De laatste zondag van maart zijn de WTC’ers alweer toe aan hun 4e rit.

Samen met mijn dorpsgenoten Leo en Gerard fietsten we op ons gemakske richting de May. Bij het gemeentehuis aangekomen, was het nog niet erg druk, Peter Kuypers probeerde zich nog te verstoppen maar we zagen hem net achter het gemeentehuis schieten.
Van alle kanten kwamen de leden aan, genoeg leden om in drie groepen te gaan fietsen.
Er stond vandaag een noord-oostenwind, daarom verkoos ik met de tourgroep een ritje Den Bosch.
Met 16 WTC’ers en gastrenner Paul, togen wij richting Den Hout, deze keer niet over de Houtse Heuvel maar door de Achterstraat naar Oosterhout. Langs het Wilhelminakanaal ging het verder naar Dongen om uiteindelijk op de Fazantenweg richting De Moer uit te komen. Vanaf daar kregen we wat meer beschutting van de Drunense duinen, tot aan Cromvoirt konden we daar goed van profiteren.
Op weg naar Den Bosch fietsten we langs het natuurgebied de Moerputten, hier stond de wind pal op kop, maar met sterke mannen binnen ons gelederen, is dat een peulenschil. Jacques van Dijk kreeg onderweg naar Vlijmen nog problemen met de ketting, wel gek voor Jacques, want als amateur fietste hij nog voor deze sterke Didamse wielerploeg!

De wind kregen we vanaf Vlijmen grotendeels in ons voordeel. Tussen Haarsteeg en Herpt door kwamen we weer op bekende wegen bij Heusden. Over de zomerdijk gingen we naar Waspik, ik had de route gedeeld met Gerard, Maurice en Willem. Tot aan Waspik werkte dit ook perfect, maar op het industrieterrein Scharlo, miste het eerste gedeelte van de groep de afslag richting het tunneltje. Daarna moesten ze stevig in de achtervolging, maar net voor Raamsdonksveer was de groep weer compleet.
Zoals gewoonlijk was het ook vandaag weer zo; de laatste loodjes zijn de zwaarste.
Met ruim 90 km. op onze tellers fietsten we weer de May binnen. Maurice maakte er nog een extra luske aan om de 100 vol te maken. Gerard kwam gemakkelijk aan die 100 km op weg naar Teraalst!

Het was weer een mooi en stevig ritje, samen met Sandra, Ad, Jacques, Paul, Jantje, Erno, Tim, Marino, Gerard, Leo, Eric, Niels, Antoon, Maurice, Willem, en onze tuinder Erik. Bedankt voor het goede leiden en het vele kopwerk!

Volgende week vertrekken we om 8.30 uur voor een rondje van 85 km.

Groeten,
Pierre Boulanger

Het wordt hoognodig tijd om naar buiten te gaan.
Afgelopen winter vooral binnen bij MCA fit gebleven, maar de fiets was al weken niet aangeraakt. Met een totaal van 257 gereden kilometers dit jaar, met goede moed vanmorgen het bed uitgestapt. Ik had er zin in.

Natuurlijk weer net op tijd (08:59) en als eerste hoorde ik dat de pechvogel van de club er niet bij is. John, beterschap!

Met zeven opgetogen mannen vertrokken we met onze wegkapitein Ad richting Poederoijen. Mijn opa heeft mij het advies meegegeven om altijd eerst te vertrekken met wind tegen en dat bleek achteraf een goede raad.

Nadat we de brug bij Hank over waren, kwamen we terecht in de polder en het devies was “draaien!”. Langzaam overnemen, op kop de benen stil en vrolijk mee doen.
Mooie ploeg zo, allemaal werken en de wind trotseren.
Maar al snel bleek wie de betere benen had. Thijs kwam in z`n eentje op kop en ging vrolijk voor op z`n stuur liggen. Gaf er direct een flinke snok aan en bleef doortrappen alsof het hem niets deed. Zelf merkte ik al direct dat de benen nog niet op het niveau zijn. Iedere kilometer werd zwaarder en al snel heb ik het draaien overgegeven aan de sterke(re) mannen. Niet aan mij besteed vandaag.

Bij Heusden linksaf richting Well, maar steeds meer ging het lampje uit. De benen konden het tempo dat werd opgedragen niet meer rondkrijgen en toen ik op de kant kwam was het gaatje geslagen. De groep reed steeds verder bij me weg en toen ze achterom keken, zag ik zes verbaasde gezichten.
En toen konden de (volkomen terechte!) grappen beginnen.
Mannen van 60+ die me een zetje in de rug geven en uit de wind houden (Peter),
later een enorme grijns van de andere 60+-er (Frans),
een stuk peperkoek en een gelletje om me er bovenop te helpen (Martien),
maar niets mocht vandaag helpen.
Zelfs toen bleek dat een gewaardeerd lid van de Giant-club was overgestapt (Twan),
was ik (mentaal) nog een ploeggenoot kwijt geraakt.

Maar gelukkig geldt nog steeds het credo “samen uit samen thuis”.
Met de nodige motiverende woorden kwam de wind steeds meer in mijn voordeel. Niet dat de gashendel werd opengedraaid, maar opa had wel gelijk dat je beter op deze manier de laatste kilometers kan fietsen dan andersom.

Het was een mooie rit, en zoals ik zelf altijd zeg: “daar word je sterk van”!

Paul Sedee

Veel dames vandaag aan het vertrek voor  een mooi ritje richting Wijk en Aalburg.
Maar liefst 5 dames maakten deel uit van onze groep. Gezellig toch.
Anneke, Petra, Helene, Marieke en gastrenster Marian waren op de afspraak.
Met het zonnetje aan de hemel mochten wij niet klagen voor Maart. Goed fietsweer dus. Dus gas erop. Ik hield het voorin de groep in de gaten en André samen met Peter K. achteraan. Samen met Johan Smits lekker keuvelend op kop richting Dussen.
Langs het mooie kasteel en het monument van Marianne Vos via een omleiding naar Babyloniënbroek. Daarna de duik naar de polder. Er stond aardig wat tegenwind.
Lekkere dikke wind. Word je sterk van toch? Petra, Marieke en Anneke deden ook een duit in het zakje wat betreft het op kop rijden.
Op een gegeven moment werden wij voorbij gestoven door een stelletje kleppers waar geen maat op stond. Bleken de Kleppers uit Dongen te zijn. Voordat we konden reageren waren ze al in de verte verdwenen. Zo gaat dat met Kleppers.
Wij waren intussen Wijk en Aalburg gepasseerd. Bovenaan de dijk gingen wij linksaf.
Op naar Andel. We kwamen best veel fietsers tegen onderweg. De meesten van hun nog voorzien van een laagje wintervet.

Het was lekker fietsen op de dijk. Na Andel linksaf richting Almkerk. We reden in een tempo wat voor iedereen goed te volgen was. Ik had er voor gezorgd dat er in Almkerk een mobiel toilet langs de kant van de weg stond. Daar werd dus gretig gebruik van gemaakt. Eerst de mannen, want dat zijn nu eenmaal de grootste zeikerds, daarna de dames. Maar die zeurden dat het papier op was. Zorg je voor een mooi toilet krijg je dat weer.
Gezelligheid kent geen tijd.
Via Dussen naar de Peerenboom en daarna naar de Hank. De overbekende brug overgestoken en daarna terug naar de May. Hier afscheid genomen van iedereen en toen met een goed gevoel naar huis.
Fijn ritje gehad en  ik denk dat iedereen het goed naar zijn zin heeft gehad.
Tot de volgende keer.

Met vriendelijke groet,

De Pakhaas

Peter vroeg op de app wie komende zondag leider wilde zijn van de tour groep.

Ik zag op de kalender dat er een rondje rondom Breda gepland was. Nou, dat fiets ik regelmatig met verschillende variaties en afstanden. Maar 80 km na zoveel slecht weer van de afgelopen weken?
Maar ze gaven weinig wind en een beetje kilometers maken wordt toch wel de hoogste tijd, dus moet kunnen dacht ik.

’s Morgens zag ik een redelijke opkomst en we vertrokken met de tourclub met een leuk clubje van een man/vrouw of 12.
Antoon nam gemotiveerd meteen met mij de kop van het pelotonnetje.
Ik realiseerde me wel al snel, met het eerste stukje richting Drimmelen, dat de wind eigenlijk verkeerd stond en dat er toch iets meer wind stond dan verwacht. Na afbuigen richting Geertruidenberg, Raamsdonksveer en ’s Gravenmoer ging het dus opeens vanzelf en bleven Antoon en ik gemakkelijk op kop. Na een kilometer of 20 kwamen er 2 sterke mannen overnemen die volgens mij al wat meer kilometers in de benen hadden dan de gemiddelde toerrijder, Jan en Gerard.
Verder ging het om Gilze heen en ook een bochtje om Chaam heen.
Langzaam maar zeker gingen zich meer mensen melden vooraan de groep om ook hun steentje bij te dragen. Echter na Meersel Dreef begon de wind toch echt uit de verkeerde hoek te komen zoals ik al gevreesd had. Dit gaf toch wat meer spanning op de beentjes als het eerste stuk. Gelukkig hadden we wat bosrijke stukken bij de Galderse meren en het Liesbos.
Bij de klim uit het tunneltje onder de A58 door was daar ook zowaar opeens lichtgewicht Rachel die even haar klimbeentjes wilde uitproberen. Ik kon nog net het wiel houden, gelukkig.

Hierna werd het echt zwaar tegen de aantrekkende wind het laatste stuk. Er kwamen zich telkens even andere mensen melden vooraan maar dat ging bij iedereen al snel pijn doen, waarna ze zich al snel weer af lieten zakken. Ik bedacht dat het lusje door Terheijden misschien te veel van het goede was voor vandaag en besloot rechtdoor te rijden richting de provinciale weg langs Wagenberg.
Het laatste stuk op deze weg kwam de wind schuin van links. Gelukkig had Gerard nog wat over om het tempo toch op niveau te houden en waren we zo terug in Made, met net geen 80 km op de teller.

Volgens mij was iedereen moe maar voldaan om eindelijk weer eens een goeie training in de benen te hebben.

Bedankt allemaal !

Kees M.

Foto geleend van Gerard van Oerle!

Nou vandaag dan toch goed weer tijdens de clubrit.
Nog niet echt lente, nog wat koud en noordenwind. Maar daar kan ik me op kleden.
Wel wat stijf in de hamstrings merk ik als ik wat rondloop.
Dat is waarschijnlijk van het tuinieren op zaterdag.
Of is het van het polkadansen bij het Dinner around the world van harmonie St. Caecelia dat ik gisteren geleerd heb: hakke-teen-hakke-teen zij-sluit-zij-sluit ……., etc.
Misschien had Frans Marijnissen, die ook in de zaal was, toch gelijk om daar niet aan mee te doen. In het begin maar eens even goed warmtrappen en dan moet het wel goed komen.

Er staan veel WTC-ers en een gast-renster bij het oude gemeentehuis. Genoeg om in 3 groepen te fietsen. Trim gaat met Gerard op pad, Tour met Kees en wij volgen Frans voor het bekende rondje Hoeven. Hoewel, bekend… vanaf Stampersgat lijkt het helemaal nergens meer op. Frans heeft de route geheel verbouwd. Hoeven 2.0 zegt Twan van Meel dan ook. We rijden langs Oudenbosch, dan naar de snelweg om die we even volgen en dan er onderdoor naar Fijnaart. Dan Oudemolen naar Zwingelspaan, dat lijkt even bekend maar dan gaat Frans weer een voor mij onbekende weg volgen en dan komen we uiteindelijk bij Noordschans en daarna Klundert. Gelukkig, ik weet de weg weer.
Iedereen rijdt lekker mee. Allemaal van hetzelfde niveau vandaag. Gert-Jan zat in het begin nog wat te klagen over slechte benen omdat hij met Joop Zoetemelk mee gefietst heeft op zaterdag. Ik had het kunnen weten, Joop is 72 dus die kan Gert-Jan geen pijn meer doen. Uiteindelijk zat Gert-Jan dus op een heel groot verzet op kop te malen.
Peter Verhagen, die in het begin even kijkt hoe de vlag er bij hangt, is later gewoon goed en Flip natuurlijk ook als vanouds. Ik merk zelf dat het achter de brede rug van Willem Avontuur goed toeven is, want de wind is lastig. Pas als we vanaf de Amerweg naar het zuiden draaien richting de May, voel ik een steuntje in de rug. Toch wel lekker al is het maar voor een paar kilometer. In het dorp waaiert de groep uiteen. Ik zie John Haanskorf nog niet naar huis draaien maar het dorp in. Gaat hij nog een extra lusje doen? Nee hoor, even bij de familie op de koffie zegt hij.
Met 87 kilometer op de teller draai ik onze oprit op. Anneke is er nog niet, ik heb geen sleutel, dus ga ik maar weer aan de slag in de tuin want het voelt als lente en dan heb je naast fietsen daar ook weer zin in.

Ad

Na regen komt zo…….
…..nog meer regen

 De tweede clubrit staat vandaag, zondag 17 maart op het programma.
Zal die weer hetzelfde verlopen als de eerste, met veel regen, wind en..?

Om 9.00 uur staan er toch 8 man onder de luifel bij de makelaar. Nu nog even schuilen voor de miezerregen en een koud vies windje. Na een kort ‘werkoverleg’ stelt Ad v W. voor om samen te vertrekken. ‘Kunnen we altijd nog opsplitsen’, hoor ik Ad nog zeggen.
Nou, er wordt al snel opgesplitst. Nadat Frans M. bij ’Het Hof’ nog aansluit, valt de groep even buiten de May al uiteen. Het Sportgroepje wordt gevormd door Thijs H. ,Twan v. M. , Frans M., Peter V. en Ad v. W. en dit vijftal zien we aan de horizon verdwijnen.
In ons Tour/Trimgroepje hebben plaatsgenomen; Erno H. , Antoon R., Piet V. en ikzelf,  wij doe het wat rustiger aan.
Het wordt een ’rondje Slingerdreef ’, we nemen de bekende route via Den Hout, waar het wielercircus ’de Houtse Linies’ zich gereed maakt voor de wielerkoers voor deze middag. Door de Teteringse bossen langs Oosterhout. Vervolgens het nieuwe fietspad op richting Dorst en de Vijf Eikenweg naar Rijen. Inmiddels is het toch alweer een tijdje droog en we besluiten onze regenjasjes uit te doen en op te bergen. Moeten toch stoppen voor een rood verkeerslicht. Maar even verder tussen Gilze en Chaam worden we weer flink verwend met een fikse plensbui, bah. Toch maar weer de regenjasjes aan. Weer op de fiets, rijden we door de Slingerdreef, Ulvenhout, Bavel en Dorst. Over het glooiende fietspad richting Oosterhout met nog steeds regen en ruimende wind die meestal niet in ons voordeel is. Er wordt ook lekker gedraaid, zodat iedereen wat kopwerk verricht. Ons kwartetje bereikt over de Heuvel van Den Hout weer de May. En met een tevreden gevoel, een nat pak, 55 km op t tellerke en zonder lekke bandjes komen we ff na 11.00 uur weer thuis.
Tot de volgende gelegenheid mannen !
Wel wat beter weer regelen!!

 Oudoe en bedankt,

 Johan Smits

Nadat ik Anneke’s fiets op de Tacx gezet heb (ze wil even proberen hoe het gaat), zet ik goed aangekleed koers naar het Oude Gemeentehuis.
Maar net als vorige week staan de WTC-ers allen aan de overkant onder de overkapping te schuilen. Ik tel 8 dapperen. Ik zie Trim-Tour en Sport lieden en stel voor in 2 groepen te rijden. Omdat we beiden naar het zuiden willen, vertrekken we samen. Frans Marijnissen die zo lang mogelijk binnen gebleven is, komt nog snel aansluiten.

Thijs heeft er goed de gang in. Daardoor is de groep na Den Hout al in Sport en Tour+Trim gesplitst.
In Oosterhout is het droog. Bij het stoplicht doet Twan van Meel zijn regenjasje uit. Dat is wel zo lekker fietsen. Peter Verhagen zou heel onderweg zijn jasje niet uit doen, maar blaast zich niet op zoals dan vaak gebeurd, hij gaat goed.
We vervolgen richting ’t Zand. Ik heb al redelijk getraind in verband met Alpe Huzes maar Thijs blijkbaar nog meer. Of is trompet spelen tijden carnaval zo goed voor je longen?
Hij rijdt zo’n 2 km/uur harder dan de andere vijf coureurs. Maar dat is niet erg want het is goed toeven achter zo’n grote vent bij deze wind.
De buien vallen mee.
Bij ’t Zand is een paardenconcours aan de gang. Dat heb ik meer gezien, met grote stofwolken. Vandaag niet; het water spat op onder de hoeven in plaats van ’t Stuivezand. We rijden ondertussen zowaar in een zonnetje. Lekker is dat zeg.
In de verte, zo boven Oosterhout, zie ik een regenboog. Daar regent het dus weer.
We hebben geluk.
Helaas is dat niet van lange duur, als we de weg van Alphen naar Chaam opdraaien hebben we de  wind pal op kop en vallen er dikke druppels. Nu zakt de snelheid toch echt naar 27 km/uur. Thijs of geen Thijs. We rijden allemaal een keer kop over kop en dat helpt. En dat we rechtsaf kunnen en dus de wind opzij komt. Vanaf nu gaat het wat gemakkelijker qua wind. Via de Slingerdreef rijden we de bekende route om Bavel naar Dorst en dan terug.
Na Teteringen besluit ik om Twan naar huis te brengen. Hij is tenslotte al vroeg in de regen van huis gegaan dus heeft het verdiend. Met vieren rijden we het laatste stuk.
Frans Marijnissen en ik concluderen dat het pittig zal zijn die middag bij de Houtse Linies. Maar wij komen weer redelijk opgedroogd thuis, 70 kilometer op de teller.
Blij dat ik besloten heb mee te gaan (en op tijd John en Johan).
Al 28 punten na 2 ritten!  Dat komt niet vaak voor.
Dat haal je met drie goed-weer ritten nog niet in, beste thuisblijvers.

Ad van Wesel

Het wegseizoen van WTC Made startte een week later dan normaal door de late carnaval. Meer kans op goed weer, zou je zeggen. Maar niets was minder waar; het regende. Maar toch waren er 18 dappere mannen en vrouwen aan de start. Die reden een rondje van 43 kilometer en trokken daarna eerst droge kleren aan voor de traditionele brunch. Meteen dus een kopgroep voor het opkomstklassement en die haalden ook nog eens het maximum aantal regenpunten.

Na het weer in februari hadden de WT’ers weer zin om met de racefiets op pad te gaan. Er werden al heel wat kilometers gemaakt bij lekker weer. Maar de realiteit is natuurlijk dat in maart het weer nog onzeker is. Dat bleek vorig jaar toen bij de seizoenstart door gladheid helemaal niet gefietst werd. En ook dit jaar leek het er op dat er alleen gebruncht zou worden. Maar toen zondagochtend de Buienradar een optimistisch beeld liet zien, werd besloten om toch een ritje te rijden. 18 WTC’ers verschenen goed ingepakt bij het oude gemeentehuis in Made en zetten koers naar het zuiden waar het volgens Buienradar minder zou regenen. Inderdaad werd het ten zuiden van Oosterhout redelijk droog en was het goed te doen. De wind was nog niet al te sterk. Om het lot niet al te veel te tarten stuurde de leiders even voorbij Molenschot terug richting huis. Langzamerhand kwam er steeds meer regen en vanaf Oosterhout werd je echt nat. Maar dat is goed voor de regenpunten. Daarvoor werd maximaal gescoord. Zo is er meteen na de eerste rit een kopgroep van 18 en ook meteen een nieuwe leider. Winnares Anneke van Wesel van vorig jaar, en dus automatische in de leiderstrui aan het begin van het seizoen, moest wegens ziekte verstek laten gaan en is het shirt dus meteen kwijt. Ze mag het nog wel uitwassen want het gaat nu om de schouders van echtgenoot Ad die de carnaval beter overleefd had. Zoals te doen gebruikelijk, werd na de tocht gezamenlijk gebruncht. In de Korenbeurs waren beduidend meer WTC’ers aanwezig dan op de fiets en er stond een lekkere brunch klaar. Er werd genoten van het eten en ondertussen gezellig verteld hoe de overwintering verlopen is. Iedereen heeft er zin in en we rekenen op nog heel veel mooie ritten bij mooi weer voor de drie WTC-groepen “Trim”, “Tour” en “Sport”. Voor ieder wat wils dus bij deze wielertrimclub. Nieuwe leden zijn nog welkom.