De eerste Koningsdag in Nederland viel dit jaar op zaterdag dus de rittenmannen dachten, ach laten we daar ook maar een rit inplannen. Helaas waren de meeste WTC’ers elders en niet aan de start….

Bij de B stonden om half negen slechts 5 man en 1 vrouw voor een rondje met Kees.
Kees had echter de avond van tevoren met Anton gebeld dat hij zich niet fit genoeg voelde om te gaan fietsen. Anton had hierna weer ff met voorzitter Ad gebeld omdat hij ook niet ging fietsen; 1x was genoeg.
Dus hadden we zaterdagochtend geen leider. Wim stelde een rondje Willemstad voor;
Yp en Piet wisten de weg wel. Jammer genoeg stond er een straffe wind uit het zuiden,
dus 2x opzij….Maarja, daar wordt je sterk van, roepen ze dan.

Via Lage Zwaluwe, Moerdijk, Klundert ging het naar Willemstad. Omdat we maar met zo’n klein groepje waren, moest iedereen aan de bak. Gelukkig is onze Yp in topvorm, de Elfstedentocht rijdt hij binnenkort met 2 vingers in zijn neus! Jan, ons nieuwe WTC lid liet zich ook niet onbetuigd en trapte lekker mee. Ook Johan was weer even terug van de camping om zich in het zweet te werken. Vanaf Willemstad reden we over winderige dijken met een lekker zonnetje richting Fijnaart. Net voor Zwingelspaan was er een omleiding naar een zeer oranje tent met koffie en oranjegebak. De verleiding konden we weerstaan en togen verder naar Zevenbergen. Op naar Langeweg waar we dwars door een harmonie reden; ja, dat krijg je op een Koningsdag, die lopen dan zomaar in het wild rond. Hierna via het welbekende fietspad de brug op en zo naar de May. Toch nog 76 km op een oranje zaterdagochtend.

Zaterdagavond was ik  eigenlijk van plan om de volgende ochtend met de A mee te rijden want die zouden ivm de Ronde van Made een korter rondje dan gepland rijden.
Ad vond het geen goed idee omdat ze speciale plannen hadden om Franske uit te zwaaien (zie verslag).  Zondagochtend versliep ik me ook nog dus er was geen kiezen meer; gewoon met de B (achteraf gezien ook beter).
Op de grijze frisse zondagochtend was de opkomst niet veel beter; met zijn zevenen waren we maar.
Erik, de geplande leider had zijn 95 km. grensroute overgedragen aan Piet omdat Erik zijn beentjes wilde laten rusten na zijn Luik-Bastenaken-Luik avontuur.
Na mijn verzoek aan de mannen om de rit iets in te korten omdat 2x in een, en druk, weekend toch wel veel was (deden mijn benen nou zo pijn van het fietsen, van Koningsdag of van de zumba?), werd er besloten om iets eerder terug te draaien. Dus vertrokken Peter B., Erno, Yp, Anton, Jan, Piet en ondergetekende richting Oosterhout, via de Vijfeikenweg naar Rijen. Op de Alphensebaan kwam de Wilde Bond ons voorbij; we pikten lekker aan en konden tot het ’t Zand in hun wiel aanpikken. Daar scheidden onze wegen; zij sloegen rechtsaf en wij gingen links richting België. De bekende wegen sloegen we niet in en zo  kwamen we  ineens op een zandpad, gelukkig was het fietspad ernaast verhard.
Na wat zoeken en wat heen en weer gerij over de grens, want die grenspalen zagen we dus wel een paar keer, kwamen we weer op een gewone weg met ongewone mannen. Ze zaten met zijn dertigen keurig naast elkaar op een stoeltje, met een kistje voor hen en een lange stok waarop ze iets afturfde met krijt, doodstil naar de vogeltjes te luisteren.
Rare mensen, die Belgen.
Allez, na nog wat Belgisch landschap reden we Baarle-Nassau in, via de Bredaseweg door Chaam naar Ulvenhout, Dorst en Oosterhout naar Den Hout. Na Anton uitgezwaaid te hebben, nog even lostrappend naar de May. Toch weer 86 km. op de teller; op naar de Ronde van Made, lekker Niki Terpstra kijken!

P.S.:
Vriendelijk verzoek aan onze rittenplanners voor volgend jaar;
Geen 2 ritten plannen in een druk weekend in Made met Koningsdag en Ronde van Made!
Ik was zondagavond total loss!
Gelukkig heb ik nu een week vakantie om uit te rusten…….
En
waar blijft mijn rode opkomsttrui?

Anneke

Vanmorgen was het toch zo ver; Frans Marijnissen kon het WTC peloton het rondje Hoeven gaan voorfietsen wat hij een maand geleden al grondig voorbereid had. Toen ging het niet door omdat Buienradar voorspelde dat het in Hoeven zou gaan regenen. Toen reden we naar het zuiden en daar bleef het inderdaad droog. Deze keer hingen er geen donkere wolken boven de Hoeven-tocht en Frans had er duidelijk zin in. Hij was zelfs al voor acht uur bij het raadhuis en schoot na het vertreksein flink uit de startblokken. Ik stond even niet op te letten en nog met wat mensen te kletsen en toen ik opkeek was Frans al bij den Deel. De achtervolging werd ingezet en met mijn kleine verzetje om warm te rijden moest ik zo’n 40 kilometer per uur ontwikkelen om ruim voorbij de watertoren de aansluiting met de kopgroep weer te vinden. Ik ben nog nooit zo snel warm geweest. Mijn hartslag zat denk ik meteen al op 150. Frans had zijn huiswerk goed gedaan. Feilloos ging het via den Elsakker, langs Zwartenberg naar Etten –Leur. Vandaar zaten we in no time in Hoeven. Er stond niet veel wind maar die leek wel van alle kanten te komen. We vervolgden onze weg door de Hoevens Beemden naar de fietsbrug van Zevenbergen waarna via Standaardbuiten en Klundert de terugweg ingezet werd. Geen lekke banden of verloren tellertjes op deze zondag dus het ging vlot. We hadden als gastrenner Bastiaan van Dongen in ons midden. Ons ex-lid dat nu in Amsterdam studeert. Bakkertje bleek goed getraind te zijn; hij reed lekker mee.

We waren als club vandaag op een missie: Het was de laatste kans om Frans Wessels nog wat verder klaar te stomen voor de Cylco’s die hij de komende weken namens WTC Made moet gaan verrijden in het buitenland. We waren er nog niet gerust op, want hij had best wat meer trainingskilometer kunnen maken, daar was idereen het over eens. Daarom werd hij regelmatig op kop gedwongen en met wat aansporingen van de overige clubleden ontwikkelde hij toch wel een redelijk tempootje. Expres kwamen anderen weinig  op kop en we hadden afgesproken niet te hard over te nemen bij Franske, om zo zijn zelfvertrouwen niet te knakken. Hopelijk heeft dit hem de juiste moraal gegeven want in Frankrijk zal hij het toch echt alleen moeten doen, dan zijn wij er niet bij om hem te helpen.
We zijn benieuwd of als hij over een aantal weken terug komt nog wat beter in vorm zal zijn zodat wij ons dan niet in hoeven te houden.

 Groeten,

Ad van Wesel

Een zonnige maar frisse start, van de eerste Koningstocht. Maar liefst 10 WTC ‘ers hadden er vandaag zin in. De wind was zuid, dan maar een toerke naar het zuiden. Via een kaarsrechte start over de Brandestraat mochten buurman en buurman tot aan de Drie Hoefijzers op kop fietsen, daarna  gingen we richting d’n Elsakker. De meeste plaatsen die we  passeerden zagen we wel liggen maar we kwamen er net niet. Op zich dus zomaar een saai ritje, maar als ge met 2 Fransen, 2 Peters, één Leon, Flip, Colin, Ad, Kees en Johan op pad bent weet je het nooit.

Filipo had besloten om eens rustig aan te beginnen, en even te genieten van de mooie shirtjes. In de buurt van Etten-Leur, kon hij zich al niet meer beheersen, en ging weer zoals altijd lekker tempo maken.  Ook de families Marijnissen zagen we met regelmaat voorin plaatsnemen!  Johanneke was zich wat aan het sparen, moest nog wat embouchure overhouden,  voor de Oranjefeesten in de May.

Via Schijf fietsten we  tot aan Achtmaal naar Wernhout. Altijd twijfel bij deze afslag, de Fransen gingen dan voor de tweede afslag. Met als gevolg dat we ze even later kwijt waren, en dit nog wel in de buurt van het Fransebaantje.  Het duurde wat lang voordat ze weer in zicht kwamen. Hadden ze nu snel een bezoek gebracht aan de “wereld beroemde  sauna? Dat verhaal van dat tellerke, kwam bij mij nou niet direkt geloofwaardig over.

Ach ja, ze zagen er weer fris en fruitig uit, en wij vertellen  da nie door!  De koers ging verder, via Hazeldonk naar Galder. Daar krijgen ze nieuwe rioollering, dus ligt de hele straat overhoop. Geen probleem, mooi wegguske achter door, waar vroeger de Ronde van Galder op betwist werd.

Op weg naar Ulvenhout, vertelde Frans mij dat daar de straat ook al open lag. Jammer, moesten we toch door het dorp, Jac van Dijk was er niet bij, voor mij was het even zoeken. Uiteindelijk kwamen we weer op de bekende weg van de “verse asperges”.  Stukske Slingerdreef, richting Bavel, hé we gaan direkt toch wel rechts en over het viaduct weer links. Zulke verzoeken, mag je niet afslaan, dus nog een klein toetje op de oranjetaart om toch zeker aan de kilometers te komen.

Johan had zich intussen ook regelmatig op kop laten zien, nu ben ik toch bang dat er in de May veul valse noten uit zijne trompet komen.  Via Dorst en Oosterheide ging het door de Vrachelseheide, naar Den Hout en de May. Mooi op tijd thuis voor de oranjebitter en de feesten van onze Willem.

Morgen mogen jullie weer aan de bak. Frans “Café”neemt jullie mee richting ‘d Hoeven. Ik neem een snipperdag. En luister naar de goede raad van een befaamde WTC klepper “rust is ook belangrijk”. Mag hij wel zeggen met zijn 10.000 km op de teller!!

Groet, Peter.

WTC-Made 21 april 2014 Jantje 68 Tocht

Tien liefhebbers aan de meet op deze zonnige Tweede Paasdag. Wat een cluppie die B. Zaterdag  reden velen nog die mooie dijkentocht met klepper Gerard en nu weer op de fiets, alleen zonder koffie met …..(uit eigen zak).  Erno reed zaterdag nog de Amstel Gold Race en had daar nog wat naweeën van.

Jan Sestig kon helaas geen leider zijn vanwege beslommeringen thuis. Dus de nieuwe Jan maar met Anneke op kop. Nieuwe Jan L. bevindt zich al enkele weken als een vis in het water van onze B. Bepaald geen luie vis, die ook grote stukken voorop te zien was. Anneke zou leiden en het werd een rondje Het Zand in de trant van Piet Timmermans. Echter de betonnen wegen hebben we niet gezien. Dus een nieuwe variatie. Johan S. kende  de weg in het  centrum van Alphen  op zijn duimpje vanwege zijn verblijf hier op een camping.

Op Den Hout waren nog vele linten gespannen vanwege Paaspop, maar gelukkig ging niemand van ons door het lint. Aanvankelijk dacht ik dat Anneke en Jan  het voorbeeld gingen volgen van die twee gisteren in de Amstel Gold Race, die zowat  de hele koers samen op kop gingen. Ze gaven anderen ook de gelegenheid en daar waren liefhebbers genoeg voor. Sterke Wim en Caspar  deden ook een mooie duit in het zakje. Anton was blij dat hij weer eens naast Annemieke mocht fietsen na een verblijf van bijna drie weken in een ander werelddeel. Vanwege de befaamde  jetlag was ik blij met de afstand van vandaag. Van vliegen, reizen en lekker eten wordt je conditie er ook niet beter op.

Marc en Yp waren  een enkele keer zo enthousiast en sterk dat ze soms ook een tandje minder mochten. Duidelijk is dat die Yp weer aan het trainen is voor de Elfstedentocht.  Johan S. was de pechvogel vandaag en reed op het laatst nog  lek, maar werd  goed geholpen. De nieuwe Piet, Piet V. die natuurlijk ook zijn bijdrage geleverd had , mocht doorrijden, omdat hij eerder had aangegeven op tijd thuis te moeten zijn. Uiteindelijk waren we dat allemaal. Anneke bedankt voor de leiding en iedereen bedankt voor de gezelligheid.

Anton Knipscheer

Was onze Ad nu de leider of niet, hij had zich helemaal voorbereid  op een rondje richting het westen. Na een hevige discussie, kwamen we er na een klein kwartierke wel aan uit. Geen rit naar het westen, maar wind tegen naar het oosten.

Nog maar amper de May uit, zaten we al tussen de mannen (en vrouw) van “de Wilde Bond”. Waar gaan jullie vandaag naar toe, was de vraag. Wij hadden afgesproken rondje Hedel, maar dan eerst langs de Drunense duinen. Zullen we jullie volgen, nee we fietsen onze eigen rondje, zo gezellig zijn jullie nou ook weer niet.

Net voor Loon op Zand, pikte Hans Goeijers en Marion Bax bij ons aan. Hans is een oud dorps genoot van onze Jac van Dijk, hebben vroeger ook samen bij “de Jonge Renner” gekoerst. Marion is een niet onverdienstelijk wielrenster (meervoudig wereldkampioene). Samen zijn zij iedere dinsdag en donderdag met onze Franske van de partij in de gruppo Bavel. Voor Jac en Hans was dit een mooie gelegenheid om even bij te praten. Bij Helvoirt gingen ze rechts en wij rechtdoor. Onze eerste fout!!

Hoezo fout, vorig jaar hebben we dit ook al eens geprobeerd, en ook toen ging het moeizaam. Nu leek het op de Italiaanse klassieker “Strade Bianche” . Over een pad met een hoop steenslag, waar we gelukkig voor een overstekende trein moesten wachten. Kort beraad, omdraaien en Vught aanhouden, Franske wist het wel!

Prima, richting Vlijmen en de rand van Den Bosch, daarna moesten we toch op de dijk bij de sluizen uitkomen. Martien zag de boten al varen (of liggen), kijk daar motte we zijn. Ja, ja, bocht rechts en links, mot het goed komen. Verdomme, da wor klûne!

Mooi beeld de vrolijke bende op de trap, stukje links af en dan de Henriettesluis over bij Engelen. Nou ja, moet ie wel open zijn. Zijn ze net aan het “schutten”als wij er aan komen. Die schippers kijken ook nergens naar, ze weten toch dat er op zondag de fietsers daar over moeten. Ach ja wel even de tijd om m’n banaantje op mijn gemak op te eten.

De slagbomen gingen open, en alle opgekropte energie moest er plots uit, een scooter die ons inhaalde diende gelijk als gangmaker voor Martien en Ad. Sinds dat Anneke de keuze heeft gemaakt om bij de B te fietsen, is ook Ad niet te temme. En wij moeten er nu aan geloven!

Vanaf Hedel was het volle bak, lekker wind in de rug, dus een tandje erbij en een kilometerke harder. Het ene strava ” kommetje” na het andere sneuvelde. Nadat we de mannen van “Tandje erbij” bij de Peerenboom achter lieten, werd het tijd om rustig aan de leste kilometerkes naar den May te fietsen. Johnny was ruim op tijd thuis en ikke ook.  Kon ik nog mooi de leste paaseieren gaan zoeken.

Zaterdag mogen we weer, de A vertrekt om 8 uur voor ongeveer 100 km, een eitje, geen paaseitje maar een Koningseitje!

Groet, Peter.

Vandaag stond onze klassieker naar Den Hout op het jaarprogramma, normaal fiets ik zo’n rondje een keertje voor. Maar door omstandigheden was er dat niet van gekomen. Gelukkig heb ik nog enkele WTC makkers, die enkele weken geleden dit voor mij gingen doen. Dus parcours kenners genoeg voor vandaag.

Met 8 WTC’ers en gastrenner Piet van Dijke ging het door het Paaspop dorp, Den Hout richting Oosterhout, daar sloot nog een WTC ‘er aan. Waar kwam die nou weer vandaan? Frans Café was weer eens aan de late kant, vertrouwde op de klok van de kerk. Frans moet toch weten dat het klokje van de kerk, niet tikt zoals het thuis tikt! Na een flinke achtervolging van 8 km kon hij plaats nemen in de trein, even uitrusten in de laatste wagon, om vervolgens de plaats van de machinist over te nemen.

Over de bekende wegen ging het richting Baarle, waar we dan weer in Bels, dan weer in Holland fietsten! Via camping de Heidemolen ging het naar Zondereigen, een Kempendorp waar chansonnier Guido Belcanto een lied over schreef.  Tegen Piet vertelde ik nog dat Guido met zijne kop in Bels en zijne kont in Nederland  begraven wil worden. Dat kan allemaal in dit durpke!

Merksplas kwam al in zicht, ook dit jaar had ik ‘s morgens in alle vroegte alle richtings pijlen aan gebracht, en ze hingen er nog netjes bij. Ze brachten ons richting  Beerse. Bij brug 5 fietsten we dit drukke plaatsje binnen, helaas miste een enkeling het bordje “Den Hout” maar geloof me we zijn er echt geweest.

Via brug 6 gingen  we op zoek naar de prachtige klinkers tussen de strafinrichtingen van Merksplas en Wortel.  Over een fluwelen tapijt vlogen wij van klinker naar medeklinker, op weg naar de koffie en wafel. Het was daar in “Holland”weer een drukte van belang, héél veel wielertoeristen leggen daar aan, maar vandaag was het weer de “Scheldeprijs”. Onze vriend Jean Marie was niet op komen dagen, maar des al niette min veel “schoon volk”.

Na twee bakskes, ging de vlam weer in de pijp, richting Ulicoten en Chaam.  Met een zuchtje wind vlogen we over prachtige wegen, naar de Slingerdreef. In Bavel nog een klein stukske klinkers en het leed was geleden.

Met 117 km op onze tellers kwamen we rond de klok van half 1 thuis aan. Tweede Paasdag gaan we nog maar eens een ritje maken van om en nabij de 110 km.  Ad mag ons trakteren op een mooi rondje!

Groet Peter.

Wederom een frisse start deze morgen. Maar toch 10 leden aan het vertrek om richting Zaltbommel te gaan. Zou het gaan regenen of niet? Toch voor de zekerheid maar een regenjasje bij me gestoken.

En toen gingen wij op weg. Met een mooi tempo wat voor iedereen goed te volgen was, reden wij via de Hank en Nieuwendijk naar Sleeuwijk. Dwars door deze plaats om vervolgens de Gorinchemse brug te beklimmen. Het KOMmetje was hier voor Marc. Sinds lange tijd weer eens bij de B’s te bewonderen. Weer lekker kunnen bijpraten met Marc over het fietsen, snowboarden etc. Heel gezellig.

Na de brug ging het dwars door Gorinchem om op de dijk bij Vuren uit te komen. Hier blies de wind flink in ons nadeel. Maar Marc, good old Ypke, Anneke, Jan, Wim en Kees zorgden er voor door mee op kop te rijden, dat het tempo lekker strak bleef.

In Herweijnen aangekomen zagen wij de ooievaars op het nest zitten. Natuurlijk altijd een mooi gezicht om onze gevederde vrienden zo bezig te zien.

Het was en bleef fris, maar wel droog. De temperatuur kwam op mijn Garmin nog steeds niet boven de 7 graden uit. Jantje Lensvelt zat te klappertanden op zijne velo. En dat met die pittige wind op kop Brrrr.

Daar doemde in de verte de contouren van de brug van Zaltbommel op. Het werd tijd voor een koffie en plaspauze. Maar niet voordat Anneke de brug van Zaltbommel voor haar rekening nam!!! De Queen of the Bridge hahaha.

Eindelijk aangekomen bij het Pannenkoekenhuis  De Waterpoort. Als oude bekenden werden wij begroet door Anthony. Hier ben je tenminste nog gast, en word je als vrienden begroet, en zo hoort het. Een pleisterplaats voor menige fietsgroep. Gelijk werd er flink gebruik gemaakt van het toilet, en moest Anthony naar de bakker hollen om onze honger te stillen met een stevige punt appeltaart. Jan Lensvelt begon gelukkig te ontdooien. De ijspegels begonnen uit zijn neus te vallen wat weer op herstel leek. Gelukkig maar. En Anneke zat tegenover mij zowat weg te zweten. Wat een contrast.

Nadat wij afscheid namen van Anthony en zijn Pannenkoekenhuisje was het tijd voor de terugtocht. De zon begon ook langzaam door te breken, wat ons verkleumde fietsers toch weer goed deed. En….. bijna alles voor de wind naar huis. Lekker toch? Zo ging het rap op huis aan. Iedereen deed hier een duit in het zakske, maar trappen hoefde bijna niet meer met die wind.

Anne Mieke liet zich ook goed zien op de kop van de groep. We moesten af en toe haar gewoon een beetje afremmen, want anders werden we allemaal zo uit het wiel gereden. Ook Johan Smits heeft een prima tocht gereden Klasse kerel. Via Hank, Dussen en den Berg zagen wij onze eindbestemming opdoemen.

Alweer een gezellige rit ten einde. En vanaf nu bleef ook de zon goed z’n best doen zodat deze Paaszaterdag nog een heel mooi vervolg kreeg.

Mensen, allemaal bedankt voor het gezellige en sociale rijden. En natuurlijk allemaal fijne paasdagen!!!

Met vr gr De Paashaas.

Gisteren mijn kunsten vertoond op de Veluwe, en vandaag naar de Mol in Dordt.  Met mijn nieuwe wielerkleding aan vertrok ik naar Made. Daar stond bijna de gehele vereniging aan het vertrek in hun nieuwe outfit. Een prachtig gezicht natuurlijk. Vanmorgen zouden A en B samen rijden om bij de Mol in Dordt het clubkampioenschap te gaan betwisten.

Natuurlijk stonden de koppies strak gespannen deze ochtend. Clubkampioen worden van de WTC, ben je niet zomaar even, nee hoor dan word je naam in het geschiedenisboek van onze club met mooie krulletters bijgeschreven. Al vroeg in de ochtend ging het in een straf tempo door de Dordtse Biesbosch naar de wielerbaan. Psssst  ging het, en Colin stond met een platte. Lekker even rust. Lekker bekomen van gisteren. Doet een mens goed. Pa Kees liet even zien hoe je een nieuw binnenbandje legt. Fluitje van een cent voor Kees.

Hup weer aanzetten en rijden. Intussen de armstukjes naar beneden gestroopt. Zonnetje begon goed door te komen. En het staal van mijn Tommasini ging van genot glimmen. Vanmorgen een mooi geel hoesje gekregen voor zijn Garmin kompjoetertje. Wat was hij daar trots op. Als je goed bent voor je fiets, is de fiets goed voor jou. Het is net een vrouwtje. Daarom is het ook mijn Italiaanse schone.

Intussen op de wielerbaan van de Mol in Dordt aangekomen. Hier werden wij door de beheerder zoals elk jaar weer prima ontvangen. Maar eerst de strijd om de titel. Er moesten 3 ronden gereden worden. Anneke was jurylid en fotograaf tegelijk.

In de 1^e ronde probeerde Ad een kloof te slaan, maar er werd goed gereageerd. Zodoende kwam het peloton weer bij elkaar. Hierna nog enkele schermutselingen, maar niemand kwam meer weg. De sprint moest uitmaken wie voor dit jaar zich clubkampioen mocht gaan noemen. Met een gangetje van rond de 60 per uur kwam de meute op de finish afgestormd. Anneke stond klaar met haar prententrekker om de winnaar te vereeuwigen. Wie zou het worden?

Op de eerste rij zie ik sponsor Erik opduiken. Zag wel dat hij heel de dag al met goede benen zat. En toen kwam als een schicht Johan van Helmond opduiken. Alsof er een pijl werd afgeschoten, zo rap was Johan. Alleen hij stond op de foto, alleen hij, gelijk Kittel afgelopen week. Helaas weet ik nummer 2 en 3 niet, maar zij waren ook niet zichtbaar op de foto, vandaar.

Dikke proficiat Johan met je titel klepper. Het zij je gegund klepper.

Op naar de puntjes met, en een lekker bakske koffie. Wat werden wij weer lekker verwend in de kantine van de Mol. Na een half uurtje lekker genieten en rusten, gingen wij weer op pad om het 2^e gedeelte van onze tocht te rijden. Ik ging met de A’s mee over Gorinchem. De B’s gingen met Erno mee.

In vliegende vaart gingen we terug richting de May. Maar niet voor dat ik bij de Gorinchemse brug een fietspad in sloeg en die mij na 50 mtr bijna op de A27 deed belanden. Dus dat werd achtervolgen. Bij Raamsdonksveer kwamen wij het B peleton weer tegen. Hierna nog wat kopwerk verricht, en toen met een goed gevoel weer huiswaarts gereden. Alweer een gezellige WTC tocht ten einde.

PS: A’s Zaterdag rijd de B de 2 Dijkentocht. In tegenstelling tot wat er op de kalender staat, gaat deze tocht niet over 80km, maar bedraagt 100km.

Er werd ook gevraagd om een koffiestop in te lassen in Zaltbommel. Dat gaan we doen. Neem geld mee, want het is op EIGEN kosten. Vertrek is om 8.30 uur.

Tot zaterdag.

Gr de Paashaas.

Nog even buienradar checken voordat ik de fiets op spring….
Yep, de buien komen uit het westen dus daar moeten we niet naartoe!
Aangekomen bij het oude gemeentehuis om 8.30 uur was het echter al beslist;
rondje Standdaarbuiten.

Er was deze ochtend geen leider maar een vrijwilliger die de B toch zou leiden. Dit werkt dus toch verwarrend; een aantal krasse knarren roept rondje  Standdaarbuiten want het is westenwind. Volgens buienradar was het zuid en de regen komt uit west roep ik nog, maarja wie ben ik?

Dus togen we, 10 man, 2 vrouw en 1 gastrenner richting het westen. Bij de rotonde gingen we linksaf naar Zonzeel en zo via de Markweg naar Langeweg. Een rondje andersom rijden is wel eens goed; je ziet ineens andere dingen. Er werd op kop goed afgewisseld, het was af en toe gewoon dringen. Een aantal “A” mannen die ziek, zwak of misselijk of weinig gefietst hadden, probeerden op kop hun conditie weer wat op te vijzelen. Na de fietsbrug rechtsaf de Goudbloemsedijk op en meteen linksaf de Wolverschans op omdat rechtdoor de weg te slecht is. En daar gebeurde het!

De eerste druppels vielen. Het was gelukkig niet veel maar de lucht in de verte beloofde niet veel soeps. We reden bij de Oudlandsedijk rechtsaf langs de Dintel de Standdaarbuitensedijk op. Mooie weg, maar het regende nog steeds, dat was minder.

Net voor Stampergsat reden we rechtsaf over de Dintel en hierna weer rechtsaf de Oude Appelaarsedijk op. Toch handig; zo’n Friese Tom-Tom die overal de weg weet.
En zo kwamen we weer op bekend terrein; Noordhoek, Klundert en via industrieterrein naar Moerdijk. Daar stopte het met zachtjes regenen, het werd nu serieus. Onder de A17 door en via de Gouden Leeuw nog een paar bultjes meepakken. Daarna lekker over het fietspad, windje en regen mee, naar Wagenberg en de May. In totaal toch nog 70 km. gefietst, maarja, nat hè.

Na een welverdiende zeer warme douche om weer een beetje op temperatuur te komen, kwam Ad ook thuis; hij had bijna geen regen gehad alleen maar een paar druppeltjes……..

Een verzoek dus voor volgende keer; willen jullie voortaan niet meer zo eigenwijs zijn!

Anneke