De voorspelling was bar en boos voor dit weekend; veel regen en wind was er volgens de weerspecialisten op komst. Zaterdag was een tocht naar Ravenstein gepland maar bij het verzamelen om 8.00 uur gingen de hemelsluizen even open en daalde de temperatuur naar 9 graden. Na wat overleg werd de tocht 1 week verplaatst. Volgens mij een goede beslissing want anders had je continu in die bui meegefietst en met de terugtocht fijn een krachtige westenwind tegen gehad. De voorspelling voor volgende week zaterdag is 28 graden, het andere uiterste; we zullen zien.
Zatermiddag waren de meeste buitjes opgelost en werd het nog best lekker weer zodat ik nog lekker in de tuin heb kunnen werken. De 2 WTC’ers die in Limburg de mooiste heuveltjes aan het beklimmen waren, hebben gewoon lekker weer gehad en hebben geen regen gezien; fijn voor die mannen.

De voorspelling voor zondag was ook niet veel soeps; Weeronline gaf 2 regendruppels dus extra regenpunten te verdienen deze ochtend. Was het daarom nog best druk bij het oude gemeentehuis? Jan, stralend in zijn rode trui, kon je al van verre zien staan. Wie er niet stond was onze leider (lijder?)  Erno.
Wie wist de route van de Mark en Dinteltocht nog? Het antwoord kwam net aan gefietst. Jacques van Dijk werd vrijwillig aangewezen en hup daar konden we. Zijn zoon Paul was ook aanwezig, even met de B mee was de uitleg want hij had 3 weken niet gefietst.
Marino en Rob van de Wilde Bond sloten ook aan; met z’n tweeën was ook zo wat.  Nou, geen probleem, dan zijn we met zijn 16’en, genoeg koptrekkers dus. En dat was ook zo.
Via Lage Zwaluwe werd er koers gezet naar Moerdijk. Ojee, de eerste druppels. Het zal toch niet de hele ochtend gaan regenen, he? Gelukkig was het maar even en bij Klundert was het weer droog. De wind deed ook zijn best, ik had het idee dat het steeds harder ging waaien. Gelukkig kun je achter Marino lekker wegkruipen.
In Willemstad gingen we via het haventje en dan links het fietspad op. Ik zat net te vertellen dat ik daar nog nooit op dat fietspad had gereden en ineens wist ik waarom; dat moest ook niet, je moest op de weg blijven anders reed je verkeerd.  Dus allemaal draaien en terug. Caspar nam dit erg letterlijk en draaide terug. We hebben hem niet meer gezien.
Hierna gingen we de Dintel over naar den Fendert. Steeds meer wind mee dus we waren op weg naar huis. Op de Goudbloemsedijk, fietsend naast de Mark, werd er LEK geroepen. Rob Norbart kon plakken en wij konden een banaantje eten.
Daarna op weg naar Langeweg. Het begon weer te spetteren en de lucht werd steeds grijzer dus maar niet door de polder. Met de wind in de rug waren we zo op en over het viaduct bij Zevenbergschen Hoek, hup naar Wagenberg en ojee we misten Peter K. en Yp H. We moeten toch op gaan letten! Hopelijk hebben ook zij deze tocht van 82 km. in goede staat volbracht….

Anneke

Opnieuw weinig zon en regen voorspeld. Maar daar was ik zelf niet mee bezig, ik voelde me niet helemaal wel, niet Appie Kim. Ik had al moeite om s ‘morgens twee krentenbollen naar binnen te werken. En als ik geen trek heb, dan is er iets goed mis. Het kan niet aan de voorbereiding liggen. Vorige week goed getraind, op tijd naar bed gegaan, nauwelijks gedronken.

Het is Martien zijn tocht, en dat liet hij merken. Niet van kop af te slaan zo leek het.
Hoewel de andere vier zich niet lieten kennen. Behalve ik dan, zodat we op een totaal aantal van zes van start gingen.

Het tempo lag hoog, ik dacht eerst nog dat de gunstige wind de oorzaak was, maar nee, met de wind schuin en recht op kop lag het tempo ook hoog.

En nu komt het, men ging voor 120 km en die heb ik niet meer meegemaakt.
We reden Andel binnen en de krentenbollen kwamen naar buiten. Net voor dat punt heb ik via Bart gedag gezegd, hij had al regelmatig zeer collegiaal polshoogte genomen. Ik heb de kilometerteller uit gezet en ben heel rustig naar Geertruidenberg gefietst. Hier en daar wat zaadjes gepland voor krentenbollenbomen. Zwetend als een otter en erg misselijk.
Ik zit nu op de bank dit stukje te schrijven en ben nog niet bijgekomen. Ik heb nu zelfs nog geen trek. Ik weet dat het samen uit en samen thuis is, maar om van 5 anderen te verlangen met 25 km/h met mij mee te rijden en mijn anti-peristaltische acties te aanschouwen is teveel gevraagd.

De andere heren, zo heb ik gezien, zijn vlot doorgereden en dat is een understatement.
Ik hoop dat ik me snel wat beter voel, want ik begin er steeds meer plezier in te krijgen.
De bedoeling is dat ik volgende week weer vol gas kan meedoen en het rondje gewoon afmaak.

Groet Gerard ut den Berg!

Het was maar een magere opkomst; slechts 7 WTC’ers (Jan in zijn mooie rode trui, Marc, Piet, Wim, Erik, Erno en ondergetekende)  die om half negen op deze 2e Pinksterdag een tochtje wilden rijden. Was het omdat het zaterdag Den Hout-Den Hout was geweest of omdat het weer niet echt uitnodigde?
Maar we waren wel in het gezelschap van 2 Abrahammen, dat maakte veel goed.
Erno Haanskorf was afgelopen vrijdag de jarige job en Erik Stasse vandaag.
“Ach,” verklaarde hij; ” iedereen sliep nog, dus ik dacht, ik ga maar even fietsen”.

Piet (gelukkig zonder fluit vandaag), leidde ons de weg voor een viaductentocht andersom. We vertrokken via Zevenbergschen Hoek naar den Elsakker. De wind zat hier even mee maar daarna dus gewoon niet meer. Via Breda Noord over de slingerende fietsbrug bij Prinsenbeek. Daarna de fietspaadjes op richting het zuiden. Op kop rouleerde het lekker en iedereen deed zijn werk, er werd goed doorgereden.  Wim was onderweg soms de weg kwijt; het is toch anders als je van de andere kant af komt.
Het weer viel mee, 14 graden en onverwacht af en toe een zonnetje,
mijn jas was eigenlijk net te warm.
Zonder gekke avonturen bereikten we weer gewoon Den Hout.
Maar we reden nu rechtdoor over de bromtol, wat nu?
“Koffie met gebak bij The Pub” riepen Erik en Erno.
Nou, dat hoef je maar een keer te zeggen, lekker hoor.
We hebben Steven en Sophie wakker gemaakt zodat we lekker op het zonnige terras konden genieten van een heerlijk appelgebak; voor de Abrahammen met sterretjes!

Happy  Birthday Erik en Erno!

Anneke

De wafels met aardbeien voor de B trokken op deze pinksterzaterdag blijkbaar meer dan de Vennentocht bij de A. Die leek voor de 2^e keer op het programma te staan want die tocht was een tijd terug al gereden. Toen was dat qua weer de beste oplossing.
De 5 A liefhebbers nu keken elkaar dus vragend aan. Wat zouden we gaan doen?
De windvaan op het oude gemeentehuis wees de richting aan; richting West-Noordwest moest het worden. We kozen een rondje Willemstad en dan over Numansdorp en Strijensas terug. Dat is slechts 90 kilometer maar met ons 5-en zouden we toch allemaal wel onze energie kwijt kunnen. Zelfs Flip vond het prima. Ik vond later de reden uit: hij had vrijdag al flink gefietst, toen een feestje tot half drie ’s nachts en vandaag nog een bezoek aan de Top-100 op de planning ’s middags. Dat zijn veel zware etappes na elkaar.

We vertrokken meteen voortvarend. Tegen de wind kwam de teller niet onder de 31, vooral Bart had er zin in. Iedereen pakte zijn beurt. Dat zou Gerard later nog betreuren wat toen werd het toch pittig, vooral de bruggen op en tunnels uit. Hij herinnerde zich vaag de “Zwaartekracht wetten van Newton” die hij in de schoolbanken geleerd had. Iets met gewicht wat dan een rol speelde met de kracht….. en pfff.

Peter Verhagen bleek zijn schoonzoon pas fietsles gegeven te hebben en daar was hij zelf niet slechter van geworden.
Flip herstelde goed van het feestje; hij komt net voor Willemstad nog even langs voor overleg. Zullen we toch maar naar Tholen rijden want die hebben we pas gemist? Of naar Oude-Tonge? Dat klinkt goed  maar ik vroeg hem of die over een paar weken sowieso niet op het rittenschema staat. Dat weten we samen niet (dit jaar niet op de lijst zie ik later thuis). Dus blijven we toch maar bij ons oorspronkelijke rondje Willemstad.
Met onze snelheid en behoorlijk wat wind, moet ik zeggen dat het ook wat aanlokkelijker is om daarbij te blijven, want nog even over de bruggen en dan hebben we het keerpunt met wind (schijn) van achter. Er valt af en toe een motregendruppeltje, maar het mag geen naam hebben en regenpunten zullen we daardoor niet kunnen claimen.
Claimen gaat sowieso niet werken, Anneke heeft me vanochtend al verteld dat Weer-Online geen druppeltje geeft. Dat is voor ons ook terecht want als we tien voor elf de May binnenrijden, zijn we alleen nat van het zweet. Gerard Koops laadt zich mentaal nog een keer op voor de brug naar Geertruidenberg…. F=G *(m1*m2…..$&^%##$& ) het wordt nog zwaar met zijn massa maar hij kan tevreden terug kijken want we hebben een mooi tempo gereden en hersteld steeds beter.
Daar heeft hij 45 uur voor.
Tot maandag.

Ad

Voor de 2e keer mocht ik dit jaar “mijn “rondje Naar Den Hout fietsen. Met onze A groep was het een veredelde cross door Zondereigen. Deze keer had ik me beter voorbereid, een telefoontje met de burgerwacht van dit bijzondere plekske had me duidelijk gemaakt als ik de derde afslag vanaf het Belse lijntje zou nemen, ik nergens last van zou hebben. Bijna miste ik nog deze afslag, bij de kruising aangekomen keek ik eerst naar rechts. Mooi, was mijn eerste gedachte, daar is de weg weer weer open. Maar we motte wel linksaf, en daar was nog steeds die crossbaan! Van die Belgen kende dus ook al nie op aan.

Net voorbij het prachtige voetbalveld van de plaatselijke FC, had Gerard maleur aan zijne vélo.  Het duurde een tijdje voordat hij en wij verder konden. Op naar Merksplas, ik kon me nog herinneren dat de weg naar Beerse bij de brug afgesloten was. Dan maar eens een nieuw stukje proberen, een prachtige maar wel drukke weg bracht ons bij een andere ophaalbrug. Dwars door Beerse kwamen we deze keer wel door Den Hout. Een kleine opstopping bij brug nr. 7 en we konden er weer tegenaan, de beruchte steentjes lachte ons al toe. Samen met een knap fietsende Anneke bollerden we gezellig hotsend en kotsend over een kilometer of 8 slechte klinkers. Nog geen  2 km verder was er de beloning, een verse bak koffie en een wafel met slagroom en erbeesjes. Degene die het hardst gewerkt hadden kregen de meeste erbeesjes! Dat had die madam goed gezien.

De tocht moest weer hervat worden, altijd moeilijk om er dan weer de gang in te krijgen. Nu kregen we als toetje ook nog wat druppeltjes regen erbij, en bij een enkeling begonnen de beentjes wat minder te worden. In de buurt van Chaam was het over met die enkele druppels, het water kwam al aardig in onze schoenen te staan. Ach ja zoals een echte Flandrieën, nie ouwehoeren, gewoon door stoempen. We konden toch terug kijken op een mooie tocht die ik samen met de dames, Annemiek, Anneke en de klimgeiten Marc, Piet, Gerard en de kleppers Johan, Wim en niet te vergeten rooie Jantje mocht maken. Kletsnat met 123 km op de tellers kwamen we rond 1 uur thuis, om lekker onder een warme douche te duiken.

Maandag ga ik eens kijken of ik die sneltrein van onze A mannen kan bolwerken, op weg naar de meulens van Kinderdijk!

Pierre Boulanger.

Vandaag was het de beurt aan Frans Marijnissen, voor een rondje Lexmond. Slimme Frans had gezien dat ik dit jaar al een paar keer die richting had verkozen, daarom vroeg hij of ik een stukkie wilde leiden. Onder Gurkem, voor Frans, boven Gurkem was dan voor mij.

Om 8 uur vertrokken we dan met Peter Verhagen, net terug van zomerse oorden, Flip, Gerard Koops, Martien, leider Frans en gastrenner/ oud-WTC’er Franske, en ik mocht ook nog mee. Bij Hank, wachtte Jan de Been ons op, voor een gezellig babbeltje, en wat fiets navigatie.  Windje in de rug vertrokken we heerlijk rustig richting Sleeuwijk. De brug over en het mooiste gedeelte van onze tocht kon beginnen. Door het dorpje Schelluinen fietsten we naar het riviertje de Giessen,  langs prachtige wegen en riviertjes kwamen we in Noordeloos aan.  We gingen nog een stukje verder naar het noorden op weg naar Ameide. Vanaf daar hadden we de wind in de rug over de Lekdijk, heerlijk fietsen daar!

Lexmond kwam in zicht, door het dorp heen en onder de A27 door gingen we naar het Merwedekanaal.  Mooie lange rechte paden langs het kanaal, een brugje over, en het gas erop. Net voor Arkel nog even een pisstop, om weer terug te keren naar Schelluinen. Weer een brug over we dachten er over om deze tocht dan ook maar de bruggentocht te noemen.  Ik telde er zomaar 17 stuks, of had ik er nog gemist? Nog een klein luske door het altijd mooie Land van Heusden en Altena,  richting “Woerkum” het gebied waar onze gastrenner Jan, blindelings de weg kent.  Onze mannen Franske, Mar10 en Twan hielden het tempo strak tegen de wind in, achteraan hoorde ik zo af en toe geblaas en gekerm. Maar breken, nee dat ging niet gebeuren, de laatste kilometers kwamen in zicht. Via de Peerenboom naar de Keizersveersebrug, amai ging die Frans nogeens links af naar Raamsdonk, dat kon er nog wel bij. Bij Den Berg namen we afscheid van Gerard, en lekker rustig aan fietsten wij naar de May opaan. Iets voor 12 uur mochten we aan de koffie. Na een ritje van 125 km ging dat wel smaken!

Volgende week staan er weer 2 tochten op het WTC programma, zaterdag en 2e pinksterdag, zorg dat je van de partij bent!

Pierre Boulanger.