Het was vanmorgen makkelijk om alle koppies te tellen die in de startblokken stonden voor een ritje met de WTC.
Bij de B’s waren wij met 4en en bij de A met 5 man.
De rest was natuurlijk nog op vakantie naar mooie buitenlandse oorden,
of lekker op een cruiseschip, of gewoon op een oerdegelijke Hollandse camping.
Maar wij reden een rondje Herpt. Nadat Petra in de gaten kreeg dat ze met de verkeerde
(te snelle ) groep op pad was, ging ze in de remmen hangen, gooide haar stuur om en ging met 50 aan het uur in de achtervolging op ons.
Eenmaal aangesloten gingen we via de bekende route naar Heusden. Met Peter Bas. op kop, geassisteerd door Digi Piet, ging het voor de wind lekker snel naar Heusden.
Hier zou Peter ons verlaten omdat hij weer op tijd thuis moest zijn.
Hier heb ik mij op kop gezet om er pas thuis weer af te gaan.
Na de Heusdense brug, buiten de wallen om onderweg naar Herpt. Lekker slingerend met een mooi uitzicht op deze historische stad.
Daarna kwam Herpt in zicht. Ook hier zijn we via een klein baantje buiten Herpt omgereden om vervolgens via de Molen van Nieuwkuyk richting Helvoirt te rijden.
Met een blik op de weg, en met de andere blik op Petra en Piet gericht ging het rap op Loon op Zand op aan.
Bij de Rustende Jager aangekomen sloot er nog iemand bij ons aan.
De wind nam intussen flink toe. Dan maar een tandje bijsteken.
Ter hoogte van Loon op Zand kwam onze volger mij ineens voorbij rijden.
Gene meter kopwerk gedaan, dat zal dus mooi niet gebeuren.
Ik heb hem even laten spartelen met zo’n 50 meter voor me en toen weer naar zijn wiel toe gereden. Maar jammer, Piet en Petra moesten toch een gaatje laten vallen. Dus het tempo voor hun wat dragelijker gemaakt.
Petra net terug van vakantie en Piet ook al een paar weken niet in goede doen, ja dat hakt er voor hun toch wel in.
Op naar ’s Gravenmoer om bij SED af te buigen naar Oosteind. Daar de polder in.
Intussen had de wind bijna stormkracht bereikt en dat was wel te merken in de polder. Overal waar bomen stonden, lagen takken op de grond. Dus het werd nog uitkijken ook.
Het tempo zakte wat af maar er was vandaag toch geen bloementuil te winnen.
Nog even de brug voorbij Den Berg genomen, en toen terug naar Made.
Mijn benen begonnen zeer te doen maar ook bij Petra en Piet. We waren alle drie blij dat wij er waren. Met 100 km. op mijn Garmin en met mijn clubje op kop in de eredivisie kon mijn zondag niet meer kapot.
GR Geraldinho.