De wekker stond om 6.45 uur; ruim op tijd.
Hoe hadden de WTC ‘ers de nacht doorstaan in een vreemd bedje? Zelf lag ik er iets voor 11 uur in op de bovenste verdieping en Erno een verdieping lager. Verder lagen Piet, Flip, Jack en chauffeur/verzorger Peter nog bij ons op de kamer te snurken.
Rond 01.00 uur ging ik eruit voor een plasje; verdomme wat een gedoe, trapje af trapje op klauteren, niks voor mij. Zo trok ik m’n matras naar beneden en was ik plots m’n kussen kwijt, de rest van de nacht maar op de grond geslapen zonder hoofdkussen, althans proberen te slapen.
Rond half 8 liep iedereen al volop rond, een bakkie koffie of thee, tassen inpakken enz… Om 8 uur aan het ontbijt. Goed ontbijt met alles erop en eraan. Als je de behoefte had, kon je nog wat eten meenemen voor onderweg.
Nog effkus een fotoke schieten bij Stayokay in Heeg, en we konden vertrekken.
Richting Lemmer, de woonplaats van schaatser Rintje en turner Epke. Na 40 km fietsten we door een van de mooiste stukskes Nederland “Nationaal park de Weerribben” in de kop van Overijssel, over een smal fietspad met tal van bruggetjes. Iedereen probeerde hiervan te genieten, maar helaas moet je op de racefiets ook scherp blijven en ontgaan je zo weleens mooie dingen.
Zo fietsten we zomaar “Nederland” in en ook weer uit. We zagen nog 3 van de 28 bewoners, de andere 25 zaten in de kerk.
Via Blokzijl ging het naar Sint Jansklooster, de geboorteplaats van 2 voudig elfstedentochtwinnaar Evert van Benthum. De vreemdste plaatsnamen kom je daar tegen. Wat te denken van Poepershoek en Muggenbeet!
Nog een paar kilometer voor onze eerste koffiestop in Genemuiden, waar de eigenaar speciaal voor ons de tent opende. Peter stond ook hier ons alweer netjes op te wachten, om bij de “Olde Soldoat” lekker op het terras te genieten van een goei stuk appeltaart en een bakkie. De bidons aanvullen en we konden weer gaan.
Op weg naar Kampen fietsten we langs het Drontermeer naar Harderwijk waar we van links naar rechts werden gestuurd door de LF routeborden. Maar ja, zo kwamen we toch aan de drukke boulevard bij de Admiraal, waar we gastvrij werden ontvangen door onze Peer en de bediening. Helaas nam het nogal wat tijd in beslag voordat we iets kregen voor geschoteld. Maar ja het smaakte weer goed, we konden aan onze laatste 55 km beginnen.
Iets buiten Harderwijk stond volgens Piet een mooie grote fiets, mooi voor een foto momentje! Kom op mannen en madammekes; we gaan weer verder, anders zijn we voor het donker nog niet thuis! Dag 1 waren het vooral Flip, Frans, Ad en mijn persoon die de kar trokken. Maar dag 2 was het vooral een one man show van Flip met vele verschillende mannen aan zijn zijde. Zo lieten Willem, Jantje, Peter en Jack zich regelmatig aan kop zien. Bij Spakenburg kwam de enige lekke band op naam van Peter Bastiaansen.
Piet voelde zich niet zo fris meer (broodje paling verkeerd gevallen) en fietste in zijn uppie de laatste 20 km. Bij Eemdijk zouden we het pontje pakken, onze verzorger had het allemaal al perfect uitgezocht, en stond ons daar op te wachten. Zondagsrust voor de pontenier. En wij een extra luske van een kilometerke of 8 en de kluts kwijt natuurlijk. Knooppunt 20 – 12 – 16 volgen, ja, ja we zijn alweer weg. Windje in de rug, lekker door de lange polder. Verdomme kan je weer niet verder; ligt er een sloot, Onze schipper Mar10 hadden we ook niet in onze gelederen dus kwam het labeurwerk op chauffeur Willem zijn schouders. Hij trok het zelfbedieningspontje naar onze kant toe en Peter Bas en de rest regelden dat iedereen veilig samen met Drs. P aan de overkant kwam. Piet had dit ritueel net voor ons gedaan, getuige zijn foto’s.
Onze tocht eindigde zoals hij begonnen was over een onverhard pad met steenslag, maar niemand die er over zeurde. Dat was ook de kracht van dit weekend, nie zeuren, gewoon dingen accepteren van elkaar! En met zijn allen kunnen we dan genieten van een schitterend weekend met 370 km fietsplezier!
Alle IJsselmeergangers (of het was natuurijk Zuiderzeegangers); bedankt voor de prima sfeer. Dit moeten we zeker volgend jaar weer ergens proberen te organiseren.
De leden die hieraan hebben deelgenomen, zullen de eerste zijn om zich weer aan te melden, vermoed ik!
Peter met zijn busje was onmisbaar dit weekend; bedankt Peer!!!
Pierre Boulanger