Het tweede deel van juli dit jaar is er niet eentje die de boeken in kan als “de meest zonnige”. Ook zaterdagavond weer druk het weerbericht in de gaten gehouden en het leek droog te blijven. En zowaar, toen ik zondagochtend wakker werd, zag het er positief uit. Met de wind uit het zuidwesten moesten we het allemaal net droog kunnen houden.

Om 08:00 uur vertrokken, nog even naar Wagenberg peddelen, zag ik om 08:25 een mooie grote groep staan. Dat wordt leuk! Mensen terug van vakantie, bezoekers erbij en iedereen in topconditie. Ik had er zin in :-).       Al snel bleek dat de A-ploeg niet groter was dan negen mastodonten, maar ook dat was geen probleem. Kijken hoe de wind staat, kort overleg wat we zouden doen en we waren vertrokken.

Eén van opa’s wijsheden was om eerst met wind-tegen te vertrekken. En zo geschiede, richting Zevenbergschen Hoek. Al bleek alleen toen we linksaf sloegen iemand Boven bedacht om de kraan even open te zetten. Een koele zomerse bui mocht de pret niet drukken. Ik had het ondertussen prima naar m`n zin op kop. Iedereen zat nog in de trein.

Via het Liesbos, Rijsbergen, heuveltje op bij Hazeldonk, reed het peloton richting Chaam. Daar waren de eerste breukjes in het peloton zichtbaar.    De wind (en het tempo) begonnen zijn tol langzaam te eisen. Benen die vol lopen, krachten die wegvloeien, allemaal kennen we dat gevoel wel. En ja, de eerlijkheid gebied ook te zeggen dat het tempo er goed in zat de eerste kilometers. Maar goed, zoals het een goede ploeg betaamd werd er netjes gewacht en reden we met z`n allen verder.

Frans had ondertussen de rol van wegkapitein overgenomen en nadat we de A58 over waren gestoken, gingen we rechtsaf. Ook voor mij goed, want zo leer ik zelf de weg ook wat beter kennen. Voor diegene die het niet weten: op dit moment ben ik nog steeds bezig met mijn inburgeringscursus. Dat schijnt (volgens mijn schoonfamilie) ook nog wel even te duren. Een mooi excuus dat ik nog jaren kan gebruiken voor wat extra kilometers.

Dan de namen van het peloton. Martien, Erik, Frans, John, Kees, Flip, Peter en Thijs. Laatst genoemde heeft vandaag fietsles gekregen en ook de complimenten verdiend. Vrolijk op kop mee willen fietsen, alleen na 60 km was de accu leeg. Was het niet Hennie Kuiper die zei dat je “eerst het bord van de ander leeg moest eten”? Desondanks goed dat je er gewoon bij bleef. Word je sterk(er) van!

Aangekomen in Dorst (#what’s in the name) bleek dat het voor sommige wel even goed was. Zo maakte Peter de legendarisch opmerking: “Waarom rijdt er nu niet even iemand lek?” En alsof hij het voelde aankomen… gingen vijf minuten later de spoorbomen dicht. Omdat stilstaan nooit een goed idee is, hebben we de laatste 15 kilometer in een vlotte tred naar huis gereden. Om iets voor 11’en waren we weer veilig thuis.

En mannen, het klopt dat we de eerste kilometers vandaag stevig hebben doorgereden. Alleen die regenbui… dat was ook geen feest geweest. Zelf ben ik zondagmiddag nog wat aan het rommelen geweest thuis. Ohja Flip, je freesmachine leen ik graag nog wat langer van je. Heb ik het in ieder geval netjes doorgegeven.

Groet, Paul Sedee

We stonden aan de start voor de 2e vakantietocht, wie is er de leider van de dag?
Frans wist te vertellen dat Wim Rasenberg “de man” was vandaag!
Wimke was zich van niets bewust, dus pakte onze kastelein zijn mobieltje er voor de zekerheid bij. En inderdaad op ons “zorgvuldig” samengestelde lijst stond een rondje Pijpers. Och ja een mens kan zich vergissen. Meestal komen de oplossingen van zelf, zo ook in dit geval! “Waar is de rooie trui”, riep Frans.
Ik keek Frans verbaasd aan, rooie trui, rooie trui. Amai, we waren wat vergeten.
De A mannen fietsten inmiddels de Nieuwstraat in, Ad en Flip hadden nog net iets mee gekregen. En onze B ploeg zette aan voor een rondje Pijpers, met Frans en Wim aan kop. Net bij het pannenkoekenhuis bij Dorst hoorde ik mijn mobieltje rinkelen.
Onze veurzitter, zag ik op het scherm; ff stoppen mannen, lek! Nee geen lekke band, maar de oplossing voor ons rooie trui blunder. Probeer rond 11 uur bij het gemeentehuis terug te zijn, dan gaan we alsnog Wim zijn rooie trui overhandigen.
Dus werd de de route een beetje aangepast.
Het tempo zat er ook vandaag weer goed in. Via de bekende wegen zoals de Vijfeikenweg en tussen de campings in Meulenschot, fietsten we richting Gilze. Dit zijn fietswegen die voor iedereen wel bekend zijn, zoals ook de kraantjes bij Chaam. De naam van Mark, of iets wat daar op lijkt, was vandaag in de meerderheid in ons peloton. Drie stuks telde ik er, de ene fietste nog harder dan de andere!
Vervolgens nog een stukske bonken over de klinkers van Geersbroek om dan in Bavel uit te komen. Frans en Wim hadden toch nog snel een toetje bedacht, om niet al te snel thuis te zijn. Over het viaduct van de A58 en dan links af over de Rimpelaar weer richting Meulenschot. Het tempo ging wat omhoog en de groep van 11 viel in twee stukken.
Boven op het viaduct wachtten we elkaar weer op.
Tijd om weer op adem te komen, richting Dorst.
Lekker op ons gemakske ging het nu via Oosterheide en de Teteringsebossen terug naar de May waar we de blunder van de dag weer in een strakke plooi trokken.
Iedereen weer tevreden en Wimke trots in het rood!
En nu zien vast te houden tot aan de snerttocht!

Wim & Frans bedankt voor de mooie tocht!

Groet, Pierre Boulanger

De tweede vakantierit van het jaar zie ik wat minder mensen aan de start. Toch genoeg om een A en een B peloton samen te stellen. Bovendien hebben we 3 gastrijders en uiteindelijk zelfs 4 als een Wilde Bond renner aansluit omdat hij bij hen alleen staat.
Met 6 WTC’ers plus gastrijder Thijs vertrekken wij richting Moerdijk voor een rondje Sliedrecht-Gorinchem. Terwijl ik wegrijd, hoor ik mijn naam roepen. Ik ga even terug.
Oei, blijkt dat ik vergeten ben om de Rode trui te regelen die Wim verovert heeft. Nu kan ik even niks doen maar als ik het er met Flip even over heb, komen we op het idee dat we het bij terugkeer in Made nog kunnen doen. Omdat John wat panne heeft  (een steentje in zijn remblokje wat niet lekker is), moeten we even stoppen. Ik bel Peter Broeders en krijg hem zowaar te pakken. Hij zal zorgen dat Wim rond elf uur bij het oude gemeentehuis staat zodat Flip en ik alsnog voor de verdiende Rode Trui kunnen zorgen.
We rijden weer verder maar John blijft problemen houden. We stoppen nog een keer.
Ik begin te vrezen dat we onze tijdsafspraak niet gaan halen maar het tempo zit er goed in dus het moet goed komen. Als we bij het uitrijden van Sliedrecht even voor het stoplicht moeten wachten besluiten 2 renners een pisstop te maken. Komt er net een politiebus aanrijden en ja hoor, die komen in actie want dit kan echt niet.
De agent grijpt de microfoon en dan klinkt het “Afknijpen !”. Dan rijden ze lachend verder.
Gelukkig geen verder oponthoud, we koersen naar Gorinchem vanaf waar we onvermijdelijk de wind op de kop gaan krijgen. Ik heb niet goed getimed en zit net op de brug op kop. Op een gegeven moment zakt mijn snelheid naar 27 km/u en niemand die me komt redden. We besluiten de kortste weg naar huis te nemen, niet door de Werkendamse polder dus maar langs de A27. Een goede keuze ook omdat daar heggetjes staan die de wind wat breken. We rijden nu kop over kop zodat we niet te moe worden. Iedereen pakt zijn beurt dus zo schiet het mooi op. Net na 11 uur rijden we Made binnen. Flip gaat gauw een Rode Trui zoeken en ik meld me alvast bij het Oude Gemeentehuis waar de B-groep met Wim in hun midden al staat te wachten. Uit de wind en even later ook uit de motregen, want er begint net wat nattigheid te vallen. Gelukkig is Flip er snel.
Het meegebrachte L-maatje is net te krap voor de gespierde torso van Wim maar als hij buik en adem inhoudt, past hij er net in voor de foto.
Toch rijdt hij na de huldiging en felicitaties even mee naar Flip om een XL op te halen.
Ik ben benieuwd wie Wim dit jaar nog uit die trui gaat krijgen.

Ad

Het was weer een drukte van belang bij het oude gemeentehuis. De A en B vertrokken immers op hetzelfde tijdstip. Vandaar dat er 25 fietsen klaar stonden om de nodige kilometers af te leggen. Met 15 fietsen vertrokken we richting Langeweg, waaronder 2 gastrenners. Een maatje van Niels wilde eens kijken of het fietsen bij WTC Made hem beviel. Na afloop vertelde Marc dat het leuk was om met dit clubke rond te toeren.
Ook mijn straatgenoot Bert ging voor de eerste keer met ons pelotonneke op pad, het was een prettige kennismaking en zeker goed voor een vervolg!
Samen met Jantje “egwel” fietsten we de eerste kilometers op kop richting Langeweg. Peter Bas en Antoon namen het commando over naar de Zwartenberg, zo gingen we via de fietsbrug naar Standdaarbuiten. Tot hier aan toe waren de wegen nog vrij bekend. Het leuke van fietsen is om telkens weer nieuwe wegen te ontdekken, die had ik enkele weken geleden hier gevonden. Zo kwamen we via de nieuwe rondweg van Oudenbosch in Kuivezand.

Helaas was er nog een serieus opstakel, in de polder bij Oudenbosch, want daar stonden ze een boog op te pompen voor de plaatselijke wielercours. Maar voor ons lag dit ding lelijk in de weg, na wat vertraging konden wij weer verder op weg naar Noordhoek en de Zeg. Vervolgens staken we de A58 over om via Rucphen naar de Zundertseweg te gaan.
Maurice stelde nog voor om bij de afslag Schijf een bakkie te drinken en zo nodig onze stramme beentjes te laten masseren. Ons leek het beter om dat maar te goed te houden, voor een volgende keer!

Inmiddels ging Jantje van kop af en nam Marieke in haar mooie WTC tenue de kop over,
dit hield ze tot aan Etten-Leur toe vol. De dames laten zich steeds beter gelden in onze groep, mooi om te zien! We kwamen in de buurt van Sprundel nog een peloton ouwe traktoren tegen, op kop zat daar een oom van Marieke te tuffen. Ook Maurice liet zien dat zijn inzinking van 2 weken geleden maar eenmalig was, vandaag ging hij weer als een speer. De laatste kilometers gingen via d’n Elsakker naar Terheijden, langs de ijsbaan naar het Munnikenhof. Het tempo zat er vandaag goed in, het laatste stuk willen ze het altijd iets opschroeven! Iets over elf fietsten we Made binnen, het begon net te regenen, de Mayenèrs kwamen droog thuis, maar voor die net iets verder moesten, kwam de bui toch iets te vroeg. Het kon ons niet meer deren, we hadden heerlijk gefietst en konden terug zien op een mooi rondje “De Zeg” van 80 km.
Tot volgende week voor de 2e vakantie tocht!

Pierre Boulanger

De eerste vakantietocht van dit jaar blijkt dat er nog niet veel mensen op vakantie zijn.
Bij de vakantietochten vertrekken A en B om half negen dus komt alles samen vandaag. Dat leidt tot 25 coureurs aan de start waar onder 3 gastrenners die eens een rondje met ons mee willen rijden. Ze zijn van harte welkom natuurlijk.
Het A deel lijkt erg klein te zijn want Flip moet op tijd thuis zijn en wil daarom met de B mee. Ook Kees en Rachel twijfelen. Ik stel voor gewoon met de A ook goed 70 km te rijden zodat zij toch met de A mee gaan. Anders wordt het B peloton wel erg groot wat niet goed is voor de veiligheid. Erik van der Hoeven besluit daarop ook met de A mee te rijden.
Zo zijn we met tienen, want Johan van Helmond heeft een maat mee gebracht; Thijs die meteen een duchtig partijtje meeblaast, niet gek , hij is trompettist bij ’t Harmonieke. Dat je daarvan sterke longen krijgt, kan ik wel snappen (en een getrainde lever), maar Thijs heeft ook sterke benen zo blijkt.

We rijden richting Willemstad en over Helwijk en Zwingelspaan terug. Het tempo zit er goed in. Rachel, die vandaag voor het eerst in WTC kleding rondrijdt, heeft wat moeite en besluit dat daar wat aan gedaan moet worden. Bij Moerdijk stoppen we even opdat zij een puffertje kan nemen. Erik constateert dat de jeugd toch anders in elkaar zit, hij doet dit altijd in het geniep thuis, maar volgende keer neemt hij zijn infuus ook gewoon mee.
Er is niet zo veel wind maar wat er is, komt uit het westen dus vanaf Willemstad komt die in de rug. Dat gaat een stukje gemakkelijker. Bij Zevenbergen besluiten we nog even de Achterdijk te nemen anders zijn we wel heel vroeg thuis. Bovendien is het fietspad afgesloten vanaf Zevenbergen naar Langeweg, dus we kunnen er niet eens langs.
Op de Achterdijk leven de sterke mannen zich nog even uit. Ik laat ze maar gaan,
want door de  jetlag voelt het toch wat vreemd (in USA waar ik deze week was is het
dan 3 uur ’s nachts dus slaap ik nog half).
Kwart voor elf rijden we de May weer binnen. Flip is op tijd thuis om alles klaar te zetten voor zijn verjaardagsfeestje dat hij vorige week voor de WTC  familiedag uitgesteld heeft. Misschien krijgt hij dan vanmiddag zijn nieuwe bandenpomp hulpstuk net als Martien heeft want dat is volgens hem een “goei ding”.
Het valt me overigens op dat we heel veel jarigen hebben deze maand.
Blijkbaar is oktober een goede maand om wielrenners(-sters)  te verwekken.
Misschien gaat onze Tessa dus ook nog ooit fietsen… wie weet.

Ad

Zo net voor de zomer is het altijd tijd voor de tijdrit van WTC. En om de prijsuitreiking wat cachet te geven, nodigen we na de middag de partners en kinderen uit voor de familiedag. Het werd een mooie zomerdag met voor ieder wat wils.

Het basisconcept van de WTC tijdrit gaat al jaren mee; de deelnemers mogen zelf hun eindtijd zetten en diegene die daar het dichtst bij komt, is de winnaar.
De deelname is het ene jaar individueel en het andere  jaar in koppels. Dit jaar waren het koppels en in tegenstelling tot het verleden werd niet geloot wie samen zouden rijden, maar mochten de renners en rensters zelf hun maatje kiezen. Dat gaf grote verschillen in snelheid omdat we wat snelle jongens samen hadden maar ook mensen die samen besloten het rustig aan te doen.
Het snelste duo van de dag waren Martien van Kaam en Paul Sedee.
Zij handelden de 37,5 kilometer af in 57 minuten en 40 seconden. Goed voor een gemiddelde van 39,0 km/uur. Ook Flip Segeren en John Haanskorf hadden er goed de gang in, toch komt 36,2 km/u  niet echt in de buurt van Paul en Martien.
Maar het gaat niet om de hoogste snelheid, het gaat om wie zonder horloges, tellertjes en andere hulpmiddelen het nauwkeurigst bij de voorspelde tijd komt.
De top 4 van dit jaar deed dat goed allemaal binnen de 2 minuten.
Vader en dochter Kees en Rachel Marijnissen kwamen binnen op een verschil van 1:20.
Net iets beter Peter Verhagen en Jan Lensvelt met 1:19. Slechts 1 seconde verschil en dat was ook precies wat er tussen nummer 1 en 2 zat. Anneke van Wesel en Kevin Damen zaten 41 seconden naast hun doelstelling. Op nummer 1 eindigden de mannen die ook al de vermelding voor snelste tijd verdienden. Paul en Martien bleken 40 seconden minder snel te zijn dan ze vooraf dachten en dat is nauwkeurig genoeg om zich 1 jaar lang tijdrit kampioenen te noemen van WTC-Made. Geen speciale Vema Crane /RVSA trui hiervoor maar wel één trofee die ze om beurten op hun schouw kunnen zetten.

Na de middag had de gezinsdag commissie een gevarieerd programma. Eerst op de fiets naar camping De kleine Abtshoeve. Daar werd ge-jeu-de-bouled en midget-golf gespeeld. Bij het jeu de boules won het team Esdoornlaan bestaande uit Eric Haanskorf, Angela Haanskorf  en Jacques van Dijk een  geweldige hoofdprijs om samen te delen. Bij het midget-golf was het Monique Damen die de hoofdprijs in haar tas(je) kon steken. Er werd afgesloten met een lekkere barbecue, biertje, frisje of wijntje.
Organisatie comité Kevin en Anneke kunnen tevreden terug zien op hun middag en dat deden ook alle aanwezigen.
WTC Made gaat vanaf de komende weken over op vakantie ritten. Omdat leden vakantie gaan vieren is het de vraag wat er met het leiderschap in het opkomst klassement gaat gebeuren. Gaat Johan Smits zijn rode trui behouden of verhuist die naar een ander adres de komende weken?

Hier een pdf met gedetailleerde uitslag: 2017 WTC tijdrit uitslag

Samen met 6 leden van de Houtse Stappers fietste ik richting de May. Ze gingen voor een wandeltocht van 30 km, en ik voor een rondje d’ Hoeven.

Iets voor 8 uur stond Johnny als enige bij onze verzamelplaats. Al snel kwamen daar Flip, Peter, Ad en Kees bij. Ze waren het samen snel eens om richting Willemstad te fietsen. Zoals gebruikelijk ging ik hen nog een stukje aanduwen. Fietsend door Oud-Drimmelen stonden mijn vaste supporters alweer enthousiast te zwaaien, altijd leuk zo’n opwarmrondje!
Terug op de May, nog ff  buurten bij de collegafietsers van de Wilde Bond, om daarna rond half negen bij onze B groep aan te sluiten.
Zoals het de laatste tijd gebruikelijk is, weer een mooie opkomst! 13 mannen en 3 vrouwen stonden te popelen om met de leider van de dag een Rondje Hoeven te fietsen.
Een klein ommetje door de May om niet tussen de marktkramen te moeten manoeuvreren van Bruisend Made. Over het fietspad naar de rotonde van  Zevenbergschenhoek.
Wimke leidde met coach Frans de dans naar d’n Elsakker. Over de weg met vele gaten (we kunnen ze ook ontwijken, zie je wel). Op weg naar de Leur, daar de polder in, om vervolgens op de Hoevense weg uit te komen.
Deze editie kwamen we niet bij het Strooienhuis uit, een speciaal café waar het bier met kratten tegelijk wordt besteld! Voor ons geen bier deze morgen, het vocht kwam wel van boven vallen. Bijna niemand hoorde ik erover klagen, of hadden daar geen tijd voor!
Via Café “ de Bocht” fietsten we, daar waren ze alles in stelling aan het brengen voor de BWF Koers, waar ook onze Frans enkele jaren geleden nog aan deelnam.
Bij de fietsbrug van Zevenbergen, verliet Anneke de groep, ik hoorde in de fietsgangen te weinig slaap (Concert at Sea) en een pijnlijke rug. Wij zetten ons met vijftienen voort naar Standdaarbuiten, nu gingen we wegen verkennen, waar zelfs ik het bestaan niet van kende! Maar dankzij de kennis van Digi Piet, maakte we een verrassend lusje  op weg  naar de Fendert. We voelden nog steeds een druilerige lucht boven onze hoofden.
Inmiddels waren ook Maurice en Erno via de kortste weg naar Made gefietst; Maurice was
“keikapot”. Kan ook niet anders; de hele zaterdag aan het straten, toen was er al sprake van “keikapot”. Waar de ene kapot zat, voelde de ander zijn of haar benen niet. Zit dat nu in die blauwe pleister op haar been, die Anne-Miek gaat als een speer!
In de polder van Zonzeel ging zoals gewoonlijk de gaskraan nog ff helemaal open. Bij de Zwaluw verzamelden we weer om gezellig de laatste kilometers af te leggen.
Wim, Frans en Piet, bedankt voor deze verrassend mooie tocht.

Groet, Pierre Boulanger.

Gelukkig neemt de opkomst weer spectaculair toe bij de A. Bijna een verdubbeling.
Vorige week waren we met drieën aan de start en nu met zessen. Maar daarbij dan wel onze aanduwer Peter Broeders die zijn gebruikelijke warmrijdrondje over Oud Drimmelen wil maken om klaar te zijn voor de B.
Toen ik pas op zondagochtend alleen aan de start stond en dat rondje ook maakte alvorens aan te sluiten bij de B, merkte ik dat het zondagse passeren van Peter in Oud Drimmelen niet onopgemerkt is gebleven en de bewoners al op de uitkijk staan en  in actie komen als ze een WTC-tenue in zicht krijgen. Iedereen komt naar straat gelopen, zowel schapen als koeien. Hier en daar wat boe-geroep maar meestal toch wel enthousiast.
Maar goed, voordat we vandaag gaan vertrekken even overleg over de richting. Hoewel ik persoonlijk een rondje Poederooijen wel droog vind klinken, beweert Flip dat het daar deze morgen nat zal zijn volgens buienradar. Hij stelt dat naar het westen een betere keuze is, zoals bijvoorbeeld rondje Willemstad. We stemmen in met zijn voorstel en vertrekken in het bekende vlotte A tempo.
Kees zit steen en been te klagen dat het zo koud is, maar hij is net terug van een vakantie op Kreta met 35 °C. Wij vonden het prima fietsweer met veel zuurstof in de lucht, dan doet de motor het goed. Kop-over-kop rijden we tegen de wind via Moerdijk en Klundert.
Helaas ziet Flip’s buienradar geen motregen en in deze hoek blijft het ook niet echt droog. Maar als je je flink inspant is het zo dat je net zo snel droogt dat je nat wordt, dus het is nog steeds te doen voor gewone Hollandse jongens. Kees komt vragen of hij nu regenpunten krijgt. Dat is namelijk niet goed voor zijn reputatie als de “mooi-weer-fietser” van de club. Hij heeft 2 jaar gemiddeld de minste regenpunten per rit weten te noteren. Dat wordt nu moeilijk Kees, inderdaad regenpunten vandaag.
We pikken onderweg nog wat andere wielrenners op maar komen vanaf Willemstad echt in een behoorlijk peloton terecht en een bekend peloton; WSVP is ook voor hun plezier gaan sporten richting Willemstad en komen van de andere kant aanrijden. Lekker even tot op de bruggen aanhaken zegt Flip, want daar staat de wind pal tegen. De WSVP rijdt echter zodanig qua snelheid dat ook na de bruggen, geen van ons behoefte heeft om een “er-op-en-er-over” actie te ontketenen. We rijden dus gewoon met de jubilerende club terug naar de May in de hoop dat ze vandaag de taart aan gaan snijden die wij als WTC cadeau gedaan hebben bij hun receptie en dat ze ons vijven daarbij nu uitnodigen. Helaas, dat is blijkbaar niet vandaag gepland door hen. Een andere keer dan maar zou ik zeggen.
Met 92 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets weer thuis. Niet erg nat geworden maar de fiets wel zodanig vuil dat er een sopje aan te pas moet komen.
Het B “rondje Hoeven” was ook niet zo schoon, dus ik neem 2 fietsen onder handen.
De fietsen staan nu weer klaar voor de volgende rit.

Ad