonder woorden, om te gaan “draaien”. Kop over kop. Al het me lukt mee te draaien vind ik dit het allerleukste om te doen. Aanstekelijk was daarbij het enthousiasme van Johan. En eenieder draaide lekker mee. Het is soms wat wennen van welke kant van kop af te gaan, maar het zat redelijk in elkaar. Daarbij moet worden opgemerkt dat niet alle wegen zich lenen voor deze manier van fietsen. Is het was smaller op fietspaden met wind op de zij, dan zit een flink deel van een grotere groep als snel “op het kantje” en dan is overnemen niet zo makkelijk meer. 

Maar het ging verder erg lekker, en ik kan niet anders melden dat ik er veel plezier in had.

Zo draaien en draaiden we langs de Galderse meren, waar we na kort overleg splitsten. Lichamelijk ongemak hakte er bij twee van onze fietsmakkers in, en die besloten samen de weg te vervolgen.

Ergens ten zuiden van het Liesbos (dat weet ik dan ongeveer wel weer, maar ik kan er een paar kilometer vandaan zitten) stuitten we op een wielerkoers, en werden we zeer aangenaam verrast door iemand die daar vanwege hand en spandiensten of coaching (het was wat lastig te volgen) ook stond te wachten. Het was Ad Prinsen. Ik doe niet aan heldenverering, maar als klein menneke keek ik enorm tegen hem op, en hij is een van de redenen geweest dat ik wilde gaan koersen.

De oversteekjuffen van de koers waren zeer coulant en lieten ons een deel van het parcours gebruiken om onze weg te vervolgen. We gaven natuurlijk wel wat extra gas om in elk geval de coureurs voor te blijven. En natuurlijk ook om nog enige indruk achter te laten voor degenen die aan de kant stonden te kijken.

Door het Liesbos gingen weer richting Prinsenbeek om via “Den Elsakker” het viaduct over de Mark te beklimmen. De wind tegen, meer dan 0.005% stijging en meer kilometers dan gebruikelijk deden mij breken. Een forse deuk in mijn ego, ik moest lossen. Niet ver en niet lang, maar zoals de Belgen zeggen: “Er zat niks meer op!”.

Gelukkig hadden we vanaf het tankstation tot aan Made de wind mee. Op het tandvlees kon ik nog aanklampen. Maar het lukte. Eenmaal bij het gemeentehuis heb ik de metingen afgedrukt op mijn telefoon. Volledig gesloopt. Maar zeer voldaan en dankbaar dat ik mee kon.

Na afscheid te hebben genomen was het bijna Surplace naar huis en overwoog ik de laatste 10 meter op de brug over het kanaal naar Geertruidenberg te gaan lopen.

Mag ik iedereen hartelijk danken voor deze fantastische rit. Het was een feestje. Een besef dat overigens pas volgde nadat ik een uur op de bank heb gezeten en mijn vrouw me omhoog moest helpen richting de badkamer.

Gerard Koops

Met de tourgroep naar Baarle-Nassau (GvO)

Fietsverslagen

De laatste dagen was het erg warm en was er wind vanuit het zuiden voorspeld. Hans had al aangegeven dat hij er dit weekeind niet bij zou zijn, dus had ik een route achter Baarle Nassau bedacht via Minderhout. Maar gezien het feit dat dit boven de 100 km uitkwam werd er gevraagd hem iets in te korten. Door niet Minderhout maar Meerle als passage te nemen werd hij terug gebracht tot 95 km. Zondag morgen vertrek ik alleen, omdat Marianne een andere afspraak had. Leo gaf aan dat hij weer mee ging dus was dat de eerste stop, bij Hil Ten was het stil en stond alleen de gebruikelijke stadsfiets klaar dus maar verder gereden via den Bromtol naar de May. Als we daar aankomen staan er al een aantal renners van de trimgroep gereed. De sport die vandaag de rivierentocht rijdt is reeds om 7:30 uur vertrokken. Nadat we even staan de kletsen komt de jarige Piet aan kunnen we hem nu fysiek de handdrukken en een fijne verjaardag wensen.


Rond half negen is ieder die mee wil aanwezig en gaan we van start om via Madese Boys en het Ent van Den Hout naar de Bergsebaan te rijden. Bij vertrek rijdt ik een stukje met mijn naamgenoot Gerard Koops op kop maar merk al snel dat de wind vandaag ook een aardige partij tegen blaast. Maar als ik rondkijk zie ik vele sterke renners in onze groep. Te weten Ad en Anneke van Wesel, Corné Schoenmakers, Marc van Meir, Peter Verhagen, Johan van Helmond, Frans Marijnissen, Flip Segeren, Gerard Koops, Leo Stasse, en ik zelf. De temperatuur is onder de bomen goed. Al snel rijden we via de VijfEikenweg naar Molenschot, langs Gilze af richting de Boerenbaan. Hier wordt al een poging gedaan om te draaien, maar m.i.z. moet je dan niet versnellen en altijd linksom of rechtsom wisselen en geen gaten laten vallen. Het is dan ook de bedoeling dat ieder meedraait. Maar als ik op enig moment mensen links en rechts van me zie is dit niet de bedoeling denk ik. Als we kampeerboerderij de Kiek passeren hoor ik iemand zeggen dat de klinkers niet fijn zijn. Dat is natuurlijk ook wel maar dat is een keuze van niet door Alphen te rijden maar achter het Pestkerkhof langs. Niet veel later merk ik dat niet iedereen de gpx heeft geladen bij Klein Bedaf schieten er enkelen rechtdoor naar Pineind. Maar de bedoeling is echt Klein Bedaf en vervolgens Groot Bedaf. Om hierna via Heikant en Veldbraak, Nijhoven Baarle binnen te rijden. Hierna gaat het richting Ulicoten waar de Kluis passeren bekend van DH-DH-DH. Juist voor Meerle draaien we rechtsaf de Chaamseweg op. Om nu via Schuivenoord naar de Stijbeekse weg te rijden. Bij Verkooijen Strijbeek gaan we over de Markweg naar van Boxtel om vandaaruit naar de Galderse meren te rijden. Daar geeft Leo aan dat de beentjes niet meer willen. Ook die van mij zijn niet best vandaag en stel dan ook voor om met Leo de kortse route door Breda naar huis te rijden. Om goed 11:00 uur ben ik thuis als ik later de Strava-gevens van de anderen bekijk klopt het met de geplande rit van 95 km. Komende weken ben ik er niet omdat ik met Marianne het Pieterpad ga rijden.

Veel plezier met de familiedag. Groeten Gerard van Oerle.

Rivierentocht Sport

Fietsverslagen

Vandaag stond de rivierentocht op het programma. Tijdens het rondje Team Munne Moaten op zaterdag had ik het met Martien al even over route gesproken. De route gaat normaliter namelijk over de Waaldijk tussen Gorinchem en Zaltbommel en deze dijk is nu onderhand al 3 jaar afgesloten in verband met dijkverzwaringswerkzaamheden. Telkens als je denkt dat ze “nu onderhand wel klaar zullen zijn” en de gokt neemt om over de Waaldijk te rijden, kom je keer op keer weer bedrogen uit.
De gemeente Gorinchem en Zaltbommel hebben veel moeite gestoken in een prachtige website met een mooie tijdlijn van alle werkzaamheden op de Waaldijk, toch werden we hier niet heel veel wijzer van.
Uiteindelijk kwamen Martien en ik op zondag morgen tot de conclusie het gewoon te gaan proberen en de gok (misschien tegen beter weten in) toch te nemen om de Waaldijk te berijden.

Aangezien we weer een lange rit voor de boeg hadden, wilden we graag een uurtje eerder vertrekken. Hoewel de achterliggende gedachte de afstand was, heeft het meerdere voordelen om vroeger te vertrekken. Je ben namelijk vaak voor 12.00 uur thuis, men heeft minder last van hoge temperaturen en je hebt minder last van overigens fietser (en andersom) die over het algemeen nog niet zo vroeg op pad gaan. Aan de andere kant zijn we een vereniging die als uitgangspunt heeft om op zondag om 08.30 uur gezamenlijk bij elkaar te komen en te vertrekken. Dat is natuurlijk ook belangrijk.
Belangen, belangen, belangen, misschien is dit een onderwerp om eens nader te bespreken tijdens de jaarvergadering?

Enfin, om 07.30 uur verzamelden we dus. Peter was niet aanwezig, hij is niet zo’n ochtendmens. Twan, Martien, John, Erik en Gerben waren wel present.
De wind was nog zwak en kwam vanuit het zuiden. Het ging dus vlotjes richting Gorinchem, maar om de snelheid niet uit de hand te laten lopen, werd eigenlijk alleen overgenomen als de man op kop dit aangaf, door de benen stil te houden, een elleboogje te geven of op een natuurlijk moment uit te draaien.
Erik’s knaldrang was echter zo hoog, dat hij zijn geduld niet kon bewaren en mij op de Keizersdijk al met 40 km/h inhaalde. Dit herhaalde hij nog een keertje bij Uppel en dat was dan ook even van de laatste keren dat we hem op kop zagen.
Na Gorinchem kwamen we ons gokmomentje tegen; de Waaldijk. We dachten even dat we gewonnen hadden, want we reden op een keurig geasfalteerde dijk de zon tegemoet. Heerlijk was het. Na 2 kilometer sloeg het onheil echter al toe want, u raadt het al, de Waaldijk was toch nog afgesloten. Via wat steegjes en nieuwbouw wijkjes in Dalem kwamen we op de N830 en reden daar verder in oostelijke richting.
Alsof we niet eigenwijs genoeg waren geweest, besloten we bij Vuren de Waaldijk nog eens een keer op te rijden, om vervolgens na 1 kilometer weer als verliezers uit de bus te komen, weer afgesloten.

We hadden nu ons lesje wel geleerd en tot Zaltbommel werd strak vastgehouden aan de N830. Niet de mooiste route, maar we konden ons wel snel voortbewegen op het rustige fietspad. In slagorde reden we dan ook naar de brug bij Zaltbommel. (zie foto’s)
John kreeg het al zichtbaar moeilijk. Na elke bocht het gat dicht rijden is ook al niet echt fijn, zeker als je de laatste weken maar weinig hebt gefietst. John wist hier na Zaltbommel echter een goede oplossing voor, door steevast als 2de of 3de in de groep te gaan rijden. Dit werkte kennelijk goed voor hem, want hij kwam niet meer in de problemen.
Via Gameren en Zuilichem werd Poederooijen bereikt en werd overgestoken naar het land van Altena. De wind was inmiddels flink toegenomen en blies vanuit het zuidwesten recht in onze giegel.
Bij Veen begon het wat te piepen en te kraken bij Erik, zeker nadat Gerben even gas gaf en vervolgens Martien overnam waarbij hij perse in het zog wilde gaan zitten bij een camper.
Via de bekende weg langs Drongelen werd verder de weg in westelijke richting ingebeukt. Na 90 kilometer zat Erik er echt doorheen en hierdoor kwam de snelheid op een dramatisch niveau te liggen. Toen zelfs een 80 jarige man met een Lampre-Merida shirt ons inhaalde was de maat vol, er moest echt gestopt worden bij een café voor vocht en suikers. Het café bij Dussen was echter helaas gesloten en dus restte ons niets anders dan toch maar gewoon richting Fort Lunet te fietsen, waar we anderhalf uur later aankwamen.
Na een vriendelijk ontvangst werd het gebruikelijke weer besteld. 5 koffie, 1 cappuccino en 6 appeltaart. We weten inmiddels precies van elkaar wat we willen. Wat een groep he…

Thais.

Met de tour-groep naar Hedel

Fietsverslagen,

Van deze week een vreemde routine, omdat erbij de WTC – Made ook aan de sociale kant van het leven wordt gedacht is de rit op Vaderdag 15 juni gepland op de zaterdag er voor. Kunnen al die vaders ’s morgens de cadeaus in ontvangst nemen en uitpakken. In de app van tour was het rustig gebleven vandaar dat ik gisteravond nog snel een rondje Hedel op de app had gegooid. Ondertussen was al bekend dat er een groot aantal van de tour niet zouden zijn. Ad en Anneke van Wesel zitten met Flip en de patroon in de Vogezen na hun bijdrage aan de Alpe d’Huzes 2025. Gisteravond was ik nog even bij Leo geweest en de behandeling aan zijn spataders had toch wat meer impact dan de verwachting was op voorhand. Die moet gewoon nog even rust houden. In de app hadden Maurice, Hans en Peter Bastiaansen al aangegeven dat ze er niet zouden zijn. En een grote groep drinke broertjes was gisteren al naar het POWER WEEKEND geweest en had de moraal en de benen niet om vandaag mee te gaan. Dus als Marianne en ik op de May arriveren is er een redelijke vertegenwoordiging van de trimgroep aanwezig maar verder was het vrij stil. Even is er nog de gedachte vandaag aan te sluiten bij de trimgroep, maar van de sport zijn er ook nog enkele rijders aanwezig dus besluiten we na de fotoreportage van onze regionaal erkende ZAPPER dun Bakker, om het voorgestelde rondje Hedel te rijden. We vertrekken met zessen t.w. Erik H, Thijs, Chris, Johan H, Marianne en ik zelf. Al vanaf de start rijden we niet volgens de GPX. Iets wat verderop wat probleempjes oplevert. Richting Geertruidenberg en dan de bekende wegen via het Fèr naar de brug bij Keizersveer en dan door de Peerenboom richting Dussen waar juist niet doorheen rijden. We rijden richting Drongelen en even later zien we de brug van Heusden. We draaien via de Kromme Nol over het Heusdense kanaal. Hier lopen mijn benen voor de eerste keer echt goed vol, maar de mannen houden goed rekening met mij. In no time zijn we via Well en Ammerzoden in Hedel. Thijs mist hier de afslag maar e.e.a. is snel hersteld.

Even later moeten we in de richting van Bokhoven maar er wordt gekozen voor een stukje door het appartementencomplex te rijden en vandaar uit naar Vlijmen. Hier vragen we ons af of Lars Boom nog steeds inwoner is van deze plaats. Maar hij zal niet thuis zijn want als ploegleider van FDJ zal hij met Demi Vollering in Zwitserland verkeren. Wij rijden ook verkeerd maar na een mooi fietspad waar we verschillende vogels, zoals een Ooievaar, Zilver Reiger, Buizerds en Haviken zien komen we weer op bekend terrein bij Herpt waar de broer van Mark Buijs nog een loonbedrijf heeft. Van hier gaan we richting Heusden. Waarna we Doeveren aanhouden om bij Wa Leuk de speelboerderij van een neef van Marianne uit te komen. Hierna rijden we het overloopgebied van de Overdiepse Polder in en verlaten we via de Overdiepse Kade. Van Waspik gaat het naar Raamsdonk. Marianne heeft gisteren ook al bijna 90 km gereden en komt er een beetje door te zitten. Ik zeg tegen Thijs dat wij via Raamsdonk en de Oosterhoutse Polder naar huis rijden. We stoppen nog even onderweg want haar voeten doen zeer overigens hoorde ik Chris daar ook over klagen. Dit komt waarschijnlijk door het warme weer. Met 99 km rijden we Ter Aalst op en hebben we weer genoten van de mooie natuur.


Groeten, Gerard van Oerle.

Het schijnvliegveld van de Trim

Fietsverslagen

Het zweet staat al op mijn rug en dan heb ik alleen mijn fietskleding nog maar aangetrokken. In de catacomben van het appartementengebouw is het dan weer heerlijk koel. Eenmaal buiten valt de buitenlucht van 25°C weer als een warme deken over me heen. Vijf voor half 9 meld ik me aan het Oude Gemeentehuis; de opkomst is erg laag en ik merk aan het geroezemoes dat de zaterdagrit van vandaag daar debet aan is. Even wordt er geopperd om allemaal samen te rijden; een groep van 12, maar uiteindelijk vertrekt de combigroep Sport/Tour voor hun rit nar Hedel. Bij de Trim heeft Johan Smits een route voorbereid.
Wim en John zijn er dit keer niet bij, zij rijden hun Delta Ride for the Roses in Goes. Met z’n zessen vertrekken we richting de Schietberg en van daaruit richting Traaie. Voor Fred gaat het allemaal toch wat te snel en moet afhaken. Vlak voor Terheijden draait hij weg en Gerard Koops brengt hem verder naar huis. Met een cluppie van vier gaan we dus verder. Johan heeft de rit zodanig uitgekozen dat we veel in de schaduw van de bomen rijden en dat is verder prima sturen, zeker met het lichte briesje tegen.
Vlak voor Dorst slaan we links af en rijden langs Surea naar Rijen, het migrantenhotel en dan richting Alphen. Johan rijdt veel op kop; Peter Kuijpers en ik vergezellen hem terwijl als rode lantaarn achteraan bungelt en ons middels zijn bekende fluitje waarschuwt voor “…auto achter!!”
In de buurt van Alphen is er even paniek; als we nog veel verder doorrijden zijn de accu’s van de fiets van Piet leeg en dat willen we niet. Johan stelt gerust dat we snel omdraaien en de terugweg beginnen. Niet snel daarna volgt het Bels Lijntje. We rijden langs het schijnvliegveld en Johan kan het niet laten om even in de cockpit te duiken.

Voor Peter Kuijpers is dit allemaal erg nieuw en hij heeft vandaag dus weer iets geleerd. Na deze korte stop maken we iets verderop een langere stop voor koffie en appelgebak. Johan heeft hier op de camping gestaan voorafgaand aan de Abdijtocht. De koffie en appelgebak smaakt heerlijk en na een half uurtje genieten genieten we nog na op de fiets; de laatste kilometers naar huis zijn ingezet.
Met de wind in de rug gaat het met 30km/h over de Vijfeikenweg naar Oosterhout. Ik word netjes (bijna) thuis afgezet en het drietal maakt de rit naar de May verder af.
Deze rit moeten we zeker nog eens een keer rijden als het weer minder drukkend is en de harde kern van de Trimploeg ook weer aanwezig want vandaag misten we zeker een aantal kleppers die er gewoon bij horen.

Rene

Oesterdam 2025

Fietsverslagen

Na een korte rondvraag in de sport app bleek al snel dat veel sporters deze 2de pinksterdag niet aanwezig waren bij de legendarische Oesterdam rit.

Enkel Thijs en ik hadden goesting en tijd om te gaan, op een later moment besloot JW om toch mee te gaan. De weinig trainings km’s hielden JW niet tegen om alsnog aan te sluiten.

Ook Erik stuurde een bericht dat hij ons wel voor een gedeelte weg wilde brengen, hij moest op tijd thuis dus de hele Oesterdam rit was geen optie.

Zondag ochtend 7.30 was het vertrek, na een zeer kort kletsmoment werd door Erik bij de watertoren het startschot gegeven. Thijs nam over en trok door tot aan Zevenbergsche hoek, JW keek me aan en riep gelijk: “wordt het zo’n dag !!!!!”.

Na 50 km zwaaide Erik af en reden we met z’n drieën door, het tempo lag hoog. We naderde de grens bij Belgie en werden ingehaald door een Pedelec, JW schoot meteen in zijn wiel.

Met een snelheid van dik boven de 40, knalden we tegen de wind in richting de Oesterdam.

Terwijl mijn hartslag richting de 354 ging, begon Thijs steeds harder te smilen. De Pedelec rijder kijkt geamuseerd in zijn spiegeltje, toen ik verstek moest laten gaan.

De grote verrassing van de dag was een kasseien strook, cadeautje van Thijs. Ooit heb ik eens de ronde van Vlaanderen gereden, nu wist ik weer waarom ik daar geen tweede keer ben geweest. J

Daarna de Oesterdam op, wederom nam Thijs ons op sleeptouw, met zijn mond wijd open sleurde hij aan zijn Cannondale. De zweet en zoutplekken op zijn mouwstukken en broek werden zichtbaar, de sporters onder ons weten dan genoeg.

Vanaf Oesterdam kregen we de wind in de rug en was het genieten, ondanks dat de benen van JW en mij echt zwaar werden moesten we elkaar toch met enige regelmaat vertellen hoe mooi fietsen is. We keken uit naar het terras en een welverdiende pint.

Op het terras in Zevenbergen, werden de verhalen alleen maar groter en sterker. Klasse rit.

Twan

Rondje Heimolen van Hans

Fietsverslagen

Zaterdag hield de regen en de voorspelling me nog thuis, omdat regengladheid kan veroorzaken en ik schrik heb van valpartijen was ik niet aanwezig. Zij die wel aanwezig waren konden goede zeken doen voor het opkomst-klassement. En dus was er na zaterdag een nieuwe leider in de persoon van Marc Schaerlaeckens. Voor vandaag de verjaardag van Bakker Broeders had Hans van Bragt een mooie rit getekend richting Roosendaal. Om goed acht uur vertrokken we samen op Ter Aalst, Leo was afgelopen week geholpen aan zijn spataderen en had aan gegeven dat hij een weekje rust moest houden. Bij de pastorie ofwel Hil Ten staat Jan Vermeulen al klaar om te vertrekken richting Made. Op het gemakske rijden we de May binnen de verkeerslicht kennen géén tweede pinksterdag en zijn nog in werking.

Door de bomenbuurt rijden we naar het oude gemeente huis, de Godfried Schalkenstraat is nog steeds niet bruikbaar. Bij aankomst daar bleek dat de trim al aardig compleet was. Van de sport was niemand te zien maar die hadden 150 km op het programma staan en dus eerder vertrokken. Nadat de trim was vertrokken ging ook de tourgroep op pad. Vanwege dezelfde problemen in de Godfried Schalken reden we nu via Rullens en de Crullaan in de richting van Den Hout. Het eerste gedeelte van de rit tot Dorst voert over bekende wegen. Als ik me door de groep laat zakken om te zien we er vandaag allemaal mee zijn zie ik dat Ber Timmermans het advies van Flip vorige week ter harte heeft genomen. De fiets die hij nu bij heeft een BMC heeft schijfremmen en velgraden die in een goede conditie verkeren. Ik zie ook dat we vandaag met achten zijn t.w. Hans van Bragt, Jan Vermeulen, Peter Verhagen, Kees Marijnissen, Adrie Verreghen, de eerder genoemde Bert Timmermans, Marianne van Oerle en ik zelf dus. Via de Groenestraat rijden we naar de Lage Aard. Bij de Geersbroekseweg is de eerste verassende wending om door Ulvenhout te rijden. En vervolgens over het terrein van de Klokkenberg. Hierna gaat de rit verder via de Galderse Meren, Kaarschot en Oekel naar Stuivezand. We rijden door de Moeren naar Schijf, waar we opnieuw een verrassing hebben doordat we door Schijf rijden, hierna gaat het richting Roosendaal waar we juist vooraf afdraaien om naar de Heimolen te rijden. Normaal benaderen we deze vanaf de andere zijde waardoor hij niet zo mooi in beeld komt. Hierna volgen we een stuk de parallelweg van de A58 tot Sint Willebrord, waar we de A58 oversteken om richting Hoeven te rijden. Het kopwerk wordt grotendeels door Hans en Jan gedaan terwijl Peter ook nog stukken voor zijn rekening neemt. Na Hoeven hebben we een weggetje waar flinke ribbels in de weg ervoor zorgen dat je je stuur goed moet vasthouden het valt mee dat niemand er een stootlek rijdt. Ter hoogte van Etten na stal ’t Sander, komen we plots op een gravelpad. We besluiten om de goden niet te verzoeken en om te keren. Niet veel later rijden we naar de Verloren Hoek en zijn we snel bij den Elsakker. Op de brug over de Mark lopen mijn benen in één keer vol en moet ik er even af. Via de Drie Hoefijzers rijden we nu de May vanuit de Brandestraat binnen. Hier ontbindt de groep zich en rijden we gedrieën voor de tweede keer naar Den Hout. Tot slot rijden Marianne en ik voor twaalf uur Ter Aalst op. In het begin was het fris en nu is het nog niet echt warm, maar we hebben genoten van de mooie rit van Hans.

Gerard v O.

Willemstad Trim

Fietsverslagen

Wie waren er allemaal bij vandaag? De spanning was te snijden. Was zaterdag de rode trui overgegaan naar Marc, door zijn geplande afwezigheid, vakantie, was de eerstvolgende kandidaat Wim. En Wim was er. Rond 37,5 km zou het officieel zijn. En de trui was zelfs mee.

Maar eerst de rit zelf. Er waren er veel op komen dagen. Ik meen dat er 11 bikkels bij waren. Mocht ik ernaast zitten, ik kan goed rekenen, maar ik zie slecht.

Er stond een bescheiden wind en in deze tijd van het jaar is de weg naar Willemstad en Dinteloord een stuk vriendelijker dan in late winter en vroege voorjaar. René, hij was er gelukkig weer bij, sloeg de spijker op zijn kop door de sfeer aldaar, in dat jaargetijde, mistroostig te noemen.

Er was er één die onvermoeid en zonder onderbreking op kop door bleef kachelen in een strak temp. Dat was Antoon. Ik verbaas me soms wel eens hoe sterk sommigen zijn. Hoewel mijn verbazing na een jaar of 10 toch meer om is geslagen naar bewondering. Er was wel tijd en adem om te babbelen. Met Annemieke had ik een mooi gesprek. Het begon met een vraag die vrij technisch was. Maar mijn educatieve vaardigheden zijn niet zo groot. Sterker, ze zijn volstrekt afwezig. Het lukt me niet materie die ik zelf redelijk beheers (met dank aan mijnheer van Oerle zijn collega), over te brengen. Hoewel Annemieke uit mijn gehakkel prima kon destilleren waar het nu eigenlijk over ging, en wat het antwoord was. Het was in elk geval een geanimeerd gesprek.

Uiteraard kan een goed gesprek over de laatste stand van zaken met de Gigant uit Grave niet ontbreken. Weet ik wie er gewonnen heeft, Gerard V weet bijna alle details. Maar ook van alle andere koersen die zijn en worden gereden.

Zo ging het voort tot het Bananentijd was. Die hebben we iets over de helft moeten doen. Tegenwoordig hoort bij de halfwegse traditie ook een sanitaire stop. Maar die doe je natuurlijk niet midden in een dorp waar op dat moment de ROPA run (denken we) bezig is.

Even overwoog ik om dan daar de trui maar over te dragen. Maar uiteindelijk is daartoe niet overgegaan. Het zou wat terloops zijn.

De wind was niet zo sterk, maar het was toch prettig dat het keerpunt zich aandiende, op de plaats waar de Dintel en de Mark zich van elkaar scheiden. Dan is het een prachtige zoeven over de paden en lanen richting Zevenbergen, en even later langs de weg met de beton-ton-ton platen richting Made.

En daar ging ik samen met John achter Wim aan naar zijn huis alwaar we werden vergast op koffie en gebak. En om daarvoor officieel de trui over te dragen. Zie de bijgaande foto. Het is zover.

En ondanks dat Wim er volgende week niet bij is, lijkt het erop dat hij de zondag daarop de trui alsnog om zijn schouders kan doen. Maar dat laat ik aan andere rekenmeesters over.

Gerard K.

TrimToerSport in de regen om Etten-Leur

Fietsverslagen, ,

Een rit op zaterdag, want dit weekend is het Pinksteren. Het zag er nat uit en wat koud. Dat laatste viel mee, maar op weg naar Made werd ik toch behoorlijk nat. En ook tijdens de rit viel de regen, hoewel bescheiden, uit het front dat over Nederland trok.

Er waren niet veel mensen bij het gemeentehuis. Veel afmeldingen. Niet iedereen houdt van hemelwater. Wim, Marc, Flip, Fred, Thijs en Gerard K.

Wim stelde een ronde voor waar we op de terugweg in elk geval de wind in de rug hadden.

En we besloten ook met zijn allen te gaan te gaan. We hebben in elk geval de opdracht volbracht die we ons ten doel hadden gesteld. Het was een beetje aanmodderen, maar prima om weer eens bij te praten.

En hoewel er zeer wel rekening gehouden werd met het tempo van de Trim, liet Thijs toch even zien wat pure snelheid is. Marc en ik konden even aanhaken. Marc nam zelfs even over. Maar toen Thijs de naverbrander aanzette konden we het wiel niet meer houden. Excuses te over. Leeftijd, gewicht, fiets, en ik heb er nog wel zeven. Maar Thijs kan eenvoudigweg gruwelijk hard fietsen. “En nederig bogen zij het hoofd!”.

We hebben in Etten-Leurse Kaap gerond en hebben onze plicht gedaan. Maandag zal het beter zijn.

Maar met deze rit hebben we nu ook een nieuwe leider. Dat is Marc. De foto’s zijn als mooie herinnering gemaakt. Want Marc gaat op vakantie, en zal het in alle waarschijnlijkheid dus met de foto moeten doen. Een spannende strijd, Wim Rasenberg kijkt toe en zal maandag mogelijk zijn slag slaan. Hoe het dan verder gaat is nog niet bekend. Maar spannend is het.

Gerard K.