Deze week ben ik weer een jaartje ouder geworden.
Dank voor alle felicitaties die ik heb ontvangen van WTC-leden.
Vanochtend heb ik uit kunnen slapen want vanaf de Mayse kermis vertrekken we traditioneel om 9:00 uur . Dan kunnen de kermisgangers wat langer blijven liggen en is het ook wat minder koud. Nou, dat kun je vanochtend niet zeggen. Ik zie 5 °C op de thermometer. Koudste september nacht in 47 jaar weet het KNMI te melden. Brrrr.
Het is een gek jaar qua weer. We begonnen met afgelaste Ontbijttocht vanwege winterse omstandigheden. Toen een ronduit tropische zomer en nu weer dit.
Ik vertrek deze ochtend zonder Anneke. Hoewel haar pols geen breuken of scheurtjes heeft volgens de röntgenfoto’s, doet hij wel zodanig zeer dat een keertje niet fietsen verstandig is. Met pijn in pols en hart zwaait ze me uit.
Bij het oude Gemeentehuis staan toch een stuk of 23 WTC leden aan de start.
Genoeg om 3 groepen te maken.
Voor de Sport tellen Flip en ik er 5. Dan moet ik aan de bak, denk ik al. Het wordt een rondje over de bruggen. Langs de Kiltunnel weg, naar Willemstad en dan weer terug.
Iets meer dan 80 kilometer volgens Flip. Dat klinkt goed.
Er is weinig wind maar wat er is, komt uit het westen en zal nog iets aantrekken.
We hebben er meteen goed de gang in. Thijs en Martien zijn duidelijk in vorm. John, Flip en ik doen leuk mee maar dat kost iets meer moeite. Flip zit goed naar de fiets van Thijs te kijken; “waar zit dat motortje?” zegt hij.
We halen verschillende wielergroepjes in, allemaal “er op en er over”.
Ondertussen trekt de wind die uit het zuidwesten komt iets aan en bedenk ik al dat die dan op de bruggen tegen staat. En dat klopt. Ik moet mijn best doen om Martien en Thijs te volgen bergop. Opeens zie ik iets glinsteren in de zon. Er zit een spinnenwebdraad tussen mij en Thijs. Ha, letterlijk aan het elastiek dus. Zorgen dat dat lijntje niet breekt en niet tegen Thijs zeggen dat hij mij op sleeptouw heeft.
Na de bruggen rijden we langs Helwijk naar Oude Molen en dan verder naar Klundert.
Ik zie de anderen een reepje eten maar heb zelf niks bij me; “niet nodig voor 85 kilometer” dacht ik vanochtend. Een banaan zou nu toch niet gek zijn om de tank wat bij te vullen, maar ik zal het moeten doen met de lichaamsreserves. In Klundert rijden we rechtdoor over het industrieterrein Moerdijk. De wegwerkzaamheden zijn nog niet klaar dus moeten we weer over de rijplaten. Deze keer niet via het Dorp Moerdijk maar nog een ommetje via Roodevaart/Zevenbergen. Na Zevenbergsche Hoek rijden we de polder in. Er wordt nog even gas gegeven. Ik denk dat ze een hoog gemiddelde willen.
In een overmoedige bui rij ik nog een keer op kop. Dat had ik beter niet kunnen doen, nu wordt het toch wel harken.  Als ik op een gaatje kom, wacht Flip even op me en sluiten we weer aan. Bij John is het beste er ook wel af zo te zien. Die moet nog naar Raamsdonksveer bedenk ik me, liever hij dan ik.
Met 94 kilometer op de teller rijden we de May binnen met een van de beste gemiddeldes van dit jaar. Het was pittig. Toch dat jaartje ouder?? Ik denk eerder het feit dat ik door de week niet anders kan trainen dan een keertje op de hometrainer ipv de Holterberg.
Het wielerseizoen loopt op zijn eind.

Ad van Wesel

De herfst is officieel begonnen en dat zullen we weten qua weer.
Gelukkig was het voor Tim en Sharelle vrijdag jl. nog redelijk weer en hebben ze vast mooie foto’s  op deze mooie dag kunnen maken (gefeliciteerd nogmaals).
Maar voor  deze zondag werd niet veel goeds voorspeld. Dus had ik voor de zekerheid zaterdag al maar even een rondje gereden. Toch valt het vanochtend niet tegen op buienradar. Als we zorgen dat we rond half elf thuis zijn, kan het nog mee vallen.
Dus besluiten Anneke en ik op pad te gaan. Wel even de spatborden er op gezet.
Bij het Oude Gemeentehuis hebben zich 12 mensen verzameld. Ik kijk rond wie er zijn en stel voor samen te rijden in plaats van in 3 kleine groepjes. John wil dan wel op kop rijden dus hij is meteen leider. Thijs komt daarna nog aanrijden. Hij wil liever harder eigenlijk maar past zich ook aan en mag dan ook op kop de wind vangen. Er is overigens weinig wind. We zien de windmolens stil staan. Het eerste stuk ga ik zelf mee op kop met John.
We denken dat als we niet boven de 32 km/uur kruissnelheid komen, iedereen het moet kunnen volgen en dus een goed compromis is. En na de bochten niet te hard hè.
De snelheidsbegrenzer van John werkt prima deze ochtend het gaat niet te hard.
Anneke heeft het wel even lastig omdat ze achterin zit, en omdat haar pols zeer doet van het nogal drastische tuinieren vorige week (verstuikt).
John wil een rondje cola geven deze ochtend. Maar rond Oosterhout gaat dat niet volgens het normale recept. Geen nood, we rijden door het bos. Even achter elkaar op het fietspaadje en uitkijken voor blad en eikels die al volop vallen. De herfst is echt begonnen. We pakken de route weer op richting Hannebroek en proberen het nieuwe fietspad.
Nu het rustig is, gaat dat wel goed. Alleen als we linksaf moeten, dan is het uitkijken want de verkeerssituatie is veranderd naar een voorrangsbocht…. uitkijken nu dus.
We rijden langs het Halve Maantje (of hoe het tegenwoordig ook mag heten) richting de Cola. Het begint al wat te spetteren en de weg wordt nat. Tijd om terug te draaien.
Richting Sprang-Capelle gaat het nu.
Vlakbij de Moer gaat het fout in een bocht.
Frans Wessels glijdt weg met zijn achterwiel alsof hij op ijs rijdt. Anneke en Jacques kunnen er rechts omheen. Peter Broeders probeert over links maar dat lukt niet. Hij is vandaag op een mountainbike met slik. Dat is slik op slik denk ik. Hoe dan ook, hij ligt naast Fransje. Beiden staan weer zo overeind. Er lijkt niet veel aan de hand. Toch besluiten beiden wel de kortste weg naar huis te nemen.
Wij rijden over Sprang en dan over een parcours dat ik niet ken maar wel een verbetering is ten opzichte van de gebruikelijke weg naar Waspik met al die paaltjes. Er komt steeds meer nattigheid omlaag. Helaas moeten we nog even stoppen voor een lekke band van Piet Verkooijen maar dat is weer redelijk snel opgelost. Het beetje wind dat er is, is nu van achter dus kunnen we iets sneller om de buien proberen voor te zijn.
Peter Verhagen heeft zijn regenjasje aan en anderen hun windstopper. Ik rij nog gewoon in mijn shirt lange mouwen en het gaat goed, ik droog ongeveer net zo snel dan ik nat word. Na 53 kilometer staan we thuis. Net op tijd hoor, het gaat steeds harder regenen.
Ik app even naar Peter Broeders om te horen hoe het gaat. Ik krijg een foto terug van zijn elleboog….. eet smakelijk, dat ziet er niet goed uit. Peter appt dat hij naar de dokter gaat, het is de elleboog die vorige keer ook kapot was. En ook nu moeten er hechtingen in, dat valt Peter en ook mij tegen, het leek zo’n onschuldig valpartijtje. Hopelijk geneest het snel. Beterschap, en ook aan Frans die bij mijn weten alleen zijn hand en zijn shirt kapot had.

Ad van Wesel

Het was weer eens een feesje in Den Hout. Kermis, Sint Knillis en voor de derde maal een echte toertocht. Samen met mijn dorpsgenoten Sander en Gerard mocht ik dit feesje organiseren. Bij een feesje horen ook slingers en die slingers waren onze deelnemers.
Die maakten het compleet tot een geweldige dag!
Dit jaar vertrokken we met 6 groepen in verschillende snelheden van 25 km tot 35 km gemiddeld, dus voor ieder wat wils!
Bij de snelle mannen waren John, Niels, Thijs, Marc en Martien present. Samen met nog wat Amiesjes trokken die fel van leer. Ik hoorde dat de beentjes behoorlijk pijn hadden gedaan. Ach ja, na enkele Kwaremontjes was dat snel vergeten.

Onze eigen groep met op kop twee rotsen in de branding, Willem en Maurice, reden 123 km lang met de neus in de wind en hebben een foutloos parcours afgelegd. Voor de andere WTC’ers was het heerlijk fietsen in Bels, waar na 42 km aan het begin van de steentjes de bananenstop was, of tijd om de bidon bij te vullen. Nog 7 km kwaaie weg en dan vervolgens over brug 6 en je fietst langs frituur Den Hout zo Beerse binnen.
Langs de Cornelius kapel, toevallig is het bij ons de Cornelius kerk. Ter ere van zijn verjaardag fietsen en feesten wij dit rondje.
Voor de meesten een fotomoment bij het bewuste bordje  ”Den Hout”.
Door het best wel drukke centrum waar het altijd naar lekkere kip aan het spit ruikt.
Op weg naar brug 4, over prachtige gladde wegen van Oosteind en de Moerstraat naar Merksplas. Dit jaar liet daar de fanfare verstek gaan, dus geen concert in het centrum van Merksplas. Vandaar uit via Zondereigen fietsten we naar Ulicoten waar we een prima adres hadden gevonden om koffie met een heerlijk stuk appeltaart te nuttigen. Dat ging er wel in na 85 km.
Nog ff een luske om Chaam en Molenschot en dan ben je weer bijna in Den Hout. Tenminsten dat dachten de meesten. Helaas waren ook voor vele de laatste loodjes het zwaarst. Via de Meerberg en het Munnikenhof fietsten we over de Witteweg tot het tunneltje van Made en zo over de Hespelaar naar Den Hout.
Dan ben je blij als ge daar een warm welkom krijgt, met een lekkere vette oliebol om die zo snel mogelijk met een koude Kwaremont weg te spoelen!

De kilometers zaten er op, dus het feest kon beginnen , want wij zijn binnen, zongen de deurzakkers ooit. Bij de WTC weet ik zeker dat ze hier de wedstrijd tegen de Velo Amice ruim hebben gewonnen.
Volgend jaar nog een ritje in de botsauto’s, dan is het helemaal af!

WTC’ers bedankt voor jullie komst en het slagen van onze tocht,
het was weer een geweldige dag!

Pierre Boulanger.

Vandaag is het de dag van Den Houtse kermis en dus ook van de klassieker Den Hout-Den Hout-Den Hout. Organisator Peter Broeders heeft de interesse van maar liefst 21 WTC’ers weten te wekken. Wat de belofte van een zegening door de pastoor, worstenbroodje, koffie onderweg en Kwaremont bier al niet te weeg brengt.

Ik ben benieuw of er nog andere WTC coureurs op pad willen vandaag. Uit de verte zie ik al een behoorlijk groepje staan. Dat valt niet tegen. Maar dichter bij gekomen zegt Anneke al dat ze mensen ziet die naar Den Hout zouden gaan. En dat doen ze alsnog want ze hebben ook om half negen bij het Oude Gemeentehuis afgesproken. Als die groep vertrokken is en ook Renée en Gertjan er nog achteraan gegaan zijn, tel ik nog 10 mensen voor een gewone rit. Het is een gemengd gezelschap van Trim, Tour en Sport. We besluiten om allemaal samen te rijden. Petra heeft zo haar twijfels en geeft dan ook duidelijk de spelregels aan.
Ze heeft gelijk, we moeten ons aanpassen aan het Trim-tempo. Frans, die leider van de dag is, laat weten dat we zo’n 75 km gaan rijden over Rijsbergen.
We vertrekken richting Zevenbergen. Rene van Mook naast Frans en Petra in zijn wiel.
Zo zou het de hele rit blijven. Heel knap van beiden, want uiteindelijk rijden we 30 km. gemiddeld over 81 kilometer. De route leent zich daar ook voor; geen enkel stoplicht, weinig oversteken, veel rechte lange weg en niet al te veel bochten.
En twee keer een  sanitaire stop, dan kun je even uitrusten.
Zelf rij ik vooral achterin. Even kijken hoe dat gaat met André van Kuijk op zijn ligfiets.
Nou, dat gaat prima. De bochten kan hij minder scherp nemen en moet steeds een gaatje dichtrijden, maar dat gaat hem goed af. Ik kan eens lekker bij kletsen met Peter Kuijpers. Ook met Peter Verhagen is er eens tijd. Hoewel we vaker samen fietsen bij de Sport maar dan wordt er weinig gebuurt.
Via Mastbos rijden we naar Rijsbergen en dan draaien we naar een van de steile viaducten over de A16. Vandaar richting Meerseldreef om vanaf daar parallel aan de grens te blijven tot afslag Chaam. We rijden langs Wijngaard Dassemus. Die zag ik deze week nog op TV want het is schijnbaar een uitstekend jaar voor druiven in Nederland en de wijngaardenier van Dassemus zag het dan ook zonnig in: veel suiker geeft veel alcohol.
Toch nog een voordeel van Global Heating??
We rijden verder in een soort rondje ’t Zand omgekeerd. Frans rijdt bij Putven linksaf, een variant, maar uiteindelijk komen we , hoe kan het ook anders met deze leider, toch weer op de Franse baan. We hebben de wind iets mee en hij trekt wat aan, dus het gaat lekker. Ook de temperatuur is ondertussen zomers, dit terwijl volgende week toch echt het begin van de herfst op de kalender staat.
Bij de Seeterse hoeve probeert Rene de kop over te doen. Mag ook wel, de teller staat al op 65 km. Maar niemand komt, dus hij zet zich toch weer op kop. Zou mij  niet verbazen als die volgend seizoen in zijn tweede jaar al van Trim naar Tour switcht.
Ik rij voor de eerste keer over het nieuwe fietspad langs de Hannebroek. Er zijn geen “dagjes-fietsers” dus gaat dat prima. Alleen weer de weg op sturen net voor het viaduct is wel goed uitkijken. Op naar Den Hout, ik ben benieuwd of daar de kermis al op gang is.
We kunnen er in ieder geval goed langs, maar er zitten wel al een boel mensen op de Brink. Ze klappen als wij voorbij komen, die denken vast dat wij al terug zijn.
Mooi op tijd weer terug op de May.
Komt goed uit want ik heb nog van alles te doen vanmiddag. Zoals dit verslagje schrijven.

Ad van Wesel

Waar gaan we nu weer eens over schrijven, dat we met een flinke groep waren? Of dat het aangenaam fietsweer was? Uuuh, dat de dames goed vertegenwoordigd waren?
Het is altijd hetzelfde liedje; we zijn daar geweest en daar en hebben dat gezien en dat niet. Tegenwoordig rijden we minder lek, ff afkloppen! Dan moet je maar een keertje fout rijden, dat hoort erbij als leider. Ik dacht wat onze voorzitter kan, dat kan ik ook.
Bij de Klappenberg net onder Etten-Leur gingen we rechtsaf. Het voelde niet goed aan, het duurde me te lang voor we de oversteek konden maken naar links. Beetje verder was die er toch, een vreemde weg. En dat klopte ook, na een paar honderd meter was het een zandweg, och ja dat kan de beste overkomen zie je wel.

Voor Erik Stasse kwam dit goed uit, er zat iets los bij zijn rem. Met hulp van Willem kon zijn linkse remhendel weer vastgezet worden. Wij hadden de tijd om wat te kletsen en een  banaantje te nuttigen. En op advies van mij trok Bert zijn windstoppertje uit, veel te warm voor dit mooie weer. Bert kreeg hem niet zo goed in zijn achterzak en was bang dat zijn telefoontje er mee uit zou vallen. Intussen vertrok de hele meute op weg naar de goeie afslag de Zandspui in.
En onze Bert was nog steeds aan het vechten met zijn windstopper…..
Colin zag dit op een afstandje aan, bleef nog ff wachten, maar zag ook onze groep steeds verder uit het zicht verdwijnen……. Colin zette alvast een achtervolging in op de groep,
Bert deed dat ook alleen een beetje later ook.
Aan de rand van Prinsenbeek was Colin bij de groep en zei tegen mij dat we er eentje miste. Wie dan? was mijn vraag. Ik had nog niemand gemist. Die man die met zijn jasje bezig was. O, onze Bert. Maar wat nu? Als je terug gaat fietsen dan rij je elkaar hoogst waarschijnlijk mis en we zagen hem toen ook niet achter ons aan komen.
Dus via d’n Elsakker naar ‘t Traaie, zonder Bert.
Daar hebben we met ons allen gezellig al fietsend en wandelend de braderie bezocht. Bij de stamkroeg van Kefke nog een paar pinten achterover geslagen om maar alvast te trainen voor volgende zondag. Een gezellige boel bij Gerrit in de Zevende, ge krijgt de groeten nog Kef!

Via de Schimmelseweg pakten we de kortste route naar de May, waar we afscheid van elkaar namen. Weer lekker gefietst, alleen verdomde vervelend dat we Bert achter hadden gelaten.
Bij thuiskomst maar eens een telefoontje naar onze kampioen achtervolgen gedaan.
Bert had ons voortdurend zien rijden, wel een andere weg in Traaie genomen. Maar bij de brug over de Mark en onder het tunneltje bij de Schimmert had hij ons nog in zicht.
Sorry, sorry Bert, we zullen het volgende keer goed maken.
Dan mag je de hele rit op kop rijden, weten we zeker dat we jou niet missen.

Volgende zondag is het een grootse kermis in Den Hout, dan doen ze daar ook iets met fietsen of zo, schijnt best gezellig te zijn.
Eens kijken of we daar de boel bij elkaar kunnen houden!

Tot op d’n Houtse Kermis.

Groeten,
Pierre Boulanger.

Vandaag bestond onze kopgroep uit vier man. Deze keer geen dames.
Heb ze wel gezien bij de tourgroep.
Ook wij gingen de kanten uit van Dorst. In de verte zagen wij het peloton rijden. maar de kopgroep waar wij inzaten, was niet bij machte om ze in te halen.
Het rode achterlichtje van een van de kleppers (=Jantje) verdween langzaam uit het zicht en ter hoogte van het Houtse Meer was het geheel verdwenen.

Nu moesten wij het zonder baken maar zelf uitzoeken. En dat deden we dus ook.
Vandaag in de kopgroep André, Rene, Peter K .en mijn persoontje.
Nu nog een beetje fris, maar naderhand zou het toch een geweldig mooie dag worden. Gisteren hadden al enkele mannen het parcours verkend van de klassieker
Den Hout-Den Hout die volgende week op het programma staat. En aan hun gezichten te zien, was het best een zware bevalling. Natuurlijk hebben de kasseistroken bij de gevangenis van Turnhout hier een grote rol in gespeeld. Maar dat voor volgende week.
Wij reden vandaag het overbekende rondje Slingerdreef. De wegen waren hier flink uitgesleten geraakt door het vele fietsen van dit rondje en met name het Dido  peloton is hier mede verantwoordelijk voor. Hoe vaak zij hier wel niet dit parcours hebben gevolgd is niet te filmen!!!!
Maar wij dan?
Gebruik makend van het nieuwe fietspad tussen Oosterhout en Dorst (waarvan ik denk dat het gevaarlijk is met het oversteken en de uitrit van de Hannebroek en de parkeerplaats aldaar) ging het naar Dorst. Overgestoken en linksaf geslagen om de oude rijksweg te volgen. Bij het vliegveld rechtsaf om al slingerend door deze mooie streek te rijden.
Toen de zon eenmaal goed begon te schijnen, werd het ook steeds drukker met de fietsers. Natuurlijk ook met andere recreanten. Nog lekker genieten zo in september.
Om de beurt op kop met  Peter en Rene, terwijl André de achterhoede in de gaten hield. Rene is ijzersterk en zal volgend jaar zeker de  overstap maken naar het
Pro-continale team van de WTC. De onderhandelingen zijn al in een vergevorderd stadium.

Voordat wij er erg in hadden, zaten wij alweer op de terugweg in de Slingerdreef.
De ene na de andere groep kwam ons tegemoet gereden. Daarna door naar Bavel en Dorst. Nu het fietspad van de andere kant genomen. De A27 overgestoken om daarna in een lekker tempo naar de Oosterhoutseweg te gaan. Daarna door de bossen nog een rondje op het Munnickenhof gepakt om na 71 km terug binnen te vallen op de May.

Lekker gefietst, goed weer en laat Den Hout-Den Hout nu maar komen.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas

De kalender staat al weer op september maar het blijft geweldig weer en de opkomst dus mooi. Deze morgen drie ongeveer even grote groepen. Ik sta op de lijst als leider en heb eigenlijk mijn hele arsenaal aan tochten die ik goed ken wel gehad. Omdat de wind oostelijk is, moeten we die kant uit en ik besluit dat het een rond je Hedel wordt. Flip blijkt daar goed bekend mee te zijn, hij roept meteen: “Hedel; daar hebben de mannen meer haar op hun z.. dan op hun schedel”. Geen idee hoe hij die kennis heeft en ik wil het ook niet weten.
We hebben veel liefhebbers vandaag. Met negen renners rijden we tegen de wind in.
De mannen hebben er zin in en er wordt meteen een behoorlijke snelheid ontwikkeld tegen de wind. We draaien lekker rond, dan is dat niet zo zwaar. Hier weet ik de weg allemaal nog goed, het knelpunt zal rond Oud-Heusden liggen denk ik al. We hebben in het voorjaar daar ook al eens gereden toen Martien dacht dat hij wist hoe je Heusden Vesting kon vermijden, dat ging niet helemaal goed, maar ik meen dat ik toen wel gezien had hoe het wel moet. Net voor Heesbeen sturen we rechts , dan links over het viaduct en dan moeten we rechts, dat weet ik nog. Helaas neem ik nu een afslag te vroeg en komen we in een woonwijk terecht. Ik doe net of het zo hoort en ze hebben niks in de gaten. Tot we toch wel erg veel afslagen maken. Ik krijg wat vriendelijke opmerkingen, bijvoorbeeld over mijn verslag van pas met “spaghetti route”; “wat is dit dan Ad ?”
Maar gelukkig kom ik er weer uit. Alleen niet op de weg naar Herpt en Hedikhuizen zoals de bedoeling was. Gelukkig is het zonnig weer dus weet ik waar het oosten is en houd dus de zon wat in de gaten. Die staat blijkbaar al weer in het zuid-oosten op dit uur dus kom ik uiteindelijk in Vlijmen uit. Net voor de snelweg zien John en ik een bekend straatje. Daar gaan we in en dan komen we langs Engelen. Ik weet dat je door het fort kunt naar de sluis, maar dacht dat je daar af moet stappen  en een trapje op. Als we al weer in Bokhoven geweest zijn en over de dijk aan de andere kant van het fort komen, vertelt Flip dat we wel door het Fort gekund hadden. Hij had bij vertrek echter zelf geroepen dat bij zo’n mooi weer we wat verder konden, dus ik vertelde hem dat ik speciaal voor hem een paar kilometer extra aan geplakt dat.
We gaan 2 sluizen over en dan zijn we toch in Hedel.
Nu terug met de wind in de rug. Ik zie op mijn teller geen snelheid meer, magneetje verloren zie ik later, dan doet tie het niet hè.
Marc de Pijper begint het nu taai te krijgen. Hij hangt aan het elastiek. Gelukkig voor hem rijdt Erik van der Hoeven lek en het wordt geen snelle pitstop. Marc vertelt dat zijn voorbereiding niet al te best geweest is. Feestje tot in de kleine uurtjes en hij gaat roken als hij zat is. Ik heb maar niet gevraagd wat. Ik kan beter Erik even helpen. De band ligt er zo in maar het oppompen is iets lastiger. Het ventiel steekt maar net door de velg. Erik heeft zo’n nieuw ding met gaspatroon. Hoog tijd om eens te proberen. Er volgt een luide knal. Het blijkt niet de band te zijn maar het rubberding is uit het teutje van het pompding geklapt. Dan maar met de hand: de pomp van Paul lukt nog niet. Mijn minipompje gaat wel. Ik krijg er wat begindruk in en het ventiel komt nu zo ver dat de langere pomp van Paul het aan kan. Flip constateert dat Erik waarschijnlijk niet geselecteerd gaat wordt als mecanicien voor een proefploeg.
Ik denk dat mecaniciens van profploegen niet kwalificeren bij Erik in de kas.
We kunnen weer verder. Nog 35 km, dus een uurtje.
We hebben ondertussen een gastrenner opgepikt. Hij gaat met ons mee tot de Hankse brug want het gaat zo lekker. Nou, dat kan nog tegenvallen als hij tegen de wind terug naar huis moet: in Boxtel. In Raamsdonksveer stuur ik hem rechtdoor het dorp in en vertel dat daar wel ergens bordjes Waspik en Waalwijk zullen staan ….. hoop ik voor hem.

Wij pakken nog even de brug over de Amertak. Tijd om er mee te stoppen, want er rijden nu hele pelotons recreatie-fietsers op de fietspaden. Als ik de May in rij, roept Marc “Tot volgende week, dan ben ik beter in vorm”,. Blijkbaar vond hij het toch wel leuk, hij houdt wel van afzien. Ik heb geen idee wat de afstand en snelheid uiteindelijk geworden is. Gelukkig kan ik die gegevens van Strava van de anderen halen: 93 kilometer. Netjes toch en mooi op tijd thuis om lekker in de tuin te zitten. Misschien een van de laatste dagen dit jaar, of krijgen we nog een mooie nazomer? Laten we het hopen. Het bevalt me wel.

Ad van Wesel

Als ik ‘s-morgens buiten kom, is het helder, geen wolkje aan de lucht. En wind, …mwah niet echt. Ik kijk op de thermometer tegen de muur; 9 graden. Oei, da’s niet veel.
Even twijfel ik om de armstukken aan te doen. Toch maar niet. Als straks het zonneke echt doorkomt, is het prima te doen.

Bijna half 9 aan het Raadhuisplein. Er zijn al WTC’ers en van lieverlee wordt het drukker. Piet maakt een opmerking naar Flip waarom ik nog geen fietskleding heb?
“Hij heeft toch fietskleding aan!” wordt er ad rem geantwoord. Tja, da’s waar, einde discussie! En dus rijd ik voor de 3^e keer als “man in black”.
Maandag ga ik kleding passen bij Flip.

Als de Tour- en Sport groep weg zijn, zijn er 8 renners over voor de Trimgroep.
“Waar gaat de rit naar toe?” vraagt Piet.
Niemand heeft een echte voorkeur en dus laten de windrichting beslissen. Het wordt een ritje richting Wijk en Aalburg/Heusden.
We rijden de May uit richting Geertruidenberg. Aan de rook, die de schoorsteen van de Amercentrale verlaat, is te zien dat het toch iets harder waait dan gedacht.
Over de Keizersveersbrug houden we rechts aan. We passeren Peerenboom en duiken met, toch een fors windje op kop, de polder in richting Dussen.
Om en om wordt er op kop gereden.
In Dussen rijden we dwars door het dorp, langs het kasteel van Dussen naar Babyloniënbroek. We zijn nog geen 20 km. van huis en ik kom op plaatsen waar ik nog nooit geweest ben. En da’s niet de eerste keer in de afgelopen 3 weken.
De polder tussen Babyloniënbroek en Wijk en Aalburg is weids en leeg. Nog even doorstampen en dan hebben we de wind in de rug. Bij de gereformeerde kerk in Wijk en Aalburg is het rechts en direct links de Maasdijk op; een mooi stukje Nederland tot zover. Als we Wijk en Aalburg uitrijden ineens een herkenningspunt voor mij; Mercedes-Benz specialist Vos. We nemen de brug over de Bergsche Maas en bij Heesbeen draaien we terug naar Made. Inmiddels is het bijna 12 graden, zon en de wind in de rug nu. Da’s lekker. Gestaag gaat het nu langs de Bergsche Maas naar Doeveren, Vriezekoop.
Bij het jachthaventje van Watersportvereniging Waalwijk steken we de Oude Maas over en gaan richting Waspik. We draaien om de jachthaven en duiken onder de A59 door. Na een kort stukje Halvezolenpad rijden we Raamsdonk binnen naar de watertoren bij de A59.
Dan zijn we rond gereden en is het uitrijden terug naar Made.

Een tocht langs mooie dorpjes en door weidse polders.
Uit en thuis staan er 73 km. op de Garmin.

Rene van Mook

Voor de eerste keer weer eens een ander rondje gefietst, met ons clubke.
De hoek van Oost-Brabant, ging het vandaag heen. Via de Steenhovensebaan denderden 11 WTC’ers en gastrenner Ad over de klinkers richting “Spijs & IJs”. Onze beresterke Maurice had zijn dag vandaag niet. Normaal gesproken zit hij kilometers lang op kop, vandaag had hij een snipperdag! Gelukkig waren Colin en vader Kees in goeden doen, samen met Niels en Antoon en de weer herstelde Jantje, knapten ze het meeste vuile werk op! De rest mag gewoon in de bus gaan zitten, wa ouwe hoeren en genieten van al dat moois wat wij onderweg tegen komen.

Wat is er dan nog mooier op zo’n zondag ochtend. Via Riel fietsten wij onder het tunneltje door naar Goirle, een plaats waar ik slechte herinneringen aan heb. Dus fiets ik ook niet langs die bewuste plek, zulke dingen blijven toch hangen helaas.
Eenmaal door Goirle over het fietspad naar Biest-Houtakker, een rustig boeren dorpke van nog geen 900 inwoners. Zelfs Den Hout is nog groter, het volgende dorp was ons keerpunt van vandaag, Diessen! Voor mij een bekende plaats, vroeger toen ik een jaar of 10 was kwam ik daar regelmatig bij mijn Ome Sjaak. Dieë mees had daar een bakkerij en mijn vader was ook bakker en dat was dan wat kletsen over het bakkersleven. Ome Sjaak hed ut lang vol gehouden, was een sterke mees, hoewel ut maar een klein menneke was. De uitnodigingen voor zijn honderdste verjaardag waren de deur al uit, groot feest in de Ouwe Brouwerij in Baarschot, mooie stukken in de plaatselijke kranten. En wa denkte, 1 dag vur zijn verjaardag begeeft ie ut! Ut feest was nu een uitvaart.

Kees had de route ook in de GPS staan, zo was het wel lekker om te leiden.
Hij nam Esbeek en een stuk door het” Landgoed Utrecht” voor zijn rekening. Daar hadden we nog wel een paar hindernissen, we moesten langs, over of onder een een paar slagbomen. Dat verliep niet zo vlot zoals in de paarden sport, die springen er zomaar overheen. Bij ons waren  er enkele weigeringen.
Intussen waren we op Bels grondgebied beland waar we enkele leuke koffie adressen passeerden. Jammer, vandaag zat het er niet in, we hadden beloofd rond 12 uur thuis te zijn. Dus gaan met die banaan, banaan, o ja bananen tijd, we moeten nog een stuk en de motor moet blijven draaien. Bij onze Peer begon hij toch wat te pruttelen, gelukkig had hij een meesterknecht in gehuurd die hem in de groep hield!

Bij Poppel herinnerde Niels mij nog aan een mindere passage door deze grensplaats, ik hoopte dat niemand het wist. Och ja vandaag verliep alles prima ook in Poppel.
We kwamen intussen weer op wat bekendere wegen in de buurt van Alphen, vur ons Jantje was het nog steeds onbekend terrein. Pas bij Gilze hoorde ik hem zeggen, ooo zijn we hier, nou weet ik het wel, gas erop! Bij Jan aan zijn benen mankeert niks, maar zijn oren en ogen, toch nog eens een keer terug naar die dokter gaan, eg wel!

De laatste kilometers gingen vandaag langs het kanaal in Oosterhout en Den Hout naar de May. Klokslag 12 uur waren we thuis. Weer een geslaagde rit, wat katertjes weg gewerkt en Sprangse Bert had er zijn eerste echte rit in de toerclub op zitten zonder problemen, hij is klaar voor Den Hout – Den Hout!

Volgende week een wat korter rondje, iets van 80 km.

Groet, Pierre Boulanger.