Twee grote winnaars van de dag, Oscarito en Filipo!
Het is koers. Niet echt natuurlijk, maar toch, wel drie ronden strijd op de wielerbaan van DRC de Mol. Na mijn “maidentrip” op die baan vorig jaar is het wel iets waar ik naar uitkijk. Helemaal krijg je het coureur-instinct de fietsliefhebber niet uit. Maar eerst die kant op natuurlijk.
Helemaal vlekkeloos ging het niet bij vertrek. Een misverstand door een aanpassing van het vertrektijdstip zorgde ervoor dat niet iedereen om 8:00 aan het vertrek stond.
Jammer, maar zoiets is niet helemaal te vermijden.
Een stevige noordwesten wind maakte het behoorlijk koud en kleine donkere wolken hielden hun lading gelukkig nog even vast. Ad, Kevin en zonder ook maar één aflossing, Flip namen de kop en verstopten zich niet. Ze hielden een straf tempo aan en na 45 km waren we daar waar ik al meer dan een jaar op gewacht had. Een verkenningsrondje en daarna zenuwachtig gapend aan de start. Wat kan je soms iets missen.
Het was opvallend dat juist degenen die zich niet gespaard hadden, de hoofdrol op zich namen. Ad demarreerde als eerste en als Ad eenmaal op gang is, laat hij zich natuurlijk niet eenvoudig terugpakken. Niels had dit door en reed het gat dicht.
Het heuveltje begon in de eerste ronde al tol te eisen. Er werd een redelijk tempo gereden en de noordwestenwind trok een zware wissel op de benen op het open stukje langs het water met inderdaad de heuvel daarop volgend. En toen was het de beurt aan de nieuwe ster aan het firmament. Kevin. Net voordat de laatste ronde inging, gooide hij het spel op de wagen. En toen begon het kijken.
Wie rijdt het gat dicht? Als je dat doet, ben je gezien, dat weet iedereen.
Toch waagde Ad een poging. Kevin zat diep in het rood maar bleef gas geven.
En iets te vroeg ging Niels bij de achtervolgers in een ultieme poging de sprint aan en ik weet dat hij dat kan en ik dook in zijn wiel. Helaas was de pijp bij Niels leeg en werd ik gedwongen om de sprint verder door te zetten en ook bij mij was het net 200 meter te lang. En daar kwam Flip, gelijk Jelle Nijdam in zijn goede jaren in een razend tempo met Frank erbij. Net voor de streep werd Kevin achterhaald en had Frank in zijn kielzog. Kevin werd derde. Het was een terechte winnaar hoewel ook Kevin door getoonde moed recht op de overwinning had gehad.
Tijdens de koffie en het appelgebak werd er driftig geanalyseerd en ik denk dat iedereen wel vrede had met deze uitslag.
De noordwestenwind dreef ons in een lekker tempo terug richting Made.
Ik kan niet anders melden dan dat ik het weer erg leuk vond.
Gerard Koops