Heerlijk voorjaarsweer, nog een beetje een fris oostenwindje, maar niks mis mee voor een paar kilometer te fietsen.
Het was dan ook weer een drukte aan het oude-gemeentehuis, plus nog drie WB renners die vroegen of ze bij ons aan konden sluiten.
Voorzitter Ad legde uit wat de bedoeling was en we konden gaan met die banaan.
Als je de May uit bent, weet je pas wie er voor de tourgroep hebben gekozen, deze keer had ik 16 volgelingen onderweg naar Den Hout.
Bij het Houtse Meer kwamen we Twan nog tegen, die ging in de achtervolging naar de sportgroep, helaas verspeelde Twan hier zijn droom “de rooie trui”. De kopgroep in het klassement begint zich af te tekenen; 4 mannen met vijf ritten. jammer Twan, het zag er zo mooi uit!

Een mooie groep met twee dames die hun manneke wel kunnen staan tussen al dat mannelijk geweld! Met Ad en Marino op kop ging het in een mooi tempo richting Rijensbroek. Bij Hulten had ik wat verkeersregelaars geregeld die ons vlotjes over de drukke kruising hielpen. We hadden met de regelaars afgesproken dat ze ook Piet met zijn vrouwen netjes zouden begeleiden!
Via Klein-Tilburg ging het over de A58 tot aan de speultuin de Vossenberg, nadat we de vossenberg beklommen hadden, gingen we wat huizen tellen, het moesten er vijf zijn. Richting Riel begon Jantje plots “spaans”tegen mij te praten, daar versta ik niks van. Dus ff gewacht toen we het fietspad opdraaide om in het Bels te antwoorden. Tenslotte was het vandaag de Hoogmis van Vlaanderen, iedereen was er vol van “wat gaat Poeleke ons brengen?”. Veul namen werden genoemd in prognostieken maar die van Alberto Bettiol kwam bij niemand over zijn lippen. Via de Kwaalburg kwamen we over de Alphense bergen, een verraderlijke klim over kedenke kendenke platen.

Vader en zoon Marijnissen hadden ook hun nodige kilometers op kop van de groep gesleurd, evenals Kevin, Sandra, Rachel, Antoon en Jantje die de gang er in hielden. Nog een slingerke om Chaam om daarna via de Meerleseweg weer op de weg naar Ulvenhout uit te komen. Op het fietspad richting Geersbroek had ik de dag daarvoor nog een lekke band gehad, nog nooit mee gemaakt, voor mij fietste Willem Avontuur op een flink steentje, “lek”riep hij, maar die rotsteen schoot ook onder mijn achterwiel met hetzelfde gevolg. Dankzij Ad wonnen wij wel de bandenwissel, nog ff de steen opruimen zodat we op onze zondags rit niet nog een keer dat probleem hadden.

Op het einde van de Geersbroek hebben ze deze week de weg opnieuw opgelapt, een hele verbetering in die beroerde bocht richting Slingerdreef!
Via Bavel en Dorst kwam het einde van deze fraaie zondagochtend weer in zicht, over de Teraalster brug nog genieten van de geur van raceolie en vette hamburgers. Zo kwamen we met 84 km op de meeste tellers, mooi op tijd thuis voor de koffie.

Volgende week is de rit iets langer, dan gaan we voor de 100 km, met al die sterke kleppers binnen onze club moet dat geen probleem zijn.
Over een goeie maand staat de Veluwetocht alweer op het programma, dus moeten we goed getraind zijn!
Tot zondag half 9!!

Groet,
Pierre Boulanger.

Op deze zonnige morgen staan behoorlijk wat WTC-ers bij het oude gemeentehuis.
We vertrekken voor het eerst om half negen.
De Wilde Bond ook, maar dat weet daar blijkbaar nog niet iedereen, want er komen er maar drie opdagen en die komen bij ons aansluiten.
Na mijn uitleg van de plannen vertrekt de  Tourgroep onder leiding van Peter Broeders en die neemt een groot peloton mee. Als ik daarna kijk wat er over is voor Trim en Sport, tel ik nog maar vier renners voor de Sport. We kunnen meteen een bestuursvergadering doen want met Flip, Frans en mijzelf hebben we meer dan 50% van de stemmen, als vierde was Peter Verhagen. Dit brengt ons op een gemiddelde leeftijd boven de 60, zeg maar, heel veel routine. Flip heeft een rondje bedacht van ruim honderd kilometer.
Als ik later op het kaartje kijk, zie ik dat we mooi in een ruime cirkel om de Biesbosch gereden zijn en dan langs het water door naar Heusden en weer terug.
Met niet al te harde oost-noordoosten wind is dat een goede route. Wind tegen weg en vanaf Heusden in de rug. Eerst rijden we nog twee-aan-twee maar de wind is weliswaar niet hard maar wel dik en dus gaan we met vieren “draaien”.
Het gaat lekker, het zonnetje maakt het wat aangenamer en we ontwikkelen een redelijke snelheid. Regelmatig zien we wielrenners voor ons en dan is het “erop en erover”.
Zo ook op het fietspad van Sliedrecht naar Gorinchem, maar die twee hebben toch wat meer in hun mars dan we dachten. Ze gaan mee draaien en ontwikkelen snelheden van rond de 37 kilometer per uur tegen de wind. Dat is een aanslag op mijn benen, maar ik laat het niet merken. Peter en Frans krijgen hier toch een “knauw” door blijkbaar. Als de twee gasten ter hoogte van Schelluinen een andere route nemen, zijn we weer met vieren.
Flip rijdt nog vrolijk en stevig op kop. Ik kan hem af en toe eens aflossen maar Peter en Frans moeten passen. Dan is het nog een heel eind van Gorinchem , via Andel en Veen naar de Heusdense brug, maar mijn benen blijven het redelijk doen. Mijn extra kilometers die ik voor Alpe D’Huzes getraind heb, betalen zich uit.
Dit had ik vorig jaar begin april niet gekund.
Vanaf Heusdense brug gaat het een stuk gemakkelijker. Flip kiest de kortste route naar Made. Met 106 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets.
Toch ruim 180 getraind dit weekend. Ik ben benieuwd hoe de benen morgen voelen. Routiniers bedankt, ik was vandaag de jongste van de Sportgroep, wel eens fijn om nog ergens de Benjamin te zijn :-).

Ad van Wesel

Na bijna 2 weken op hoogtestage geweest te zijn in Polen stond Piet ook deze morgen aan het vertrek als leider voor een rondje Heusden. Bij familie op bezoek geweest en vandaar uit diverse Poolse bergen onder handen genomen. Scherend over hoge toppen als een Adelaar en daarna weer voorzien van de nodige rode bloedlichaampjes weer veilig aankomend in de dalen.

Dus dat moest wel goed komen vandaag als leider voor een rondje Heusden.
Zaterdag nog lekker genietend van een aangename voorjaarsdag en nu, deze zondagochtend, een straffe kille noordooster trotseren.

Dat deden wij gelijk vanaf het vertrek met de wind op kop. En dat was goed te voelen.
Een dikke wind zeggen ze in het fietsjargon!!
Met Johan en René op kop, ging het via den Berg (waar wij bijna van onze fiets werden gereden door een wegpiraat) de Keizersveersebrug over. Vandaar door de Peerenboom richting Dussen. Hier lieten ook Anneke en Petra zich gelden om de rest uit de wind te houden. Goed bezig meiden.
Maar ik moet zeggen dat op Piet en René deze ochtend geen maat stond. En ik zat echt met pap in de benen.
Tot aan Heusden de wind tegen, maar toen wij de brug over waren de wind in het hol. En dat het flink doorging. Door de polder langs de oude Maas ging het gezwind op Waspik op aan. Onderweg kwam er een splitsing naar rechts waar een mooi fietspad ligt.
Hier reed de groep onder aanvoering van Piet rechtdoor.
Ik, lekker eigenwijs natuurlijk, ging rechtsaf en pakte het fietspad terwijl de rest de dijk bleef volgen. Zo kwam het dat ik een flink stuk om reed en de groep aan de horizon zag verdwijnen. En ik rijden en rijden en moest blij zijn dat ze wat gas terugnamen anders was het de bezemwagen geworden. Piet zei nog tegen mij om altijd de leider te volgen. Ik sputterde nog wat tegen maar ik wist natuurlijk wel dat hij gelijk heeft.

Het eindpunt van dit rondje was weer daar. Made in zicht. Lekker gefietst met de trimgroep.
Ik denk dat ik ook maar eens op hoogtestage ga. Bloedverdunners heb ik genoeg maar rode bloedlichaampjes?
Met dank aan leider Piet, Sharelle, Peter Bas., Peter K, Wim, Anneke, Petra, René en Johan.

Met vriendelijke groet,

De Pakhaas