Voor de derde keer in de WTC geschiedenis gingen we een tocht door het Groene Hart fietsen. De opkomst op deze vroege zaterdagochtend was verrassend goed.
Met 15 leden en één gastrijder “good old” Jan de Been, konden we vertrekken richting de Moerdijkbrug. Over de Wieldrechtse zeedijk ging het naar de Kop van het Land.
Allemaal bekende wegen voor de meesten van ons, eenmaal bij Sliedrecht onder de A15 door zijn de wegen wat onbekender voor ons. Gelukkig hebben we daar een goeie GPS en een Johnny voor bij, zo ging het tussen de meulens door naar Kinderdijk. We waren mooi op tijd, onze Japanse vrienden waren nog niet zo talrijk op deze nationale meulendag.

Bij de pont aangekomen, gingen we naar dun overkant! Dun overkant was in dit geval Krimpen aan de Lek; daar kregen we tijd om ons banaantje of reepje gesponsord door AH te nuttigen! Van de pont afkomen was niet voor iedereen vanzelf sprekend als de ketting op de 15 ligt dan motte er flink aan leuren om boven te komen!
Door Krimpen aan de Lek fietsten we naar Oudekerk aan de IJssel, waar het baasje van onze Flip zit. Da’s toch elke dag een flink endje fietsen, geen wonder dat hij zo sterk is!
Over de Kattendijk ging het in een mooi tempo naar Gouda, hier krijgen we altijd te maken met een speciaal weggetje!

John wist ons nu voor Gouda langs te loodsen, andere jaren ging het altijd kris kras door Gouda, nu bleven me mooi aan de rand op weg naar Haastrecht. We fietsten nu wel aan de andere kant van de Vlist. Volgend jaar kiezen we weer voor d’n overkant.
In de buurt van Vlist kreeg Kevin een stuk hout in zijn voorwiel, gevolg; een spaak eruit en een flinke slag. Uiteindelijk is Kefke nog tot aan de stop in Nieuwpoort gekomen. Daar heeft hij de hulptroepen ingeschakeld. Na het nuttigen van een heerlijk koud biertje kwamen ze de pechvogel al weer ophalen.

Wij hadden dit jaar ook besloten om niet bij de pont maar in Nieuwpoort onze uitsmijter te nuttigen. Helaas ging de keuken pas om 12 uur open, een foutje van de leider. Meestal doe ik een telefoontje naar de uitbater, nu dacht ik och met een mannetje of 10 kunnen we overal zo terecht. Weer wat van geleerd, volgend jaar bel ik hem 601 384 Eetcafe “de Dam”.
Nu bleef het bij een prima appelpuntje en een bakske.
Daarna gingen we aan de laatste 40 km beginnen. Nog met net een paar honderd meter aan het fietsen, kwamen we voorbij de beste fietsenmaker van Nieuwpoort, dubbele pech voor Kevin.

Over de Lekdijk ging het nu weer zuidwaarts naar Hoornaar en Schelluinen, de brug van Gurkum over en we stonden weer in Brabant. Hier nam Jan de Been het commando over. Jan wist dat er een wegopbreking was in Sleeuwijk, dus volgde we de bijna 73 jarige hardrijder! Even verder ging het tempo langs de A27 de hoogte in. De “patron” moest ingrijpen voordat het uit de hand ging lopen, maar zoals zo dikwijls als de koeien de stal ruiken, zijn ze moeilijk in te tomen. Op de Keizersveerse brug zag ik nog een 70 jarige aan kop leuren. Voor Gerard met zijn Beta blokkers is het dan ff niet bij te benen.

Met een kleine 140 km. op onze tellers zat deze prachtige tocht door het Groene Hart er ook weer op. Het was weer een mooie training voor onze 2 daagse over 2 weken!

Salut, Pierre Boulanger!

Bij de Amerhal aangekomen zijn er 5 liefhebbers voor de sportploeg.
Bij de tourploeg helaas geen leider, maar een vrijwilliger is gewenst.
Nou vooruit dan, dat doe ik.
Na een klein overleg besluiten we niet te gaan naar Willemstad, maar over de bruggen,
is toch ff iets anders.
Het blijkt overigens dat de leider op kop moet rijden en dat doen we dan maar, samen met klepper Antoon op naar Moerdijk.
De wilde bond zit nog eventjes voor ons, maar wij gaan naar de kiltunnel, hopen dat we wind mee terug hebben.

Pfff wat een wind zeg, Maurice en Peter draaien lekker mee vooraan.
Na de kiltunnel de polder in, we maken daar nog een paar extra lusjes en we doen een kleine cursus waaier rijden, jawel een dubbele waaier.Na wat tips en trucs draait het als een speer en de snelheid zit er goed in wind tegen. Echt wel trots op den andere Johan en onze Leo  die gewoon lekker meedoen zonder te klagen.
De paar extra lusjes zorgen ervoor dat we 2 keer om een afgesloten hek moet manoeuvreren, zonde van ons gemiddelde.
Jan en Antoon geven daarna weer flink gas, Tim is inmiddels wakker geworden en fietst de BBQ van gisteren eraf.
Na 50 km. wind tegen bij de bruggen aangekomen pfff wat een wind sjonge, je zou zo van de brug afwaaien. Nog ff en dan wind mee.
Maar we hebben het overleefd, wind mee en gas erop.
Peter heeft iets extra’s in zijn bidon gedaan en gaat als een speer,
Johan S volgt lekker zonder problemen.
Iedereen zit lekker in zijn vel, het gaat erg goed.
Bij wind opzij wat collega’s uit de wind houden. Maar een geweldige tocht.
Toch nog 95 km op het tellertje.
Heren bedankt voor deze geweldige rit, echt trots op jullie.

De komende weken ben ik er helaas niet bij ivm Pinksteren en vakantie in het mooie Griekenland 😉

Groetjes,
Johan van Helmond

Op deze Hemelvaartsdag is het gelukkig net droog als we aan onze WTC tochten beginnen. Bij de Amerhal staan niet al te veel mensen, maar toch genoeg om 3 groepen te maken.
Met de sportploeg ga ik op pad om de Vennentocht te fietsen. Die was een tijdje terug uitgesteld voor mijn laatste reis naar China. Wel mooi nu bedenk ik me, nu staan de rododendrons, die veel langs die route staan, in bloei (niemand van de anderen over gehoord trouwens…). We beginnen met wind in de rug en dus gaan we met een lekker tempo via ’t Veer, ’s Gravenmoer, de Moer en Loon op Zand naar het meest oostelijke punt van de route; Biezenmortel. Daar ontdekken we de eerste waterplassen. Nog geen echte vennen, want deze zijn gegraven. De echte Vennen liggen na Oisterwijk.
Het valt me op de vroeger bekende fabriek van rustiek eikenhouten meubelen (klop-klop) een moderne look gekregen heeft en Whoon heet. Mag ook wel, ze gingen 2 keer failliet.
Twan geeft ondertussen aan dat hij wel trek in koffie met gebak heeft. Ik zeg dat daar niet op gerekend is en geen reden voor is. In no-time heeft hij een aantal redenen verzonnen. Zo moeten we vieren dat Martien deze ochtend met dauwrennen (6:00 uur !) een goede tijd neer gezet heeft, dat ik een nieuwe baan heb, dat Flip morgen vrij is en dat Twan zelf binnenkort 50 wordt. Ondanks dat dat  eind juli is, vind ik dat de beste reden en meteen ook dat hij dan kan trakteren. Dat is goed (profiteren van het feit dat we nu maar met 5-en zijn vermoed ik). Hoewel Martien al aangeeft dat hij kort van geheugen is.
We spreken af om in Hilvarenbeek een mooi terrasje te pakken dat we al jaren zo hard mogelijk voorbij rijden. We kunnen daar zelfs kiezen uit 3 etablissementen. Twan kiest Grand-Café de Zwaan. De koffie met appeltaart smaakt daar goed en Twan geeft zelf nog een tweede rondje. Omdat er ook nog slagroom op de taart zit, stel ik voor dan op het eind 5 kilometer extra te rijden ter compensatie van de calorieën. De anderen vinden dat goed. Op het terras zitten we lekker in de luwte en merken dus niet dat ondertussen de wind steeds harder gaat blazen en nu pal uit het westen. De rustpauze, appeltaart en slagroom lijken mijn moeie benen goed gedaan te hebben. Als we richting natuurgebied de Roovert rijden, pak ik een flink stuk kop ook al omdat er op het fietspad niemand voorbij kan komen. Oei, dat is wel een lange aflossing en oei, de taart is al uitgewerkt. Ik sla dus maar een beurt over, nou ja, een hele lange beurt….. ik kom de rest van de rit niet meer op kop. Gelukkig hebben de andere vier kleppers betere benen en houden zij mij goed in de gaten en (nog belangrijker) uit de wind. Via Poppel, Baarle Hertog en langs Alphen komen we bij ’t Zand. Ik hoef nu geen aanwijzingen te geven, dat scheelt weer lucht. Nog even een banaan naar binnen schuiven en dan moet het wel gaan. Maar nee, het geheime wapen moet er aan te pas komen; de AH Muesli reep (zonder citroenzuur, dat kon van de appeltaart zo te merken niet gezegd worden). Die reep helpt goed, helaas is de kortste weg over Den Hout afgesloten, nog een stuk om ook. Maar dat was dan voor die slagroom hè. Op de vraag van Flip of er nu nog 5 achter geplakt worden, kon ik dus met gerust hart “nee hoor” zeggen. Met 110 kilometer op de teller arriveer ik weer thuis.
Nog even de 2 modderige fietsen poetsen en verder mijn gemak wat houden.
1445 kilometer op de teller dit jaar zie ik. Vanaf 1500 ga ik altijd gemakkelijker rijden, dus dat is al zo, hou ik mezelf voor.

Ad van Wesel

Zondagmorgen 6-05-2018, lekker weer, iedereen volgens mij in de korte broek en shirt korte mouwen. Op het programma een rondje Roosendaal met mij als leider, niks gevraagd toch gekregen haha. Nou is een rondje Roosendaal eigenlijk “maar” goed 82 km, dus we moesten er wellicht nog een lusje achteraan plakken….? Nog even leek het erop dat we met 3 sportgroep-fietsers waren, John H. , Kevin en ik. John stelde al voor om met de tourgroep mee te gaan….maar…daar kwamen ze in één keer uit alle hoeken tevoorschijn de kleppers van Made! We stonden toch met 9 WTC-ers en gastrijder Tinus Roeven klaar voor een mooie tocht met dit heerlijke weertje.

Eigenlijk was dit rondje Roosendaal niet ideaal vandaag, ik rij zelf altijd liever weg met wind tegen, dan wordt je altijd lekker beloond met terugrijden naar de May!! Vandaag dus met NO-wind in de rug weg en dat was te merken, het ging direct al lekker hard over de vernieuwde Zanddijk richting Lage Zwaluwe. Via Moerdijk richting de A17 om dan tijdig weer Roosendaal aan te houden…helaas ging het hier ff mis, maar meerdere wegen leiden naar Rome en dus ook naar Roosendaal. Via Standdaarbuiten dan maar, weg opengebroken en we komen middenin een plaatselijke wielerronde terecht georganiseerd door de KNWU: NHC2-70 ste wielerronde van Standdaarbuiten!!

Na deze slinger te hebben volbracht weer op de juiste weg. Net voor we R’daal binnen rijden, rijdt Niels R. door een flink gat in de weg en zijn stuur “klapt” wat naar beneden, stoppen dus om het stuur weer goed vast te zetten. Dit hoort natuurlijk eigenlijk met een momentsleutel gedaan te worden aan een carbon stuur, maar helaas heeft die niemand bij (!). Dan maar op gevoel Niels! In Roosendaal liggen tegenwoordig twee mooie bultjes achter elkaar ivm de spoorlijnen naar het distributiecentrum van Primark. Effe de benen dus testen op deze “puisten”, die best pittig zijn. Via Seppe richting hét Wielerdorp van Nederland Sint Willebrord (beter bekend als ’t Heike).

Aangezien we steeds meer richting NO gaan rijden, voelen we de redelijke bries toch ook, er komen ook steeds minder kopmannen naar voren! Maar gelukkig hebben we dan ook nog de beul van Made alias Kevin Damen in ons midden die zich vastbijt en een flink stuk kopwerk verricht! We fietsen verder via Prinsenbeek richting den Elsakker, even moment van pauze ivm kramp bij één van de renners….teveel “gegeven” misschien?
Omdat we toch stilstaan vraag ik aan de groep of we de 100 vol willen/moeten maken, dan moet er nog een lusje bij….maar de 100 is geen harde eis…er is al genoeg gegeven denk ik door de meesten en we besluiten om via de Derde weg door de polder naar Made terug te fietsen voor een mooie 90 km. Er wordt nog even flink gegast en lekker afgesprint op de Zonzeelseweg naar het bordje “Helkant”! Altijd lekker om nog even alles te geven, pffff!

Rond 11.15 uur iedereen weer thuis om nog te genieten van een heerlijke zomerse zondag!

Gr. Edwin

Wat een prachtig weer en wat een opkomst. Een uitnodiging om er weer een leuke fietsochtend van te maken.

Na wat strubbelingen met mijn gezondheid kon ik deze ochtend ook weer van de partij zijn. Ik moet er voor kiezen om met de trimgroep mee te gaan, maar dat is geen schande toch? Wij zijn per slot van rekening toch ook een trimvereniging? Het is nu met de handjes bovenop het stuur ipv onder in de beugel.
En gezellig? Dat is het zeker met al dat schoon vrouwvolk in deze groep. Met Anneke als hoogst genoteerde in het klassement, Petra en Annemieke en nieuwkomer Helene.
En het rijdt net op de kop van de groep mee of het geen moeite kost. Geweldig toch!!!!
Met Piet op de voorste rij ging het rap richting Dussen. Slingerend langs de mooie Peereboom door de polder was Dussen gauw bereikt. Ik zat lekker weggedoken met Gerard Koops te kletsen over de wereldproblematiek maar daar hadden we niet zo snel een oplossing voor. Hahahaha.
Intussen onderweg naar Wijk en Aalburg. Met de dames op kop. Klasse hoor.
André als bewaker van de achterhoede en Ypke er ook weer bij na wat lichamelijke mankementen.
Na de passage van Wijk en Aalburg door naar Heusden, brug over en daarna rechtsaf richting Wolluk. In Wolluk richting Waspik en daarna naar het Fer. Hier nam Annemieke afscheid en dat deden ook Gerard en Peter in Den Berg. De May kwam in zicht.
Einde van een mooie zondagochtend. Maar niet nadat Piet en ik nog een ommetje
over het Munnickenhof en Oosterhout hadden gemaakt. Iedereen bedankt voor de gezelligheid deze ochtend en tot een volgende keer.

Gr De Pakhaas.

Heleentje van Capelle zong het al in 1951 (poosje geleden) “Naar de speeltuin”

Vandaag mocht ik 10 WTC ‘ers meenemen naar de speeltuin in Nederhemert-zuid.
Daar moest eerst nog wel een paar kilometer onder in de beugel gekoerst worden.
Nog maar net de May uit, moesten we helaas van de fiets. Enkele baldadigen hadden het bushokje vernield, over het hele fietspad lagen glassplinters.
In Raamsdonksveer stonden de maats van onze “pakhaas” klaar voor hun rit. Wij fietsten verder over de Keizersveersebrug en de Peerenboom naar Dussen, langs de fietsenzaak van Mario Verhoeven. Mario is gespecialiseerd in retro spullen op race gebied. Heb je nog een racefiets uit 1950 op zolder staan en zoek je daar voor nog een oud zadel of een worstenhelm, dan motte bij Mario zijn!
Onder een strak blauwe lucht ging het verder via Uppel en Sleeuwijk, daar de dijk op door Woudrichem, langs druk bezochte kerkjes waar de dominee zijn wekelijkse preek verkondigde.

Wij hadden geen tijd voor een preek. Over de Maasdijk ging het vlotjes langs Poederoijen en Aalst en bij het buurtschap “Slijkwel” (nooit van gehoord), kwam ons keerpunt.
Lekker de wind in de rug en een paar kilometer verder tijd voor een bakske. Ze mochten mee naar de speeltuin in Nederhemert, een speeltuin die al ruim 100 jaar bestaat. Vroeger waren daar grote feesten (jaren ’50 stond het bekend als”de meidenmarkt” van ‘t aailand! ) Vele koppels zijn daar ontstaan, zo ook vandaag zag ik een verliefd koppeltje, zoals Heleentje ooit zong:

Ja dan gaan we naar de speeltuin
En we wippen en we draaien
En we schommelen zo fijn
tot we mis’lijk van het draaien
En de limonade zijn.
Heel de dag is het dan feest
Tot we er uit zien als een beest
En we heerlijk in de speeltuin zijn geweest

Het duurde even totdat iedereen uitgespeeld was. Johan S. kon er maar geen genoeg van krijgen, iedereen zat al op zijn fiets, hij wilde perse nog een keertje op de glijbaan.

Eindelijk kon onze tocht verder gaan om over de Heusdense brug en de bekende wegen weer huiswaarts te koersen. Jantje vroeg nog waar die veerboot over de Bergse Maas naar toe ging; “naar d’n overkant Jan” zei ik, maar om precies te zijn is het de oversteek naar Drongelen.
Iets voor 12 uur stonden we weer thuis op de stoep om daar verder te genieten van deze prachtige dag!

Hemelvaartsdag staan er ook weer ritten op ons programma en zaterdag een lange tocht van ongeveer 140 km door het groene hart, richting Gouda!
Weer een mooie training voor de IJsselmeer gangers!

Salut,
Pierre Boulanger.

Even leek de jaarlijkse krachtmeting van WTC-Made op het wielerbaantje in Dordrecht in het water te vallen. Toen dag-leider Flip Segeren bij de vertrekplek aankwam, waren er nog maar 2 renners en het bleef lang rustig. Mensen zaten thuis nog op buienradar en andere weer-apps te zoeken naar eentje die nog redelijk weer voorspelde.
Uiteindelijk vertrokken toch nog 23 coureurs richting het noorden.
Het eerste half uur was het nog droog, maar in de Dordtse Biesbosch begon het al wat te regenen. Na precies 37 kilometer reden we het baantje van Wielervereniging De Mol op. Tijdens het verkenningsrondje bleek dat de baan er behoorlijk nat bij lag, dus dat werd uitkijken in de bochten en voor sommigen al reden om zich dit jaar niet in de strijd te mengen en de durvers te laten wegrijden.

Het blijft een pittig rondje met in het midden een steile molshoop die steeds je ritme breekt. Drie renners kwamen uiteindelijk vooruit te zitten.
Waren zij de sterksten of durfden ze het meest in de bochten; misschien wel allebei.
Andere jaren werd het gat dan nog wel gedicht, maar dit keer mochten ze het met drieën uitvechten. De slinkse Johan van Helmond at vakkundig “het bordje leeg” van zijn medevluchters Thijs Hillen en Martien van Kaam. En ondanks weinig trainingskilometers deed Johan wat we van hem kennen; zijn snelle spiervezels laten spreken en de andere 2 kloppen in de sprint. Blijkbaar is een blaasinstrument bespelen een goede fietstraining, want muzikant Johan werd op de tweede plaats gevolgd door medemuzikant Thijs. Martien blaast alleen als de soep te heet is en werd dus derde.

Ondertussen was iedereen kletsnat en dus was het fijn om in de kantine van “De Mol” op te warmen en te drogen onder het genot van een kop koffie en een stuk appelgebak met slagroom. De huldigingsceremonie kon mooi binnen want daar stond het podium nog van een juniorenwedstrijd. Er was wat discussie over wanneer het zou stoppen met regenen en we vroegen aan kantine beheerder Ko of hij ook lunch serveerde, want na de middag zou het beter worden. Lunch kan dus ook daar,  maar minstens 1 week van te voren te reserveren… tja, daar hadden we dus ook niks aan. Omdat mensen zelfs niet tot kwart over 11 wilden wachten, stapten we net na half 11 weer op de fiets.
De Trim- en Tourgroep ging terug langs Dordrecht zuid en Moerdijk en werd erg nat.
De Sportgroep maakte een ommetje over Gorinchem. En werd erg nat.
Gelukkig ziet het er naar uit dat het weer volgende week beter is.

Ad